Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Tora" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Topology Based Routing Protocols in Vehicular Ad-Hoc Networks (VANET)
Autorzy:
Rajkumar, M. Newlin
Nithya, M.
Hemalatha, P.
Rajeswari, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1193566.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Przedsiębiorstwo Wydawnictw Naukowych Darwin / Scientific Publishing House DARWIN
Tematy:
AODV
DSR
TORA
Topology based routing
VANET
reactive routing
Opis:
Vehicular Ad-hoc network (VANET) is an exacting form of Mobile Ad-hoc Network (MANET) where the vehicles are act as nodes. Due to high mobility of nodes, high partitioned network and also dynamic changing routing protocols, the routing in Vanet is dispute one. The routing protocols functions should depends on the internal and external characteristics of VANET such as nodes mobility, road topology and obstacles which block the signal. A routing protocol is used to find the route between the nodes to communicate each other. The particular route to be selected by routing protocol. The routers have the information about the network which is directly connected to it. The routing protocol first forward the information to the immediate neighbor node, then it forward the information throughout the network. In VANET the routing protocol are classify based on topology, position of vehicle, cluster based vehicle, broadcast based routing and geocast based routing. This article explains the topology based routing protocol, especially reactive routing protocol which is a part of the topology based routing protocol.
Źródło:
World Scientific News; 2016, 41; 186-192
2392-2192
Pojawia się w:
World Scientific News
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of the Diverse Concentration of Sodium Chloride in the Medium on the Content of Assimilation Pigments and the Biometric Features of Basket Willow (Salix viminalis L) Cultivated in Hydroponics
Wpływ zróżnicowanego stężenia chlorku sodu w pożywce na zawartość barwników asymilacyjnych i cechy biometryczne wierzby wiciowej (Salix viminalis L) uprawianej w hydroponice
Autorzy:
Mikiciuk, M.
Wróbel, J.
Jakowienko, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/389423.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Towarzystwo Chemii i Inżynierii Ekologicznej
Tematy:
Salix viminalis
klony Bjor
"Jorr"
"Tora"
stres solny
barwniki asymilacyjne
clones "Bjor"
salinity stress
assimilation pigments
Opis:
In 2006 a hydroponic vegetation experiment was carried out under controlled conditions in the laboratory of the Department of Plant Physiology University of Agriculture in Szczecin. The experiment was conducted using a complete randomization method in a two-factor system in three replications Three series of experiments were performed during the period from April to June. The first experimental factor was a concentration of NaCl in the medium (0.068, 0.136 and 0.170 mol NaCl dm–3, control test – complete Hoagland’s medium), whereas the other factor was a willow clone. The following biometric features were determined: the length of a shoot, the number of leaves on the shoot, fresh and dry matter of shoots. The content of assimilation dyes in the leaves of willow was also determined, 48 and 168 hours after the salinization of the media.
Hydroponiczne doświadczenie wegetacyjne przeprowadzone zostało w 2006 roku, w kontrolowanych warunkach, w laboratorium Katedry Fizjologii Roślin Akademii Rolniczej w Szczecinie. Doświadczenie założono metodą kompletnej randomizacji w układzie dwuczynnikowym, w trzech powtórzeniach. Wykonano trzy serie doświadczeń w miesiącach kwiecień - czerwiec. Pierwszy czynnik doświadczalny stanowiło stężenie NaCl w pożywce (0,068; 0,136 i 0,170 mol NaCl dm-3, kontrola - pożywka pełna Hoaglanda), drugi natomiast klon wierzby. Określono następujące cechy biometryczne roślin: długość pędu, liczba liści na pędzie, świeża i sucha masa pędów. Oznaczono również zawartość barwników asymilacyjnych w liściach wierzby, 48 oraz 168 godzin po zasoleniu pożywek.
Źródło:
Ecological Chemistry and Engineering. A; 2010, 17, 10; 1289-1295
1898-6188
2084-4530
Pojawia się w:
Ecological Chemistry and Engineering. A
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The God of the Patriarchs as a Common Heritage of Judaism and Christianity
Bóg patriarchów jako wspólne dziedzictwo judaizmu i chrześcijaństwa
Autorzy:
Jasiński OFM, Andrzej Sebastian
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/578765.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
Bóg
judaizm
chrześcijaństwo
patriarchowie
Abraham
Izaak
Księga Rodzaju
Tora
przymierze
obietnica
God
Judaism
Christianity
Patriarchs
Isaac
Genesis
Torah
Covenant
Promise
Opis:
Artykuł podejmuje kwestię teologicznego znaczenia (dla judaizmu i chrześcijaństwa) relacji Boga z wybranymi postaciami starotestamentalnymi Abrahamem i Izaakiem. Punktem wyjścia do analizy były teksty zawarte w Księdze Rodzaju (Rdz 15; 17; 22). Na początku ukazano miejsce Księgi Rodzaju w Torze i znaczenie tego zbioru pism w judaizmie oraz w chrześcijaństwie. Księga Rodzaju jest pierwszym pismem Tory (Pięcioksięgu), a jej redakcja była bardzo długim procesem, która brała początek już w epoce patriarchalnej (tradycje ustne), a skończyła się w czasach perskich. Pismo to ma wielkie znaczenie zarówno w tradycji judaistycznej, jak i chrześcijańskiej (Księga Rodzaju otwiera kanon Biblii w obu religiach).Najważniejszym wydarzeniem w życiu Abrahama było zawarcie przymierza z Bogiem (Rdz 15; 17). Patriarcha został nazwany „ojcem wiary”. Judaizm akcentuje aspekt partykularny relacji Bóg – Abraham i traktuje patriarchę przede wszystkim jako protoplastę Izraela, narodu, który stał się dziedzicem obietnic danych Abrahamowi. Chrześcijaństwo podkreśla w tej relacji aspekt uniwersalny, patriarcha uważany jest bowiem za ojca wszystkich wierzących, także uczniów Jezusa Chrystusa.Dzieje Izaaka są kontynuacją historii Abrahama i jego relacji z Bogiem. Najważniejszym wydarzeniem w życiu Izaaka był epizod opisany w Rdz 22 (ofiara w Moria). Abraham został wypróbowany w wierze, bowiem Bóg polecił mu ofiarować syna obietnicy (Izaaka). Uratowany przez Pana Izaak, stał się spadkobiercą obietnic Bożych. W judaizmie jest traktowany przede wszystkim jako znak wierności Boga oraz wypełnienia obietnicy potomka, natomiast w chrześcijaństwie podkreśla się znaczenie typiczne ofiary Izaaka, która zapowiadała ofiarę Jezusa Chrystusa.
The God of Patriarchs is one of the most important problem of the Old Testament. Here I argue that the problem is actually so severe as has been before (in recent scholarship). First I presented the Book of Genesis (an integral part of the Torah), then the God’s covenant with Abraham and Isaac. The story of Abraham and Isaac shows some aspects of the nature of God (his transcendent and immanent) and his activities in the time of the patriarchal period. The God of patriarchs is the God of Moses, the God of the prophets (OT) and the God of the apostles (NT). The soteriological interpretations of the Isaac’s tale found in rabbinic and Christian sources affirmed the important significant of the story (Gn 22) for the both religions. Abraham hoped that God might be capable of restoring life to his son. Isaac appears as the figure of the risen one (New Testament).
Źródło:
Scriptura Sacra; 2015, 19; 107-132
1428-7218
Pojawia się w:
Scriptura Sacra
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Art of Compromise: The Human Figure in Eastern European Synagogue Decoration
Autorzy:
Kotlyar, Eugeny
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2117177.pdf
Data publikacji:
2013-12-31
Wydawca:
Akademia Zamojska
Tematy:
Jewish folklore
symbolism
the universe
synagogues
normative Judaism
Judaic art
prayer
artistic analysis
Torah
Ashkenazi tradition
folklor żydowski
symbolizm
wszechświat
synagogi
judaizm normatywny
sztuka judaistyczna
modlitwa
analiza artystyczna
Tora
tradycja aszkenazyjska
Opis:
Arguments against human representation, leveled by normative Judaism at artistic practice, are based on the Second Commandment. Yet the principle of hiddur mitzvah, em-phasizing serving God “in all ways befitting His Holiness,” led to elaborate synagogue decoration supposed to intensify awe before the Lord. This discrepancy is clearly instantiated in Eastern European synagogue wall paintings, where Ashkenazi traditions met the spiritual mystery of the shtetl to produce new graphic renditions of Torah, midrashim, and local folklore. Humanly imaged Shekhinah, Moshiach, kohanim, simple Jews, and metaphors for the virtues became central in symbolically imag-ing the universe, spiritualizing space and intensifying concentration during prayer. But this was done rather originally, indicating the painters’ attempt to avoid human figures. Com-mon anthropomorphic motifs include images of hands, small-scale human figures barely silhouetted or schematized, and the few large-scale ones with “dissolving forms” and smudged facial features. The populous bestiary expressed the didactic, ritual, or eschato-logical subtext, where people “through animal and bird masks gaze with human eyes” (El Lissitzky). These tactics produced powerful artistic effects, turning physical space into a mystical essence available to the congregation’s inner beholding. Based on surviving text documents and photographs, the article studies general typol-ogy, iconography, and specific instances of these images.
Argumenty przeciwko przedstawianiu człowieka, wysuwane przez judaizm normatywny wobec praktyk artystycznych, opierają się na drugim przykazaniu. Jednak zasada hiddur micwa, kładąca nacisk na służenie Bogu „na wszelkie sposoby godne Jego świętości”, doprowadziła do powstania misternych dekoracji synagogalnych, które miały wzmagać zachwyt przed Panem. Ta rozbieżność wyraźnie uwidacznia się w malowidłach ściennych synagog wschodnioeuropejskich, gdzie tradycje aszkenazyjskie zetknęły się z duchową tajemnicą sztetla, tworząc nowe graficzne interpretacje Tory, midraszy i lokalnego folkloru. Ludzkie wyobrażenia Szechiny, Mosziacha, kohanim, prostych Żydów i metafor cnót stały się centralnym elementem symbolicznego wyobrażenia wszechświata, uduchowienia przestrzeni i wzmożenia koncentracji podczas modlitwy. Czyniono to jednak dość oryginalnie, co wskazuje na dążenie malarzy do unikania postaci ludzkich. Do typowych motywów antropomorficznych należą wizerunki rąk, małe postacie ludzkie, ledwie zarysowane sylwetką lub schematem, a także nieliczne duże, o „rozpływających się formach” i rozmazanych rysach twarzy. Ludowe bestiarium wyrażało podtekst dydaktyczny, rytualny lub eschatologiczny, gdzie ludzie „przez maski zwierząt i ptaków patrzą ludzkimi oczami” (El Lissitzky). Taktyka ta przynosiła potężne efekty artystyczne, przekształcając przestrzeń fizyczną w mistyczną esencję dostępną dla wewnętrznego postrzegania zgromadzonych. Na podstawie zachowanych dokumentów tekstowych i fotografii w artykule przeanalizowano ogólną typologię, ikonografię oraz konkretne przypadki tych obrazów.
Źródło:
Studia Żydowskie. Almanach; 2013, 3, 3; 13-27
2083-5574
Pojawia się w:
Studia Żydowskie. Almanach
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies