Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "interethnic relations" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    German-Slavic Relations in Texas and the Midwest
    Autorzy:
    Kamphoefner, Walter D.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/580100.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    INTERETHNIC RELATIONS
    GERMAN AND SLAVIC IMMIGRANTS
    TEXAS
    MIDWEST
    Opis:
    A telling incident took place in a small Texas town in 1916: not the greatest year for German-Slavic relations on either side of the Atlantic, one might think. But even at this late date, the German language was still being taught in the public schools of Needville, Texas, about 60 km southwest of Houston, using a book originally published for the St. Louis public elementary schools. In the wartime anti-German hysteria, school authorities in Needville ordered all these textbooks to be gathered and burned, but one copy was rescued and preserved–ironically not by a German-American pupil, but by a Czech girl in the second grade, whose parents spoke German as well as Czech, and wanted her to learn the language. As my essay will demonstrate, this was only the tip of the iceberg. In Texas and much of the Midwest, especially in rural areas, relations between German immigrants and their Czech, Polish, and Sorbian neighbors was for the most part quite friendly. Much of this was based on their cultural affinities which set them apart from Anglo-Americans, and at times united them against a common enemy, one might say.
    Źródło:
    Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny; 2015, 41, 4 (158); 27-53
    2081-4488
    2544-4972
    Pojawia się w:
    Studia Migracyjne - Przegląd Polonijny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Social and ethnic group membership among students in a Czech lower secondary school
    Autorzy:
    Vorlíček, Radek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2028150.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-08
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Identity
    interethnic relations
    Czech Roma student
    educational inequalities
    social exclusion
    Opis:
    This article examines social and ethnic group membership among sixth-grade students at a Czech lower secondary school whose student population is predominantly heterogeneous in terms of ethnicity. The main focus is on group membership in the sixth grade, which is considered as the worst class at school and which is attended by several Roma boys and girls. Special attention is paid to the boundary constructions in the groups of children from an anthropological perspective and interactionism. The article is based on qualitative, and ethnographic fieldwork. The central method of the fieldwork was observation. This method was partially supplemented by materials from the school evaluations and interviews with teachers and other respondents during the field research. Research findings derive from fieldwork conducted at the school that is perceived as problematic by local residents. The school is located near a socially excluded locality in the Czech Republic where a large number of the buildings are in deplorable condition, with many apartments unoccupied. Many city residents consider the locality to be a “Roma ghetto”. The article contributes to understanding the grouping and social and interethnic communication among twelve-year-old students. The article sheds light on the benefits of being in a group and how students and groups communicate with each other.
    Źródło:
    Society Register; 2022, 6, 1; 41-68
    2544-5502
    Pojawia się w:
    Society Register
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Colonial heritage in multi-ethnic societies: undercover racism in twenty-first-century Peru
    Dziedzictwo kolonialne w społeczeństwach wieloetnicznych: utajony rasizm w Peru w XXI wieku
    Autorzy:
    Escobedo, Luis
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/965658.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    racism
    ethnicity
    nationalism
    interethnic relations
    post-colonialism
    rasizm
    etnocentryzm
    nacjonalizm
    stosunki międzyetniczne
    postkolonializm
    Opis:
    Od początku XVI w. społeczeństwo Peru zostało poddane intensywnemu wymieszaniu pod względem etnicznym i kulturowym. Proces ten obejmował łączenie i godzenie różnorodności, jednakże odsłonił także liczne antagonizmy i konflikty, szczególnie widoczne pomiędzy regionami na Wybrzeżu (zwłaszcza w Limie) a Andami. Znacząca pozycja Limy jako ośrodka politycznego i ekonomicznego w okresie kolonialnym spowodowała faworyzowanie ludzi z Wybrzeża, kosztem mieszkańców Andów, głównie autochtonów. Ta dysproporcja utrzymywała się w czasach po odzyskaniu niepodległości, pomimo że w obliczu nieobecności Hiszpanów, Kreole stali się klasą rządząca. Od początku XX w. ludność z Andów upatrywała szansę poprawy warunków życia dzięki migracji do miast lub na wybrzeże. Mimo że ludność napływowa z Andów oraz ich potomkowie zaczęli z czasem partycypować w sprawowaniu władzy, zyskując przy tym równy innym obywatelom status społeczny, nadal byli przedmiotem dyskryminacji rasowej. Razem z Peruwiańczykami o innym pochodzeniu, którzy byli w historii podobnie uznawani za obywateli niższej kategorii, jak np. afro-Peruwiańczycy, postrzegano i naznaczano ich jako przynależnych do nieoficjalnej kategorii nie-białych. I chociaż odbywało się to w skomplikowanej i ukrytej formie, społeczeństwo Peru przyznawało tej grupie niższą ocenę, a biali Peruwiańczycy byli oceniani wyżej. Czerpiąc z naukowych badań społecznych nad rasizmem, przeprowadzanych od lat 80. XX w., artykuł stanowi wyjaśnienie, jak rasizm funkcjonuje obecnie wśród Peruwiańczyków jako utajona forma dyskryminacji, oraz dlaczego i w jaki sposób ludzie o wyraźnie europejskich cechach są idealizowani, podczas gdy ci o mniej europejskich cechach są dyskredytowani.
    Since the beginning of the 16th century, Peruvian society has undergone an intense ethnic and cultural mixing. This process has involved fusion and diversity, whereby it has revealed a variety of antagonisms and conflict, especially found between the regions of the Coast – particularly, Lima – and the Andean Mountains. The importance of Lima as a political and economic center during the Colony, favored the people of the Coast over Andean people – predominantly indigenous. This disparity persisted after Independence, given that, in the absence of Spaniards, Creoles had become the ruling class. Since the beginning of the 20th century, however, Andean people have found in migration towards urban and Coastal areas an opportunity to improve their living conditions. Yet, even if Andean migrants and their descendants continue to grow in power and status, they are still subject to racial discrimination. Together with Peruvians of other origins who have similarly accumulated disadvantages throughout history, such as afro-Peruvians, they are perceived and stigmatized as part of an unofficial category of non-whites. Though in a complex and undercover manner, Peruvian society has given this grouping poor valuation. On the contrary, white Peruvians have been highly valuated. Drawing upon social scientific research on racism since the late 1980s, the present paper aims at explaining why and how people of more predominant European features are rather idealized whereas the ones with less European features are rather denigrated, and how racism works covertly within the daily social relations among Peruvians today.
    Źródło:
    Studia z Geografii Politycznej i Historycznej; 2013, 2; 109-137
    2300-0562
    2450-0127
    Pojawia się w:
    Studia z Geografii Politycznej i Historycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Identities and Everyday Interethnic Relationships
    Autorzy:
    Zografova, Yolanda
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/623375.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Group Identity
    Intergroup Contacts
    Ethnic Groups
    Interethnic Relations
    Group Boundaries
    Bulgarian and Bulgarian Turkish Ethnic Groups
    Opis:
    This article examines the nature of group identity in order to gain insight into the character and quality of intergroup contacts, particularly the conditions for positive contacts between members of different ethnic groups. An important conception underlying the discussion is that identity is not a stable construct or fixed essence, but rather is discursive in nature and turns upon how individuals and collectivities distinguish themselves in their relations with other individuals and collectivities. Both resemblance and difference are thus essential principles of social identity, while ethnic identity is distinct from culture and may be analyzed as a form of social organization. This heightens the importance of the degree of permeability of group boundaries, and of one’s relation with their own ethnic group, in minimizing prejudice and fostering interethnic relations. Analysis of field interviews with members of Bulgarian and Bulgarian Turkish ethnic groups provided the basis for the theoretical discussion concerning intergroup contacts. The interviews also serve to illustrate the inverse relationship between intergroup contacts and prejudices, as well as the fact that insofar as intergroup ethnic conflicts and perceived differences occur between narrative constructs, they can be transformed and resolved through openness towards differences and dialogue.
    Źródło:
    Qualitative Sociology Review; 2019, 15, 2; 26-43
    1733-8077
    Pojawia się w:
    Qualitative Sociology Review
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kształtowanie wyznaczników etniczności i redefinicja tożsamości w grupie etnicznej Wiślan z Ostojićeva (Banat, Serbia)
    Autorzy:
    Marcol, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/687250.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
    Tematy:
    identity
    ethnic group
    interethnic relations
    association
    children’s folk group
    tożsamość
    grupa etniczna
    relacje interetniczne
    stowarzyszenie
    dziecięcy zespół folklorystyczny
    Opis:
    The aim of this study is to show the contemporary transformations of identity of minority ethnic group whose ancestors came from Wisła (Silesia, Poland) to Ostojićevo (Banat, Serbia) in the 19th century. Those changes of identity are directly related to the organizational changes taking place in this ethnic group today. I show the aspects of the cultural and artistic associations, whose activities affect the redefinition of the identity of this minority community in a multiethnic environment. The village of Ostojićevo lies an area which has a diverse ethnic structure, so the boundaries between groups of people are constantly negotiated. Interactions between them lead in effect to changes both in the organizational group and, in the symbolic dimension, at the level of identification. The article is based on field research conducted in Ostojićevo in November 2016.
    Celem opracowania jest ukazanie współczesnych przemian tożsamości Wiślan z Ostojićeva (Banat, Serbia), które są bezpośrednio związane ze zmianami organizacyjnymi zachodzącymi w grupie etnicznej. Przedstawione są aspekty funkcjonowania stowarzyszeń kulturalno-artystycznych, których działalność wpływa na redefinicję tożsamości tej społeczności mniejszościowej w środowisku wieloetnicznym. Jako że wieś Ostojićevo jest obszarem o zróżnicowanej strukturze etnicznej, dochodzi do nieustannych negocjacji granic między grupami ludzi o różnej przynależności etnicznej. Interakcje pomiędzy nimi prowadzą w efekcie do przemian zarówno na płaszczyźnie organizacyjnej grupy, jak i w wymiarze symbolicznym, na płaszczyźnie identyfikacji. Tekst został opracowany na podstawie badań terenowych przeprowadzonych w Ostojićevie w listopadzie 2016 roku.
    Źródło:
    Łódzkie Studia Etnograficzne; 2017, 56
    2450-5544
    Pojawia się w:
    Łódzkie Studia Etnograficzne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Jewish Autonomous Region in Siberia. Multicultural heritage and coexistence
    Żydowski Obwód Autonomiczny na Syberii. Wielokulturowe dziedzictwo i współistnienie
    Autorzy:
    Vitale, Alessandro
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/965705.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    stosunki międzyetniczne
    współpraca międzyetniczna
    Żydowski Obwód Autonomiczny
    Syberia
    Birobidżan
    Chabarowski Kraj
    interethnic relations
    interethnic cooperation
    Jewish Autonomous Region
    JAR
    Siberia
    post-Soviet Russia
    Birobidzhan
    Khabarovsky Kraj
    Opis:
    Formalnie rzecz biorąc, Izrael nie jest jedyną oficjalną ojczyzną Żydów na świecie. W azjatyckiej części Rosji, na Syberii, nadal istnieje Żydowski Obwód Autonomiczny w Birobidżanie. Począwszy od 1928 r. Związek Radziecki przeznaczył na osiedlenie Żydów terytorium większe niż Belgia i Holandia razem wzięte i znacznie większe niż Izrael, usytuowane ponad 6 tys. km na wschód od Moskwy, wzdłuż granicy rosyjsko-chińskiej, pomiędzy 48 i 40 stopniem szerokości północnej, gdzie klimat i warunki są podobne do Ontario i Michigan. Wierząc, że Żydzi rosyjscy, podobnie jak inne mniejszości narodowe, zasługują na własne terytorium, reżim sowiecki zdecydował ustanowić terytorium, które w 1934 r. stało się Żydowskim Obwodem Autonomicznym. Ideą było utworzenie Nowego Syjonu – jako przeciwwagi do Palestyny – gdzie „proletariacko-żydowska kultura”, oparta na języku jidysz, mogła się rozwijać. W rzeczywistości ustanowienie Żydowskiego Obwodu Autonomicznego było w pierwszym rzędzie oficjalnym uznaniem narodowego terytorium Żydów od czasów starożytnych: „Pierwszego Izraela”. Ale historia tego regionu była tragiczna i eksperyment nie powiódł się. Jednakże odnowione dzisiaj istnienie Birobidżanu i odrodzenie żydowskiego życia w po-sowieckim Żydowskim Obwodzie Autonomicznym są nie tylko ciekawym spadkiem po sowieckiej narodowej polityce, ale też po rozpadzie Związku Radzieckiego, i religijnym odrodzeniu na świecie; tym samym stanowią interesujące studium przypadku do badań niektórych ambitnych problemów geograficznych i stosunków międzyetnicznych.
    Technically, Israel is not the only official Jewish homeland in the world. In the Far East of Russian Siberia there still exists the Jewish Autonomous Region (JAR) of Biro-bidzhan. Beginning in 1928 the Soviet Union set aside a territory larger than Belgium and Holland combined and considerably bigger than Israel, for Jewish settlement, located some five thousands miles east of Moscow along the Soviet-Chinese border, between the 48th and 49th parallels north latitude, where the climate and conditions are similar to Ontario and Michigan. Believing that Soviet Jewish people, like other national minorities, deserved a territorial homeland, the Soviet regime decided to settle a territory that in 1934 would become the Jewish Autonomous Region. The idea was to create a new Zion – in a move to counterweight to Palestine – where a “proletarian Jewish culture” based on Yiddish language could be developed. In fact, the establishment of the JAR was the first instance of an officially acknowledged Jewish national territory since ancient times: the “First Israel”. But the history of the Region was tragic and the experiment failed. Nevertheless, Birobidzhan’s renewed existence of today and the revival of Jewish life in the post-Soviet JAR are not only a curious legacy of Soviet national policy, but after the break-up of the Soviet Union and the worldwide religious rebirth represent an interesting case-study in order to study some challenging geographic pro-blems, and interethnic relations.
    Źródło:
    Studia z Geografii Politycznej i Historycznej; 2014, 3; 151-70
    2300-0562
    2450-0127
    Pojawia się w:
    Studia z Geografii Politycznej i Historycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    “Zbor imaat graǵanite”: The First Sociological Study, the Polish Sociological Expert Aid to Macedonia in the Mid-1960s and the Post-Earthquake History of Interethnic Relations in Skopje
    „Obywatele mają głos”. Pierwsze studium socjologiczne, polska socjologiczna pomoc ekspercka w Macedonii w połowie lat 60. XX wieku i historia stosunków międzyetnicznych w Skopje po trzęsieniu ziemi
    Autorzy:
    Trajanovski, Naum
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339673.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
    Tematy:
    Skopje
    trzęsienie ziemi w Skopje w 1963 roku
    socjologia miasta
    planowanie miasta
    stosunki etniczne
    transfer wiedzy
    Skopje earthquake
    interethnic relations
    transnational knowledge-transfer
    urban sociology
    Opis:
    On the early morning of 26 July 1963, a calamitous earthquake struck the Macedonian capital of Skopje, taking the lives of 1,070 people and destroying more than two-thirds of the urban fabric. The politically non-aligned Yugoslav government immediately issued a call for help for the earthquake-torn city, which was picked up by more than eighty states across the globe, as well as the United Nations and other international organizations. The domestic authorities, in turn, sought to reimagine post-disaster Skopje as a “City of Solidarity,” a symbol of the trans-bloc cooperation, and an “Open City” – one open to domestic and intra-federal migrations and the epitome of the trans-Yugoslav state-building slogan of “brotherhood and unity.” However, the mounting interethnic tensions in the 1980s, the Yugoslav dissolution, and the 2001 insurgency dramatically shifted the public optics over the post-earthquake urban reconstruction and demographic politics – a narrative which found a particular stronghold in the memory politics of post-2001 Macedonia.construct their own interpretations of the social change. The present paper discusses one overlooked episode from the post-earthquake reconstruction of Skopje: from December 1964 to April 1965, the first ever large-scale sociological survey was conducted among Skopjans as part of the Polish expert aid and the preparations for the UN-sponsored Skopje Urban Project. Although the published study contained an exclusive portrayal of the economic and demographic features of the local households and revealed some of the major interethnic issues in the city, it never received proper treatment by the authorities and – up to the Yugoslav dissolution – in the scholarship. Thus, in order to present the major outcomes of this cross-national endeavor, I reconstruct the prehistory, the fieldwork and the immediate results of the survey by triangulating a set of archival materials, semi-structured interviews with its Polish and Macedonian conveners, and secondary literature on Skopje’s urban reconstruction. Finally, I argue that the survey – its realization, results and aftermath – can be read as a key to a better understanding of the post-earthquake history of Skopje and the interethnic relations in the city.
    Poranek w Skopje 26 lipca 1963 roku był momentem, kiedy miasto zostało dotknie katastrofalnym trzęsieniem ziemi, które przyniosło 1070 ofiar [wśród mieszkańców – JS], i zniszczyło dwie trzecie miasta. Należąca do bloku państw niezaangażowanych Jugosławia natychmiast poprosiła o pomoc dla zrujnowanego miasta, na którą odpowiedziało 80 państw z całego świata, z Organizacji Narodów Zjednoczonych i z innych organizacji międzynarodowych. Tak masowa reakcja [ze strony świata] zainspirowała miejscowe władze do wymyślenia [na nowo] Skopje po trzęsieniu ziemi jako „miasta solidarności” – symbolu współpracy ponad podziałami na bloki [polityczne] i „miasta otwartego” na migrację wewnętrzną [w ramach republiki] i w ramach Federacji [jugosłowiańskiej], wreszcie jako przykład [realizacji] ogólnojugosłowiańskiego państwowotwórczego hasła „braterstwo i jedność”. Jednakże rosnące od lat 80. XX wieku napięcia międzyetniczne, rozpad Jugosławii i konflikt z 2001 roku przyniosły dramatyczny zwrot na płaszczyźnie oficjalnej w kwestii odnowy [miasta] po trzęsieniu ziemi i w stosunku do polityki demograficznej. Ta narracja była szczególnie promowana poprzez praktyki upamiętniania w Macedonii po 2001 roku. Niniejszy artykuł zajmuje się całkiem zapomnianym epizodem z czasów przebudowy Skopje po trzęsieniu ziemi: [przedmiotem analizy będzie] pierwsze większe socjologiczne opracowanie obejmujące okres od grudnia 1964 do kwietnia 1965, które jest częścią polskiej pomocy eksperckiej dla Skopje po trzęsieniu ziemi w ramach przygotowań do tzw. planu generalnego dla miasta, finansowanego przez ONZ. Pomimo, że opublikowane studium zawiera wyjątkowe dane co do ekonomicznego i demograficznego poziomu życia miejscowych gospodarstw domowych i przegląd najważniejszych problemów międzyetnicznych w mieście, nie zyskało koniecznej uwagi ze strony władz, a do rozpadu Jugosławii nie było zauważane tak że w literaturze naukowej. Celem mojego artykułu jest zatem prezentacja głównych wyników badań tego międzynarodowego projektu, rekonstrukcja badań terenowych i pierwszych rezultatów socjologicznych [wywiadów] przy zastosowaniu metody triangulacyjnej [korzystającej z wielu technik badawczych]: analizy materiałów archiwalnych, nieustrukturyzowanych wywiadów z polskimi i macedońskimi badaczami zaangażowanymi w pracę nad projektem, opracowań dotyczących odnowy tkanki miejskiej Skopje. W konkluzji dowodzę, że opracowanie – jego realizacja, wyniki i prognozy – można czytać jako klucz do lepszego zrozumienia stosunków etnicznych i historii Skopje po trzęsieniu ziemi. archiwalnych, nieustrukturyzowanych wywiadów z polskimi i macedońskimi badaczami zaangażowanymi w pracę nad projektem, opracowań dotyczących odnowy tkanki miejskiej Skopje. W konkluzji dowodzę, że opracowanie – jego realizacja, wyniki i prognozy – można czytać jako klucz do lepszego zrozumienia stosunków etnicznych i historii Skopje po trzęsieniu ziemi.
    Źródło:
    Colloquia Humanistica; 2021, 10; 1-41
    2081-6774
    2392-2419
    Pojawia się w:
    Colloquia Humanistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies