Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Hades" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Roman Catholicism and Eastern Orthodoxy: Can linguistic and semiotic analysis clarify their contrasts?
Autorzy:
Sullivan, William J.
Tsiang, Sarah
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1040240.pdf
Data publikacji:
2017-12-30
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Heaven
Hell
Purgatory
Paradise
Hades
emic/etic
Opis:
The western and eastern branches of Christianity, broadly speaking Roman Catholicism (RC) and Eastern Orthodoxy (EO), have been formally separate for almost a millennium. Yet they share the fundamental dogmas laid down by the first ecumenical councils. History and politics are entwined in the disputes since the Great Schism of 1054, but even earlier there was controversy over basic dogmatic questions and other doctrinal matters. Some, like using leavened or unleavened bread for Consecration, are now considered “matters of custom,” not requiring argument. Other matters are said to block reunification. One of these is Purgatory, for which EO does not even have a term, making a direct comparison difficult. We begin our analysis with the RC teachings on Purgatory, its locus, characteristics, and functions, and provide a simple relational network that shows Purgatory in relation to the afterlife, in particular to Heaven and Hell. With EO we begin with the teachings about life after death and provide a first approximation of Heaven and Hell and their relation to Paradise and Hades, both in characteristics and functions. Again, a simple relational network is enlightening. A surface comparison between the two networks distinguishes between those beliefs about the afterlife that are shared between RC and EO and those parts which house differences. It is these differences that must be subject to careful semiotic analysis to discover whether they are etic and possibly serious but not grounds for mutual excommunication or emic and a true barrier to reunification. We leave the possibly lengthy semiotic analysis for a subsequent study.
Źródło:
Linguistics Beyond and Within; 2017, 3; 187-194
2450-5188
Pojawia się w:
Linguistics Beyond and Within
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Christ as the Persona Speaking according to Origen’s First Homily on Psalm 15(16)
Autorzy:
Grzywaczewski, Józef
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2134453.pdf
Data publikacji:
2022-05-28
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
Logos
Syn Boży
Mesjasz
Chrystus
Kościół
Eucharystia
Hades
God’s Son
Messiah
Christ
Church
Eucharist
Opis:
The discovery of Origen’s commentaries on Psalms in 2012 was an event for patristic studies. These commentaries are prepared in the form of homilies. It is said that Origen published them at the end of his life. In preparing his homilies, he applied the allegorical method as he used to do in many of his works. The implied author of Psalm 15(16) speaks in the first person. For Origen, it was evident that the persona speaking in Psalm 15(16) was Christ. Indeed, this Psalm belongs to the messianic Psalms. The article draws attention to three points: 1) Christ as the persona which has seen no corruption after the death in body; 2) Christ speaking about the Church; 3) Christ’s double inheritance corresponding to His double nature: Divine and human. The Son of God (eternal Logos) is connected ontologically to the Father. He is also connected to the people, especially to Christians. The Son of God acts for Christians in the Church. When the Son prays for protection, He prays for Himself and for the faithful. In his commentary on Psalm 15(16), Origen wanted to expose the unity of the Old Testament with the New Testament: God’s Son, Logos, Messiah and Christ is the center of both Testaments.
Odkrycie komentarza Orygenesa do dziesięciu psalmów w 2012 roku było znaczącym wydarzeniem dla studiów patrystycznych. Komentarze te zredagowane są w formie homilii. Przypuszcza się, że Orygenes opublikował je pod koniec życia. Orygenes posługuje się w nich, podobnie jak wielu innych swych dziełach, alegoryczną metodą interpretacji Pisma Świętego. Autor Psalmu 15 mówi w pierwszej osobie. Dla Orygenesa było rzeczą oczywistą, że tą osobą (prosōpon) jest Chrystus. Istotnie, Psalm 15(16) należy do psalmów mesjańskich. Niniejszy artykuł dotyczy trzech rzeczy: 1) Chrystus jako osoba, której ciało nie doznało rozkładu po śmierci; 2) Chrystus mówiący o Kościele; 3) podwójne dziedzictwo Chrystusa odpowiadające dwu naturom – boskiej i ludzkiej. Syn Boży (wieczny Logos) jest związany z Bogiem Ojcem ontologicznie. Jest on także związany z ludźmi, szczególnie z chrześcijanami. Syn Boży działa na rzecz chrześcijan w Kościele. Jeśli Syn prosi Boga Ojca o protekcję, to prosi o nią dla siebie, a także dla wierzących. W swym Komentarzu do Psalmu 15(16) Orygenes chciał podkreślić jedność Starego Testamentu z Nowym: w centrum obu znajduje się Logos jako Syn Boży, Mesjasz i Chrystus.
Źródło:
Collectanea Theologica; 2022, 92, 2; 65-86
0137-6985
2720-1481
Pojawia się w:
Collectanea Theologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies