Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Polish theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 16
Tytuł:
The Bioarchive
Autorzy:
Jarząbek-Wasyl, Dorota
Gałązka, Robert
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2035228.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
Tematy:
archive
Polish theatre
Irena Solska
Stanisław Eliasz Radzikowski
Opis:
This article presents the history of the acquaintance between Irena Solska and Stanisław Eliasz Radzikowski seen through the lens of their correspondence (held in the collections of the National Museum in Kraków, the Czartoryski Library). These documents not only record a relationship, but – through the personal items, intimate keepsakes, and single-sentence letters enclosed in the envelopes – they are an example of an archive that transcends traditional frameworks and classifications. The author suggests using the term “bioarchive” to describe the existential, material, and performative dimension of the biographical documentation.
Źródło:
Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2020, English Issue 3; 166-182
2720-0043
Pojawia się w:
Didaskalia. Gazeta Teatralna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
No Calm After the Storm. A Decade of "The Tempest" in Polish Theatres (2012–2021)
Autorzy:
Romanowska, Agnieszka
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/39777196.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Shakespeare
'The Tempest'
Polish theatre
adaptation
theatre seasons 2012–2021
Opis:
The article discusses twelve productions based on The Tempest shown in Polish theatres in the years 2012-21, a decade whose challenges included escalation of the migration crisis, increasing climate change, social and political unrest around much of the globe, and the covid pandemic, but which was also marked by important Shakespearean anniversaries. In order to inspect the play’s significance for contemporary Polish audiences the productions are scrutinised in relation to four categories of interrelated issues: modification of characters, depiction of suspended reality connected with sleep, dreaming, memory and recollection, references to current social and political challenges, and employment of the play’s meta-artistic potential. The productions’ interpretative tendencies reveal a number of common denominators which are analysed with an aim of explaining why, in today’s Poland, the possibility of reconciliation and return to some form of re-established order that the playwright contemplates is seen as very difficult, if not impossible.
Źródło:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance; 2023, 28, 43; 209-225
2083-8530
2300-7605
Pojawia się w:
Multicultural Shakespeare: Translation, Appropriation and Performance
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
„Dziady directed by Kazimierz Dejmek – an attempt at demythologisation
Autorzy:
Popłonikowska, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/649327.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Dziady
Adam Mickiewicz
Kazimierz Dejmek
March 1968
Polish theatre
Opis:
The author of the article attempts to recreate the famous staging of Dziady directed by Kazimierz Dejmek, in order to demystify the spectacle. The performance is analysed in terms of art, taking into account the political situation (March 1968). In order to establish the facts, the author uses an assistant’s script, the recollections of the witnesses of the release of Dziady and fragments of the performance. The reconstruction of the staging enabled the researcher to conclude that it was artistically valuable, but it was the political situation at the time that played the most important role in popularising that interpretation of the drama.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica; 2017, 44, 6
1505-9057
2353-1908
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Dialog with a Ghost: Modern Nō Plays by Mishima Yukio on the Stages of the Polish Theatre
霊魂との会話、ポーランドの劇場における三島由紀夫の近代能楽
Autorzy:
Kubiak Ho-Chi, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1810610.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polskie Stowarzyszenie Badań Japonistycznych
Tematy:
Mishima Yukio
Tadeusz Łomnicki
Andrzej Wajda
Agnieszka Olsten
Natalia Sołtysik
Nō theatre
modern Nō plays
Polish theatre
shingeki
Opis:
20世紀の日本の偉大な作家の一人である三島由紀夫（1925–1970）にとって、中世の能は重要な霊感の源であった。1950年から1962年にかけて、彼は九つの能作品を書き、これらを「近代能楽集」と名付けた。能とは呼ばれるものの、舞台は20世紀であり、登場人物は古典的な作品とは対照的に現代の話し言葉を用い、現代の観客が無理なく理解できるものとなっている。これらの作品は、日本のみならず、海外でも瞬く間に人気を得た。幾つかの作品は英語、ドイツ語、スペイン語、フランス語、そしてポーランド語にも翻訳され、1950年代からはアメリカおよびヨーロッパの舞台で成功を収めた。ポーランドの演出家もこれらの短い劇作品に魅せられ、幾度もポーランドの劇場で上演してきた。既に1965年に、タデウシュ・ウォムニツキは 三島由紀夫の三作品の近代能楽を演出し、それからおよそ30年後、1994年にアンジェイ・ワイダは四作品の舞台化を実現した。若い演出家達は、それによって能に興味を示すようになった。2007年には、アグニェシカ・オルステンとナタリア・ソウティシクの二人の演出家が、三島の能に対する彼女らの解釈を示した。 筆者はこの論文で二つの問題に取り組みたい。第一には、日本の劇作家によって書かれ、西洋とは異なると思われる表現や詩情に満ちた作品が、どのようにポーランドの重鎮とも言える演出家達や若手の関心をひいたのか。第二に、三島由紀夫はどのように中世の能の世界を自身の作品の中に反映させたのか。そしてポーランドの演出家達はこれらの三島作品をどのようにポーランドの文脈の中で発展させていったのかを考察したい。
Źródło:
Analecta Nipponica; 2014, 4; 11-29
2084-2147
Pojawia się w:
Analecta Nipponica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
State of polish theatre architecture research in Ukraine
Autorzy:
Proskuryakov, V.
Goy, B.
Savchak, R.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/344689.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Politechnika Krakowska im. Tadeusza Kościuszki. Wydział Architektury. Katedra Kształtowania Środowiska Mieszkaniowego
Tematy:
source
scientific research
Polish theatre architecture
Ukraine
world
źródło
badania naukowe
polska architektura teatralna
Ukraina
świat
Opis:
The article highlights studying the architecture of Polish theatre in Ukraine and in the world. Peculiarities and differences in researching this issue in foreign and domestic works have been demonstrated. Problems of the research, not taking into consideration versatility and complexity for a thorough presentation, are partially shown in modern works on a quality new level.
Źródło:
Środowisko Mieszkaniowe; 2018, 23; 167-171
1731-2442
2543-8700
Pojawia się w:
Środowisko Mieszkaniowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
“We Could Have Ventured in the Opposite Direction”: Exploring the Legacy of Polish Theatre on the Festival Map of Independent Ukraine
„Mogliśmy pójść w przeciwnym kierunku”: Odkrywanie dziedzictwa polskiego teatru na festiwalowej mapie niepodległej Ukrainy
Autorzy:
Harbuziuk, Maiia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28897489.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
polsko-ukraińskie relacje teatralne
ukraińskie festiwale teatralne
mobilność kulturowa
Polish–Ukrainian theatre relations
Ukrainian theatre festivals
cultural mobility
Opis:
This article examines the representation of Polish theatre on the Ukrainian festival map. This study includes key stages, events, and trends, and aims to uncover both positive developments and underlying problems. The research is based on sources such as published material, information resources, and my experience as a theatre critic. The periods of individual “breakthroughs” (1992–2000), “local encounters” (2001–2011), and “dramaturgical and performative landing forces” (from 2011) are identified and briefly characterized. The article outlines a broad geographical and genre-specific range of festivals in which Polish theatres participate and highlights their contribution. It also discusses the reception of individual performances by Polish theatres in Ukrainian criticism. The author focuses on the absence of iconic plays of Polish theatre on the posters of Ukrainian festivals (the exception is Bzik tropikalny (The Tropical Craze) by Witkacy, directed by Grzegorz Jarzyna, 1998). This resulted in the fact that the most important achievements of Polish theatre remained unknown to the Ukrainian audiences, and the professional community gravitated more towards Russia than towards the West. Given the more than four-hundred-year history of Polish–Ukrainian relations, it is essential that steps be taken to restore Polish–Ukrainian theatrical communication in order to ensure that Ukrainian theatre is connected to the European cultural space.
Artykuł analizuje obecność polskiego teatru na ukraińskiej mapie festiwalowej. Obejmuje kluczowe etapy, wydarzenia i trendy, a jego celem jest odsłonięcie zarówno pozytywnych zmian, jak i podstawowych problemów. Tekst opiera się na opublikowanych materiałach, informacjach festiwalowych i doświadczeniach autorki jako krytyczki. Wyróżniono i krótko scharakteryzowano trzy okresy indywidualnych „sukcesów” (1992–2000), „spotkań lokalnych” (2001–2011) oraz „dramaturgicznych i performatywnych desantów” (od 2011 roku). Artykuł daje obraz lokalnej i gatunkowej różnorodności festiwali, w których uczestniczą polskie teatry, i podkreśla, jak wiele wnoszą w ich programy. Omawia również recepcję poszczególnych spektakli polskich teatrów w ukraińskiej krytyce. Autorka zwraca uwagę na nieobecność ikonicznych spektakli polskiego teatru na afiszach ukraińskich festiwali (wyjątkiem jest Bzik tropikalny Witkacego w reżyserii Grzegorza Jarzyny, 1998). To sprawiło, że ukraińska publiczność nie poznała najważniejszych osiągnięć polskiego teatru, a środowisko teatralne ciążyło bardziej ku Rosji niż ku Zachodowi. Biorąc pod uwagę ponad czterystuletnią historię stosunków polsko-ukraińskich, konieczne jest podjęcie kroków w celu przywrócenia polsko-ukraińskiej komunikacji teatralnej, aby zapewnić ukraińskiemu teatrowi połączenie z europejską przestrzenią kulturową.
Źródło:
Pamiętnik Teatralny; 2023, 72, 4; 57-80
0031-0522
2658-2899
Pojawia się w:
Pamiętnik Teatralny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Formation of the Slavic Collection and its Evolution: a Case Study of the Polish Holdings at the University of Manitoba
Autorzy:
Blackmore, Magdalena
Kominowski, James
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/30145932.pdf
Data publikacji:
2024-03-28
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydział Dziennikarstwa, Informacji i Bibliologii
Tematy:
Slavic Collection
University of Manitoba
Polish Amateur Theatre Pamphlet
Collection
“Czas”
Kolekcja Słowiańska
Uniwersytet Manitoby
Kolekcja Broszur Polskiego
Teatru Amatorskiego
Opis:
The Slavic Collection at the University of Manitoba comprises over 70,000 volumes of books, periodicals, newspapers, and microfilms. It was created in 1949 following the founding of the Department of Slavic Studies that same year. This article focuses on Polonica – the Polish-language materials – available in the collection, its provenance, and potential associated research themes. Four examples of works/bodies of works from the collection are examined as a case study, including two rare books, the Polish Amateur Theatre Pamphlet Collection, published between 1902 and 1947 in Poland and the United States, and the Polish-language newspaper “Czas”, which is the oldest surviving Polish-language newspaper in Canada. These unique resources reflect wider trends in the evolution of the Polish community in Manitoba, while serving as an illustration of collaboration between the Polish community and the UM academic institution.
Źródło:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi; 2023, 17, 4; 627-642
1897-0788
2544-8730
Pojawia się w:
Z Badań nad Książką i Księgozbiorami Historycznymi
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The motif of the window and the experience of latency in the work of Tadeusz Kantor
Figura okna i doświadczenie latencji w twórczości Tadeusza Kantora
Autorzy:
Szalewska, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2089368.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish experimental theatre
the object in theatre and in performance
theatre and space
Tadeusz Kantor (1915–1990)
The Theatre of Death
Hans-Ulrich Gumbrecht (b. 1948)
latency
latencja
Tadeusz Kantor
Teatr Śmierci
figury spacjalne
przestrzeń w sztuce
Opis:
The window is a recurring image in the imaginarium and the art of Tadeusz Kantor. Fixed in his memory at an early age, it resurfaced in the spectacle Wielopole, Wielopole (1980) as a plain object "of the reality of the lowest kind", and in the 'cricotage' A Very Short Lesson (1988) as a quasi stage prop charged with metaphysical meaning. The window motif is also a persistent feature of his graphic art. Most notably, it appears in the drawing Man and window (1971), a picture for the Dead Class (Window) from 1983, an autothematic cycle of paintings You cannot look inside through the window with impunity (1988-1990), and Kantor's last dated drawing of pigeons being watched through a window. Kantor's fascination with the window as an objet d'art can be explained by his philosophical aesthetics (especially the use of objects as markers of the 'spaces' of the stage action). This article analyzes the image of the window as a 'site' of special significance in Kantor's art (an object that encapsulates the antynomy of inside/outside, or a claustrophobic incarceration/a barrier to entry) in the context of Hans-Ulrich Gumbrecht's theory of latency (i.e. the inability of throwing off the past, the suspension of time symbolized by artistic constructs of imprisonment).
Źródło:
Ruch Literacki; 2019, 5; 563-575
0035-9602
Pojawia się w:
Ruch Literacki
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Antifascist Mothers and Folk Healers: Queer Reinterpretations of Polish and Regional Cultural Archetypes in Familia
Autorzy:
Pokrowiecki, Michał
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343973.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Ludoznawcze
Tematy:
audio series
familia
folk healers
nationalism
podcast
Polish mother
queer
theatre
Opis:
The article serves as an analysis of Familia, a Polish independent fiction podcast from 2020 produced by the Teraz Poliż theatre as a response to increase of state supported homophobic propaganda in the recent years. By pointing out similarities and differences between the podcast in question and mainstream Polish audio series, as well as drawing comparisons to popular globally distributed independent audio fiction produced in English, the author aims to prove the unique position of Familia as a sole representative of a politically conscious podcast drama presenting a specifically Polish perspective on queer emancipation. The author then proceeds to analyse the narrative content of the podcast, presenting the ways in which the story plays with elements of traditional, Polish national identity, reframing them via a radical lens as potential symbolic tools for LGBTQ+ emancipation and antifascist resistance in everyday life, while at the same time warning of the limited scope of use for such tools.
Źródło:
Literatura Ludowa; 2022, 66, 2; 29-43
2544-2872
0024-4708
Pojawia się w:
Literatura Ludowa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Female directors of contemporary Polish theater and cinema (selected examples)
Polskie reżyserki współczesnego teatru i kina (wybrane przykłady)
Autorzy:
Zimnica-Kuzioła, Emilia
Wejbert-Wąsiewicz, Ewelina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/651601.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
sztuka
reżyserzy
film
teatr
polskie artystki
art
female directors
theatre
Polish female artists
Opis:
Kwestie kariery artystycznej rzadko podejmowane są przez polskich socjologów. Artykuł jest analizą prac wybranych współczesnych polskich reżyserek filmowych i teatralnych. W niniejszym opracowaniu wykorzystano źródła zastane (monografie i badania naukowe, publikacje prasowe i internetowe, wywiady z reżyserami) oraz źródła pierwotne: wywiady z twórcami polskich teatrów dramatycznych przeprowadzone w ramach badań własnych. Kobiety w polskim teatrze i filmie powoli rozbijają szklany sufit i zajmują należne im miejsce w panteonie artystów, mających wiele do powiedzenia na temat współczesnej rzeczywistości. Polskie reżyserki są prawdziwymi indywidualistkami, mają swój charakterystyczny styl, niemniej łączy je to, że mierzą się w twórczości z ważnymi problemami społecznymi. Ich kreatywność nie jest nacechowana feministycznie, płeć w pracy twórczej ma drugorzędne znaczenie.
The issue of artistic careers is rarely tackled by Polish sociologists. The article is an analysis of the work of selected contemporary Polish female film and theater directors. The present study exploits secondary sources (monographs and scientific studies, press and internet publications, interviews with directors) and primary sources: interviews with creators of Polish drama theaters conducted as part of the authors’ own research. Women in Polish theater and film are slowly breakingthe glass ceiling and they are taking their rightful place in the pantheon of artists who have a lot to say about our difficult modern times. Polish directors are true individuals however they raise important social problems. Their creativity is not feminist. They have their own signature style and their sex is of secondary importance.
Źródło:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica; 2019, 71; 121-137
0208-600X
2353-4850
Pojawia się w:
Acta Universitatis Lodziensis. Folia Sociologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Wyspiański, Schiller, Osterwa – Pillars of Modern Polish Theatre
Wyspiański, Schiller, Osterwa – filary nośne nowoczesnego teatru polskiego
Autorzy:
Braun, Kazimierz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2030920.pdf
Data publikacji:
2018-12-16
Wydawca:
Uniwersytet Rzeszowski. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego
Tematy:
Mise en scene
Theatre direction (or theatre directing)
Polish directorial style
The Great Reform of Theatre
inscenizacja
reżyseria
polski styl inscenizacji albo „polski teatr inscenizacji”
Wielka Reforma Teatru
Opis:
Spośród wielu artystów, którzy zakładali fundamenty, a następnie budowali wielki gmach nowoczesnego teatru polskiego, historia wyróżniła trzy wielkie postaci. Stanisław Wyspiański, związany z modernizmem, przez wielu zwany „ojcem nowoczesnego teatru polskiego”, zbudował fundamenty polskiego teatru, tak jak był on rozumiany i praktykowany w XX w. w dziedzinie dramaturgii i inscenizacji. Tworzył sztuki teatralne nierozdzielnie związane z ich projektami scenicznymi. Były to „dzieła sztuki teatru”, w których materia utkana była ze słów i obrazów, z wizyjnej poezji i dosadnego realizmu. Leon Schiller poszedł śladami Wyspiańskiego. Stał się czołowym twórcą Wielkiej Reformy Teatru w Europie. Uprawiał reżyserię jako wyodrębnioną dziedzinę sztuki; stworzył „polski teatr inscenizacji”; zapoczątkował także nauczanie reżyserii jako dziedziny akademickiej. Jego głównym reżyserskim dokonaniem (obok innych widowisk) były inscenizacje polskich dramatów romantycznych, z których mickiewiczowskie Dziady (Lwów 1932, Wilno 1933, Warszawa 1934) były szczytowym osiągnięciem polskiego teatru w XX wieku. Juliusz Osterwa, aktor, reżyser, organizator życia teatralnego oraz reformator teatru, stworzył teatr Reduta, modelowe laboratorium nowego aktorstwa. Rozwinął i ugruntował psychologiczny i realistyczny nurt w polskim aktorstwie. Propagował polską dramaturgię współczesną (m.in. prapremiery sztuk Szaniawskiego, Żeromskiego, Rittnera) i poetycki teatr wspólnoty aktorów i widzów (Wyzwolenie jako dialog Konrada z widzami, misteryjny Książę niezłomny, przedstawienia podziemne i projekty z czasu II wojny światowej). Włączył swe prace w specyficznie polską tradycję „teatru służby” – służby narodowi i służby Bogu.
Źródło:
Tematy i Konteksty; 2018, 13, 8; 415-435
2299-8365
Pojawia się w:
Tematy i Konteksty
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Stage Names of Polish Interwar Artists
Autorzy:
Walkowiak, Justyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1928203.pdf
Data publikacji:
2018-11-10
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Języka Polskiego PAN
Tematy:
polskie nazwy sceniczne
polskie pseudonimy artystyczne
okres między wojenny
aktorzy filmowi
aktorzy teatralni
Polish stage names
Polish artistic pseudonyms
interwar period
film actors
theatre actors
Opis:
Many performing artists in the interwar period in Poland assumed stage names, which were considered a tool of promoting one’s image, but also served other functions, such as the concealment of identity. Over two hundred such pseudonyms — together with the respective artists’ birth names — have been collected and analysed in the article. Approximately in the case of half of them was the original given name retained, and only the surname underwent a change. The comparison of the assumed names with the real ones shows that many names were shortened, and/or made to sound foreign or exotic. Minority surnames — Jewish/German, Russian, Ukrainian — were frequently made to sound Polish, while the Polish ones were foreignised (to make them look English, Italian, French) or vaguely exoticised.
Źródło:
Onomastica; 2018, 62; 225-241
0078-4648
Pojawia się w:
Onomastica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mieczysław Kotlarczyk – a Teacher and Artistic Friend of John Paul II
Autorzy:
Kuta, Cecylia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/668578.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
Tematy:
John Paul II
Karol Wojtyła
Mieczysław Kotlarczyk
Communism
communist secret service of the Polish People’s Republic
Rhapsodic Theatre
Opis:
Mieczysław Kotlarczyk played an important role in the life of Pope John Paul II. The spiritual bond between friends born in the same city exerted a significant impact on both their lives and work. And yet it remains unknown to the public, just as Kotlarczyk himself. Raised in a theatre-related family, Kotlarczyk remained affiliated with the theatre throughout his life. This paper presents his life path and the fate of the Rhapsodic Theatre, which Kotlarczyk was managing from 1941, and which operated under the auspices of the “Unia” (“Union”) underground organization. After World War II, despite reprisals from the communist authorities and the subordination to thesecret service, Kotlarczyk tried to continue his activity. In 1953, the Rhapsodic Theatre was liquidated by the authorities. Even though in 1957, as part of the so-called thaw, there was a consent to reactivate the theatre, ten years later however, it was definitely shut down. Among those protesting against the decision, was Karol Wojtyła, the then Archbishop of Kraków.
Źródło:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II; 2019, 9, 1
2391-6559
2083-8018
Pojawia się w:
The Person and the Challenges. The Journal of Theology, Education, Canon Law and Social Studies Inspired by Pope John Paul II
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The image of Chinese and Japanese Theatre in selected popular and artistic press printed in Poland in 1930s
Образ китайского и японского театров в избранной популярной и художественной прессе Польши 1930-х годов
Autorzy:
Michalewicz, Katarzyna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1931428.pdf
Data publikacji:
2021-09-30
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
Th e Second Polish Republic
the interwar polish press
theatre
Chinese opera
acting
the China
the Japan
Вторая Польская Республика
довоенная пресса
Япония
Китай
театр
китайская опера
актерское искусство
Opis:
Journalists who described Oriental theatres usually based their narrative on personal experience. Both specialist, mass and popular press paid particular attention to elements that distinguished Japanese and Chinese theatre from their European counterpart. The length of performance, innovative technical solutions, different acting style were the elements that received most attention. Nonetheless, sometimes it was impossible to explain the origins of those differences. Furthermore, the above-mentioned differences usually spoke against Chinese theatre. It was criticized for different music, moveable stage scenery, exaggerated acting that was hard to understand. Such attitude was the result of lack of understanding of Chinese opera’s conventions. On the other hand, press eagerly commended the richness of Chinese actors’ costumes and ,,shadow puppet theatre”. Moreover, Polish press also stressed that both classical and modern Chinese theatre enjoyed immense popularity among Chinese people. Polish press went easy on theatrical art in Japan depicting differences that were in many cases the same as in Chinese theatre as something neutral, even positive as it gave the play magical touch. Sometimes it was emphasized that Japanese theatre could become a source of inspiration for its European counterpart. It was praised for masks, costumes, moveable stage scenery and music. It is interesting that in the last two instances Chinese theatre was looked down on. Polish press also spoke favourably of puppet theatre and ,,Takarazuka” performances. On the other hand, magazines’ opinions on acting varied.
При описании дальневосточного театра журналисты обычно использовали собственный опыт. И специализированная, и массовая, и популярная пресса уделяла особое внимание тем элементам, которые отличали китайский и японский театр от его европейского аналога. Среди них в основном были отмечены: длительность спектакля, новаторские технические решения, а также иная игра актеров. Однако не всегда можно было объяснить причины различий. Более того, в случае китайского театра вышеупомянутые различия обычно трактовались в невыгодном свете. Его критиковали, в частности, за другую музыку, трогательные декорации, а также преувеличенную и при этом непонятную игру актеров. Такое мнение сложилось из-за неправильного понимания китайской оперной конвенции. С другой стороны, пресса высоко оценила богатство костюмов китайских актеров, а также «театр теней» и подчеркнула, что как традиционный, так и современный китайский театр был популярен среди жителей Поднебесной. Журналы оценивали театральную постановку в Стране восходящего солнца гораздо мягче, показывая различия, часто такие же, как в китайском театре, как нечто нейтральное и даже положительное, придающее пьесе определенную магию. В то же время иногда подчеркивалось, что японский театр может стать источником вдохновения для своего европейского аналога. Его хвалили в первую очередь за: маски, костюмы, а также за движущиеся декорации и музыку. Стоит добавить, что в последних двух случаях виноват китайский театр. Положительно отзывались и о кукольном театре, и о спектаклях «Такаразуки». С другой стороны, журналы по-разному оценивали актерское мастерство.
Źródło:
Nowa Polityka Wschodnia; 2021, 3(30); 144-164
2084-3291
Pojawia się w:
Nowa Polityka Wschodnia
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The early phase of Stanisław Wasylewski’s journalistic career: The Lwów Gazeta Poranna and Gazeta Wieczorna, 1911–1914
Początki pracy redakcyjnej Stanisława Wasylewskiego: współpraca z lwowską „Gazetą Poranną” i „Gazetą Wieczorną” w latach 1911–1914
Autorzy:
Langer, Beata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2058248.pdf
Data publikacji:
2021
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Polish journalism in the 20th century
biography
Lwów newspapers
theatre reviews
Stanisław Wasylewski (1885–1953)
„Gazeta Poranna”
„Gazeta Wieczorna” (Lwów)
teatr
Opis:
This is a survey of selected publications by Stanisław Wasylewski that appeared in the Lwów Gazeta Poranna and Gazeta Wieczorna between 1911 and 1914. The analyses are based on extant copies of the two newspapers held in Poland in the collections of the Jagiellonian Univer-sity in Cracow. The material includes articles, theatre and book reviews as well as advertise-ments of novels to be published in serial installments.
Artykuł zawiera przegląd wybranych publikacji Stanisława Wasylewskiego, wydanych w lwowskiej „Gazecie Porannej” i „Gazecie Wieczornej” w latach 1911–1914. Analizy dokonano na podstawie dostępnych w kraju numerów gazety, znajdujących się w zbiorach Biblioteki Jagiellońskiej w Krakowie. Były to zarówno recenzje sztuk teatralnych, recenzje nowości wydaw-niczych, jak i anonse publikacji powieści w odcinkach oraz artykuły.
Źródło:
Rocznik Historii Prasy Polskiej; 2021, 24, 2; 153-170
1509-1074
Pojawia się w:
Rocznik Historii Prasy Polskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 16

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies