Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Indo-Pacyfik" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Indias "Strategic Autonomy" and strengthening its ties with the US
"Strategiczna autonomia" Indii i wzmacnianie jej więzi z USA
Autorzy:
Aryal, Saroj K.
Pulami, Manish J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/21189184.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Geopolityczne
Tematy:
India
USA
Indo-Pacific
Strategic Autonomy
Non-Alignment Movement
Indo-Pacyfik
Autonomia Strategiczna
Ruch Niezaangażowania (NAM)
Opis:
Immediately after independence, India joined the Non-Aligned Movement (NAM), which allowed it to avoid having to take sides with either of the then-existing two political-military blocs led by the US and the USSR. India under Jawaharlal Nehru, guided in foreign policy by principles derived from the traditions of Indian civilization, was not even able to anticipate and prevent China's aggression in 1962. Nehru's idealistic approach adopted by the Congress Party failed to ensure the permanence of power, and in 2014 the conservative-nationalist Indian People's Party (Bharatiya Janata Party) won the election, taking India's sovereignty and national interest as its supreme political imperative. The purpose of this article is to explain how the BJP government is striking a balance between India's traditional NAM-based strategic culture and growing defense ties with the US in the Indo-Pacific region. Therefore, it was necessary to present the evolution of Indian politics from radical non-alignment, grounded in the traditional value of non-violence (ahinsa), to so-called strategic autonomy.
Wkrótce po uzyskaniu niepodległości India przystała do Ruchu Państw Niezaangażowanych, który pozwalał na uniknięcie konieczności opowiadania się po stronie żadnego z istniejących wówczas dwóch bloków polityczno-militarnych, którym przewodziły USA i ZSRR. India pod rządami Jawaharlala Nehru, kierując się w polityce zagranicznej zasadami wynikającymi z tradycji indyjskiej cywilizacji, nie były nawet zdolne przewidzieć i zapobiec agresji Chin w 1962 roku. Idealistyczne podejście Nehru przyjęte przez Partię Kongresową nie zapewniło trwałości władzy i w 2014 roku wybory wygrała konserwatywno-nacjonalistyczna Indyjska Partia Ludowa (Bharatiya Janata Party), dla której suwerenność i interes państwowy Indii stanowią naczelne imperatywy polityczne. Celem niniejszego artykułu jest wyjaśnienie, w jaki sposób rząd BJP osiąga równowagę między tradycyjną kulturą strategiczną Indii opartą na niezaangażowaniu, a rosnącymi więzami obronnymi z USA w regionie Indo-Pacyfiku. Dlatego niezbędne było przedstawienie ewolucji indyjskiej polityki od radykalnego niezaangażowania, mającego swoje oparcie w tradycyjnej wartości jaką stanowi powstrzymywanie się od przemocy (ahinsa) do tzw. strategicznej autonomii.
Źródło:
Przegląd Geopolityczny; 2023, 44; 116-128
2080-8836
2392-067X
Pojawia się w:
Przegląd Geopolityczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
New European Strategy for the Indo-Pacific Region
Nowa europejska strategia wobec regionu Indo-Pacyfiku
Autorzy:
Potera, Natalia
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2163368.pdf
Data publikacji:
2022-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
European Union
ASEAN
Asia
IndoPacific
international order
Unia Europejska
Azja
Indo-Pacyfik
porządek międzynarodowy
Opis:
The main consequence of rapidly progressing globalization is the strengthening of new, dynamically developing economies. The paper includes the author’s reflections on the European Union’s strategy for the Indo-Pacific region, which is responsible for 60% of global GDP and 2/3 of global economic growth. As a result, this makes that neighborhood an area of conflicting interests and rivalry between the economically strongest state entities. Despite the relatively late involvement of other foreign players in the region, the European Union is also trying to strengthen its position in this area. On September 16, 2021, the “EU Cooperation Strategy in the Indo-Pacific Region” was established. The author of the paper will try to answer two main research questions: (1) What influences the shape of the European strategy towards the Indo-Pacific region? and (2) What obstacles does the European Union face in the process of shaping its relations with representatives of this region?
Główną konsekwencją szybko postępującej globalizacji jest umacnianie się nowych, dynamicznie rozwijających się gospodarek. Artykuł zawiera rozważania autorki na temat strategii Unii Europejskiej wobec regionu Indo-Pacyfiku, który odpowiada za 60% globalnego PKB i 2/3 światowego wzrostu gospodarczego. W efekcie obszar ten staje się areną sprzecznych interesów i rywalizacji pomiędzy najsilniejszymi gospodarczo podmiotami państwowymi. Mimo stosunkowo późnego zaangażowania się pozostałych zagranicznych graczy w regionie Unia Europejska również stara się umocnić swoją pozycję na tym terenie. 16 września 2021 roku została opublikowana „Unijna strategia współpracy w regionie Indo-Pacyfiku”. Autorka artykułu spróbuje odpowiedzieć na dwa główne pytania badawcze: (1) Co wpływa na kształt europejskiej strategii wobec regionu Indo-Pacyfiku? oraz (2) Jakie przeszkody napotyka Unia Europejska w procesie kształtowania relacji z przedstawicielami tego regionu?
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2022, 76; 263-278
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The European Union Strategy for Partnership in the Indo-Pacific Region
Strategia Unii Europejskiej na rzecz partnerstwa w regionie Indo-Pacyfiku
Autorzy:
Bharti, Mukesh Shankar
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/25806053.pdf
Data publikacji:
2023-12-31
Wydawca:
Wydawnictwo Adam Marszałek
Tematy:
European Union
Indo-Pacific
strategic partnership
maritime politics
geoeconomics
Unia Europejska
Indo-Pacyfik
partnerstwo strategiczne
polityka morska
geoekonomia
Opis:
The aim of the paper is to study the European Union’s geoeconomics policy for cooperation in the Indo-Pacific region. In recent times, the Indo-Pacific has been gaining attention of the global economic powers. On this issue, the EU has launched a cooperation policy in the IndoPacific. This study examines the EU’s comprehensive strategy for the expansion of its presence in the Indian Ocean and the South China Sea. The EU wants economic and security partnerships among the Indo-Pacific countries. Among the EU member states, the French government is much enthusiastic about strategic cooperation in the Indo-Pacific. The European Union’s policy has been operating in the regions as an instrument of soft and hard power. The research highlighted that the EU implies the construction of structural strategic networks to intensify the high capacities in the projection of power. The EU uses the key approaches of hard and soft power to achieve transatlantic goals. The comparative case study method is useful to know the objectives and results of the research. In conclusion, the EU needs to establish a much stronger relationship among the pacific countries to counter the Chinese aggression and expansion in maritime diplomacy.
Celem artykułu jest zbadanie polityki geoekonomicznej Unii Europejskiej (UE) dotyczącej współpracy w regionie Indo-Pacyfiku. W ostatnim czasie Indo-Pacyfik zaczął przyciągać uwagę światowych potęg gospodarczych, w związku z czym UE uruchomiła w tym regionie politykę współpracy. W niniejszym artykule przeanalizowano kompleksową strategię UE dotyczącą rozszerzenia jej obecności na Oceanie Indyjskim i Morzu Południowochińskim. UE dąży do zawarcia partnerstw gospodarczych i w zakresie bezpieczeństwa między krajami Indo-Pacyfiku. Spośród państw członkowskich UE bardzo entuzjastycznie nastawiony do współpracy strategicznej w regionie Indo-Pacyfiku jest rząd francuski. Polityka Unii Europejskiej funkcjonuje w tych obszarach zarówno jako instrument soft power, jak i hard power. W badaniu podkreślono, że działanie UE pociąga za sobą budowę struktury sieci strategicznych w celu zintensyfikowania zdolności w zakresie projekcji siły. Unia wykorzystuje podejścia ugruntowane w soft i hard power, aby osiągnąć cele transatlantyckie. Dla osiągnięcia celów badania i poznania jego wyników korzystne okazuje się zastosowanie w studium przypadku metody porównawczej. Reasumując, UE musi ustanowić znacznie ściślejsze stosunki między krajami Pacyfiku, aby przeciwstawić się chińskiej agresji i ekspansji w dyplomacji morskiej.
Źródło:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne; 2023, 80; 191-210
1505-2192
Pojawia się w:
Athenaeum. Polskie Studia Politologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
USA-Asia Relations in the Time of Trump’s Administration
STOSUNKI USA-AZJA W DOBIE ADMINISTRACJI TRUMPA
Autorzy:
Kuźnar, Andżelika
Menkes, Jerzy
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/443759.pdf
Data publikacji:
2017
Wydawca:
Wyższa Szkoła Humanitas
Tematy:
China,
the USA,
neo-isolationism,
pivot,
Indo-Pacific
Chiny,
USA,
neoizolacjonizm,
Indie-Pacyfik
Opis:
We analyse the possibilities and consequences of changing the US foreign policy in terms of cooperation with Asian allies since Trump became the US President. The goal of the paper is to answer the question of what the political strategy of President Trump is and whether he will manage to implement it, and what the reaction of the allies will be in response to it. Institutional and functional considerations are settled in the economic reality, analyzing the economic indicators of the USA and selected countries of the Pacific region and China (the latter declairing the will to take over the USA’s place in the region and in the world). The hypothesis that the way of conducting US foreign policy will not affect the density of the real US relations with their allies in the transpacific space is positively verified. What will change in the short and medium term will be the increase in US foreign policy costs. In a broader sense, the American alliance with the countries of East and South-East Asia will survive the turbulence in the US policy. Regardless of China‘s willingness to take the place of the US in international relations, it does not constitute a competitive partner, able to replace the USA.
Analizujemy możliwości i konsekwencje zmiany polityki zagranicznej USA dla współpracy z azjatyckimi sojusznikami po objęciu przez Trumpa urzędu Prezydenta USA. Celem jest odpowiedź na pytanie, jaka jest strategia polityczna Prezydenta Trumpa i czy ją zrealizuje oraz jak na tą strategię zareagują sojusznicy. Rozważania o charakterze instytucjonalno-funkcjonalnym osadzamy w rzeczywistości gospodarczej, analizując wskaźniki gospodarcze USA i wybranych państw regionu Pacyfiku oraz Chin (deklarujących wolę zastąpienia USA w regionie i w świecie). Pozytywnie weryfikujemy hipotezę, że sposób prowadzenia polityki zagranicznej przez USA nie wpłynie na gęstość realnych związków USA z ich aliantami w przestrzeni transpacyficznej. Tym, co się zmieni w krótkim i średnim okresie będzie wzrost kosztów prowadzenia polityki zagranicznej przez USA. W podmiotowo szerszym wymiarze sojusz amerykański z państwami Azji Wsch. i Pd.-Wsch przetrwa turbulencje w polityce USA. Niezależnie od gotowości Chin zajęcia miejsca USA w tych relacjach, nie są on partnerem konkurencyjnym, zdolnym zastąpić USA.
Źródło:
Roczniki Administracji i Prawa; 2017, 17/2; 15-31
1644-9126
Pojawia się w:
Roczniki Administracji i Prawa
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies