- Tytuł:
-
Comparison of a diet of the Montagus Harrier Circus pygargus L. during breeding season in two distinct plots in the Western Belarus
Porownanie skladu pokarmu blotniaka lakowego Circus pygargus L. w sezonie legowym na dwoch odleglych powierzchniach w zachodniej Bialorusi - Autorzy:
-
Vintchevski, D
Yasievitch, A. - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/882636.pdf
- Data publikacji:
- 2009
- Wydawca:
- Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie. Leśny Zakład Doświadczalny. Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej w Rogowie
- Tematy:
-
bird
Belorussia
Belarus zob.Belorussia
Montagu's Harrier
Circus pygargus
breeding season
diet composition
small mammal
vole
Microtus
diet analysis
diet category
mice
mouse
bird egg
frog - Opis:
-
The study of diet composition of the Montagu`s Harrier (Circus pygargus (L) in two distinct breeding populations in 1996 in Hrodna and Smarhon` districts in Western Belarus have found different occurence of small mammals: 72,6% (n=2034) for the population #1 and 85,0% (n=254) for the population #2. Main prey in both populations was represented by vole species Microtus spp.: 68,5% and 78,3% for populations #1 and #2 accordingly. Significant difference was found in share of birds, mainly ground-nesting Passerines (17,5% and 12,6% for the population #1 and #2 accordingly) and large grasshoppers Tettigonia sp. (6,4% and 0,4% accordingly). Other prey categories (mice, shrews, hares, eggs of birds, lizards, dragonflies, large beetles and frogs) did not form an important part of the diet of these populations. We believe that opportunistic hunting behavior of the Montagu’s Harrier (which can easy switch on seasonally or locally abundant and accessible prey) is one of the reasons why the species did not form any subspecies throughout its wide range.
Badania składu pokarmu 2 odległych populacji lęgowych błotniaka łąkowego Circus pygargus w 1996 r. w obwodzie Grodna i Smarhon w zachodniej Białorusi wykazały różny udział drobnych ssaków 72,6% (n=2034) w 1 populacji i 85,0% (n=254) w 2 populacji. Głównymi ofiarami w obydwu populacjach były różne gatunki norników Microtus spp.: 68,5% i 78,3% odpowiednio dla 1 i 2 populacji. Wykazano także dwie istotne statystycznie różnice między udziałem ptaków, głównie gniazdujących na ziemi Passeriformes (17,5% i 12,6% odpowiednio dla 1 i 2 populacji) i dużych pasikoników Tettigonia sp. (6,4% i 0,4% odpowiednio). Inne ofiary (myszy, ryjówki, zające, jaja ptaków, jaszczurki, ważki, duże chrząszcze i żaby) nie miały istotnego znaczenia w składzie pokarmu żadnej z populacji. Prawdopodobne przyczyny uzyskanych wyników przedyskutowano porównując dane z innych gatunków ptaków drapieżnych oraz innych populacji błotniaka łąkowego. Uważamy, że oportunistyczna strategia żerowania błotniaka łąkowego (który może łatwo zmieniać sezonowo i lokalnie dostępną zdobycz) jest jedną z przyczyn braku wytworzenia podgatunków w szerokim areale występowania. - Źródło:
-
Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej; 2009, 11, 3[22]; 110-117
1509-1414 - Pojawia się w:
- Studia i Materiały Centrum Edukacji Przyrodniczo-Leśnej
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł