Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "Różycki, Łukasz." wg kryterium: Autor


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Night Combat in Late Antiquity in the Light of Roman Military Treatises
Autorzy:
Różycki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31318599.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
Night combat
stratagems
Byzantine military manuals
Late Antiquity
Opis:
The aim of the text entitled: Night Combat in Late Antiquity in the Light of Roman Military Treatises is to present the theory and practice of night combat in the 6th century. Based on source analysis (military treatises – mainly Strategicon, and Late Roman and Byzantine historiography), the author presented the theory and practice of night fighting. Apart from classical methods of analysis, the psychology of the battlefield was also used. This gives us a complete picture of how Byzantines use the night as an advantage on the battlefield.
Źródło:
Studia Ceranea; 2023, 13; 57-74
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Georgios Theotokis, Byzantine Military Tactics in Syria and Mesopotamia in the Tenth Century. A Comparative Study, Edinburgh University Press, Edinburgh 2018, pp. 348.
Autorzy:
Różycki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1032040.pdf
Data publikacji:
2020-12-23
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Źródło:
Studia Ceranea; 2020, 10; 531-532
2084-140X
2449-8378
Pojawia się w:
Studia Ceranea
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Fear – an aspect of Byzantine psychological warfare
Strach – element bizantyńskiej wojny psychologicznej
Autorzy:
Różycki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/613956.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
armia rzymska
psychologia pola walki
strach
ars militaris
Roman army
military psychology
fear
Opis:
Celem artykułu jest ukazanie, w jaki sposób strach oddziaływał na starożytnych żołnierzy. W badaniach wykorzystano metody stosowane w nowej historii wojskowości oraz elementy warsztatu psychologii społecznej, zwłaszcza jej części traktującej o zachowaniach zbiorowych. W celu dokonania analizy, autor wykorzystał traktat wojskowy z końca VI w. – Ars militaris oraz inne teksty źródłowe, pełniące funkcję pomocniczą. Dzięki zastosowaniu źródła spisanego przez autora będącego praktykiem, udało się uchwycić elementy późnorzymskiej sztuki wojennej, które dziś określamy mianem wojny psychologicznej. Autor artykułu postawił hipotezę, że starożytni dowódcy świadomie wykorzystywali strach jako pożyteczne narzędzie motywujące własnych żołnierzy oraz demotywujące wojska przeciwnika; w zakończeniu podkreślił jednak, że dalsze badania nad tym zagadnieniem są konieczne, a wyniki należy interpretować bardzo ostrożnie w przypadku stosowania nowoczesnego kotekstu.
Źródło:
Vox Patrum; 2015, 63; 459-473
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The role and place of speeches in the work of Theophylact Simocatta
Rola i miejsce mów w dziele Teofilakta Symokatty
Autorzy:
Kotłowska, Anna
Różycki, Łukasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/611884.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
Teofilakt Symokatta
Cesarstwo Bizantyńskie
oratio recta
toposy literackie
mowy
Theophylact Simocatta
Byzantium
Literary topos
speeches
Opis:
Powyższy artykuł poświęcony został analizie mów (tzn. wypowiedzi w oratio recta) w Historii powszechnej Teofilakta Symokatty, najważniejszym dziele historiografii bizantyńskiej pierwszej połowy VII w. Przeprowadzony przegląd pozwolił na dokonanie konkretnych ustaleń. Mianowicie, Teofilakt w pełni akceptuje rolę kompozycyjną mów (zgodnie z tradycją klasyczną) w aspekcie a) mowy jako możliwość wypowiedzi własnej autora, b) mowy jako środek wzmocnienia płaszczyzny aksjologicznej, tzn. to, co mówione posiada wiarygodność wyższą od tego, co przekazane w mowie pośredniej (oratio obliqua itp.). Niemniej, uważna lektura pozwoliła wyodrębnić cechy szczególne stylu Teofilakta. Są nimi: nadmierna afektacja, brak dobrego smaku w doborze egzemplów i, niestety, nadużywanie argumentacji religijnej, zbliżające się do fanatyzmu (chociaż w tym ostatnim wypadku należy przeprowadzić badania, by stwierdzić, czy jest to kwestia osobista, czy ‘duch czasów’, tzn. polityka religijna Herakliusza). To, co zasługuje na uznanie, to dbanie o aspekt formalny. Teofilakt bardzo wyraźnie zaznacza te partie tekstu w mowie niezależnej, których nie stworzył, lecz wiernie cytował z dostępnej mu dokumentacji. Używa przy tym ścisłej i jednoznacznej terminologii filologicznej. Zabieg ten świadczy o rozumieniu, zarówno przezeń, jak i jego odbiorców, konwencji związanej z komponowaniem mów. Podsumowując, w zakresie przedmiotowym poddanym badaniu, Historia powszechna Teofilakta Symokatty spełnia standardy historiografii późnoantycznej.
Źródło:
Vox Patrum; 2016, 66; 353-382
0860-9411
2719-3586
Pojawia się w:
Vox Patrum
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies