Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "leczenie." wg kryterium: Temat


Tytuł:
Zastosowanie eksperymentów behawioralnych w terapii lęku społecznego
Behavioural experiments in social phobia treatment
Autorzy:
Pawełczyk, Agnieszka
Kołakowski, Artur
Rabe-Jabłońska, Jolanta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/945330.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
leczenie psychologiczne
Opis:
Social phobia is a marked and persistent fear of one or more social situations in which the person is exposed to unfamiliar people or to possible scrutiny by others. The person recognizes that the fear is excessive or unreasonable and the feared social or performance situations are avoided or else are endured with intense anxiety or distress. The recent NCSReplication study found lifetime prevalence rates of 12.1% for social phobia. The main goal of treatment is to decrease fear and phobic avoidance to a level that no longer causes significant distress or functional impairment. Effective treatments fall into one of two main categories: pharmacological treatment and CBT. Most effective CBT interventions include four main types of treatment: exposure-based strategies, cognitive therapy, social skills training and applied relaxation. The aim of the present case studies is to show how the behavioural experiments can be used as a powerful tool to change thinking and behaviour of adolescent and adult patients with social phobia symptoms. Various behavioural experiments adapted in the course of our four patients treatment are presented. Behavioural experiments conducted to treat persons with the fear of urinating in public, talking with strangers, talking with adults and developing ability to meet a new adolescent peer are exemplified. The conducted experiments occurred to be an effective treatment for the reported symptoms. They produced a cognitive change by construction of new and more adaptive believes and principles.
Fobia społeczna wiąże się ze stale utrzymującym się lękiem przed jedną lub kilkoma sytuacjami, w których osoba narażona jest na kontakt z nieznanymi sobie ludźmi lub na możliwość oceny ze strony innych osób. W zaburzeniu tym lęk oceniany jest jako nadmierny i nieracjonalny, a konieczność zaangażowania się w sytuacje społeczne wiąże się z silnym cierpieniem i lękiem pacjentów, dlatego też często stosują oni strategię unikania zachowań społecznych. Występuje u około 12% populacji. W leczeniu zaburzenia lęku społecznego głównym celem jest zmniejszenie lęku i fobicznego unikania do poziomu, na którym nie powoduje już istotnego stresu i zakłóceń funkcjonowania. Skuteczne leczenie tego zaburzenia obejmuje dwie kategorie: leczenie farmakologiczne lub/i terapię behawioralno-poznawczą (TBP). Najbardziej skuteczne interwencje TBP należą do czterech form oddziaływania i zawierają: ekspozycję, restrukturyzację poznawczą, trening umiejętności społecznych oraz relaksację. Celem niniejszego artykułu jest zaprezentowanie zmian w myśleniu i zachowaniu uzyskanych po zastosowaniu eksperymentów behawioralnych (EB) u nastoletnich i dorosłych pacjentów z rozpoznaniem fobii społecznej. Przedstawione zostały różne rodzaje eksperymentów wprowadzonych w czasie leczenia. Zaprezentowano eksperymenty przeprowadzone z udziałem osób obawiających się: oddania moczu w miejscu publicznym, rozmawiania z nieznajomymi, rozmawiania z dorosłymi oraz spotykania się z nowymi nastoletnimi kolegami. Przeprowadzone EB okazały się skuteczną metodą leczenia zgłaszanych objawów. Doprowadziły do poznawczej zmiany poprzez stworzenie nowych i bardziej przystosowawczych przekonań i zasad.
Źródło:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna; 2010, 10, 1; 52-58
1644-6313
2451-0645
Pojawia się w:
Psychiatria i Psychologia Kliniczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rak jajnika – czy zawsze chirurgia?
Ovarian cancer: does it always require surgery?
Autorzy:
Moszyński, Rafał
Sajdak, Stefan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031193.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
combined treatment
ovarian cancer
ovarian tumor
sparing surgery
surgical treatment
guz jajnika
leczenie operacyjne
leczenie oszczędzające
leczenie skojarzone
rak jajnika
Opis:
The paper presents key aspects associated with modern approach to surgical treatment of women with ovarian cancer. It should be emphasized that the best treatment outcomes depend on optimal surgical resection and adjuvant chemotherapy based on taxanes and platinum derivatives. Primary surgical treatment includes determination of clinical stage and total excision of the tumor. If this is impossible, e.g. due to far-advanced disease, the only viable option is maximal cytoreduction. In spite of significant progress in surgical techniques and improved response to first-line chemotherapy, failure of combined treatment over the first 2 years are seen in about 40-50% of the cases. Effectiveness of treatment of recurrent disease is poor and depends on response to first-line treatment, treatment-free survival and patient’s general condition. In exceptional situations, ovarian cancer patients may undergo fertility-preserving sparing procedures. This may be an option with unilateral tumor at FIGO stage IA and IC, patient is young, plans pregnancy and willing to accept close postoperative surveillance. Treatment of ovarian cancer is an area with a tremendous potential for improvement and should remain an ongoing challenge for modern science. In such a complex therapeutic process, surgical treatment still plays a crucial role – it is always indicated in ovarian cancer patients, while its scope and technique depend on individual requirements and condition of women treated.
Artykuł prezentuje najważniejsze elementy związane ze współczesnymi możliwościami leczenia operacyjnego kobiet z rakiem jajnika. Należy podkreślić, że najlepsze wyniki leczenia wiążą się z optymalną chirurgiczną cytoredukcją oraz chemioterapią uzupełniającą w oparciu o taksoidy i pochodne platyny. Pierwotne leczenie chirurgiczne obejmuje określenie stopnia zaawansowania klinicznego i usunięcie nowotworu w całości. Jeżeli nie jest to możliwe, na przykład ze względu na wysoki stopień zaawansowania choroby, jedynym możliwym zabiegiem pozostaje maksymalna cytoredukcja guza. Pomimo postępu w zakresie leczenia chirurgicznego i poprawy odpowiedzi na leczenie cytostatykami pierwszej linii niepowodzenia terapii skojarzonej w trakcie pierwszych 2 lat zdarzają się w około 40-50% przypadków. Skuteczność leczenia nawrotów choroby jest niska i zależy od odpowiedzi na pierwotne leczenie, czasu bez leczenia i stanu ogólnego chorej. W wyjątkowych przypadkach u pacjentek z rakiem jajnika można przeprowadzić zachowujące płodność leczenie oszczędzające. Przeprowadza się je w rzadkich sytuacjach klinicznych, w których guz jest umiejscowiony jednostronnie w stopniu FIGO IA lub IC, choroba dotyczy młodych kobiet, pragnących zajść w ciążę i pozostających pod ścisłą obserwacją pooperacyjną. Leczenie kobiet z rakiem jajnika pozostaje dziedziną, w której bardzo wiele można poprawić, i powinno być ciągłym wyzwaniem dla współczesnej nauki. Leczenie operacyjne w tym złożonym procesie terapeutycznym wciąż odgrywa podstawową rolę – jest zawsze wskazane u chorych z rakiem jajnika, a jego zakres i charakter zależą od indywidualnych warunków i stanu leczonych kobiet.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2012, 10, 4; 317-325
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Histeroskopia w leczeniu oszczędzającym płodność w przypadkach rozrostów atypowych i wczesnego raka endometrium – korzyści i zagrożenia
Hysteroscopy in fertility-sparing treatment in cases of atypical hyperplasia and early endometrial cancer – benefits and risks
Autorzy:
Sajdak, Stefan
Markowska, Anna
Rehlis, Sandra
Ludwin, Inga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029872.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
histeroskopia
rak endometrium
leczenie oszczędzające płodność
Opis:
Hysteroscopy represents a method of uterine cavity visualization, used as both a diagnostic and also a therapeutic procedure. Hysteroscopy enables diagnosis of infertility causes (uterine defects, adhesions, changes in the uterine ostium of the oviducts), precise removal of abnormal endometrium, uterine polyps, submucosal myomas and ablation or resection of pathological endometrium. Hysteroscopy or curettage of the uterine cavity are used in diagnosis and fertility-sparing therapy in women of 40 years of age or younger with atypical hyperplasia or early endometrial cancer (FIGO grade I G1) who wish to preserve their fertility. These women undergo gestagen treatment: medroxyprogesterone acetate, megestrol acetate or levonorgestrel released from an intrauterine device. Exclusion criteria for fertility-sparing treatment are as follows: clear cell carcinoma, papillary serous carcinoma, myometrial invasion or malignant changes in the adnexa and lymph nodes identified by magnetic resonance imaging. Pregnancy and delivery of a child are possible when the above criteria are adhered to, which may then be followed by appropriate oncological procedures. Clinical studies on hysteroscopy for endometrial cancer have noted cancer cell dissemination within the peritoneum. Some studies indicate, however, that the problem is controversial: a decrease in intrauterine pressure below 80, and optimally 50 mm Hg, significantly reduces this risk.
Histeroskopia jest metodą wizualizacji jamy macicy, stosowaną jako procedura diagnostyczna, ale również terapeutyczna. Pozwala na diagnostykę przyczyn niepłodności (wady macicy, zrosty, nieprawidłowości ujść macicznych jajowodów), precyzyjne usunięcie nieprawidłowego endometrium, polipów macicy i mięśniaków podśluzówkowych, a także na ablację lub resekcję patologicznie zmienionego endometrium. Histeroskopię i wyłyżeczkowanie macicy stosuje się w diagnostyce i leczeniu oszczędzającym płodność u kobiet przed 40. rokiem życia chcących zachować płodność, u których stwierdzono rozrost atypowy lub wczesnego raka endometrium w stopniu I G1. Następowo pacjentki leczone są gestagenami – octanem medroksyprogesteronu, octanem megestrolu albo uwalnianym z wkładki wewnątrzmacicznej lewonorgestrelem. Kryteria wyłączenia w leczeniu oszczędzającym płodność stanowią: raki jasnokomórkowe lub surowicze w ocenie histologicznej, inwazja raka w mięśniówkę macicy oraz zmiany nowotworowe w przydatkach lub węzłach chłonnych w obrazowaniu rezonansem magnetycznym. Takie kryteria kwalifikacji pozwalają chorym na zajście w ciążę i urodzenie dziecka oraz następnie odpowiednie postępowanie onkologiczne po zakończonym leczeniu zachowawczym patologii endometrium. W badaniach klinicznych dotyczących histeroskopii przeprowadzanej w raku endometrium odnotowano rozsiew komórek raka do otrzewnej. Z niektórych badań wynika jednak, że jest to problem kontrowersyjny, gdyż zmniejszenie ciśnień wewnątrzmacicznych poniżej 80, a najkorzystniej 50 mm Hg znacząco zmniejsza to prawdopodobieństwo.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 4; 231-236
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Propozycja optymalizacji systemu profilaktyki i leczenia zawodowych chorób narządu głosu
A proposal for optimisation of the prophylaxis system and treatment of occupational voice disorders
Autorzy:
Sinkiewicz, Anna
Niebudek-Bogusz, Ewa
Szkiełkowska, Agata
Wiskirska-Woźnica, Bożena
Śliwińska-Kowalska, Mariola
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1033417.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Oficyna Wydawnicza Mediton
Tematy:
choroby zawodowe narządu głosu
leczenie
orzecznictwo
profilaktyka
Opis:
The number of professions in which voice is the primary work tool is constantly rising. This fact poses new challenges for ENT specialists, phoniatricians and occupational medicine professionals in the scope of certifying, prophylaxis and treatment of occupational voice disorders in Poland. On the basis of multicentre experience in this field, a model for optimization of treatment of occupational dysphonia is proposed, taking into account active participation of occupational voice users in the process of prophylaxis and rehabilitation.
Liczba zawodów wymagających znacznego obciążania narządu głosu systematycznie zwiększa się. Stawia to nowe wyzwania dla lekarzy laryngologów, foniatrów i lekarzy medycyny pracy, którzy powinni zapewnić tej populacji kompleksową opiekę. Przedstawiono aktualny stan prawny w zakresie orzecznictwa, profilaktyki i leczenia chorób zawodowych narządu głosu w Polsce. Na podstawie wieloośrodkowych doświadczeń w tej dziedzinie zaproponowano optymalizację profilaktyki dysfonii zawodowych z uwzględnieniem aktywnego współuczestnictwa osób pracujących głosem w procesie profilaktyki i rehabilitacji.
Źródło:
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny; 2018, 17, 1; 15-19
1643-658X
Pojawia się w:
Otorynolaryngologia - przegląd kliniczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Treatment of conjunctivitis
Leczenie schorzeń spojówki
Autorzy:
Prost, Marek E.
Rymgayłło-Jankowska, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2046659.pdf
Data publikacji:
2021-12-31
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
conjunctivits
treatment
antibiotics
zapalenie spojówek
leczenie
antybiotyki
Opis:
The aim of the publication is to present a description of a few clinical cases of conjunctivitis, in which treatment with the use of ophthalmic preparations that have existed for a long time has proved to be an effective form of therapy.
Celem publikacji jest przedstawienie opisu kilku przypadków klinicznych zapalenia spojówek, w których leczenie za pomocą istniejących od dawna preparatów okulistycznych okazało się skuteczne.
Źródło:
OphthaTherapy; 2021, 8, 4; 249-252
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Characterization of partially covered self-expandable metallic stents for esophageal cancer treatment: in vivo degradation
Autorzy:
Chytrosz, Paulina
Gołda-Cępa, Monika
Włodarczyk, Janusz
Kuzdzal, Jarosław
El Fray, Mirosław
Kotarba, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1844947.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
metallic stents
cancer
treatment
stenty
rak
leczenie
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2020, 23, 158 spec. iss.; 43
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Juridical and social aspects of the legalization of cannabis for medical use
Autorzy:
Frańczak, Dorota
Lech, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933476.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Tematy:
cannabis
hemp
legalization
treatment
import
konopie
legalizacja
leczenie
Opis:
Media coverage of everyday life problems of suffering people is increasing. Cannabis for medical use is a subject of various disputes around which numerous understatements are formed. Proponents of legalization emphasize the healing properties of cannabis, while opponents fear the harmful effects of this substance, arguing that its use leads to addiction. The aim of the paper is to present juridical and social aspects related to the legalization of cannabis for medical use in Poland. On the basis of the new regulations, cannabis has been admitted in some forms to legal trading. The therapeutic properties of cannabis are confirmed by scientific research. Conducting further research will enable a better understanding of the therapeutic properties and a wider use of this substance in medicine to cure various diseases. In view of the fact that the basic thematic assumptions of the present study concern the problems that emerged after the amendment of the anti-drug legislation, the research findings in this area are far from exhaustive.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2019, 140; 73-86
1641-3466
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Rak jelita czy rak jajnika? Niejednoznaczne rozpoznanie i niestandardowe leczenie z dobrym efektem. Studium przypadku
Bowel or ovarian cancer? Ambiguous diagnosis and non-standard treatment with good outcomes. A case report
Autorzy:
Cybulska-Stopa, Bożena
Koper, Krzysztof
Streb, Joanna
Wysocki, Piotr J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030119.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
HIPEC
leczenie interdyscyplinarne
rak jajnika
rak jelita cienkiego
Opis:
The treatment of patients with cancer has recently become more complex and challenging for oncologists. The paper presents a case of a 54-year-old woman treated due to small bowel adenocarcinoma, who underwent primary surgical procedure and adjuvant therapy, and who developed intra-abdominal cancer dissemination. Initially, XELOX regimen was administered, followed by multiorgan resection performed by an interdisciplinary team of gynecologists and surgeons as well as hyperthermic intraperitoneal chemotherapy (HIPEC). The therapy was complicated by impaired wound healing and an enterocutaneous fistula. Currently, the patient is under a follow-up and shows no evidence of recurrence. The wounds after the surgery and fistulas are healed, normal gastrointestinal function is preserved.
Leczenie pacjentów z chorobą nowotworową staje się w ostatnich latach coraz bardziej skomplikowane i jest dla onkologów dużym wyzwaniem. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek 54-letniej chorej leczonej z powodu raka gruczołowego jelita cienkiego – po pierwotnym zabiegu operacyjnym i chemioterapii uzupełniającej – u której stwierdzono rozsiew procesu nowotworowego w obrębie jamy brzusznej. Początkowo zastosowano chemioterapię według schematu XELOX, a następnie wykonano zabieg wielonarządowej resekcji w interdyscyplinarnym zespole chirurgiczno-ginekologicznym oraz wdrożono chemioterapię dootrzewnową w hipertermii (HIPEC). Leczenie było powikłane upośledzonym gojeniem rany i powstaniem przetoki skórno-jelitowej. Obecnie chora pozostaje w obserwacji, bez cech wznowy procesu nowotworowego. Rany po zabiegu i przetokach są zagojone, przewód pokarmowy funkcjonuje prawidłowo.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 178-182
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Analysis of thrombolytic therapy in ischemic stroke treatment
Analiza przebiegu leczenia udaru niedokrwiennego mózgu z wykorzystaniem trombolizy
Autorzy:
Rosińczuk, Joanna
Bonk, Katarzyna
Kołtuniuk, Aleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1037715.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
treatment
ischemic stroke
thrombolysis
leczenie
udar mózgu
tromboliza
Opis:
INTRODUCTION: Stroke is a widespread disease in the community. For this reason, its treatment is a major challenge for medical staff. Currently one of the most effective methods of treatment of ischemic stroke is thrombolysis. MATERIALS AND METHODS: The medical records of 91 patients diagnosed with acute ischemic stroke treated with thrombolysis and hospitalized in the Lower Silesian Specialist Hospital in Wroclaw in the years 2007–2013 have been analyzed for the study. Statistical analysis of the material was performed. RESULTS: The analysis of the studied material showed that: ‒ only a small number of patients with ischemic stroke are treated with thrombolysis ‒ the largest group of patients were individuals who at the stage of qualification for the treatment scored 6 points in The National Institutes of Health Stroke Scale, or NIH Stroke Scale (NIHSS) ‒ neurological deficits were resolved in 46% of patients within 24 hours after thrombolytic therapy ‒ an average point value according to the modified Rankin scale assessing the patients' level of disability was 1.08 after completion of hospitalization. CONCLUSIONS: 1. The neurological condition of most patients during thrombolytic treatment improved significantly during the ad-ministration of rt-PA. 2. After the hospitalization process, 6 out of 10 patients demonstrated full self-reliance. 3. Active involvement of the patient and the family in the therapeutic process enhances patient autonomy. 4. There was no record of a worse health condition following the treatment. 5. Thrombolytic therapy is an effective treatment for ischemic stroke.
WSTĘP: Udar mózgu jest szeroko rozpowszechnionym schorzeniem w społeczeństwie, dlatego jego leczenie stanowi poważne wyzwanie dla personelu medycznego. Obecnie jedną z najskuteczniejszych metod leczenia ostrej fazy udaru niedokrwiennego jest tromboliza. MATERIAŁ I METODY: Analizie poddano dokumentację medyczną 91 pacjentów ze zdiagnozowanym udarem niedo-krwiennym mózgu, leczonych z wykorzystaniem trombolizy, hospitalizowanych w Dolnośląskim Szpitalu Specjali-stycznym we Wrocławiu w latach 2007–2013. Materiał poddano analizie statystycznej. WYNIKI: Analiza materiału badawczego wykazała, iż: ‒ tylko niewielki odsetek chorych z udarem niedokrwiennym jest leczony za pomocą trombolizy, ‒ wśród badanych najliczniejszą grupę stanowiły osoby, które na etapie kwalifikacji do leczenia uzyskały 6 pkt w skali NIHSS, ‒ w pierwszej dobie po leczeniu trombolitycznym stwierdzono u 46% pacjentów całkowite wycofanie się deficytów neurologicznych, ‒ po zakończonej hospitalizacji średnia liczba punktów według zmodyfikowanej skali Rankina, oceniająca stopień niesprawność pacjentów, wyniosła 1.08. WNIOSKI: 1. Stan neurologiczny większości pacjentów leczonych trobolitycznie uległ znacznej poprawie w trakcie podawania leku Actylise. 2. Po zakończonej hospitalizacji pełny zakres samodzielności odzyskało 6 na 10 pacjentów. 3. Aktywny udział chorego i rodziny w procesie terapeutycznym zwiększa samodzielność pacjenta. 4. Nie stwierdzono przypadków pogorszenia stanu zdrowia w wyniku leczenia. 5. Leczenie trombolityczne jest skuteczną metodą leczenia udaru niedokrwiennego mózgu.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2015, 69; 125-131
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Udar mózgu – profilaktyka
Stroke – secondary prevention
Autorzy:
Ryglewicz, Danuta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029599.pdf
Data publikacji:
2005
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
antiplatelet treatment
antithrombotic treatment
czynniki ryzyka udaru
leczenie antyagregacyjne
leczenie przeciwzakrzepowe
profilaktyka udaru
stroke
stroke prophylaxis
stroke risk factors
udar
Opis:
Stroke prevalence, mortality and disability rates are connected with stroke recurrence. Recurrent stroke occurs in 10-12% of patients during first 12 month after stroke onset and in 5-8% of patient each next year. The risk of death and higher degree of disability is higher among the patients with recurrent stroke that in patient with first ever stroke. Prophylactic treatment is the most important management in stroke patients. Risk factors may directly influence incidence or indirectly the natural course of disease. Among reversible risk factors the most important are: hypertension, heart disease, diabetes, smoking, diet and low physical activity. In the last years the results of experimental and clinical studies indicate that high level of homocysteine may be the new modificable risk of vasogenic brain injury. Modification of stroke risk factors together with antiplatelet or anticoagulant therapy had major influence on decrease of stroke mortality in Western Europe and USA, where not only stroke incidence dropped down, but also strokes become less severe. In Poland prevalence of stroke risk factors is high and proper preventive treatment is definitively not enough prescribed. The article presents the principles of secondary prevention stroke in ischaemic stroke.
W udarach mózgu wysokie wskaźniki rozpowszechnienia, śmiertelności i inwalidztwa związane są m.in. z częstym występowaniem u tego samego chorego powtórnych incydentów naczyniowych. Szacuje się, że powtórny udar występuje u ok. 10-12% chorych w ciągu pierwszych 12 miesięcy od zachorowania i u kolejnych 5-8% w każdym następnym roku. Każdy kolejny udar niesie ze sobą większe ryzyko zgonu oraz większe ryzyko niesprawności. Profilaktyka wtórna jest więc podstawą leczenia chorych z udarem. Czynniki ryzyka mogą wpływać bezpośrednio na wzrost rozpowszechnienia tej choroby lub pośrednio poprzez zmianę naturalnej historii choroby. Najważniejszymi modyfikowalnymi czynnikami ryzyka są: nadciśnienie tętnicze, choroby serca, cukrzyca, nikotynizm, sposób odżywiania się i mała aktywność fizyczna. W ostatnich latach wyniki badań eksperymentalnych i klinicznych wskazują, że nowym modyfikowalnym czynnikiem ryzyka chorób naczyniowych mózgu może być podwyższony poziom homocysteiny. Modyfikacja czynników ryzyka połączona z leczeniem przeciwpłytkowym lub przeciwzakrzepowym miała decydujący wpływ na spadek umieralności w krajach Europy Zachodniej i w USA, gdzie udary mają lżejszy przebieg niż w naszym kraju. W Polsce rozpowszechnienie czynników ryzyka jest bardzo wysokie, a leczenie profilaktyczne wciąż zbyt rzadko stosowane. W artykule przedstawiono zasady stosowania profilaktyki wtórnej u chorych po udarze niedokrwiennym mózgu.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2005, 5, 3; 189-193
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kluczowe problemy procesu leczenia raka błony śluzowej trzonu macicy w świetle wspólnych ustaleń ESMO, ESGO i ESTRO z grudnia 2015 roku
Key problems in the treatment of endometrial cancer in the light of ESMO-ESGO-ESTRO Consensus of December 2015
Autorzy:
Kryniewska, Katarzyna
Sznurkowski, Jacek Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1029913.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
adjuvant treatment
endometrial cancer
radiation therapy
recommendations
surgical treatment
leczenie adiuwantowe
leczenie chirurgiczne
radioterapia
rak endometrium
rak trzonu macicy
rekomendacje
Opis:
In December 2015, representatives of the European Society for Medical Oncology (ESMO), the European Society of Gynaecological Oncology (ESGO) and the European Society for Radiotherapy and Oncology (ESTRO) gathered to achieve a consensus on the current diagnostic methods as well as surgical and adjuvant treatment in endometrial cancer. During the conference, a multipage document identifying the key diagnostic and therapeutic problems, containing current findings together with the level of their scientific credibility was developed, followed by presenting expert consensus achieved by voting as well as a summary of evidence supporting each recommendation. The aim of the paper was to summarize the current ESMO, ESGO and ESTRO expert guidelines for a Polish reader in the absence of national recommendations on the diagnosis and treatment of endometrial cancer. The minimum (essential) preoperative management involves: clinical examination, including inguinal examination, speculum examination, bimanual examination, rectal examination, abdominal and transvaginal ultrasound, and, if indicated, transrectal ultrasound as well as risk assessment for Lynch syndrome if no ovariectomy is planned in FIGO stage I patients under the age of 45. A simple hysterectomy with the removal of the adnexa is the primary surgical protocol. Systematic lymphadenectomy involving pelvic and para-aortic lymph nodes should be performed in all patients (regardless of the histopathological type) with apparent FIGO stage IIIA, IIIB and FIGO stage II as well as in non-endometrioid apparent FIGO stage I cancers. In FIGO stage I endometrioid cancer, depending on the histopathological grade and the invasiveness, which is measured by myometrial invasion (MI), patients should be stratified into three preoperative risk groups: low risk – G1/G2 and MI < 50%, where systematic lymphadenectomy is not needed; intermediate risk – G1/G2, MI > 50% or G3, MI < 50%, where lymphadenectomy can be considered; high risk – G3 and MI > 50%, where lymphadenectomy is obligatory. The excision of the greater omentum should be performed only in serous cancer and carcinosarcoma. Stratification of patients for adjuvant treatment is based on pathological features, such as grading, MI, FIGO, lymphovascular space invasion. There is an urgent need to adapt the ESMO-ESGO-ESTRO consensus to Polish conditions as well as to develop national recommendations for the diagnosis and treatment of endometrial cancer.
W grudniu 2015 roku przedstawiciele Europejskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (European Society for Medical Oncology, ESMO), Europejskiego Towarzystwa Ginekologii Onkologicznej (European Society of Gynaecological Oncology, ESGO) oraz Europejskiego Towarzystwa Radioterapii i Onkologii (European Society for Radiotherapy and Oncology, ESTRO) zebrali się w celu opracowania wspólnego stanowiska dotyczącego aktualnych metod diagnostyki, leczenia operacyjnego i uzupełniającego raka błony śluzowej trzonu macicy. W trakcie konferencji powstał wielostronicowy dokument, w którym zidentyfikowano kluczowe problemy diagnostyczno-terapeutyczne, zamieszczono aktualne wyniki badań wraz z oceną poziomu ich wiarygodności naukowej, a następnie zaprezentowano ustalone w drodze głosowania wspólne stanowisko ekspertów z określeniem siły zaleceń i uzasadnieniem. Celem niniejszej pracy było syntetyczne przedstawienie aktualnych zaleceń ekspertów ESMO, ESGO i ESTRO polskiemu czytelnikowi w sytuacji braku krajowych rekomendacji dotyczących diagnostyki i leczenia raka błony śluzowej trzonu macicy. Minimalne (niezbędne) postępowanie przedoperacyjne obejmuje: badanie kliniczne, w tym ocenę pachwin, badanie we wziernikach, badanie dwuręczne, badanie per rectum, badanie ultrasonograficzne jamy brzusznej i przezpochwowe, a jeśli są wskazania – badanie ultrasonograficzne transrektalne, jak również ocenę ryzyka zespołu Lyncha, gdy nie planuje się usuwać jajników kobietom z FIGO I przed 45. rokiem życia. Podstawowy protokół operacyjny to proste wycięcie macicy wraz z przydatkami. Limfadenektomia systematyczna obejmująca węzły miedniczne i okołoaortalne powinna zostać wykonana u wszystkich pacjentek (niezależnie od typu histopatologicznego) z prawdopodobnym FIGO IIIA, IIIB i FIGO II oraz w rakach nieendometrioidalnych FIGO I. W raku endometrioidalnym FIGO I, w zależności od stopnia zróżnicowania histopatologicznego (gradingu) i inwazyjności nowotworu, mierzonej głębokością naciekania mięśniówki (myometrial invasion, MI), pacjentki podzielono na trzy przedoperacyjne grupy ryzyka: grupa o niskim ryzyku – G1/G2 i MI < 50%, w której można odstąpić od limfadenektomii systematycznej; grupa o pośrednim ryzyku – G1/G2, MI > 50% lub G3, MI < 50%, w której limfadenektomię można rozważyć; grupa wysokiego ryzyka – G3 i MI > 50%, w której limfadenektomia powinna być wykonywana obligatoryjnie. Wycięcie sieci większej należy wykonać wyłącznie w raku surowiczym i w mięsakoraku. Stratyfikacja chorych do leczenia adiuwantowego opiera się na cechach patologicznych, takich jak grading, MI, FIGO, inwazyjność przestrzeni limfatycznej. Adaptacja ustaleń konsensusu ESMO, ESGO i ESTRO do warunków polskich oraz stworzenie krajowych rekomendacji diagnostyki i leczenia raka endometrium jest pilną potrzebą.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 145-155
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zalecenia postępowania diagnostyczno-terapeutycznego u chorych na mięsaki macicy
Sarcoma of the uterus: diagnostic and therapeutic recommendations
Autorzy:
Rutkowski, Piotr
Śpiewankiewicz, Beata
Koseła, Hanna
Świtaj, Tomasz
Osuch, Beata
Wiater, Katarzyna
Falkowski, Sławomir
Maździarz, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031250.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
mięsaki macicy
czynniki rokownicze
leczenie pierwotne
leczenie nawrotów
obserwacja po leczeniu
uterine sarcoma
prognostic factors
primary treatment
treatment of recurrences
follow-up
Opis:
Uterine sarcoma is a rare malignancy, accounting for 3–8% of all malignant tumors of the uterus. As a rule, patients are treated in reference centers by multispecialty diagnostic-therapeutic teams. Sarcoma of the uterus originate basically from two tissues – uterine muscle and endometrial stroma and constitute a heterogenous group of tumors. A standard of local treatment of all these tumors is transabdominal hysterectomy. High recurrence rate supports the rationale for adjuvant treatment, although to date no effect of adjuvant radiotherapy on overall survival and local recurrence rate has been proven. Some reports concerning stromal uterine sarcomas suggest an improved survival in patients undergoing postoperative hormonal therapy. The role of chemotherapy in adjuvant treatment of leiomyosarcomas remains to be defined. In the treatment of advanced stromal uterine sarcomas, there is a place for hormonal therapy (progesterone analogs, aromatase inhibitors and GnRH analogs). Treatment of far-advanced/ metastatic leiomyosarcoma cases and non-differentiated sarcomas is similar to systemic treatment of other soft-tissue sarcomas. The topic of this paper are current recommendations concerning diagnostic and therapeutic management of uterine sarcoma patients. Based on own experience confronted with literature data, we present current classifications, epidemiology, risk factors and generally accepted therapeutic protocols used to treat these malignancies.
Mięsaki macicy to rzadkie nowotwory, stanowiące 3–8% wszystkich nowotworów złośliwych macicy. Obowiązującą zasadą jest prowadzenie postępowania w wyspecjalizowanych ośrodkach przez wielospecjalistyczne zespoły diagnostyczno-terapeutyczne. Mięsaki macicy wywodzą się pierwotnie z dwóch tkanek – z mięśnia macicy albo z podścieliska endometrium – i stanowią heterogenną grupę nowotworów. Standardem leczenia miejscowego wszystkich tych nowotworów jest wycięcie macicy z dostępu brzusznego. Wysoki odsetek nawrotów sugeruje celowość stosowania leczenia uzupełniającego, jednak dotychczas nie udowodniono wpływu uzupełniającej radioterapii na przeżycia całkowite oraz odsetek wznów miejscowych. W przypadku mięsaków podścieliskowych macicy istnieją doniesienia sugerujące poprawę przeżycia wśród chorych, u których zastosowano pooperacyjną hormonoterapię. Nieustalona pozostaje rola chemioterapii w leczeniu uzupełniającym mięsaków gładkokomórkowych. W leczeniu zaawansowanych mięsaków podścieliskowych macicy znajduje zastosowanie terapia hormonalna (analogi progesteronu, inhibitory aromatazy czy analogi GnRH). Terapia zaawansowanych/przerzutowych leiomyosarcoma i mięsaków niezróżnicowanych jest podobna do leczenia systemowego innych mięsaków tkanek miękkich. Tematem artykułu są aktualne zalecenia postępowania rozpoznawczego i leczniczego u chorych na mięsaki macicy. Na podstawie doświadczeń własnych, w konfrontacji z danymi z piśmiennictwa, przedstawiono aktualne klasyfikacje, epidemiologię, czynniki ryzyka i obowiązujące protokoły terapeutyczne odnoszące się do tych nowotworów.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2013, 11, 1; 24-32
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Intensywne leczenie onkologiczne u starszych chorych – czy to ma sens? Analiza przypadku
Intensive anticancer therapy in elderly patients – does it make sense? A case report 1
Autorzy:
Cybulska-Stopa, Bożena
Streb, Joanna
Koper, Krzysztof
Wysocki, Piotr J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030121.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
chory w podeszłym wieku
geriatria onkologiczna
leczenie onkologiczne
rak jajnika
Opis:
Anticancer therapy in elderly patients poses a great challenge for doctors since not all available therapeutic modalities can improve the wellbeing, alleviate symptoms or improve prognosis in this patient population. The paper presents a case of a 75-year-old woman diagnosed with advanced ovarian cancer who, despite advanced age, received intensive anticancer therapy, i.e. surgical treatment (modified posterior exenteration with the resection of pelvic peritoneum and tumor invasion in the diaphragmatic peritoneum along with its fragment, subtotal colectomy, resection of the omentum, spleen and gastric fragment along with the gastro-transverse ligament and an end ileostomy) as well as adjuvant chemotherapy. Severe complications occurring during treatment were not directly related to the therapy, but resulted from the lack of proper patient care in a home setting.
Leczenie onkologiczne pacjentów w podeszłym wieku jest ogromnym wyzwaniem dla lekarza, ponieważ u starszych chorych nie wszystkie stosowane metody terapii poprawiają samopoczucie, łagodzą dolegliwości czy korzystnie wpływają na rokowanie. W niniejszej pracy zaprezentowano przypadek 75-letniej chorej z rozpoznaniem zaawansowanego raka jajnika, u której pomimo podeszłego wieku zastosowano intensywne leczenie onkologiczne: zabieg operacyjny (zmodyfikowane wytrzewienie tylne z usunięciem otrzewnej miednicy i nacieków na otrzewną przepony wraz z jej fragmentem, subtotalną kolektomią, resekcją sieci, śledziony, fragmentu żołądka wraz z więzadłem żołądkowo-poprzeczniczym i stomią końcową w obrębie jelita krętego) oraz chemioterapię uzupełniającą. Ciężkie powikłania, które wystąpiły w trakcie terapii, nie były bezpośrednio związane z leczeniem, lecz wynikały z braku należytej opieki nad chorą podczas jej pobytu w domu.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2016, 14, 3; 183-187
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dexpanthenol in the treatment of corneal disorders and injuries
Dekspantenol w leczeniu schorzeń i urazów rogówki
Autorzy:
Szumny, Dorota
Misiuk-Hojło, Marta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2159014.pdf
Data publikacji:
2022-09-30
Wydawca:
Medical Education
Tematy:
dexpanthenol
cornea
disease
injury
treatment
dekspantenol
rogówka
choroba
uraz
leczenie
Opis:
Dexpanthenol - a precursor to vitamin B5 - is a compound of natural origin that has a long-known beneficial effect on skin and mucous membrane hydration and epithelial healing. Its anti-inflammatory activity is also used in treatment. Its effects on superficial tissues have been observed in numerous in vitro and in vivo studies, but the exact mechanism of action has not yet been understood. In ophthalmology, dexpanthenol is a well-known and widely used drug in patients with acute and chronic diseases of the ocular surface, as well as for treating the sequelae of corneal injuries.
Dekspantenol – prekursor witaminy B5 – jest związkiem pochodzenia naturalnego, który ma znany od dawna dobroczynny wpływ na nawilżenie skóry i błon śluzowych oraz na gojenie się nabłonków. W leczeniu wykorzystuje się również jego aktywność przeciwzapalną. Wpływ dekspantenolu na tkanki powierzchowne był obserwowany w licznych badaniach in vitro i in vivo, jednak dokładny mechanizm działania nie został do tej pory poznany. W okulistyce dekspantenol jest znanym i szeroko stosowanym lekiem u pacjentów z ostrymi i przewlekłymi chorobami powierzchni oka oraz następstwami urazów rogówki.
Źródło:
OphthaTherapy; 2022, 9, 3; 195-199
2353-7175
2543-9987
Pojawia się w:
OphthaTherapy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Soccer players injuries at different levels of the sport
Kontuzje piłkarzy nożnych o różnym poziomie zaawansowania sportowego
Autorzy:
Pilis, Karol
Miarczyński, Damian
Pilis, Anna
Stec, Krzysztof
Letkiewicz, Sławomir
Pilis, Wiesław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/962913.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Instytut Nauk o Zdrowiu
Tematy:
soccer
injuries
treatment
prevention
piłka nożna
urazy sportowców
leczenie
prewencja
Opis:
Background: Soccer players are injury prone, and increasing competition - especially at the highest level - leads to increasing training loads, and these may contribute to more injuries to players. Hence, the aim is to increase preventive measures and treatment in this field. Aim of the study: The paper examines soccer players’ susceptibility to injuries occurring at different levels of the sport’s development, and describes the accompanying conditions. Material and methods: The study involved 215 players of different levels, of which 105 came from the II and III league clubs (group I) and 110 from IV league clubs (group II ). The conducted research was based on a diagnostic survey using an anonymous questionnaire containing 15 questions developed by the authors. Results: Similar traumas (injuries) were observed among respondents of both groups. Group I had suffered injuries in the case of 92 (87.62%) respondents, while Group II contained 87 (79.09%) subjects who had suffered injuries. Group I trained harder than Group II , but the nature of the injuries was similar for all the players. The surveyed Group I had 100% access to physio-therapeutic help; in Group II this was the case for only 48 (43.64%) subjects. Group I also applied preventive anti-injury measures to a greater extent than Group II , in the form of pre-training warm-ups and post-training stretching and loosening. Conclusions: Among the more advanced soccer players there was a trend toward more traumas with similar kinds of sustained injuries, despite the greater availability of physiotherapy care and their use of more antiinjury prevention techniques than in the group representing the lower levels of sport advancement in soccer. This adverse effect is associated with the more intense training and training loads of the more advanced players.
Wstęp: Piłka nożna jest sportem powodującym wiele kontuzji a wzrastająca rywalizacja – szczególnie na najwyższym poziomie – prowadzi do zwiększania obciążeń treningowych, które mogą się przyczyniać do powstawania większej ilości uszkodzeń ciała piłkarzy. Stąd dąży się do zwiększenia działań prewencyjnych i terapeutycznych w tym zakresie. Cel pracy: Zbadanie częstości pojawiania się kontuzji, przyczyn i skutków ich występowania oraz stosowanych sposobów prewencji urazów u piłkarzy nożnych o różnym poziomie zaawansowania sportowego. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 215 piłkarzy nożnych, z których 105 pochodziło z klubów II i III - -ligowych (grupa I), a 110 z klubów IV-ligowych (grupa II ). Przeprowadzono je w oparciu o metodę sondażu diagnostycznego z zastosowaniem anonimowego kwestionariusza ankiety własnego autorstwa zawierającej 15 pytań. Wyniki: W obydwu grupach zaobserwowano podobieństwa w zakresie odniesionej urazowości. W grupie I występowała ona u 92 (87,62%) ankietowanych, a w II grupie u 87 (79,09%) osób, przy czym grupa I trenowała intensywniej niż II , a charakter urazów był podobny u wszystkich piłkarzy. Badani grupy I mieli 100% dostępność do pomocy fizjoterapeutycznej, a w grupie II miało ją tylko 48 (43,64%) osób. Grupa I również w większym stopniu niż grupa II stosowała środki prewencji urazów w postaci rozgrzewki przed treningiem oraz rozciągania i rozluźniania mięśni po treningu. Wnioski: W grupie bardziej zaawansowanych piłkarzy nożnych występowała jedynie tendencja do większej urazowości przy podobnym rodzaju odniesionych uszkodzeń ciała, pomimo większej dostępności do pomocy fizjoterapeutycznej i stosowania przez nich w większym stopniu prewencji przeciwurazowej niż w grupie reprezentującej niższy poziom sportowy. To niekorzystne zjawisko związane jest z większymi obciążeniami treningowymi i startowymi bardziej zaawansowanych piłkarzy.
Źródło:
Medical Science Pulse; 2017, 11, 2
2544-1558
2544-1620
Pojawia się w:
Medical Science Pulse
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies