Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kreda" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 86
Tytuł:
Albian ammonites from northern Pakistan
Autorzy:
Kennedy, W. J.
Fatmi, A. N.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138606.pdf
Data publikacji:
2014
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ammonites
Cretaceous
Albian
Pakistan
amonity
kreda
alb
Opis:
The occurrence of rich Albian ammonite faunas in what is now northern Pakistan has been known for more than 80 years, but there has been no comprehensive account of the assemblages present. A total of 36 taxa are described below. The middle part of the Lumshiwal Formation yields Upper Aptian ammonites south of the Samana Range. Elsewhere, it yields Douvilleiceras leightonense Casey, 1962, of the lower Lower Albian Leymeriella regularis Zone and the Sonneratia perinflata and S. kitchini Subzones of the Sonneratia chalensis Zone of the northwest European sequence. The top one to two metres of the Lumshiwal yields an abundant fauna of rolled and phosphatised ammonites that includes elements from much of the Albian. Of these, Prolyelliceras gevreyi (Jacob, 1907) first appears in the lower Lower Albian Leymeriella tardefurcata Zone. The commonest ammonite is Douvilleiceras mammillatum (Schlotheim, 1813) sensu lato, which ranges from the perinflata Subzone of the chalensis Zone to the Otohoplites bulliensis Subzone of the O. auritiformis Zone of the Lower Albian. The presence of Lyelliceras pseudolyelli (Parona and Bonarelli, 1897) indicates the uppermost, pseudolyelli Subzone of the auritiformis Zone. The presence of Lyelliceras lyelli (d’Orbigny, 1841) indicates the basal Middle Albian lyelli Subzone of the Hoplites dentatus Zone. There is no evidence for the higher parts of the Middle Albian. Dipoloceras (Rhytidoceras ) sp. indicates the presence of lower Upper Albian, possibly the pricei Zone. There is evidence, in the form of specifically indeterminate Mortoniceras (Mortoniceras) sp., of a level within the inflatum to fallax Zone inteval from a single locality, but no evidence of the succeeding parts of the upper Upper Albian. The base of the Kawagarth Formation that succeeds the Lumshiwal yields lower Upper Albian Mortoniceras (M.) geometricum Spath, 1932 of the Mortoniceras pricei Zone, northwest of Darmasand in the Samana range.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2014, 64, 1; 47-98
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Turonian ammonite faunas from the southern Corbières, Aude, France
Autorzy:
Kennedy, W. J.
Bilotte, M.
Melchior, P.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950357.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ammonites
biostratigraphy
Turonian
Cretaceous
France
amonity
biostratygrafia
turon
kreda
Francja
Opis:
The Turonian successions of the southern Corbières comprise three transgressive-regressive cycles in which ammonites occur in three intervals. The lowest comes from the glauconitic basal transgressive unit of the first cycle, and comprises 21 species, including Kamerunoceras douvillei (Pervinquière, 1907), Kamerunoceras turoniense (d’Orbigny, 1850), Spathites (Jeanrogericeras) revelerianus (Courtiller, 1860), Spathites (Jeanrogericeras) combesi (d’Orbigny, 1856), Mammites nodosoides (Schlüter, 1871), Mammites powelli Kennedy, Wright and Hancock, 1987, Fagesia tevestensis (Péron, 1896), Neoptychites cephalotus (Coutiller, 1860), Thomasites rollandi (Thomas and Péron, 1889), Wrightoceras wallsi Reyment, 1954, and Choffaticeras (Choffaticeras) quaasi (Péron, 1904). This is a Lower Turonian assemblage referred to the Mammites nodosoides Zone, although the possibility that elements from the preceding Fagesia catinus Zone are also present cannot be excluded. The fauna from the transgressive glauconitic interval of the succeeding cycle comprises nine species, including Romaniceras (Romaniceras) mexicanum Jones, 1938, Romaniceras (Yubariceras) ornatissimum (Stoliczka, 1864), Pseudotissotia galliennei (d’Orbigny, 1850), Collignoniceras woollgari (Mantell, 1822) sensu lato, Coilopoceras springeri Hyatt, 1903, and Eubostrychoceras (Eubostrychoceras) saxonicum (Schlüter, 1872). They indicate the Middle Turonian Romaniceras (R.) mexicanum and R. (Y.) ornatissimum zones. The highest fauna, from the Marnes supérieurs de Saint-Louis of the Saint-Louis syncline, is: Subprionocyclus sp. juv., Prionocyclus sp. and Worthoceras cf. rochatianum (d’Orbigny, 1850). The Subprionocyclus are minute individuals that resemble S. bravaisianus (d’Orbigny, 1841), and suggest the presence of the lower Upper Turonian bravaisianus Zone.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 437-494
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Coilopoceras inflatum Cobban and Hook, 1980, a United States Western Interior ammonite from the Upper Turonian of the southern Corbières, Aude, France
Autorzy:
Melchior, P.
Bilotte, M.
Kennedy, W. J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/139013.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ammonites
biostratigraphy
Turonian
Cretaceous
France
amonity
biostratygrafia
turon
kreda
Francja
Opis:
A newly discovered ammonite faunule from the Padern region of the southern Corbières in southern France includes representatives of typical northwest European Upper Turonian species Subprionocyclus cf. neptuni (Geinitz, 1850) and Lewesiceras cf. woodi Wright 1979, tethyan/ northwestern Pacific species Phyllopachyceras cf. ezoense (Yokoyama, 1890), Anagaudryceras involvulum (Stoliczka, 1865) and, Desmoceras (Pseudouhligella) sp., together with Coilopoceras inflatum Cobban and Hook, 1980, a species previously known only from New Mexico in the United States, where it is regarded as Middle Turonian. The faunule occurs above one with Romaniceras (R.) mexicanum Jones, 1938 and Coilopoceras springeri Hyatt, 1903, also originally described from New Mexico and northern Mexico, and recently described from the Uchaux massif in Vaucluse in southern France. The records suggest that the base of the Upper Turonian may be drawn at different, higher level in the United States Western Interior than in Europe. The coming together of these mixed faunal elements may be a result of high sea levels, and changing oceanic circulation patterns.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 1; 121-134
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Scaphitid ammonites from the Upper Cretaceous of KwaZulu-Natal and Eastern Cape Province, South Africa
Autorzy:
Kennedy, W. J.
Klinger, H. Ch.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138833.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
scaphitid ammonites
Cretaceous
South Africa
amonity
kreda
Republika Południowej Afryki
Opis:
Scaphitid ammonites are described and illustrated from the Upper Cretaceous of the coastal region of north-eastern South Africa. Scaphites kieslingswaldensis Langenhan and Grundey, 1891, Scaphites manasoaensis Collignon, 1965, and Yezoites concinna sp. nov. occur in the Coniacian part of the St Lucia Formation in northern KwaZulu-Natal. A further Yezoites sp. may also be from this level. Argentoscaphites corrugatus sp. nov. occurs in the Santonian to Lower Campanian Mzamba Formation on the northernmost coast of Eastern Cape Province. Yezoites australis sp. nov. occurs in the Upper Santonian part of the St Lucia and Mzamba formations of these areas, and Scaphites reesidei Collignon, 1969, is recorded from the Lower Campanian part of the Mzamba Formation. The scaphitid assemblage includes species previously described from Western Europe and Madagascar, together with Argentoscaphites, previously known only from Patagonia (and possibly South India). Dimorphism is recognised in Scaphites reesidei, Yezoites concinna sp. nov. and Y. australis sp. nov. Argentoscaphites corrugatus sp. nov. and Yezoites sp. are represented by microconchs only. Dimorphism has not been recognised in Scaphites kieslingswaldensis.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 527-543
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The proposal of a GSSP for the Berriasian Stage (Cretaceous System): Part 2
Autorzy:
Wimbledon, William A.P.
Reháková, Daniela
Svobodová, Andrea
Elbra, Tiiu
Schnabl, Petr
Pruner, Petr
Šifnerová, Krýstina
Kdýr, Šimon
Frau, Camille
Schnyder, Johann
Galbrun, Bruno
Vaňková, Lucie
Dzyuba, Oksana
Copestake, Philip
Hunt, Christopher O.
Riccardi, Alberto
Poulton, Terry P.
Bulot, Luc G.
De Lena, Luis
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2060930.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
Tematy:
Cretaceous
GSSP
biostratigraphy
magnetostratigraphy
Vocontian Basin
Berriasian stages
Kreda
biostratygrafia
magnetostratygrafia
Opis:
In part 1 of this work we discussed the possibilities for the selection of a GSSP for the Berriasian Stage of the Cretaceous System, based on prevailing practical methods for correlation in that J/K interval, traditional usage and the consensus over the best boundary markers that had developed in the last forty years. This consensus has developed further, based on the results of multidisciplinary studies on numerous sites over the last decade. Here in Part 2 we give an account of the application of those results by the Berriasian Working Group (ISCS), and present the stratigraphic evidence that justifies the selection of the locality of Tré Maroua (Hautes-Alpes, SE France) as the proposed GSSP. We describe a 45 m-thick section in the Calcaires Blancs vocontiens – that part of the formation covering the calpionellid Chitinoidella, Remanei. Intermedia, Colomi, Alpina, Ferasini, Elliptica and Simplex biozones. The stratigraphic data collected here has been compiled as part of a wider comparative study of complementary Vocontian Basin sites (with localities at Charens, St Bertrand, Belvedere and Le Chouet). Evidence from Tré Maroua thus sits in this substantial regional biostratigraphic and magnetostratigraphic context. For the purposes of the GSSP definition, here we particularly concentrate on the unbroken sequence and biotic markers in the interval immediately below the boundary, the Colomi Subzone (covering circa 675,000 years), and immediately above, the Alpina Subzone (covering circa 725,000 years). Particularly significant fossil datums identified in the Tré Maroua profile are the primary basal Berriasian marker, the base of the Alpina Subzone (a widespread event marked by dominance of small Calpionella alpina, with rare Crassicollaria parvula and Tintinopsella carpathica): the base of the Berriasian Stage is placed at the base of bed 14, which coincides with the base of the Alpina Subzone. Secondary markers bracketing the base of the Calpionella Zone are the FOs of the calcareous nannofossil species Nannoconus wintereri, close below the boundary, and the FO of Nannoconus steinmannii minor, close above. The Tithonian/Berriasian boundary level occurs within M19n.2n, in common with many documented sites, and is just below the distinctive reversed magnetic subzone M19n.1r (the so-called Brodno reversal). We present data which is congruent with magnetostratigraphic and biostratigraphic data from other key localities in France and in wider regions (Le Chouet, Saint Bertrand, Puerto Escaño, Rio Argos, Bosso, Brodno, Kurovice, Theodosia…), and thus the characteristics and datums identified at Tré Maroua are key for correlation and, in general, they typify the J/K boundary interval in Tethys and connected seas
Źródło:
Volumina Jurassica; 2020, 18, 2; 121-160
1896-7876
1731-3708
Pojawia się w:
Volumina Jurassica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Earliest eutherian mammal skull, from the Late Cretaceous [Coniacian] of Uzbekistan
Najstarsza czaszka ssaka lozyskowego z poznej kredy [koniaku] Uzbekistanu
Autorzy:
McKenna, M C
Kielan-Jaworowska, Z
Meng, J
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21177.pdf
Data publikacji:
2000
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
uzebienie
fauna kopalna
Daulestes nessovi
kreda
ssaki
Uzbekistan
paleontologia
Asioryctitheria
czaszki
Opis:
We describe a partially crushed skull and dentaries of a sub-adult individual of Daulestes nessovi sp. n., from the Coniacian of Uzbekistan. This is the earliest known eutherian skull (about 87 Ma) and the sixth genus of Cretaceous eutherians in which a skull is available. Because the skull of D. nessovi is sub-adult, certain plesiomorphic features may be ontogenetic and should be interpreted with caution. Four upper premolars and five lower premolariform teeth were in use (possibly to become four lowers when fully adult). The upper cheek-teeth have winged conules; M2 has large parastylar and small metastylar projections. Pre- and postcingula are lacking on DP4 and the upper molars. The talonids of dp4-m2 are about 90% as wide as the trigonids, with widely separated entoconid and hypoconulid. The skull has a large sphenorbital fissure, no foramen rotundum, and apparently no pterygoid process of the sphenoid. A large orbital wing of the palatine prevents maxilla-frontal contact within the orbit. The zygomatic arch is slender. The cochlea has one full turn, with an expanded apex, which suggests that a lagena might have been present. A large malleus with a robust anterior process, and a large promontorium may be due to young age of the individual or a primitive retention, as in the platypus. Because of the similarity to Asioryctidaem both cranial structure and dentition, we assign Daulestes tentatively to Asioryctitheria Novacek et al. 1997, family incertae sedis.
W pracy opisano częściowo uszkodzoną czaszkę młodego osobnika określonego jako Daulestes nessovi sp. n. z koniaku Uzbekistanu. Jest to najwcześniejsza czaszka ssaka łożyskowego, licząca ok. 87 milionów lat. Daulestes jest szóstym rodzajem kredowego ssaka łożyskowego, którego czaszka jest znana. Ponieważ czaszka D. nessovi należy do młodocianego osobnika, niektóre cechy plezjomorficzne mogą być związane z wczesnym stadium rozwojowym. W czaszce występują cztery górne przedtrzonowce i pięć dolnych, jest jednak możliwe, że w stadium dorosłym dolnych było też tylko cztery. Na górnych zębach policzkowych występują konułe ze skrzydełkami. Na M2 wyrostek parastylarny jest duży, metastylarny - mały. Pre- i postcingula nie występują na mlecznym czwartym przedtrzonowcu ani na trzonowcach. Talonidy dp4-m2 mierzą ok. 90 % szerokości trygonidów, a entokonidy są oddalone od hipokonulidów. W czaszce występuje duża szczelina klinowo-oczodołowa i zapewne brak wyrostka skrzydłowego kości klinowej. Duże skrzydło oczodołowe kości podniebiennej powoduje, że brak jest kontaktu między szczęką a kością oczodołową w obrębie oczodołu. Wyrostek jarzmowy jest delikatny. Błędnik ma jeden pełny skręt z rozszerzonym wierzchołkiem, co może wskazywać na obecność lageny. Duży młoteczek z silnym wyrostkiem przednim oraz duże promontorium mogą być związane z młodym wiekiem osobnika lub zachowaniem cechy plezjomorficznej (jak u dziobaka). W związku z podobieństwem do Asioryctidae zarówno w budowie czaszki, jak i uzębienia, Daulestes został zaliczony do Asioryctitheria Novacek et al. 1997, rodzina incertae sedis.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 2000, 45, 1; 1-54
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
On variation in Schloenbachia varians (J. Sowerby, 1817) from the Lower Cenomanian of western Kazakhstan
Autorzy:
Kennedy, W. J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138676.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ammonites
Schloenbachia
variation
Cenomanian
Cretaceous
Kazakhstan
amonity
mutacja
cenoman
kreda
Kazachstan
Opis:
An assemblage of 94 specimens of Schloenbachia varians (J. Sowerby, 1817) from the Lower Cenomanian Sharpeiceras schlueteri Subzone of the Mantelliceras mantelli Zone of the Besakty section in the Mangyshlak Mountains of western Kazakhstan includes 26 complete adults that range from to 59–174 mm in diameter. No size-related dimorphism was detected in the assemblage, which shows wide, continuous intraspecific variation. This is described in terms of five formae; from robust to gracile these are: ventriosa, varians sensu stricto, subtuberculata, intermedia, and subplana. The ratio of robust (ventriosa + varians sensu stricto) to gracile (subtuberculata + intermedia + subplana) individuals is 34% to 66%. The reference specimens of the formae and their synonyms are described and illustrated, and related to the Besakty material. The modification of adult body chamber ornament of all formae is documented, and Jakeiceras Cooper and Owen, 2011 is shown to be based on an adult of a passage form between forma subtuberculata and forma intermedia. The differences between Lower Cenomanian S. varians, lower Middle Cenomanian S. coupei (Brongniart, 1822), and upper Middle and lower Upper Cenomanian S. lymensis Spath, 1926b are described and illustrated.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2013, 63, 4; 443-468
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Quantitative data on the genus Loftusia from the Zagros Mts., northern Iraq
Autorzy:
Görmüş, M.
Nuaimy, Q. A. M.
Ameen Lawa, F. A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/139008.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Loftusia
northern Iraq
maastrichtian
quantitative data
Irak
mastrycht
kreda późna
dane ilościowe
Opis:
The Maastrichtian sediments of northern Iraq are rich in larger benthic foraminifera. Among them, the genus Loftusia is well-known one because of its significant palaeogeographic distribution across the Mediterranean and Middle East. In this study, observations of abnormal test shapes, species recognition criteria and endoskeleton characteristics of Loftusia are discussed, based on the new material from north-eastern Iraq. The following species of Loftusia are described: Loftusia elongata Cox, L. persica Brady, Loftusia morgani Douvillé, L. anatolica Meriç, L. matsumarui Meriç and Görmüs, L. minor B Cox, L. ketini B Meriç and L. kahtaensis Meriç, Loftusia minor A Cox, L. oktayi Meriç and L. baykali Meriç. The predominant species are Loftusia elongata, L. morgani and L. baykali. Skewed abnormal individuals and epidermal parts of the endoskeleton structure are also interesting aspects to note. Quantitative data obtained for Loftusia allow us to better understand and interpret species identification criteria, abnormal occurrences and the endoskeleton structure.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2018, 68, 2; 207-218
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Taxonomy and taphonomy of Cenomanian (Upper Cretaceous) nautilids from Annopol, Poland
Autorzy:
Machalski, M.
Wilmsen, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/139221.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
nautilids
condensed deposits
taphonomy
cenomanian
Cretaceous
Annopol
Polska
tafonomia
cenoman
kreda
Polska
Opis:
A nautilid faunule of seven specimens, comprising Eutrephoceras bouchardianum (d’Orbigny, 1840), Cymatoceras deslongchampsianum (d’Orbigny, 1840), and Cymatoceras tourtiae (Schlüter, 1876) is described from a condensed middle Cenomanian interval at Annopol, Poland. C. tourtiae is recorded for the first time in Poland. The studied material consists of reworked phosphatised internal moulds of phragmocones, which may be of early or middle Cenomanian age, given the stratigraphic range of the associated ammonites. The nautilid moulds vary in inferred mode of infilling, and in intensity of abrasion, bioerosion and mineralisation. The sediment entered the phragmocones in two ways: 1) through punctures in the shell, the result of bioerosion or mechanical damage; 2) through siphonal openings by intracameral currents. In contrast to the fossil moulds from the Albian phosphorites of Annopol, which originated via direct precipitation of apatite around and/or inside fossils, the present nautilid moulds seem to have originated through secondary phosphatisation of the initially calcareous moulds. Diversity of taphonomic signatures in nautilid material from the middle Cenomanian interval at Annopol is compatible with the complex, multievent depositional scenario proposed for this level.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 495-506
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The OAE1a in Cuchía (Early Aptian, Spain): C and O geochemistry and global correlation
Autorzy:
García-Mondéjar, J.
Fernández-Mendiola, P. A.
Owen, H. G.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/139445.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Cretaceous
Aptian
Basque-Cantabrian Basin
C-O isotopes
TOC
kreda
apt
izotopy
Opis:
C-isotopes, TOC and O geochemical data from the lower Aptian Cuchía section in the western Basque-Cantabrian basin (BCB) allow an accurate delimitation of the OAE1a-equivalent and its geochemical Menegatti´s segments, a detailed δ13Ccarb correlation with regional and interregional sections, and a high-resolution construction of TOC and bulk-rock δ18Ocarb curves and their interpretation. The δ13Ccarb values range from -2‰ and +4‰ (VPDB). They agree with previous data from the eastern BCB sections (Aralar) confirming the ammonite age of the OAE1a in the Basque-Cantabrian basin: Deshayesites forbesi, Deshayesites deshayesi, and Deshayesites deshayesi-Dufrenoyia furcata transition Zones. Interregional δ13Ccarb correlation with pelagic (Cismon, Italy, and Mid-Pacific Mountains, DSDP Site 463) and neritic (Roquefort-La Bédoule, France) core sections, reveals a common profile of a wide negative excursion characteristic of the OAE1a. It consists of a double trough separated by a flat relative maximum, with two negative spikes in the upper trough of neritic sections. TOC absolute values range from 0.12% to 1.37%. Segments of the TOC curve with persistent low values closely correspond with descending segments of the δ13Ccarb curve, and are attributed to lesser organic productivity in the BCB. Detailed bulk-rock δ18Ocarb data (-5.71‰ to -1.05 ‰ PDB) and variation curve show two main positive O-isotope shifts and three minor positive inflections, within a general negative trend characteristic of the OAE1a. The two major positive shifts correspond to both shallowing upwards sequences and the lowermost can be related to a eustatic sea level fall. Independent interregional correlation of the O-isotope shifts with C-isotopes supports their interpretation as punctuating colder events within a general warming trend.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2015, 65, 4; 525-543
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A new type of slumping-induced soft-sediment deformation structure: the envelope structure
Autorzy:
Byun, Uk Hwan
van Loon, A. J. (Tom)
Kwon, Yi Kyun
Ko, Kyoungtae
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/950457.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Gyeokpori Formation
Cretaceous
lacustrine environment
slumping
conglomerate
kreda
środowisko jeziorne
opadanie
konglomerat
Opis:
The sediments of the Cretaceous Gyeokpori Formation in south-western South Korea accumulated in a lake in which mainly siliciclastic rocks were deposited, with some interbedded volcaniclastics. The nearby volcanic activity resulted in unstable lake margins inducing a dominance of gravity-flow deposits. The high sedimentation rate facilitated soft-sediment deformation on the sloping margin. The deposition of numerous gravity-flow deposits resulted in a vertically heterolithic stratification. The slumps are composed of different lithologies, which is expressed in different types of deformation due to the difference in cohesion between sandy and mussy layers within the slumps. Coarser-grained (cohesionless) slumps tend to show more chaotic deformation of their lamination or layering. The difference in slumping behaviour of the cohesive and non-cohesive examples is explained and modelled. A unique soft-sediment deformation structure is recognized. This structure has not been described before, and we call it ‘envelope structure’. It consists of a conglomerate mass that has become entirely embedded in fine-grained sediment because slope failure took place and the fine-grained material slumped down with the conglomerate ‘at its back’. The cohesive laminated mudstone formed locally slump folds that embedded the non-cohesive overlying conglomerate unit, possibly partly due to the bulldozing effect of the latter. This structure presumably can develop when the density contrast with the underlying and overlying deposits is exceptionally high. The envelope structure should be regarded as a special – and rare – type of a slumping-induced deformation structure.
Źródło:
Geologos; 2019, 25, 2; 111-124
1426-8981
2080-6574
Pojawia się w:
Geologos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Mosasauroid predation on an ammonite – Pseudaspidoceras – from the Early Turonian of south-eastern Morocco
Autorzy:
Gale, A. S.
Kennedy, W. J.
Martill, D.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138610.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
predation
ammonite
mosasauroidae
Cretaceous
Turonian
Morocco
drapieżnictwo
amonit
mozazaury
kreda
turon
Maroko
Opis:
A juvenile specimen of the ammonite Pseudaspidoceras from the Early Turonian of the Goulmima area in the Province of Er-Rachida in south-eastern Morocco shows clear evidence of predation by a tooth-bearing verte-brate. Most of the body chamber is missing, as a result of post-burial compactional crushing. The adapertural part of the shell on the left flank of the surviving fragment of body chamber bears six circular punctuations; the right flank four. These are interpreted as the product of a single bite by a mosasauroid, probably a Tethysaurus. The taxonomy of the Goulmima Pseudaspidoceras is discuused in an appendix.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2017, 67, 1; 31-46
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Systematic palaeontology of the Perisphinctoidea in the Jurassic/Cretaceous boundary interval at Le Chouet (Drôme, France), and its implications for biostratigraphy
Autorzy:
Frau, C.
Bulot, L. G.
Wimbledon, W. A. P.
Ifrim, C.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/138820.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
ammonites
Berriasian
Cretaceous
biostratigraphy
Le Chouet
France
amonity
berias
kreda
biostratygrafia
Francja
Opis:
This study describes ammonite taxa of the Perisphinctoidea in the Jurassic/Cretaceous boundary interval at Le Chouet (Drôme, France). Emphasis is placed on new and poorly known Himalayitidae, Neocomitidae and Olcostephanidae from the lower part of the Jacobi Zone auctorum. Significant results relate the introduction of Lopeziceras gen. nov., grouping himalayitid-like forms with two rows of tubercles, and Praedalmasiceras gen. nov., grouping the early Berriasian Dalmasiceras taxa. Study of the ontogenetic sequences of both genera show that they were derived from late Tithonian Himalayitidae. This supports the distinction between the subfamilies Himalayitinae and Dalmasiceratidae subfam. nov. Content, variation, dimorphism and vertical range of the Neocomitidae Berriasella, Pseudoneocomites, Elenaella and Delphinella are discussed. A conservative use of the Olcostephanidae Proniceras is followed herein.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2016, 66, 2; 175-204
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Campanian-Paleocene Jaworzynka Formation in its type area (Magura Nappe, Outer Carpathians)
Autorzy:
Waśkowska, Anna
Golonka, Jan
Starzec, Krzysztof
Cieszkowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1835592.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
Tematy:
Upper Cretaceous
Paleogene
lithostratigraphy
foraminifera
biostratigraphy
kreda górna
paleogen
litostratygrafia
otwornice
biostratygrafia
Opis:
The Campanian-Paleocene Jaworzynka Formation, a part of the Magura Nappe succession in the Polish Outer Carpathians, is described in terms of its detailed litho- and biostratigraphy. The formation stretches along the marginal part of the Siary Unit, from the Jaworzynka stratotype area in the Silesian Beskid Mts up to the Mszana Dolna area in the Beskid Wyspowy Mts. Its equivalent in the Moravskoslezské Beskydy Mts of the Czech Republic is the Soláň Formation. In the stratotype area, the formation displays complex structure. We distinguish four lithological units, i.e., Biotite Sandstone and Shale (I), Shale (II), Mutne Sandstone Member (III) and Thin-bedded Turbidite (IV) and provide the first detailed biostratigraphy of particular units. The first unit forms the most prominent part of the formation. It was deposited in the Middle Campanian-earliest Maastrichtian within the upper part of Caudammina gigantea Zone up to the lower part of the Rzehakina inclusa Zone. The second unit occurs only locally and its age is limited to the Maastrichtian, to the Rzehakina inclusa Zone. The third unit is composed of thick-bedded sandstones that in some parts may form more than the half of the total thickness of the formation. It is Late Maastrichtian-Danian in age and is placed in the upper part of the Rzehakina inclusa Zone and the lower part of the Rzehakina fissistomata Zone. It is usually covered by a thin package of thin-bedded turbiditic sandstone and shales of Danian-Thanetian age with foraminifera of the Rzehakina fissistomata Zone.
Źródło:
Acta Geologica Polonica; 2021, 71, 3; 345-370
0001-5709
Pojawia się w:
Acta Geologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Multituberculate mammals from the Cretaceous of Uzbekistan
Autorzy:
Kielan-Jaworowska, Z
Nessov, L.A.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21199.pdf
Data publikacji:
1992
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
ssaki
kreda
skamienialosci
kosci
Uzbekbaatar kizylkumensis
Uzbekistan
paleontologia
Cimolodonta
zeby przedtrzonowe
multituberkulaty
Opis:
The first western Asian multituberculates found in the Bissekty Formation (Coniacian) of Uzbekistan are described on the basis of a lower premolar (p4), a fragment of a lower incisor, an edentulous dentary, a proximal part of the humerus and a proximal part of the femur. Uzbekbaatar kizylkumensis gen. et sp. n. is defined as having a low and arcuate p4, possibly without a posterobuccal cusp; it presumably had two lower premolars, as inferred from the presence of a triangular concavity at the upper part of the anterior wall of p4, and p3 less reduced in relation to p4 than in non-specialized Taeniolabidoidea and Ptilodontoidea. Uzbekbaatar is placed in the Cimolodonta without indicating family and infraorder. It might have originated from the Plagiaulacinae or Eobaatarinae.
Praca zawiera opis pięciu okazów multituberkulatów z późnej kredy (z formacji Bissekty, należącej do koniaku) z pustyni Kizylkum w Uzbekistanie. Są to pierwsze multituberkulaty z terytorium byłego Związku Radzieckiego i jedne z nielicznych na świecie z pierwszej połowy późnej kredy. Ssaki kredowe zostały ostatnio odkryte na terenie Uzbekistanu i Kazakstanu, reprezentowane prawie wyłącznie przez ssaki łożyskowe i deltateroidy; multituberkulaty, znalezione tylko w formacji Bissekty, obejmują 1% okazów ssaków. Ta proporcja różni się bardzo od stosunków w większości odsłonięć górnej kredy Azji i Ameryki północnej, gdzie multituberkulaty z reguły stanowią 50 - 70% znajdowanych okazów ssaków, a w formacjach Lance i Bug Creek w Ameryce północnej nawet więcej. Uzbekbaatar kizylkumensis gen. et sp. n., został opisany na podstawie czwartego dolnego zęba przedtrzonowego (p4). Ząb ten ma stosunkowo niską, łukowato wygiętą koronę, z dziewięcioma grzebieniami i przypuszczalnie bez tylnego guzka policzkowego. Uzbekbaatar został zaliczony do podrzędu Cimolodonta, szczepu i rodziny incertae sedis. Cimolodonta charakteryzują się obecnością dwóch dolnych przedtrzonowych: p3 i p4, przy czym p4 jest duży i łukowato wygięty; przewiesza się on nad silnie zredukowanym p3, który jest jednokorzeniowy i ma kształt patyczka przylegającego do przedniego korzenia p4. Dwa szczepy zaliczone do Cimolodonta: Ptilodontoidea i Taeniolabidoidea różnią się budową dolnego siekacza. Ponieważ siekacz ten u Uzbekbaatar nie jest znany, przynależność nowego rodzaju do szczepu nie mogła zostać ustalona. Uzbekbaatar nie może być zaliczony do podrzędów Paulchoffatoidea lub Plagiaulacoidea ze względu na łukowaty kształt p4 i przypuszczalną obecność tylko dwóch dolnych zębów przedtrzonowych, gdy w obu tych podrzędach p4 ma kształt prostokątny i występują trzy lub cztery dolne zęby przedtrzonowe. Ponadto w pracy opisano okazy oznaczone jako Multituberculata indet. sp. A, B, C, reprezentujące bezzębną żuchwę, proksymalną część kości ramiennej i proksymalną część kości udowej. W żuchwie zachowały się zębodoły zębów przedtrzonowych i trzonowych, wskazujące że multituberkulat ten miał dwa przedtrzonowe. Porównania rozmiarów tych okazów, oraz przedtrzonowego opisanego jako Uzbekbaatar kizylkumensis wykazują, że opisane multituberkulaty należą przynajmniej do dwóch taksonów. Ponadto w pracy opisano fragment dolnego siekacza z tych samych warstw, zaliczonego z zastrzeżeniem do multituberkulatów. Zilustrowane zostały również czwarte zęby przedtrzonowe przedstawicieli Plagiaulacoidea i Taeniolabidoidea, oraz przeprowadzono porównania między nimi, z których wynika, że budowa czwartego dolnego przedtrzonowego (który często zachowuje się sam) pozwala wnioskować o budowie i rozmiarach trzeciego przedtrzonowego, a także o liczbie dolnych przedtrzonowych.
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1992, 37, 1; 1-17
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 86

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies