Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Polityka zagraniczna Ukraina" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-14 z 14
Książka
Tytuł:
A neighbour discovered anew : the Czech Republic, Slovakia and Hungarys relations with Ukraine
Sąsiad odkrywany na nowo : stosunki Czech, Słowacji i Węgier z Ukrainą, 2017
Autorzy:
Groszkowski, Jakub.
Współwytwórcy:
Dąborowski, Tomasz. Autor
Iwański, Tadeusz. Autor
Sadecki, Andrzej. Autor
Todd, Jim. Tłumaczenie
Ośrodek Studiów Wschodnich im. Marka Karpia. Wydawca
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Warsaw : Ośrodek Studiów Wschodnich im. Marka Karpia
Tematy:
Grupa Wyszehradzka
Polityka zagraniczna
Opracowanie
Dostawca treści:
Bibliografia CBW
Książka
Tytuł:
MIĘDZY ZACHODEM A WSCHODEM; WOBEC PROBLEMU ORIENTACJI POLITYKI ZAGRANICZNEJ UKRAINY
BETWEEN WEST AND EAST: TOWARDS THE PROBLEM OF FOREIGN POLICY ORIENTATION OF UKRAINE
Autorzy:
MAKAR, JURIJ
BUREJKO, NADIJA
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/550679.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Wyższa Szkoła Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim
Tematy:
Ukraina
Rosja
Unia Europejska
polityka zagraniczna
Ukraine
Russia
European Union
foreign policy
Opis:
Położenie geopolityczne Ukrainy zawsze wyznaczało osobliwości jej kierunków ze-wnętrznopolitycznych, potencjalnych sojuszników, jak również kształtowało problem wyboru strategii integracyjnych w sferach politycznej, gospodarczej, socjalnej oraz kulturalnej. Proklamując niepodległość 24 sierpnia 1991 roku Ukraina potwierdziła dążenie ku integracji europejskiej oraz euroatlantyckiej, ogłaszając swoją przynależności do europejskiej przestrzeni cywilizacyjnej oraz wartości europejskich. Równolegle jednym z głównych partnerów Ukrainy pozostaje Federacja Rosyjska, z którą stosunki na poszczególnych płaszczyznach mają wielowiekowe tradycje. Kwestia wyboru pomiędzy Zachodem a Wschodem dotyczy głównych zjednoczeń integracyjnych – Unii Europejskiej, Umowy o współpracy, oraz Unii Celnej – jako ważnego ogniwa procesów integracyjnych na przestrzeni postradzieckiej w ramach Sojuszu Euroazjatyckiego. Czy uda się i czy jest docelowym stosowanie „polityki balansu” między dwiema siłami i jaki jest dzisiejszy stan stosunków UE–Ukraina–Rosja – to główne kwestie rozpatrywane przez autorów artykułu.
The geopolitical position of Ukraine has always determined the peculiarities of its foreign policy vectors, potential allies, as well as it shaped the problem of choosing the integra-tion strategies in political, economic, social and cultural spheres. By proclaiming its inde-pendence on 24th August 1991, Ukraine confirmed the aspiration towards European and Euro -Atlantic integration, declaring its membership to European civilisation and cultural values sphere. At the same time, Russian Federation remains one of the main Ukrainian partners due to many centuries of relations. The issue of choice between East and West concerns the main integrations – European Union, Cooperation Agreement and the Cus-toms Union – as an important link of integration processes in the post-soviet space with-in the Eurasian Alliance. Whether it will be possible or whether it is ultimate to use the policy of balance between two forces and what today’s state of relations among UE-Ukraine-Russia is- these are the main issues of this article.
Źródło:
Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne; 2014, Nr 4(2); 112-123
2300-1739
Pojawia się w:
Acta Scientifica Academiae Ostroviensis. Sectio A, Nauki Humanistyczne, Społeczne i Techniczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Russian Politics Toward Ukraine: was there Ever a Strategic Partnership?
Polityka rosyjska wobec Ukrainy: czy to kiedykolwiek było partnerstwo strategiczne?
Autorzy:
Brusylovska, Olga
Koval, Igor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/641957.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Russia
Ukraine
strategic partnership
foreign policy
Rosja
Ukraina
partnerstwo strategiczne
polityka zagraniczna
Opis:
W artykule postawiono hipotezę, że partnerstwo strategiczne Rosji i Ukrainy nigdy nie znajdowało się na wysokim poziomie (wbrew oficjalnie głoszonej wersji), będąc raczej – z powodu wysokiego poziomu asymetrii w ich relacjach – swego rodzaju „negatywną zależnością strategiczną”. I. Żowkwa twierdzi, że atrybutem partnerstwa strategicznego jest wspólnota interesów strategicznych, a relacje które nie stanowią odzwierciedlenia takiej wspólnoty są zbędne. G. Perepelytsia podkreśla, że naukowcy muszą rozróżnić dwie definicje partnerstwa strategicznego – jako poziom osiągniętej współpracy i jako instrument polityki zagranicznej państwa. Artykuł analizuje dwa aspekty partnerstwa strategicznego. Pierwsza część poświęcona jest wykorzystaniu koncepcji partnerstwa strategicznego w polityce zagranicznej Federacji Rosyjskiej (na przykładzie Ukrainy), a druga – poziomowi współpracy deklarowanej jako partnerstwo strategiczne. Po 1991 roku celem Moskwy była „przyjazna i neutralna Ukraina”. Relacje budowano przede wszystkim w dziedzinie gospodarczej, ale nawet wówczas Rosja intensywnie stosowała instrument polityczny w postaci zakazu importu niektórych towarów. Po 2004 r. relacje rosyjsko-ukraińskie zaostrzyły się w związku z rosyjską bazą wojskową zlokalizowaną na Krymie i stacjonowaniem rosyjskiej floty czarnomorskiej. Kreml był gotów raczej zniszczyć Ukrainę, niż pozwolić jej wybrać własną drogę, co zaprzeczało współczesnej koncepcji partnerstwa strategicznego, będącej fundamentem rosyjskiej polityki wobec Ukrainy. Zamiast tego Federacja Rosyjska zastosowała politykę „kija i marchewki” (niskie ceny gazu i inne preferencje ekonomiczne jako marchewkę, odpowiedzialność za „rodaków” jako kij). Traktat o przyjaźni, współpracy i partnerstwie pomiędzy Federacją Rosyjską i Ukrainą został wypowiedziany, tak samo jak i wszystkie porozumienia dotyczące Floty Czarnomorskiej, tym samym więc, Rosja nie chce posługiwać się formą „partnerstwa strategicznego” jako instrumentem swojej polityki wobec Ukrainy.
The hypothesis of this research was that these states never had a rich level of strategic partner-ship (despite the officially proclaimed status), but always remained a sort of “negative strate- gic dependence” because of the high level of asymmetry in their relations. I. Zhovkva proved that the attribute of strategic partnership is community of strategic interests without its further reflections existing relations are superfluous. G. Perepelytsia marked that scientists must distinguish two definitions of strategic partnership – as a level of the attained cooperation and as an instrument of state foreign policy. In the given article strategic partnership is examined in two measures. The first part is sanctified to the use of the concept of strategic partnership in the foreign policy of the Russian Federation (on the example of Ukraine), and second to accordance of level of their cooperation proclaimed strategic partnership. After 1991, the goal of Moscow was ‘a friendly and neutral Ukraine.’ The relations were built primarily on an economic basis, but even then Russia widely used a ban on the import of some goods as a political instrument. After 2004, problems in Russian-Ukrainian relations related to the Russian military base in Crimea and the basing of the Russian Black Sea Fleet aggravated. Kremlin tried to destruct Ukraine rather than let it go its own way these witnessed against the contemporary concept of strategic partnership, which was the foundation of Russian politics towards Ukraine. Rather, the RF used very old policy of ‘stick and carrot’ (low gas prices and other economic preferences as the carrot, responsibility for ‘compatriots’ as the stick). The Treaty on Friendship, Cooperation, and Partnership between Ukraine and the Russian Federation was denounced as well as all Russian-Ukrainian agreements on the Black Sea Fleet, so, the RF itself refuses from using ‘strategic partnership’ as instrument of its policy towards Ukraine.
Źródło:
Przegląd Strategiczny; 2019, 12; 131-144
2084-6991
Pojawia się w:
Przegląd Strategiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Foreign policy of the Slovak Republic towards challenges in the eastern policy of the European Union
Polityka zagraniczna Republiki Słowackiej wobec wyzwań w polityce wschodniej Unii Europejskiej
Autorzy:
Pytlik, Bogusław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1185251.pdf
Data publikacji:
2015-06-01
Wydawca:
Szkoła Główna Handlowa w Warszawie
Tematy:
foreign policy
Slovak Republic
European Union
Ukraine
Russia
Visegrad Group
Western Balkan
polityka zagraniczna
Republika Słowacka
Unia Europejska
Ukraina
Federacja Rosyjska
Grupa Wyszehradzka
Bałkany Zachodnie
Opis:
The article is about the selected and current problems of the Central and Eastern European foreign policy of the Slovak Republic. This state, like other small in terms of territory Central European countries, due to the actual position held as a player in international relations, it cannot influence the decisions of the other states, i.e. more powerful participants. In this respect, it seems interesting which analysed activities of the Slovak foreign policy are now a priority. The content analysis of the source documents and the results of operations of the Slovak government allows us to make a distinction between 'declared priorities "and" real priorities". The first shall be adopted officially, among others, by virtue of the Slovak Republic's membership in the Euro-Atlantic structures, and the latter are the result of an independent assessment of international affairs and strive to highlight the important role of the Slovak Republic in this area. In the case of the first group of priorities a very clear duality of attitudes can also be seen, which makes you think about the real objectives, especially in the Eastern European dimension of the foreign policy that the current government of the Slovak Republic aims to meet.
Artykuł dotyczy wybranych i aktualnych problemów z zakresu środkowo- i wschodnioeuropejskiego wymiaru polityki zagranicznej Republiki Słowackiej. Państwo to, podobnie jak inne niewielkie pod względem terytorialnym państwa środkowoeuropejskie, z racji rzeczywistej pozycji jaką zajmuje, jako podmiot stosunków międzynarodowych nie ma praktycznych możliwości wpływania na decyzje innych, tj. bardziej znaczących od siebie podmiotów. Z racji takiego stanu rzeczy interesującą wydaje się kwestia, które z badanych kierunków aktywności słowackiej polityki zagranicznej mają obecnie znaczenie priorytetowe. Analiza treści dokumentów źródłowych oraz efektów działalności słowackiego rządu pozwala na dokonanie podziału na priorytety deklarowane oraz priorytety faktyczne. Te pierwsze przyjmowane są oficjalnie, m.in. z racji członkostwa Republiki Słowackiej w strukturach euroatlantyckich, te drugie wynikają zaś z samodzielnej oceny stanu stosunków międzynarodowych oraz dążenia do zaznaczenia istotnej roli Republiki Słowackiej w tej dziedzinie. W wypadku pierwszej grupy priorytetów daje się też zaobserwować bardzo wyraźna dwoistość postaw, skłaniająca do refleksji na temat rzeczywistych celów, jakie stawia przed sobą, zwłaszcza w zakresie wschodnioeuropejskiego wymiaru polityki zagranicznej, obecny rząd Republiki Słowackiej.
Źródło:
Studia z Polityki Publicznej; 2015, 2, 2(6); 119-135
2391-6389
2719-7131
Pojawia się w:
Studia z Polityki Publicznej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Transformation of the European security system in the context of current geopolitical challenges
Przemiany europejskiego systemu bezpieczeństwa w kontekście współczesnych wyzwań geopolitycznych
Autorzy:
Antonyuk, Natalia
Gladysh, Marianna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/546997.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
European security system
NATO
the European Union
Common Foreign and Defence Policy
the OSCE
Ukraine
Russian Federation
europejski system bezpieczeństwa NATO
Unia Europejska
Wspólna
Polityka Zagraniczna i Bezpieczeństwa
OBWE
Ukraina
Federacja Rosyjska
Opis:
The article considers the issue of the modernization of the European system of security in the context of contemporary geopolitical challenges, especially the aggressive policy of the Russian Federation. The formation of the system of European security, taking into account the multi-dimensionality and the functionality of the system is analysed in the article, and the factors of threats and challenges that determine its modern functioning are indicated. The authors draw attention to the inefficiency of the European security system, its problems and possible avenues of reform. The main institutions of the European system of security are analysed: NATO (specifically the special contribution of this structure in ensuring peace and security on the European continent, paying particular attention to the experience and strength of this highly organized trans-Atlantic military-political organisation); The European Union and its Common Foreign and Security Policy (reasons for its emergence and development, those advantages and disadvantages which emerged at the time of its inception, the transformation of the CFSP under the Treaty of Lisbon and its prospects. Particular attention is devoted to the issue of its effectiveness in the context of the new threats to regional and global security); the OSCE (its main tasks and functions, achievements and problems). The authors propose possible ways of modernization of European security system, namely a review of relations with those countries which refuse to recognize the agreements governing the relations in the field of security; strengthening the NATO-EU rela tions; work out new strategic documents in the field of security and defence which correspond to modern security challenges in Europe; total reorganization of the OSCE; and the use of regional and sub-regional organizations for the purpose of strengthening the European security system.
W artykule rozważa się problem modernizacji europejskiego systemu bezpieczeństwa w kontekście współczesnych wyzwań geopolitycznych, zwłaszcza agr esywnej polityki Federacji Rosyjskiej. Przeprowadzono analizę kształtowania syst emu europejskiego bezpieczeństwa, biorąc pod uwagę wielowymiarowość i zdoln ość systemu, wyznaczono czynniki zagrożenia i wyzwania, które decydują obecnie o jego funkcjonowaniu. Autorzy zwracają uwagę na nieefektywność europejskiego systemu bezpieczeństwa, jego problemy i możliwe sposoby jego reformowania. Przeanalizowane główne instytucje europejskiego systemu bezpieczeństwa: NATO (szczególny wkład tej struktury w gwarantowanie pokoju i bezpieczeństwa na kontynencie europejskimi, z uwzględnieniem doświadczeń i potencjału tej wysoce zorganizowanej wojskowo-politycznej struktury transatlantyckiego bezpieczeństwa), Unię Europejską i jej Wspólną Polityką Zagraniczną i Bezpieczeństwa (powody powstania i rozwój WPZB EU, jej zalety i wady, które ujawniły się podczas jej stanowienia i realizacji, transformowanie WPZB na mocy Traktatu z Lizbony i perspektywy jej rozwoju). Szczególną akcent położono na kwestie jej efektywności w kontekście nowych zagrożeń regionalnego i globalnego bezpieczeństwa. W artykule uwzględniono także OBWE (jej główne zadania i funkcje, osiągnięcia i problemy). Autorzy proponują możliwe kierunki modernizacji europejskiego systemu bezpieczeństwa, mianowicie reorientację stosunków z krajami, które odmawiają uznawania umów regulujących relacje w sferze bezpieczeństwa; wzmocnienie relacji NATO–UE; wypracowanie nowych strategicznych dokumentów dotyczących bezpieczeństwa i obrony, które odpowiadałyby współczesnym wyzwaniom bezpieczeństwa europejskiego; całkowita reorganizacja OBWE; wykorzystanie regionalnych i subregionalnych organizacji w celach wzmocnienia bezpieczeństwa europejskiego.
Źródło:
UR Journal of Humanities and Social Sciences; 2017, 3, 2; 99-117
2543-8379
Pojawia się w:
UR Journal of Humanities and Social Sciences
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Relacje bilateralne Ukraina–Rosja w trakcie prezydentury Wiktora Janukowycza – miesiąc miodowy czy przymusowe małżeństwo?
Autorzy:
Hurak, Ihor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/687355.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
foreign policy of Ukraine, Ukrainian-Russian relations, European integration, Association Agreement between Ukraine and the EU, integration projects the former Soviet space
polityka zagraniczna Ukrainy, stosunki ukraińsko-rosyjskiej, integracja europejska, Umowa Stowarzyszeniowa między Ukrainą a UE, projekty integracyjne na przestrzeni postsowieckiej
Opis:
The victory of Viktor Yanukovych in the presidential election seemed to have normalized the relations between official Kyiv and Moscow. Yet, a number of strategic issues in bilateral relations were not solved. The Ukrainian leaders were deeply concerned about the Russia’s rigid position in the energy sector. The Russian leadership made little concession in Ukraine’s moving toward European integration. Moreover, at the turn of the summer and autumn of 2013, the Russian Federation totally blocked the movement of goods between the two countries for an uncertain period of time, thus forcing official Kyiv to refuse to sign the Association Agreement between Ukraine and the EU. The growing Russian pressure initially provoked resistance from Viktor Yanukovych. The steps he took proved that the pro-European statements of the Ukrainian leadership were about to be carried out. However, the aggravating tension and increasing pressure from Russia and, to some extent, the reluctance of EU leaders to provide financial guarantees to the corrupt Ukrainian leadership, pushed Yanukovych to abandon the European integration altogether.
Zwycięstwo w wyborach prezydenckich Wiktora Janukowycza sprzyjało normalizacji stosunków między oficjalnym Kijowem a Moskwą. Jednak wiele strategicznych zagadnień w stosunkach dwustronnych nie zostało rozwiązanych. Przywódcy Ukrainy byli niezadowoleni ze sztywnego stanowiska Rosji w sektorze energetycznym. Rosyjskim przywódcom, w przeciwieństwie do tego, nie odpowiadał realny postęp Ukrainy w dziedzinie integracji europejskiej.Na przełomie lata–jesieni 2013 roku Federacja Rosyjska faktycznie całkowicie zablokowała na jakiś czas wymianę gospodarczą między dwoma państwami, zmuszając oficjalny Kijów do tego, aby odmówił podpisania Umowy Stowarzyszeniowej między Ukrainą a UE. Rosnąca presja rosyjska początkowo spowodowała opór ze strony Wiktora Janukowycza. Inicjowane przez prezydenta kroki wskazywały, że proeuropejskie deklaracje ukraińskiego kierownictwa mogą zostać zrealizowane w praktyce. Jednak wzmocnienie i dywersyfikacja presji ze strony Rosji, a do pewnego stopnia niechęć przywódców UE do przyznania skorumpowanym władzom ukraińskim gwarancji znacznej pomocy finansowej, popchnęły Janukowycza do odejścia od kierunku europejskiego.
Źródło:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis; 2016, 1, 1-2
2450-6354
Pojawia się w:
Annales Universitatis Mariae Curie-Sklodowska, sectio M – Balcaniensis et Carpathiensis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-14 z 14

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies