Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "crisis of conscience" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
“We are fortress Europe!” Nativism and religion in the ideology of Pegida in the context of the European crisis
“Jesteśmy fortecą, Europo!” Natywizm i religia w ideologii Pegidy w kontekście europejskiego kryzysu
Autorzy:
Murariu, Mihai
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1044004.pdf
Data publikacji:
2017-12-29
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Pegida
religious associations
religious communities
freedom of conscience and religion
nativism
religion
crisis
ideology
religious freedom
religious organization
Law on Religion
natywizm
religia
kryzys
ideologia
wolność religijna
wolność sumienia i religii
prawo wyznaniowe
kościoły i związki wyznaniowe
Opis:
This article deals with the movement known as “Patriotic Europeans against the Islamisation of the Occident,” or Pegida, focusing primarily on the nativist dimension which often takes centre stage in its ideological discourse. Pegida describes itself as a defender of Western Civilization and of its Christian legacy from what it sees as the perils of Islamisation on the one hand, and of globalist political elites on the other. In the context of the political changes and rise of alternative visions of civil society, particularly in Central and Eastern Europe, Pegida should arguably be seen as a representative of a growing European nativist wave. Lastly, the article looks at the “Prague Declaration,” a document which was signed in 2016 by Pegida and a number of allied movements from outside of Germany.
Przedmiotem artykułu jest ruch znany jako „Patriotic Europeans against the Islamisation of the Occident” (Patriotyczni Europejczycy Przeciwko Islamizacji Zachodu) lub Pegida, przy czym akcent położony jest na kwestie związane z natywizmem, które często zajmują centralne miejsce w dyskursie ideologicznym. Pegida definiuje się jako obrońca zachodniej cywilizacji i jej chrześcijańskiego dziedzictwa przed tym, co jest przez nią określane jako niebezpieczeństwo islamizacji z jednej strony, oraz zagrożenie ze strony globalistycznych elit politycznych z drugiej. W kontekście dokonujących się zmian politycznych i tworzenia alternatywnych wizji społeczeństwa obywatelskiego, zwłaszcza w Europie Środkowej i Wschodniej, Pegida może być postrzegana jako przedstawiciel rosnącej europejskiej fali natywistycznej. Na koniec artykuł odnosi się do tzw. Deklaracji Praskiej (Prague Declaration), która została przyjęta w 2016 r. przez Pegidę i kilka powiązanych z nią ruchów spoza Niemiec.
Źródło:
Studia z Prawa Wyznaniowego; 2017, 20; 53-68
2081-8882
2544-3003
Pojawia się w:
Studia z Prawa Wyznaniowego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Divine Pedagogy in the Face of Educational Crisis. On the Approach of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Pedagogia Boża wobec kryzysu wychowawczego w ujęciu Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
Autorzy:
Górecka, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339300.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Joseph Ratzinger
Benedict XVI
crisis of faith
Christian education
spiritual development of youth
personalistic approach
theo- and Christocentrism
integral approach
formation of conscience
divine pedagogy
Benedykt XVI
pedagogia Boża
kryzys wychowawczy
wychowanie w kluczu chrześcijańskim
duchowy rozwój młodzieży
ujęcie personalistyczne
teo- i chrystocentryzm
podejście integralne
kształtowanie sumienia
Opis:
Joseph Ratzinger – Benedict XVI, one of the greatest thinkers of mankind and the greatest Pope-theologian in the history of the modern Church, has devoted much attention to a critical analysis of the spirit of the age and the spiritual condition of modern people, living as if God did not exist. The Pope’s diagnosis is unequivocal and utterly pessimistic. He writes openly about the spiritual void, the drama of the times and even the tunnel in which humanity has found itself. At the core of this condition, according to Benedict XVI, there are two postmodern phenomena: relativism and secularism, leading people, above all young people, into spiritual regress and deformation. In the face of these threats and their disastrous consequences, the Pope from Germany proposes that the spiritual development of young people become the most urgent challenge and priority task to be carried out jointly by all the different groups of educators: parents, teachers, pedagogues, catechists, and the clergy. Of the many tasks and remedies needed to achieve success, which Benedict XVI outlined for educators in his speeches and writings, three aspects are particularly fundamental: personalism, theo- and Christocentrism, and integrity and reference to conscience. The perception of a young person as a subject through his or her ontological relationship with the living God revealed in Jesus Christ and the formation of a conscience, through which a young person may take responsibility for himself or herself and co-responsibility for others, guarantee authentic education and can restore hope to contemporary people and the world.
Joseph Ratzinger – Benedykt XVI, jeden z najwybitniejszych myślicieli ludzkości i największy Papież-teolog w historii współczesnego Kościoła, bardzo wiele uwagi poświęcił krytycznej analizie ducha epoki i naznaczonej nim kondycji duchowej współczesnego człowieka, żyjącego tak, jakby Bóg nie istniał. Papieska diagnoza jest jednoznaczna i nader pesymistyczna. Pisze on otwarcie o duchowej pustyni, dramaturgii czasu, a wręcz tunelu, w jakim znalazła się ludzkość. U podłoża takiego stanu rzeczy leżą, według Benedykta XVI, dwa postmodernistyczne fenomeny: relatywizm i sekularyzm, prowadzące człowieka – w pierwszej kolejności człowieka młodego – do duchowego regresu i deformacji. W obliczu tychże zagrożeń i ich zgubnych skutków, Papież z Niemiec postuluje, by duchowy rozwój młodych ludzi potraktować jako najpilniejsze wyzwanie i priorytetowe zadanie, realizowane wspólnie przez poszczególne grupy osób wychowujących: rodziców, wychowawców, pedagogów, katechetów i duchownych. Z wielu zadań i służących ich osiągnięciu środków zaradczych, jakie Benedykt XVI w swoich przemowach i pismach nakreślił przed wychowawcami, trzy wskazania są fundamentalne: personalizm, teo- i chrystocentryzm oraz integralność i odniesienie do sumienia. Podmiotowe postrzeganie młodej osoby przez pryzmat jej ontologicznej relacji z żywym Bogiem objawionym w Chrystusie Jezusie i formowanie sumienia, poprzez które młody człowiek bierze odpowiedzialność za siebie i współodpowiedzialność za innych, są warunkami autentycznego wychowania, które może na nowo przywrócić współczesnemu człowiekowi i światu nadzieję.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2023, 12, 2; 61-75
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies