Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "osady czwartorzędowe" wg kryterium: Wszystkie pola


Wyświetlanie 1-5 z 5
Tytuł:
Quaternary deposits and weathered bedrock material as a source of dangerous radon emissions in Estonia
Autorzy:
Petersell, V.
Jüriado, K.
Raukas, A.
Shtokalenko, M.
Täht-Kok, K.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/94608.pdf
Data publikacji:
2015
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
radon
uranium
klint
graptolite argillite
Quaternary deposits
till
uran
argilit
osady czwartorzędowe
Opis:
The risk of dangerous radon emissions in Estonia is high, being among the highest in Europe. In almost 33 per cent of Estonian land area, the content of radon in soil-contained air exceeds the safe limit for unrestricted construction (50 kBq/m3). In such high radon-risk areas the concentration of radon in soil-contained air ranges from 50 to 400 kBq/m3, in a few cases reaching up to 2,100 kBq/m3 exceeding the permitted level for residential areas. The situation is particularly serious in the northernmost part of the country, where uranium-rich graptolite argillite (Dictyonema shale) and the Obolus phosphorite are close to ground surface and their particles are constituent parts of Quaternary deposits. Radon emissions from bedrock have been investigated in detail, but to date Quaternary strata as a source of radon emissions are poorly studied. According to our measurements the highest concentrations of radon are related to tills containing clasts and fines of graptolite argillite and phosphorite. Glacial deposits include also granitoidal material, containing U, Th and K, which have been transported by glaciers from the outcrop areas of crystalline basement rocks in Finland and the Gulf of Finland. Due to weathering, outwash and repeated redeposition other genetic types are poorer in radioactive elements and they are weaker sources of radon.
Źródło:
Geologos; 2015, 21, 2; 139-147
1426-8981
2080-6574
Pojawia się w:
Geologos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Feasibility analysis of using GPR method for the examination of post-glacial deposits in mountainous geological environment
Analiza możliwości użycia metody GPR do badania utworów postglacjalnych w rejonach górskich
Autorzy:
Tomecka-Suchoń, S.
Gołębiowski, T.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/183407.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie. Wydawnictwo AGH
Tematy:
GPR
utwory postglacjalne
osady czwartorzędowe
ground penetrating radar
post-glacjal sediments
Quaternary deposits
Opis:
The Ground Penetrating Radar (GPR) measurements presented in this paper had two main objectives. The first was to analize the possibility of using GPR method in examination of sediments in a mountainous geological environment and the second objective was to assess the special distribution of post-glacial sediments and their thickness at a selected site. The experimental measurements were carried out on in the alp of Ornak in the western part of Tatra Mountains This article provides a brief theoretical analysis of possible use of the georadar method in post-glacial sediment examination. The results of GPR surveys done in the reflection profiling mode enable the distinction of zones with different amount of till, clay, sand, gravel and rock debris in the post-glacial sediments.
Badania GPR prezentowane w artykule miały dwa cele: pierwszym było określenie możliwości zastosowania metody GPR do badania utworów osadowych w górskich warunkach geologicznych, a drugim - określenie przestrzennego rozkładu i miąższości utworów postglacjalnych w wybranym miejscu w górach. Badania eksperymentalne przeprowadzono na hali Ornak we wschodniej części Tatr. W artykule zamieszczono krótką dyskusję teoretyczną na temat możliwości zastosowania metody georadarowej do badania osadów postglacjalnych. Zaprezentowane w artykule wyniki badań GPR wykonanych w technice refleksyjnej pozwoliły na wyróżnienie w osadach postglacjalnych stref z różnym nagromadzeniem glin, piasków, żwirów oraz odłamków skalnych.
Źródło:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie; 2011, 37, 3; 375-382
0138-0974
Pojawia się w:
Geologia / Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
A lizard from Baltic amber [Eocene] and the ancestry of the crown group lacertids
Eocenska jaszczurka z bursztynu baltyckiego i pochodzenie grupy koronowej lacertidow
Autorzy:
Borsuk-Bialynicka, M
Lubka, M
Bohme, W
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/23168.pdf
Data publikacji:
1999
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Paleobiologii PAN
Tematy:
fauna kopalna
osady czwartorzedowe
Lacertidae
skamienialosci
bursztyn baltycki
Succinilacerta succinea
paleontologia
eocen
jaszczurki
lacertidy
morfologia zwierzat
Opis:
An almost complete lizard specimen discovered from the Baltic amber of middle Eocene age is described and considered conspecific with the first Baltic amber lizard Succinilacerta succinea (Boulenger 1917). The new specimen demonsfrates that the typical lacertid morphotype was fully developed by the middle Eocene. This is in conflict with a possible derivation of all the extant lacertids from a common ancestor of no earlier than Oligocene age based on the recent albumin-immunological and karyologic analyses using molecular clock methodology. Outgroup analysis of the lacenid pileus characters is applied to reconstruct the order and rate of appearance of character states during the pre-Oligocene section of phylogeny of the lacertid clade theoretically beginning by about the Late Jurassic. Two synapomorphies are proposed for the whole lacertid clade, including Eocene Plesiolacerta: frontoparietal scales largely overlapping the parietal table with a corresponding central position of the interparietal, and presence of the occipital. Plesiolacertais the only stem lacertid known. Succinilacerta is considered a member of the crown lacertids on the basis of two other synapomorphies: an integration of parietal scales and a development of early ontogenetic conftol of the pileus pattern. Parietal integrity is suggested to be sensitive to animal size. Pileus fragmentation may be primary or secondary.
Opisany w pracy, drugi z kolei, prawie całkowity okaz jaszczurki zachowanej w środkowoeoceńskim bursztynie bałtyckim został znaleziony na wtórnym złożu w osadach czwartorzędowych koło Gdańska (Kosmowska-Ceranowicz et al. 1996). Jest to przedstawiciel Lacertidae, konspecyficzny z okazem pierwszym, odkrytym w tych samych utworach na Sambii (Klebs 1909, oraz dwoma fragmentami z Sambii), zaliczonymi do Succinilacerta succinea (Boulenger, 1917) (Böhme & Weitschat 1998). Oznaczenie opisanego tu okazu oparte jest na diagnostycznej dla S. succinea specyficznej budowie łusek w okolicy pazurowej palców (Fig. 6). okazjest osobnikiem młodocianym. Okaz zachowuje cechy pokrycia łuskowego skóry, które jest podstawą taksonomii dzisiejszych jaszczurek. W przypadku materiału kopalnego istnieje z zasady jedynie mozliwość rekonstrukcji pokrycia łuskowego sklepienia czaszki (zwanego pileusem) na podstawie odcisków tego pokrycia na kościach. w pracy przypomniano znane relacje pomiędzy łuskami epidermalnymi a kośćmi skórnymi i pokryciem osteodermalnym, przy wyeksponowaniu pewnych aspektów tych relacji, np. wpływu odległości między epidermą a kośćmi skórnymi na styl pokrycia łuskowegoi osteodermalnego, a także przypuszczalny wpływ rozmiarów ciała na ten styl. Głównym celem pracy jest odtworzenie kolejności pojawiania się w filogenezie cech pileusa przy użyciu kladystycznej metody analizy grup zewnętrznych, oraz okręślenie pozycji rodzaju Succinilacerta w stosunku do grupy koronowej (w sensie Jefferiesa 1979) lacertidów. Wśród siedmiu cech pokrycia łuskowego charakterystycznych dla lacertidów, z których wszystkie posiada Succinilacerta, dwie: znaczną rozciągłość szwu łaczącego łuski frontoparietalne (1) i ostrą zmianę typu pokrycia łuskowego na granicy tułowia i głowy (7), uznano za cechy plezjomorficznę. Parzyste, zbliżone w zarysie do owalu, nierozczłonkowane łuski parietalne (3) oraz utrwalenie stylu tylnej części pileus na wczesnym etapie ontogenezy (5) to cechy synapomorficzne grupy koronowej z włączeniem do niej rodzaju Succinilacerta.Trzy pozostałe cechy: (3) głębokie nakładanie się łusek frontoparietalnych na kość ciemieniową poprzez szew fronto-parietalny i, związane z nim, centralne położenie łuski interparietalnej i otworu ciemieniowego (wbrew sugestiom Estesa et al. 1988), obecność (6) trójkątnej łuski potylicznej i, ewentualnie, supraokularii I i IV (2), uznano za synapomorficzne dla całej rodziny Lacertidae Bonaparte, 1831, którą traktuje się tu jako takson obejmujący zarówno grupę koronową, jak i grupy pniowe, z włączeniem rodzaju Plesiolacerta. Stwierdzenie Estesa et al. (1988), jakoby centralne położenie otworu ciemieniowego było plezjomorfią u Squamata nie zostało tu podważone, choć pozornie stoi w sprzeczności z proponowanym tu kierunkiem morfokliny. Według proponowanego tu scenariusza allometryczny wzrost kości ciemieniowych ku tyłowi na wczesnym etapie filogenezy Squamata (zgodny z sugestią Estesa et al. 1988) powodował relatywne przesunięcie otworu ciemieniowego w kieunku szwu, a następnie, na etapie przodków Lacertidae, jego wyrównawczą wędrówkę do tyłu, wraz z towarzyszącymi łuskami interparietalną i frontoparietalnymi. Stąd ułożenie tych łusek jest synapomorficzne dla Lacertidae. Włączenie Succinilacerta do grupy koronowej wskazuje na conajmniej środkowoeoceński wiek tej grupy, co stoi w sprzęczności z proponowanym na podstawie metody zegara molekularnego wiekiem tej grupy nie starszym niz oligoceński (Mayer & Benyr 1994).
Źródło:
Acta Palaeontologica Polonica; 1999, 44, 4; 349-382
0567-7920
Pojawia się w:
Acta Palaeontologica Polonica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Alternative interpretations of grain-size data from Quaternary deposits
Autorzy:
Mycielska-Dowgiałło, Elżbieta
Ludwikowska-Kędzia, Małgorzata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/94466.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Quaternary deposits
grain-size distribution
cumulative curve
frequency curves
textural parameters
osady czwartorzędowe
skład granulometryczny
parametry teksturale
Opis:
Several possibilities to present and to interpret the results of granulometric analyses of Quaternary fluvial, aeolian, glacial and wash-out slope deposits were investigated. Attention is paid particularly to the cumulative curves at a probability scale and the frequency curves, and it is shown how these curves can help to determine the sedimentary environment. The inclination of the cumulative curves in the part of the maximum proportion of a particular grain size appears significant. It appears possible to obtain information on the density and dynamics of the transporting medium from the course of the cumulative curves (inclination and spread of grain size). The examination of textural parameters allows to draw regression lines characteristic of both deposits from various sedimentary environments and deposits from one single environment but with different histories as to their transport dynamics.
Źródło:
Geologos; 2011, 17, 4; 189-203
1426-8981
2080-6574
Pojawia się w:
Geologos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Grain-size distribution analysis of Quaternary sediments from the southern part of the Lodz region in Poland: a computational-methods approach
Autorzy:
Wachecka-Kotkowska, Lucyna
Kotkowski, Paweł
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/94333.pdf
Data publikacji:
2011
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
granulometric analysis
skewness
kurtosis
computational methods
Quaternary sediments
central Poland
analiza granulometryczna
skośność
kurtoza
metody komputerowe
osady czwartorzędowe
Polska
Opis:
Eighteen samples of Quaternary unconsolidated sediments from the Piotrków Plateau and the Radomsko Hills in central Poland have been analysed for their average grain size, sorting, skewness and kurtosis. The analysis was carried out by seven computational methods of interpolation and nine extrapolation methods. It appears that linear interpolation, the traditional method (DOS), and the Josek and Gradistat Programs give comparable results, but that quadratic interpolation and the method of moments should not be applied since they yield unreliable results. The method of moments gives unduly high or unduly low parameter values because of the application of different, i.e. incomparable measures in the applied formulae. It should be stressed that only extrapolation provides, if performed under the right conditions, the possibility to determine some parameters, in particular skewness values.
Źródło:
Geologos; 2011, 17, 4; 205-219
1426-8981
2080-6574
Pojawia się w:
Geologos
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-5 z 5

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies