Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "dramat" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 24
Tytuł:
Philosophical concept of responsibility - the key feature of the idea of sustainable development
Autorzy:
Marszałek-Kotzur, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/322482.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Tematy:
responsibility
human
drama
odpowiedzialność
człowiek
dramat
Opis:
Sustainable development when understood as a process of social, economic and environmental change that ensures a balance between profit and development costs, is a kind of ethical project. The fundamental assumption behind the implementation of the idea of sustainable development is, therefore, the awareness of holding responsibility both in the context of actions of whole companies as well as individuals. The issue of responsibility covers many aspects and problems, hence, it is worth considering the concept of responsibility in its theoretical and practical dimension. The aim of this article is to present selected philosophical concepts of understanding responsibility.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2019, 135; 125-132
1641-3466
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Play it Out Loud. The use of drama when working with shy children
Graj na głos. Wykorzystanie dramy w pracy z dziećmi nieśmiałymi
Autorzy:
Witerska, Kamila
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2090037.pdf
Data publikacji:
2022-04-25
Wydawca:
Akademia Humanistyczno-Ekonomiczna w Łodzi
Tematy:
drama
shyness
social development
dramat
nieśmiałość
rozwój społeczny
Opis:
The article presents the result of an attempt to use drama when working with shy children. It describes individual cases of shy children and how drama affected them and helped them to overcome their shyness. The second part of the article outlines the general findings of the study and offers tips for teachers as to how to work with shy children using drama. Finally, questions for further research are formulated.
Artykuł przedstawia wynik próby wykorzystania dramy w pracy z nieśmiałymi dziećmi. Opisuje indywidualne przypadki dzieci nieśmiałych oraz to, jak wpłynęły na nie dramaty i pomogły im przezwyciężyć nieśmiałość. Druga część artykułu przedstawia ogólne wnioski z badania i zawiera wskazówki dla nauczycieli, jak pracować z nieśmiałymi dziećmi za pomocą dramy. Na koniec formułowane są pytania do dalszych badań.
Źródło:
Kultura i Wychowanie; 2021, 20, 2; 87-104
2083-2923
Pojawia się w:
Kultura i Wychowanie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Literary incarnations of Herkus Monte
Autorzy:
Kuzborska, Alina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1364522.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Instytut Północny im. Wojciecha Kętrzyńskiego w Olsztynie
Tematy:
Herkus Monte
topos literacki
kroniki
powieść historyczna
dramat historyczny
Opis:
erkus Monte, przywódca Prusów, jest postacią historyczną, lecz jednocześnie bohaterem utworów literackich. Monte wielokrotnie został wymieniony w łacińskiej Kronice Ziemi Pruskiej Piotra z Dusburga już na początku XIII wieku. Te zapiski kronikarza Zakonu Niemieckiego zapoczątkowały żywotne motywy literackie pruskiego bohatera w literaturze niemieckiej, polskiej i litewskiej, w szczególności w powieści historycznej i dramacie historycznym XIX – pierwszej połowy XX w. W niniejszym artykule zostały omówione wybrane utwory literackie poświęcone postaci najsłynniejszego Prusa w historii: od powieści Franza Lubojatzkiego z 1840 roku po najnowszą powieść Claudiusa Crönerta z 2011 roku. Również dramat historyczny różnorako konstruował postać Montego, np. w dramacie Maxa Worgitzkiego z 1916 roku Monte jawi się jako heros wojny, którego odwaga i determinacja budzą obawy samych Prusów, a ich porażka jest traktowana jako nieuniknioność historii, gdzie słabszy ulega silniejszemu. Podobny wydźwięk miał dramat Rolfa Laucknera z 1937 roku. W dramacie litewskiego dramaturga Juozasa Grušasa Monte jest humanistą bez Boga i bogów, który walczy w imię wolności, co można odczytać jako nierówną walkę powojennej litewskiej partyzantki z władzą komunistyczną. Powieść Botho hrabiego von Keyserlingka z 1937 roku przedstawia Montego jako szlachetnego człowieka, ukształtowanego przez dwie antagonistyczne wobec siebie kultury. Jest postacią hybrydyczną, która przeżywa podobny dylemat jak bohater Germanów – Hermann vel Arminius lub Walter Alf vel Konrad Wallenrod w poemacie Adama Mickiewicza. Faktem jest, że fikcjonalny charakter opowieści o pruskim bohaterze często służył interesom literatur narodowych.
Źródło:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie; 2018, 300, 2; 331-354
0023-3196
2719-8979
Pojawia się w:
Komunikaty Mazursko-Warmińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The expression of passive aggression in family conflicts in selected American plays
Wyraz biernej agresji w konfliktach rodzinnych w wybranych dramatach amerykańskich
Autorzy:
Bobin, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28409091.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Akademia im. Jakuba z Paradyża w Gorzowie Wielkopolskim
Tematy:
American drama
pragmatics
pragmastylistics
characterization
dramat amerykański
pragmatyka
pragmastylistyka
charakterystyka
Opis:
The article presents sample forms of expression of passive aggressiveness in family conflicts in selected American plays. It briefly describes the notion of passive aggression, dating back to post-war era and originally used to denote passive resistance against superiors. The linguistic expression of passive aggression relies mostly on indirectness as a means of avoiding confrontation, hurting the other person subtly though with a clear intention. Frameworks from the fields of pragmatics and pragmastylistics, such as the concept of face, implicature, theories of (im)politeness or turn-taking facilitate the understanding of how passive-aggressive utterances are constructed and expressed and provide implicit characterization cues that help the reader infer the character participating in conflict.
Tematem artykułu jest wyrażanie biernej agresji w konfliktach rodzinnych przez bohaterów wybranych dramatów amerykańskich. Pojęcie biernej agresji wywodzi się z okresu powojennego, a początkowo używano go w odniesieniu do przejawów biernego oporu wobec przełożonych. Językowy obraz biernej agresji tworzą głównie wypowiedzi nie wprost, unikanie konfrontacji, ranienie drugiej osoby w sposób celowy, choć zamaskowany. Teorie z zakresu pragmatyki i pragmastylistyki, takie jak koncepcja twarzy, implikatura, teorie (nie)uprzejmości językowej czy organizacja konwersacji ułatwiają zrozumienie konstrukcji wypowiedzi bierno-agresywnych i dostarczają wskazówki tekstowe charakteryzujące rozmówców.
Źródło:
Język. Religia. Tożsamość; 2023, 2 (28); 21-39
2083-8964
2544-1701
Pojawia się w:
Język. Religia. Tożsamość
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
George Bernard Shaw on the Polish stage – a brief overview
George Bernard Shaw na polskich scenach – krótki przegląd
Autorzy:
Suwalska-Kołecka, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/540650.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Mazowiecka Uczelnia Publiczna w Płocku
Tematy:
Shaw
recepcja
dramat
wiek dwudziesty
Deception
drama
the twentieth century
Opis:
Głównym celem tego artykułu jest przedstawienie głównych aspektów recepcji twórczości George’a Bernarda Shaw w Polsce. Uważany za dramatopisarza, który wytyczył kierunek rozwoju współczesnego dramatu brytyjskiego, Shaw był witany entuzjastycznie przez polską widownię od początku dwudziestego wieku. Warszawa nosiła z tego powodu przydomek miasta shawiańskiego, a jego popularność osiągnęła apogeum w okresie międzywojennym. Po wojnie sztuki Shawa były często wystawiane, a lewicowe poglądy autora utożsamiano z obowiązującą linią polityczną partii. Rok 1989 i transformacja ustrojowa spowodowała zmniejszenie zainteresowania jego twórczością. Jego sztuki powracają ostatnio na polskie sceny poddane postmodernistycznemu recyclingowi.
The main aim of this paper is to delineate the most crucial aspects of the reception of George Bernard Shaw’s plays in Poland. Shaw, believed to have set the direction of modern British drama, has been welcomed enthusiastically by Polish audiences since the beginning of the twentieth century. Warsaw was called a “Shavian city” and his popularity reached its peak in the years between the two World Wars. After WWII, Shaw’s plays were frequently staged and his political views were presented as being in line with the ruling party’s policies. The fall of Communism brought about a decline in his presence on Polish stages, but he reappeared recently in productions that dismantle his plays in postmodern ways
Źródło:
Społeczeństwo. Edukacja. Język; 2016, 4; 213 - 220
2353-1266
2449-7983
Pojawia się w:
Społeczeństwo. Edukacja. Język
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aesthetic Transformations of the Image of the Opera Singer: Vasyl Slipak in Contemporary Popular Culture
Estetyczne przemiany wizerunku śpiewaka operowego: Wasyl Slipak we współczesnej kulturze popularnej
Autorzy:
Vasylieva, Oleksandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/29430946.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
opera
dramat
muzyka
postmodernizm
Ukraina
drama
music
postmodernism
Ukraine
Opis:
The opera, whose nature is synthetic and spectacular, is sensitive to social upheavals and changing priorities in artistic interests. Thus, in the postmodern era, opera art is revealed to the mass audience and gets closer to popular culture; it adapts to new aesthetic trends and at the same time influences them. One of the bridges that connect opera with popular culture is the figures of famous composers and star performers. Contemporary culture uses and rethinks the images of real-life opera stars, as well as some collective generalized images of opera singers. The Ukrainian opera singer Vasyl Slipak became a hero of popular culture—his story fits perfectly into the global pop cultural narratives of death in the battle for freedom. His image resonates with the current cultural zeitgeist and embodies the essence of Ukrainian society under the Russian invasion and its values. Modern artists skillfully incorporate his iconic persona into the realms of drama, theater, and music, showcasing their ingenuity and creativity.
Przemiany społeczne i zmieniające się priorytety zainteresowań artystycznych oddziałują na operę jako sztukę syntetyczną i widowiskową. W epoce ponowoczesnej opera otwiera się więc na masowego odbiorcę i zbliża do kultury popularnej; adaptuje się do nowych trendów estetycznych i jednocześnie na nie wpływa. Jednym z pomostów łączących operę z kulturą popularną są postaci znanych kompozytorów i gwiazdorskich wykonawców. Współczesna kultura wykorzystuje i na nowo analizuje wizerunki gwiazd operowych, a także stereotypowe wyobrażenia o śpiewakach operowych. Ukraiński wykonawca Wasyl Slipak stał się bohaterem popkultury – jego historia doskonale wpisuje się w popkulturowe narracje o śmierci w walce o wolność. Jego wizerunek rezonuje z aktualnymi trendami kulturowymi i staje się uosobieniem wartości ukraińskiego społeczeństwa skonfrontowanego z rosyjską inwazją. Współcześni artyści umiejętnie włączają jego ikoniczną postać do sfery dramatu, teatru i muzyki, pokazując swoją pomysłowość i kreatywność.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 2; 103-114
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tischnerian land husbandry. Ethical aspects of management of the environment
Autorzy:
Marszałek-Kotzur, Izabela
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933454.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Śląska. Wydawnictwo Politechniki Śląskiej
Tematy:
responsibility
management
drama
land
environment
odpowiedzialność
zarządzanie
dramat
ziemia
środowisko
Opis:
The aim of the article is to present the Tischnerian concept of "land husbandry". Its main assumption is to respect the fundamental principles and not crossing the boundaries determining responsible human activity. The Earth is not a natural resource that can be exploited until it is depleted, but a place that gives meaning to human life. "Land husbandry". does not only concern human attitudes towards the earth, but is closely related to the quality of interpersonal relations. Care for clean air, water and soil requires rational and ethical management of the environment which is a common, but endangered, Good.
Źródło:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska; 2019, 140; 197-205
1641-3466
Pojawia się w:
Zeszyty Naukowe. Organizacja i Zarządzanie / Politechnika Śląska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Underneath the Wedding Veil: Class Conflicts in Wyspiański’s "Wesele"
Pod ślubnym welonem: konflikty klasowe w "Weselu" Stanisława Wyspiańskiego
Autorzy:
Szczygiel, Veronica
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030670.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
drama
Stanisław Wyspiański
social class
class struggle
dramat
klasa społeczna
walka klasowa
Opis:
The article discusses the descriptions of social class strife included but masked in the plot and characters’ construction in the famous Polish play Wesele(The Wedding) by Stanisław Wyspiański. According to the author of the article, the scenes depicting the wedding customs and party are inherently a façade that attempts to mask class conflicts. The class tensions appear consequently in dialogues throughout the play (especially in its climax) and with regard to several different characters. Their role reversals consist of extrinsic signs, which suggest that they are playing the roles and not actually fulfilling them. Thus, the symbols they use in the play are merely costumes that mask their actual backgrounds, drawing for the readers or audience of Wyspiański’s drama the line between appearance and reality.
Artykuł omawia konflikty klas społecznych ujęte lecz zamaskowane w fabule i kreacjach postaci sztuki Wesele Stanisława Wyspiańskiego. Jak wskazuje autorka artykułu, sceny portretujące obyczaje i przyjęcie weselne stanowią w istocie fasadę, za którą ukrywają się zatargi klasowe. Napięcia między przedstawicielami różnych klas społecznych pojawiają się we fragmentach dialogów konsekwentnie w obrębie całej sztuki (ze szczególnym uwzględnieniem jej partii kulminacyjnej) i dotyczą różnych bohaterów dramatu. W ich kreacjach dokonuje się odwrócenie odgrywanych ról, bowiem zewnętrzne atrybuty klasowej przynależności nie pasują do ich zachowań. W rezultacie symbole, którymi postacie posługują się, są jedynie kostiumami maskującymi ich właściwe pochodzenie, wyznaczając dla czytelników lub widzów dramatu Wyspiańskiego granicę między pozorem a rzeczywistością. Tekst jest przykładem pracy pisanej przez studentów studiujących literaturę polską na amerykańskim uniwersytecie.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2020, 15, 10; 495-506
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On the Zero Viewpoint in Drama
O zerowym punkcie widzenia w dramacie
Autorzy:
Nabiałek, Magda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2012757.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
dramat
punkt widzenia
perspektywa
narracja
drama
point of view
perspective
narration
Opis:
The author discusses the question of the so-called zero viewpoint in the context of the presence of epic elements in the dramatic text. Using the category of perspective in her study, she observes that one of the characteristic features of drama is the intersection of dramatic background and the protagonist’s perspective. Contrary to the traditionally accepted view, the author argues that it is natural for drama to position the addressee not simply outside or inside the dramatic microcosm but at the point of a permanent intersection of these two lines. It is this moment of overlap between the extra- and intra-textual perspectives that she defines as the zero viewpoint. The variety of solutions by means of which this perspective can be achieved is demonstrated on excerpts she analyses from Bolesław Leśmian’s The Possessed Fiddler, Tadeusz Różewicz’s The Trap, and Marian Pankowski’s Camping Rough.
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2018, 8(11) cz.1; 155-172
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Human Drama in Aristotle’s Poetics
Autorzy:
Mazur, Piotr Stanislaw
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791391.pdf
Data publikacji:
2020-02-07
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Arystoteles
poetyka
dramat
człowiek
egzystencjalne zranienie
mimesis
Aristotle
poetics
drama
person
existential injury
Opis:
Ludzki dramat w Poetyce Arystotelesa Celem artykułu jest ukazanie dramatu jako wydarzenia ludzkiego w Poetyce Arystotelesa. Zdaniem autora, odwrócenie mechanizmu naśladownictwa (mimesis), używanego przez Arystotelesa do tworzenia tragedii, pozwala potraktować Poetykę przede wszystkim jako nośnik wiedzy o dramacie człowieka jako bohatera tragedii. Uczucia litości i trwogi, których powinna dostarczyć tragedia, ujawniają, co jest dramatem człowieka, a zarazem co sprawia, że człowiek może doświadczyć dramatu. Dramat ten wynika nie tylko z siły i nieuchronności zła, na które natrafia człowiek w swoim życiu, ale także jest następstwem jego niedoskonałości. Przejawia się ona w podatności człowieka na błąd, nietrwałości i niepewności jego sytuacji oraz podatności na egzystencjalne zranienie.
The aim of this paper is to present drama as it figures in Aristotle’s Poetics as a human event. According to the author, reversing the mechanism of imitation (mimesis) used to create tragedy makes it possible to treat the Poetics as primarily a bearer of knowledge about actual persons. The feelings of pity and fear that should be aroused by tragedy reveal the essence of human drama per se. Such drama results from the fact that a person faces evil in the sense of a deficiency or lack of something affecting such aspects of their life as their integrity or self-perfection. It thus manifests our human proneness to mistakes, as well as susceptibility to existential injury, and in so doing emphasizes the impermanence of the human situation and existence itself.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 3; 57-69
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Paradise Lost: Janusz Głowackis Antigone in New York und Dea Lohers Manhattan Medea
Raj Utracony: Janusza Głowackiego Antygona w Nowym Jorku i Dei Moher Manhattan Medea
Autorzy:
Dubrowska, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1900735.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Janusz Głowacki
Dea Loher
mitologia grecka
dramat współczesny
Greek mythology
modern drama
Opis:
W omawianych w artykule dramatach współczesnych europejskich pisarzy (Głowacki, Loher) szczególną uwagę autorka kieruje na tytułowe postaci kobiece – Antygonę i Medeę, które, w uwspółcześnionej relekturze ich antycznych pierwowzorów (Sofokles i Eurypides), są mieszkankami Nowego Jorku, nielegalnymi emigrantkami z bagażem tragicznych przeżyć, ponoszącymi klęskę także w świecie nowych nadziei i planów. Multietniczny Nowy York, „ziemia obiecana” dla tysięcy emigrantów, sportretowany przez dramatopisarzy, jawi się jako raj utracony, miejsce przeklęte, metropolia rządząca się bezwzględnymi prawami rynku. Obydwie protagonistki przegrywają, tracąc wartości nadrzędne: nadzieję i miłość. Paradise Lost: Janusz Głowackis Antigone in New York und Dea Lohers Manhattan Medea Bei der Analyse der im vorliegenden Beitrag behandelten zeitgenössischen Theaterstücke der namhaften europäischen Dramatiker (Głowacki, Loher) legt die Autorin des Textes ihr besonderes Augenmerk auf die weiblichen Titelfiguren: Antigone und Medea. Die Protagonistinnen, in der aktualisierten Re-Lektüre ihrer antiken Vorlagen (Sophokles und Euripides), sind Einwohnerinnen von New York, illegale Einwanderinnen mit Last der Vergangenheit, die in der „neuen“ Welt ihrer Pläne und Hoffnungen eine Niederlage zu erleiden haben. Die multiethnische Metropole, das Gelobte Land für Exilanten und Emigranten, wird in den beiden Stücken zum verlorenen Paradies, zur Stätte der Verdammnis, in der das Geld regiert und der Ankömmling nicht wahrgenommen wird. Die beiden Protagonistinnen scheitern, indem sie um die wichtigsten Werte, Liebe und Hoffnung, gebracht werden.
In this article, describing the two contemporary dramas written by European writers (Glowacki, Loher), the author is paying a particular attention to the two women that were listed in the titles of these dramas-Antigone and Medea. Both were placed in the neo-contemporary re-reading of their antique prototypes (written by Sophocles and Euripides), now both of them are residents of New York City, illegal immigrants with a baggage of tragic life events, they are defeated in the world of new ideas and plans. Multiethnic New York City, a “promised land” for the thousands of immigrants, portrayed by the two dramatists, appears to be a lost paradise, a cursed place, metropolis that is ruled by the tough business laws. Both protagonists fail, they lose paramount principles: hope and love.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2013, 61, 5; 225-237
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Experimental Theatre of the 1960’s – Challenges of the Performance. Performativity and Intentionality: Kennedy and Baraka
Autorzy:
Chrzan, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/523665.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uczelnia Lingwistyczno-Techniczna w Świeciu
Tematy:
African American drama
experimental theatre
ideology
intentionality
performativity
dramat afro-amerykański
ideologia
intencjonalność
performatywność
teatr eksperymentalny
Opis:
“Experimental Theatre of the 1960’s – Challenges of the Perfor-mance: Performativity and Intentionality – Kennedy and Baraka” explores the nature of the borderline experience of interpreting a drama in the process of stage production. The text discusses two aspects, namely the intention of the playwright as reflected in the play script and the intention of the director manifested in the theatre performance. This borderline experience, albeit foreign to other literary genres, has been inherently inscribed into every play known in history. The playwright’s intention embodied in the script is evaluated and subsequently trans¬formed by the director. The level of transformation, though, depends on the nature of stage directions. In order to explain the mechanism which underlies the differentiated levels of produc¬tion-based transformation, the paper refers to Richard Court¬ney’s idea of a play as a skeletal literary form, as well as to Beards¬ley’s, Ingarden’s and Stanislavski’s theories of intentional author/playwright. There are two in-depth case studies, of Adrienne Kennedy’s Funnyhouse of a Negro and Amiri Baraka’s Slave Ship, which exemplify the theory that the directors may in fact be restricted in their freedom of script interpretation. The paper provides an insight into the mode of playwright’s intentional seizing the control of stage production with the facilitated stage directions.
“Experimental Theatre of the 1960’s – Challenges of the Performance: Performativity and Intentionality – Kennedy and Baraka” opisuje kwestię doświadczenia granicznego, jakim jest interpretacja tekstu dramatycznego w procesie produkcji scenicznej. Tekst koncentruje się na dwóch aspektach, tj. intencji autora odzwierciedlonej w skrypcie oraz intencji reżysera zawartej w przedstawieniu teatralnym. To doświadczenie graniczne, nieznane innym gatunkom literackim, jest wpisane w byt każdej sztuki teatralnej. Intencje autora zawarte w skrypcie podlegają ewaluacji oraz transfrormacji ze strony reżysera. Jednakowoż, poziom transformacji wizji sztuki, jaki dokonuje się w procesie produkcji scenicznej, jest w swoisty sposób uzależniony od natury didaskaliów. Niniejsza praca opisuje mechanizmy różnicowania poziomów interpretacyjnej transformacji dramatu w odniesieniu do idei sztuki, jako szkieletowej formy literackiej Richarda Courtney’a, a także teorii intencjonalnego dramatopisarza wysuwanych przez Beardsley’a, Ingardena oraz Stanisławskiego. Niniejszy esej zawiera także, jako przykładowe zastosowanie teorii, która mówi o tym, że reżyser może być ograniczony w procesie interpretacji poprzez intencjonalne działania autora, także dwa studia przypadku, opisujące sztuki Funnyhouse of a Negro autorstwa Adrienne Kennedy i Slave Ship autorstwa Amiri Baraka. Oba przykłady pomagają zrozumieć mechanizmy intencjonalnego użycia didaskaliów przez autora w celu moderowania interpretacji sztuki oraz wpływania na jej produkcję sceniczną.
Źródło:
humanistica 21; 2017, 1; 169-192
2544-1345
Pojawia się w:
humanistica 21
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
To break “the Black Wall”. The motif of fear in plays by Henri-René Lenormand
Przebić „czarną ścianę”, czyli motyw lęku w dramatach Henri-René Lenormanda
Autorzy:
Kaczmarek, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042167.pdf
Data publikacji:
2020-06-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
„czarna ściana”
depresja
niepokój
lęk
dramat
Henri-René Lenormand
“black wall”
depression
anxiety
fear
play
Opis:
Henri-René Lenormand refreshed theatre, defining a new domain for it: the mysteries of the human soul. In all of his plays, he strived to explain the secret of internal life, as well as to solve the mystery that people are to themselves. Therefore, dramaturgy was for the author of La Folle du Ciel not only a means of literary expression, but also a kind of therapy, enabling him to combat his depression. In this article, three plays are discussed: Le Temps est un songe, Les Ratés, and Le Lâche, in which the French playwright diagnosed cases of melancholia by describing the psychotic world from the perspectives of the suffering protagonists. He presented them in closure, isolated from the rest of the world, suffocating in claustrophobic rooms under mansard roofs which symbolised their strained mental conditions. Apart from physical walls, in Lenormand’s works there is also the invisible to the eye yet pervasive “black wall”, in front of which a human being stands completely defenceless and mentally broken, trying to find in it even the slightest crack enabling them to escape the delusional world.
Henri-René Lenormand odnowił teatr wyznaczając mu jako domenę tajniki duszy ludzkiej. We wszystkich swych sztukach dążył do wyjaśnienia tajemnicy życia wewnętrznego, do rozwikłania zagadki, jaką jest człowiek dla samego siebie. Dramaturgia była więc dla autora Wariatki z niebios nie tylko środkiem ekspresji literackiej, ale i swego rodzaju terapią, pozwalającą mu zwalczyć depresję. W niniejszym artykule przywołano trzy dramaty: Czas jest snem, Wykolejeńcy, Tchórz, w których Francuz diagnozuje przypadki melancholii, opisując świat psychotyczny z perspektywy cierpiących postaci. Ukazuje on swoich bohaterów w zamknięciu, odizolowanych od reszty świata, duszących się w klaustrofobicznych mansardach, które symbolizują ich nadwerężony stan psychiczny. Poza tymi ścianami fizycznymi istnieje też w utworach Lenormanda niewidzialna dla oka, choć wszechobecna „czarna ściana”, przed którą staje zupełnie bezbronny, załamany psychicznie człowiek, szukający w niej chociażby najmniejszej szczeliny umożliwiającej mu wydostanie się na zewnątrz z urojonego świata.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 57, 2; 27-38
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Dead Female Body and Necropolitics. The Topos of a Walled-up Woman in Bulgarian Modernist Plays
Martwe kobiece ciało i nekropolityka. Topos wmurowanej kobiety w bułgarskich sztukach modernistycznych
Autorzy:
Szwat-Gyłybowa, Grażyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/33299235.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Bulgarian culture
drama
folklore
walled-up women
necropolitics
kultura bułgarska
dramat
folklor
kobieta wmurowana
nekropolityka
Opis:
In Bulgarian folk tradition, the topos of a woman entombed in a wall is a remnant of a dead myth that is still commemorated in the canon of that culture. In the 19th and 20th centuries, it became the subject of creative recycling in literature and visual arts. The article presents the results of my research on the topos of a walled-up woman in four plays written in the first four decades of the 20th century by Petko Todorov (Зидари), Anton Strashimirov (На безкръстните гробове), Ana Karima (Яниният извор), and Stilyan Chilingirov (Мост на река Струма). The analysis focuses on the issue of the protagonists assigning meaning (determined by cultural gender) to women’s remains “acquired” through the ritual of immurement. It also discusses the ways in which authors employed this “remnant” of national/folk archaic material, which continued to raise moral concern throughout the 20th century and in the 21st century may prove an interesting topic for post-humanist reflection.  
W bułgarskiej tradycji ludowej topos wmurowanej kobiety jest pozostałością martwego mitu, który nadal jest upamiętniany w kanonie tej kultury. W XIX i XX wieku stał się on przedmiotem twórczego recyklingu w literaturze i sztukach wizualnych. Artykuł prezentuje wyniki moich badań nad toposem wmurowanej kobiety w czterech sztukach napisanych w pierwszych czterech dekadach XX wieku przez Petko Todorova (Зидари), Antona Strashimirowa (На безкръстните гробове), Any Karimy (Яниният извор) oraz Stilyana Chilingirova (Мост на река Струма). W centrum uwagi stawiam kwestię zdeterminowanego przez płeć kulturową znaczenia, jakie bohaterowie nadają szczątkom kobiecym pozyskanym w wyniku rytuału wmurowania. Omawiam także sposoby, jakimi autorzy wykorzystali tę „pozostałość” narodowej/ludowej archaiczności, która przez cały XX wiek budziła moralny niepokój, a w XXI wieku może okazać się ważnym tematem refleksji post-humanistycznej.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2022, 22
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Concept of the Edge in the Plays of Marina Carr
Autorzy:
González Chacón, María Del Mar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1791061.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Marina Carr
irlandzki dramat
przestrzeń
tożsamość
krawędź
margines
granica
opór
zmiana
Irish Theatre
space
identity
edge
margin
border
resistance
change
Opis:
Pojęcie krawędzi w sztukach Mariny Carr Kobiety w sztukach Mariny Carr zawsze są na krawędzi. Mai cierpi z powodu braku indywidualności i próbuje odrzucić ograniczenia narzucone przez rodzinę, Portia walczy o prawo do bycia matką która nie kocha swoich dzieci, Hester nie potrafi żyć poza trzęsawiskiem, które ją zabija, a Catherine próbuje żyć we śnie. Krawędź w sztukach Mariny Carr można zdefiniować jako przestrzeń umysłu, przestrzeń oporu w której bohaterki próbują zamieszkać. Krawędź oznacza margines na którym kobiety odnajdują własną przestrzeń. W późniejszych sztukach Mariny Carr mitologiczne, wiejskie krajobrazy ustępują miejsca współczesności. Przestrzenie miejskich napięć i konfliktów tworzą krawędzie, które są bardziej widoczne w przestrzeni dramatu, a transformacje dokonują się poprzez prowokacyjne dialogi i zachowania, wskazujące na nowe pojęcie krawędzi na której kobiety nadal poszukują swojego miejsca.
Women in the plays of Marina Carr have always been on the edge of something. The Mai suffers from the loss of selfhood and tries to escape the limitations imposed by her family, Portia fights for her right to be a mother who does not love her children, Hester cannot live outside the geographical limits of the bog that is killing her and Catherine will struggle to live in a dream. The edge in Marina Carr’s theatre is a space that can be defined as a space of the mind, a space of resistance that her characters fight to inhabit. Edges constitute marginalized sites where women find a space of their own. In her latest plays the concept of the edge has been transferred to modern life and mythological rural landscapes have receded. Spaces of urban tension and conflict create edges that are now more visible on the stage through the dramatic space, and transformations occur in the form of provocative dialogues and behaviors that hint at a reinvented edge where women continue to search for their own spaces.
Źródło:
Roczniki Humanistyczne; 2020, 68, 11; 95-110
0035-7707
Pojawia się w:
Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 24

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies