Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "museum history" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 52
Tytuł:
Wielkopolska (Greater Poland) Military Museum: history of an unusual museum
Autorzy:
Łuczak, Jarosław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27324470.pdf
Data publikacji:
2021-10-11
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
museum
historical-military museum
Greater Poland and Poznan
Opis:
The beginning of historical-military museology in Poznan dates back to the mid-19th century when the Poznan Society of Friends of Learning assumed the responsibility to save historic monuments, and began to establish the Museum of Polish and Slavic Antiquities in the Grand Duchy of Posen (Poznan). The task was to collect archival, library, and museum materials, including militaria. As a result of these efforts, in 1882, the Mielżynski Museum was established which boasted an exquisite painting gallery, containing historical painting, a rich archaeological and military collection, and a sizeable collection of so-called historical mementoes: weapons, orders, decorations, etc. In the aftermath of the Greater Poland Uprising 1918 –1919, the Hindenburg Museum founded in 1916–1918 was transformed into a Military Museum. The ceremonial opening was held on 27 October 1919 by Józef Piłsudski, Poland’s Chief of State. The quickly growing collection was moved from Marcinkowskiego Avenue to the barracks in Bukowska Street, and subsequently to a new seat at 1 Artyleryjska Street in Poznan. The solemn opening of the Wielkopolska Military Museum was held on 22 April 1923 by the Commander of the 7th Corps District Major-General Kazimierz Raszewski. In 1939, anticipating the threat of war, the most precious objects were evacuated eastwards, and looted there. The items which stayed behind ended up in German museums. The mementoes connected with the history of the Polish military were destroyed, and the Museum was wound up. The first attempts at reactivating the Museum following WW II failed. It was only with the 1956 revolt that civil and military authorities changed their approach, The National Museum in Poznan undertook the first efforts. The Museum did not go back to its pre-WW II seat, but found home in a modern building in the Old Market Square in Poznan, to be ceremoniously launched on 22 February 1963 by the Commander of the Operational Air Force in Poznan Brigadier General Pilot Jan Raczkowski. Having recreated its collection, the Wielkopolska Military Museum, already as a Branch of the National Museum in Poznan, has held many exhibitions and shows. Moreover, it has released many publications, and run a broad range of educational activities. Among other projects, it has also made reference to the pre-WW II Museum. On 27 December 2019, a new jubilee exhibition ‘Wielkopolska Military Museum 1919–2019’ recording the 100-years’ history of the oldest historical-military museum in Poland was inaugurated.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 258-266
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Performing a difficult past in a museum: The History Museum of Bosnia and Herzegovina
Autorzy:
Chrzová, Barbora
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/677727.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
performativity
museum
Bosnia and Herzegovina
difficult past
memory
reconciliation
art
exhibitions
Opis:
Performing a difficult past in a museum: The History Museum of Bosnia and HerzegovinaThis paper examines the case of the History Museum of Bosnia and Herzegovina in Sarajevo to explore the entanglements of the somewhat contradictory concept of a history museum as a research institution that aims to educate visitors about the past, as opposed to an artistic performativity that provides sensory engagement and a reliving of past moments. Drawing on the performative paradigm, it focuses on the ways in which a past is made into a present to facilitate experience and bodily re-enactments. The History Museum of Bosnia and Herzegovina has recently embraced new museology approaches that stem from the performative turn. For providing a platform where people can meet and talk about the past, museums have been viewed as promising places for dealing with difficult memories. Artistic performativity has also been valued for opening ways to reconciliation. However, given historical exhibitions’ and artistic installations’ different approaches towards the past, this paper seeks to address some questions that arise from performing difficult pasts in a museum. How do narratives conveyed by exhibitions and artworks interact and influence the overall narratives offered by museums? Does their entanglement open up ways for reconciliation and more inclusive narratives about a difficult past? This paper examines how Brian Eno’s multimedia piece “77 Million Paintings” and the sound installation “Bedtime Stories” interact with the narrative of the permanent exhibition “Besieged Sarajevo” and influence the overall experience of visitors. It suggests that artistic performativity enhances visitors’ attentiveness and sensibility and contributes to their understanding of museum exhibitions in universalistic terms, not necessarily leading to reconciliation but instead opening up ways for the multidirectionality of memories. Performowanie trudnej przeszłości w muzeum. Muzeum Historyczne Bośni i HercegowinyAutorka analizuje Muzeum Historyczne Bośni i Hercegowiny, badając powiązania w pewnym stopniu sprzecznej koncepcji muzeum historycznego, rozumianego jako instytucja badawcza, której celem jest edukowanie odwiedzających na temat przeszłości, oraz koncepcji performatywności sztuki, której zadaniem jest zaangażowanie zmysłów i umożliwienia ponownego przeżycia przeszłości. Korzystając z paradygmatu performatywnego, autorka koncentruje się na sposobach, w jakie przeszłość przekształcana jest w teraźniejszość, by umożliwić doświadczenie i cielesne odtworzenie tego, co minione. Muzeum Historyczne Bośni i Hercegowiny przyjęło niedawno nowe podejście do muzealnictwa, wynikające ze zwrotu performatywnego. Muzea uznano za właściwe miejsca do radzenia sobie z trudnymi pamięciami, zapewniające przestrzeń do spotkań i rozmów o przeszłości. Z kolei performatywność sztuki uznano z kolei za czynnik otwierający drogę do pojednania. Mimo to, biorąc pod uwagę różne podejścia do przeszłości, pojawiają się pytania dotyczące performowania trudnej przeszłości w muzeum, do których niniejszy artykuł próbuje się odnieść. W jaki sposób narracje przekazywane przez ekspozycje i działa sztuki korespondują i wpływają na ogólne narracje tworzone przez muzeum? Czy ich powiązanie otwiera drogę do pojednania i bardziej integrujących narracji o trudnej przeszłości? Autorka analizuje, w jaki sposób instalacje artystyczne, w szczególności multimedialna praca „77 Million Paintings” autorstwa Briana Eno, instalacja dźwiękowa „Opowieści na dobranoc” oraz wystawy czasowe korespondują z narracją stałej ekspozycji „Sarajewo oblężone” oraz w jaki sposób wpływają na ogólne doświadczenie zwiedzającego. Autorka konkluduje, że performatywność sztuki zwiększa uważność i wrażliwość zwiedzających oraz wpływa na ich rozumienie wystaw muzealnych w kategoriach uniwersalnych, niekoniecznie zaś prowadzi do pojednania, zamiast tego zaś toruje drogę do wielokierunkowości pamięci.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2019, 19
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
What do the Potockis need an art collection for, namely on the Art Collecting in the Potocki Family exhibition at the Museum of King John III’s Palace at Wilanów
Autorzy:
Gołąbek, Marta
Paprocka-Gajek, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27700347.pdf
Data publikacji:
2023-10-25
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
the Potocki family
Museum of King John III’s Palace at Wilanów
Exhibition of Antiquities
Karol Minter
art collection
museum history
Opis:
It is the assumptions, goals, and effects of the new permanent display mounted at the Museum of King John III’s Palace at Wilanów titled Art Collecting in the Potocki Family that are the topic of the present paper. The Exhibition presents a less known fragment of the Wilanów Palace’s history when it was owned by the Potockis: Aleksandra née Lubomirski and Stanisław Kostka, their son Aleksander, and grandson August and his spouse Aleksandra née Potocki. The three generations of the Pilawa-coat-of-arms family wrote a new, albeit extremely important chapter in the history of the former royal and magnate residence, placing in it the Museum of Art and the Memorial Site of the history of the Polish nation for almost a hundred years The Potockis amassed artistic collections and national mementoes, and introduced changes to the layout of the private spaces of the residence in order to adjust them to serving museum purposes. In harmony with the Potockis’ idea, the systematically growing collection turned into a treasure opened to the general public. It is the first entry in the Wilanów Guest Book: 5 August 1805 that is regarded to have been the launch of the Museum’s public operation. In its narrative and layout the new display refers to the Potockis’ Museum. The interiors of the garden gallery on the Palace’s first floor have been transformed according to ico -nographic records from the 19th and early 20th century. In the southern gallery we remind of the Library once functioning here, in the northern one, in turn, we recall Warsaw’s important cultural event from 1856: Exhibition of Antiquities. As a result of the introduced changes new display spaces have been created: the Historical Cabinet, Print Cabinet, and the Iconographic Cabinet. The first is dedicated to national mementoes, whereas the latter two are cosy display rooms of objects on paper.
Źródło:
Muzealnictwo; 2023, 64; 170-179
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Patronage of the ministry of posts and telegraphs over the museum of post and telecommunications in warsaw in 1921–1939
Mecenat ministerstwa poczt i telegrafów nad muzeum poczty i telekomunikacji w warszawie w latach 1921–1939
Autorzy:
Suma, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1933214.pdf
Data publikacji:
2020-02-17
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Museum of Post and Telecommunications
Ministry of Posts and Telegraphs
patronage
mail
collection
donation
museum history
Muzeum Poczty i Telekomunikacji
Ministerstwo Poczt i Telegrafów
mecenat
poczta
kolekcja
donacje
dzieje muzeum
Opis:
In 1921, at the instigation and with the contribution of the Ministry of Posts and Telegraphs, a post museum was founded in Warsaw. It was until 1950 that the Ministry continued to serve as the Museum’s sponsor supporting it. The establishment of the Museum under the auspices of the Ministry, being an organ of the central state administration, provided the institution with numerous benefits and essentially enabled its activity. The initiative was actually priceless; had it not been for the post department support, it would have been most likely impossible to establish the Museum in the first years following the end of WW I and Poland regaining independence. Throughout the 1920s and 30s, the Ministry organized social actions of collecting historical objects for the Museum, providing it with financing and factual backup, legal guidance, care for proper museum space, for the selection of appropriate museological staff, and last but not least, for the promotion of the Museum and its collections; at the same time, the Ministry made frequent donations to its subordinate institution. The activity of the Ministry of Posts and Telegraphs, as well as the personal commitment of its ministers to the establishment, and later to the maintaining of the Museum on the cultural map of Poland’s capital, significantly contributed to the effective operation of the only Museum of Post and Telecommunications in Poland.
W 1921 r. w Warszawie zostało powołane, z inicjatywy i przy zaangażowaniu Ministerstwa Poczt i Telegrafów, muzeum pocztowe. Ministerstwo aż do roku 1950 roztaczało nad muzeum opiekę i udzielało mu wsparcia. Utworzenie muzeum pod auspicjami ministerstwa – centralnego organu administracji państwowej – dawało placówce wiele korzyści i umożliwiało działalność. Była to inicjatywa bezcenna – bez tego resortowego wsparcia prawdopodobnie niemożliwe byłoby w ogóle utworzenie muzeum w pierwszych latach po zakończeniu działań I wojny światowej i odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Wynikiem zabiegów podejmowanych przez ministerstwo w dwudziestoleciu międzywojennym było organizowanie społecznych akcji zbiórki przedmiotów zabytkowych do muzeum, udzielanie mu wsparcia finansowego i merytorycznego, opieka prawna, dbanie o właściwą przestrzeń muzealną, dobór odpowiedniej kadry muzealników, wreszcie promocja muzeum i jego zbiorów oraz liczne donacje poczynione na rzecz podległej placówki. Działania Ministerstwa Poczt i Telegrafów, a także osobiste zaangażowanie ministrów w zakresie powołania, a później utrzymania na mapie kulturalnej stolicy i kraju muzeum pocztowego, znacząco przyczyniły się do sprawnego działania jedynego w Polsce Muzeum Poczty i Telekomunikacji.
Źródło:
Muzealnictwo; 2020, 61; 2-9
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The collection of terrestrial slugs (Gastropoda: pulmonata) at the Museum of Natural History, Wroclaw University (Poland)
Autorzy:
Wiktor, A.
Jurkowska, J.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/83814.pdf
Data publikacji:
2007
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Wydział Biologii i Ochrony Środowiska. Stowarzyszenie Malakologów Polskich
Opis:
The collection of terrestrial slugs of the Museum of Natural History, Wroclaw University, comprises 69 descriptive types as well as material representing 172 species mainly from the Northern Hemisphere.
Źródło:
Folia Malacologica; 2007, 15, 2
1506-7629
Pojawia się w:
Folia Malacologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Third War of Independence? The Anti-Colonial Dynamics of Ukraine’s Politics of Memory after 2014 on the Example of the National Museum of the History of Ukraine in the Second World War in Kyiv
Autorzy:
Stryjek, Tomasz
Markowska-Marczak, Barbara
Konieczna-Sałamatin, Joanna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/28708031.pdf
Data publikacji:
2023
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
historiography
Ukrainian politics of memory
anti-colonialism
National Museum of History of Ukraine in the Second World War
Opis:
The article discusses the transformation of Ukraine from a peripheral colony to a European nation-state. It examines changes in the interpretation of UkrainianRussian relations in historiography, public perceptions, and museum exhibitions related to the ongoing war. It demonstrates that since 24 February 2022, Ukraine’s politics of memory has exclusively followed a continuously expanding anti-colonial perspective. The article highlights a shift in Ukrainian society’s view of its past, with growing interest in the country’s history and a move away from the Soviet perspective. Museums are crucial in shaping these narrative changes and fostering Ukrainian national identity. The article also explores societal transformations since 1991, showing an increased identification with the state and a gradual distancing from Russia. This is accompanied by a westward turn in geopolitical orientation and a desire to join the European Union. The National Museum of History of Ukraine in the Second World War in Kyiv serves as an example of these processes, reflecting a nuanced portrayal of the war and of its human dimension. The museum’s commitment can be seen as a pillar of a nation-state building project, with symbolic identification shifting from the East to the West, towards the EU and NATO.
Źródło:
Acta Poloniae Historica; 2023, 128; 151-179
0001-6829
Pojawia się w:
Acta Poloniae Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Malacologists in the 190-year history of the Museum and Institute of Zoology, Polish Academy of Sciences
Autorzy:
Mierzwa, D.
Kowalewska-Groszkowska, M.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/84500.pdf
Data publikacji:
2010
Wydawca:
Uniwersytet Mikołaja Kopernika. Wydział Biologii i Ochrony Środowiska. Stowarzyszenie Malakologów Polskich
Źródło:
Folia Malacologica; 2010, 18, 3
1506-7629
Pojawia się w:
Folia Malacologica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Unique Roman coins and medallions in the collection of the National Museum of Ukrainian History in Kyïv
Unikatowe złote numizmaty rzymskie z kolekcji Narodowego Muzeum Historii Ukrainy w Kijowie
Autorzy:
Bursche, Aleksander
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/16530167.pdf
Data publikacji:
2008
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Czasopisma i Monografie PAN
Tematy:
Stanislaus Augustus
collection
Jan Chrzciciel Albertrandi
Krzemieniec
Volhyn High School
Franciszek Skarbek-Rudzki
Vilnius University
Kyïv
University of Saint Vladimir
Paweł Jarkowski
Peczersk Lavra
National Museum of Ukrainian History
Dancheny-Brangstrup archaeological horizon
Wielbark culture
Cherniakhiv culture
quaternio of Licinius
aureus of Septimius Severus
medallion of Valerianus
medallion of Licinius I
solidus of Valentinianus II
Opis:
The Numismatics Department of the National Museum of Ukrainian History has in its keeping a little-known, but at the same time quite extensive and extremely interesting collection of ancient coins. Its core is formed by a collection which originally belonged to King Stanislaus Augustus. In its day it was the most magnificent Polish collection of coins and medals of recognized European rank. The collection went through rather complicated changes of fortune: e.g., by way of the Volhyn High School in Krzemieniec and Vilnius University it finally found it way to Kyïv. There it was initially kept at the University of Saint Vladimir as a part of coin room (Paweł Jarkowski, former librarian of the Krzemieniec High School was its organizor and keeper). Then it passed by the way of Peczersk Lavra to the National Museum of Ukrainian History. Until the Bolshevik Revolution it continued to grow, first through donations and acquisitions, and then also thanks to coins from excavations. Piercing or adding suspension loops was typical of gold Roman coins in the territory of Barbaricum, particularly those associated with the Dancheny-Brangstrup archaeological horizon (which linked the region of the lower Danube with Denmark by the way of Wielbark and Cherniakhiv cultures). These additional elements, as well as the domination of denarii from the time of the Antonines in the bulk of silver coins in the Kyïv collection, indicate that a part of this collection must have originated from local finds in the territory of the Polish-Lithuanian Commonwealth, and later from the area of Volhyn and Ukraine at large. Unfortunately, due to the fact that a vast part of the archives regarding the collection had perished or cannot be traced and the collection itself had become completely disorganised by numerous relocations and putting into hiding, it is usually impossible to establish provenance of specimens. There are, however, exceptions to this rule, and one of them is a quaternio of Licinius discussed in the article. Similarly, it is often difficult to determine whether the individual coins belonged to the collection of Stanislaus Augustus, or were acquainted later in Krzemieniec or Kyïv. Some of them must have been described in detail in handwritten catalogs prepared by F. Skarbek-Rudzki in the Volhyn High School in Krzemieniec and P. Jarkowski in the University of Vilnius. So far, these manuscripts have not been located in Kyïv archives. Some specimens from the Kyïv collection, especially the unique ones, can still be linked with J. Ch. Albertrandi’s descriptions of coins from the collection of Stanislaus Augustus. It is the case of four unique coins: an aureus of Septimius Severus, medallions of Valerianus and Licinius I and solidus of Valentinianus II; these specimens kept now in Kyïv colection must originate from the collection of the last Polish King (4 figures).
Źródło:
Wiadomości Numizmatyczne; 2008, 52, 2(186); 167-181
0043-5155
Pojawia się w:
Wiadomości Numizmatyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
World history of the museum: Krzysztof Pomian’s story of the world of people and objects (1)
Autorzy:
de Rosset, Tomasz F.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/27724215.pdf
Data publikacji:
2023-08-30
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
museums
museology
treasure chamber
collection
art
antiquity
natural history
Opis:
In spring 2023, the Gdansk publishers: słowo/ obraz terytoria released the first volume of Krzysztof Pomian’s study Muzeum. Historia światowa [World History of the Museum]. It launches the Polish edition of the monumental three-volume work published by Éditions Gallimard in Paris which is the first study of the universal history of the museum. This is more than a book, it’s a monument! (Plus qu’un livre, un monument!) is what Fabien Simode wrote in the l’OEil monthly (March 2021). At present rarely are such historically broad studies released, possibly because of authors’ fear of being potentially accused of postmodernist meta-narrative. In this case, the work is a comprehensive synthesis in view of the entailed chronology, geography, and thematic range. The discussed volume Od skarbca do muzeum [From a Treasure Chamber to the Museum] recently published for Polish readers tackles the process of European collectorship crystalizing and first museums being its consequence, mainly Italian and several northern ones, from the Capitoline Museum in Rome (1471) up to London’s British Museum (1753). Subsequent volumes are already being prepared. Titled L’ancrage européen, 1789–1850, the second one is dedicated to the history of the museum consolidating into a permanent and significant element of European culture, close to the institution we know today: started by the revolutionary Louvre (1793), this history is created by the vast part of the major museums of today’s Western Europe. Finally, volume three A la conquête du monde, 1850–2020 is the most extensive of them all both chronologically and territorially, as well as in view of the number of museums and their activity discussed. Author’s considerations encompass museums’ expansion to Eastern Europe including Russia, and then eventually to the rest of the world: Asia, Africa, both Americas, mainly the territories connected with the West through colonial bonds; the United States, being the area where today’s dominating world centres have been formed, is analysed separately. At that point the book’s title: world history, gains its full relevance, and relates both to the interwar period in the democratic and totalitarian world, WW II, and to the long contemporary era.
Źródło:
Muzealnictwo; 2023, 64; 86-91
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Muzealizacja komunizmu w Polsce i w Europie Zachodniej
Autorzy:
Ziębińska-Witek, Anna
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/632347.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
historical museums, communism, collective memory, museum narratives, institutionalization of history
muzeum, reprezentacja, komunizm, instytucjonalizacja historii, ekspozycja
Opis:
The aim of the article is to critically analyze and deconstruct museum narratives about communism in Poland and Western Europe a quarter century after the transformation. The research material is museum exhibitions interpreted in accordance with the methodology of visual research (composition analysis, content analysis, analysis of material objects, and analysis of meanings). On this basis, the author distinguishes three basic models of creating museum exhibitions about communism and compares them with the permanent exhibition in the House of European History in Brussels. The purpose of the studied exhibitions is mainly to shape the collective memory of audiences by creating a canon of knowledge about the recent past. The article is part of a broader project of studying exhibitions about communism in Central-Eastern Europe.
W artykule wyodrębniono i poddano analizie trzy występujące w Polsce modele ekspozycji o komunizmie. Na konkretnych przykładach, takich jak: Europejskie Centrum Solidarności i Muzeum Powstania Poznańskiego – Czerwiec 1956 (model tożsamościowy), izby pamięci ofiar komunizmu i Muzeum ks. Jerzego Popiełuszki (model martyrologiczny) oraz Muzeum PRL i Czar PRL (model nostalgiczny) autorka zanalizowała odmienne cele i strategie wystawiennicze ekspozycji, dekonstruując ich narracje. Polskie wystawy zestawiała z fragmentem ekspozycji historycznej w Domu Historii Europejskiej w Brukseli, co pozwala zaakcentować różnice w postrzeganiu komunizmu w Polsce i w Europie Zachodniej.
Źródło:
Res Historica; 2018, 46
2082-6060
Pojawia się w:
Res Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Between the Politics of History and Practice: Ukrainian Struggles with the Past. The Example of the Permanent Exhibition of the National Museum of the History of Ukraine in the Second World War
Autorzy:
Gontarska, Olga
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1956021.pdf
Data publikacji:
2019
Wydawca:
Instytut Pamięci Narodowej, Komisja Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu
Tematy:
decommunisation
Second World War
Great Patriotic War
politics of memory
museums in Ukraine
Opis:
In 2015, as a result of implementing the Ukrainian decommunisation laws, the official name of the Museum of the Great Patriotic War was changed to the National Museum of the History of Ukraine in the Second World War. The current exhibition at the museum depicts internalisation of Soviet myths in Ukraine as well as the problem of no explicit guidelines from state authorities regarding an official narrative. Also, developing a new concept of a museum dedicated to the history of Ukraine in the Second World War has been impeded by the ongoing war in the eastern part of the country. This paper discusses mutual relations and mismatches between Ukraine’s politics of history and museum practices. The change of the latter is much more languid and complex than in the case of merely changing street names or dismantling old monuments and erecting new ones.
Źródło:
Institute of National Remembrance Review; 2019, 1; 265-280
2658-1566
Pojawia się w:
Institute of National Remembrance Review
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
It cultural heritage: preservation and making it available as seen from the perspective of the museum of the history of computers and it in Katowice
Ochrona i udostępnianie kulturowego dziedzictwa informatycznego z perspektywy muzeum historii komputerów i informatyki w Katowicach
Autorzy:
Pstrocka-Rak, Małgorzata
Rak, Grzegorz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1932741.pdf
Data publikacji:
2021-08-06
Wydawca:
Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
Tematy:
Museum of the History of Computers and IT (MHKI)
technology museum
IT museum
cultural heritage
IT heritage
MHKI
muzeum techniki
muzeum informatyki
dziedzictwo kulturowe
dziedzictwo informatyczne
Opis:
It is the biggest museum of IT technologies in Poland: Museum of the History of Computers and IT in Katowice (MHKI) that the paper is dedicated to. The trend to create this kind of museums has been observed in technologically- advanced countries for over 20 years. It is connected with the shift in perceiving technological accessories of a daily life, which have been gradually incorporated into the circle of cultural heritage, and subsequently covered with institutional protection. Founders of such museums generally rank among private entities and private individuals motivated by their passion to preserve and popularize technological heritage among the present and future generations. What IT museums worldwide have in common is the rarely encountered in classical museology model of allowing visitors a direct interaction with the exhibits. At the same time, these museums are market operators, which, apart from culture- -forming activity, forces them to achieve their autonomy and financial stability first of all owing to the visitor turnout and partnership contracts with outside entities: companies and the media. All these issues were the topic of an extensive interview with MHKI’s Director which provides the material for the paper. The acquired information may serve as a source of knowledge and inspiration for potential founders of other IT heritage museums to be established in Poland.
Artykuł poświęcony jest największemu w Polsce muzeum technologii informatycznych – Muzeum Historii Komputerów i Informatyki w Katowicach (MHKI). Trend kreowania tego rodzaju muzeów możemy obserwować w krajach wysoko rozwiniętych już od ponad 20 lat. Wiąże się on ze zmieniającą się perspektywą postrzegania technicznych akcesoriów życia codziennego, które stopniowo włącza się w krąg dziedzictwa kulturowego, a następnie obejmuje instytucjonalną ochroną. Ich założycielami są zazwyczaj podmioty i osoby prywatne, które motywowane pasją dążą do zachowania oraz popularyzacji technicznego dziedzictwa wśród obecnych i przyszłych pokoleń. Cechą łączącą muzea informatyki na świecie jest zastosowanie – rzadko spotykanego w klasycznym muzealnictwie – modelu udostępniania zwiedzającym eksponatów do bezpośredniej interakcji. Jednocześnie muzea te są podmiotami rynkowymi, które, poza działalnością kulturotwórczą, muszą zadbać o swoją samodzielność i stabilność finansową, uzależnioną przede wszystkim od frekwencji zwiedzających oraz umów partnerskich z podmiotami zewnętrznymi: firmami i mediami. Powyższe kwestie stały się przedmiotem pogłębionego wywiadu z dyrektorem MHKI, który stanowi materiał źródłowy artykułu. Pozyskane informacje mogą być źródłem wiedzy oraz inspiracji dla twórców kolejnych muzeów informatycznego dziedzictwa powstających w Polsce.
Źródło:
Muzealnictwo; 2021, 62; 179-188
0464-1086
Pojawia się w:
Muzealnictwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Embassy of Poland in Poland: The Polin Myth in the Museum of the History of Polish Jews (MHPJ) as narrative pattern and model of minority-majority relations [Ambasada Polski w Polsce. Mit Polin w Muzeum Historii Żydów Polskich jako wzór narracji i model relacji mniejszość-większość]
Autorzy:
Janicka, Elżbieta
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/643797.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
anti-Semitism
de-Holocaustization
Museum of the History of Polish Jews (POLIN MHPJ)
Polin myth
Polish historical policy
politics of memory
Polish Jews (concept revision)
symbolic violence
Opis:
The Embassy of Poland in Poland: The Polin Myth in the Museum of the History of Polish Jews (MHPJ) as narrative pattern and model of minority-majority relationsThe text offers an analysis of the MHJP’s core exhibition, the architecture of the Museum’s building as well as the transformations of its surroundings, seen as operations in as well as on a space that is a sign and a designate of the Holocaust. This observed de-Holocaustization of the Holocaust story takes place in the context of progressing Holocaustization of the story concerning the past of ethnic Poles.The main narrative uniting the MHJP’s surroundings, building and core exhibition is the idyllic myth of Polin which dictates the selection and presenting of information. The story of Polish hosts and Jewish guests that is inherent to the Polin myth establishes inequality and dominance/subjugation as framing principles of a story of majority-minority relations. It also constitutes a mental gag and an instance of emotional blackmail which precludes any rational – analytical and critical – conversation based on historical realities. Furthermore, in practice, it is a part of a pattern of culture which produces – and at the same time legitimizes – violence and exclusion.The article reconstructs the principles governing the Polinization of the history of Jews in Eastern Europe (a term coined by Konrad Matyjaszek). These principles include: emphasizing the Polish over the Jewish lieux de mémoire; presenting the figures and landmarks of importance for both groups through the prism of those aspects which concern the majority group; refraining from problematization of specific phenomena (like Judaism or transboundary character) and from applying to the a longue durée perspective; and decontextualization (e.g., by passing over anti-Semitism – Christian but not only Christian – and its significance for the construction of the majority group’s collective identity, an identity that over time increasingly determined the Jews’ conditions of life, until eventually it determined their fate). In relation to the core exhibition the text discusses such issues as: “last minute” censorship; affirmation of anti-Semitic phantasms (like the Paradisus Iudaerum or Esterka); the abandonment planned – and prepared – part of the exhibition dealing with the period after the regaining of independence by Poland in 1989; presenting numerous events and questions in a way that contradicts the state of research not only known but often arrived at in Poland (a particularly outraging example of this is abstaining from a realistic presentation of the Polish context of the Holocaust in favor of a return to the outdated category of the innocent, or indifferent, Polish bystander to the Holocaust).The stake of this retouched story is the image of Poland and reputation of Poles, that is to say – the complacency of the non-Jewish majority. The price is the mystification of Eastern European Jewish history and the thwarting of the potential for change which arouse as a result of the Jedwabne debate. This potential promised a chance for a revision of culture and a remodelling of social relations in the spirit of equal rights and integrated history. Apart from the period from 1944/45 to 1946, this chance was unprecedented in theJewish-Polish and Polish-Jewish “common history that divides”.  Ambasada Polski w Polsce. Mit Polin w Muzeum Historii Żydów Polskich (MHŻP) jako wzór narracji i model relacji mniejszość-większośćTekst zawiera analizę wystawy głównej MHŻP, architektonicznej postaci gmachu muzeum i przekształceń jego otoczenia jako operacji dokonanych w oraz na przestrzeni będącej znakiem i desygnatem Zagłady. Kontekstem dla obserwowanej deholokaustyzacji opowieści o Holokauście jest postępująca holokaustyzacja opowieści o przeszłości etnicznych Polaków. Narracją główną spajającą otoczenie MHŻP, gmach oraz wystawę główną jest idylliczny mitPolin, który rozstrzyga o selekcji i sposobie prezentowania informacji. Zawarta w nim opowieść o polskich gospodarzach i żydowskich gościach ustanawia nierównoprawność oraz dominację/podporządkowanie jako zasady ramowe opowieści o relacji większość-mniejszość. Stanowi także rodzaj mentalnego knebla i emocjonalnego szantażu, który udaremnia racjonalną – analityczną i krytyczną – rozmowę w kategoriach historycznego konkretu. Ponadto zaś – w praktyce – jest częścią wzoru kultury, który produkuje – i legitymizuje zarazem – przemoc oraz wykluczenie.Artykuł rekonstruuje reguły polinizacji historii Żydów w Europie Wschodniej (termin autorstwa Konrada Matyjaszka). Do reguł tych należą m.in. eksponowanie polskich miejsc pamięci (lieux de mémoire) kosztem żydowskich miejsc pamięci; prezentowanie figur i cezur obopólnie ważnych przez pryzmat tego, co w nich istotne dla grupy większościowej; brak problematyzacji zjawisk specyficznych (jak np. judaizm, transgraniczność) i ujęcia ich w perspektywie długiego trwania; dekonstektualizacja (np. pominięcie antysemityzmu –chrześcijańskiego i nie tylko – oraz jego znaczenia dla konstrukcji zbiorowej tożsamości grupy większościowej, która z biegiem czasu w coraz znaczniejszym stopniu rozstrzygała o warunkach życia Żydów, aż przesądziła o ich losie).W odniesieniu do wystawy głównej tekst porusza sprawę m.in. cenzury last minute; afirmacji antysemickich fantazmatów (jak Paradisus Iudaeorum czy Esterka); rezygnacji z przewidzianej i przygotowanej części ekspozycji dotyczącej okresu po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1989 roku; prezentacji wielu wydarzeń i zagadnień w sposób sprzeczny ze stanem badań nie tylko znanym, ale też niejednokrotnie wypracowanym w Polsce (czego szczególnie bulwersującym przykładem jest odstąpienie od realistycznej prezentacji polskiego kontekstu Zagłady i powrót do zdezaktualizowanej kategorii biernego czy też obojętnego polskiego świadka [bystander] Zagłady).Stawką tak spreparowanej opowieści jest wizerunek Polski i reputacja Polaków, a więc dobre samopoczucie nieżydowskiej większości. Ceną zaś – mistyfikacja historii Żydów Europy Wschodniej oraz zniweczenie potencjału zmiany, który ujawnił się w związku z debatą jedwabieńską. Potencjał ten oznaczał szansę rewizji kultury oraz przebudowy stosunków społecznych w duchu równych praw i historii zintegrowanej. Nie licząc okresu 1944/1945 - 1946, była to szansa bezprecedensowa w żydowsko-polskiej i polsko-żydowskiej „wspólnej historii, która dzieli”. 
Źródło:
Studia Litteraria et Historica; 2016, 5
2299-7571
Pojawia się w:
Studia Litteraria et Historica
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 52

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies