Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "communio" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    John Paul II’s Ecclesiology of Communio as a Gift to the World
    Jana Pawła II eklezjologia communio jako dar dla świata
    Autorzy:
    Nowosad, Sławomir
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31234111.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    komunia, (communio, koinonia)
    eklezjologia
    Jan Pawe II
    communion (communio, koinonia)
    ecclesiology
    John Paul II
    Opis:
    Wizja Kościoła jako komunii (łac. communio, grec. koinonia) jest wyraźnie obecna w dokumentach Vaticanum II i jawi się − według Jana Pawła II − jako wiodąca posoborowa koncepcja eklezjologiczna. Liczne wypowiedzi papieskie ukazują złożoną sytuację współczesnego świata, czemu szczególne świadectwo dają adhortacje, które ukazały się jako owoc zwoływanych przez Jana Pawła II synodów biskupów dla poszczególnych kontynentów. Zarówno te adhortacje, jak i kilka innych dokumentów Papieża pozwalają zrozumieć całość wizji eklezjologii komunii. U jej fundamentu jest komunia trynitarna Ojca i Syna w Duchu Świętym, czego owocem z kolei jest komunia ludzi z Bogiem i między sobą w Mistycznym Ciele Chrystusa. Ta komunia staje się udziałem ludzi przez wiarę i chrzest, a realizuje się stale szczególnie w Eucharystii. Według Jana Pawła II wizja Kościoła jako communio ma przynieść liczne owoce, jak pogłębione, integralne samorozumienie człowieka, misja i dialog Kościoła ze światem, co ma doprowadzić do głębokiej przemiany ludzkości. Dar komunii należy uznać za podstawowy dar Boga – Stwórcy i Zbawcy dla świata, który poprzez grzech utracił życiodajną więź z Bogiem i doznał głębokich podziałów wewnętrznych.
    Źródło:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej; 2012, 4; 167-189
    2080-6345
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologii Dogmatycznej
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Family Communio Personarum and Upbringing
    Autorzy:
    Stala, Józef
    Garmaz, Jadranka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/668814.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    marriage
    family
    community
    communio personarum
    parents
    upbringing
    Opis:
    Not only are marriage and the family, natural and religious institutions but, above all, they are communities of persons fulfilling their personal calling. However, communio personarum does not only result from the natural relations, but is a consequence of faith, which unites family with Jesus Christ. This article will present the pedagogical consequences of acknowledging the family as communio personarum, including the fact that every family is a privileged place of upbringing and parents, who bestowed the gift of life upon their child, have been gifted with a wealth of upbringing skills. The marital relation, as a “me” and “you” relation, constitutes the foundation for other family relations, as well as the everyday educational support for the child. Parents, however, accompany their children in forming their mature personality and religiousness.
    Źródło:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2018, 8, 1
    2391-6559
    2083-8018
    Pojawia się w:
    The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    "Gnoseological Concupiscence" and the Lines of Division in Post-Conciliar Theology
    "Pożądliwość poznawcza" i linie podziału teologii posoborowej
    Autorzy:
    Rowland, Tracey
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1050677.pdf
    Data publikacji:
    2020-02-27
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    pożądliwość poznawcza
    tomizm
    teologia Communio
    teologia Concilium
    teologia wyzwolenia
    gnoseological concupiscence
    thomism
    Communio theology
    Concilium theology
    liberation theology
    Opis:
    This article is a summary of the arguments contained in the author’s book Catholic Theology. It highlights the fault-lines between four of the most significant approaches to theology in the Post-Conciliar era. The author classifies these four approaches as: (1) Thomist theology, (2) Communio-style theology, (3) Concilium-style theology and (4) liberation theology.
    Artykuł stanowi zwięzłą prezentację treści, które autorka przedstawiła w książce Catholic Theology. W tekście naszkicowane zostają główne nurty teologii epoki posoborowej. Autorka zarysowuje granice pomiędzy alternatywnymi podejściami, wskazując na ich cechy charakterystyczne. Cztery omawiane nurty teologiczne to teologia tomistyczna, teologia nurtu Communio, teologia nurtu Concilium oraz teologia wyzwolenia.
    Źródło:
    Teologia w Polsce; 2019, 13, 2; 27-40
    1732-4572
    Pojawia się w:
    Teologia w Polsce
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    A Particle of Amazement Which Will Become the Essence of Eternity. The Meaning of Friendship in the Life and Thought of Saint John Paul II
    Cząstka zdumienia, która stanie się esencją wieczności. Znaczenie przyjaźni w życiu i myśli świętego Jana Pawła II
    Autorzy:
    De Rycke, Filip
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143091.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    love
    chastity
    Aquinas
    communio personarum
    miłość
    czystość
    Akwinata
    Opis:
    Przyjaźnie z ludźmi odegrały ważną rolę w życiu świętego Jana Pawła II. W swoich rozważaniach na temat przyjaźni papież opracowuje kategorie tomistyczne z perspektywy personalizmu. Według papieża Wojtyły przyjaźń jest swoistą formą czystej miłości. Wśród przyjaciół rozwija się głęboka jedność, która jest obrazem Trójjedynego Boga i antycypacją wiecznej komunii świętych.
    Friendships with the most various kinds of people played an important role in the life of Saint John Paul II. In his reflections on friendship, the pope elaborates Thomistic categories from his personalist perspective. According to Pope Wojtyła, friendship is a specific form of chaste love. Among the friends, it works out a deep union that is an image of the triune God and an anticipation of the everlasting communion of the saints.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2020, 24, 2; 5-20
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Synodality — Participation — Co-Responsibility. Remarks on the Determinants of the Aggiornamento of the Church Law
    Sinodalità – partecipazione – responsabilità condivisa Osservazioni sulle determinanti dell’aggiornamento del diritto ecclesiastico
    Autorzy:
    Pastwa, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1046926.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-29
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    ecclesiology
    communio principle
    synodality
    participation
    co-responsibility
    aggiornamento of Church law
    ecclesiologia
    principio di communio
    sinodalità
    partecipazione
    responsabilità
    condivisa
    aggiornamento del diritto ecclesiastico
    Opis:
    In the communio Ecclesiae reality, of a unitarian, charismatic, and institutiona structure, the crucial concepts of participation and co-responsibility are firmly anchored in the juridical and canonical discourse. This is the way in which the horizon of the subject matter reveals itself, the study of which — from the point of view of the title triad: synodality — participation — co-responsibility — will never lose its relevance. What is, at the same time, important is the idea of “synodality,” which is adequately recognized as the sacra potestas of a sacramental origin (ontological aspect), which gains the dynamism of libertas sacra (existential and dynamic aspect) through the charisms of the Holy Spirit, thus leading to the inseparability of its personal and synodal aspects. Therefore, in the attempt to illuminate the determinant of the aggiornamento of the Church law in this study, it was appropriate, on the one hand, to consistently refer to the essence of the idea of the communio hierarchica, according to which Christ makes selected servants participate in his authority by means of an office, the exercise of which always remains a diaconia in the community of faith. On the other hand, in reference to the contemporary understanding of communio fidelium, the axis of scientific reflection was to be the communion-creative phenomenon of charisms — gifts of the Holy Spirit that awaken in the People of God synodal co-responsibility for the good of the entire Church community. In both cases — without losing sight of the obvious truth that, in the sacramental structure of the Church (communio), both hierarchical and charismatic gifts converge in the service of the bishop, who updates — according to the logic of the Vaticanum II aggiormamento and the ecclesiological principles of the Council: collegiality, the title synodality and subsidiarity — the fullness of Christ’s service: as Prophet, Priest, and King.
    Nella realtà della communio Ecclesiae, che si caratterizza per una struttura carismatica e istituzionale unitaria, i concetti di partecipazione e di responsabilità condivisa — essenziali nel discorso giuridico e canonico, sono fortemente ancorati. Si svela così l’orizzonte della questione, il cui studio — nei termini della triade apparsa nel titolo: sinodalità — partecipazione — responsabilità condivisa — non perderà mai la sua rilevanza. È importante sottolineare che l’idea di “sinodalità” — adeguatamente riconosciuta come sacra potestas di origine sacramentale (aspetto ontologico), guadagnando il dinamismo di libertas sacra grazie ai carismi dello Spirito Santo (aspetto esistenziale e dinamico) —conduce all’inseparabilità dei suoi aspetti: personale e sinodale. Pertanto, nel tentativo compiuto in questo studio di illuminare le determinanti dell’ “aggiornamento” del diritto ecclesiastico, è stato opportuno, da un lato, riferirsi sistematicamente all’essenza dell’idea di communio hierarchica, secondo la quale Cristo rende i servi eletti partecipi del suo potere mediante un ufficio il cui adempimento resta sempre una diaconia nella comunità di fede; d’altra parte, in riferimento alla concezione contemporanea di communio fidelium — asse della riflessione scientifica dovrebbe essere il fenomeno dei carismi collegato con la comunione e la creazione — questi doni dello Spirito Santo, suscitando la responsabilità condivisa e sinodale per il bene dell’intera comunità ecclesiale nel popolo sacerdotale. In entrambi i casi — senza perdere di vista l’ovvia verità che nella struttura sacramentale della Chiesa (communio) sia i doni gerarchici che quelli carismatici coincidono nel ministero del vescovo che attua — secondo la logica dell’aggiormamento esposta dal Vaticano II e dei principi ecclesiologici conciliari: la collegialità, la sinodalità e la sussidiarietà — la pienezza del ministero di Cristo: Profeta, Sacerdote e Re.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2019, 7; 95-114
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Quanta est nobis via? Re-reading Ut Unum Sint 25 years later
    Autorzy:
    Choromański, Andrzej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/40281026.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    ecumenism
    communion (communio/koinonia)
    John Paul II
    Ut unum sint
    Opis:
    Published on 25 May 1995, Ut unum sint was the first ever and remains to the date the only papal encyclical entirely dedicated to ecumenism. Written thirty years after the Second Vatican Council, it was an important step on the way in the reception in the life of the Church of the principles and norms on ecumenism outlined in the conciliar decree Unitatis redintegratio. The article proposes a re-reading of the encyclical twenty-five years after its publication. It begins with an overview of the ecumenical engagement of John Paul II, for whom the search for Christian unity was one of the pastoral priorities of his pontificate. The article continues with a presentation of the ecumenical situation at the time of the publication of Ut unum sint marked by a growing skepticism towards ecumenism within denominations and a certain stagnation within the ecumenical movement. It then presents the vision of the Church and its unity which animates the encyclical, namely the concept of communion (communio/koinonia). The article then presents some characteristics of the ecumenical situation today and delineates the important challenges such as lack of a common vision of the goal of the ecumenical movement and a shift in the ecumenical paradigm from full visible unity to mutual recognition. It concludes with arguing that explored anew in the ecumenical dialogue against the background of the current condition of world Christianity, Ut unum sint may be a source of inspiration for the search for a fresh vision for the ecumenical movement in the 21st century.
    Źródło:
    Ecumeny and Law; 2022, 10, 1; 7-31
    2353-4877
    2391-4327
    Pojawia się w:
    Ecumeny and Law
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relational Aspect Of Humanity In The Light Of (Selected) Athropological Asumptions Of The Theology Of The Body By John Paul II
    Autorzy:
    Młynarski, Stanisław
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1918998.pdf
    Data publikacji:
    2020-11-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    theology of body
    John Paul II
    image of God
    communio personarum
    imago Dei
    Opis:
    The aim of the article is to present (selected) assumptions of anthropology that underlies the theology of the body of John Paul II. The author analyzes its main assumptions and confronts them with inadequate anthropology, which underlies the sexual revolution that is considered as distorting the sense of the human body in the light of Revelation. This study focuses on the analysis of the contents of the catechisms of John Paul II referring to texts about human relativity andthe role that the body plays in this context. The analysis does not include those texts that refer to the reality of the sin of the first people. The text also aims at emphasizing the importance of the theology of the body for modern man and his spiritual development.
    Źródło:
    Studia Theologica Varsaviensia; 2019, 57, 2; 45-70
    0585-5594
    Pojawia się w:
    Studia Theologica Varsaviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Conjugal communio amoris in the Apostolic Exhortations "Familiaris Consortio" and "Amoris Laetitia"
    Autorzy:
    Bukalski, Sławomir
    Falewicz, Adam
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2088037.pdf
    Data publikacji:
    2022-03-30
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Familiaris Consortio
    Amoris Laetitia
    communio amoris
    communion of persons
    theology of love
    psychology of love
    Opis:
    The concept of marital communio amoris expressed in the apostolic exhortations Familiaris Consortio of John Paul II and Amoris Laetitia of Pope Francis is the subject of this paper. In theology, this phrase has generally been used to describe the relationship of the Divine Persons in the Trinity. The phrase communio amoris in relation to marriage and family comes from the theological thought of John Paul II. The Pope used this term several times in the exhortation. An important issue is the reference of the phrase “communion of love” to spouses entering into a sacramental union. Pope Francis, although he uses the phrase to refer to Trinitarian relationships, does not explicitly use this expression to refer to marital relationships. Communio amoris, however, can be read into the concept of marital love presented in Amoris Laetitia.
    Źródło:
    Verbum Vitae; 2022, 40, 1; 159-175
    1644-8561
    2451-280X
    Pojawia się w:
    Verbum Vitae
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Pneumatological Ecclesiology and Its Relationship with Permanent Ecclesiogenesis. Selected Aspects
    Pneumatologiczna eklezjologia i jej związek z permanentną eklezjogenezą. Wybrane aspekty
    Autorzy:
    Dziewulski, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375511.pdf
    Data publikacji:
    2021-04-19
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Church
    genesis
    Christ
    Holy Spirit
    personalism
    renewal
    cclesiology
    charisms
    communio
    Kościół
    geneza
    Chrystus
    Duch Święty
    personalizm
    odnowa
    eklezjologia
    charyzmaty
    Opis:
    The Christological-pneumatological character of post-conciliar ecclesiology, which appreciates the personal-communal (relational), as well as historico-redemptive and eschatological character of the Church, and restores institutional-social dimension of the Church to its proper place in ecclesiology, opens the possibility of extending the traditional approach to the establishment of the Church as a historico-redemptive set of Christ’s actions. Deepened theological reflection on the pneumatological-personal (communio) character of the Church allows us to speak of its permanent personal-pneumahagic process of constant birth in the baptized ones and in the community of faith. Constant presence and influence of the Spirit in the community of the Church and its activities include its offices, evangelizing mission and means of sanctification, but also various gifts (charisms) of the Holy Spirit, as well as development or renewal of the faith life of individual Christians and the community. Aspects of permanent ecclesiogenesis can vary in intensity and form, but they all derive from the influence of the Spirit sent by Christ to His disciples, and are based on the personal, communal, event-oriented (historical) and processual character of faith as communio with Christ and brothers. The forms of permanent ecclesiogenesis can be seen in eschatological Church-directing tension dynamism between ‘already’ and ‘not yet’ of the Kingdom of God, in event-donative nature of faith as a communion with Jesus and its processual character, in life-giving character and fruitfulness of faith, in generating new ecclesial realities, clearly beyond human possibilities, in moving towards the missionary future, theological openness, and universality of the Church.
    Chrystologiczno-pneumatologiczny charakter posoborowej eklezjologii, dowartościowujący osobowo- wspólnotowy (relacyjny) i historiozbawczo-eschatologiczny charakter Kościoła oraz przywracający właściwe miejsce w eklezjologii instytucjonalno-społecznościowemu wymiarowi Kościoła otwiera możliwość poszerzenia tradycyjnego ujęcia ustanowienia Kościoła jako historiozbawczego zespołu działań Chrystusa. Pogłębiona refleksja teologiczna nad pneumatologiczno-osobowym (communio) charakterem Kościoła pozwala mówić o jego permanentnym personalno-pneumahagijnym procesie nieustannego rodzenia się w osobie ochrzczonego i we wspólnocie wiary. Stała obecność i oddziaływanie Ducha we wspólnocie Kościoła i jej działaniach obejmuje urzędy, posłannictwo ewangelizacyjne i środki uświęcenia, ale także różnorakie dary (charyzmaty) Ducha Świętego i rozwój bądź odnowę życia wiary pojedynczych chrześcijan i wspólnoty. Aspekty permanentnej eklezjogenezy mogą mieć różny stopień intensywności i formy, wszystkie one są jednak pochodną oddziaływania Ducha posłanego uczniom przez Chrystusa i bazują na osobowym, komunijnym, wydarzeniowym (historycznym) i procesualnym charakterze wiary jako communio z Chrystusem i braćmi. Postacie permanentnej eklezjogenezy można widzieć w eschatologicznym, ukierunkowującym Kościół dynamizmie napięcia między „już” a „jeszcze nie” królestwa Bożego, w wydarzeniowo-donatywnym charakterze wiary jako przeżywanej wspólnoty z Jezusem i jej procesualnym charakterze, w sposobie nadawania życiodajnego charakteru i owocności wierze, w generowaniu nowych rzeczywistości eklezjalnych, wyraźnie przekraczających ludzkie możliwości, w ukierunkowaniu ku przyszłości misyjnej i teologicznej otwartości i uniwersalności Kościoła.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2020, 37; 53-75
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sacramental marriage and love versus irregular unions. Reflection on divergent interpretations of the 8th chapter of the Amoris laetitia
    Małżeństwo sakramentalne i miłość wobec związków nieregularnych. Refleksja nad rozbieżnymi interpretacjami 8. rozdziału Amoris laetitia
    Autorzy:
    Balák, René
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/475433.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    sacramental marriage
    sacramental love
    theology
    biblical foundations
    vocation
    communio personarum
    irregular unions
    małżeństwo sakramentalne
    miłość sakramentalna
    fundamenty biblijne
    powołanie
    nieregularne związki
    Opis:
    The theological and moral debate, focused on the new theological proposals, brings controversy not only into the area of methodology but also in the content of the problem. Therefore it is necessary to ask questions about to what biblical foundations the theologians, who bring in these new proposals, want to appeal. By drawing in to the comparative method the author shows the lability and discontinuity of new proposals, which diverge from the theology of creation as well as from the evangelical message of marriage. In moral sacramentology the issue of marriage was being reflected in the context of vocation of spouses to holiness, where fidelity is connected with indissolubility as a way of life vocation. The transcendent vertical dimension of the sacramental marriage is essential to marital communio personarum, while the new theological proposals level out sacramental marriage to being something ideal and impossible, which is not suitable for every person who was called by God to married life. The sacramental marital union is, however, a divine plan, which spouses are to realize in the spirit of sacramental love whose characteristic features can not be realized in the so-called irregular unions. People in such unions can not logically receive the gifts of grace, for what they are based on, Christ has clearly condemned as evil. Christ’s words of truth about marriage are to be the reference to theological criterion for the merciful approach to this negative phenomenon, as well as to persons who find themselves in difficult situations that are not morally good.
    Dyskusja teologicznomoralna, dotycząca propozycji nowych rozwiązań teologicznych, przynosi ze sobą kontrowersje nie tylko w zakresie metodologii, lecz także w zakresie treści problemu. Dlatego istnieje potrzeba zadawania pytań, na jakie fundamenty biblijne powołują się teologowie proponujący te nowe rozwiązania. Autor przy pomocy metody komparatywnej wskazuje na labilność oraz nieciągłość nowych propozycji, które odbiegają od teologii stworzenia, jak również od ewangelicznego orędzia o małżeństwie. W ramach sakramentologii moralnej problematykę małżeństwa poddano refleksji w kontekście powołania małżonków do świętości, gdzie wierność łączona jest z nierozerwalnością, co jest pokazane jako droga powołania życiowego. Transcendentny wymiar pionowy małżeństwa sakramentalnego ma podstawowe znaczenie dla communio personarum małżonków, przy czym nowe propozycje teologiczne pokazują małżeństwo sakramentalne jako ideał nie do osiągnięcia, jako coś, co nie jest dostępne dla wszystkich powołanych przez Boga do życia w małżeństwie. Sakramentalna jedność małżonków jest jednak Bożym zamiarem, który małżonkowie powinni urzeczywistniać w duchu miłości sakramentalnej. Cech charakterystycznych dla tej miłości jednak nie można urzeczywistniać w tzw. związkach niesakramentalnych. Osoby żyjące w nowych związkach oczywiście nie mogą czerpać z darów łask, ponieważ to, na czym są zbudowane, Chrystus wyraźnie potępił jako zło. Chrystusowe słowo prawdy o małżeństwie powinno stanowić kryterium teologiczne w miłosiernym podejściu do tego zjawiska negatywnego, jak również w podejściu do osób przeżywających trudne sytuacje życiowe, które nie są moralnie dobre.
    Źródło:
    Family Forum; 2017, 7; 93-106
    2084-1698
    Pojawia się w:
    Family Forum
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Systematic Communio Theology Today
    Systematyczna teologia komunijna dzisiaj
    Autorzy:
    Jagodziński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2037276.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    teologia systematyczna
    communio
    communicatio
    Objawienie
    eklezjologia
    ekumenizm
    trynitologia
    sakramentologia
    antropologia
    teologia stworzenia
    systematic theology
    Revelation
    ecclesiology
    ecumenism
    trinitology
    sacramentology
    anthropology
    the theology of creation
    Opis:
    Kategoria communio należy do najważniejszych pojęć teologii systematycznej. Odnosi się do rzeczywistości wewnątrztrynitarnej Boga, relacji Boga do człowieka, tajemnicy osoby Jezusa Chrystusa, Kościoła i wszelkich rzeczywistości chrześcijańskich. Objawienie Boga jest pojmowane dzisiaj także jako rzeczywistość komunikacyjno-komunijna. Najwcześniej i najszerzej została rozwinięta w okresie posoborowym eklezjologia communio, mająca także znaczenie ekumeniczne, ale rozwój teologii communio zaznaczył się także w całej szeroko rozumianej teologii dogmatycznej, znajdując dotychczas swoje rozwinięcie w trynitologii, sakramentologii, chrystologii, antropologii, teologii stworzenia. Jako specyficzna „żyła złota” zawiera w sobie ogromny potencjał systematyczny, który czeka na eksplorację przede wszystkim w teologii systematycznej, ale nie tylko, jako że sięga także swoimi implikacjami zakresu teologii pastoralnej.
    The category of communio belongs to the most important concepts of systematic theology. It refers to the internal life of the Trinitarian God, the relationship between God and man, the mystery of the person of Jesus Christ, the Church and all Christian realities. Today the revelation of God is also perceived as the reality of communication and communion. Communio theology was initially and most widely developed during the post-conciliar times as communio ecclesiology, bearing also the ecumenical importance, but this development was marked also by the broader dogmatic theology, founding its growth so far in Trinitology, sacramentology, Christology, anthropology, theology of creation. As a specific “gold mine” communio includes huge potential that is waiting for exploration primarily in systematic theology, but not only, as it also reaches pastoral theology.
    Źródło:
    Roczniki Teologiczne; 2017, 64, 7; 77-95
    2353-7272
    Pojawia się w:
    Roczniki Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Spirit-ual word-for-wordness: the relationship between pneumatology and christology in the light of Joseph Ratzinger’s / Benedict XVI’s theology and teaching
    Duch święty daje słowo: związek między pneumatologią a chrystologią w świetle teologii i nauczania Józefa Ratzingera / Benedykta XVI
    Autorzy:
    Szymik, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31035040.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Wydawnictwo Bernardinum
    Tematy:
    Duch Święty
    Syn Boży
    Jezus Chrystus
    Trójca Święta
    Wcielenie
    teologia
    pneumatologia
    trynitologia
    eklezjologia
    jedność
    communio
    duchowość
    instytucja
    Kościół
    charyzmat
    ortodoksja
    utopia
    ideologia
    Holy Spirit
    Son of God
    Jesus Christ
    Holy Trinity
    Incarnation
    theology
    pneumatology
    trinitology
    ecclesiology
    unity
    spirituality
    institution
    Church
    charism
    orthodoxy
    ideology
    Opis:
    Joseph Ratzinger / Benedict XVI proposes a pneumatology derived from the Trinitarian dogma, strictly linked with Christology and having anthropological, ecclesiological, and pastoral consequences (in the domain of spirituality). All theological subdisciplines remain orthodox and lead to the truth only when interlinked, but pneumatology has a particularly “linking” quality because it concerns the One who is, essentially, communion and unity. The intra-Trinitarian “position” of the Holy Spirit explains the structure of the entire reality (including the human, personal reality, together with faith): what is spiritual makes existence more consistent and unites rather than dualizes or divides it. It unifies by creating a relationship (communion) rather than by negating identity (the earthly, physical, and historical specificity), as some heresies or ideologies would have it. Just like the Spirit always acts in communion with the Incarnate Word, Christian spirituality is always set in the historical form of the Church, and charism is always given within institutional structures. Being close to Christ and humility before the humble God is the source of true spirituality.
    Joseph Ratzinger / Benedykt XVI przedstawia pneumatologię wywodzącej się z dogmatu trynitarnego, ściśle związaneą z chrystologią i mającą konsekwencje antropologiczne, eklezjologiczne i duszpasterskie (w dziedzinie duchowości). Wszystkie poddziedziny teologiczne pozostają prawowierne i prowadzą do prawdy tylko wtedy, gdy są ze sobą powiązane, ale szczególnie pneumatologia ma własność integrującą, ponieważ dotyczy Tego, który jest w istocie wspólnotą i jednością. Wewnątrztrynitarna „pozycja” Ducha Świętego wyjaśnia strukturę całej rzeczywistości (w tym także rzeczywistości ludzkiej, osobowej, wraz z wiarą): to, co duchowe, czyni byt bardziej spójnym i raczej jednoczy niż wprowadza dychotomię czy dzieli. Jednoczy przez tworzenie relacji (komunii), a nie przez negację tożsamości (specyfiki ziemskiej, fizycznej i historycznej), jak chciałyby niektóre herezje czy ideologie. Tak jak Duch Święty działa zawsze w komunii ze Słowem Wcielonym, tak duchowość chrześcijańska jest zawsze osadzona w historycznej formie Kościoła, a charyzmat jest zawsze udzielany w ramach struktur instytucjonalnych. Bliskość Chrystusa i pokora przed pokornym Bogiem jest źródłem prawdziwej duchowości.
    Źródło:
    Studia Pelplińskie; 2022, 56; 437-450
    0239-4456
    Pojawia się w:
    Studia Pelplińskie
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies