Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "British Cinema" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-3 z 3
Tytuł:
Poetics of the Happy Ending in Mike Leighs Films
Autorzy:
Śliwińska, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/920464.pdf
Data publikacji:
2015-01-13
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Mike Leigh
happy end
British cinema
Opis:
While the most recent cinema is about surprising us with strange formal solutions, whose finale is intended to completely confuse and outsmart us, Mike Leigh makes fi lms which surprise us with their “typicality”, at the same time (paradoxically) leading to fi nales that we may not expect. Among researchers on melodrama, there are voices clearly assessing happy endings negatively. It is pointed out that a happy ending oft en looks as if it were “tacked on” and artifi cial, ignoring the overall plot rather than being integral to the rest of the fi lm. In the case of Mike Leigh’s films, the situation looks (ostensibly) similarly. Leigh oft en leads the viewer through the dramatic lives of his characters, and watches the process of families’ lives being ruined, one aft er another, only to finally make them rise like a phoenix from the ashes. It may be stated that Leigh’s fi lms in a somewhat artifi cial way take advantage of the happy ending. Th is artifi ciality, however, is not about a banal or ridiculous ending, but about one we have not been prepared for by the director.
Źródło:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication; 2015, 16, 25; 95-103
1731-450X
Pojawia się w:
Images. The International Journal of European Film, Performing Arts and Audiovisual Communication
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Affective Rhythms: Experience of Trauma in Alan Clarke’s Films from the 1980s
Afektywne rytmy. Doświadczenie traumy w filmach Alana Clarke’a z lat 80.
Autorzy:
Kosińska, Karolina
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24918700.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
Alan Clarke
trauma
afekt
rytm
kino brytyjskie
Irlandia Północna
affect
rhythm
British cinema
Northern Ireland
Opis:
Alan Clarke’s films from the 1980s are usually characterized as radical tests of the boundaries of social realism and narrative minimalism. As such, they have been described as highly political, although their political potential relates primarily to form rather than content (plot or story). Clarke’s critical approach to current affairs in Britain leads not only to a stark and pessimistic diagnosis of the state of the nation and the country but also to an analysis of the national and social traumas of the 1980s. Specific formal and narrative strategies employed by the director are highly affective – he uses intersecting patterns of different, persistent, and repetitive rhythms, visual, aural, and temporal, not to convey an intellectual meaning but rather to affect the viewer, to immerse them in a kind of trance-like experience. The author uses Jill Bennett’s reflections on trauma and affect in art to analyse the rhythmic designs of two of Clarke’s films: Road (1987) and Contact (1985).
Filmy Alana Clarke’a z lat 80. zwykle postrzega się jako radykalne testy granic realizmu społecznego i narracyjnego minimalizmu. Traktuje się je więc jako szczególnie polityczne, choć potencjał ten odnosi się przede wszystkim do formy, a nie treści (fabuły czy historii). Konsekwencją krytycznego podejścia Clarke’a do bieżących wydarzeń w Wielkiej Brytanii jest nie tylko surowa i pesymistyczna diagnoza stanu narodu i kraju, ale także analiza narodowych i społecznych traum lat 80. Specyficzne strategie formalne i narracyjne zastosowane przez reżysera są wysoce afektywne – wykorzystuje on nakładające się na siebie rozmaite natrętne i repetytywne układy rytmów, zarówno wizualnych, dźwiękowych, jak i czasowych, nie po to, by wyrazić znaczenia intelektualne, ale by działać na widza afektywnie, wciągnąć go w pewne transowe doświadczenie. Autorka wykorzystuje refleksje Jill Bennett na temat traumy i afektu w sztuce do analizy rytmicznych układów w dwóch filmach Clarke’a – Road (1987) i Contact (1985). [artykuł opublikowany w języku angielskim jako: Affective Rhythms: Experience of Trauma in Alan Clarke’s Films from the 1980s]
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2023, 123; 50-73
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
‘All Together Now’: “Yellow Submarine” (1968), The Beatles, and Children’s Film
„All Together Now”. „Żółta łódź podwodna” (1968), The Beatles i film dla dzieci
Autorzy:
Brown, Noel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/24971774.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
Tematy:
film dla dzieci
film familijny
The Beatles
animacja
kino brytyjskie
children’s film
family film
animation
British cinema
Opis:
This article examines The Beatles’ classic animated film, Yellow Submarine (dir. George Dunning, 1968) in terms of its appeal to multi-demographic audiences. While it has become de rigueur to argue in favour of Yellow Submarine as an artefact of the late-1960s counter-culture, its status as a children’s film has largely been overlooked. This article will argue that Yellow Submarine invites, and is able to sustain, a range of interpretations, particularly regarding its dual status as a quintessential film for children and family audiences, and as a much more adult-oriented production that captures the revolutionary spirit of the period. While Yellow Submarine embodies aspects of late-1960s British and North American culture, the author argues that the narrative transcends national cultural specificities and attempts to appeal to universal human desires and emotional states through its balancing of utopian consensus and cultural diversity, and through the galvanizing presence of The Beatles.
W artykule przeanalizowano film animowany Żółta łódź podwodna (reż. George Dunning, 1968) pod kątem atrakcyjności dla widowni międzypokoleniowej. Film ten jest zwykle pozycjonowany jako artefakt kontrkultury późnych lat 60., jego status filmu dla dzieci pozostaje w dużej mierze przeoczony. Autor dowodzi, że film ten zachęca i daje podstawy do wielu różnych interpretacji. Tyczy się to zwłaszcza jego podwójnego statusu jako zarazem filmu dla dzieci i widzów kina familijnego, jak i produkcji zorientowanej na dorosłych, oddającej rewolucyjnego ducha tego okresu. Autor wykazuje, że choć Żółta łódź podwodna ucieleśnia konkretne aspekty brytyjskiej i północnoamerykańskiej kultury późnych lat 60., to zawarta w tej animacji narracja wykracza poza narodową specyfikę kulturową i przemawia do uniwersalnych ludzkich pragnień oraz emocji, tak przez wizje utopijnego konsensusu i różnorodności kulturowej, jak i dzięki elektryzującej obecności The Beatles. [artykuł opublikowany w języku angielskim jako: ‘All Together Now’: “Yellow Submarine” (1968), The Beatles, and Children’s Film]
Źródło:
Kwartalnik Filmowy; 2023, 121; 6-33
0452-9502
2719-2725
Pojawia się w:
Kwartalnik Filmowy
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-3 z 3

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies