Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "communitas" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Siberian Circle Dances: the New and the Old Communitas
Autorzy:
Noiwicka, Ewa
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1810825.pdf
Data publikacji:
2016-06-28
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Socjologiczne
Tematy:
circle dance
Burytats
Yakuts
Communitas
Siberian native nationalities
Opis:
The article explores the link between the circle dance and its cultural and political environment, its situational context. I analyze this phenomenon using the notion of communitas, created by Victor Turner, which relates to the state of a group when the unity, uniformity, and communality become more important than the internal diversity and social structure. The article is based on various material including interviews, records of observation, and visual documentation that I have gathered during fieldwork in ethnic Buryatia in 2000, 2010, 2012, 2013 and 2014, and in Yakutia in 2013. Presently in both republics circle dances often accompany ceremonies, celebrations, or cultural festivals organized by the authorities (state or local administrations, or non-governmental organizations.
Źródło:
Polish Sociological Review; 2016, 194, 2; 249-260
1231-1413
2657-4276
Pojawia się w:
Polish Sociological Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Consumers, Play and Communitas-an Anthropological View on Building Consumer Involvement on a Mass Scale
Autorzy:
Karpińska-Krakowiak, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1811416.pdf
Data publikacji:
2014-09-30
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Socjologiczne
Tematy:
Communitas
consumer involvement
Heineken Open’er Festival
marketing events
play
the Fun Theory
Opis:
There is an increasing interest in effective methods for building consumer involvement on a mass scale. This paper offers an interdisciplinary theoretical framework for consumer involvement analysis and forwards an anthropological approach to this issue. It uses categories of play and communitas to examine cultural dynamics underlying consumer involvement. It summarizes and extends theoretical understanding of the topic and provides numerous examples from contemporary marketplace such as Heineken Open’er Festival and Volkswagen ‘Fun Theory’ initiative. Several research propositions are formulated for future empirical endeavors and implications for practice are defined.
Źródło:
Polish Sociological Review; 2014, 187, 3; 517-332
1231-1413
2657-4276
Pojawia się w:
Polish Sociological Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Communitas of Mourning: Women in Black and Dah Teatar between War protest and Theater
Żałobna communitas: Kobiety w Czerni i Dah Teatar między protestem antywojennym a teatrem
Autorzy:
Biberstein, Sandra
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112073.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
communitas
opłakiwalność
Kobiety w Czerni
Dah Teatar
odpowiedzi/alność
wojna
protest
grievability
Women in Black
response-ability
war
Opis:
In wartime and post-war situations, the opposition of friend and enemy—based on national divisions—often condemns the dead “enemies” to be ungrievable. To grieve for the excluded others in such times means to break with the friend-enemy opposition. This article examines how the friend-enemy opposition is broken in the case of the actions of Women in Black and Dah Teatar in the context of the civil war in Yugoslavia. By analyzing the vigils of Žene u crnom (Women in Black) in Belgrade and the play Priča o čaju (The Story of Tea) by Dah Teatar, the author discusses the particular strategies through which grief was made possible beyond the friend-enemy opposition and how these strategies open a communitas of mourning. The term “communitas of mourning” refers to the concept of grievability, proposed by Judith Butler in Frames of War.
Podczas wojny i w rzeczywistości powojennej przeciwstawienie „przyjaciel–wróg” oparte na podziałach narodowych często odbiera zmarłym „wrogom” prawo do żałoby. Opłakiwanie wykluczonych innych w takich czasach oznacza zerwanie z tym przeciwstawieniem. Autorka artykułu analizuje dwa przypadki przekroczenia opozycji „przyjaciel–wróg” w kontekście wojny domowej w Jugosławii – działalność grupy Kobiety w Czerni i teatru Dah. Analizując czuwania belgradzkich Žene u crnom i spektakl Dah Teatar Priča o čaju (Opowieść o herbacie), omawia strategie umożliwiające opłakiwanie zmarłych poza tą opozycją oraz to, jak otwierają one żałobną communitas. Koncepcja „żałobnej communitas” wyrasta z refleksji nad życiem godnym opłakiwania zaproponowanej przez Judith Butler w książce Ramy wojny.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 3; 99-121
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Toward Theatrical Communitas
Ku teatralnej communitas
Autorzy:
Sajewska, Dorota
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/34112057.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
communitas
awangarda teatralna
bezproduktywność
eksces
bezużyteczność
wspólnota queer
wspólnota transwersalna
avant-garde theater
non-performance
excess
uselessness
queer community
transversality
Opis:
The term communitas, introduced into anthropological discourse by Victor Turner in the late 1960s, returned to humanist debates at the threshold of the twenty-first century by way of Roberto Esposito. Referring to Esposito’s concept of communitas, this essay brings out the anthropological tradition in thinking about the common, which Esposito had marginalized. The present author emphasized the importance of processuality and antistructural dimensions of egalitarian forms of togetherness, along with their potential to liberate human capacities of creativity. Examining the relation between munus and ludus, she shows theatricality residing immanently in the root of communitas. Focusing on the aesthetic and creative dimensions of togetherness helps in detecting multiple forms of commonality, and indicates various models of theatrical communitas. Exploring a nonnormative, transformative potential in experimental theater (Jerzy Grotowski, Sarah Kane, Ron Athey, Krzysztof Garbaczewski), she emphasizes collective, temporal, and excessive natures of theater that eschews the market-driven economy, along with the importance of a transversal communitas where the human being is only one of many actors. Some threads of the argumentation are expanded upon in a conversation with Leszek Kolankiewicz, included as an appendix.
Pojęcie communitas, wprowadzone do dyskursu antropologicznego przez Victora Turnera pod koniec lat 60. XX wieku, powróciło do debaty humanistycznej u progu XXI wieku za sprawą Roberta Esposito. Niniejszy esej przywraca zmarginalizowaną przez Esposito antropologiczną tradycję w myśleniu o tym, co wspólne. Autorka podkreśla znaczenie procesualności i antystrukturalności egalitarnych form bycia razem oraz ich potencjał wyzwalania kreatywności. Analizując relację między munus a ludus, ukazuje teatralność jako immanentną właściwość communitas. Skupienie na estetycznych i twórczych aspektach wspólnotowości pozwala odsłonić i nazwać wiele jej form oraz scharakteryzować rozmaite modele teatralnej communitas. Autorka wskazuje na nienormatywny i transformacyjny potencjał teatru eksperymentalnego (Jerzy Grotowski, Sarah Kane, Ron Athey, Krzysztof Garbaczewski), by podkreślić kolektywny, efemeryczny i ekscesywny charakter teatru wymykającego się ekonomii rynku, a także uwydatnić znaczenie transwersalnej communitas, w której człowiek jest tylko jednym z wielu aktorów. Niektóre wątki argumentacji zostały rozwinięte w umieszczonej w aneksie rozmowie z Leszkiem Kolankiewiczem.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2021, 70, 3; 15-56
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The theater is always dying
Teatr zawsze umiera
Autorzy:
Gontarski, Stanley
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1042237.pdf
Data publikacji:
2020-12-30
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Communitas
Victor Turner
David Mamet
Marshall McLuhan
Ariane Mnouchkin
Dionizja
Jerzy Grotowski
Teatr laboratorium
Peter Brook
Charles Marowitz
Richard Schechner
Antonin Artaud
Herbert Blau
Samuel Beckett
Dionysia
Laboratory Theatre
Opis:
The Theater Is always Dying traces the resilience of live theatrical performance in the face of competing performative forms like cinema, television and contemporary streaming services on personal, hand-held devices and focuses on theater’s ability to continue as a significant cultural, community and intellectual force in the face of such competition. To echo Beckett, we might suggest, then, that theater may be at its best at its dying since its extended demise seems self-regenerating. Whether or not you “go out of the theatre more human than when you went in”, as Ariane Mnouchkin suggests, or whether you’ve had a sense that you’ve been part of, participated in a community ritual, a Dionysia, or whether or not you’ve felt that you’ve been affected by a performative, an embodied intellectual and emotional human experience may determine how you judge the state of contemporary theater. You may not always know the answer to those questions immediately after the theatrical encounter, or ever deliberately or consciously, but something, nonetheless, may have been taking its course. You may emerge “more human than when you went in”.
Teatr zawsze umiera [The Theater Is always Dying] śledzi odporność spektakli teatralnych na żywo w obliczu konkurencyjnych form performatywnych, takich jak kino, telewizja i współczesne usługi przesyłania strumieniowego na osobistych, przenośnych urządzeniach, i koncentruje się na zdolności teatru do kontynuowania roli znaczącej siły kulturowej, społecznej i intelektualnej w obliczu takiej konkurencji. Przypominając Becketta, moglibyśmy zatem zasugerować, że teatr może być na najlepszej drodze umierania, ponieważ jego przedłużający się upadek wydaje się samoregenerować. Niezależnie od tego, czy „wychodzisz z teatru bardziej ludzko niż wtedy, gdy wchodzisz”, jak sugeruje Ariane Mnouchkin, czy też miałeś poczucie, że byłeś częścią, uczestniczyłeś w rytuale społeczności, Dionizja, czy niezależnie od tego, czy czułeś się dotknięty performatywem, ucieleśnione intelektualne i emocjonalne ludzkie doświadczenie może wpłynąć na to, jak oceniasz stan współczesnego teatru. Być może nie zawsze znasz odpowiedź na te pytania natychmiast po spotkaniu teatralnym, a może nawet celowo lub świadomie, ale mimo wszystko coś mogło się toczyć. Możesz okazać się „bardziej ludzki niż wtedy, gdy wszedłeś”.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2020, 59, 4; 191-209
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies