Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Stwardnienie rozsiane" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 19
Tytuł:
Wyznaczniki wczesnej adaptacji do stwardnienia rozsianego
Autorzy:
Różycka, Jagoda
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129071.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy
Tematy:
adaptacja
jakość życia
prężność
stwardnienie rozsiane
Opis:
Celem prezentowanych badań było ustalenie istotnych wyznacz-ników procesu przystosowania do stwardnienia rozsianego wśród pacjentów. Badaniom poddano 40 osób z wczesną diagnozą choroby. Wykorzystano Skalę SPP-25, Skalę AIS, Skalę HADS i Skalę MSIS. Uzyskane wyniki wskazują na dobre przystosowanie badanych osób do stwardnienia rozsianego w postaci umiarko-wanego poziom akceptacji choroby oraz wysokiego poziomu jakości życia oraz dobrego funkcjonowania emocjonalnego. Prężność jako zmienna psychologiczna okazała się istotnym czynnikiem sprzyjającym adaptacji w zakresie zdolności do tolerowania niepowodzeń, mobilizacji w trudnych chwilach oraz optymistycz-nego nastawienia do życia. Wyniki omawiane są w kontekście pomocy psycholo-gicznej dla wybranej grupy pacjentów.
Źródło:
Polskie Forum Psychologiczne; 2019, XXIV, 3; 334-355
1642-1043
Pojawia się w:
Polskie Forum Psychologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Stwardnienie rozsiane u dzieci – aspekty kliniczne i dylematy diagnostyczne
Multiple sclerosis in children – clinical aspects and diagnostic dilemmas
Autorzy:
Jamroz, Ewa
Paprocka, Justyna
Pietruszewski, Jerzy
Bojda, Anna
Betkiewicz, Alicja
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437744.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
stwardnienie rozsiane
dzieci
diagnostyka
multiple sclerosis
children
diagnostics
Opis:
Wstęp. Stwardnienie rozsiane (SM) jest przewlekłą, nabytą chorobą demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego. Patogeneza choroby nadal pozostaje nieznana, chociaż modele eksperymentalne dostarczają dowodów na temat podłoża zapalno- demielinizacyjnego. Szacowana częstość występowania SM wynosi 3.6 przypadków na 100 000 osobolat wśród kobiet oraz 2.0 u mężczyzn. Około 10% chorych doświadcza pierwszych objawów przed 18. rokiem życia. Diagnoza SM u osób dorosłych opiera się na kryteriach McDonalda, które obejmują objawy kliniczne, ocenę zmian w badaniach neuroobrazowych (MR głowy i rdzenia kręgowego), obecność prążków oligoklonalnych w płynie mózgowo-rdzeniowym oraz nieprawidłowe potencjały wywołane. Te kryteria są mniej przydatne w populacji dziecięcej, we wczesnych stadiach choroby. Postawienie prawidłowej diagnozy u młodszych pacjentów stanowi problem diagnostyczny, ponieważ objawy kliniczne mogą sugerować inną chorobę zapalno-demielinizacyjną lub neurometaboliczną. Cel pracy. Celem pracy była retrospektywna analiza obrazu klinicznego oraz wyników badań dodatkowych u dzieci z rozpoznanym stwardnieniem rozsianym w odniesieniu do aktualnie obowiązujących kryteriów. Materiał i metody. Grupę badaną stanowiło 29 dzieci w wieku od 5 do 17 lat (wiek średni: 15lat) hospitalizowanych w Klinice Pediatrii i Neurologii Wieku Rozwojowego SUM w Katowicach w latach 2005–2010. Wyniki. U wszystkich dzieci rozpoznano postać rzutowo-remisyjną stwardnienia rozsianego. Najczęściej występującymi pierwszymi objawami były zaburzenia ruchowe i czuciowe (52%). U 91% dzieci stwierdzono obecność prążków oligoklonalnych. 58% pacjentów spełniało kryteria McDonalda z 2005 r., 90% – kryteria McDonalda z 2010 r., natomiast 17%pacjentów 3 z 4 kryteriów Barkhofa.
Background. Multiple sclerosis (MS) is a chronic, acquired demyelinating disease affecting central nervous system. The pathogenesis of the disorder is still unclear, although experimental models provide evidences of autoimmune and inflammatory basis of the disease. The estimated occurence of MS is 3.6 cases per 100,000 person-years in women and 2.0 in men. Up to 10% of patients experiences their first symptoms before the age of 18. The diagnosis of MS in adults is based on Mc Donald criteria, that include clinical symptoms, magnetic resonance imaging (MRI) of the brain and spinal cord, the presence of oligoclonal bands in cerebrospinal fluid (CSF) and abnormal visual evoked potentials. These criteria are less useful in early stages of the disease in children. The exact diagnosis in young patients is even more difficult because of clinical presentation which may suggest other inflammatory-demyelinating and neurometabolic diseases. Aim. The authors analyze a group of 29 children (clinical presentation and additional examinations) in reference to current diagnostic criteria. Material and methods. The analyzed group consisted of 27 children hospitalized in Child Neurology Department of Medical University of Silesia in Katowice in the years 2005- 2010. The average age at diagnosis was 15 years, the range was 5 to 17 years. Results. All children exhibited relapsing, remitting multiple sclerosis. In the analyzed group, patients presented with initial symptoms concerning predominantly sensory and motor symptoms - 52 %. The oligoclonal bands were present in 91% of examined children. 58% of patients fulfill the 2005 McDonald criteria, revised 2010 McDonald criteria 90%. 17 children presented three out of four Barkhof magnetic resonance imaging criteria.
Źródło:
Medical Review; 2013, 4; 501-508
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of an occupational therapist in working with people with MS in the opinion of patients
Rola terapeuty zajęciowego w pracy z osobami chorującymi na SM w opinii pacjentów
Autorzy:
Aleksander-Szymanowicz, Paulina
Paś, Magdalena
Filar-Mierzwa, Katarzyna
Grapa, Joanna
Bac, Aneta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2098306.pdf
Data publikacji:
2022-07-13
Wydawca:
Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Tarnowie
Tematy:
occupational therapist
multiple sclerosis
terapeuta zajęciowy
stwardnienie rozsiane
Opis:
Wprowadzenie: Osoba chorująca na stwardnienie rozsiane potrzebuje opieki wielu specjalistów, począwszy od opieki lekarza i fizjoterapeuty, a kończąc na terapeucie zajęciowym. Zatem celem pracy była ocena roli terapeuty zajęciowego w pracy z osobami chorującymi na SM w opinii pacjentów. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 108 osób chorujących na stwardnienie rozsiane w wieku od 24 do 71 lat (średnia wieku 41,8 ±11,1). Narzędziem badawczym był autorski kwestionariusz ankiety składający się z 28 pytań dotyczących choroby oraz współpracy z terapeutą zajęciowym. Wyniki i wnioski: W czasie zaostrzenia choroby badane osoby miały największą trudność z ubieraniem się i wstawianie z łóżka lub krzesła. Najmniej problemów sprawiało respondentom kontynuowanie ulubionych zajęć, hobby. Wśród badanych, większość osób, które regularnie uczęszczały na rehabilitacje współpracowały z terapeutą zajęciowym. Najwięcej badanych brało udział w terapii zajęciowej w ośrodku rehabilitacyjnym i jako interwencje terapeutyczną wskazało modyfikacje czynności codziennych. W badanej grupie najwięcej osób chciałoby podjąć współpracę z terapeutą zajęciowym indywidualnie w domu. Wśród tych osób, większość oczekiwałaby wypracowania alternatywnych metod wykonywania ważnych, ale trudnych czynności oraz wprowadzenia sprzętu pomocniczego w czasie zaostrzenia choroby.
Introduction: A person suffering from multiple sclerosis needs the care of numerous specialists, starting with the care of a doctor and a physiotherapist, and ending with an occupational therapist. Therefore, the purpose of the study was to assess the role of an occupational therapist in working with people with MS in the opinion of patients. Material and methods: 108 persons with multiple sclerosis aged 24 to 71 (average age 41.8 ±11.1) participated in the study. The research tool was the author's questionnaire consisting of 28 questions regarding the disease and the cooperation with an occupational therapist. The results were developed using descriptive statistics, which included the arithmetic mean, standard deviation, minimum value and maximum value. For statistical analysis, the R software was used, and all analyses were performed with the Chi-squared test and the Fisher's exact test with the Monte Carlo simulation method. Results and conclusions: During the exacerbation of the disease, the respondents had the greatest difficulty in getting dressed and getting out of bed or chair. The least problematic issue for the respondents was the continuation of their favourite activities, hobbies. Among the respondents, most of persons who regularly attended rehabilitation cooperated with an occupational therapist. Most of the respondents participated in occupational therapy held in a rehabilitation centre and indicated modifications of daily performed activities as a therapeutic intervention. In the group under study, most persons would like to cooperate with an occupational therapist individually at home. Among these persons, most would expect to develop alternative methods of performing important but difficult activities and to introduce auxiliary equipment during the exacerbation of the disease.
Źródło:
Health Promotion & Physical Activity; 2022, 19, 2; 11-18
2544-9117
Pojawia się w:
Health Promotion & Physical Activity
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Assessment of the quality of life and functional status of multiple sclerosis patients
Ocena jakości życia oraz stanu funkcjonalnego chorych na stwardnienie rozsiane
Autorzy:
Drewniak, Anna
Śliwka, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1965299.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Multiple Sclerosis
Quality of Life
stwardnienie rozsiane
jakość życia
Opis:
Background: Multiple sclerosis is a chronic demyelinating disease of the central nervous system. The patient’s state is determined by factors such as the type of MS, the time since diagnosis, family support and many other individual characteristics. The prolonged and progressive nature of the disease leads to a decrease in the quality of life and the gradual deterioration of a patient’s functional state.Purpose: The aim of this study was to evaluate the quality of life in people with multiple sclerosis and to determine the relationship between the quality of life and the disease duration, the type of MS and the functional state. The second goal was to compare the questionnaires in order to assess the quality of life in patients with MS.Material and methods: The study involved 35 consecutive patients with a clinical diagnosis of multiple sclerosis. Quality of life was assessed using the SF-36 and MSIS-29 questionnaires. To assess the patients' functional state the Timed Up & Go test, De Souza scale and a 4-test balance scale were used.Results: The mean scores of all subscales of the SF-36 were below the norm in the study group. There was a strong positive correlation between the results of Physical Functioning (PF), Role Physical (RP) and Physical Summary Component (PSC) and the results of the four-step balance scale and the De Souza scale, as well as a strong negative correlation between the PF, RP, PSC and the Timed Up & Go results. The longer the duration of the disease was, the lower the scores assessed on the PF and PSC subscales were.Conclusion: 1. A longer duration of the disease and a worse functional state, lowers the quality of life of patients with multiple sclerosis. It seems that this group of patients requires more support from formal and informal caregivers and institutions within the health care system. 2. A significant correlation between the results obtained in patients with MS in the SF-36 and MSIS-29 questionnaires, suggests that using them alternatively in the assessment of some areas of the quality of life may be justified.
Wstęp: Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą chorobą demielinizacyjną ośrodkowego układu nerwowego. Na stan funkcjonalny i psychiczny chorego wpływają takie czynniki jak: postać stwardnienia rozsianego, czas od diagnozy, wsparcie ze strony rodziny oraz wiele innych indywidualnych cech. Postępujący i długotrwały charakter choroby prowadzi z czasem do obniżenia jakości życia pacjentów oraz stopniowego pogarszania się ich stanu funkcjonalnego. Cel pracy: Ocena jakości życia pacjentów ze stwardnieniem rozsianym oraz określenie zależności pomiędzy jakością życia a: postacią stwardnienia rozsianego, czasem trwania choroby oraz sprawnością funkcjonalną, a także porównanie kwestionariuszy do oceny jakości życia u chorych na stwardnienie rozsiane. Materiał i metody: W badaniu wzięło udział 35 pacjentów z potwierdzoną diagnozą stwardnienia rozsianego. Jakość życia oceniana była za pomocą kwestionariusza SF-36 oraz MSIS-29. Oceniano także sprawność funkcjonalną pacjentów testem Timed Up&Go, na skali DeSouza oraz na 4-etapowej skali równowagi. Wyniki: Średnie wyniki wszystkich podskal kwestionariusza SF-36 w badanej grupie osiągnęły wartości poniżej normy. Odnotowano silne dodatnie korelacje pomiędzy wynikami Physical Functioning (Aktywność fizyczna i jej ograniczenia spowodowane stanem zdrowia), Role Physical (Ograniczenia w pełnieniu ról społecznych z powodu problemów w funkcjonowaniu fizycznym) i Physical Summary Component (PSC), a rezultatami 4-etapowej skali równowagi oraz skali De Souza, a także silną ujemną korelację pomiędzy PF, RP PSC, a wynikami testu Timed Up&Go. Wraz z wydłużaniem się czasu trwania choroby znamiennie obniżały się wyniki na podskalach PF oraz PSC. Wnioski: 1. Dłuższy czas trwania choroby oraz gorsza sprawność funkcjonalna, wpływa na obniżenie poziomu jakości życia pacjentów ze stwardnieniem rozsianym. Należy spodziewać się, że ta grupa docelowa wymagała będzie szczególnego wsparcia ze strony formalnych i nieformalnych opiekunów oraz instytucji opieki zdrowotnej. 2. Silna korelacja pomiędzy wynikami uzyskanymi u chorych na stwardnienie rozsiane w kwestionariuszu SF-36 oraz MSIS-29, sugeruje, że stosowanie ich zamiennie do oceny niektórych obszarów jakości życia może być uzasadnione
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2013, 17(2); 11-17
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Has the description of the Uhthoff phenomenon complicated rehabilitation in multiple sclerosis?
Czy opisanie zjawiska Uhthoffa utrudniło rehabilitacje w stwardnieniu rozsianym?
Autorzy:
Opara, Józef
Szwejkowski, Waldemar
Pidsudko, Zenon
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1942914.pdf
Data publikacji:
2009
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
physiotherapy
rehabilitatio
Multiple Sclerosis
Temperature
fizjoterapia
rehabilitacja
stwardnienie rozsiane
temperatura
Opis:
Professor Wilhelm Uhthoff described for the first time in 1890 that increased body temperature from physical exertion may lead to transient impairment of vision in patients with multiple sclerosis (MS). In his report entitled: “Untersuchungen über die bei der multiplen Herdsklerose vorkommenden Augenstörungen“ he described within four out of a 100 patients with MS a marked deterioration of visual acuity during physical exercise and exhaustion. This vision, referred to as retrobulbar optic neuritis, was later named after him as “Uhthoff phenomenon”. Until 1983 “the hot bath test” was accepted as a clinical test and used for diagnosing MS, subsequently being replaced by more specific investigations. Now it is known that the Uhthoff phenomenon and the characteristic deterioration of MS symptoms by increased body temperature due to physical exercise may also be observed with triggering factors such as fever, hot meals, weather, menstruation, but also smoking and psychological stress. For a long time it was not clear as to whether the nervous conduction velocity in demyelinated fibres was influenced directly by heat or whether it was due to indirect phenomena. In 2004 Humm et al. stated that Uhthoff phenomena in the motor system are due to varying degrees of conduction block and are associated with prolonged central motor conduction time. Multiple sclerosis (MS) is associated with a variety of symptoms and functional deficits that result in a range of progressive impairments and handicaps. Uhthoff phenomenon has defined the strategy of rehabilitation procedures in MS for more than a 100 years. Heat therapy and physical exercises were restricted because of fear of a flare up of the disease, and aquatic exercises were limited to a water temperature of 30°C. In recent years something has changed though. A few reports on randomised controlled trials of progressive exercise programmes, mainly consisting of resistance training for a few months have been published. The findings from these studies suggest overall disability and mobility improvement with aerobic training. All types of rehabilitation should be tailored to fit a patient’s specific needs. The first report to describe the successful outcome of a comprehensive rehabilitation programme that included aquatic therapy with a pool temperature above 30°C in a MS patient has been published. Based on the Uhthoff phenomenon, therapeutic trials with cooling jackets are being investigated and developed. In this review there is reported the current state concerning the Uhthoff phenomenon and its influence on comprehensive rehabilitation in MS.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2009, 13(1); 25-28
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Selected predictors increase the chance of effective interferon beta treatment in patients with multiple sclerosis
Wybrane predyktory zwiększają szansę skutecznego leczenia interferonem beta chorych na stwardnienie rozsiane
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/437955.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
predictors
multiple sclerosis
interferon beta
outcome
predyktory
stwardnienie rozsiane
wyniki
Opis:
Background: Most demographic, clinical and MRI variables in patients with relapsing – remitting multiple sclerosis (RRMS) failed to predict the IFN beta treatment outcome. Objective: To identify pre-treatment and early treatment variables which predict in RRMS patients a beneficial response to the INF beta therapy. Method and patients: A survey of 20 articles on pretreatment and early treatment variables predicting the result of the IFN beta therapy in MS patients. Results: Age, gender, duration of the disease, the total or annual number of relapses and disability scale status prior to the treatment did not prognosticate the response to the IFN beta treatment. In the pre-treatment period responders compared with non-responders underwent the RR course more often. The earlier initiation of the IFN beta treatment showed a positive predictive value but only in selected patients. During the first 2 years of treatment the absence of relapses, decreased disability scale status, neuroimages with 0-2 new T2 – related lesions, without active T1-related enhanced lesions and with lower T2-, T1- related lesions predicted beneficial effects after further 2-3 years of treatment. Conclusion: A composite of selected predictors increases the chance of the beneficial IFN beta treatment outcome. The composite consists of the reduced number of relapses, the diminished disability scale status, the limited volume of new or extending T2-, T1- related lesions and the decreased number of active enhanced lesions during the first 2 years of treatment.
Temat. Większość demograficznych, klinicznych i neuroobrazowych (RM) predyktorów nie określa odpowiedzi chorych z nawracająco-zwalniającym stwardnieniem rozsianym (NZSR) na leczenie interferonem beta (IFN beta). Cel. Identyfikacja przed i na początku leczenia IFN beta zmiennych, które orzekają o korzystnej reakcji chorych z NZSR na tę terapię. Metoda i pacjenci. Dokonano przeglądu 20 artykułów opisujących zmienne, które przed i w czasie leczenia orzekły o wyniku terapii IFN beta chorych na SR. Wyniki. Wiek, płeć, długość choroby, całkowita lub roczna liczba rzutów i stopień niepełnosprawności (NP) przed leczeniem nie prognozowały odpowiedzi na IFN beta. Reagujący w porównaniu do niereagujących częściej mieli przed leczeniem zwalniający przebieg choroby. Wcześniejsze rozpoczęcie terapii IFN beta wykazało pozytywną wartość predykcyjną, lecz tylko u wybranych chorych. Podczas pierwszych 2 lat leczenia ustąpienie rzutów, zmniejszenie NP, wystąpienie neuroobrazów z O-2 nowymi T2 - zależnymi uszkodzeniami, bez aktywnych T1 – zależnych wzmacniających się zmian oraz z mniejszą objętością T2 – i T1- zależnych uszkodzeń były predyktorami korzystnego wyniku leczenia po 2-3 latach. Wniosek. Kompozyt wybranych predyktorów zwiększa szansę korzystnego wyniku leczenia IFN beta. Kompozyt ten składa się ze zmniejszonej liczby rzutów, obniżonego stopnia NP, ograniczonej objętości nowych lub poszerzających się T2, T1 - zależnych uszkodzeń i mniejszej liczby aktywnych wzmacniających się ognisk podczas pierwszych 2 lat leczenia.
Źródło:
Medical Review; 2013, 1; 119-129
2450-6761
Pojawia się w:
Medical Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Comorbidities in multiple sclerosis
Choroby współistniejące w stwardnieniu rozsianym
Autorzy:
Hercuń, Emilia J.
Tomaszewski, Witold
Juryńczyk, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1035343.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Śląski Uniwersytet Medyczny w Katowicach
Tematy:
multiple sclerosis
comorbidities
integrated care
stwardnienie rozsiane
choroby współistniejące
opieka koordynowana
Opis:
INTRODUCTION: Multiple Sclerosis (MS) is a chronic, inflammatory, demyelinating disease of the central nervous system, in which multifocal nerve tissue damage occurs. MATERIAL AND METHODS: The study analyzed the documentation of 130 patients hospitalized for multiple sclerosis in the Neurological Department of the Hospital in Bełchatów between I.2010 and V.2018. The control group were 177 patients from the Occupational Medicine Outpatient Clinic of the Medicall Health Institute in Piotrków Trybunalski consulted in 2018. RESULTS: Among patients with MS 49.2% were diagnosed with other diseases. The highest rate of comorbidity occurred in the primary progressive form and the lowest in the relapsing-remitting form. The most common diseases among MS patients were: arterial hypertension (23.8%), depression (9.2%), benign prostatic hyperplasia (7.7%), type 2 diabetes (6.9%), spinal discopathy ( 5.4%), cancer in anamnesis (3.8%) – 2% were malignant tumors and 2% non-malignant tumors, ischemic heart disease (3.1%), hypothyroidism (3.1%), psoriasis (3.1%), bronchial asthma (3.1%), ulcerative colitis (3.1%). Hyperlipidemia, which occurred in 35% of the subjects, was an important problem in patients with MS consisted, in the majority of cases, of elevated total and LDL cholesterol values. CONCLUSIONS: The most frequent comorbidities in MS patients are hyperlipidemia, hypertension, depression, benign prostatic hyperplasia, type 2 diabetes and spinal discopathy. The distribution of disease differed in individual forms of MS, however, this could be due to the age differences among patients. Researching the issue of comorbidity in MS is an important part of the integrated care as it can improve the treatment effectiveness in this group of patients.
WSTĘP: Stwardnienie rozsiane jest przewlekłą, zapalną, demielinizacyjną chorobą ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia tkanki nerwowej. MATERIAŁ I METODY: W badaniu przeanalizowano dokumentację pacjentów hospitalizowanych z powodu stwardnienia rozsianego (130 osób) na Oddziale Neurologicznym Szpitala Wojewódzkiego im. Jana Pawła II w Bełchatowie w okresie od stycznia 2010 do maja 2018 r. Grupę kontrolną (177 osób) utworzono z pacjentów Poradni Medycyny Pracy Instytutu Zdrowia Medicall w Piotrkowie Trybunalskim, konsultowanych w 2018 r. WYNIKI: U 49,2% pacjentów z SM stwierdzono inne schorzenia. Największy wskaźnik współchorobowości występował w postaci pierwotnie postępującej, a najmniejszy w postaci rzutowo-remisyjnej. Najczęstszymi jednostkami chorobowymi wśród pacjentów z SM były: nadciśnienie tętnicze (23,8%), depresja (9,2%), łagodny rozrost gruczołu krokowego (7,7%), cukrzyca typu 2 (6,9%), dyskopatia kręgosłupa (5,4%), choroba nowotworowa w wywiadzie (3,8%), wśród tych chorych 2% stanowiły nowotwory złośliwe i 2% niezłośliwe, choroba niedokrwienna serca (3,1%), niedoczynność tarczycy (3,1%), łuszczyca (3,1%), astma oskrzelowa (3,1%), wrzodziejące zapalenie jelita grubego (3,1%). Istotnym problemem u chorych z SM była również hiperlipidemia, która występowała u 35% badanych, w zdecydowanej większości w postaci podwyższonych wartości cholesterolu całkowitego i LDL. WNIOSKI: Najczęstszymi chorobami współistniejącymi u pacjentów z SM są hiperlipidemia, nadciśnienie tętnicze, depresja, łagodny rozrost gruczołu krokowego, cukrzyca typu 2 i dyskopatia kręgosłupa. Rozkład częstości ich występowania różnił się w poszczególnych postaciach SM, co mogło wynikać z różnic wiekowych pomiędzy chorymi. Badanie kwestii współchorobowości u pacjentów z SM może poprawić efektywność leczenia tej grupy chorych i stanowi istotny element opieki koordynowanej.
Źródło:
Annales Academiae Medicae Silesiensis; 2019, 73; 243-254
1734-025X
Pojawia się w:
Annales Academiae Medicae Silesiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Znaczenie kliniczne przeciwciał przeciw interferonowi beta u chorych na stwardnienie rozsiane
Clinical utility of anti-interferon-beta antibodies in patients with multiple sclerosis
Autorzy:
Pietrzak, Anna
Michalak, Sławomir
Kozubski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030226.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
interferon beta
interferon-beta
multiple sclerosis
neutralising antibodies
przeciwciała neutralizujące
stwardnienie rozsiane
Opis:
Treatment of multiple sclerosis with interferon-beta involves the risk of the development of immunological response to this protein. The response consists in the production of antibodies that bind or neutralise interferon-beta. The binding antibodies are detectable in the majority of the treated patients and do not influence the efficacy of treatment. Simultaneously, large clinical studies provide evidence that the neutralising antibodies reduce and in high titres suppress the effect of interferon, which causes the frequency of exacerbations and the number of new and intensified outbreaks in magnetic resonance imaging to increase. What is more, it may even result in the accelerated progression of disability. The incidence of the neutralising antibodies depends on the preparation as well as the route of administration and concerns from 2 to 42% of the treated patients; it reaches its maximum between the 6th and the 24th month of treatment. The neutralising antibodies may be present temporarily (once they disappear, the efficacy of interferon returns to its initial level), yet a high titre predicts their long-term persistence, even after the drug has been discontinued. Various ways of detecting the neutralising antibodies have been devised – from methods that take advantage of a cytopathic effect to those based on the induction of a luciferase reporter gene. Reliable markers of the in vivo activity of interferon-beta that may complement marking of the antibodies are being sought. For many years, the issue of anti-interferon antibodies was accompanied by controversy that resulted from methodological difficulties in studying their clinical utility. At present, in view of the gathered data, European experts unanimously recommend a repeated screening examination of the neutralising antibody titre for patients treated with interferon and considering the results when making therapeutic decisions.
Leczenie stwardnienia rozsianego interferonem beta wiąże się z ryzykiem rozwoju odpowiedzi immunologicznej przeciw temu białku. Polega ona na produkcji przeciwciał wiążących lub neutralizujących interferon beta. Przeciwciała wiążące są wykrywalne u większości leczonych i nie wpływają na skuteczność terapii. Jednocześnie duże badania kliniczne dostarczają dowodów na to, że przeciwciała neutralizujące zmniejszają, a w wysokich mianach znoszą działanie interferonu, co przekłada się na wzrost częstości rzutów oraz liczby nowych i wzmacniających się ognisk w badaniach rezonansu magnetycznego, a nawet przyspieszenie postępu niesprawności. Częstość występowania przeciwciał neutralizujących zależy od preparatu i drogi podania oraz dotyczy od 2 do 42% osób leczonych; maksimum osiąga między 6. a 24. miesiącem terapii. Przeciwciała neutralizujące mogą być obecne przejściowo (po ich zaniknięciu skuteczność interferonu powraca do poziomu wyjściowego), ale wysokie miano zapowiada ich wieloletnie utrzymywanie się, nawet po odstawieniu leku. Opracowano różne sposoby wykrywania przeciwciał neutralizujących – od metod wykorzystujących efekt cytopatyczny do tych opartych na indukcji genu reporterowego lucyferazy. Poszukuje się wiarygodnych markerów aktywności interferonu beta in vivo, które mogłyby uzupełniać oznaczenie przeciwciał. Przez wiele lat zagadnieniu przeciwciał przeciwinterferonowych towarzyszyły kontrowersje, które wynikały z trudności metodologicznych w badaniu ich znaczenia klinicznego. Obecnie, w świetle zgromadzonych danych, eksperci europejscy zgodnie zalecają powtarzane przesiewowe badanie miana przeciwciał neutralizujących u chorych leczonych interferonem i uwzględnienie wyników przy podejmowaniu decyzji terapeutycznych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 2; 92-98
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Survival in multiple sclerosis correlates to the level of hygiene and mortality
Przeżycie w stwardnieniu rozsianym koreluje z poziomem higieny i umieralnością
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030242.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
hygiene level
mortality
multiple sclerosis
poziom higieny
przeżycie
stwardnienie rozsiane
survival
umieralność
Opis:
Introduction: Survival of patients with multiple sclerosis is a complex variable determined by several factors. Objective of the study was to ascertain the association between the level of hygiene well as regional mortality and survival of patients with multiple sclerosis. Study design: The study of relation between variables included 14,200 multiple sclerosis patients (male – 6,025, female – 8,175) who died in the period 1981–2010 in Poland. The average survival of male and female patients with multiple sclerosis correlated to the marker of hygiene level (the late mortality in infants rate per 1,000 live births) and average, annual, sex-adjusted mortality rates for multiple sclerosis in towns and in the countryside of Poland (1981–2010). All demographic data were obtained from the Central Statistical Office in Warsaw. Results: A longer survival of male and female patients with multiple sclerosis showed a significant correlation to a higher hygiene level in Poland: r = -0.867, r = -0.902, p = 0.0001. Sex-adjusted mortality rates for women with multiple sclerosis in towns and villages were much higher than the analogous rates for men with multiple sclerosis; p = 0.0001, p = 0.019. A longer duration of life in male and female patients with multiple sclerosis demonstrated a strong, inverse correlation to a lower mortality in the countryside: r = -0.803, r = -0.630, p = 0.0001. The survival of women with multiple sclerosis did not show correlation to sex-adjusted mortality rates in towns: r = -0.126, p = 0.90. Conclusions: The higher level of hygiene was associated with the longer survival of multiple sclerosis patients. The survival of male and female patients with multiple sclerosis showed an inverse correlation to the lower mortality in rural regions. The duration of life in women did not correlate to the higher mortality in towns.
Wprowadzenie: Przeżycie chorych na stwardnienie rozsiane jest złożoną zmienną zależną od licznych czynników. Celem badania było stwierdzenie asocjacji między poziomem higieny oraz regionalną umieralnością i przeżyciem chorych na stwardnienie rozsiane. Metoda: Badanie relacji między zmiennymi objęło 14 200 chorych na stwardnienie rozsiane (mężczyźni – 6025, kobiety – 8175), którzy zmarli w latach 1981–2010 w Polsce. Przeciętne przeżycie mężczyzn i kobiet ze stwardnieniem rozsianym skorelowano z miernikiem poziomu higieny (współczynnikiem późnej umieralności niemowląt na 1000 żywych urodzeń) oraz z przeciętnymi, rocznymi, dostosowanymi do płci współczynnikami umieralności na stwardnienie rozsiane w miastach i na wsi Polski (1981–2010). Wszystkie dane demograficzne uzyskano z Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie. Wyniki: Dłuższe przeżycie mężczyzn i kobiet ze stwardnieniem rozsianym wykazało istotną korelację z wyższym poziomem higieny w Polsce: r = −0,867, r = −0,901, p = 0,0001. Dostosowane do płci współczynniki umieralności kobiet ze stwardnieniem rozsianym w miastach i na wsi były znamiennie wyższe niż analogiczne współczynniki u mężczyzn: p = 0,0001, p = 0,019. Dłuższe przeżycie mężczyzn i kobiet ze stwardnieniem rozsianym cechowało się mocną, odwróconą korelacją z niższą umieralnością na wsi: r = −0,803, r = −0,630, p = 0,0001. Długość życia kobiet nie korelowała z wyższą umieralnością w miastach: r = −0,126, p = 0,90. Wnioski: Im wyższy był poziom higieny, tym dłuższe było przeżycie chorych na stwardnienie rozsiane. Przeżycie mężczyzn i kobiet ze stwardnieniem rozsianym wykazało odwróconą korelację z niższą umieralnością na wsi. Długość życia kobiet nie korelowała z wyższą umieralnością w miastach.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 1; 4-8
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role of physical activity in preventing disability in Multiple Sclerosis
Rola aktywności fizycznej w zapobieganiu niepełnosprawności w stwardnieniu rozsianym
Autorzy:
Opara, Józef
Kucio, Cezary
Socha, Teresa
Szczygieł, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1963449.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
disability
Multiple Sclerosis
Physical activity
prevention
niepełnosprawność
stwardnienie rozsiane
aktywność fizyczna
prewencja
Opis:
The question of the role of physical activity in preventing disability in Multiple Sclerosis has to date not been described in Polish literature. It is well known that physical activity in Multiple Sclerosis patients is less than is the case in the general population. It is higher in patients with primary progressive (Primary Progressive Multiple Sclerosis - PPMS) than in the relapsing-remitting form (Relapsing Remitting Multiple Sclerosis - RRMS) of the disease. Numerous scientific studies have confirmed the low physical activity of people with MS. Most of them used an accelerometer, pedometer and questionnaires - the most widespread being: the Godin Leisure-Time Exercise Questionnaire - GLTEQ and the International Physical Activity Questionnaire - IPAQ. It has been found that behavioural methods lead to increased physical activity in patients. Improving physical activity delays the development of physical disability in multiple sclerosis patients and has the effect of increasing the quality of life.
Problemy aktywności fizycznej osób ze stwardnieniem rozsianym nie były dotąd poruszane w piśmiennictwie polskojęzycznym. Powszechnie wiadomo, że aktywność fizyczna chorych na stwardnienie rozsiane jest mniejsza niż w populacji ogólnej. Jest ona większa u chorych z postacią pierwotnie postępującą (Primary Progressive Multiple Sclerosis – PPMS) niż z postacią rzutowozwalniającą (Relapsing Remitting Multiple Sclerosis – RRMS) choroby. Liczne badania naukowe potwierdziły niską aktywność fizyczną osób z SR. Najczęściej do jej oceny stosuje się akcelerometrię, pedometrię i kwestionariusze samooceny – najbardziej rozpowszechnione są Godin Leisure-Time Exercise Questionnaire – GLTEQ i International Physical Actiivity Questionnaire – IPAQ. Okazało się, że metody behawioralne prowadzą do zwiększenia aktywności fizycznej chorych. Poprawa aktywności fizycznej opóźnia rozwój niepełnosprawności ruchowej chorych na stwardnienie rozsiane i skutkuje podwyższeniem ich jakości życia.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2012, 16(3); 22-26
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Effect of depression on quality of life of patients with multiple sclerosis
Wpływ depresji na jakość życia chorych ze stwardnieniem rozsianym
Autorzy:
Brola, Waldemar
Fudala, Małgorzata
Czernicki, Jan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1938539.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Akademia Wychowania Fizycznego im. Bronisława Czecha w Krakowie
Tematy:
Multiple Sclerosis
Depression
Quality of Life
disability
stwardnienie rozsiane
depresja
niepełnosprawnosc
jakość życia
Opis:
Background and purpose: Depression is a common complication of multiple sclerosis. It can essentially affect the natural course of the disease, treatment and rehabilitation results and can significantly decrease the quality of life. The aim of this study is to assess the effect of depression on multiple sclerosis patients’ quality of life using the Polish version of the Functional Assessment of Multiple Sclerosis questionnaire (FAMS).Material and methods: Ninety-four patients aged 18–51 years, treated as inpatients at a neurological department, were examined. Depression was diagnosed using the DSM-IV criteria. Depression was assessed by means of the Hamilton Depression Rating Scale (HDRS). The influence of depression on the quality of life assessed with Functional Assessment of Multiple Sclerosis questionnaire (FAMS) and its association with locomotor insufficiency were analyzed (EDSS-Kurtzky Scale). The Fischer exact test and the Mann-Whitney test were used for statistical analysis.Results: Fifty-eight patients (62%) suffered from depression. Among them, 48 patients (51%) suffered mild depression and 10 patients (11%) had moderate or severe depression. A significantly better quality of life was noted in patients without depression in comparison to patients with mild and, especially, to those with moderate or severe depression (p < 0.005). A clear association between the degree of locomotor insufficiency, depression severity, and quality of life of patients with multiple sclerosis was found.Conclusions: High incidence of depression and its severity are associated with locomotor insufficiency. Depression significantly affects multiple sclerosis patients’ quality of life. The Polish version of FAMS questionnaire is a reliable and sensitive tool assessing quality of life and should be widely used in clinical practice.
Źródło:
Medical Rehabilitation; 2007, 11(2); 9-13
1427-9622
1896-3250
Pojawia się w:
Medical Rehabilitation
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
What does an isolated cerebrospinal fluid band mean: a tertiary centre experience
Co oznacza obecność pojedynczego prążka w płynie mózgowo-rdzeniowym? Doświadczenie nabyte w oparciu o badania materiału zebranego w ośrodku medycznym trzeciego stopnia referencyjności
Autorzy:
Poyraz, Turan
Kaya, Derya
Egemen, Idiman
Nuri, Karabay
Duygu, Arslan
Yasemin, Karakaptan
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030392.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
cerebrospinal fluid
multiple sclerosis
pojedynczy prążek oligoklonalny
płyn mózgowo-rdzeniowy
single band
stwardnienie rozsiane
Opis:
Introduction: The presence of oligoclonal bands in cerebrospinal fluid of multiple sclerosis patients is now well established to support the clinical diagnosis. On the other hand, a single band response can represent the initial stage of an oligoclonal response, before the other antibody clones become visible. Method: The aim of the current study was to evaluate the presence of an isolated cerebrospinal fluid single immunoglobulin band, and to analyse the clinical and radiological diagnosis of the samples with a single immunoglobulin band. In this study, 3524 cerebrospinal fluid samples were re-examined using agarose gel isoelectric focusing, and ones with an isolated cerebrospinal fluid immunoglobulin band were detected. Results: A single band in cerebrospinal fluid was detected in 1.4% samples. A clinically isolated syndrome was diagnosed in 27.5%of them, relapsing remitting multiple sclerosis in 49%, secondary progressive multiple sclerosis in 11.8%, and radiologically isolated syndrome in 2%. No primary progressive multiple sclerosis patient was found. All Barkhoff criteria were met in 90.1% of them. The remaining were diagnosed with other inflammatory neurological diseases (9.8%). Conclusion: The presence of an isolated cerebrospinal fluid monoclonal immunoglobulin band is rare. Although most of the samples were diagnosed as multiple sclerosis according to both clinical and paraclinical (magnetic resonance imaging) parameters, they had only a single immunoglobulin band in cerebrospinal fluid. Not only oligoclonal bands, but also an isolated cerebrospinal fluid single band might be a cornerstone for the diagnosis of multiple sclerosis at least for some patients.
Wprowadzenie: Obecność prążków oligoklonalnych w płynie mózgowo-rdzeniowym chorych na stwardnienie rozsiane jest obecnie ogólnie przyjętym kryterium wspierającym rozpoznanie kliniczne. Z drugiej strony obecność pojedynczego prążka może świadczyć o początkowym stadium obecności prążków oligoklonalnych, zanim pojawią się inne klony przeciwciał. Metoda: Celem niniejszej pracy była ocena występowania pojedynczego prążka immunoglobuliny w płynie mózgowo- -rdzeniowym oraz analiza rozpoznania klinicznego i radiologicznego u pacjentów, u których stwierdzono pojedynczy prążek. Ponownemu badaniu za pomocą ogniskowania izoelektrycznego na żelu agarozowym poddano 3524 próbki płynu mózgowo- -rdzeniowego oraz wyłoniono te, w których obecny był pojedynczy prążek immunoglobuliny. Wyniki: Obecność pojedynczego prążka w płynie mózgowo-rdzeniowym została stwierdzona w 1,4% próbek. Izolowany zespół objawów klinicznych rozpoznano u 27,5% pacjentów, postać rzutowo-nawracającą stwardnienia rozsianego – u 49%, postać wtórnie przewlekłą – u 11,8%, a zespół objawów radiologicznych – u 2% badanych. U żadnego pacjenta nie stwierdzono postaci pierwotnie postępującej stwardnienia rozsianego. Wszystkie kryteria Barkhoffa były spełnione u 90,1% badanych. U pozostałych pacjentów (9,8%) rozpoznano inne choroby neurologiczne o podłożu zapalnym. Wnioski: Występowanie pojedynczego prążka immunoglobuliny monoklonalnej w płynie mózgowo-rdzeniowym jest rzadkim zjawiskiem. Mimo iż w większości badanych próbek rozpoznano stwardnienie rozsiane na podstawie zarówno kryteriów klinicznych, jak i paraklinicznych (obrazowanie rezonansem magnetycznym), w płynie rdzeniowym tychże pacjentów występowały jedynie pojedyncze prążki immunoglobuliny. Nie tylko prążki oligoklonalne, ale również pojedyncze prążki obecne w płynie mózgowo-rdzeniowym mogą stanowić podstawę rozpoznania stwardnienia rozsianego przynajmniej u niektórych chorych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2015, 15, 1; 6-10
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Increasing occurrence of multiple sclerosis in women correlates to hygiene level
Wzrastające występowanie stwardnienia rozsianego u kobiet koreluje z poziomem higieny
Autorzy:
Cendrowski, Wojciech
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053055.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
Polska
hygiene level
multiple sclerosis
sex ratio
stwardnienie rozsiane
wskaźnik płci
poziom higieny
polska
Opis:
Introduction: The increasing incidence of multiple sclerosis, particularly among women in Europe and North America, has a multifactorial aetiology. Method: The aim of the current study was to ascertain the relation between the hygiene level and occurrence of multiple sclerosis in women in Poland. The study was based on a large cohort of 14,200 multiple sclerosis individuals (male – 6,106, female – 8,094) who died in the years 1981–2010 in Poland. The female to male ratio (the F:M ratio) in the multiple sclerosis group was calculated using the number of deaths per year. The rate of late mortality in infants (LMI) per 1,000 live births yearly was used as a marker of the hygiene level. A correlation analysis was carried out between the rate of LMI and the F:M ratio in the multiple sclerosis cohort in the years 1981–2010. Demographic data were obtained from the Central Statistical Office in Warsaw. Results: The F:M ratio in the multiple sclerosis group evidently increased (range 1.08–1.79) in the years 1981–2010, showing increasing occurrence of multiple sclerosis in women (p < 0.0001). A significant, strong and inverse correlation was found between the marker of the hygiene level (LMI rate) and the F:M ratio in the multiple sclerosis group over three decades: linear correlation coefficient by Pearson: r = –0.693, p < 0.0001. By contrast with this result, no correlation was established between the hygiene level marker and proportion of women to men in the general population on account of extremely low variance of the F:M ratio (0.000025). Conclusion: The improvement of the hygiene level showed association with the increasing occurrence of multiple sclerosis in women in the years 1981–2010. The higher the hygiene level was, the greater the occurrence of female multiple sclerosis in Poland.
Wprowadzenie: Wzrastająca zachorowalność na stwardnienie rozsiane, szczególnie u kobiet w Europie i Ameryce Północnej, ma wieloczynnikową etiologię. Metoda: Celem bieżącego badania było ustalenie relacji między poziomem higieny i występowaniem stwardnienia rozsianego u kobiet w Polsce. Badanie oparto na dużej kohorcie 14 200 chorych na stwardnienie rozsiane (mężczyźni – 6106, kobiety – 8094), którzy zmarli w latach 1981–2010 w Polsce. Wskaźnik kobiet do mężczyzn (WKM) ze stwardnieniem rozsianym obliczono na podstawie rocznej liczby zgonów. Współczynnik późnej umieralności niemowląt (PUN) na 1000 żywych urodzeń rocznie zastosowano jako miernik poziomu higieny. Wykonano badanie korelacji pomiędzy współczynnikiem PUN i WKM w stwardnieniu rozsianym w latach 1981–2010. Dane demograficzne uzyskano z Głównego Urzędu Statystycznego w Warszawie. Wyniki: Wskaźnik kobiet do mężczyzn w zbiorowości osób ze stwardnieniem rozsianym wzrósł znacząco (zasięg 1,08–1,79) w latach 1981–2010, wykazując rosnące występowanie stwardnienia rozsianego u kobiet (p < 0,0001). Stwierdzono istotną, mocną, odwróconą korelację między miernikiem poziomu higieny (współczynnikiem PUN) i WKM w stwardnieniu rozsianym w ciągu trzech dekad; współczynnik liniowej korelacji Pearsona: r = –0,693, p < 0,0001. W przeciwieństwie do tego wyniku nie ustalono korelacji między markerem poziomu higieny i proporcją kobiet do mężczyzn w ogólnej populacji ze względu na skrajnie niską wariancję WKM (0,000025). Wniosek: Poprawa poziomu higieny wykazała asocjację z wzrastającym występowaniem stwardnienia rozsianego u kobiet w latach 1981–2010. Im wyższy był poziom higieny, tym większe było występowanie stwardnienia rozsianego u kobiet w Polsce.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 4; 245-249
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Statistical, pathophysiological and clinical aspects of the relationship between multiple sclerosis and osteoporosis
Statystyczne, patofizjologiczne i kliniczne aspekty związku między stwardnieniem rozsianym i osteoporozą
Autorzy:
Grzegorski, Tomasz
Losy, Jacek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1030248.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
bone health
fractures
multiple sclerosis
osteoporosis
osteoporoza
stwardnienie rozsiane
vitamin D
witamina D
zdrowie kości
złamania
Opis:
Recently there has been a large increase in a number of publications regarding bone health in multiple sclerosis as well as studies exploring the possible role of vitamin D in the aetiology of the condition. However, the relationship between multiple sclerosis and osteoporosis remains not widely discussed among clinicians. The aim of our review article is to present crucial aspects of such relationship as well as therapeutic options. There are many statistical facts suggesting that correlation between two said diseases occurs. The prevalence of osteoporosis clinical features, like pathological fractures, decreased bone mineral density or low vitamin D serum level, is greater in patients with multiple sclerosis. These facts can be explained by a wide variety of areas and pathways which are common for multiple sclerosis and osteoporosis. The functions of different mediators involved in the pathophysiology of diseases, the role of vitamin D and the adverse effects of drugs administered in multiple sclerosis serve as the best examples. Unfortunately, no uniform guidelines on the management of multiple sclerosis patients with osteoporosis have been established so far. However, the guidelines of the United Kingdom National Institute for Health and Care Excellence and National Osteoporosis Society are recommended in such cases. The most important are an appropriate vitamin D and calcium supplementation, smoking cessation, alcohol intake reduction and more of physical activity. There is a strong need to spread this knowledge among clinicians. A better understanding of the topic might result in the creation of diagnostic and therapeutic guidelines with this respect.
W ostatnim czasie znacznie wzrosła liczba publikacji dotyczących stanu zdrowia kości w stwardnieniu rozsianym, jak również możliwej roli witaminy D w etiologii wspomnianej jednostki chorobowej. Jednakże związek między stwardnieniem rozsianym i osteoporozą w dalszym ciągu nie jest szeroko omawiany wśród klinicystów. Celem naszego artykułu poglądowego jest przedstawienie kluczowych aspektów wspomnianej korelacji oraz opcji terapeutycznych. Wiele faktów z zakresu statystyki przemawia za tym, że związek między omawianymi dwoma chorobami występuje. Rozpowszechnienie cech charakterystycznych dla obrazu klinicznego osteoporozy, takich jak złamania patologiczne, zmniejszenie mineralnej gęstości kości oraz niskie stężenie witaminy D w surowicy, jest większe wśród chorych na stwardnienie rozsiane. Może to być wyjaśnione licznymi, wspólnymi dla stwardnienia rozsianego i osteoporozy, obszarami i ścieżkami patofizjologicznymi. Ich przykładem są funkcje różnych mediatorów odgrywających rolę w patogenezie obu chorób, rola witaminy D oraz działania niepożądane leków stosowanych w terapii stwardnienia rozsianego. Niestety, do tej pory nie powstały uniwersalne wytyczne dotyczące postępowania w sytuacji współwystępowania stwardnienia rozsianego i osteoporozy. W takich przypadkach rekomendowane są wytyczne Narodowego Instytutu Zdrowia i Klinicznej Doskonałości Zjednoczonego Królestwa oraz Narodowego Towarzystwa Osteoporozy. Największe znaczenie mają odpowiednia suplementacja witaminy D i wapnia, zaprzestanie palenia, zmniejszenie spożycia alkoholu i zwiększenie aktywności fizycznej. Istnieje silna potrzeba rozpowszechnienia znajomości tego zagadnienia wśród klinicystów. Lepsze jego rozumienie może doprowadzić do stworzenia wytycznych uwzględniających aspekty diagnostyczne i terapeutyczne.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2016, 16, 1; 15-20
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Aktualny model immunopatogenezy stwardnienia rozsianego – nowe możliwości terapeutyczne
Current model of immunopathogenesis of multiple sclerosis – new therapeutic options
Autorzy:
Bartosik-Psujek, Halina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1053352.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Medical Communications
Tematy:
demyelination
immunopathogenesis
multiple sclerosis
multiple sclerosis therapy
neurodegeneration
stwardnienie rozsiane
terapia stwardnienia rozsianego
neurodegeneracja
immunopatogeneza
demielinizacja
Opis:
The aetiology of multiple sclerosis remains incompletely understood. In patients occurs both demyelination, inflammation, axonal damage and oligodendrocytes degeneration. The changes affect both white and grey matter, and also has been shown in normal appearing grey and white matter. However, it is well established that the immune system directly participates in the destruction of myelin and nervous cells and numerous abnormalities on the cellular and humoral response both in blood and cerebrospinal fluid were found in multiple sclerosis patients. The mechanisms leading to damage of the central nervous system are multifactorial. T lymphocytes play the key role, but B lymphocytes, macrophages and microglial cells are also included. Moreover, neurotoxic agents and metabolic disorders may lead to a direct damage of the central nervous system. The paper presents results of recent studies on the immunopathogenesis of multiple sclerosis and the various stages leading to damage to the central nervous system are discussed: the role of the activation of lymphocytes and antigen presenting cells both in blood and in the central nervous system, pass through the blood–brain barrier, the role of T cells and their respective subpopulations (Th1, Th2, and Th17), the importance of B cells, antibodies and the complement system and the mechanisms of demyelination and axonal damage. At the same time are discussed how drugs used in multiple sclerosis therapy affect different stages of the multiple sclerosis aetiopathogenesis, taking into account also the drugs which are at the clinical trials.
Etiologia stwardnienia rozsianego nadal nie została jednoznacznie wyjaśniona. U chorych występują: demielinizacja, odczyn zapalny, uszkodzenie aksonów i degeneracja oligodendrocytów. Zmiany dotyczą zarówno istoty białej, jak i szarej, ponadto wykazano, że również w pozornie niezmienionej istocie białej i szarej występuje rozlane uszkodzenie tkanek mózgu. Obecnie przyjmuje się autoimmunologiczny charakter schorzenia, na co wskazuje obecność u chorych licznych nieprawidłowości dotyczących reakcji komórkowych i humoralnych we krwi oraz w płynie mózgowo-rdzeniowym. Mechanizmy prowadzące do uszkodzenia struktur ośrodkowego układu nerwowego są wieloczynnikowe. Kluczową rolę odgrywają limfocyty T, ale włączone są także limfocyty B, komórki mikrogleju i makrofagi. Istotne jest znaczenie zależnych od demielinizacji czynników neurotoksycznych oraz zaburzeń metabolicznych, które mogą prowadzić do bezpośredniego uszkodzenia struktur ośrodkowego układu nerwowego. W pracy przedstawiono wyniki najnowszych badań dotyczących immunopatogenezy stwardnienia rozsianego. Opisano poszczególne etapy zaburzeń prowadzących do uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego: aktywację limfocytów i rolę komórek prezentujących antygen zarówno we krwi, jak i w obrębie ośrodkowego układu nerwowego, przejście przez barierę krew–mózg, funkcję limfocytów T i ich poszczególnych subpopulacji (Th1, Th2, Th17), znaczenie limfocytów B, przeciwciał i układu dopełniacza oraz demielinizację i mechanizmy uszkodzenia aksonów. Jednocześnie omówiono, jak na poszczególne etapy etiopatogenezy stwardnienia rozsianego wpływają leki stosowane w terapii choroby, uwzględniając również najnowsze preparaty będące na etapie badań klinicznych.
Źródło:
Aktualności Neurologiczne; 2014, 14, 2; 117-123
1641-9227
2451-0696
Pojawia się w:
Aktualności Neurologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 19

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies