Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "historycy" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-8 z 8
Tytuł:
‘Warsaw period’ (1945–1950) in Celina Bobińskas Organizational Activity for Historical Science
‘Okres warszawski’ (1945–1950) w działalności organizacyjnej Celiny Bobińskiej na rzecz nauki historycznej
Autorzy:
Pasisz, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1374196.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Celina Bobińska
historians of communist party
Marxist historians
intellectual biographies of historians
historycy partyjni
historycy marksiści
biografie intelektualne historyków
Opis:
The purpose of the article is to present the activity of the historian, Celina Bobińska, as regards the historical science, in the years 1945–1950. With the use of the biographical method and on the basis of the mainly textual sources of the Central Archives of Modern Records in Warsaw, the activity of Bobińska in the structures of the communist party with respect to the higher education and the policy of transformation of the historical science, and her participation in the 7th General Convention of Historians in Wrocław (1948) and in the Marxist Historians Union will be presented.
Celem artykułu jest przedstawienie działalności historyka Celiny Bobińskiej w stosunku do nauki historycznej w latach 1945–1950. Za pomocą metody biograficznej oraz w oparciu głównie o źródła aktowe pochodzące z Archiwum Akt Nowych w Warszawie, zostanie ukazana aktywność Bobińskiej w strukturach partii komunistycznej wobec szkolnictwa wyższego i polityki przeobrażeń nauki historycznej, jej udział w VII Powszechnym Zjeździe Historyków we Wrocławiu (1948) oraz w Marksistowskim Zrzeszeniu Historyków.
Źródło:
Res Historica; 2020, 50; 399-416
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Florilegium historicum amicorum munera : profesorowi Krzysztofowi Maciejowi Kowalskiemu w sześćdziesiątą piątą rocznicę urodzin przyjaciele, koledzy, uczniowie
Profesorowi Krzysztofowi Maciejowi Kowalskiemu w sześćdziesiątą piątą rocznicę urodzin przyjaciele, koledzy, uczniowie
Współwytwórcy:
Maćkowski, Tomasz. Redakcja
Eko-Dom. pbl
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Gdańsk ; Grajewo : Grajewo : Eko-Dom ; przy współpr. Eko-Druk
Tematy:
Kowalski, Krzysztof Maciej (1951- )
Historia
Historycy
Księga pamiątkowa
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
Literary and biographical false start? About Gustaw Waliszewski’s letters to Julian Bartoszewicz from 1853–1855 (in the collection of the State Archives in Łódź)
Literacki i biograficzny falstart? O listach Gustawa Waliszewskiego do Juliana Bartoszewicza z lat 1853–1855 (ze zbiorów Archiwum Państwowego w Łodzi)
Autorzy:
Berkan-Jabłońska, Maria
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129633.pdf
Data publikacji:
2022-10-11
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Julian Bartoszewicz
Gustaw Waliszewski
„Dziennik Warszawski”
historycy warszawscy
epistolografia XIX w.
the Dziennik Warszawski
Warsaw historians
19th century epistolography
Opis:
This article discusses several aspects of Gustaw Waliszewski’s letters to Julian Bartoszewicz from 1853–1855, which today are part of the Archive of the Bartoszewicz family maintained by the State Archives in Łódź. The letters, spanning 163 sheets, have been studied from several perspectives: (a) biographical, which offers insight into the personality of the young man only just starting his academic career, who dreamt of becoming the “national Thierry”; (b) genetic, which treats the letters as material documenting the creative process associated with historical studies and writing columns for the Dziennik Warszawski periodical, and which described the beginner scholar’s struggles with censorship limitations; and (c) that of press research – related to the broadly discussed in the letters topics of the development of the Dziennik Warszawski, its rivalry with the Gazeta Warszawska, and the fight for influence in the countryside. A series of memoir articles by Julian Bartoszewicz devoted to Waliszewski offer additional context; they complement the whole in the place of the lost set of Bartoszewicz’ responses to Waliszewski.
Artykuł dotyczy kilku aspektów korespondencji Gustawa Waliszewskiego, skierowanej do Juliana Bartoszewicza w latach 1853–1855 i stanowiącej obecnie część Archiwum rodziny Bartoszewiczów z Archiwum Państwowego w Łodzi. Listy, obejmujące 163 karty, scharakteryzowane zostały z kilku perspektyw: a) biograficznej, która daje wgląd w osobowość młodego, ledwie zaczynającego karierę naukową człowieka, marzącego o karierze „narodowego Thierry’ego”; b) genetycznej, która listy traktuje jako materiał dokumentujący proces twórczy nad studiami historycznymi i felietonami dla „Dziennika Warszawskiego”, a także opisuje zmagania debiutanta z ograniczeniami cenzuralnymi; c) prasoznawczej – związanej z obszernie eksplorowaną w listach tematyką rozwoju „Dziennika Warszawskiego”, jego rywalizacji z „Gazetą Warszawską” i walki o wpływy pisma na prowincji. Dodatkowym kontekstem staje się cykl artykułów wspomnieniowych poświęconych Waliszewskiemu autorstwa Juliana Bartoszewicza, które stanowią swoiste dopełnienie niezachowanego bloku listów Bartoszewicza do Waliszewskiego.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2022, 64, 1; 39-74
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The history of Scandinavia in the Polish historiography, remarks and reflections
Autorzy:
Szelągowska, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1592412.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
Tematy:
history of Nordic countries in Poland
Polish Scandinavian research workers
Polish historians
dzieje Skandynawii w Polsce
skandynawiści polscy
historycy polscy
Opis:
W artykule przedstawiono w ogólnym zarysie historyczne dokonania polskiej historiografii dziejów regionu nordyckiego – począwszy od okresu międzywojennego po czasy współczesne. Powyższa problematyka mieści się w dwóch głównych nurtach polskich historycznych badań skandynawistycznych – podejmowania tematów wskazujących na polsko-nordyckie relacje we wszelkich zakresach, oraz skupianie się na dziejach Skandynawii i regionu nordyckiego. Trzecim nurtem, najsłabiej zaznaczonym, jest w sposób nowoczesny ujęta komparatystyka w odniesieniu do historii społecznej, dziejów państw i kultury. W minimalnym zakresie występuje w polskiej historiografii edycja źródeł do dziejów regionu nordyckiego. Artykuł stanowi jednocześnie przegląd aktywności głównych ośrodków badań skandynawistycznych w Polsce, zarówno pojedynczych badaczy-historyków funkcjonujących samodzielnie w poszczególnych uniwersytetach i wydziałach historycznych, jak i centrów polskiej skandynawistyki, zwłaszcza takich, które obejmują swymi badaniami studia nad całym regionem w ujęciu interdyscyplinarnym: nad językiem, literaturą, kulturą, polityką, gospodarką i historią. W artykule zwraca się także uwagę na słabości polskich badań nad dziejami regionu nordyckiego, co wynika przede wszystkim z wielu uwarunkowań, a także z niemożności wykorzystania oryginalnych zasobów archiwalnych i źródłowych.
The article outlines the achievements of the Polish historiography concerning the Nordic region, from the inter-war period to the present times. The problems dealt with are included in the two main trends of the Polish historical research concerning Scandinavian questions: the topics of Polish-Nordic relations of any kind, and the topics of the history of Scandinavia itself and of the Nordic region. The third trend, much weaker than the two others, comprises the comparative studies concerning the social history, the history of states and cultures. Still another trend, the edition of sources to the history of the Nordic region, is hardly to be found in Polish historiography.The article is also a review of the main centres of Scandinavian studies in Poland, both individual scholars, single historians functioning at departments of history at universities, and institutional centres of Polish Scandinavian Studies, especially the ones which carry out research into the whole region in an interdisciplinary approach: into languages, literature, culture, politics, economy and history. Some emphasis has been put on the weaknesses of the Polish research concerning the Nordic region, especially the ones resulting from the inability to use original archival materials and sources.
Źródło:
Studia Maritima; 2018, 31; 293-311
0137-3587
2353-303X
Pojawia się w:
Studia Maritima
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Emanuel Halicz – More than Scientist’s Profile
Autorzy:
Kozłowski, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/958057.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
polscy historycy
polscy Żydzi
oficerowie polityczni Wojska Polskiego
Instytut Kształcenia Kadr Naukowych
Wojskowa Akademia Polityczna
emigranci marcowi
„Zeszyty Historyczne”
powstanie styczniowe 1863
polish historians
polish jews
political officers of polish armed forces
political-military academy
march emigrants
zeszyty historyczne
january uprising of 1863
institute of scientific staff education
Opis:
Emanuel Halicz – More than Scientist’s ProfileEmanuel Halicz (1921–2015) was a historian of the 19th century. In 1939 he began his studies at the Ukrainian university in Lviv. In June of 1941 he was evacuated to the Mari Autonomous Soviet Socialist Republic. From 1943 a political officer in the Polish people’s Army. A member of the Polish Workers’ Party/Polish United Workers’ Party. In 1950 he earned a Ph.D. degree at the Jagiellonian University, Cracow, and was delegated from the army to the Institute for Training Scientific Cadres, where he was employed in 1952. From 1957 he was a lecturer at Feliks Dzerzhinsky Military Political Academy. In 1960 he became associate professor. A member of the committee of the Polish and Soviet Academies of Sciences created to edit and publish historical sources to the period of the January 1863 Uprising. He lost his job in the aftermath of March ’68. In 1971 he emigrated to Denmark, and was demoted to the rank of private. In 1972–1982 he was professor at Odense University, in 1982–1990 at the University of Copenhagen. He collaborated with the Polish émigré periodical Zeszyty Historyczne. 
Эмануэль Галич – не только научный портретЭмануэль Галич (1921–2015) был историком, специализирующемся на XIX веке. С 1939 учился на украинском университете во Львове. В июне 1941 был эвакуирован в Марийскую АССР. С 1943 – политический офицер Войска Польского. Член ППР/ПОРП. Получил докторскую степень на Ягеллонском университете в 1950. В 1950 направлен из армии в Институт образования научных кадров, с 1952 работник института. С 1957 преподаватель Военной политической академии им. Феликса Дзержинского. С 1960 – экстраординарный профессор. Член комиссии польской и советской АН, созданной для издания источников по периоду Январского восстания. В результате марта 1968 был уволен с работы. В 1971 эмигрировал в Данию. Был разжалован с полковника до рядового. В 1972–1982 гг. – профессор университета в Оденсе, 1982–1990 – Копенгагенского университета. Сотрудник эмиграционных “Исторических тетрадей”.
Źródło:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej; 2017, 52, 1
2353-6403
1230-5057
Pojawia się w:
Studia z Dziejów Rosji i Europy Środkowo-Wschodniej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The ‘Archeology’ of historiography as a rhetorical agon. On the juxtaposition of hellenic writers in the Epistula ad Pompeium by Dionysius of Halicarnassus
„Archeologia” historiografii jako retoryczna gra. O porównaniu greckich autorów w „Liście do Pompeiusza” Dinizjosa z Halikarnasu
Autorzy:
Sinitsyn, Aleksandr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2033826.pdf
Data publikacji:
2021-12-28
Wydawca:
Łódzkie Towarzystwo Naukowe
Tematy:
Dionysius of Halicarnassus
“A Letter to Pompeius”
historiography
rhetoric
early Greek historians Hellanicus
Charon
Herodotus
Thucydides
Xenophon
Philistus
Theopompus
style
syngraphers
Plato
philosophy
ancient Greek orators Lysias
Demosthenes
literary criticism
polylogue
agon
influence
Dionizjos z Halikarnasu
„List do Pompeiusza”
historiografia
retoryka
wcześni historycy greccy – Hellanikos
Herodot
Tukidydes
Ksenofont
Filistos
Teopompos
oratorzy
Lysias
Demostenes
krytyka literacka
Opis:
Dionysius of Halicarnassus in his short theoretical treatise entitled “A Letter to Pompeius” (Epistula ad Pompeium) presents an exciting discussion on rhetoric mastership and scholarship written in an epistolary genre. The treatise begins with critical remarks Dionysius once addressed to Plato. The author admits to his addressee (Cn. Pompeius Geminus) that he is enchanted by Plato’s dialogues. From the trio of Greek speech-makers who are recognized as the most brilliant in this respect – Isocrates, Plato, and Demosthenes (such was Dionysius’s selection) – the Halicarnassean rhetorician deliberately dwells on Plato (Lysias, Isocrates, Demosthenes and other Greek orators are the subject of his other aesthetic works). Embarking on a wider discussion, Dionysius repeatedly points out that these studies are always aimed at establishing the truth. The longest chapter, 3 compares works of the first Greek historians and the mastery of their style. Dionysius points out the rivalry of the many masters of the genre, but the main characters of the chapter are Herodotus and Thucydides. The “father of history” (Dionysius’ contemporary and paragon) surpasses the Athenian historian on all counts examined by the author. This article examines συγγραφεύς / συγγραφεῖς or συγγραφή occurring in the Pomp. by Dionysius of Halicarnassus. The rhetorician, when referring to Herodotus, Thucydides (ch. 3), Theopompus (ch. 6), Hellanicus, Charon (3.7) and the Greek historians en masse (6.7), calls them “syngraphers”. Dionysius uses the word συγγραφή only as applied to historical works of Theopompus of Chios (6.2, 3, 6). The article also draws upon the Halicarnassian philologist’s other works in which he mentions syngraphers-historians, who are set off against poets and orators. Dionysius regards the words συγγραφεύς, ὁ ἱστορικός, ἱστοριογράφος as equivalent and interchangeable. In this work, Dionysius examines different styles of ancient writers. Here, by examining the works by the authors of the 5th and 4th centuries BC (written three to four centuries before his time) he seems to be performing a peculiar experiment of theoretical “archaeology”. But the rhetoric and philological “archaeological” study conducted by Dionysius of Halicarnassus reveals not only his scholarly interest in the analysis of works of the writers of the past, but also his focus on the present – both in literary and cultural aspects. Plato is under the influence of Thucydides, but Thucydides is inferior to Herodotus, Herodotus produces works that surpass those of Charon and Hellanicus, while Theopompus is superior in style to Demosthenes himself and surpasses Isocrates – the “most brilliant” rhetoricians of the past. By presenting this gallery of names, Dionysius shows comparison as agon – of styles, genres, authors, their subject matters, intensive narrative, and he himself contends with the writers of the past. Seeing mastery of rhetoric as a peculiar agon stretching over centuries and across the agon of rhetoricians, philosophers and historiographers, Dionysius identifies the circle of best writers, and himself joins it. He claims that in the scholarly rhetoric “the truth is dearer still” and establishes the criteria to judge the classic writers. And the critic realizes that he will be judged according to the same (his own) criteria
Dionizjos z Halikarnasu w teoretycznym traktacie zatytułowanym „List do Pompejusza” zawarł dyskusję na temat retorycznego mistrzostwa i nauki. Traktat rozpoczynają krytyczne uwagi Dionizjosa, adresowane do Platona. Autor przyznaje jednak, iż jest zachwycony dziełami Platona. Pośród trzech greckich mówców, uznawanych za najwybitniejszych – Izokratesa, Platona, Demostenesa – Dionizjos z Halikarnasu celowo studiuje Platona. Prowadzi szeroką dyskusję. Dionizjos wielokrotnie podkreśla, że wskazani autorzy mają na celu ustalenie prawdy. Najdłuższy rozdział oznaczony jako 3, dotyczy historyków greckich i stylu ich prac. Dionizjos zauważa rywalizacje mistrzów, ale głównymi bohaterami rozdziału stali się Herodot i Tukidydes. Dinozjos zauważa, że „ojciec historii” przewyższa ateńskiego historyka. Prezentowany artykuł dotyczy użycia słowa συγγγραφεύς. Słowa tego retor użył w odniesieniu do Herodota, Tukidydesa, Hellanikosa i innych historyków. Dionizjos wskazuje na styl autorów, tematykę ich prac.
Źródło:
Acta Archaeologica Lodziensia; 2021, 67; 89-115
0065-0986
2451-0300
Pojawia się w:
Acta Archaeologica Lodziensia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-8 z 8

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies