Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "literatur" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-9 z 9
Tytuł:
“Antique” dramas by Heiner Müller. Adaptation of myths or a new dramatic aesthetics?
Antike dramen Heiner Müllers. Adaption der mythen oder eine neue theaterästhetik?
Autorzy:
Jabłkowska, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/967161.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Heiner Müller
Tragödie
bürgerliches Trauerspiel
DDR-Literatur
Opis:
Der Artikel analysiert die Tragödienkonzeption Heiner Müllers im Kontext seiner Antike-Ad- aptionen. Interpretiert werden drei Stücke, die aus formaler Perspektive verschiedene Wege der Antike-Rezeption präsentieren. Der kurze Text Der Horatier übernimmt den Stoff aus Livius Ab urbe condita und erzählt die Geschichte der Horatier in einer Form, die man auch als Verserzäh- lung bezeichnen könnte. Das Drama Philoktet stützt sich vor allem auf die Vorlage von Sophokles. Verkommenes Ufer Medeamaterial Landschaft mit Argonauten ist eine sehr freie Adaption des Me- dea-Mythos und nur in Grundzügen ist sie dem antiken Stoff treu. Trotz dieser formalen Unter- schiede zeigen die drei Texte – offensichtlich gegen die Intention ihres Autors, der nach grossen, tragischen Problemen in der kommunistischen Gesellschaft der DDR suchte – Züge einer Poetik, die die Nähe zur Mitleidsästhetik des bürgerlichen Trauerspiels offenbart. Die nähere Analyse deckt Widersprüche auf, die das Individuum, das persönliche Leiden zum Hauptproblem machen. Die private Tragödie der Protagonisten scheint die Tragödie zu verdrängen, die im öffentlichen Raum angesiedelt ist. Dies ist ein überraschendes Ergebnis, bedenkt man Müllers Selbstdeutung sowie seine Rolle im DDR-Kulturbetrieb.
Źródło:
Collectanea Philologica; 2014, 17
1733-0319
2353-0901
Pojawia się w:
Collectanea Philologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zur Rezeption jiddischer Literatur nach dem 2. Weltkrieg am Beispiel von "Dos lid fun oysgehargetn yidishn folk" von Yitskhok Katsenelson
The reception of Yiddish literature after World War II: "Dos lid fun oysgehargetn yidishn folk" by Yitskhok Katsenelson
Autorzy:
Sitarz, Magdalena
Pawelec, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592355.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Katsenelson
jiddische Literatur
Schoah Literatur in Übersetzung
Yiddish literature
Shoah literature in translation
literatura jidysz
literatura Zagłady w przekładzie
Opis:
Yitskhok Katsenelson war jüdischer Schriftsteller sowie Lehrer und Übersetzer, er wurde am 1. Mai 1944 in Auschwitz ermordet. Sein Werk Dos lid fun oysgehargetn yidishn folk [Das Lied vom ermordeten jüdischen Volk], das zu den bedeutendsten literarischen Zeugnissen der Schoah gehört, entstand in der Zeit vom 3. Oktober 1943 bis zum 17. Januar 1944 im Internierungslager Vittel in Frankreich. Katsenelson hat gehofft, dass sein in jiddischer Sprache verfasstes Klagelied nach dem Krieg vor allem in Israel, aber auch in der Welt breiten Widerhall findet. In dem Beitrag wird besprochen, was davon verwirklicht wurde.
Yitskhok Katsenelson był żydowskim pisarzem, nauczycielem i tłumaczem, został zamordowany 1 maja 1944 w Auschwitz. Jego dzieło Dos lid fun oysgehargetn yidishn folk [Pieśń o zamordowanym żydowskim narodzie], które jest jednym z najważniejszych świadectw literackich Zagłady, powstało w okresie od 3 października 1943 do 17 stycznia 1944 w obozie internowania Vittel we Francji. Katsenelson miał nadzieję, że jego lamentacja w języku jidysz odbije się po wojnie szerokim echem, szczególnie w Izraelu, ale także na całym świecie. Artykuł rozważa, w jakim stopniu te nadzieje zostały zrealizowane.
Yitskhok Katsenelson was a Jewish writer, teacher and translator; he was murdered on May 1st, 1944 in Auschwitz. His work Dos lid fun oysgehargetn yidishn folk [The Song of the Murdered Jewish People] which is one of the most important literary testimonies of the Shoah, was created in the period from October 3rd, 1943 to January 17th, 1944 in the internment camp Vittel in France. Katsenelson had hoped that his Yiddish-language lament would resonate after the war, especially in Israel but also around the world. In our contribution we would like to discuss whether these hopes have been realized.
Źródło:
Colloquia Germanica Stetinensia; 2019, 28; 33-51
2450-8543
2353-317X
Pojawia się w:
Colloquia Germanica Stetinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tasso’s autograph retraced and rediscovered. The poem offered to Polish ambassador Stanisław Reszka from the copy in the British Library
Autorzy:
Partyka, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/636279.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
Tematy:
Gerusalemme conquistata, ottava, dedication, dedicatory poem on the fly leaf, new reading, Renaissance literatur
Opis:
The goal of this article is to present a new reading of a short dedicatory poem offered by an outstanding poet of the Italian Renaissance, Torquato Tasso, to Stanisław Reszka, the abbot in Jędrzejów, the secretary of Stanisław Hozjusz, and, in this specific case, the ambassador of the Polish king Sigismund III to the Kingdom of Naples. The poet and the ambassador met in 1594 in Naples, where both were recovering from illnesses. Their meeting took place shortly after the publication of Jerusalem conquered, which was a recomposed version of Jerusalem delivered, published in 1593. The poet wished to present his newly created work to men of letters and in common opinion it would have been difficult to find in Naples anyone more estimable than Reszka in those days. Torquato Tasso offered to Stanisław Reszka a copy of his new book with a dedication in the form of a short, eight-verse poem of his own creation. Until now, the ottava was known from the transcription contained in Bibliografia critica by S. Ciampi and in the Italian edition of Tasso’s letters, published by C. Guasti. In Polish literary circles the text of the poem was known thanks to the work of Professor Windakiewicz, who at the close of the 19th century published it in Polish translation and some time later the original text of the poem. The lead to the British Library copy was discovered during the course of research on early printed books owned or written by Stanisław Reszka and preserved in the collection of the Jagiellonian Library. With the generous help of Stephen Parkin, the curator of the Italian collection in the British Library, the original of the autograph was found, and thus it became possible to compare the existing texts with the original. During the comparison it appeared that the transcription given by Ciampi with the help of the Roman bookseller Giovanni Petrucci differs in some places from the British Library original. The author proposes a new reading of several uncertain places based on his own palaeographic experience as well as on the help of relevant reference works from the epoch.
Źródło:
Terminus; 2014, 16, 3(32)
2084-3844
Pojawia się w:
Terminus
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Taste Noun Metaphors in Indonesian, English, and Javanese Classical Literature
Metaphern mit dem Substantiv Geschmack in der indonesischen, englischen und javanischen klassischen Literatur
Autorzy:
Rahmanadia, Hyunisa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/37164625.pdf
Data publikacji:
2024-01-24
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza ATUT – Wrocławskie Wydawnictwo Oświatowe
Tematy:
taste metaphor
conceptual metaphor
comparative study
classical literature
Geschmacksmetapher
konzeptuelle Metapher
vergleichende Studie
klassische Literatur
Opis:
This paper aims to investigate three genetically (un)related languages – Indonesian, English, and Javanese – on the taste noun metaphor in classical literature. The article provides a general evaluation of the selected data based on its historical background and the “taste” lexicon from each language. The data was collected from randomly chosen works of classical literature from the 1900–1950 era. The size of the collected corpus is around 250,000 words for each language. The main analysis reveals that there are three general conceptual metaphors (physical experience is taste, emotional experience is taste, cognitive experience is taste) that can be specified into sub-metaphors. The results show that the Indonesian language uses taste words more productive than the two other languages, which is also reflected in how the language applies the taste noun in metaphorical expressions for conceptualizing bodily and beyond bodily sensations. Javanese appears to apply the three general conceptual metaphors in a similar way to Indonesian, though not as productive as in the Indonesian language, while English, which shows less occurrence of the ‘taste’ noun, uses it only in expressing non-bodily experiences (emotion and cognition). The findings overlap with the general statement from Lakoff and Johnson (1980) claiming that idea is food and cognition is perception.
Diese Studie hat zum Ziel, drei typologisch (un)verwandte Sprachen – Indonesisch, Englisch und Javanisch – hinsichtlich der Verwendung des Substantivs Geschmack in der klassischen Literatur zu untersuchen. Die Arbeit bietet eine umfassende Analyse der ausgewählten Daten, basierend auf ihrem historischen Hintergrund und dem lexikalischen Reichtum zum Thema Geschmack in jeder Sprache. Die Daten wurden aus zufällig ausgewählten Werken der klassischen Literatur aus der Zeit von 1900 bis 1950 erhoben. Das Korpus dieser Untersuchung umfasst etwa 250.000 Wörter für jede der betrachteten Sprachen. Die Hauptanalyse zeigt, dass drei grundlegende konzeptuelle Metaphern existieren (körperliche Erfahrung als Geschmack, emotionale Erfahrung als Geschmack, kognitive Erfahrung als Geschmack), die in spezifischere Untermetaphern unterteilt werden können. Die Ergebnisse verdeutlichen, dass das Indonesische das Substantiv Geschmack produktiver einsetzt als die beiden anderen Sprachen. Diese Produktivität spiegelt sich auch in der Verwendung des Substantivs Geschmack in metaphorischen Ausdrücken zur Konzeptualisierung sowohl körperlicher als auch überkörperlicher Empfindungen wider. Im Vergleich dazu verwendet das Javanische die drei grundlegenden konzeptuellen Metaphern in ähnlicher Weise wie das Indonesische, jedoch weniger produktiv. Das Englische hingegen verwendet das Substantiv Geschmack seltener und beschränkt sich dabei auf die Darstellung von nicht-körperlichen Erfahrungen, wie Emotionen und Kognition. Diese Ergebnisse stimmen mit der grundlegenden These von Lakoff und Johnson (1980) überein, wonach Ideen mit Nahrung und Kognition mit Wahrnehmung in Verbindung stehen.
Źródło:
Linguistische Treffen in Wrocław; 2023, 24; 317-332
2084-3062
2657-5647
Pojawia się w:
Linguistische Treffen in Wrocław
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The King and His Retainers. Some Notes on Interpolations in the Flateyjarbók Version of Óláfs saga Tryggvasonar en mesta
Der König und seine Gefolgsleute. Einige Anmerkungen zu den Interpolationen in der Flateyjarbók-Version der Óláfs saga Tryggvasonar en mesta
Król i jego świta. Kilka uwag na temat interpolacji w Óláfs saga Tryggvasonar en mesta we Flateyjarbók
Autorzy:
Krakow, Annett
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/666118.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Óláfr Tryggvason
altnordische Literatur
þættir
Textvarianten
Herr‑ scherbild
Herr‑scherbild
literatura staronordycka
warianty tekstu
obraz władców
Opis:
W artykule badane są interpolacje w Óláfs saga Tryggvasonar en mesta (największej sa‑ dze o Olafie Tryggvasonie) w rękopiśmie Flateyjarbók, dotyczące tych mężczyzn w świcie kró‑ la Olafa Tryggvasona, którzy z nim walczyli w bitwie morskiej pod Svǫlðr. Najpierw przedsta‑ wione są źródła oraz różne redakcje sagi. Punktem wyjścia do analizy jest lista świty Olafa na okręcie królewskim Ormrinn langi w starszej redakcji sagi. Tylko niektórzy z tych mężczyzn pojawiają się również w innych częściach sagi. Modyfikacje we Flateyjarbók obejmują zarów‑ no interpolacje imion w liście świty, jak i dodatkowe opowieści w bloku narracyjnym przed bitwą. W ten sposób modyfikacje intensyfikują koherencję i narracyjną wielowarstwowość w sadze o Olafie Tryggvasonie.
Im Artikel werden die Interpolationen in der Óláfs saga Tryggvasonar en mesta (der größ‑ ten Saga über Óláfr Tryggvason) in der Handschrift Flateyjarbók untersucht, die jene Männer im Gefolge von König Óláfr Tryggvason betreffen, die mit ihm in der Seeschlacht zu Svǫlðr kämpfen. Zuerst werden die Quellen und die unterschiedlichen Redaktionen der Saga vorge‑ stellt. Den Ausgangspunkt für die Analyse bildet die Liste der Gefolgsleute von Óláfr auf dem königlichen Schiff Ormrinn langi in der älteren Redaktion der Saga. Von diesen Männern tre‑ ten nur wenige auch in anderen Teilen der Saga auf. Die Modifikationen in der Flateyjarbók umfassen sowohl die Interpolation von Namen in der Liste über die Gefolgsleute als auch zu‑ sätzliche Erzählungen im Erzählblock vor der Schlacht. Dadurch intensivieren die Modifikatio‑ nen die Kohärenz und narrative Vielschichtigkeit in der Saga über Óláfr Tryggvason.
Źródło:
Średniowiecze Polskie i Powszechne; 2019, 11; 25-50
2080-492X
2353-9720
Pojawia się w:
Średniowiecze Polskie i Powszechne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Es ist eine grosse Seligkeit – so allein – so ganz und gar allein mit seinen Träumen zu sein“ – Paul Scheerbart und seine geistige Flucht in den Orient
‘Itʼs a great pleasure – to be so alone – so completely alone with his dreams’: Paul Scheerbart and his spiritual refuge at the orient
Autorzy:
Matuszewska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1596681.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
Orient
Paul Scheerbart
deutschsprachige Literatur
Harem
Leidenschaften
Brutalität
brutality
passions
harem
German-speaking literature
literatura niemieckojęzyczna
pasje
brutalność
Opis:
Der Beitrag ist Paul Scheerbarts Orientdarstellungen in drei ausgewählten Werken gewidmet: "Der Tod der Barmekiden. Arabischer Haremsroman" (1897), "Tarub. Bagdads berühmte Köchin. Arabischer Kulturroman" (1897) und "Machtspässe. Arabische Novellen" (1904). Weil der Autor den Nahen Osten nie besucht hat, stützte er sich bei seinen Beschreibungen auf mehrere Quellen, die er dann beliebig umgestaltet hat. Leidenschaft, Sehnsucht nach höheren Werten, Brutalität, Rachsucht und Kämpfe um die Macht, die mit Blutbädern enden, verflechten sich mit märchenhaften Szenerien und sagenhaften Wesen, um den Rezipienten von dem Gedanken abzulenken, dass das alte Bagdad für Berlin, das Jahr 897 für 1897 und Aschas Probleme für jene von Scheerbart stehen könnten. Dichter-, Welt- und Rebellenmacht – in diesen drei Worten drückt sich das Wesen des Scheerbartschen Orients aus.
'The article was dedicated to presentations of the Orient in three selected works by Paul Scheerbart: 'The death of the Barmakids. Arab Harem novel' (1897), 'Tarub. Baghdad's famous female cook. Arab culture novel' (1897) and 'Jests about power. Arab novellas' (1904). As the author has never visited the Middle East, he draws from several sources, which he then transforms as he wishes. Passion, longing for higher values, brutality, revenge and fighting for the power ending with bloodbaths intertwine with the fairytale sceneries and legendary beings, to distract the recipient from the thought that the old Baghdad is Berlin, the year 897 – 1897 and Ascha’s problems could be the problems of Scheerbart. Power of poets, world and rebels – the essence of Scheerbart’s Orient is expressed in these words.
Artykuł poświęcony jest wizjom Orientu w trzech wybranych utworach Paula Scheerbarta: „Śmierć Barmakidów. Arabska powieść haremowa” (1897), „Tarub. Sławna kucharka z Bagdadu. Arabska powieść kulturowa” (1897) oraz „Żarty o władzy. Nowele arabskie” (1904). Ponieważ autor nigdy nie odwiedził Bliskiego Wschodu, odwoływał się w swoich utworach do tekstów źródłowych, które dowolnie przekształcał. Namiętność, tęsknota za wyższymi wartościami, brutalność, żądza zemsty oraz walka o władzę, która kończy się rzezią, przeplatają się z baśniowymi sceneriami i legendarnymi istotami, aby odwieść odbiorcę od myśli, że Bagdad równie dobrze mógłby być Berlinem, rok 897 – rokiem 1897, a problemy Aschy – problemami samego Scheerbarta.
Źródło:
Colloquia Germanica Stetinensia; 2017, 26; 43-62
2450-8543
2353-317X
Pojawia się w:
Colloquia Germanica Stetinensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
William Faulkner jako pisarz filozoficzny
Autorzy:
Szydłowska, Iwona
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644129.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Literatur
Philosophie
Faulkner
Metaphysik
Sprachwissenschaft
Ethik
Religion
Existentialismus
literature
philosophy
metaphysics
linguistics
ethics
religion
existentialism
literatura
filozofia
metafizyka
lingwistyka
etyka
religia
egzystencjalizm
Opis:
Der Artikel greift das Thema der philosophischen Aspekte im Schaffen von William Faulkner auf. Der erste Teil ist ein Versuch, über den Ort der Philosophie in der Literatur nachzudenken. Es werden unterschiedliche Meinungen solcher Autoren wie Iris Murdoch, Martha Nussbaum, Philip Kitcher dargestellt. Der zweite Teil des Artikels konzentriert sich auf ausgewählten Werken von Faulkner und bildet den Versuch, sein Schaffen unter dem Gesichtspunkt von seinen Beziehungen zur Philosophie zu betrachten. Die Hauptthese des Artikels lautet, dass Faulkners Romane nicht nur wesentliche philosophische Fragen aufgreifen, sondern auch selbst den Stoff zur gegenwärtigen philosophischen Reflexion anbieten. Obwohl die Beziehung Faulkners zur Ethik, Philosophie der Sprache, Metaphysik oder schließlich Religion unbestritten ist, bleibt dieser Faden in der Forschungsliteratur zu seinem Schaffen immer noch marginal. Ebenso selten wird der unbestreitbare Beitrag Faulkners zum Existentialismus sowie die Achtung betont, die ihm Sartre oder Camus entgegenbrachten. Der Artikel will Faulkner den ihm gebührenden Platz unter den Schriftstellern, die in ihrem Schaffen philosophische Fragen aufwerfen, wiederherstellen, wenn nicht neu bestimmen.
This article raises the problem of philosophical aspects of William Faulkner’s works. It is intended first of all to review in brief the place of philosophy in literature and to prove that William Faulkner deserves a special place among philosophical writers such as Kierkegaard, Marcel and Sartre. Although not sufficiently recognized as a philosophical writer, William Faulkner is among those who have successfully introduced philosophical ideas into their novels. This article intends to bear out that Faulkner’s novels do not only consider some fundamental philosophical concepts but also open the door to further philosophical debates. The first, shortest part of this work is a presentation of the philosophical discussion concerning the fusion of philosophy and literature. There, the focus is on the negative and positive approaches to the issue of combining philosophy and literature as represented by such prominent philosophers as Iris Murdoch, Jacquelyne Kegley, Martha Nussbaum and Philip Kitcher. In its second part, the article presents William Faulkner’s philosophical affiliations of interest, which are: metaphysics, linguistics, ethics, religion and existentialism. The conclusion stresses Faulkner’s input into philosophy but also indicates different fields his novels open for further philosophical investigation.
Artykuł podejmuje temat filozoficznych aspektów twórczości Williama Faulknera. Pierwsza, krótsza jego część, jest próbą zastanowienia się nad miejscem filozofii w literaturze. Tutaj właśnie przedstawione są różne stanowiska, tak znanych filozofów jak Iris Murdoch, Martha Nussbaum, czy Philip Kitcher. Druga część artykułu koncentruje się na wybranych utworach Faulknera i jest próbą analizy twórczości tego wielkiego powieściopisarza pod kątem jego afiliacji z filozofią. Główną myślą artykułu jest teza, iż powieści Faulknera nie tylko podejmują fundamentalne kwestie filozoficzne, ale wciąż stanowią materiał dla współczesnego namysłu filozoficznego .Choć związek Faulknera z etyką, filozofią języka, metafizyką, czy wreszcie religią jest niezaprzeczalny, ten wątek opracować filozoficzno-krytycznych jego twórczości pozostaje wciąż marginalny. Rzadko kiedy akcentuje się również niezaprzeczalny wkład Faulknera do egzystencjalizmu i estymę, jaką darzyli go chociażby Sartre, czy Camus. Można więc śmiało powiedzieć, że artykuł ten jest próbą przywrócenia (jak nie ustanowienia) należnego Faulknerowi miejsca wśród innych pisarzy podejmujących w swojej twórczości kwestie filozoficzne.   
Źródło:
Kultura i Wartości; 2018, 26
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“How Jews see Jesus”: Christian References in Amos Oz’s Novel Judas
Autorzy:
Schiavo, Maddalena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2041147.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
jüdisch-christliches Verhältnis
jüdische Literatur
Jesus
Judas
christliche Referenzen
Dialog
Jewish-Christian Relations
Israeli Literature
Christian References
Dialogue
stosunki żydowsko-chrześcijańskie
literatura żydowska
Jezus
Judasz
chrześcijańskie odniesienia
dialog
Opis:
Debata wokół stosunków między chrześcijanami i żydami stała się w ostatnim czasie żywo dyskutowanym tematem w świecie kultury izraelskiej. W niniejszym artykule dokonano analizy odniesień do chrześcijaństwa i Jezusa we współczesnej literaturze izraelskiej. Poprzez analizę wybranych dzieł literackich opublikowanych przez najbardziej znanych pisarzy Izraelskich, usiłujemy opisać sposób, w jaki autorzy odnoszą się do elementów chrześcijańskich oraz zbadać ich osobiste nastawienie. Szczególna uwaga będzie zwrócona na ostatnie dzieło Amosa Oza pt. Judasz, opublikowane w 2014 r. Jest to historia życia młodego studenta przygotowującego pracę doktorską na temat: "Jak Żydzi widzą Jezusa?", którego uwaga jednak koncentruje się na postaci Judasza. Zgodnie ze swoim odkrywczym zamiarem badacz przeprowadza szczegółowe poszukiwania dotyczące odniesienia żydów do chrześcijan cytując źródła począwszy od starożytności aż do czasów dzisiejszych. Dzięki książce Oza można zbadać skomplikowane relacje między żydami a chrześcijanami, co stanowi dobry punkty wyjścia do dalszych badań.
The debate around the relations between Christians and Jews has recently become one of the discussed issues in the cultural Israeli world. This article examines the references to Christianity and to Jesus in the contemporary Israeli literature. Through the analysis of some literary works produced by the best-known Israeli writers, we will try to describe the way the authors deal with Christian elements and explore their personal considerations. In particular a great attention will be devoted to Amos Oz’s last novel Judas, published in 2014. The story is based on the life of a young student who is writing a doctoral dissertation on “How Jews see Jesus” but it ends up focusing on the figure of Judas. In revealing the intent of his research the protagonist presents a detailed investigation of the Jewish attitude towards Christians quoting sources from the ancient times until today. Through Oz’s book it is possible to explore the complicated relationship between Christians and Jews and offers new starting points for future debates.
Die Debatte um das Verhältnis zwischen Christen und Juden erhielt in der letzten Zeit in der israelitischen Kulturwelt eine besondere Lebendigkeit. Im folgenden Artikel wurde eine Analyse der Referenzen bezüglich des Christentums und Jesus in der heutigen israelitischen Literatur durchgeführt. Durch die Analyse der ausgewählten literarischen Werke, veröffentlicht durch die bekanntesten israelitischen Schriftsteller, versuchen wir die Art und Weise darzustellen, auf welche die Autoren den christlichen Elementen gegenüberstehen sowie ihre persönliche Einstellung zu untersuchen. Eine besondere Aufmerksamkeit wird auf das letzte, 2014 veröffentlichte Werk von Amos Oz ‒ "Judas" gelegt. Es ist die Geschichte eines jungen Studenten, der eine Doktorarbeit zum Thema: "Wie sehen die Juden Jesus?" vorbereitet. Seine Aufmerksamkeit wird jedoch schnell auf die Gestalt des Judas gelenkt. Gemäß seiner Forschungsabsicht führt er detaillierte Untersuchungen durch, bezüglich der Einstellung der Juden zu Christen, indem er zahlreiche Quellen heranführt von der Antike bis zur Gegenwart. Dank des Buches von Oz lassen sich die komplizierten Relationen zwischen Juden und Christen untersuchen, was ein guter Ausgangspunkt zu weiteren Nachforschungen darstellt.
Źródło:
Studia Nauk Teologicznych PAN; 2016, 11; 231-244
1896-3226
2719-3101
Pojawia się w:
Studia Nauk Teologicznych PAN
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Narracja i tekst literacki jako źródło samowiedzy i samopoznania
Autorzy:
Filutowska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/644113.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Narration
narrative Identität
Subjektivität
Ich
Selbstwissen
life-story
Erkenntnisfunktion der Literatur
narrative
narrative identity
subjectivity
self
self-cognition
cognitive function of literature
narracja
tożsamość narracyjna
podmiotowość
ja
samowiedza
poznawcza funkcja literatury
Opis:
Der Artikel betrifft die Erkenntnisfunktion der Literatur. Es wird gezeigt, dass uns die literarischen Narrationen aufgrund ihrer erzählerischen mimetischen Funktion ermöglichen, uns mit fiktionalen Helden zu identifizieren. Auf diese Weise erweitern sie unseren Erkenntnishorizont und beeinflussen unsere eigenen biografischen Erzählungen. In diesem Prozess gewinnen wir die Möglichkeit, über unsere Autonarrationen nachzudenken, sie aufs Neue zu erzählen und uns zu erkundigen, wer wir wirklich sind und was unser Selbst ausmacht. Um den Beweis dafür zu erbringen, beziehe ich mich einerseits auf die ethische Kritik von Marta Nussbaum und Wayne C. Booth, andererseits auf den Entwurf der narrativen Identität von Paul Ricoeur, Alasdair MacIntyre, Charles Taylor, Marya Schlechtman und David de Grazia. Ich argumentiere damit, dass ein solcher Austausch zwischen der Identität des Lesers und der Identität der fiktionalen Gestalt möglich ist, weil beide einen narrativen Charakter haben.
The paper concerns the cognitive function of literature. I show that literary stories, because of their narrative and mimetic structure, enable us to identify with fictitious heroes, and thus become able to widen our cognitive as well as moral horizon, and to influence our own life-stories. In such a process, we receive the opportunity to re-tell and re-think our personal narration and in such a way learn who we really are and what it means to be ourselves. In order to demonstrate this, I refer to Martha Nussbaum‘s and Wayne C. Booth‘s ethical criticism on the one hand, and to Paul Ricoeur’s, Alasdair MacIntyre’s, Charles Taylor’s, Marya Schechtman’s and David DeGrazia’s theory of narrative identity on the other. I argue that such a mutual exchange between the reader’s identity and a fictional character is possible as both of them have a narrative structure and are sort of a story.
Artykuł dotyczy poznawczej funkcji literatury. Pokazuję, że ze względu na swoją narracyjną, mimetyczną strukturę literackie narracje umożliwiają nam utożsamianie się z fikcyjnymi bohaterami, a w ten sposób poszerzają nasz horyzont poznawczy i wpływają na nasze własne opowieści biograficzne. W tym procesie zyskujemy możliwość przemyślenia i opowiedzenia na nowo naszych autonarracji i dowiedzenia się, kim naprawdę jesteśmy i co to znaczy być sobą. Aby to udowodnić, odwołuję się do krytyki etycznej Marty Nussbaum i Wayne`a C. Bootha z jednej strony oraz do koncepcji tożsamości narracyjnej Paula Ricoeura, Alasdair`a MacIntyre`a, Charlesa Taylora, Maryi Schechtman i Davida De Grazii z drugiej. Argumentuję, że taka wzajemna wymiana pomiędzy tożsamością czytelnika i tożsamością fikcyjnej postaci jest możliwa, ponieważ obydwie one mają charakter narracyjny.
Źródło:
Kultura i Wartości; 2016, 20
2299-7806
Pojawia się w:
Kultura i Wartości
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-9 z 9

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies