Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "cechy morfologiczne" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
Late Paleozoic turrilepadid machaeridians from North America
Autorzy:
Hoare, R D
Mapes, R H
Yancey, T E
Nestell, M K
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22000.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
perm
namur
Ameryka Polnocna
paleozoik
skamienialosci
Turrilepadida
Machaeridia
cechy morfologiczne
paleontologia
skleryty
Opis:
Turrilepadids are not uncommon in late Paleozoic shales being often associated with ostracodes, foraminifers, and minute molluscs. In North America they range from the late Missippian (Chesterian) to early Permian (Leonardian). Sclerites of the inner scleritome row are more common than outer sclerites. Some clusters have been found. Sclerite consists of two layers with the thicker, lower layer penetrated by a transverse tubular structures oriented perpendicular to the sclerite surface, which may represent canals related to the papillae on the inner surface of the sclerite. Turrilepas Lepros sp. n., T. trigoniodes sp. n., T. asketos sp. n., Clarkeolepis alloeospinosa sp. n., and Ambonlepidas petalos gen. et sp. n. are proposed.
Machaeridia (pospolite we wczesnym paleozoiku organizmy o nieustalonych pokrewieństwach) z rzędu Turrilepadida są częstsze w młodszym paleozoiku, niż się dotąd spodziewano. W Ameryce Płn. występują od namuru (Chesterian) do wczesnego permu. Skleryty wewnętrznego rzędu pancerza są z jakichś powodów częstsze w materiale kopalnym. Każdy skleryt składa się z dwu warstw. Wewnętrzna, grubsza warstwa przebita jest licznymi rurkowatymi strukturami prostopadłymi do powierzchni sklerytu, które mogły pierwotnie stanowić kanały.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 2; 127-145
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Tube microstructure of Recent and Jurassic serpulid polychaetes and the question of the Palaeozoic spirorbids
Autorzy:
Weedon, M J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22360.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
paleocen
wieloszczety
skamienialosci
Spirorbis
rurki kalcytowe
jura
cechy morfologiczne
mikrostruktura
paleontologia
Serpulidae
Opis:
'Ordered' and 'unordered chevron structures' in serpulid tubes comprise minute calcite lath-like crystals. In ordered chevron structure (Pomatoceros triqueter) the crystals parallel each other within each chevron layer, whilst between layers the alignment direction alternates. The laths have no alignment in unordered chevron structure (Spirorbis and locally in Pomatoceros triqueter). In 'homogeneous chevron structure' (found in Jurassic pomatocerids) the layers comprise a granular or homogeneous fabric. This structure possibly represents a diagenetic replacement of lath-like crystals. Serpulid chevron structures are quite dissimilar from any shell microstructures described in molluscs or lophophorates. The secretion of microstructures comprising lath-like crystals may have allowed rapid tube growth. Spherulitic prismatic structure is identified in Spirorbis; the structure occurs locally in the outer part of the tube. The microstructure of Recent spirorbids is quite dissimilar to that of Palaeozoic fossils (microconchids) previously assigned to the genus Spirorbis.
Mikrostruktura kalcytowych rurek wieloszczetów z rodziny Serpulidae jest zupełnie odmienna od mkrostruktur występujących w muszlach mięczaków i ramienionogów, czy też w zooeciach mszywiołów. Nie jest również podobna do struktury ścianek paleozoicznych skamieniałości tradycyjnie uważanych za rurki wieloszczetów Spirorbis. W poprzednich pracach autora zostało wykazane, że paleozoiczne spirorbidy miały mikrostrukturę identyczną jak grubościenne tentakulity, ramienionogi i mszywioły. Na tej podstawie reaktywowana została nazwa rodzajowa Microcornus, użyta niegdyś do tych skamieniałości, i utworzony został rząd Microconchida, wraz z pokrewnym Trypanoporida włączony do gromady Tentaculita.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 1; 1-15
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Variability and hereditability of some chosen mechanical properties and morphological features of hexaploid winter triticale stalk
Zmiennosc i odziedziczalnosc wybranych wlasciwosci mechanicznych i cech morfologicznych zdzbla ozimego heksaploidalnego pszenzyta
Autorzy:
Dolinski, R
Tarkowski, C
Bichta, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/809878.pdf
Data publikacji:
1993
Wydawca:
Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Wydawnictwo Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie
Tematy:
wlasciwosci mechaniczne
odziedziczalnosc
zmiennosc cech
genetyka roslin
cechy morfologiczne
pszenzyto ozime
zdzbla
pszenzyto heksaploidalne
Opis:
The main aim of the studies was to get to known the hereditability of mechanical and morphological features of tritical stalk that determine on the resistance to lodging. Hereditability of all the studied stalk features was found to depend on the cross, thus proving the importance of the choice of components for crossing. Such features as: stalk bending force, mean elastic properties of stalk tissue, and the productive shoot mass were highly variable, i.e. 32.2- 51.7%, 27.5-44.5% and 21.9-31.5%, respectively.
Cztery formy rodzicielskie i mieszańce proste F2 heksaploidalnego pszenżyta wysiano jesienią 1988 roku w polu, w rozstawie 20 x 5 cm. W fazie dojrzałości pełnej z każdego poletka wycięto 240 pędów produkcyjnych (po jednym z rośliny). Oceniano właściwości mechaniczne i cechy morfologiczne źdźbła decydujące o odporności na wyleganie. Dużą zmiennością charakteryzowały się takie cechy jak: siła uginająca źdźbło (32.2-51.7%), średnia sprężystość tkanek źdźbła (27.5-44.5%) oraz masa pędu produkcyjnego (21.9-31.5%). Współczynniki zmienności były małe dla szybkości ultradźwięków w sklerenchymie (2.88-3.09%) i kształtowały się na średnim poziomie przy pozostałych cechach. Większość mieszańców F₂ odznaczała się wysoką lub średnią odziedziczalnością siły potrzebnej do ugięcia źdźbła (22.0-60.1%), sztywności (17.1-70.1%) i długości źdźbła (30.8-61.4%), oraz masy pędu produkcyjnego (22.6-54.5%). Poziom odziedziczalności był niski łub średni przy szybkości ultradźwięków w tkance mechanicznej (1.5-37.2%), średnicy zewnętrznej (19.4-43.8%) i grubości ściany źdźbła (10.1-37.1%). W F₂ występowała heterozja. Wszystkie mieszańce miały dłuższe źdźbła niż formy rodzicielskie. Średnia sprężystość tkanek źdźbła była w F₂ niższa niż u rodziców. Przy pozostałych cechach występowały zarówno dodatnie, jak i ujemne efekty heterozji.
Źródło:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych; 1993, 399; 35-42
0084-5477
Pojawia się w:
Zeszyty Problemowe Postępów Nauk Rolniczych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A segmented Paleocene cheilostomatous bryozoan and its possible relationships with pseudarcellids
Autorzy:
Szczechura, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20674.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
plytki oralne
pseudarcellidy
skamienialosci
mikroskamienialosci wapienne
kenozoik
cechy morfologiczne
Polska Polnocna
paleontologia
mszywioly
Geminella polonica
zooecia
Opis:
Paired, cup-like calcitic structures from the Paleocene of Pomerania, Poland, are interpreted as complete zoaria or zoarial segments of an unknown group of cheilostomatous Bryozoa. Each of the cups in the twinned unit resembles the alleged Eocene tintinnid Pseudarcella. These fossil organisms may thus represent a connecting link between the more complex segmented bryozoan of bicorniferids and the extremely simplified pseudarcellids. Geminella polonica gen. et sp. n. is proposed.
Z osadów paleocenu (montu) z Polski północnej, opisano Geminella polonica gen. et sp. n., stanowiącą nieznany dotąd typ kolonii, bądź segment kolonii mszywiołów Cheilostomata Anasca, o nieustalonej przynależnosci do rodziny. Segmenty G. polonica mają postać (kształt) odwróconej do góry gruszki i składają się z dwóch zooeciów, z których każde posiada terminalne ujście, natomiast tylko proksymalne zooecium jest wydłuożne u podstawy i zaopatrzone w kanalik. Wydaje się, że niektóre zooecia mają boczne, kieszeniowate, otwarte na zewnątrz wypukłości. Trudno ustalić, czy G. polonica tworzyła kolonie płożące czy drzewkowate. Pojedyncze zooecia pod wieloma względami, zwłaszcza kształtem ogólnym i wykształceniem części oralnej, przypominają wapienne mikroskamieniałości zaliczane do pseudarcellidów, znane od paleocenu do oligocenu, z Europy, zachodniej Azji i Ameryki Płn., które traktowano dotąd jako otwornice, mikroproblematyki, bądź tintinnidy. Opisane dotąd liczne rodzaje i gatunki tej grupy mikroskamieniałości, wydzielone w oparciu o pokrój ogólny skorupki, wykształcenie części oralnej i położenie (jeśli istnieje) "nóżki" są nieuzasadnione; ta przypuszczalna zmienność pseudarcellidów zdaje się wynikać z kształtu (zapewne płożących) kolonii i/albo położenia poszczególnych osobnikow w obrębie kolonii. Wymienione cechy pseudarcellidów, a także zmienność dotycząca stopnia zwapnienia (perforowanej!) płytki oralnej sugerują, że należą one do mszywiołów, stanowiąc skrajne ogniwo w linii ewolucyjnej obejmującej bicorniferidy i Geminella.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 2; 223-231
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A record of Silene viscaria (L.) Jess. (Caryophyllaceae) with achromatic flowers in the Mordovia State Nature Reserve (Central Russia)
Stanowisko Silene viscaria (L.) Jess. (Caryophyllaceae) z kwiatami achromatycznymi w Rezerwacie Przyrody Mordovia (Rosja Centralna)
Autorzy:
Khapugin, Anatoliy A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2179260.pdf
Data publikacji:
2017-12-31
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
achromatism
flower colour
morphological features
plant population
Russia
achromatyzm
kwiaty barwne
cechy morfologiczne
populacje roślin
Rosja
Opis:
Silene viscaria (L.) Jess. is a common species of Central Russian flora. It has attractive purple, crimson, or darkpink inflorescences. Some literature sources indicate the possibility of white-colour flowers. However, there are no reliable published evidences of these cases. In this report, a record of S. viscaria plants with achromatic, white, flowers at the southern border of the Mordovia State Nature Reserve is presented. Some morphological traits of flowering individuals were measured: the height of reproductive individuals, the number of whorls of lateral branches per an inflorescence, the number of flowers per an inflorescence, the length of an inflorescence, and the percentage of an inflorescence length from a flowering plants height. Data on the flora accompanying S. viscaria are presented. As a result, no significant differences between plants with achromatic flowers and plants with coloured flowers have been found. However, the height of white-flower individuals was slightly higher. We suggest accumulating data on a phenomenon of the flower’s achromatism amongst different groups of plants in order to try to understand the frequency of this phenomenon and perhaps its impact on plants biology.
Silene viscaria (L.) Jess. jest gatunkiem pospolitym we forze Centralnej Rosji. Ma atrakcyjne fioletowe, szkarłatne lub ciemnoróżowe kwiatostany. Niektóre źródła literatury wskazywały na możliwość występowa-nia kwiatów w kolorze białym u tego gatunku. Jednak dotychczas nie było wiarygodnych opublikowanych danych na ten temat. W niniejszym opracowaniu zaprezentowano stanowisko S. viscaria z achromatycznymi, białymi kwiatami, zlokalizowane na południowej granicy Rezerwatu Przyrody Mordovia. W trakcie badań zmierzono niektóre cechy morfologiczne osobników kwitnących: wysokość osobników reprodukcyjnych, liczbę okółków odgałęzień bocznych na kwiatostan, liczbę kwiatów na kwiatostan, długość kwia-tostanu, procent długości kwiatostanu z długości rośliny kwitnącej. Przedstawiono również dane dotyczące fory towarzyszącej S. viscaria. W rezultacie nie stwierdzono różnic istotnych między roślinami o achromatycznych kwiatach i roślinami o kolorowych kwiatach. Jednak długość osobników z białymi kwiatami była nieco większa. Byłoby wskazane gromadzenie dalszych danych dotyczących zjawiska achromatyzmu kwiatów wśród różnych grup roślin, aby spróbować zrozumieć częstotliwość tego zjawiska i być może jego wpływ na biologię roślin.
Źródło:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Naturae; 2017, 2; 107-113
2543-8832
2545-0999
Pojawia się w:
Annales Universitatis Paedagogicae Cracoviensis Studia Naturae
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hadrosaurs as ungulate parallels: lost life styles and deficient data
Dinozaury kaczodziobe jako ekologiczne odpowiedniki ssakow kopytnych: wygasle tryby zycia a niepelne dane
Autorzy:
Carrano, M T
Janis, C M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23129.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
Azja
Hadrosauridae
zeby
podobienstwo morfologiczne
Ameryka Polnocna
kreda
Ornithischia
cechy morfologiczne
szkielet
paleontologia
ssaki kopytne
dinozaury kaczodziobe
Opis:
Hadrosaur dinosaurs (Ornithischia: Hadrosauridae) were abundant in Late Cretaceous terrestrial environments of North America and Asia. Their derived dental and postcranial specializations for herbivory have led to the suggestion that these dinosaurs were analogous to modern ungulates in lifestyle. Ungulates display a suite of morphological features that are correlated with diet, habitat preference, and sexual dimorphism. In this paper we examine several of these same features in hadrosaurs in order to determine whether they display similar patterns under multivariate analysis. Initial results confirm the resemblances between hadrosaurs and ungulates but suggest that missing data may considerably affect the outcomes of statistical analyses. Using the hadrosaur dataset as a template, we artificially degrade the (previously complete) ungulate datasets and perform the same analyses. Results are consistent with earlier results and provide an opportunity to assess the impact of missing data on the original multivariate structure. Our results support the hypothesis that hadrosaurs were similar to ungulates in patterns of ecomorphology.
Dinozaury kaczodziobe (Ornithischia: Hadrosauridae) były w późnej kredzie pospolite w Ameryce Północnej i Azji. Wyspecjalizowane przystosowania uzębienia i szkieletu pozaczaszkowego pozwoliły wysunąć przypuszczenie, że trybem życia przypominały dzisiejsze ssaki kopytne. Kopytne przejawiają zespół cech morfologicznych skorelowanych z rodzajem pokarmu, preferencjami siedliskowymi i dymorfizmem płciowym. W niniejszej pracy poddano analizie wieloczynnikowej odnośne cechy hadrozaurów, by sprawdzić, czy i u nich występują podobne prawidłowości. Wstępne wyniki potwierdziły podobieństwa między hadrozaurami a kopytnymi, ale wynik analizy statystycznej mógł zostać znacząco zniekształcony przez niekompletność danych dotyczących dinozaurów. Dlatego zestawy danych dotyczące ssaków kopytnych (pierwotnie kompletne) zostały sztucznie zubożone na wzór danych kopalnych i poddane powtórnej analizie. Uzyskane wyniki okazały się zbieżne z rezultatami wstępnymi i pozwoliły oszacować wpływ brakujących danych na pierwotną strukturę wieloczynnikową. Nasza analiza wspiera hipotezę, że hadrozaury były podobne pod względem ekomorfologicznym do ssaków kopytnych.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 3; 237-261
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Revised taxonomy of albanerpetontid amphibians
Rewizja taksonomiczna plazow z rodziny Albanerpetodontidae
Autorzy:
Gardner, J D
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20188.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
albanerpetodonty
kosci czolowe
taksonomia
jura
szczeki
plazy
Albanerpetontidae
Celtedens
kreda
Albanerpeton
cechy morfologiczne
paleontologia
Opis:
Characters of the jaws and frontals are often used to differentiate albanerpetontid genera and species, yet the reliability of these characters has rarely been examined. Frontals are diagnostic for the genera Albanerpeton and Celtedens and for species in the latter genus. The value of frontals at the specific level in Celtedens may be inflated by lack of information about variation in jaw structure. Characters of the frontals, jaws, and body size differentiate species of Albanerpeton. Differential diagnoses are presented for the Albanerpetontidae based on cranial and vertebral characters and for the two named genera based on frontal characters. Each genus is characterized by one autapomorphy: fused frontals triangular in Albanerpeton and internasal process bulbous in Celtedens. An enigmatic albanerpetontid from the Middle Jurassic (upper Bathonian) of England has a unique mixture of frontal and premaxillary character states that precludes it from being included in either Celtedens or Albanerpeton.This leaves the oldest occurrences of the two genera in, respectively, the Late Jurassic (Kimmeridgian) and Early Cretaceous (latest Aptian/earliest Albian).
Rodzaje albanerpetodontów klasyfikowano na podstawie cech morfologicznych szczęk i kości czołowych, ale rzadko zastanawiano się nad przydatnością taksonomiczną tych cech. Budowa kości czołowych jest diagnostyczna dla rodzajów Albanerpeton i Celtedens oraz gatunków w obrębie tego ostatniego (zwłaszcza, że brak jest danych na temat zróżnicowania morfologii szczęk w obrębie tego rodzaju). W obrębie rodzaju Albanerpeton gatunki wyróżniają się cechami kości czołowych i szczęk oraz rozmiarami ciała. Podano diagnozy różnicujące dla obu rodzajów opisanych na podstawie powyższych cech, obejmujące także morfologię kręgów. Każdy z rodzajów odznacza się jedną autapomorfią: Albanerpeton - trójkątnymi zrośniętymi kośćmi czołowymi, a Celtedens - pękatym wyrostkiem międzynosowym tych kości. Zagadkowy albanerpetodont ze środkowej jury (baton) Anglii ma mieszane cechy, nie pozwalające zaliczyć go do wyżej wymienionych. Oznacza to, że Celtedens znany jest od późnej jury (kimeryd) a Albanerpeton - od wczesnej kredy (apt/alb).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 1; 55-70
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Early Eocene mimotonids of Kyrgyzstan and the problem of Mixodontia
Autorzy:
Averianov, A O
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20496.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
zeby
ssaki
skamienialosci
zuchwa
przedtrzonowce
cechy morfologiczne
paleontologia
eocen
Mimotonidae
zeby policzkowe
anatomia zwierzat
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 4; 393-411
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Djatochtatheria - a new suborder of multituberculate mammals
Djatochtatheria - nowy podrzad multituberkulatow
Autorzy:
Kielan-Jaworowska, Z
Hurum, J H
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23058.pdf
Data publikacji:
1997
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
Djadochtatheriidae
Djadochtatherium
ssaki
czaszki
Tombaatar
Mongolia
kreda
Catopsbaatar
cechy morfologiczne
paleontologia
Kryptobaatar
multituberkulaty
morfologia zwierzat
Opis:
Mongolian Late Cretaceous multituberculates (except Buginbaatar) form a monophyletic group for which the suborder Djadochtatheria is proposed. Synapomorphies of Djadochtatheria are: large frontals pointed anteriorly and deeply inserted between the nasals. U-shaped fronto-parietal suture, no frontal-maxilla contact, and edge between palatal and lateral walls of premaxilla. Large, rectangular facial surface of the lacrimal exposed on the dorsal side of the cranial roof is present in all djadochtatherians, but may be a plesiomorphic feature. It is also possible that in djadochtatherians the postglenoid part of the braincase is relatively longer than in other multituberculates. Djadochtatherians have an arcuate p4 (secondarily subtrapezoidal in Catopsbaatar) that does not protrude dorsally over the level of the molars (shared with Eucosmodontidae), I3 placed on the palatal part of the premaxilla (shared with the eucosmodontid Stygimys and the cimolomyid Meniscoessus). The small number of cusps on the upper and lower molars and no more than nine ridges on p4 are possibly plesiomorphies for Djadochtatheria. The djadochtatherian Nessovbaatar multicostatus gen. et sp. n., family incertae sedis from the Barun Goyot Formation is proposed. New specimens of the djadochtatherian genera Kryptobaatar, ?Djadochtatherium, and Kamptobaatar are described and revised diagnoses of these taxa and Sloanbaatar are given. A cladistic analysis of Mongolian Late Cretaceous multituberculates (MLCM), using Pee-Wee and NONA programs and employing 43 dental and cranial characters, 11 MLCM taxa, five selected Late Cretaceous or Paleocene multituberculate genera from other regions, and a hypothetical ancestor based on the structure of Plagiaulacoidea, is performed. The Pee-Wee program yielded two equally fit trees that confirm the monophyly of MLCM excluding Buginbaatar. Kryptobaatar, Djadochtatherium, Catopsbaatar, and Tombaatar form a clade, for which the family Djadochtatheriidae is proposed. Chulsanbaataris the sister taxon of this clade. Bulganbaatar and Nemegtbaatar are the sister group of all other djadochtatherians. Kamptobaatar, Sloanbaatar, and Nessovbaatar form a separate clade in the Pee-Wee tree. The NONAprogram yielded thirty equally parsimonious trees and a strict consensus tree with a poor resolution.
Na podstawie porównań anatomicznych popartych analizą filogenetyczną wykazano, że późnokredowe multituberkulaty (wieloguzkowce) Mongolii, z wyjątkiem rodzaju Buginbaatar, tworzą monofiletyczną grupę, dla której zaproponowano nowy podrząd Djadochtatheria. Podrząd Djadochtatheria charakteryzuje się nastepującymi synapomorfiami: kości czołowe są proporcjonalnie duże i wcinają się głęboko w formie zaostrzonego szpica między kości nosowe; szew czołowo-ciemieniowy jest U-kształtny; kość czołowa nie kontaktuje się ze szczęką; wzłuż kontaktu między podniebienną i boczną powierzchnią kości przedszczękowej występuje ostra krawędź. U wszystkich Djadochtatheria część twarzowa koki łzowej jest duża, w przybliżeniu prostokątna, umieszczona na dachu czaszki, co być może jest cechą symplezjomorficzną. Jest również możliwe, że tylna część czaszki, położona za dołemu żuchwowym jest u Djadochtatheria dłuższa w stosunku do całej czaszki niż u innych multituberkulatów. Djadochtatheria mają łukowaty p4 (wtórnie trapezoidalny u Catopsbaatar), który nie wystaje ponad poziom powierzchni żującej trzonowców (cecha wspólna z Eucosmodontidae), oraz I3 umieszczony na podniebiennej części kości przedszczekowej (cecha wystepująca również u eukosmodontida Stygimys i u cimolomyida Moeniscoessus). Mała liczba guzków na dolnych i górnych trzonowych, oraz nie więcej niż dziewięć grzebieni na p4 są przypuszczalnie cechami symplezjomorficznymi. Z formacji Barun Gojot opisano przedstawiciela Djadochtatheria Nessovbaatar multicostatus gen. et sp. nov., zaliczonego do rodziny incertae sedis. Zaproponowano nową rodzinę Djadochtatheriidae dla rodzajów Kryptobaatar, Djadochtatherium, Catopsbaatar i Tombaatar, a w oparciu o nowe materiały przedstawiono zrewidowane diagnozy czterech rodzajów Djadochtatheria: Sloanbaatar, Kryptobaatar, Djadochtatherium i Kamptobaatar. W celu przeprowadzenia analizy filogenetycznej późnokredowych multituberkulatów Mongolii zaproponowano listę 43 cech (różniącą się, z wyjątkiem dziesięciu cech, od list używanych dotychczas przy analizach filogenetycznych multituberkulatów) oraz matrycę taksonów i cech, obejmująca 17 taksonów. Taksony uwzględnione w analizie obejmują 11 późnokredowych rodzajów z Mongolii, pięć najkompletniej poznanych późnokredowych i paleoceńskich rodzajów z Ameryki Północnej i Azji, oraz hipotetycznego przodka, skonstruowanego na podstawie cech wystepujacych u jurajskich multituberkulatów z rzędu Plagiaulacoidea. W analizie kladystycznej zastosowano dwa różne programy komputerowe: Pee-Wee (Goloboff 1993a, 1996) oraz NONA (Goloboff 1993b), oparty na tej samej zasadzie co powszechnie używany PAUP (Swofford 1993). Program Pee-Wee przedstawił dwa drzewa. Fig. 13 przedstawia krótsze z tych drzew, które potwierdza odrębność Buginbaatar i monofiletyzm Djadochtatheria. Analiza przeprowadzona za pomocą tego programu wykazuje również monofiletyzm rodziny Djadochtatheriidae ustanowionej w pracy (Fig. 13, węzeł 18). Program NONA zaproponował 30 jednakowo oszczędnych drzew. Dwa drzewa ścisłej zgodności (Fig. 14A and 14B) wykazują znacznie gorszą rozdzielczość niż drzewo zaproponowane przez program Pee-Wee, na którym oparto wnioski filogenetyczne.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1997, 42, 2; 201-242
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Identifying the pool-point bar location based on experimental investigation
Określanie lokalizacji odsypiska na podstawie badań eksperymentalnych
Autorzy:
Maatooq, Jaafar S.
Hameed, Luay
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/293076.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Technologiczno-Przyrodniczy
Tematy:
experimental investigation
meander evolution
morphologic properties
pool-point bar
river sand
badania doświadczalne
cechy morfologiczne
ewolucja meandru
odsypisko
piasek rzeczny
Opis:
Morphological relationships of meander evolution in terms of hydraulic and geometric characteristics are essential for river management. In present study, an experimental based study of meander evolution was employed to develop a prediction formula for identifying the pool-point bar location by using the dimensional analysis technique and multiple nonlinear regressions. Through the experimental work on a race of the non-uniform river sand, a set of experimental runs have been carried out through combining different hydraulic and geometric parameters to produce different empirical conditions that have a direct impact on the pool-point bar location. Based on the experimental observations and measurements, the variation in pool–point bar locations could be interpreted to that the hydraulic and morphologic properties through the meander evolution were varied during the time causes the variations in the patterns of the pool-point bar formations accordingly. The developed formula was verified by using another set of the experimental data and tested with three statistical indicators. The predicted results indicated that the proposed formula had high reliability for practical estimation of the pool-point bar location. This reliability was tested by the statistical indicators, where the less values have been resulted for bias and mean absolute error (MAE), 0.0004 and 0.0110 respectively, whereas the higher values 0.935 and 0.930 are achieved for the Nash–Sutcliffe efficiency (NSE) and the determination coefficient R2, respectively.
Morfologiczne zależności rozwoju meandrów, określane cechami hydraulicznymi i geometrycznymi, są ważne dla gospodarki wodnej. W przedstawionej pracy opisano eksperymentalne badania rozwoju meandrów celem uzyskania prognostycznego wzoru do określenia lokalizacji odsypiska z użyciem techniki analizy wymiarowej i wielorakiej regresji nieliniowej. Przeprowadzono serię eksperymentów nad przemieszczaniem niejednorodnego piasku rzecznego poprzez łączenie różnych parametrów hydraulicznych i geometrycznych, aby osiągnąć różne warunki doświadczalne, które mają wpływ na lokalizację odsypiska. Na podstawie obserwacji i pomiarów z doświadczeń zmienność lokalizacji można interpretować jako zmienność w czasie hydraulicznych i morfologicznych cech tworzenia meandru, które odpowiednio zmieniają położenie odsypiska. Uzyskany wzór weryfikowano, używając innego zestawu danych eksperymentalnych i testowano za pomocą trzech wskaźników statystycznych. Wyniki wskazują, że proponowany wzór ma dużą wiarygodność w praktycznym szacowaniu lokalizacji odsypiska. Wiarygodność tę sprawdzono za pomocą wskaźników statystycznych, w których uzyskano mniejsze wartości dla błędu systematycznego – 0,0004 i średniego błędu bezwzględnego (MAE) – 0,011, podczas gdy wyższe wartości osiągnięto dla współczynnika efektywności Nasha–Sutcliffe’a (NSE) – 0,935 i współczynnika determinacji R2 – 0,930.
Źródło:
Journal of Water and Land Development; 2019, 43; 106-112
1429-7426
2083-4535
Pojawia się w:
Journal of Water and Land Development
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Passport data and valorisation data of 33 accessions from the collection of genetic resources of the species Linum usitatissimum L.
Autorzy:
Silska, G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2049207.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut Włókien Naturalnych i Roślin Zielarskich
Tematy:
Linum usitatissimum
flax
genetic resource
vegetation period
morphological trait
biological feature
agricultural trait
growing season
zasoby genetyczne
len
Linum usitatissimum L.
cechy morfologiczne
cechy rolnicze
cechy biologiczne
Opis:
Introduction: In 2020, the Institute of Natural Fibres and Medicinal Plants (INF&MP) implemented the contract No. 7/PW 1.2 – IWNiRZ Poznań/KCRZG/2020 for the performance of a research service under the long-term programme “Creating scientific foundations for biological progress and protection of plant genetic resources as a source of innovation and support for sustainable agriculture and safety food for country”. Objective: The aim of the research was to prepare passport and valorisation data for 33 accessions of flax (Linum usitatissimum L.) sown at the INF&MP Experimental Station in Pętkowo. Methods: The field experiment was conducted on 33 samples of flax seeds, which were sown on an area of 1.6 m2. Morphological features were presented by means of numerical data and their evaluation. The agricultural characteristics (numerical values and percentage of the collective pattern) and lengths of vegetation period were also presented. The evaluation of the performed characteristics of flax accessions was presented numerically and the data were given to the International Flax Database. Results: On the basis of paper documentation, the country of origin of the accessions, the type of genotypes by origin (landrace, variety) and the date of inclusion of the accessions in the flax collection were determined. The results of the characterization of morphological trials were as follows: the total plant length of the flax plants ranged from 51.4 cm (La Estanzuella 117) to 76.5 cm (WUKR 06-417) According to the methodology of the International Flax Database, the total plant length were short (28 accessions), medium short (3) and medium (1). Technical length was usually short (28 accessions) and medium short (4 accessions). Stem thickness for all accessions was medium: 1.6–2.5 mm. The length of the panicle was long only for the Opal variety, for 25 accessions - medium and short for 6 accessions. A number of bolls from panicle was: 9.1–30.8. The 1000 seed weight was low for 25 accessions of flax and very low for 8 genotypes of flax. Conclusions: Both studied vegetation periods were short in the following flax accessions: AC Linora, Manchwrian, Noralta and T-397. Flax genotype WUKR-846 (I2010/0031) should be deleted from the flax genetic resources collection and considered as worthless as breeding material. The WUKR 06-417 accession collected during the field expedition is distinguished by a high fibre content – 27%. The highest seed yield per plot was obtained from the cultivation of the following linseed flax cultivars: Redwood, AC Mc Duff, Norlin, Noralta and Jenny.
Źródło:
Herba Polonica; 2020, 66, 4; 32-42
0018-0599
Pojawia się w:
Herba Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Hartmaniellidae - living fossils among polychaetes
Autorzy:
Szaniawski, H
Imajima, M
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22164.pdf
Data publikacji:
1996
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
mezozoik
trias
skamienialosci
jura
aparat szczekowy
szczeki
skolekodonty
Palurites
kielanoprionidy
hartmaniellidy
wieloszczety
cechy morfologiczne
paleontologia
Palurites raridentatus
Palurites jurassicus
Opis:
The jaw apparatus of the Recent eunicoid polychaete Hartmaniella erecta is closely similar to those of the Mesozoic species of Palurites. It is concluded that the family Hartmaniellidae originated in the late Palaeozoic from an ancestor close to the Paulinitidae and is qlosely related to Kielanoprionidae. The lineage shows an extremaly slow rate of evolution. Hartmaniellids have been abundant during the whole Mesozoic while its Recent representation is only a relic. Palurites jurassicus sp. n. is proposed.
W oparciu o badania porównawcze wykazano, że stosunkowo niedawno poznana rodzina wieloszczetów współczesnych Hartmaniellidae (Imajima 1977) posiada aparat szczękowy o bardzo podobnej budowie do wcześniej już znanego gatunku triasowego Paluriles raridentahus (Kozur 1967) oraz do opisanego w niniejszej pracy gatunku jurajskiego Palurites jurassicus sp. n. Podobieństwo to dotyczy zarówno budowy całych aparatów jak i poszczególnych ich elementów (Figs 1-4, 58) i wskazuje na bliskie pokrewieństwo. Do rodzaju Palurites należy ponadto kilka innych gatuków mezozoicznych, znabych dotychczas wyłącznie na podstawie izolowanych szczęk. Porównania z wcześniej opisanymi skolekodontami (Figs 5A, C-D, 6) pozwalają na stwierdzenie, że hartmaniellidy wyodrębniły się już w górnym paleozoiku, pochodzą od przodków bliskich paulinitidom i są najbliżej spokrewnione z kielanoprionidami. Wśród form współczesnych najbardziej do nich zbliżona jest rodzina Lumbrinereidae (Fig. 7). Hartmaniellidy były bardzo liczne w mezozoiku, a współcześnie żyją zaledwie dwa ich gatunki o bardzo ograniczonym zasięgu występowania. Uważać je więc można za formy reliktowe.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1996, 41, 2; 111-125
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Confirmation of the poriferan status of favositid tabulates
Autorzy:
Kazmierczak, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/20226.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
gabki kopalne
denkowce
gabki krzemionkowe
skamienialosci
skleryty
fawozytidy
Gotlandia
osady wapienne
Favosites hisingeri
cechy morfologiczne
paleontologia
gabki
szkielet
wenlok
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 3; 233-245
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Proximity effect of spring cereals and legumes in strip intercropping. Part II. Response of pea to the proximity of wheat, triticale, barley, and yellow lupine
Oddziaływania sąsiedzkie zbóż jarych i roślin bobowatych grubonasiennych w uprawie pasowej roślin. Cz. II. Reakcja grochu na sąsiedztwo pszenicy, pszenżyta, jęczmienia i łubinu żółtego
Autorzy:
Galezewski, Lech
Kotwica, Karol
Piekarczyk, Mariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2223264.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Bydgoska im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Wydawnictwo PB
Tematy:
interspecific effect
morphological characteristics
proximity effect
strip intercropping
vicinity effect
yield
cechy morfologiczne
efekt bliskości
efekt sąsiedztwa
oddziaływania międzygatunkowe
plon
uprawa pasowa
Opis:
Background. Strip intercropping brings together the advantages of pure sowing and intercropping, but its production value depends on the reciprocal effect of the various species at the contact point of adjacent rows. The aim of the experiment was to establish the response of pea to the neighbouring occurrence of spring wheat, spring triticale, spring barley, and yellow lupine and the estimation of the production effect of strip intercropping of pea in the proximity of those species. Material and methods. In the experiment, the results of field experiments on mixed sowings carried out in the years 2008–2010 at the experimental station in Mochełek near Bydgoszcz (53 o 13’ N; 17 o51’ E) were used. Experimental factor was the position of plant row on the plot: four rows into the plot away from the outermost row with respective neighbouring species. First row of pea (contact row) was situated 12.5 cm away from the first row of respective neighbouring species. Experimental unit was subsequent plant rows, each 4 meters long. Results. Proximity of wheat, triticale, barley, and lupine was unfavourable to pea. It occurred the most strongly in the first plant row and decreased in the subsequent, farther rows. The most unfavourable proximity for pea in strip intercropping proved to be barley. In the row adjacent to this species, pea grain yield was lower than in the fourth row by 59.4%. In the subsequent rows, also a tendency for seed yield decrease was noted, namely in the second row by 26.9% and in the third row by 9.2%. Confirmed unfavourable proximity effect for wheat and triticale included first and second pea rows. The least unfavourable vicinity for pea was that of yellow lupine. Conclusion. When introducing pea to strip intercropping with cereals, its yield may be lower by 3.5% (one-sided proximity of triticale) to 7.9% (proximity of barley), which decreases the proportion of pea seeds in the total yield of strip intercropping.
Uprawa pasowa łączy zalety siewów czystych i upraw współrzędnych, jednak jej produkcyjne walory zależą od oddziaływań wzajemnych na styku sąsiadujących ze sobą rzędów różnych gatunków. Celem eksperymentu było poznanie reakcji grochu na sąsiedzkie występowanie pszenicy jarej, pszenżyta jarego, jęczmienia jarego i łubinu żółtego wraz z oszacowaniem możliwych efektów produkcyjnych uprawy pasowej grochu w sąsiedztwie tych gatunków. W pracy wykorzystano wyniki doświadczeń polowych wykonanych w ramach badań nad siewami mieszanymi realizowanymi w latach 2008–2010 w Mochełku k. Bydgoszczy (53 o13’ N; 17o51’ E). Czynnikiem doświadczalnym było rozmieszczenie rzędów roślin na poletku – cztery rzędy w głąb poletka od rzędu skrajnego z odpowiednim gatunkiem sąsiedzkim. Rząd pierwszy (stykowy) grochu oddalony był o 12,5 cm od pierwszego rzędu odpowiedniego gatunku sąsiedzkiego. Jednostką doświadczalną były kolejne rzędy roślin o długości czterech metrów każdy. Sąsiedztwo pszenicy, pszenżyta, jęczmienia i łubinu było niekorzystne dla grochu, najsilniej ujawniało się w pierwszym rzędzie roślin i malało w kolejnych bardziej oddalonych rzędach. Najbardziej niekorzystnym sąsiedztwem dla grochu w uprawie pasowej okazał się jęczmień. W rzędzie sąsiadującym z tym gatunkiem plon nasion grochu był mniejszy o 59,4% niż w rzędzie czwartym. W kolejnych rzędach odnotowano również tendencję spadku plonu nasion, tj. w rzędzie drugim o 26,9%, a w trzecim o 9,2%. Potwierdzony niekorzystny efekt sąsiedztwa dla pszenicy i pszenżyta obejmował pierwszy i drugi rząd roślin grochu. Najmniej niekorzystnym sąsiedztwem dla grochu było sąsiedztwo łubinu żółtego. Wprowadzając groch do uprawy pasowej ze zbożami jego plon, może być mniejszy od 3,5% (jednostronne sąsiedztwo z pszenżytem) do 7,9% (sąsiedztwo z jęczmieniem), co zmniejsza udział nasion grochu w łącznym plonie uprawy pasowej.
Źródło:
Acta Scientiarum Polonorum. Agricultura; 2018, 17, 2; 81-89
1644-0625
Pojawia się w:
Acta Scientiarum Polonorum. Agricultura
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Snout and orbit of Cretaceous Asian multitiuberculates studied by serial sections
Autorzy:
Hurum, J H
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22299.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
mezozoik
skamienialosci
ssaki
oczodolny wyrostek kosci podniebiennej
mikrotom Junga
kreda
Nemegtbaatar gobiensis
czaszka
cechy morfologiczne
paleontologia
Chulsanbaatar vulgaris
Pustynia Gobi
multituberkulaty
Opis:
The orbital wall in Nemegtbaatar gohiensis and Chulsanbaatar vulgaris, from the Late Cretaceous of the Gobi Desert, Mongolia, comprises a small lacrimal anteriorly, large orbital process of the frontal dorsally, orbitosphenoid posteriorly and maxilla ventrally. Nemegtbaatar also posesses an orbital process of the palatine ventrally, not recognized in Chulsanbaatar. Large frontal sinuses of both taxa are interpreted as related to lack of the sagittal crest. Other anatomical characters found in this study, such as orbital process of the frontal, ossified turbinals, ossified ethmoid and vomer, frontal, sphenoidal and maxillary sinuses, and the presence of the orbital process of palatine in Nemegtbaatar suggest a close relationship of multituberculates to monotremes and therian mammals. By the new data obtained from the serial sections the diagnostic character: orbital process of the palatine absent in Multituberculata, is no longer valid. Ossified ethmoid and maxillary turbinals, characteristic for Monotremata, Vincelestes, Marsupialia and Placentalia, are also present in Multituberculata. The precence of a cribiform plate and the precence of an ossified plate of ethmoid in Multituberculata is shared with Monotremata, Vincelestes, Marsupialia and Placentalia.
W artykule przedstawiono interpretację seryjnych skrawków, uzyskanych przy pomocy mikrotomu Junga, z przednich części czaszek dwu gatunków multituberkulatów z poźnej kredy pustyni Gobi. Okazało się, że u Nemegtbaatar gobiensis występuje oczodolny wyrostek kości podniebiennej. Jego brak nie może być więc dalej uważany za diagnostyczną cechę multituberkulatów.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1994, 39, 2; 181-221
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies