Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "christocentrism" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Early Protestant Spirituality
Autorzy:
Rabiej, Stanisław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595103.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
duchowość, protestantyzm, chrystocentryzm, eklezjalność
Spirituality, Protestantism, Christocentrism, ecclesiality
Opis:
Wiele aspektów wczesnej duchowości protestanckiej (mamy na uwadze szczególnie XVI stulecie) utrudnia usystematyzowanie jej w kontekście narastającej tendencji analizy tego okresu. Zainteresowanie wczesną duchowością protestancką znacznie wzrosło wśród badaczy w ciągu ostatnich dziesięcioleci. Konieczna stała się więc selekcja wyników badań. Uwzględnione zostały tylko te, które dotyczą najważniejszych jej wątków i tematów. Zasadniczym celem tego opracowania stało się przedstawienie możliwie jak najbardziej klarownego jej obrazu. Mając to na uwadze, w szesnastowiecznej duchowości protestanckiej wyróżniliśmy następujące rysy: biblijny, chrystocentryczny oraz kościelno-wspólnotowy. W różnych okresach wyróżnione rysy będą się na siebie nakładać. Dlatego zredukowano je do minimum.
The many aspects of the early Protestant spirituality (during the sixteenth century) make it difficult to present a systematic bibliography for that period. Interest in the early protestant spirituality has considerably increased among scholars during the last decades. We must therefore proceed to a severe selection. Only studies that deal with the most significant topics will be included. No breakdown of the material can be completely satisfactory. As the main point, however, is to give as clear a picture as possible, one must distinguish in sixteenth century protestant spirituality the following character: biblical, Christocentric, ecclesiastical. Subdivisions of the subject matter in each period will necessarily overlap. But we will reduce this to a minimum.
Źródło:
Studia Oecumenica; 2018, 18; 225-235
1643-2762
Pojawia się w:
Studia Oecumenica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sources of Inspiration in Understanding Missionary Spirituality in the Thought of John Paul II
Źródła inspiracji w rozumieniu duchowości misyjnej w myśli Jana Pawła II
Autorzy:
Piasecki, Piotr
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145670.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
personalism
Christocentrism
the mission of the Church
Christian spirituality
missionary spirituality
inculturation
interreligious dialogue
personalizm
chrystocentryzm
misja Kościoła
duchowość chrześcijańska
duchowość misyjna
inkulturacja
dialog międzyreligijny
Opis:
The concept of missionary spirituality falls within the mainstream of Christian spirituality. John Paul II understands it in the personalistic and Christological perspective. According to the Pope’s thought, the missionary spirituality is the fruit of the total submission to the Holy Spirit in the missionary’s aim to become permanently conformed to Christ. This attitude results from a deep union with the Holy Trinity in the experience of the Father through Jesus Christ, in the Holy Spirit. Imitating Christ, the preacher of the Gospel, is essential for an authentic missionary spirituality. Following the ideal of missionary spirituality leads to an authentic inculturation, love of the Church, shapes the proper spirit of prayer and missionary asceticism, dynamises apostolic commitment and lays the foundations for a true dialogue, inseparable from the missionary activity.
Pojęcie duchowości misyjnej mieści się w głównym nurcie rozumienia duchowości chrześcijańskiej. Jan Paweł II postrzega ją w personalistycznej i chrystologicznej perspektywie. Zgodnie z jego myślą duchowość misyjna jest owocem całkowitego poddania się Duchowi Świętemu w dążeniu misjonarza do trwałego upodobnienia się do Chrystusa. Postawa ta wynika z głębokiego zjednoczenia z całą Trójcą Świętą, zjednoczenia z Ojcem przez Jezusa Chrystusa, w Duchu Świętym. Naśladowanie Chrystusa, głosiciela Ewangelii, jest niezbędnym elementem duchowości misyjnej. Jej praktyka prowadzi do autentycznej inkulturacji, miłości do Kościoła, kształtuje właściwego ducha modlitwy i ascezy misyjnej, dynamizuje zaangażowanie apostolskie i kładzie podwaliny pod prawdziwy dialog, nierozerwalnie związany z misyjną działalnością Kościoła.
Źródło:
Poznańskie Studia Teologiczne; 2023, 43; 251-268
0209-3472
Pojawia się w:
Poznańskie Studia Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A Historical Perspective on Inclusivism as the Prevailing Paradigm in the Christian Theology of Religions
Historyczne spojrzenie na inkluzywizm jako dominujący paradygmat w chrześcijańskiej teologii religii
Autorzy:
Grzelak, Krzysztof
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/554151.pdf
Data publikacji:
2018-05-31
Wydawca:
Wyższe Seminarium Misyjne Księży Sercanów
Tematy:
religie świata
dialog międzyreligijny
eklezjocentryzm
ekskluzywizm religijny
inkluzywizm
chrystocentryzm
teoria „wypełnienia”
„anonimowe chrześcijaństwo”
teocentryzm
pluralizm religijny
world religions
interreligious dialogue
ecclesiocentrism
religious exclusivism
inclusivism
Christocentrism
„fulfillment” theory
„anonymous Christianity”
theocentrism
religious pluralism
Opis:
Artykuł wyjaśnia różne spojrzenia na religie świata. Jego głównym celem jest analiza inkluzywizmu religijnego jako najbardziej powszechnego podejścia do innych religii we współczesnej debacie teologicznej nad religiami. Artykuł zwraca szczególną uwagę na rozwój modelu chrystocentrycznego w Kościele katolickim, odnosząc się najpierw do wczesnych ojców Kościoła, a następnie do teologii Logosu. Analiza pokazuje, że teologia Logosu w historii była zawsze obecna w katolickim podejściu do wierzących inaczej obok ekskluzywistycznego aksjomatu extra ecclesiam nulla salus (poza Kościołem nie ma zbawienia). Później ta inkluzywistyczna teologia znalazła swoje zastosowanie w „teorii wypełnienia” Jeana Danielou, w idei „anonimowego chrześcijaństwa” Karla Rahnera, w stanowisku II Soboru Watykańskiego w sprawie innych tradycji religijnych oraz w posoborowym oficjalnym nauczaniu Kościoła. Artykuł kończy się oceną złożoności, wyzwań i nieuniknionych słabych punktów chrystocentrycznego podejścia do innych religii.
The article first explains various perspectives on the world religions. Its main focus is on the inclusivist perspective as the most common approach in the debate on religions. Here special attention is given to the development of the Christocentric model in the Catholic Church referring first to the early Church Fathers and afterwards to Logos theology. The analysis shows that the theology of the Logos was always present in Catholic attitudes towards other believers throughout history alongside the exclusivist axiom extra ecclesiam nulla salus (outside the Church no salvation). Later, this inclusivist theology was echoed in the „fulfilment theory” of Jean Danielou, „anonymous Christianity” of Karl Rahner, the Second Vatican Council’s stand on other faiths, and in the post-conciliar official Church teaching. The article ends with evaluation of the complexity, challenges and unavoidable shortcomings of the Christocentric approach to other religions.
Źródło:
Sympozjum; 2018, 1(34); 161-192
2543-5442
Pojawia się w:
Sympozjum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Divine Pedagogy in the Face of Educational Crisis. On the Approach of Joseph Ratzinger/Benedict XVI
Pedagogia Boża wobec kryzysu wychowawczego w ujęciu Josepha Ratzingera/Benedykta XVI
Autorzy:
Górecka, Marzena
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31339300.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Joseph Ratzinger
Benedict XVI
crisis of faith
Christian education
spiritual development of youth
personalistic approach
theo- and Christocentrism
integral approach
formation of conscience
divine pedagogy
Benedykt XVI
pedagogia Boża
kryzys wychowawczy
wychowanie w kluczu chrześcijańskim
duchowy rozwój młodzieży
ujęcie personalistyczne
teo- i chrystocentryzm
podejście integralne
kształtowanie sumienia
Opis:
Joseph Ratzinger – Benedict XVI, one of the greatest thinkers of mankind and the greatest Pope-theologian in the history of the modern Church, has devoted much attention to a critical analysis of the spirit of the age and the spiritual condition of modern people, living as if God did not exist. The Pope’s diagnosis is unequivocal and utterly pessimistic. He writes openly about the spiritual void, the drama of the times and even the tunnel in which humanity has found itself. At the core of this condition, according to Benedict XVI, there are two postmodern phenomena: relativism and secularism, leading people, above all young people, into spiritual regress and deformation. In the face of these threats and their disastrous consequences, the Pope from Germany proposes that the spiritual development of young people become the most urgent challenge and priority task to be carried out jointly by all the different groups of educators: parents, teachers, pedagogues, catechists, and the clergy. Of the many tasks and remedies needed to achieve success, which Benedict XVI outlined for educators in his speeches and writings, three aspects are particularly fundamental: personalism, theo- and Christocentrism, and integrity and reference to conscience. The perception of a young person as a subject through his or her ontological relationship with the living God revealed in Jesus Christ and the formation of a conscience, through which a young person may take responsibility for himself or herself and co-responsibility for others, guarantee authentic education and can restore hope to contemporary people and the world.
Joseph Ratzinger – Benedykt XVI, jeden z najwybitniejszych myślicieli ludzkości i największy Papież-teolog w historii współczesnego Kościoła, bardzo wiele uwagi poświęcił krytycznej analizie ducha epoki i naznaczonej nim kondycji duchowej współczesnego człowieka, żyjącego tak, jakby Bóg nie istniał. Papieska diagnoza jest jednoznaczna i nader pesymistyczna. Pisze on otwarcie o duchowej pustyni, dramaturgii czasu, a wręcz tunelu, w jakim znalazła się ludzkość. U podłoża takiego stanu rzeczy leżą, według Benedykta XVI, dwa postmodernistyczne fenomeny: relatywizm i sekularyzm, prowadzące człowieka – w pierwszej kolejności człowieka młodego – do duchowego regresu i deformacji. W obliczu tychże zagrożeń i ich zgubnych skutków, Papież z Niemiec postuluje, by duchowy rozwój młodych ludzi potraktować jako najpilniejsze wyzwanie i priorytetowe zadanie, realizowane wspólnie przez poszczególne grupy osób wychowujących: rodziców, wychowawców, pedagogów, katechetów i duchownych. Z wielu zadań i służących ich osiągnięciu środków zaradczych, jakie Benedykt XVI w swoich przemowach i pismach nakreślił przed wychowawcami, trzy wskazania są fundamentalne: personalizm, teo- i chrystocentryzm oraz integralność i odniesienie do sumienia. Podmiotowe postrzeganie młodej osoby przez pryzmat jej ontologicznej relacji z żywym Bogiem objawionym w Chrystusie Jezusie i formowanie sumienia, poprzez które młody człowiek bierze odpowiedzialność za siebie i współodpowiedzialność za innych, są warunkami autentycznego wychowania, które może na nowo przywrócić współczesnemu człowiekowi i światu nadzieję.
Źródło:
Kościół i Prawo; 2023, 12, 2; 61-75
0208-7928
2544-5804
Pojawia się w:
Kościół i Prawo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies