- Tytuł:
-
Possibility of Science, Impossibility of Miracles: Léon Brunschvicg against Quentin Meillassoux
Możliwość nauki, niemożliwość cudów. Léon Brunschvicg przeciwko Quentinowi Meillassoux - Autorzy:
- Úlfsson, Tryggvi Örn
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/1009481.pdf
- Data publikacji:
- 2018-10-15
- Wydawca:
- Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
- Tematy:
-
Meillassoux
Brunschvicg
Cournot
contingency
causality
przygodność
przyczynowość - Opis:
-
The article argues that, while Quentin Meillassoux‘s project, undertaken in After Finitude, merits attention, since the French philosopher is right that faith in sciences‘ capacity to open up new domains to thought must be restored, the solutions he offers have two serious shortcomings. 1) His depiction of science as the producer of ancestral statements does not capture satisfactorily the essence of scientific creativity. 2) The claim that everything is necessarily contingent is fundamentally incompatible with scientific knowledge. The article, then, contrasts Meillassoux‘s principle of the necessity of contingency with a principle that is extracted from the historical epistemology of Léon Brunschvicg and Antoine-Augustin Cournot. Instead of a principle of unreason, the article defends a principle of a metamorphosing reason founded on the practical impossibility of irreducible contingency.
Tekst dowodzi, że Quentin Meillassoux wprawdzie zasługuje na uznanie za sprawą swojego projektu przedstawionego w Poza skończonością – ponieważ słusznie zauważa, że należy odnowić wiarę filozofii w zdolność nauki do otwierania nowych wymiarów myślenia – lecz mimo to jego propozycja posiada dwie poważne słabości. Po pierwsze, opis nauki jako tworzenia twierdzeń ancestralnych nie wydobywa istoty naukowej kreatywności. Po drugie, teza o „koniecznej przygodności” stoi w fundamentalnej sprzeczności z wiedzą naukową. Dlatego autor artykułu przeciwstawia zasadzie koniecznej przygodności Meillassoux zasadę wydobytą z historycznej epistemologii Léon Brunschvicga i Antoine-Augustin Cournot. To znaczy, że zamiast zasady bezracji tekst broni zasady zmiennej racji bądź zmiennego rozumu (principle of a metamorphosing reason), opartej na tezie, iż żadna nieredukowalna przygodność nie jest praktycznie możliwa. - Źródło:
-
Praktyka Teoretyczna; 2018, 28, 2; 124-137
2081-8130 - Pojawia się w:
- Praktyka Teoretyczna
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł