Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "karp" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Ectoparasitic species of the genus Trichodina (Ciliophora: Peritrichida) parasitizing Macedonian freshwater fish
    Autorzy:
    Blazhekovikj-Dimovska, Dijana
    Stojanovski, Stojmir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1386468.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    protozoa
    Trichodina sp.
    grass carp
    common carp
    aquaculture
    pierwotniaki
    amur biały
    karp
    akwakultura
    Opis:
    Trichodinids are probably the most commonly encountered protozoan parasites on fishes in marine and freshwater environments. They are typically found on the gills, skin and fins of fish. The aim of this study was to evaluate the prevalence and mean intensity of Trichodina sp. in freshwater fish from cyprinid aquaculture facilities in Macedonia. This study was carried out by seasons, in a period of three years. A total of 578 specimens of common carp (Cyprinus carpio, Linnaeus 1758), 76 specimens of grass carp (Ctenopharyngodon idella, Valenciennes 1844), 47 specimens of silver carp (Hypophthalmichthys molitrix, Valenciennes, 1844) and 53 specimens of bighead carp (Hypophthalmichthys nobilis, Richardson, 1845) from the most significant and larger cyprinid aquaculture facilities in Macedonia, including fish farms and reservoirs, were examined for parasitological investigations. Infestation with Trichodina sp. was found in 206 specimens of common carp in all aquaculture facilities examined, in all seasons, as well as, in 9 specimens of grass carp from two fish farms, only in autumn season. Total, the prevalence with Trichodina sp. was 11.84% (grass carp) and 35.67% (common carp), while the, mean intensity was 7.56 (grass carp) and 4.56 (common carp). The prevalence with Trichodina sp. in common carp by season was as following: spring – 11.82%, summer – 3.44%, autumn – 7.85%, winter – 7.05%, while the mean intensity was: spring – 4.55; summer – 4.67; autumn – 4.40; winter – 4.72. Our findings of Trichodina sp. in grass carp in the present study is considered as the first record in Macedonia. Also, this fish species is regarded as new host for Trichodina sp. in Macedonian waters.
    Trichodinidae są prawdopodobnie najczęściej spotykanymi pierwotniakami pasożytującymi na rybach słodkowodnych i morskich. Zazwyczaj spotykane są na skrzelach, skórze i płetwach ryb. Celem artykułu jest określenie częstotliwości i intensywności zarażenia ryb karpiowatych przez Trichodina sp. Badania trwały trzy lata. Łącznie przebadano pod kątem parazytologicznym 578 osobników karpia (Cyprinus carpio, Linnaeus 1758), 76 amurów białych (Ctenopharyngodon idella, Valenciennes 1844), 47 tołpyg białych (Hypophthalmichthys molitrix, Valenciennes, 1844) i 53 tołpyg pstrych (Hypophthalmichthys nobilis, Richardson, 1845). Zakażenie Trichodina sp. stwierdzono u 206 osobników karpia we wszystkich badanych stawach i okresach, oraz w okresie jesiennym u 9 amurów białych z dwóch stawów hodow-lanych. Łącznie zarażonych Trichodina sp. było 11.84% amurów białych oraz 35.67% karpi, średnia intensywność zarażenia amurów białych wynosiła 7.56, a w przypadku karpia – 4.56. W okresie wiosennym zarażonych było 11.82% karpi, latem – 3.44%, jesienią – 7.85%, a zimą – 7.05%. Odpowiednio średnia intensywność zarażenia wynosiła wiosną – 4.55; latem – 4.67; jesienią – 4.40 I zimą – 4.72. Stwierdzenie Trichodina sp. pasożytującego na amurze białym jest pierwszym przypadkiem zaobserwowanym w Macedonii. W związku z tym gatunek ten jest nowym gospodarzem dla Trichodina sp. w wodach Macedonii.
    Źródło:
    Acta Biologica; 2020, 27; 11-20
    2450-8330
    2353-3013
    Pojawia się w:
    Acta Biologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Iron Accumulation in Selected Elements of Pond Ecosystem Food Chain
    Akumulacja żelaza w wybranych elementach łańcucha pokarmowego ekosystemu stawowego
    Autorzy:
    Niemiec, M.
    Cupiał, M.
    Klimas, A.
    Szeląg-Sikora, A.
    Sikora, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/388214.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    iron
    bioaccumulation
    food chain
    aquaculture
    carp
    żelazo
    bioakumulacja
    łańcuch pokarmowy
    akwakultura
    karp
    Opis:
    The aim of this study was to determine the accumulation of iron in the individual links of aquatic ecosystems food chain under extensive farming of carp. Based on ascertained in these organisms the contents of this element calculated value of bioaccumulation in the aquatic system and evaluated the degree of contamination. The study was performed in the breeding pond, located in Mydlniki, supplied with water from the river Rudawa. From the study pond collected: water, sediment from the bottom of the pond, benthic organisms represented by the larvae of flies of the chironomid family organs in, and carps from which were dissected the most associated with metals metabolism organs (gills, gonads, liver and muscle). In all samples determine the content of iron by atomic emission spectrometry in the camera JY 238 Ultrace Jobin Yvon Emission. Digestion of the samples were made by the wet method in a closed system with the use of microwave energy. Based on the results concluded that in the studied ecosystem, there is no risk of iron poisoning. The contents of this element in the water and bottom sediments are comparable to other reservoirs, of anthropogenic and natural origin. Was found a high value of the sediments enrichment factor sediments with iron in relation to its content in the water. The content of iron in the benthic organisms have taken high values, from 1189 to 1997 mg kg–1 d.m. The iron content in organisms of the examined fish ranged from 2.951 to 395.9 mg kg–1 d.m. Most of this element was found in the gills, then in liver, gonads and the least iron is accumulated muscles. Literature data show that regardless of the amount of iron in the environment, bioaccumulation factor in fish organs takes a value close to those obtained in own research. The content of iron in the liver and gills of fish is the most authoritative indicator of environmental contamination by iron compounds.
    Celem pracy było określenie akumulacji żelaza w poszczególnych ogniwach łańcucha pokarmowego ekosystemu wodnego w warunkach ekstensywnego chowu karpi. Na podstawie zawartości tego pierwiastka w biotycznych i abiotycznych elementach ekosystemu oszacowano stopień jego zanieczyszczenia. Badania wykonano w stawie hodowlanym, położonym w Mydlnikach, zasilanym wodą z rzeki Rudawa. Z badanego stawu pobrano: wodę, osad z dna stawu, organizmy bentosu reprezentowane przez larwy muchówek z rodziny ochotkowatych, a także karpie, z których wypreparowano narządy w największym stopniu związane z metabolizmem metali (skrzela, gonady, wątroba i mięśnie). We wszystkich próbkach oznaczono zawartość żelaza metodą emisyjnej spektrometrii atomowej w aparacie JY 238 ULTRACE Jobin Yvon Emission. Mineralizację próbek wykonano metodą na mokro w systemie zamkniętym z wykorzystaniem energii mikrofalowej. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że w badanym ekosystemie nie ma zagrożenia zatrucia żelazem. Zawartości tego pierwiastka w wodzie i osadach dennych są porównywalne do innych akwenów, pochodzenia antropogennego i naturalnego zasobnych w ten pierwiastek. Stwierdzono dużą wartość współczynnika wzbogacenia osadów w żelazo w stosunku do jej zawartości w wodzie. Zawartość żelaza w organizmach bentosu przyjmowała duże wartości, od 1189 do 1997 mg kg–1 s.m. Wartości współczynnika bioakumulacji żelaza w larwach ochotkowatych w stosunku do jego ilości w wodzie i osadach wynosiły odpowiednio 1602 i 0,198. W organizmach badanych ryb zawartość żelaza kształtowała się w zakresie 2,951 do 395,9 mg kg–1 s.m. Najwięcej tego pierwiastka stwierdzono w skrzelach, następnie w wątrobie, gonadach, a najmniej żelaza akumulowały mięśnie. Dane literaturowe wskazują, że zawartość żelaza w rybach zależy od ilości tego pierwiastka w środowisku, ale w większym stopniu od właściwości abiotycznych elementów środowiska. Sumaryczna zawartość żelaza w osadach dennych i wodzie nie pozwala ocenić zagrożenia środowiska zanieczyszczeniem żelazem, dlatego tak ważne jest stosowanie bioindykacji. Zawartość żelaza w skrzelach i wątrobie ryb jest najbardziej miarodajnym wskaźnikiem zanieczyszczenia środowiska związkami żelaza. Wartość współczynnika bioakumulacji żelaza w skrzelach badanych karpi wynosiła w stosunku do jej zawartości w wodzie i osadach dennych odpowiednio 195,1 i 0,024 natomiast w stosunku do jego zawartości w larwach owadów wartość tego parametru wynosiła 0,122. Dane literaturowe wskazują, że poziom akumulacji żelaza w organizmach żywych jest uzależniony od środowiska w którym żyją.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 10; 1103-1113
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A simple, rapid method for the production of soluble recombinant proteins from the duplicated growth hormone genes of the tetraploid common carp
    Autorzy:
    Murakaeva, A.
    Kohlmann, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/363072.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Uniwersytet Warmińsko-Mazurski w Olsztynie
    Tematy:
    karp
    powielanie genu
    powielanie genomu
    hormon wzrostu
    common carp
    gene duplication
    genome duplication
    growth hormone
    Opis:
    The simple protein production method developed in the present study enables the production of large quantities of active recombinant common-carp growth hormone proteins in a few brief steps. With this method, the recombinant protein is obtained in a soluble form without the need for refolding. This method can be utilised for determining if the two common-carp growth hormones have similar functions in vitro and in vivo and what role each plays in growth regulation. If differences in activity exist, this method can also be used to produce intermediate forms of the two common carp growth hormones rapidly in order to determine which of the six amino acids that differ between the two proteins are responsible for the altered activity. Common carp has the same tetraploid ancestor as goldfish, and the products of the growth hormone paralogues in goldfish also differ. It would be interesting to understand how the same duplicated orthologues have evolved, and the methods elaborated in this study could be used for such comparative investigations.
    Źródło:
    Environmental Biotechnology; 2011, 7, 2; 53-64
    1734-4964
    Pojawia się w:
    Environmental Biotechnology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Growth performance, gut morphometry and innate immune profiles of common carp, Cyprinus carpio juveniles fed diet fortified with Mitracarpus scaber leaves extract and its susceptibility to pathogenic bacteria, Aeromonas hydrophila
    Autorzy:
    Adeshina, Ibrahim
    Emikpe, Benjamin O.
    Jenyo-Oni, Adetola
    Ajani, Emmanuel K.
    Abubakar, Musa I.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1386292.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Common carp
    feed supplements
    growth performance
    gut morphometry
    immunostimulants
    karp
    wzbogacanie diety
    szybkość wzrostu
    morfometria jelit
    immunostymulanty
    Opis:
    Mitracarpus scaber, an endemic medicinal plant to Nigeria, Africa, has medicinal value. In the present study, Mitracarpus scaber leaves extract (MSLE) was fed to common carp, Cyprinus carpio to evaluate its effect on growth performance, nutrient utilization, gut morphometry, and innate immunity parameters. Four isonitrogenous diets (32% crude protein) containing 0.0, 5, 10, or 15 g MSLE/kg diet were fed to fish (7.52 ±0.23 g) for 12 weeks. After the feeding trial, fish were exposed to pathogenic bacteria (Aeromonas hydrophila) for 14 days. Growth performance, nutrient utilization, and feed intake were significantly improved with increasing MSLE levels up to 10 g/kg diet. Similarly, fish fed MSLE diets increased significantly intestinal villi length/width, and absorption area. Furthermore, activities of respiratory burst, lysozyme, catalase, and superoxide dismutase were significantly higher in fish fed diets containing MSLE levels, and their highest values were obtained at fish fed 15 g MSLE/kg diet. After bacterial challenge, fish mortality was lowest (8.45 ±1.30%) in fish fed 15 g MSLE/kg diet, whereas highest mortality (52.50 ±4.56%) was observed with fish fed the control diet. The present study conjured that MSLE inclusion in fish diets with optimum level of 10 g/kg diet stimulated significantly the performance, nutrient utilization, modified gut morphometry, and innate immune response of common carp. Also, its inclusion protected fish against pathogenic bacteria, A. hydrophila infection.
    Mitracarpus scaber, endemiczna roślina lecznicza z Nigerii w Afryce, ma wartość leczniczą. W niniejszym badaniu ekstrakt z liści Mitracarpus scaber (MSLE) podawano karpiowi, Cyprinus carpio, aby ocenić jego wpływ na szybkość wzrostu, wykorzystanie składników odżywczych, morfometrię jelit i parametry odporności wrodzonej. Cztery izoazotowe diety (32% surowego białka) zawierające 0,0; 5, 10 lub 15 g diety MSLE/kg podawano młodym rybom (7,52 ±0,23 g) przez 12 tygodni. Po tym okresie ryby były narażone na bakterie chorobo-twórcze (Aeromonas hydrophila) przez 14 dni. Szybkość wzrostu, wykorzystanie składników odżywczych i spożycie paszy zwiększały się wraz ze wzrostem poziomu MSLE do wartości 10g/kg diety. Ryby ze wzbogaconą dietą znacznie zwiększyły stosunek długości/szerokości kosmków jelitowych i obszar wchłaniania. Ponadto wielkość wybuchu tlenowego, oraz aktyw-ność lizozymu, katalazy i dysmutazy ponadtlenkowej były znacznie wyższe u ryb karmionych pokarmem wzbogaconym o MSLE. Najwyższe wartości wyżej wspomnianych parametrów uzyskano u ryb karmionych pokarmem wzbogaconym o 15 g MSLE/kg. Po wprowadzeniu bakterii śmiertelność ryb była najniższa (8,45 ±1,30%) u ryb karmionych 15 g diety MSLE/ kg, podczas gdy najwyższą śmiertelność (52,50 ±4,56%) obserwowano u ryb karmionych dietą kontrolną. W niniejszym badaniu wykazano, że włączenie MSLE w ilości 10 g/kg diety zna-cząco stymuluje wydajność, wykorzystanie składników odżywczych, modyfikuje morfometrię jelit i wrodzoną odpowiedź immunologiczną karpia. Włączenie do diety MSLE chroniło ryby przed infekcją bakteriami chorobotwórczymi, A. hydrophila.
    Źródło:
    Acta Biologica; 2019, 26; 5-17
    2450-8330
    2353-3013
    Pojawia się w:
    Acta Biologica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies