- Tytuł:
- Aphids in midfield thickets in Lower Vistula Valley Landscape Park
- Autorzy:
-
Bennewicz, J
Kaczorowski, G.
Barczak, T. - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/66516.pdf
- Data publikacji:
- 2001
- Wydawca:
- Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
- Tematy:
-
Vistula valley
landscape park
aphid community
bush
occurrence
Vistula River
aphid
Pomeranian region - Opis:
-
Occurrence of aphid species was studied in four types of midfield thickets in the Lower Vistula Landscape Park in Poland. This paper presents and discusses the relationships between aphid communities, their species diversity and dominance structure in these thickets.
W latach 1997 i 1998 na terenie dzisiejszego Parku Krajobrazowego Doliny Dolnej Wisły przeprowadzono badania nad mszycami (Homoptera, Aphidodea: Aphididae). W czterech rodzajach zarośli śródpolnych, zróżnicowanych stopniem zaawansowania procesów sukcesyjnych, a przede wszystkim strukturą przestrzenną roślinności, mszyce odławiano do pułapek Moerickego. Pułapki zawieszono na palikach na wysokości wierzchołków roślin zielnych, po trzy na każdej z powierzchni, przy czym materiał wybierano co 10 dni od kwietnia do października. Powierzchniami badawczymi były - zakrzewienia z dużym udziałem drzew w Grabów ku (Z1), zakrzewienia ze słabo rozwiniętymi płatami roślinności zielnej w Grucznie (Z2), zakrzewienia z dużym udziałem roślinności zielnej w Topolinku (Z3) oraz typową miedzą zielną z pojedynczymi krzewami w Chrystkowie (Z4). Wszystkie siedliska scharakteryzowano pod względem fitosocjologicznym. Najbogatszym w faunę mszyc były dwa siedliska - żyzna miedza w Topolinku (ok. 20 gatunków) oraz zakrzewienia w Chrystkowie (średnio 20 gatunków). W Topolinku najliczniejsze były potencjalnie szkodliwe gatunki: zbóż – Rhopalosiphum padi, buraka -Aphis fabae, marchwi - Dysaphis crataegi oraz śliwy i chmielu – Phorodon humuli, przy czym jedynie A. fabae występowała licznie i przez większą część sezonu wegetacyjnego (maj-sierpień). W Chrystkowie zaś w obu latach badań dominował P. humuli, notowany w czerwcu i lipcu. Większość gatunków mszyc w badanych zaroślach odławiana była w krótkich okresach, a ponadto, jak stwierdzono w innych badaniach, jedynie A. fabae, M. persicae i R. padi, i to stosunkowo rzadko, zasiedlały rośliny dziko rosnące, nie tworząc licznych kolonii. Przypuszczać zatem można, że badane zarośla nie powinny stanowić rezerwuarów szkodliwych gatunków mszyc dla pobliskich agrocenoz. Stosunkowo często odławiana P. humuli nalatywała z licznie występujących w okolicy dziko rosnących śliw. Większość gatunków mszyc preferowała zatem siedliska z dominującą roślinnością zielną, o słabo wykształconej piętrowości. - Źródło:
-
Journal of Plant Protection Research; 2001, 41, 4
1427-4345 - Pojawia się w:
- Journal of Plant Protection Research
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł