Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "cytotoksycznosc" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-14 z 14
Tytuł:
Mechanical properties and cell viability of MgO-reinforced biografts fabricated for biomedical applications
Autorzy:
Demirel, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/306588.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
MgO
sol-gel
biograft
cytotoksyczność
sol–gel
cytotoxicity
Opis:
In the present study, biografts were produced by sol gel method by adding different rates of MgO which has bone-like crystal structure and high endurance into different proportions of Ca(NO3)24H2O, KOH, NaNO3, and P2O5 compounds. The biografts were investigated in terms of mechanical and biocompatibility properties. FTIR, SEM and XRD analyses were carried out to examine the chemical characteristics and changes in structural morphology. Mechanical properties were also investigated by conducting hardness and compression tests. In addition, cytotoxicity tests were conducted by using osteoblast cells. While results of FTIR and XRD analyses revealed that all biografts had HA (hydroxyapatite) and β-TCP contents, MgO peaks were also observed in biografts. In SEM images, grains of NonMgO and MgO-10 biografts had sharper edges, pores formed between grains and grain size increase with increasing MgO amount (MgO-20 and MgO-30). It was found that compression stress and hardness values increased as MgO content elevated. From the cytotoxicity tests, no any toxic effect was observed in the syntesized biografts.
Źródło:
Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2018, 20, 4; 83-90
1509-409X
2450-6303
Pojawia się w:
Acta of Bioengineering and Biomechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cytotoxicity Elicited by Molybdenum Disulphide in Different Size of Particles in Human Airway Cells
Ocena cytotoksycznego działania cząstek disiarczku molibdenu na komórki układu oddechowego
Autorzy:
Zapór, Lidia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1812059.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
molybdenum disulphide
nanoparticles
cytotoxicity
disiarczek molibdenu
nanocząstki
cytotoksyczność
Opis:
The present investigation was aimed to study the cytotoxic response induced by molybdenum disulfide in nano- (MoS2-NPs) and micro- (MoS2-MPs) size of particle in human bronchial (BEAS-2B) and alveolar (A549) cells. The cells were exposed with different particle size of MoS2 in concentrations range 1-200 μg/mL for 24, 48, and 72 h, and then the cytotoxicity assays (MTT and NRU) was performed. Afterwards, long-term toxicity was assessed by colony forming efficiency assay (CFEA) during 10 days exposure of the cells. Both MoS2-NPs and MoS2-MPs showed similar, weak cytotoxic effects on BEAS-2B and A549 cells assessed by MTT assay, that is reduction of cell viability to approx. 60-70% at concentrations of 2.5 and 5 μg/mL. The percentage viability remained relatively constant at this level across all concentrations above 5 μg/mL. In long-term exposure, both MoS2 inhibited colony formation in a wider range of concentrations to 200 μg/mL. MoS2-NPs were slightly more cytotoxic than MoS2-MPs. The data suggest the low potential hazardous nature of both MoS2 tested with an indication of higher toxicity of MoS2-NPs.
Celem badań była ocena cytotoksycznego działania nano- (MoS2-NPs) i mikrometrycznego (MoS2-MPs) disiarczku molibdenu na ludzkie komórki nabłonka oskrzelików (BEAS-2B) i pęcherzyków (A549) płuc. Komórki narażano na różnej wielkości cząstki MoS2 w zakresie stężeń 1-200 μg/ml przez 24, 48 i 72 h. Badano wpływ obu rodzaju cząstek MoS2 na integralność błon komórkowych (test NRU) oraz aktywność metaboliczną komórek (test MTT). Oceniano również zdolność komórek do proliferacji po długotrwałym (10 dni) narażeniu na podstawie testu efektywności formowania kolonii (CFEA). Oba MoS2 powodowały podobne, słabe działanie cytotoksyczne na komórki oceniane testem MTT, tj. obniżenie przeżywalności komórek do ok. 60-70% w stężeniach of 2,5 and 5 μg/mL po 24 h, które w niewielkim stopniu nasilało się z czasem narażenia, natomiast nie obserwowano wzrostu cytotoksyczności ze wzrostem stężenia. Po długotrwałej ekspozycji (10 dni) oba MoS2 hamowały zdolność tworzenia kolonii w szerszym zakresie stężeń tj. do 200 μg/mL, przy czym MoS2-NPs wykazywały silniejsze działanie ograniczające zdolność komórek do proliferacji niż MoS2-MPs. Dane wskazują na niski potencjał toksyczny obu badanych MoS2 ze wskazaniem wyższej toksyczności MoS2-NP.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2019, Tom 21, cz. 2; 794-809
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Evaluation of Selected Toxicity Endpoints in Ovary Cells Exposed to Nanoceria
Ocena wybranych parametrów toksycznego działania nanocząstek ditlenku ceru na komórki CHO-9
Autorzy:
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1818019.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
cerium dioxide nanoparticles
nanoceria
cytotoxicity
genotoxicity
nanocząstki ditlenku ceru
cytotoksyczność
genotoksyczność
Opis:
Nanometryczny tlenek ceru (CeO2NM) ma szerokie zastosowanie w wielu sektorach przemysłu, co stwarza możliwość emisji do środowiska (zarówno środowiska naturalnego, jak i środowiska pracy). Stosowany jest przede wszystkim jako katalizator paliwa w silnikach Diesla, elektrolit w stało tlenkowych ogniwach paliwowych (SOFC, solid oxide fuel cells), materiał polerski, barwnik plastiku, warstwa buforowa dla nadprzewodników, powłoka dla filtrów podczerwieni, pochłaniacz UV oraz jako przeciwutleniacz w biomedycynie. Pomimo, że produkcja CeO2NM jest wielkotonażowa, to istniejące dane toksykologiczne, z uwagi na niespójny obraz toksycznego działania, uznane zostały za niewystarczające do oceny zagrożeń, jakie może stwarzać dla ludzi i środowiska. Celem badań była ocena toksycznego działania CeO2NM o nominalnej wielkości cząstek: < 25 nm na komórki układu rozrodczego (CHO-9), po krótkotrwałym (24 lub 72 h) i długotrwałym (7 dni) narażeniu komórek. Badano wpływ CeO2NM na integralność błon komórkowych (test NRU), aktywność metaboliczną komórek (test MTT, test WST-1) oraz zdolność komórek do proliferacji (test wydajności tworzenia kolonii - CFEA). Oceniono również wpływ CeO2NM na uszkodzenia DNA w komórkach poprzez oznaczenie metodą kometową (SCGE w warunkach zasadowych) jednoniciowych pęknięć DNA (SSB) oraz oksydacyjnych uszkodzeń zasad rozpoznawanych przez glikozylazę formamido-pirymidynową (SSB-FPG). CeO2NM powodował zależne od stężenia i czasu narażenia działanie cytotoksyczne. Kierunek zmian toksycznych obejmował zarówno zmiany w przepuszczalności błon komórkowych, jak i zaburzenia aktywności metabolicznej mitochondriów. Zakres stężeń cytotoksycznych wynosił 100-400 µg/ml zależnie od ocenianego skutku cytotoksycznego. Długotrwałe narażenie komórek na CeO2NM powodowało utratę zdolności komórek do proliferacji w stężeniach ok. 50 µg/ml. CeO2NM powodował zależny od stężenia istotny statystycznie wzrost poziomu jednoniciowych pęknięć DNA oraz oksydacyjnych uszkodzeń DNA rozpoznawanych przez FPG w narażanych komórkach już w najniższych ze stosowanych stężeń (10-100 µg/ml). Wyniki testu kometowego i klonogennego wskazują na potencjalną toksyczność przewlekłą CeO2NM.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2016, Tom 18, cz. 2; 389-403
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New design of patient-specific, antimicrobial bioactive finger implants for durable functional reconstruction after amputation
Autorzy:
Dyner, Marcin
Byrski, Adam
Major, Roman
Gawlikowski, Maciej
Kasperkiewicz, Katarzyna
Lackner, Juergen M.
Dyner, Aneta
Major, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2058387.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Polskie Towarzystwo Biominerałów
Tematy:
finger implant
thin coatings
microstructure
cytotoxicity
microbiology
implanty
palce
cytotoksyczność
mikrobiologia
Opis:
The absence of even a single finger results in a major impairment in the hand function (precise grasping, grip power), therefore significantly affecting the social and professional life of victims who are frequently young people. Finger amputation is a surgical treatment for ~69.000 patients in the EU after traumatic injury, in which replantation microsurgery fails due to the severity of tissue damage. The surgical reconstruction is currently possible only via autograft transplantation, e.g. a toe-to-hand transfer, thus leading to foot impairment. Some motion functional restoration is also possible using a bone-anchored silicone prosthesis but without the sense revalidation. Our current research focuses on alternatives for surgical reconstruction by means of novel patient- -specific, durable, biomimetic, bioactive and antibacterial implants for reconstructing lost bone and joints. The implant design – and the improved micro(neuro) surgery (beyond the project) – will consist in the fast successful rehabilitation, including the soft-tissue related mobility, the implantation of state-of-the-art nerve conduits as well as the aesthetic appearance. Key issues for the long-term functionality of the biomaterial-based reconstruction of hard tissue are based on surgical demands, such as: (1) perfect integration of a bone-substituting metal with the surrounding bone tissue (a) with no signs of loosening due to stress shielding at the interface and (b) enhanced with protective activity against bacterial inflammation (antimicrobial properties and formation of vascularized bone tissue (ossification)) even months to years after the injury; (2) biomimetic finger joints based on non-wearing materials without ossification meant to prevent the loss of the motion function.
Źródło:
Engineering of Biomaterials; 2021, 24, 161; 8--14
1429-7248
Pojawia się w:
Engineering of Biomaterials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
In vitro assay of the biological activity of bisphosphonates
Autorzy:
Chmielewska, E.
Miszczyk, P.
Kafarski, P.
Kempińska, K.
Wietrzyk, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1190037.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
bisfosfoniany
cytotoksyczność
in vitro
aktywność biologiczna
inhibitor
bisphosphonates
cytotoxicity
biological activity
Opis:
Nowadays, the use of bisphosphonates are the gold standard of treatment of bone diseases. Due to the high utility of these compounds, scientists still search for better and better structures, with a variety of substituents at carbon’s atom and create new libraries or improve methods of their synthesis. To determine the potential effect of newly discovered bisphosphonates, for example antiosteoporotic activity, there are in vitro tests which allow to determine the half maximal inhibitory concentrations (IC50) of cells. This paper describes in detail the methodology for test the biological activity of bisphosphonates. Shows the results of biological activity for synthesized bisphosphonates in relation to the commercial-incadronate and zoledronate.
Źródło:
Interdisciplinary Journal of Engineering Sciences; 2014, 2, 1; 13--16
2300-5874
Pojawia się w:
Interdisciplinary Journal of Engineering Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biodegradable dextran-based nanoparticles as potential anticancer drug carrier
Otrzymywanie biodegradowalnych nanocząstek dekstranowych jako potencjalnych nośników leków przeciwnowotworowych
Autorzy:
Janczewska, M.
Jung, P.
Ciach, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2072960.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Stowarzyszenie Inżynierów i Techników Mechaników Polskich
Tematy:
anticancer therapy
polymer nanoparticles
preparation
cytotoxicity
terapia przeciwnowotworowa
nanocząstki polimerowe
preparatyka
cytotoksyczność
Opis:
Dextran-polycaprolactone nanoparticles were prepared and the influence of catalyst on particle diameter was investigated. Nanoparticles were synthesized by the simple one-pot reaction of spontaneous dextran modification with ɛ-caprolactone. Afterwards, nanoparticles were purified by dialysis, spray-dried and checked for cytotoxicity by the MTT assay. Prepared particles are a promising carrier for anticancer drug due to their biocompatibility and a narrow size distribution.
Otrzymano nanocząstki dekstranowe z użyciem polikaprolaktonu jako czynnika zwijającego oraz zbadano wpływ ilości katalizatora na ich średnicę. Synteza składa się z prostej jednostopniowej reakcji, w czasie której zachodzi polimeryzacja ε-kaprolaktonu na łańcuchu dekstranowym, a następnie spontaniczne zwinięcie łańcucha w cząstkę. Nanocząstki oczyszczono poprzez dializę, suszono rozpyłowo i przebadano pod kątem cytotoksyczności testem MTT. Otrzymane nanocząstki są obiecującym nośnikiem dla leków przeciwnowotworowych ze względu na wąski rozkład średnic oraz biokompatybilność.
Źródło:
Inżynieria i Aparatura Chemiczna; 2014, 4; 251--252
0368-0827
Pojawia się w:
Inżynieria i Aparatura Chemiczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Escherichia coli - gfp biosensors used to monitor the biological activity of carmustine residues in surface water
Autorzy:
Matejczyk, M.
Jabłońska-Trypuć, A.
Rosochacki, S. J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/402643.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Politechnika Białostocka. Oficyna Wydawnicza Politechniki Białostockiej
Tematy:
environmental monitoring
gfp biosensor
carmustine
cytotoxity
genotoxity
monitoring środowiska
GFP biosensor
karmustyna
cytotoksyczność
genotoksyczność
Opis:
Three genetic constructs with transcriptional fusion of recA, kat G and sodA genotoxin and genotoxin sensitive promoters with green fluorescent protein (gfp) reporter gene in Escherichia coli have been used for assessment of cytotoxic and genotoxic activity of carmustine in surface water. For experiments, the drug was used at concentrations of 0,01; 0,001; 0,0001; 0,00001 and 0,000001 mg/ml. Bacteria strains were incubated with carmustine for 3 and 24 hours. Experimental data showed different sensitivity of applied promoters for the same concentrations of carmustine. Obtained results indicated that, recA::gfpmut2, katG::gfpmut2 and sodA::gfpmut2 genetic systems were sensitive to carmustine, especially at the concentrations of 0,001; 0,0001 and 0,00001 mg/ml. The strongest reactivity was noticed for recA promoter (FI = 14,64). The results indicated that gfp E. coli strains with recA, katG and sodA could be potentially useful for monitoring of cyto- and genotoxic effect of pharmacist residues in surface water.
Źródło:
Budownictwo i Inżynieria Środowiska; 2015, 6, 3; 131-136
2081-3279
Pojawia się w:
Budownictwo i Inżynieria Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Assessment of cytotoxic and antimicrobial activity of selected gingival haemostatic agents – in vitro study
Autorzy:
Szymonowicz, Maria
Rusak, Agnieszka
Pajączkowska, Magdalena
Nowicka, Joanna
Wiśniewska, Kamila
Żywicka, Bogusława
Rybak, Zbigniew
Dobrzyński, Maciej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324123.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
Tematy:
haemostatic agents
cytotoxicity
gingiva retraction
antimicrobial activity
środki hemostatyczne
cytotoksyczność
retrakcja dziąsła
Aktywność przeciwbakteryjna
Opis:
Purpose: The present research aimed to determine whether and how the aluminium chloride – based materials affect the cell line of the bacterial line and fungi. Methods: Cytotoxicity of haemostatic astringents: Alustat (liquid), Alustat (gel), Alustat (foam), Alustin, Hemostat, Racestyptine and Traxodent containing AlCl3 was conducted on L929 cell line with the use of MTT and SRB assays. The antimicrobial activity (CFU and MIC) against C. albicans, S. mutans, L. rhamnosus was determined. Results: In the MTT results, cell viability for all agents were very low. In SRB, the lowest cytotoxicity was demonstrated for Hemostat and Alustat (foam), Traxodent and Racestyptine. Total reduction of the CFU of S. mutans was observed. Alustat (gel) and Alustat (liquid) completely inhibited the growth of C. albicans, S. mutans and L. rhamnosus. Conclusions: The viability of L929 cells obtained in the SRB assay is more reliable than that obtained in the MTT assay, in the case of gingival haemostatic agents.
Źródło:
Acta of Bioengineering and Biomechanics; 2020, 22, 3; 185--198
1509-409X
2450-6303
Pojawia się w:
Acta of Bioengineering and Biomechanics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Biocompatibility Issue Of Tissue Engineered Heart Valves
Problem biozgodności w inżynierii tkankowej zastawek serca
Autorzy:
Wilczek, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/352309.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
tissue engineering
heart valve
cytotoxicity
scaffold
inżynieria tkankowa
zastawka serca
cytotoksyczność
rusztowania w inżynierii tkankowej
Opis:
Tissue engineering is a new field of knowledge which creates the possibilities for producing bioactive cardiac prostheses that will characterize by biomechanical and morphological properties similar to native tissue. It is expected that it will be characterized by high durability, which is very important from the social and clinical point of view. The aim of the study was to compare the cytotoxic effect of enzymatic and detergent acellularization methods commonly used for the biological scaffold preparation. It seems that the use of enzymatic methods, allows efficient donor cells removal while maintaining the ability to autologous cell seeding. Heart valves bioprosthesis created using these techniques, may be a good alternative to the currently used prostheses.
Inżynieria tkankowa jest nową dziedziną wiedzy, która stwarza możliwości wytwarzania protez serca bioaktywnych charakteryzujących się właściwościami biomechanicznymi i morfologicznymi zbliżonymi do tkanki rodzimej. Oczekuje się, że proteza serca będzie charakteryzować się wysoką trwałością, co jest bardzo ważne z punktu widzenia społecznego i klinicznego. Celem badania było porównanie efektu cytotoksycznego enzymatycznych i detergentowych metod usuwania komórek, powszechnie stosowanych do wytwarzania biologicznych rusztowań. Wydaje się, że stosowanie metod enzymatycznych, umożliwia wydajne usunięcie komórek dawcy przy zachowaniu zdolności do autologicznego posiewu komórek. Bioprotezy zastawek serca tworzone za pomocą tej techniki mogą być dobrą alternatywą dla obecnie stosowanych mechanicznych i biologicznych protez zastawek serca.
Źródło:
Archives of Metallurgy and Materials; 2015, 60, 3; 2261-2266
1733-3490
Pojawia się w:
Archives of Metallurgy and Materials
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effects of silver nanoparticles of different sizes on cytotoxicity and oxygen metabolism disorders in both reproductive and respiratory system cells
Wpływ różnej wielkości nanocząstek srebra na cytotoksyczność i zaburzenia metabolizmu tlenowego w komórkach układu oddechowego i rozrodczego
Autorzy:
Zapór, L.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/204718.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
silver nanoparticles
cytotoxicity
reactive oxygen species
DNA damage
nanocząstki srebra
cytotoksyczność
reaktywne formy tlenu
uszkodzenia DNA
Opis:
Silver nanoparticles (AgNPs) are widely used in numerous industries and areas of daily life, mainly as antimicrobial agents. The particles size is very important, but still not suffi ciently recognized parameter infl uencing the toxicity of nanosilver. The aim of this study was to investigate the cytotoxic effects of AgNPs with different particle size (~ 10, 40 and 100 nm). The study was conducted on both reproductive and pulmonary cells (CHO-9, 15P-1 and RAW264.7). We tested the effects of AgNPs on cell viability, cell membrane integrity, mitochondrial metabolic activity, lipid peroxidation, total oxidative and antioxidative status of cells and oxidative DNA damage. All kinds of AgNPs showed strong cytotoxic activity at low concentrations (2÷13 μg/ml), and caused an overproduction of reactive oxygen species (ROS) at concentrations lower than cytotoxic ones. The ROS being formed in the cells induced oxidative damage of DNA in alkaline comet assay. The most toxic was AgNPs<10 nm. The results indicate that the silver nanoparticles, especially less than 10 nm, may be harmful to the organisms. Therefore, risk should be considered when using nanosilver preparations and provide appropriate protective measures when they are applied.
Nanocząstki srebra (AgNPs), ze względu na silne właściwości bakteriobójcze, mają szerokie zastosowanie w wielu dziedzinach przemysłu, biomedycynie i produktach konsumenckich. Rozmiar cząstek jest istotnym, ale wciąż niewystarczająco zbadanym parametrem wpływającym na toksyczność nanosrebra. W pracy oceniono toksyczne działanie różnej wielkości cząstek srebra (~ 10, 40 i 100 nm) na komórki układu rozrodczego i oddechowego (CHO-9, 15P-1 i RAW264.7). Badano wpływ AgNPs na przeżywalność komórek, przepuszczalność błon komórkowych i aktywność metaboliczną komórek, zaburzenia metabolizmu tlenowego oraz odległe skutki działania w postaci uszkodzeń materiału genetycznego (DNA). Wszystkie badane AgNPs wykazywały silne działanie cytotoksyczne, w zakresie niskich stężeń (2÷13 μg/ml) oraz powodowały powstawanie stresu oksydacyjnego w komórkach w stężeniach niższych niż cytotoksyczne. Powstające w komórkach reaktywne formy tlenu powodowały oksydacyjne uszkodzenia DNA wykrywane w teście kometowym. Najsilniejsze działanie wykazywały cząstki o wielkości < 10 nm. Otrzymane wyniki wskazują, że nanocząstki srebra, zwłaszcza poniżej 10 nm, mogą stanowić zagrożenie dla organizmów. Dlatego też należy rozważyć ryzyko stosowania preparatów z nanosrebrem i zapewnić środki zapobiegające ich niekontrolowanemu uwalnianiu.
Źródło:
Archives of Environmental Protection; 2016, 42, 4; 32-47
2083-4772
2083-4810
Pojawia się w:
Archives of Environmental Protection
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Cytotoxic Effects of Two Parabens Determined in Surface Waters and Sewage Sludge on Normal (Senescent) Human Dermal Fibroblasts
Cytotoksyczne działanie dwóch parabenów oznaczanych w wodach powierzchniowych i osadach ściekowych na normalne (starzejące się) ludzkie fibroblasty skórne w badaniach in vitro
Autorzy:
Miranowicz-Dzierżawska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1813613.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
Tematy:
preservatives
methylparaben
propylparaben
cytotoxicity
senescent cells
in vitro
konserwanty
paraben metylu
paraben propylu
cytotoksyczność
starzejące się komórki
Opis:
The aim of the study was to compare the cytotoxic effects of (methyl and propyl) parabens likely to be environmental contaminants on early and late passage fibroblasts isolated from human skin. The study was carried out on senescent diploid cell lines, namely normal (senescent) dermal fibroblasts CCD-1136Sk (ATCC® CRL-2697TM). In order to assess the cytotoxic effect, the MTT test which determines the cells' metabolic activity and the neutral red uptake assay which assesses the cell membrane integrity (NRU test) were applied. Propyl paraben (PrPB) appeared to be more cytotoxic to the analysed dermal fibroblasts (since it reached lower IC50 values); however, none of the tests found a consistent trend for a change in the cells’ sensitivity to the analysed parabens as they age, that would be reflected in the determined IC50 values. On the other hand, having analysed the course of the curves of relationships between the cell viability and the preservative concentration, it was found that at the exposure of CCD-1136Sk fibroblasts to propyl paraben, none of the two tests observed different sensitivity of late and early cell passages; however, the exposure of dermal fibroblasts to methyl paraben, determined using the NRU test, indicated a stronger effect of the preservative at a concentration of 50 and 200 µg/ml on the earliest cells passage (no. 8), compared to the subsequent passages of these cells. At the same time, the compound with a concentration of 50 and 800 µg/ml was the least toxic to the latest cells passage (no. 20). The presented results indicate that the analysed parabens used in the cosmetic and pharmaceutical industries may be toxic to skin cells; moreover, it is not excluded that with consecutive passaging, differences in the susceptibility to cytotoxic effects may occur. It therefore appears necessary to take into account the possibility of different later and earlier passages cells' reactivity when interpreting the results of studies into the effects of preservatives on the living body. Furthermore, it should be borne in mind that humans may be exposed to preservatives due to environmental contamination.
Celem badań było porównanie cytotoksycznego działania parabenów (metylu i propylu), mogących stanowić zanieczyszczenie środowiska naturalnego, na wczesne oraz późne pasaże fibroblastów wyprowadzonych ze skóry człowieka. Badania wykonano na starzejących się diploidalnych liniach komórkowych: fibroblastach skórnych CCD-1136Sk (ATCC® CRL-2697TM). Do oceny cytotoksycznego działania zastosowano test MTT, który określa aktywność metaboliczną komórek oraz test pochłaniania czerwieni obojętnej oceniający integralność błon komórkowych (test NRU). Bardziej cytotoksyczny (osiągający niższe wartości IC50) dla badanych fibroblastów skórnych okazał się propyloparaben (PrPB), jednak w żadnym z testów nie stwierdzono spójnej tendencji zmiany wrażliwości komórek na badane parabeny w miarę ich starzenia się, która znalazłaby odzwierciedlenie w wyznaczonych wartościach IC50. Analizując natomiast przebieg krzywych zależności żywotności komórek od stężenia konserwantu stwierdzono, że przy narażeniu fibroblastów CCD-1136Sk na paraben propylowy nie zaobserwowano zróżnicowanej wrażliwości komórek późnych i wczesnych pasaży w żadnym z dwóch testów, natomiast narażenie fibroblastów skórnych na paraben metylowy oceniane testem NRU wskazało na silniejsze działanie konserwantu o stężeniu 50 i 200 μg/ml na komórki najwcześniejszego pasażu (nr 8) w porównaniu z kolejnymi pasażami tych komórek. Jednocześnie, związek o stężeniu 50 i 800 μg/ml był najmniej toksyczny dla komórek najpóźniejszego pasażu (nr 20). Przedstawione wyniki wskazują, iż badane parabeny stosowane w przemyśle kosmetycznym i farmaceutycznym mogą działać toksycznie na komórki skóry, nie wyklucza się także, że wraz z ich starzeniem się mogą być występować różnice w podatności na działanie cytotoksyczne. Konieczne zatem wydaje się uwzględnianie przy interpretacji wyników badań nad odziaływaniem substancji konserwujących na żywy organizm również możliwości odmiennej reaktywności komórek późniejszych i wcześniejszych pasaży. Nie należy ponadto zapominać o możliwości narażenia człowieka na substancje konserwujące wynikające z zanieczyszczenia środowiska naturalnego.
Źródło:
Rocznik Ochrona Środowiska; 2019, Tom 21, cz. 2; 1217-1226
1506-218X
Pojawia się w:
Rocznik Ochrona Środowiska
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Monitoring of pharmaceutical residues of non-steroidal drugs with use of Escherichia coli-gfp biosensors
Monitorowanie pozostałości farmaceutycznych leków niesterydowych z zastosowaniem Escherichia coli-gfp biosensorów
Autorzy:
Matejczyk, M.
Rosochacki, S. J.
Jabłońska-Trypuć, A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/387762.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
environmental monitoring
non-steroidal anti-inflammatory drugs
cytotoxicity
genotoxicity
gfp biosensor
monitoring środowiskowy
niesterydowe przeciwzapalne leki
cytotoksyczność
genotoksyczność
Opis:
Escherichia coli strains containing a three different plasmid-borne transcriptional fusion between genotoxin-inducible recA, kat G and sodA promoters involved in the SOS regulon and bacteria stress response and mutated form of gfp reporter gene, have been used. GFP-based bacterial biosensors allowed for detection of a cytotoxic and genotoxic activity of ibuprofenum, ketoprofenum and paracetamolum – conventional non-steroidal anti-inflammatory drugs in PBS buffer and surface water. For experimental tests drugs were used at concentration of 10–6; 10–7; 10–8; 10–9 and 10–10 mg/dm3, with bacteria strains time incubation of 3 and 24 hours. Experimental data indicated, that three promoters fusions with gfp gene as reporter were differently sensitive to applied drugs. Bacteria strains, recA, kat G and sodA promoters were a good bioindicator for cytotoxic and genotoxic effect monitoring of tested drugs in PBS buffer and surface water. The results showed, that applied in this experiment E. coli gfp biosensors strains could be potentially useful for environmental monitoring of cytotoxic and genotoxic effect of pharmacist residues of drugs in surface water.
W pracy wykorzystano szczepy Escherichia coli zawierające plazmidowe, trzy różne konstrukty genowe indukowalnych genotoksynami promotorów recA, kat G i sodA pochodzących z regulonu SOS oraz szlaków bakteryjnej odpowiedzi stresowej w fuzji z genem reporterowym gfp. GFP-bakteryjny biosensor pozwolił na detekcję cyto- i genotoksycznej aktywności ibuprofenu, ketoprofenu i paracetamolu – konwencjonalnych niesterydowych leków przeciwzapalnych w buforze PBS oraz wodzie powierzchniowej. Leki stosowano w stężeniach 10–6; 10–7; 10–8; 10–9 and 10–10 mg/dm3, z czasem inkubacji bakterii 3 i 24 godziny. Wyniki eksperymentu wykazały zróżnicowaną wrażliwość trzech różnych konstrukcji genowych na badane leki. Szczepy bakterii oraz RecA, kat G i sodA promotory okazały się dobrymi bioindykatorami monitorowanego cyto- i genotoksycznego efektu testowanych leków w buforze PBS i wodzie powierzchniowej. Uzyskane rezultaty wskazują na potencjalną użyteczność stosowanych w pracy bakteryjnych biosensorów w monitorowaniu pozostałości farmaceutycznych leków w środowisku.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2016, 23, 1; 45-62
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Cytotoxicity of Some Organic Solvents on Isolated Hepatocytes in Monolayer Culture
Autorzy:
Zapór, L.
Skowroń, J.
Gołofit-Szymczak, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/91193.pdf
Data publikacji:
2002
Wydawca:
Centralny Instytut Ochrony Pracy
Tematy:
in vitro methods
hepatocytes in monolayer culture
organic solvents
MTT assay
kwasy organiczne
toksykologia
metoda in vitro
cytotoksyczność
hepatocyty
Opis:
The cytotoxic effects of volatile and water-insoluble organic solvents (ethylbenzene, tetrachloroethylene, n-hexane) were tested on isolated hepatocytes in monolayer culture by using the 3-(4,5 dimethylthiazol-2-yl)-2,5 diphenyltetrazolium bromide (MTT) reduction assay. All of the tested compounds inhibited metabolic activity of hepatocytes and this effect depended on the concentration of solvents in the incubatory medium. The presence of fetal calf serum in the medium did not change the cytotoxicity of xenobiotics. IC50 values calculated on the basis of the MTT assay indicated that ethylbenzene was more cytotoxic than tetrachloroethylene and n-hexane. Using hepatocyte monolayer culture and the MTT assay to assess cytotoxicity of organic solvents causes many technical problems. It seems that it cannot be used as a rapid, cheap, and credible method.
Źródło:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics; 2002, 8, 1; 121-129
1080-3548
Pojawia się w:
International Journal of Occupational Safety and Ergonomics
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Leczenie systemowe chorych na raka piersi z nadekspresją HER2. Część I
Systemic treatment of HER2+ breast cancer patients. Part 1
Autorzy:
Dębska, Sylwia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1031063.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
HER receptor family
HER2 gene amplification
HER2 overexpression
amplifikacja genu HER2
antibody-dependent cellular cytotoxic reaction
cytotoksyczność komórkowa zależna od przeciwciał
czynniki prognostyczne w raku piersi
nadekspresja HER2
prognostic factors in breast cancer
rodzina receptorów HER
trastuzumab
Opis:
In Poland, morbidity associated with breast cancer has been increasing over the past 40 years. Current advances in our understanding of breast cancer biology preclude considering this condition as a homogenous nosologic entity. Several subtypes of breast cancer: luminal A (ER+, PR+, HER2-), luminal B (ER+, PR+, HER2+), HER2-dependent (ER-, PR-, HER2+) and the so-called triple-negative or basic (ER-, PR-, HER2-) differ in clinical course and prognosis and require an individualized therapeutic approach. HER2 receptor is one of a family of human growth factor receptors. It may become expressed in different tissues, participating in growth and differentiation of cells. HER2 overexpression in breast cancer cells correlates with worse prognosis, but also enables implementation of targeted, anti-HER2 molecular therapies. As estimated, about 25% of breast tumors are HER2-positive and in these patients the use of “targeted” therapy should be considered. Therefore, at present, standard histological study of breast cancer should include immunohistochemical assessment of HER2 receptor expression. Patients with equivocal result of the IHC study (HER2 2+) require quantitative analysis of HER2 gene copies in cancer cells using the FISH technique. Only patients with HER2 receptor overexpression (HER2 3+) or HER2 gene amplification are candidates for targeted molecular treatment. The first drug of this kind is monoclonal antibody trastuzumab, binding with the HER2 receptor and blocking HER2-dependent intracellular processes, while triggering a cytotoxic cellular antibody-dependent immune reaction directed against cancer cells.
W Polsce od 40 lat obserwuje się rosnącą umieralność z powodu raka piersi. Poszerzająca się wiedza o biologii raka piersi nie pozwala obecnie postrzegać tego nowotworu jako jednorodnej jednostki chorobowej. Różne podtypy raka piersi - luminalny A (ER+ lub PR+ i HER2-), luminalny B (ER+ lub PR+ i HER2+), HER2-zależny (ER- i PR- i HER2+) czy tzw. potrójnie ujemny/podstawny (ER- i PR- i HER2-) - charakteryzują się odmiennym przebiegiem klinicznym i rokowaniem, a także wymagają indywidualnej strategii terapeutycznej. Receptor HER2 należy do rodziny ludzkich receptorów dla czynników wzrostu. Może ulegać ekspresji w różnych tkankach, gdzie zaangażowany jest we wzrost i różnicowanie komórek. Nadekspresja HER2 w komórkach raka piersi związana jest z gorszym rokowaniem, ale także z możliwością zastosowania u tych chorych terapii ukierunkowanych molekularnie anty-HER2. Szacuje się, że około 25% guzów piersi jest HER2-pozytywnych - u tych chorych należy rozważyć wdrożenie leczenia „celowanego”. Z tego względu w chwili obecnej standardowym elementem każdego badania histopatologicznego raka piersi powinna być immunohisto-chemiczna ocena ekspresji receptora HER2. U chorych z niejednoznacznym wynikiem badania IHC (HER2 2+) należy ocenić ilość kopii genu HER2 w komórkach raka piersi metodą FISH. Tylko chore z nadekspresją receptora (HER2 3+) albo amplifikacją genu HER2 kwalifikują się do leczenia ukierunkowanego molekularnie. Pierwszym lekiem z tej grupy jest przeciwciało monoklonalne trastuzumab, które po połączeniu z HER2 nie tylko blokuje procesy wewnątrzkomórkowe zależne od pobudzenia receptora, ale także uruchamia odpowiedź immunologiczną przeciw komórkom nowotworowym w mechanizmie cytotoksyczności komórkowej zależnej od przeciwciał.
Źródło:
Current Gynecologic Oncology; 2011, 9, 4; 227-237
2451-0750
Pojawia się w:
Current Gynecologic Oncology
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-14 z 14

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies