Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Słowianie" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-11 z 11
    Tytuł:
    Illvirkjar ok óskírðir. Eiríksdrápa by Markús Skeggjason as an example of using the motif of the Slav-pagan in the Scandinavian medieval literature
    Autorzy:
    Morawiec, Jakub
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1592113.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    poetry
    paganism
    Slavs
    poezja
    pogaństwo
    Słowianie
    Opis:
    Tematem artykułu jest Eiríksdrápa islandzkiego poety Markúsa Skeggjasona, wiersz poświęcony pamięci króla Danii Eryka Zawsze Dobrego (1095–1103). Poemat uświetnił wizytę Jóna Ǫgmundarsona w Lund w 1105 roku, gdzie miejscowy arcybiskup Gizurr wyświęcił go na biskupa Hólar. Wiersz sławi przede wszystkim te dokonania króla Eryka, które wskazywały na chrześcijański wymiar jego rządów. Świadczyć o tym miały zarówno uzyskanie zgody papieża na erygowanie archidiecezji w Lund, jak i pielgrzymi króla do Rzymu i Ziemi Świętej. Wpisuje się w to również motyw wrogich działań Eryka wobec pogańskich Słowian, co zajmuje w wierszu Markúsa poczesne miejsce i jest głównym przedmiotem analizy w artykule. Motyw ten ukazuje Słowian jako zdrajców (svikmenn) i pogan (heiðnar) zagrażająych pokojowi w królestwie. Brak litości dla nich ze strony Eryka dowodził jego sprawiedliwych i bogobojnych rządów w Danii. Analizowany motyw dowodzi jego przydatności w procesie kształtowania wizerunku chrześcijańskiego władcy, wskazuje także na warsztat artystyczny Markúsa, oparty w głównej mierze na dorobku innych poetów, także opisujących pogańskich Słowian.
    The article presents Eiríksdrápa, a poem dedicated to Erik the Good, king of Denmark (1095–1103), written by Markús Skeggjason, an Icelandic poet. The poem graced the visit of Jón Ǫgmundarson in Lund w 1105, where the local archbishop Gizurr ordained him Bishop of Hólar. The poem glorifies King Erik’s achievements that indicate the Christian character of his rule, which was additionally confirmed by obtaining consent to create a new Archdiocese in Lund and by the king’s pilgrimages to Rome and the Holy Land. The Christian dimension of Erik’s rule is also reflected in the motif of his military actions against the pagan Slavs; it occupies a prominent place in Markús’s poem and is analysed in the present article. The motif depicts the Slavs as traitors (svikmenn) and pagans (heiðnar), who were a threat to the peace in the kingdom. Erik’s lack of mercy to them proved his just and pious rule in Denmark. The motif in question turned out to be very useful in the process of building up an image of a Christian ruler; on the other hand, it shows the artistic skills of Markús, based on the oeuvre of other poets who also described the pagan Slavs.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2018, 31; 23-43
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Blachowie i pastores Romanorum w Gesta Hungarorum Anonimowego Notariusza
    Autorzy:
    Grzesik, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/631517.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Hungary, Pannonia, Vlachs, Slavs, chronicle writing
    Węgry, Panonia, Wołosi, Słowianie, kronikarstwo
    Opis:
    Blachowie zostali parokrotnie wymienieni przez Anonimowego Notariusza króla Béli III, pierwszego kronikarza węgierskiego, którego dzieło dotrwało do naszych czasów. Pojawiają się jako wrogowie Rzymian oraz mieszkańcy lokalnych strukturpolitycznych. W jednym miejscu zostali wspomniani oni zostali wraz z tajemniczymi pasterzami Rzymian. W artykule próbuję odpowiedzieć na pytanie, kim byli Blachi, czy możemy ich utożsamić z Wołochami, przodkami Rumunów oraz kim byli Rzymianie i ich pasterze. Według powszechnej opinii badaczy Anonim, pisząc o ludzie Blachi, miał istotnie na myśli Wołochów. Jednakże takiej zgody już nie ma, jeśli chodzi o odpowiedź na pytanie, czy z Wołochami identyczni byli pastores Romanorum. Użycie w tekście kroniki spójnika ac sugeruje, że Anonim traktował pasterzy Rzymian jako oddzielną od Wołochów grupę ludności. Pojawiają się oni na zachód od Dunaju, podczas gdy Wołosi byli umiejscawiani na wschód od Cisy. W pasterzach widziano potomków resztek zromanizowanej ludności panońskiej, papieskich poborców dziesięcin lub walońskich kolonistów z czasów kronikarza. Opowiadanie kronikarza próbuję objaśnić w kontekście tzw. Powieści o przełożeniu ksiąg (termin Aleksieja Szachmatowa) będącej fragmentem Powieści lat minionych, a opowiadającej o władzy Wołochów (czyli Franków) nad Słowianami panońskimi. Wydaje mi się, że węgierski kronikarz wykorzystał tu miejscową tradycję Słowian panońskich o księżach (pastores) frankijskich z archidiecezji salzburskiej działających wśród nich. Tradycja ta przechowuje pamięć o frankijskim zwierzchnictwie politycznym i kościelnym nad dawną Panonią w IX w.
    Źródło:
    Res Historica; 2016, 41
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Blachowie i pastores Romanorum w Gesta Hungarorum Anonimowego Notariusza
    Autorzy:
    Grzesik, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632304.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Hungary, Pannonia, Vlachs, Slavs, chronicle writing
    Węgry, Panonia, Wołosi, Słowianie, kronikarstwo
    Opis:
    The Blachi were mentioned several times by the anonymous notary of King Béla III, the author of the first Hungarian chronicle, which preserved until nowadays. They occurred as the enemies of the Hungarians and the inhabitants of local political structures. Once they were mentioned together with mysterious herds of the Romans. In my article I try to answer the question, who were the Blachi, if we can identify them with the Vlachs, the ascendants of the Romanians and who were the Romans and their shepherds. According to the common opinion of the scholars when he wrote about the Blachi, he really mentioned the Vlachs. However, there is no concordance in the question if pastores Romanorum were identical with the Vlachs. The use of the conjunction ac suggests that the anonymous notary treated the shepherds of the Romans as a separate group as the Vlachs. They occurred west of the Danube while the Vlachs were located east of Tisza. Some scholar interpreted the shepherds as the rest of the ancient Pannonian population, which was Romanized during the Roman rule, another connected them with the Papal collectors of tithes or the Walloon colonists from the chronicler’s time. I propose to connect the notary’s story with that of the Rus’ Primary Chronicle’s fragment named by Aleksey Shakhmatov as The Story of the Book Translation about the Volokh (i.e. Frankish) rule over the Pannonian Slavs. I think that the Hungarian chronicler used the local oral tradition of the Pannonian Slavs about the Frankish priests (pastores) from the Salzburg archbishopric, who acted among them. This tradition expressed the Frankish political and ecclesiastical domination over former Pannonia in the ninth century.
    Blachowie zostali parokrotnie wymienieni przez Anonimowego Notariusza króla Béli III, pierwszego kronikarza węgierskiego, którego dzieło dotrwało do naszych czasów. Pojawiają się jako wrogowie Rzymian oraz mieszkańcy lokalnych strukturpolitycznych. W jednym miejscu zostali wspomniani oni zostali wraz z tajemniczymi pasterzami Rzymian. W artykule próbuję odpowiedzieć na pytanie, kim byli Blachi, czy możemy ich utożsamić z Wołochami, przodkami Rumunów oraz kim byli Rzymianie i ich pasterze. Według powszechnej opinii badaczy Anonim, pisząc o ludzie Blachi, miał istotnie na myśli Wołochów. Jednakże takiej zgody już nie ma, jeśli chodzi o odpowiedź na pytanie, czy z Wołochami identyczni byli pastores Romanorum. Użycie w tekście kroniki spójnika ac sugeruje, że Anonim traktował pasterzy Rzymian jako oddzielną od Wołochów grupę ludności. Pojawiają się oni na zachód od Dunaju, podczas gdy Wołosi byli umiejscawiani na wschód od Cisy. W pasterzach widziano potomków resztek zromanizowanej ludności panońskiej, papieskich poborców dziesięcin lub walońskich kolonistów z czasów kronikarza. Opowiadanie kronikarza próbuję objaśnić w kontekście tzw. Powieści o przełożeniu ksiąg (termin Aleksieja Szachmatowa) będącej fragmentem Powieści lat minionych, a opowiadającej o władzy Wołochów (czyli Franków) nad Słowianami panońskimi. Wydaje mi się, że węgierski kronikarz wykorzystał tu miejscową tradycję Słowian panońskich o księżach (pastores) frankijskich z archidiecezji salzburskiej działających wśród nich. Tradycja ta przechowuje pamięć o frankijskim zwierzchnictwie politycznym i kościelnym nad dawną Panonią w IX w.
    Źródło:
    Res Historica; 2016, 41
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Slavs in the Hungarian Chronicles
    Autorzy:
    Grzesik, Ryszard
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2197863.pdf
    Data publikacji:
    2023-03-31
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    kroniki węgierskie
    Słowianie
    węgierska tradycja historyczna
    Hungarian chronicles
    the Slavs
    Hungarian historical tradition
    Opis:
    The article describes the way of presentation of the Slavs in the Hungarian medieval chronicles. They were only a background for the Hungarians as the subjugated population, therefore the Slavic tradition was generally uninteresting for the Hungarians. The Sclavi were one of the Slavic tribes only, identical to the Pannonian Slavs.
    Źródło:
    Historia Slavorum Occidentis; 2023, 1(36); 11-21
    2084-1213
    Pojawia się w:
    Historia Slavorum Occidentis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The history of South Slavs in West European literature from the second half of the 17th century to the early 19th century
    Autorzy:
    Sajkowski, Wojciech J.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16647563.pdf
    Data publikacji:
    2023-09-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    South Slavs
    historiography
    the image of the Balkans
    Enlightenment
    Słowianie południowi
    historiografia
    obraz Bałkanów
    oświecenie
    Opis:
    The aim of this article is to present the most important issues related to West European perceptions of the history of South Slavs in the second half of the 18th and the early 19th century, a time of an increased interest in Slavic history, a process that ran parallel to the development of the Enlightenment perception of history. The analysis shows that in the second half of the 18th c. and the early19th c., in the face of the increasing weakness of Ottoman Turkey, the local Slavic communities were rediscovered in the Balkans. Although West European historiographies were familiar with them, the invention of new historical tools and contexts in the Age of Enlightenment resulted in a selective treatment thereof. It made it easy to consider South Slavs as uncivilised communities which, contrary to historical facts, remained at a primitive, tribal stage of development.
    Źródło:
    Historia Slavorum Occidentis; 2023, 3(38); 122-140
    2084-1213
    Pojawia się w:
    Historia Slavorum Occidentis
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Russia: Asia or Europe? Reflections on the awareness of the Polish intelligentsia in the 19th century as the ideological context of Norwid’s work
    Autorzy:
    Dworak, Anna M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/17892263.pdf
    Data publikacji:
    2021-02-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Rosja
    Europa
    Azja
    świadomość europejska
    panslawizm
    granice Europy
    Słowianie
    Russia
    Europe
    European awareness
    pan-Slavism
    boundaries of Europe
    Slavs
    Opis:
    The article discusses the views of the Polish intelligentsia in Cyprian Norwid’s lifetime on the issue of Russia’s membership in Europe. Among the discussed examples there are particularly frequent attempts to push Russia out of Europe by emphasising its Asian character. The examples of pan-Slavic ideas are less frequent. Against this background, Norwid’s views on the question of Russia’s Asianness seem to be exceptionally balanced. The poet noticed that Russia was different, but he believed that isolating it from Europe could be more detrimental than beneficial.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2019, 37 English Version; 123-134
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wołosi i Słowianie w średniowieczu i epoce nowożytnej
    Autorzy:
    Czamańska, Ilona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632319.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Vlachs, Slavs, process of Slavization, overlapping of cultures and traditions
    Wołosi/Własi, Słowianie, procesy slawizacyjne, przenikanie się kultur i tradycji
    Opis:
    Analysis of the Vlach-Slav relationship in the Middle Ages helped to establish certain regularities in the process of Vlachs’ Slavization, or vice versa - in the absence thereof. As the most important results of the Vlach-Slavic contacts in the Middle Ages and early modern era should be considered:1. Slavisation of a considerable part of the Vlachs and their evolution towards Bulgarian, Serbian, Montenegrin, Croatian, Bosnian and Ruthenian nationality.2. The strong presence of Slavic culture and traditions in medieval Romanian countries – the principalities of Wallachia and Moldavia.3. Deepening of the ethnic mosaic of the Balkans and the presence of ethnic Vlachs also in the lowlands.Mutual overlapping of cultures and traditions: Vlachs’ descent to the lowlands and the beginning of agricultural activity while the mountains are gradually tamed by the Slavs.
    Analiza relacji wołosko-słowiańskich w średniowieczu pozwoliła ustalić pewne prawidłowości w procesie slawizacji Wołochów/Włachów lub też odwrotnie – w jego braku. Za najważniejsze skutki kontaktów wołosko-słowiańskich w średniowieczu i wczesnej epoce nowożytnej uznano:Slawizację znacznej części Wołochów/Włachów i ich ewolucję w kierunku narodowości bułgarskiej, serbskiej, czarnogórskiej, chorwackiej, bośniackiej, ruskiej, słowackiej, polskiej.Silną obecność kultury i tradycji słowiańskiej w średniowiecznych państwach rumuńskich – księstwach Wołoszczyzny i Mołdawii.Pogłębienie mozaiki etnicznej Bałkanów i obecność etnicznych Wołochów/Włachów także na terenach nizinnych.Wzajemne przenikanie się kultur i tradycji: schodzenie Wołochów/Włachów na niziny i podejmowanie działalności rolniczej oraz stopniowe oswajanie gór przez Słowian.
    Źródło:
    Res Historica; 2016, 41
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wołosi i Słowianie w średniowieczu i epoce nowożytnej
    Autorzy:
    Czamańska, Ilona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/632331.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Vlachs, Slavs, process of Slavization, overlapping of cultures and traditions
    Wołosi/Własi, Słowianie, procesy slawizacyjne, przenikanie się kultur i tradycji
    Opis:
    Analiza relacji wołosko-słowiańskich w średniowieczu pozwoliła ustalić pewne prawidłowości w procesie slawizacji Wołochów/Włachów lub też odwrotnie – w jego braku. Za najważniejsze skutki kontaktów wołosko-słowiańskich w średniowieczu i wczesnej epoce nowożytnej uznano:Slawizację znacznej części Wołochów/Włachów i ich ewolucję w kierunku narodowości bułgarskiej, serbskiej, czarnogórskiej, chorwackiej, bośniackiej, ruskiej, słowackiej, polskiej.Silną obecność kultury i tradycji słowiańskiej w średniowiecznych państwach rumuńskich – księstwach Wołoszczyzny i Mołdawii.Pogłębienie mozaiki etnicznej Bałkanów i obecność etnicznych Wołochów/Włachów także na terenach nizinnych.Wzajemne przenikanie się kultur i tradycji: schodzenie Wołochów/Włachów na niziny i podejmowanie działalności rolniczej oraz stopniowe oswajanie gór przez Słowian.
    Źródło:
    Res Historica; 2016, 41
    2082-6060
    Pojawia się w:
    Res Historica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Cultural and Religious Significance of the Cyrillo- -Methodian Tradition in Central and Eastern Europe
    Kulturowe i religijne znaczenie tradycji cyrylo- -metodiańskiej w Europie środkowo-wschodniej
    Autorzy:
    Smołucha, Janusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560319.pdf
    Data publikacji:
    2017-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Cyril and Methodius
    tradition of St. Cyril and St. Methodius
    Slavs
    Moravia
    Jesuits
    papacy
    ecumenism
    Eastern Church
    Pan-Slavism
    Cyryl i Metody
    tradcyja cyrylometodiańska Słowianie
    Morawy
    jezuici
    papiestwo
    ekumenizm
    Kościół wschodni
    panslawizm
    Opis:
    The author of the article discusses the role of the tradition of St. Cyril and Methodius and the reception of this idea in East-Central European culture. Special emphasis was put on presenting the story of the Slavic Rite and its significance, particularly to Eastern Slavs. Later on in the article the author turns his attention to the heritage of St. Cyril and Methodius’s ideas in the works of thinkers from the Hussite circles as well as those from the Roman milieu of Aeneas Silvius Piccolomini. Next, the focus is shifted to the involvement of Jesuits in reviving the Cyril-Methodius tradition, of which so far little is known in historiography. Despite the fact that the origin of this revival was Olomouc, the ideas were also alive in the formed Republic of Poland. In the second half of the 19th century Velehrad became the symbolic place of worship of St. Cyril and St. Methodius. The place became an important centre of Slavic ecumenical movement. Regular conventions and celebrations in Velehrad attracted active figures involved in the national movement both from Moravia, Bohemia and Slovakia as well as other Slavic countries, including Poland. The ministerial work of Jesuits in the town concentrated on the application of the heritage of St. Cyril and Methodius to carry out evangelization and defend Christian values in the world.
    Autor artykułu omawia znaczenie cyrylo-metodiańskiej tradycji i recepcji tej idei w kulturze Europy Środkowo-wschodniej. Szczególny nacisk został położony na ukazanie historii rytu słowiańskiego i jego znaczeniu szczególnie dla wschodnich Słowian. W dalszej części autor zwrócił uwagę na dziedzictwo myśli Cyryla i Metodego w pismach myślicieli z kręgu husyckiego a także związanego ze środowiskiem rzymskim Eneasza Sylwiusza Piccolominiego. Następnie skupił swą uwagę na, mało znane do tej pory w historiografii, zaangażowanie w odrodzenie tradycji cyrylo-metodiańskiej członków zakonu Jezuitów. Pomimo tego, że ośrodkiem tego odrodzenia był Ołomuniec idee te były żywe również na ziemiach dawnej Rzeczypospolitej. W 2. połowie XIX w. na symboliczne miejsce kultu Cyryla i Metodego wyrósł Velehrad. Miejsce to stało się ważnym ośrodkiem słowiańskiego ruchu ekumenicznego. Cyklicznie zjazdy i uroczystości religijne w Velehradzie przyciągały aktywne postaci zaangażowane w ruch narodowy zarówno z Moraw, Czech i Słowacji, ale również z pozostałych krajów słowiańskich, w tym również z Polski. Działalność duszpasterska jezuitów w tym miejscu koncentrowała się na wykorzystywaniu dziedzictwacyrylo-metodiańskiego do prowadzenia nowej ewangelizacji i obrony wartości chrześcijańskich w świecie.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2017, 23/1; 193-213
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Who Were the Slavs who Destroyed the Fortress on the River Trave in 1181? The Origins of the Imperial-Pomeranian Alliance in the Early 80s of the 12th Century
    Autorzy:
    Smoliński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146509.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Polabian Slavs
    Pomeranians
    Bogislaw I Duke of Pomerania
    Henry the Lion
    Frederick I Barbarossa
    siege of Lübeck in 1181
    Słowianie Połabscy
    Pomorzanie
    Bogusław I książę pomorski
    Henryk Lew
    Fryderyk I Barbarossa
    oblężenie Lubeki w 1181 r.
    Opis:
    Analiza relacji Arnolda z Lubeki, Saxo Gramatyka i roczników niemieckich, zwłaszcza pegawskich pozwala na sformułowanie hipotezy dotyczącej udziału Słowian w walkach między księciem sasko-bawarskim Henrykiem Lwem i cesarzem Fryderykiem I Barbarossą w latach 1178–1181. Początkowo, ze względu na swa zależność polityczną, Słowianie, w tym też Pomorzanie, bili się po stronie Henryka Lwa. Ich poparciem zachwiała sytuacja polityczna księcia, w której Henryk znalazł się w drugiej połowie 1180 r. Słowianie (połabscy, zamieszkujący dawne tereny wieleckie i część Pomorzan) opuścili Henryka Lwa po śmierci Kazimierz I pomorskiego jesienią 1180 r. Po jego zgonie książę pomorski Bogusław I, który dziedziczył w ziemiach swego brata, rozpoczął negocjacje ze stronnictwem cesarskim. Stawką było uznanie pozycji politycznej księcia pomorskiego, który miał być wyłącznie cesarskim lennikiem. Saxo Gramatyk twierdził, że Bogusław uzyskał od cesarza tytuł księcia Słowian. Tytulatura ta godziła w pretensje duńskie i brandenburskie do panowania nad ziemiami słowiańskimi. Nie uważam przy tym, że rację mają historycy negujący uznanie Bogusława I za księcia Rzeszy przez cesarza Fryderyka I. Uznanie tego tytułu przez sąsiadów pomorskiego władcy z terenów Rzeszy książę musiał jednak sobie wywalczyć. Wiadomo jednak, że mu się to nie udało. Za świadectwo osiągniętego porozumienia uznać można atak wojsk słowiańskich na twierdzę na rzece Trawnie latem 1181 r. Największa szansę by tego dokonać mieli Słowianie połabscy (wagryjscy). Wbrew milczeniu historyków, zajmujących się dziejami Słowian na Połabiu, należy uwzględnić udział tych Słowian w wydarzeniach roku 1181. Być może więc ogólnie przyjęta data 1168 r. (upadek Rugii), jako termin kładący kres politycznemu znaczeniu Słowian Połabskich musi ulec zrewidowaniu. Zniszczenie zamku na Trave umożliwiło wejście na nią floty duńskiej, która skierowała się do obozu pod Lubekę. Upadek tej twierdzy umożliwił zamknięcie Lubeki pierścieniem oblężenia latem 118 r. W obozie lubeckim Bogusław I pomorski złożył cesarzowi hołd. Książę nie był zapewne jedynym władcą słowiańskim, który znalazł się obozie lubeckim. Niektórzy badacze twierdzili, że oprócz niego przez cesarzem pojawił się princeps Niklot. Niewykluczone jednak, że obok Bogusława I pomorskiego przed cesarzem pojawił się też jego najstarszy żyjący, dorosły już syn, Racibor.
    An analysis of the accounts of Arnold of Lübeck, Saxo Gramatik and German Annales, especially those of Pegavian, allows us to formulate a hypothesis regarding the participation of Slavs in the battles between the Saxon-Bavarian prince Henry the Lion and Emperor Frederick I Barbarossa in 1178–1181. Initially, due to their political dependence, Slavs, in- cluding Pomeranians, fought on the side of Henry the Lion. Their support was shaken by the political situation of the prince, in which Henry found himself in the second half of 1180. The Slavs (the Polabians, living in the former Wieleck territories and part of the Pomeranians) left Welf after the death of Casimir I of Pomerania in the autumn of 1180. After his death, the Pomeranian duke Boguslaw I, who inherited his brother’s lands, began negotiations with the imperial party. At stake was the recognition of the political position of the Pomeranian duke, who was to be exclusively an imperial fief. Saxo Gramatik claimed that Boguslav ob- tained the title of Duke of the Slavs from the Emperor. This titulature reconciled Danish and Brandenburg claims to rule over Slavic lands. The attack of the Slavic army on Travemünde in the summer of 1181 can be considered a testimony to the agreement reached. The greatest opportunity to do this was the Polabian (Vagrian) Slavs. The destruction of this castle made it possible for the Danish fleet to enter Trave, which headed for a camp near Lübeck. The fall of Travemünde made it possible to close Lübeck with a siege ring in the summer of 1181. At the Lübeck camp, Boguslaw I of Pomerania paid tribute to the emperor. In the Lübeck camp, Boguslaw I of Pomerania paid tribute to the emperor. The prince was probably not the only Slavic ruler who found himself in the Lübeck camp. Some researchers claimed that in addition to him, princeps Niklot appeared before the emperor. It is possible, however, that in addition to Boguslaw I of Pomerania, his eldest surviving adult son, Racibor, also appeared before the emperor.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2023, 36; 5-25
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wends/Slavs/Pomeranians as Allies of the Margraves of Brandenburg in 1229. Voice in the Discussion on Political Alliances of the Rulers of West Pomerania in the 1220’s
    Autorzy:
    Smoliński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146196.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Wends
    Slavs
    Pomeranians
    Brandenburg
    West Pomerania
    Margraves of Brandenburg John I and Otto III
    Archbishop of Magdeburg Albert II von Käfernburg
    Dukes of Pomerania Wartislaw III and Barnim I
    Duke Otto the Child of Brunswick-Lüneburg
    Wendowie
    Słowianie
    Pomorzanie
    Brandenburgia
    Pomorze Zachodnie
    arcybiskupa magdeburski Albrecht II von Käfernburg
    książęta Pomorza Warcisław III i Barnim I
    książę Brunszwiku i Lüneburga Otton Dziecię
    margrabiowie brandenburscy Jan I i Otton III
    Opis:
    W 1229 r. doszło do bitwy nad rzeką Plane koło Brandneburga. Wzięły w niej udział odziały margrabiów brandenburskich Jana I i Ottona III oraz wojska ministeriałów arcybiskupstwa magdeburskiego na czele z samym arcybiskupem Albrechtem II von Käfernburg. Margrabiów wspomagał przy tym silny odział Słowian/Wendów pochodząc z krajów słowiańskich. Analiza przekazów źródeł narracyjnych, głównie Saskiej kroniki świata i Czynów arcybiskupów magdeburskich pozwala z dużą pewnością utożsamić wspomnianych Słowian/Wendów z poddanymi książąt pomorskich. Wspomogli oni margrabiów brandenburskich i przez to księcia brunszwisko-lüneburskiego Ottona Dziecięcia. Tym samym w opisywanym okresie Pomorzanie raczej nie zerwali jeszcze z Danią. Do wojny z Waldemarem II doszło dopiero w latach 30 XIII w., gdy król duńskich otwarcie wsparł Rugię, a margrabiowie brandenburscy i książę brunszwicko-lüneburski zmienili swą politykę zmierzając do ugody z Hohenstaufami.
    In 1229, a battle took place on the River Plane near Brandenburg. In the battle, troops of the Margraves of Brandenburg John I and Otto III met the army of the ministeriales of the Magdeburg Archbishopric, led by Archbishop Albert II von Käfernburg himself. The margraves were supported by a strong detachment of Slavs / Wends coming from Slavic countries. An analysis of narrative sources, mainly the Saxon World Chronicle and the Deeds of the Archbishops of Magdeburg, makes it possible to identify the Slavs / Wends with the subjects of Pomeranian dukes. They supported the margraves of Brandenburg and thus the Duke of Brunswick-Lüneburg, Otto the Child. Hence, in the described period, the Pomeranians have not broken with Denmark yet. The war with Valdemar II occurred only in the 1230’s, when the king of Denmark openly supported Rügen, while the margraves of Brandenburg and the duke of Brunswick-Lüneburg altered their policies aiming at an agreement with the Hohenstaufen.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2022, 35; 5-39
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-11 z 11

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies