Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Puppet Theatre" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Other "Hamlet" in Puppet Theatre: A Contribution to Central European Theatre Diversity of the 1980s-1990s
Autorzy:
Trefalt, Uroš
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39778547.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Puppet Theatre
Central Europe
Zlatko Bourek
farce
Bunraku
Croatia theatre
aesthetics of ugliness
Shakespeare
Opis:
This study aims to address the stigmatization and reductionism of Central European culture by many scholars and to decentralize it. At the Crossing Borders with Shakespeare Since 1945 conference, the roundtable discussion raised questions about naming and defining “Central Europe” and revealed several discrepancies. However, the discussion lacked cultural, political, and historical context. To address this, the author examines a lesser-known artistic genre, puppet theatre, for answers and comparisons. Zlatko Bourek, a Croatian artist and director, offers a unique perspective on the theatre of the 1980s and serves as an example of the diversity and heterogeneity of Central European cultural expression. Bourek’s work draws from the tradition of Central European puppetry and explores connections between the Iron Curtain and Yugoslavia. His artistic style is exemplified in his adaptation of Tom Stoppard’s play Fifteen-Minute Hamlet, which masterfully condenses the entire plot of William Shakespeare’s Hamlet into a fifteen-minute performance. Bourek’s concept of combining Shakespearean tragedy with farce, presented through Japanese traditional Bunraku theatre, represents an important experiment of the 1980s. The use of syncretism and the aesthetics of ugliness are notable features of this experiment. It is a breakthrough in the perceived history of puppet theatre for adults and an aesthetic experiment in the era of Central European totalitarianism.
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2023, 28, 43; 265-275
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Głos jako źródło tożsamości w antycznym teatrze greckim i balijskim teatrze lalki i cienia
Voicing Identities in the Ancient Greek Theatre and the Balinese Shadow Puppet Play
Autorzy:
Kocur, Mirosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/517913.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Uniwersytet Wrocławski. Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych. Katedra Etnologii i Antropologii Kulturowej
Tematy:
performer
głos
teatr antyczny
Wayang Kulit
teatr balijski
aktor
maska
lalka
dalang
rytuał
voice
ncient theatre
Balinese theatre
actor
masque
puppet
ritual
Opis:
I will discuss the main strategies used by the “invisible” actors to voice the identities of the characters in ancient Greek theatre, and in Wayang Kulit, Balinese shadow puppet theatre. Of course, these two traditions are very different. A Greek actor, covered by a costume and a mask, acted directly in front of the audience and moved his whole body while voicing the character. Balinese puppet master has to act from behind the screen and he moves only his hands. The Greek actor gave voice to one mask at a time; the Balinese puppeteer produces voices of each of the many characters in the play. But there is something the Greeks and the Balinese may have in common: in both performative traditions voice seems to be separated from the physical person. I will argue that it is this separation that enhances and problematizes the construction of gender as well as stimulates the audience to emotionally participate in the performance.
W artykule omawiam sposoby używania głosu do konstruowania tożsamości osoby dramatu przez „niewidzialnych” aktorów w antycznym teatrze greckim i balijskim teatrze lalki i cienia, Wayang Kulit. Tradycje te są oczywiście bardzo odmienne. Artysta grecki, ukryty pod kostiumem i maską, działał bezpośrednio na oczach olbrzymiej widowni i użyczał swój głos jednej tylko postaci. Artysta balijski siedzi po turecku oddzielony od widzów ekranem i sam jeden użycza głosu każdej lalce animowanej przez siebie w scenie. W obu tych tradycjach głos zdaje się być oddzielony od fizycznej osoby performera. Postaram się dowieść, że to oddzielenie pogłębia i problematyzuje konstrukcje płci, a zarazem stymuluje publiczność do bardziej emocjonalnego uczestniczenia w performansie.
Źródło:
Tematy z Szewskiej; 2014, Performatywność 1(11)/2014; 20-29
1898-3901
Pojawia się w:
Tematy z Szewskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies