Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "bioakumulacja" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-12 z 12
    Tytuł:
    Bioaccumulation of Cr(VI) Ions from aqueous solutions by Penicillium citrinum
    Bioakumulacja jonów Cr(VI) z roztworów wodnych przy wykorzystaniu grzyba Penicillium citrinum
    Autorzy:
    Hołda, A.
    Kisielowska, E.
    Młynarczykowska, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1818981.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    bioakumulacja jonów
    grzyb penicillium citrinum
    Opis:
    W artykule przedstawiono biologiczne usuwanie jonów Cr(VI) z roztworu wodnego przy użyciu czystej kultury grzyba Penicillium citrinum. Wzrost organizmu oraz usuwanie chromu(VI) przeprowadzono w roztworze wodnym o różnej zawartości chromu(VI), oraz przy określonym optymalnym pH. W czasie 14 dni inkubacji, codziennie, pobierano 5ml próbki roztworu w celu oznaczenia zawartości chromu(VI) w roztworze i na tej podstawie określono efektywność biologicznego usuwania tego pierwiastka. Ponieważ usuwanie chromu(VI) z roztworu wodnego może zachodzić wskutek procesów redukcji, biosorpcji lub bioakumulacji to aby określić, który z tych procesów miał miejsce w trakcie badań wykonano oznaczenia zawartości Cr(III) w próbkach pożywki oraz zawartości chromu ogólnego w przesączu po płukaniu grzybni oraz w grzybni. Badania wykazały wysoką skuteczność grzyba mikroskopowego z gatunku Penicillium citrinum w eliminacji jonów chromu(VI) z roztworu – w przypadku najwyższego stężenia Cr(VI) równego 125 mg/l stopień usunięcia wynosił 90%.
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 2013, Tom 15, cz. 1; 448-465
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hexavalent Chromium Accumulation by Microscopic Fungi
    Akumulacja jonów CR(VI) przez grzyby mikroskopowe
    Autorzy:
    Hołda, A.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/204973.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    bioaccumulation
    chromium
    Cr(VI)
    microscopic fungi
    bioakumulacja
    chrom
    grzyby mikroskopowe
    Opis:
    The purpose of the study was to optimize the removal of Cr(VI) by means of the Trichoderma viride strain isolated from chromium mud samples a well as the Aspergillus niger and Penicillium citrinum strains from other environments. The growth of organism and removal of chromium(VI) was carried out in water solution of various chromium(VI) contents. The research was carried out at optimal pH for each fungus i.e. Aspergillus niger 4.0, Penicillium citrinum 5.0 and Trichoderma viride 4.5. During 14 days of incubation, samples of 5 ml each were collected every day in order to determine chromium(VI) content in the solution and the efficiency of bioaccumulation of this element was then specified. Furthermore, chromium contents in filtrate and mycelium were checked to verify this type of biological activity of microorganisms. The fungi culture investigated in this study could grow at 10-125 mg/l chromium concentration which indicated that it was characterized by high tolerance to various concentrations of chromium. At 125 mg/l chromium, these organisms could accumulate successfully about 90% of chromium. High tolerance of this culture can make it a potential candidate to be a heavy metal scavenger of chromium.
    W artykule przedstawiono biologiczne usuwanie jonów Cr(VI) z roztworu wodnego przy użyciu szczepu grzyba z gatunku Trichoderma viride pochodzącego z próbek błota pochromowego oraz czystych kultur grzybów Aspergillus niger i Penicillium citrinum, wyizolowanych z innych środowisk. Wzrost organizmu oraz usuwanie chromu(VI) przeprowadzono w roztworze wodnym o różnej zawartości chromu(VI). Badania były przeprowadzane przy optymalnym pH dla każdego rodzaju grzyba: Aspergillus niger 4,0, Penicillium citrinum 5,0, Trichoderma viride 4,5. W czasie 14 dni inkubacji, codziennie, pobierano 5 ml próbki roztworu w celu oznaczenia zawartości chromu(VI) w roztworze i na tej podstawie określono efektywność bioakumulacji tego pierwiastka. Sprawdzono również zawartość chromu w przesączu oraz grzybni w celu potwierdzenia tego rodzaju biologicznej aktywności mikroorganizmów. Czyste kultury grzybów badane w tym artykule mogły rozwijać się przy zawartościach chromu 10-125 mg/l co pokazuje ich wysoką tolerancję na różne zawartości chromu. Przy zawartości chromu równej 125 mg/l te mikroorganizmy mogły akumulować około 90% chromu zawartego w roztworze. Wysoka tolerancja tych kultur czyni je potencjalnymi kandydatami do wychwytywania chromu ze środowiska.
    Źródło:
    Archives of Environmental Protection; 2013, 39, 2; 45-56
    2083-4772
    2083-4810
    Pojawia się w:
    Archives of Environmental Protection
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assessment of the Content of Cr, Cu, Fe, Mn and Ni in Water and Algae from the Region of Makarska Riviera in Croatia
    Ocena zawartości Cr, Cu, Fe, Mn i Ni w wodzie i algach z region Riwiery Makarskiej w Chorwacji
    Autorzy:
    Niemiec, Marcin
    Komorowska, Monika
    Ujevic, Ivana
    Kuboń, Maciej
    Sikora, Jakub
    Szeląg-Sikora, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1812073.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    macroalgae
    bioaccumulation
    trace elements
    Adriatic Sea
    makroglony
    bioakumulacja
    pierwiastki śladowe
    Morze Adriatyckie
    Opis:
    The aim of this paper was to assess the content of Cr, Cu, Fe, Mn and Ni in water and in algae collected in the region of the Makarska Riviera. The samples of water and algae were collected in August 2016 from nine sampling points: Makarska, Podgora, Baska Voda, Split ul. Jana Pawła II, Storbeč, Podstrana, Omiš, Mimice, Dvernik. The concentrations of the elements in the water and in the digested algae samples were determined using the ICP-OES method. The study results indicate anthropogenic enrichment of all studied elements in water, with the exception of manganese. Higher contents of studied elements in water collected in Split were found. The concentrations of elements in algae do not indicate pollution of the natural environment and are characteristic of non-contaminated areas. The content of the studied elements in the water decreased in the order Fe>Cu>Mn>Ni>Cr in Cystoseira barbata algae decreased in the order Fe>Cu>Mn>Ni>Cr and in Ulva rigida in the order Fe>Mn>Cr>Cu>Ni.
    Celem pracy była ocena zawartości Cr, Cu, Fe, Mn i Ni w wodzie i glonach pobranych w rejonie Riwiery Makarskiej. Próbki wody oraz glonów pobrano w sierpniu 2016 roku z dziewięciu punktów badawczych: Makarska, Podgora, Baska Voda, Split ul. Jana Pawła II, Storbeč, Podstrana, Omiš, Mimice, Dvernik. Zawartość pierwiastków w wodzie oraz roztworzonych próbkach glonów oznaczono metodą spektrometrii emisyjnej, w aparacie Optima 7600 DV firmy Perkin Elmer. Wyniki przeprowadzonych badań wskazują na antropogeniczne wzbogacenie wody we wszystkie badane pierwiastki z wyjątkiem manganu. Stwierdzono większe zawartości badanych pierwiastków w wodzie pobranej w Splicie w porównaniu do próbek z innych miejsc. Zawartości pierwiastków w glonach nie wskazują na zagrożenie na środowiska naturalnego i są charakterystyczne dla obszarów niezanieczyszczonych. Zawartość badanych pierwiastków w wodzie malała w kolejności Fe>Cu>Mn>Ni>Cr. W biomasie glonów z rodzaju Cystoseira barbata w kolejności Fe>Mn>Cu>Ni>Cr, zaś w glonach Ulva rigida Fe>Mn>Cr>Cu>Ni.
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 2019, Tom 21, cz. 2; 974-986
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Bioaccumulation of Aluminium in the Aquatic Environment of the Dobra River in Wroclaw
    Bioakumulacja glinu w środowisku wodnym rzeki Dobrej we Wrocławiu
    Autorzy:
    Senze, M.
    Kowalska-Góralska, M.
    Czyżowicz, I.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/388887.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    bioakumulacja
    aluminium
    rośliny wodne
    woda
    rzeki
    bioaccumulation
    aquatic plants
    water
    rivers
    Opis:
    Laboratory tests were carried out regarding the aquatic environment of the Dobra River within the borders of the city of Wroclaw. The study material was constituted by the river water and aquatic plants. The concentration of aluminium in the water oscillated between 0.0517 mgAl dm–3 and 0.2130 mgAl dm–3. The maximum concentration of aluminium in the aquatic plants amounted to 7.178.65 mgAl kg–1 and the minimum to 118.75 mgAl kg–1. The tests indicated that the Dobra River waters should be classified as water of medium pollution. Aluminium concentrations in the plants were also found to be moderate.
    Przeprowadzono badania środowiska wodnego rzeki Dobrej na terenie Wrocławia. Materiałem badawczym były woda rzeczna i rośliny wodne. Poziom glinu w wodzie zawierał się między 0,0517 mgAl dm-3 a 0,2130 mgAl dm-3. W roślinach wodnych maksimum zawartości glinu wyniosło 7178,65 mgAl kg-1, a minimum 118,75 mgAl kg-1. Wody rzeki Dobrej można zaliczyć do wód o średnim stopniu zanieczyszczenia. Obecność glinu w badanych roślinach utrzymuje się również na umiarkowanym poziomie.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2011, 18, 11; 1545-1550
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Iron Accumulation in Selected Elements of Pond Ecosystem Food Chain
    Akumulacja żelaza w wybranych elementach łańcucha pokarmowego ekosystemu stawowego
    Autorzy:
    Niemiec, M.
    Cupiał, M.
    Klimas, A.
    Szeląg-Sikora, A.
    Sikora, J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/388214.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    iron
    bioaccumulation
    food chain
    aquaculture
    carp
    żelazo
    bioakumulacja
    łańcuch pokarmowy
    akwakultura
    karp
    Opis:
    The aim of this study was to determine the accumulation of iron in the individual links of aquatic ecosystems food chain under extensive farming of carp. Based on ascertained in these organisms the contents of this element calculated value of bioaccumulation in the aquatic system and evaluated the degree of contamination. The study was performed in the breeding pond, located in Mydlniki, supplied with water from the river Rudawa. From the study pond collected: water, sediment from the bottom of the pond, benthic organisms represented by the larvae of flies of the chironomid family organs in, and carps from which were dissected the most associated with metals metabolism organs (gills, gonads, liver and muscle). In all samples determine the content of iron by atomic emission spectrometry in the camera JY 238 Ultrace Jobin Yvon Emission. Digestion of the samples were made by the wet method in a closed system with the use of microwave energy. Based on the results concluded that in the studied ecosystem, there is no risk of iron poisoning. The contents of this element in the water and bottom sediments are comparable to other reservoirs, of anthropogenic and natural origin. Was found a high value of the sediments enrichment factor sediments with iron in relation to its content in the water. The content of iron in the benthic organisms have taken high values, from 1189 to 1997 mg kg–1 d.m. The iron content in organisms of the examined fish ranged from 2.951 to 395.9 mg kg–1 d.m. Most of this element was found in the gills, then in liver, gonads and the least iron is accumulated muscles. Literature data show that regardless of the amount of iron in the environment, bioaccumulation factor in fish organs takes a value close to those obtained in own research. The content of iron in the liver and gills of fish is the most authoritative indicator of environmental contamination by iron compounds.
    Celem pracy było określenie akumulacji żelaza w poszczególnych ogniwach łańcucha pokarmowego ekosystemu wodnego w warunkach ekstensywnego chowu karpi. Na podstawie zawartości tego pierwiastka w biotycznych i abiotycznych elementach ekosystemu oszacowano stopień jego zanieczyszczenia. Badania wykonano w stawie hodowlanym, położonym w Mydlnikach, zasilanym wodą z rzeki Rudawa. Z badanego stawu pobrano: wodę, osad z dna stawu, organizmy bentosu reprezentowane przez larwy muchówek z rodziny ochotkowatych, a także karpie, z których wypreparowano narządy w największym stopniu związane z metabolizmem metali (skrzela, gonady, wątroba i mięśnie). We wszystkich próbkach oznaczono zawartość żelaza metodą emisyjnej spektrometrii atomowej w aparacie JY 238 ULTRACE Jobin Yvon Emission. Mineralizację próbek wykonano metodą na mokro w systemie zamkniętym z wykorzystaniem energii mikrofalowej. Na podstawie uzyskanych wyników stwierdzono, że w badanym ekosystemie nie ma zagrożenia zatrucia żelazem. Zawartości tego pierwiastka w wodzie i osadach dennych są porównywalne do innych akwenów, pochodzenia antropogennego i naturalnego zasobnych w ten pierwiastek. Stwierdzono dużą wartość współczynnika wzbogacenia osadów w żelazo w stosunku do jej zawartości w wodzie. Zawartość żelaza w organizmach bentosu przyjmowała duże wartości, od 1189 do 1997 mg kg–1 s.m. Wartości współczynnika bioakumulacji żelaza w larwach ochotkowatych w stosunku do jego ilości w wodzie i osadach wynosiły odpowiednio 1602 i 0,198. W organizmach badanych ryb zawartość żelaza kształtowała się w zakresie 2,951 do 395,9 mg kg–1 s.m. Najwięcej tego pierwiastka stwierdzono w skrzelach, następnie w wątrobie, gonadach, a najmniej żelaza akumulowały mięśnie. Dane literaturowe wskazują, że zawartość żelaza w rybach zależy od ilości tego pierwiastka w środowisku, ale w większym stopniu od właściwości abiotycznych elementów środowiska. Sumaryczna zawartość żelaza w osadach dennych i wodzie nie pozwala ocenić zagrożenia środowiska zanieczyszczeniem żelazem, dlatego tak ważne jest stosowanie bioindykacji. Zawartość żelaza w skrzelach i wątrobie ryb jest najbardziej miarodajnym wskaźnikiem zanieczyszczenia środowiska związkami żelaza. Wartość współczynnika bioakumulacji żelaza w skrzelach badanych karpi wynosiła w stosunku do jej zawartości w wodzie i osadach dennych odpowiednio 195,1 i 0,024 natomiast w stosunku do jego zawartości w larwach owadów wartość tego parametru wynosiła 0,122. Dane literaturowe wskazują, że poziom akumulacji żelaza w organizmach żywych jest uzależniony od środowiska w którym żyją.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2013, 20, 10; 1103-1113
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Content of zinc and lead in water and in algae from selected Black Sea bays near Sevastopol
    Zawartość cynku i ołowiu w wodzie i glonach z wybranych zatok Morza Czarnego w okolicach Sewastopola
    Autorzy:
    Niemiec, M.
    Wiśniowska-Kielian, B.
    Komorowska, M.
    Żmuda, K.
    Kuzminowa, N.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/953650.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    Black Sea
    water
    Cystoseira barbata
    Ulva rigida
    pollution
    bioaccumulation
    Morze Czarne
    woda
    zanieczyszczenie
    bioakumulacja
    Opis:
    For many years there has been intensified human pressure in the region of Sevastopol, arising out of its strategic role as the main city in the region as well as a port where the Russian or Soviet Black Sea fleet was stationed. The industry in Sevastopol, municipal sewage as well as agriculture are important sources of pollutants that enter the Black Sea in the region of this city. In terms of shaping the environmental protection policy (not only in the research region but in the whole basin), it is important to conduct monitoring research connected with the pollution of the Black Sea in regions with different levels of human pressure. The aim of this study was to assess the content of zinc and lead in water and in algae from selected Black Sea bays near Sevastopol. The samples of water and algae were collected in August 2012 from eight bays of Sevastopol (Galubaja, Kozacha, Kamyshova, Kruhla, Striletska, Pishchana, Pivdenna and the Sevastopol Bays) as well as one sample from the open sea near Fiolent. Cystoseira barbata and Ulva rigida algae were taken from the same places. The collected water samples were conserved in situ and after being brought to the laboratory their zinc and lead contents were determined. The collected algae were rinsed in distilled water, dried, and then homogenized and mineralized. The lead content was determined in mineralisates by AAS method with electrothermal atomization, and the zinc content was determined using the ICP-OES method. The zinc content in water ranged from 36.43 to 233.3 µg Zn·dm–3, and the lead content was between 1.32 and 38.32 µg Pb·dm–3. Considerable differences in contents of the studied elements in water of individual bays were found. Variability of zinc and lead concentration in the studied water samples was 69 and 112%, respectively. The highest zinc contents were found in water from the Striletska, Kozacha, and Sevastopol Bays, and the highest lead contents from the Kozacha and Kruhla Bays. Their lowest concentration was found in the water collected in the open sea. Moreover, the lower zinc concentration was in water from Pivdenna and Pishchana Bays, and the lowest lead concentration was found in the Galubaja and Pishchana Bays. The zinc content in the algae ranged between 6.517 and 30.21 mg·kg–1. The Cystoseira barbata algae contained over twice more zinc than the Ulva rigida. The lead content in the algae ranged between 0.567 and 7.692 mg Pb·kg–1. Compared with the Ulva rigida, almost a half more lead was found in the Cystoseira barbata. No statistically significant correlation between the content of the studied elements in water and the algae biomass was observed. However, a significant positive correlation between the content of these metals in both species of algae was found. The values of the zinc bioaccumulation coefficient varied from 32 to 642, and of lead from 30 to 1,273. Contents of the studied elements, both in biotic and abiotic part of the studied ecosystems, point at anthropogenic enrichment. However, the results obtained for the Sevastopol, Kozacha, and Striletska Bays point to a danger of their excessive bioaccumulation and a potential risk to the life of aquatic organisms as well as seafood consumers.
    Od wielu lat w rejonie Sewastopola ma miejsce nasilona antropopresja wynikająca ze strategicznej jego roli jako głównego miasta w regionie oraz portu, w którym przez wiele lat stacjonowała rosyjska lub radziecka flota czarnomorska. Ważnymi źródłami zanieczyszczeń trafiających do Morza Czarnego w rejonie Sewastopola są przemysł zlokalizowany w tym mieście, ścieki komunalne oraz rolnictwo. Prowadzenie badań monitoringowych związanych z zanieczyszczeniem Morza Czarnego w rejonach o różnym poziomie antropopresji jest istotne z punktu widzenia kształtowania polityki ochrony środowiska nie tylko w rejonie badań, ale w całym basenie tego akwenu. Celem pracy była ocena zawartości cynku i ołowiu w wodzie oraz glonach z wybranych zatok Morza Czarnego w okolicach Sewastopola. Próbki wody oraz glonów pobrano w sierpniu 2012 r. z ośmiu zatok Sewastopola (Gałubaja, Kozacha, Kamyshova, Kruhla, Striletska, Pishchana, Pivdenna i Sewastopolska) oraz jedną próbkę z otwartego morza w okolicach Fioletu. Z tych samych miejsc pobrano glony Cystoseira barbata i Ulva rigida. Pobraną wodę konserwowano na miejscu i po przewiezieniu do laboratorium oznaczono w niej zawartość cynku i ołowiu. Pobrane glony wypłukano w wodzie destylowanej, suszono, a następnie homogenizowano i mineralizowano. W mineralizatach oznaczono zawartość cynku metodą ICP-OES, a zawartość ołowiu oznaczono metodą ASA z atomizacją elektrotermiczną. Zawartość cynku w wodzie mieściła się w zakresie od 36,43 do 233,3 µg Zn·dm–3, a ołowiu w zakresie od 1,32 do 38,32 µg Pb·dm–3. Stwierdzono znaczne różnice zawartości badanych pierwiastków w wodzie z poszczególnych zatok. Względne odchylenie standardowe stężenia cynku i ołowiu w badanych próbkach wody wynosiła odpowiednio 69 i 112%. Największe zawartości cynku stwierdzono w wodzie z zatok Striletska, Kozacha i Sewastopolska, a ołowiu w zatokach Kozacha i Kruhla. Najmniejsze ich stężenie stwierdzono w wodzie pobranej na otwartym morzu, a ponadto cynku z zatok Pivdenna i Pishchana, a ołowiu z zatok Gałubaja i Pishchana. Zawartość cynku w glonach wahała się w granicach od zakresie od 6,517 do 30,21 mg·kg–1 s.m. Glony Cystoseira barbata zawierały ponad dwukrotnie więcej cynku w porównaniu z Ulva rigida. Zawartość ołowiu w glonach wahała się w zakresie 0,567 do 7,692 mg Pb · kg–1 s.m. Prawie o połowę więcej ołowiu stwierdzono w Cystoseira barbata w porównaniu z Ulva rigida. Nie stwierdzono statystycznie istotnej korelacji pomiędzy zawartością badanych pierwiastków w wodzie i w biomasie glonów. Wykazano natomiast istotną dodatnią korelację pomiędzy zawartością cynku i ołowiu w obydwu gatunkach glonów. Wartość współczynnika bioakumulacji cynku wahała się w granicach od 32 do 642, a ołowiu od 30 do 1273. Zawartości badanych pierwiastków, zarówno w biotycznej, jak i abiotycznej części badanych ekosystemów wskazują na antropogeniczne wzbogacenie, jednakże wyniki uzyskane w próbkach z zatok Sewastopolska, Kozacha i Striletska wskazują na niebezpieczeństwo nadmiernej ich bioakumulacji i potencjalne zagrożenie życia organizmów wodnych oraz konsumentów owoców morza.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2016, 23, 1; 7-19
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Content and mobility of strontium in forest soils according to north-south transect in Poland
    Zawartośc i mobilność strontu w glebach leśnych Polski w transekcie północ-południe
    Autorzy:
    Jeske, A.
    Gworek, B.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/205400.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    strontium
    strontium fractions
    soil
    plants
    bioaccumulation
    stront
    frakcje strontu
    gleba leśna
    rośliny
    bioakumulacja
    Opis:
    The investigation was carried out on forest soils collected from areas subject to variable pollution. The fraction of strontium was analyzed in soil samples from north-eastern Poland (Borki forest division), treated as a non-polluted region (natural background) and in soil samples from central (Rogów forest division) and south-western Poland (Świerklaniec forest division). The sequential extraction procedure was applied in this study to separate the fractions of strontium. Five fractions were analyzed in every genetic horizon according to the Tessier method. The concentration of strontium was also analyzed in the plants. Both results were compared in order to evaluate the mobility and bioavailability of the trace elements in the environment. The content, distribution and bioavailability of the strontium fractions were investigated with particular emphasis on the contaminated study sites. Total content of strontium in surface horizons depended on the localization. Among analysed fractions strontium, in organic soil horizons, regardless of localization, occurred predominantly in mobile fractions in all examined soils.
    Obiektem badań były gleby i rośliny pochodzące z kompleksów leśnych zlokalizowanych na terenach o zróżnicowanej antropopresji. Dlatego też obiekty badań zlokalizowano na obszarach o wzrastającym gradiencie zanieczyszczeń począwszy od Polski północnej przez centralną do południowej (Górny Śląsk). Frakcje strontu oznaczano w próbkach gleb rdzawych i płowych. Frakcje strontu w glebach oznaczono metodą sekwencyjnej ekstrakcji według Tessier’a i in. Zawartość strontu oznaczono także w wybranych gatunkach roślin. Celem badań było zidentyfi kowanie form mobilnych strontu i określenie z jakimi składnikami gleby związany jest ten pierwiastek. Otrzymane wyniki wskazują na wyraźny wzrost całkowitej zawartości oraz form mobilnych strontu w poziomach powierzchniowych w zależności od lokalizacji. Ponadto stront w formach mobilnych dominował jedynie w poziomach organicznych badanych gleb.
    Źródło:
    Archives of Environmental Protection; 2013, 39, 4; 113-122
    2083-4772
    2083-4810
    Pojawia się w:
    Archives of Environmental Protection
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Content of Cd, Cu, Cr, Fe Mn, Ni and Pb in Water and Selected Organs of Blotched Picarel Spicara maena L. and Mezgit Merlangius euxmus L. from Karantinna Bay and Balaklava Bay in the Region of Sevastopol
    Zawartość Cd, Cu, Cr, Fe, Mn, Ni i Pb w wodzie oraz wybranych organach ryb z gatunku Pysoń wygrzbiecony Spicara maena L. oraz Mezgit Merlangius euxmus L. z Zatoki Karantinna i Bałakława w rejonie Sewastopola
    Autorzy:
    Niemiec, Marcin
    Kuboń, Maciej
    Komorowska, Monika
    Kuzminova, Natalya
    Sikora, Jakub
    Szeląg-Sikora, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1811792.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Politechnika Koszalińska. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    trace elements
    bioaccumulation
    fish
    sea bays
    Sevastopol
    pierwiastki śladowe
    bioakumulacja
    ryby
    zatoki morskie
    Sewastopol
    Opis:
    The objective of the paper was to assess the trace elements content (Cd, Cu, Cr, Fe, Mn, Ni and Pb) in gills, muscles, gonads and liver in two fish species from two bays (Karantinna and Balalaklava) in the region of Sevastopol. Concentration of the investigated elements in the obtained solutions and water were determined with the absorption atomic spectrometry method with electro-thermal atomization. Levels of heavy metals differed in two locations. Differences due to fish species were slight. Water from both locations included the investigated elements in the amounts that indicated anthropogenic en-richment. Concentration of the investigated elements in fish liver was in the order from the lowest Pb < Cd < Cr < Mn < Ni < Cu < Fe. In case of gonads, the content was in the order Cd < Pb < Mn < Cr < Ni < Cu < Fe, while in muscles and gills it was respectively Cd < Pb < Cr < Mn < Cu < Ni < Fe and Cd < Pb < Cr < Cu < Ni < Mn < Fe. The concluded contents of all investigated elements in particular fish organs were characteristic for ecosystems changed into anthropogenic. Critical values of the concentration of the investigated metals in muscles were not exceeded from the point of view of fish use for food.
    Celem pracy była ocena zawartości pierwiastków śladowych (Cd, Cu, Cr, Fe, Mn, Ni i Pb) w skrzelach, mięśniach, gonadach i wątrobie w dwóch gatunkach ryb pochodzących z dwóch zatok (Karantinna i Bałakława) zlokalizowanych w okolicach Sewastopola. Stężenie badanych pierwiastków w uzyskanych roztworach oraz w wodzie oznaczono metodą atomowej spektrometrii absorpcyjnej z atomizacją elektrotermiczną. Poziomy metali ciężkich różniły się pomiędzy obydwiema lokalizacjami. W mniejszym zakresie zaobserwowano zróżnicowanie ze względu na gatunek ryb. Woda z obydwu lokalizacji zawierała badane pierwiastki w ilościach wskazujących na antropogeniczne wzbogacenie. Concentration of the investigated elements in fish liver was from the lowest Pb < Cd < Cr < Mn < Ni < Cu < Fe. W przypadku gonad, zawartości kształtowały się w kolejności Cd < Pb < Mn < Cr < Ni < Cu < Fe, natomiast w mięśniach i skrzelach odpowiednio Cd < Pb < Cr < Mn < Cu < Ni < Fe i Cd < Pb < Cr < Cu < Ni < Mn < Fe. Stwierdzone zawartości wszystkich badanych pierwiastków w poszczególnych organach ryb były charakterystyczne dla ekosystemów przekształconych antropogenicznie. Nie stwierdzono przekroczenia wartości krytycznych stężenia badanych metali w mięśniach ryb, z punktu widzenia możliwości ich wykorzystania na cele spożywcze.
    Źródło:
    Rocznik Ochrona Środowiska; 2019, Tom 21, cz. 1; 201-216
    1506-218X
    Pojawia się w:
    Rocznik Ochrona Środowiska
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The effect of potassium fertilization on lithium and aluminium content in eastern galega (Galega orientalis Lam.) and in the soil
    Wpływ nawożenia potasem na zawartość litu i glinu w rutwicy wschodniej (Galega orientalis Lam.) i w glebie
    Autorzy:
    Szymanowicz, Barabara
    Kalembasa, Stanisław
    Krasucki, Sebastian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216655.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Politechnika Bydgoska im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Wydawnictwo PB
    Tematy:
    bioaccumulation
    eastern galega
    PK fertilisation
    trace elements
    bioakumulacja
    nawożenie PK
    pierwiastki śladowe
    rutwica wschodnia
    Opis:
    Background. The aim of the presented research was to trace changes in lithium and aluminium content in eastern galega subjected to varied levels of potassium fertilization and then to compare the obtained results with permitted animal nutrition standards and to calculate bioaccumulation factors. Material and methods. The three-year field experiment was conducted on experimental plots belonging to the University of Natural Sciences and Humanities in Siedlce. The research included three factors: I – potassium fertilisation (four levels): K0, K1, K2, K3; II – the years of conducting research (three years); III – eastern galega harvest cut dates (three dates each year). Phosphate fertilizers were applied at a rate of P – $23 kg·ha^(-1)$, and potassium K0 – 0; K1 – 124; K2 – 166; K3 – $207.5 kg·ha^(-1)$. Nitrogen fertilization was not applied because the research was carried out on a perennial plantation. Results. Diversified potassium fertilization significantly affected changes in the lithium and aluminium content in galega plants and in the soil. Fertilization at a rate of 166 kg of potassium per hectare increased the content of lithium and aluminium in the test plants. A decrease in the content of the analyzed elements in the eastern galega dry weight was found in the successive years of the research and in the harvesting dates. Significantly, the highest total lithium content was found in soil fertilized with potassium at a rate of $124 kg·ha^(-1)$, while for aluminium content it was after the application of $207.5 kg·ha^(-1)$ of potassium. The bioaccumulation factors of lithium and aluminium in the eastern galega biomass were at medium and low levels, respectively. Conclusion. The determined contents of lithium and aluminium in eastern galega dry weight remained below the permitted values for these elements in feed.
    Celem przedstawionych badań było prześledzenie zmian w zawartości litu i glinu w rutwicy wschodniej pod wpływem zróżnicowanego nawożenia potasem, a następnie porównanie uzyskanych wyników z aktualnymi normami żywienia zwierząt oraz obliczenie współczynników bioakumulacji. Trzyletnie doświadczenie polowe przeprowadzono na poletkach doświadczalnych należących do Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach. W badaniach uwzględniono trzy czynniki: I – nawożenie (cztery poziomy : K0, K1, K2, K3); II – lata prowadzenia badań (trzy lata) ; III – terminy zbioru rutwicy wschodniej (trzy terminy). Nawozy fosforowe stosowano w dawce $23 kg·ha^(-1)$ P, a potasowe: K1 – 124; K2 – 166; K3 – $207.5 kg·ha^(-1)$. Nie stosowano nawożenia azotem, ponieważ badania prowadzono na plantacji wieloletniej. Zróżnicowane nawożenie potasem istotnie wpłynęło na zmiany zawartości litu i glinu w rutwicy wschodniej oraz w glebie. Nawożenie w dawce 166 kg potasu na hektar wpłynęło na zwiększenie zawartości litu i glinu w roślinach testowych. Kolejne lata badań i terminy zbioru wpłynęły na zmniejszenie zawartości analizowanych pierwiastków w suchej masie rutwicy wschodniej. Istotnie największą ogólną zawartością litu charakteryzowała się gleba nawożona potasem w dawce $124 kg·ha^(-1)$, natomiast glinu po zastosowaniu $207.5 kg·ha^(-1)$ potasu. Współczynniki bioakumulacji litu i glinu w biomasie rutwicy wschodniej kształtowały się na średnim i niskim poziomie. Oznaczone zawartości litu i glinu w suchej masie rutwicy wschodniej mieściły się poniżej zakresu liczb granicznych określających dopuszczalne ilości tych pierwiastków w paszy.
    Źródło:
    Acta Scientiarum Polonorum. Agricultura; 2019, 18, 4; 161-170
    1644-0625
    Pojawia się w:
    Acta Scientiarum Polonorum. Agricultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Content of Ni and Cr in water and in algae from selected Black Sea bays in the region of Sevastopol
    Zawartość Ni i Cr w wodzie i glonach z wybranych zatok Morza Czarnego w rejonie Sewastopola
    Autorzy:
    Niemiec, M.
    Wiśniowska-Kielian, B.
    Komorowska, M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/389241.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    Black Sea
    pollution
    water
    algae
    nickel
    chromium
    monitoring
    bioaccumulation
    Morze Czarne
    zanieczyszczenia
    woda
    glony
    nikiel
    chrom
    bioakumulacja
    Opis:
    Trace metals play an important role in functioning of marine and ocean ecosystems. The particular importance of these elements in ecosystems of salt water basins results from their low concentrations in waters of these basins. The content of trace elements in ocean waters is from a few to several dozen times lower than in fresh waters. Such conditions caused that sea organisms developed, by means of evolution, the ability to intensive absorption of trace elements from water in order to meet the physiological demand for them. However, such abilities can cause excessive bioaccumulation of trace elements in ecosystems with elevated their supply, caused by human pressure or enrichment of the water environment from natural sources. The aim of this paper was to assess the nickel and chromium content in water and in algae from selected Black Sea bays near Sevastopol. The samples of water and algae were collected in August 2012 from eight bays in the region of Sevastopol (Galubaja, Kozacha, Kamyshova, Kruhla, Striletska, Pishchana, Pivdenna, the Sevastopolska Bay) as well as one sample from the open sea near Fiolent. Cystoseira barbata and Ulva rigida algae were collected from the same places. The collected water samples were conserved in situ and after being brought to the laboratory their contents of nickel and chromium were determined. The collected algae were rinsed in distilled water, dried, and then homogenized and mineralized. Content of the studied elements was determined in mineralisates by AAS method with electrothermal atomization. It was found that both elements concentrations in water from individual bays were 2–3 times different. The nickel content ranged between 1.74 and 4.14 ·gNi · dm–3, and the chromium content was between 1.56 and 5.97 ·gCr · dm–3. Water from the Striletska Bay contained the highest amount of the studied elements. The nickel content in the studied algae ranged between 1.967 and 12.87 mg · kg–1 d.m., and the chromium content between 0.342 and 7.650 mg · kg–1 d.m. A higher accumulation of these elements was found in Cystoseira barbata than in Ulva rigida. Algae collected in the Sevastopolska Bay contained the highest amount of nickel, and algae from the Pivdenna Bay contained the highest amount of chromium. The content of the studied elements in biomass of the algae was not correlated with their concentration in water. On the other hand, a significant correlation between the nickel content in the algae of both species was found. Values of nickel bioaccumulation coefficients in the studied ecosystems were close to values recorded in environments with high human pressure, whereas in the case of chromium they were very low, much lower than values given in available literature. It was a result of a very high concentration of this element in water, and its moderate content in the algae. Generally, a higher content of the studied elements, both in water and in the algae, was found in all the bays than in samples collected in the open sea. The highest threat of the studied metals was found in the Sevastopolska and Pivdenna Bays.
    Metale śladowe odgrywają ważną rolę w funkcjonowaniu ekosystemów morskich i oceanicznych. Szczególne znaczenie tych pierwiastków w ekosystemach zbiorników wód słonych wynika z bardzo małych ich stężeń spotykanym w wodach tych akwenów. Zawartość pierwiastków śladowych w wodach oceanicznych jest od kilku do kilkudziesięciu razy mniejsza niż w wodach słodkich. Takie warunki sprawiły, że organizmy morskie wykształciły na drodze ewolucji zdolność do intensywnego pobierania pierwiastków śladowych z wody w celu zaspokojenia zapotrzebowania fizjologicznego na nie. Takie zdolności mogą jednak powodować nadmierną bioakumulację pierwiastków śladowych w ekosystemach o podwyższonej ich podaży, spowodowanej antropopresją lub wzbogaceniem środowiska wodnego ze źródeł naturalnych. Celem pracy była ocena zawartości niklu i chromu w wodzie oraz glonach z wybranych zatok Morza Czarnego w okolicach Sewastopola. Próbki wody oraz glonów pobrano w sierpniu 2012 r. z ośmiu zatok w rejonie Sewastopola (Gałubaja, Kozacha, Kamyshova, Kruhla, Striletska, Pishchana, Pivdenna, Sewastopolska) oraz jedną próbkę z otwartego morza w okolicach Fioletu. Z tych samych miejsc pobrano glony Cystoseira barbata i Ulva rigida. Pobraną wodę konserwowano na miejscu i po przywiezieniu do laboratorium oznaczono w niej zawartość niklu i chromu. Pobrane glony wypłukano w wodzie destylowanej, suszono, a następnie homogenizowano i mineralizowano. W roztworach oznaczono zawartość badanych pierwiastków metodą ASA z atomizacją elektrotermiczną. Stwierdzono 2–3-krotne różnice stężenia obydwu pierwiastków w wodzie z poszczególnych zatok. Zawartość niklu mieściła się w zakresie od 1,74 do 4,14 ·gNi · dm–3, a chromu w zakresie od 1,56 do 5,97 ·gCr · dm–3. Najwięcej badanych pierwiastków zawierała woda z zatoki Striletska. Zawartość niklu w badanych glonach wahała się w zakresie od 1,967 do 12,87 mg · kg–1 s.m., a chromu od 0,342 do 7,650 mg · kg–1 s.m. Stwierdzono większe nagromadzenie tych pierwiastków w Systoseira barbata niż w Ulva rigida. Najwięcej niklu zawierały glony pobrane w zatoce Sewastopolskiej, a najwięcej chromu zawierały glony z zatoki Pivdenna. Zawartość badanych pierwiastków w biomasie glonów nie była skorelowana z ich stężeniem w wodzie. Stwierdzono natomiast istotną korelację między zawartością niklu w glonach obydwu gatunków. Wartości współczynników bioakumulacji niklu w badanych ekosystemach były zbliżone do notowanych w środowiskach o dużym nasileniu antropopresji, natomiast w przypadku chromu były bardzo małe, dużo mniejsze niż podawane w dostępnej literaturze. Powodem było bardzo duże stężenie tego pierwiastka w wodzie i umiarkowanej jego zawartości w glonach. Generalnie we wszystkich zatokach stwierdzono większą zawartość badanych pierwiastków (zarówno w wodzie, jak i w glonach) niż w próbkach pobranych na otwartym morzu. Największe zagrożenie badanymi metalami stwierdzono w zatokach Sewastopolska i Pivdenna.
    Źródło:
    Ecological Chemistry and Engineering. A; 2015, 22, 4; 433-446
    1898-6188
    2084-4530
    Pojawia się w:
    Ecological Chemistry and Engineering. A
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Changes in nitrogen and magnesium contents in pea under the effect of nitrogen fertilization
    Zmiany zawartości azotu i magnezu w grochu siewnym pod wpływem nawożenia azotowego
    Autorzy:
    Symanowicz, Barbara
    Kalembasa, Stanisław
    Jaremko, Dawid
    Krasuski, Sebsatian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2216471.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Politechnika Bydgoska im. Jana i Jędrzeja Śniadeckich. Wydawnictwo PB
    Tematy:
    bioaccumulation
    magnesium
    N fertilization
    nitrogen
    Pisum sativum L.
    soil
    azot
    bioakumulacja
    gleba
    magnez
    nawożenie N
    Pisum sativum L
    Opis:
    Background. The aim of the conducted research was to determine the changes in nitrogen and magnesium contents in pea (Pisum sativum L.) and in soil under the effect of diversified nitrogen doses, as well as to calculate bioaccumulation factors and to demonstrate the relationships between the studied characteristics. Material and methods. In a two-year-long field experiment, carried out at the experimental plot of the Siedlce University of Natural Sciences and Humanities, four plots with different fertilization levels were established: 0 (control plot), N1, N2, and N3 $(N1 – 10, N2 – 20, and N3 – 30 kg·ha^(-1) )$. No phosphorus or potassium fertilization was applied because soil richness in assimilable phosphorus was established as very high, and in assimilable potassium as high. In the plant and soil material, total nitrogen content was established with the CHN/S method and total magnesium content with the ICP-AES method. Nitrogen and magnesium bioaccumulation factors and a coefficient of correlation were calculated. Results. Nitrogen fertilization $(10, 20 and 30 kg·ha^(-1))$ significantly diversified nitrogen content in seeds, straw, and pod walls of pea (Pisum sativum L.) and magnesium content in seeds and pod walls. Average nitrogen contents in pea were as follows: seeds (37.3) > roots (14.0) > straw (10.6) > pod walls (9.2) $g·kg^(-1)$ d.m. Magnesium content went in the opposite direction: pod walls (2.97) > straw > (2.20) > roots (1.68) > seeds $(1.18) g·kg^(-1)$ d.m. Total nitrogen content in the soil varied between $1.96 g·kg^(-1)$ and $2.31 g·kg^(-1)$ of soil, and total magnesium content between $0.75 g·kg^(-1)$ and $0.79 g·kg^(-1)$ of soil. Nitrogen and magnesium bioaccumulation factors in the pea biomass were high. Conclusion. The established nitrogen and magnesium contents in the dry matter of pea were within the limits of partition values that determine the acceptable amounts of those elements in fodder. The applied nitrogen fertilization at the doses of $10-30 kg·ha^(-1)$ did not affect negatively the changes in nitrogen and magnesium contents in pea and in the soil
    Celem przeprowadzonych badań było określenie zmian zawartości azotu i magnezu w grochu siewnym (Pisum sativum L.) i w glebie pod wpływem zróżnicowanych dawek azotu, obliczenie współczynników bioakumulacji i wykazanie zależności pomiędzy badanymi cechami. W dwuletnim doświadczeniu polowym przeprowadzonym w obiekcie doświadczalnym Uniwersytetu Przyrodniczo-Humanistycznego w Siedlcach uwzględniono cztery obiekty nawozowe: 0 (obiekt kontrolny), N1, N2, N3 ( N1‒10; N2‒20; N3‒30 $kg·ha^(-1)$). Nie stosowano nawożenia fosforem i potasem, ponieważ zasobność gleby w przyswajalny fosfor określono jako bardzo wysoką, a w przyswajalny potas jako wysoką. W materiale roślinnym i glebowym oznaczono całkowitą zawartość azotu metodą CHN/S oraz magnezu metodą ICP-AES. Obliczono współczynniki bioakumulacji azotu i magnezu oraz współczynniki korelacji. Nawożenie azotem istotnie różnicowało zawartość azotu w nasionach, słomie i strączynach grochu siewnego (Pisum sativum L.) oraz magnezu w nasionach i strączynach. Średnie zawartości azotu w grochu siewnym przedstawiają się następująco: nasiona (37.3) > korzenie (14.0) > słoma (10.6) > strączyny $(9.2) g·kg^(-1)$ s.m. Odwrotnie kształtowała się zawartość magnezu: strączyny (2.97) > słoma > (2.20) > korzenie (1.68) > nasiona $(1.18) g·kg^(-1)$ s.m. Całkowita zawartość azotu w glebie wynosiła $1.96–2.31 g·kg^(-1)$ gleby, a magnezu $0.75–0.79 g·kg^(-1)$ gleby. Współczynniki bioakumulacji azotu i magnezu w biomasie grochu siewnego kształtowały się na wysokim poziomie. Oznaczone zawartości azotu i magnezu w suchej masie grochu siewnego mieściły się w zakresie liczb granicznych określających dopuszczalne ilości tych pierwiastków w paszy
    Źródło:
    Acta Scientiarum Polonorum. Agricultura; 2020, 19, 4; 181-190
    1644-0625
    Pojawia się w:
    Acta Scientiarum Polonorum. Agricultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Phytotoxic effects of hexavalent chromium on rapeseed plants
    Fitotoksyczność chromu sześciowartościowego dla roślin rzepaku
    Autorzy:
    Peško, M.
    Kráľová, K.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/126705.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
    Tematy:
    bioaccumulation and translocation factors
    chlorophyll content
    chromium
    lipid peroxidation
    rapeseed
    bioakumulacja i translokacja czynników
    zawartość chlorofilu
    chrom
    peroksydacja lipidów
    rzepak
    Opis:
    Rapeseed (Brassica napus L. subsp. napus) plants were exposed to six different concentrations (12, 24, 60, 120, 240, 480 μmol dm–3) of K2Cr2O7 for 7 days. Dry mass of shoots and roots decreased rapidly with increasing external Cr(VI) concentration. Application of Cr(VI) concentrations ³ 120 μmol dm–3 caused that leaves were strongly chlorotic and some of them even desiccated. Roots of these plants where subtile and brownish. Notable decrease in chlorophyll content was observed already at the lowest (12 μmol dm–3) used concentration. Content of soluble proteins in leaves decreased rapidly within the studied concentration range, whereby the lowest protein content was observed after application of 240 μmol dm–3 Cr(VI). Lipid peroxidation expressed as a content of malondialdehyde in leaves was notable already after application of 12 μmol dm–3 Cr(VI). At lower applied Cr(VI) concentrations (12÷120 μmol dm–3) the bioaccumulation factors related to Cr accumulation in roots were higher then those determined for shoots. Treatment with higher Cr(VI) concentrations (240 and 480 μmol dm–3) had an opposite effect and BAFs for the shoots exceeded those determined for the roots. The portion of Cr allocated in shoots related to the total Cr amount accumulated by plant ranged from 23.3% (12 μmol dm–3) to 94.7% (480 μmol dm–3). In the case of higher applied external Cr(VI) concentrations (120÷480 μmol dm–3) the defence mechanisms of plants were evidently impaired and uncontrolled Cr translocation within the plant occurred.
    Źródło:
    Proceedings of ECOpole; 2011, 5, 2; 413-418
    1898-617X
    2084-4557
    Pojawia się w:
    Proceedings of ECOpole
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-12 z 12

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies