Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "basen polski" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Paleogene-Neogene tectonic evolution of the lignite-rich Szamotuły Graben
    Autorzy:
    Widera, Marek
    Stawikowski, Wojciech
    Uścinowicz, Grzegorz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/138663.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Czytelnia Czasopism PAN
    Tematy:
    Palaeozoic Platform
    Polish Basin
    salt diapirism
    synsedimentary tectonics
    lignite compaction
    platforma paleozoiczna
    basen polski
    diapiryzm solny
    wysad solny
    tektonika synsedymentacyjna
    zagęszczanie węgla brunatnego
    Opis:
    The Szamotuły Graben covers the southernmost part of the Permo-Mesozoic Poznań–Szamotuły Fault Zone. Along this regional discontinuity there are several salt structures, including the Szamotuły diapir, over which an extensional graben formed in the Paleogene and Neogene. The graben is located north of Poznań in central-western Poland, and is NW–SE-trending, ~20 km long, 3–5.5 km wide, and up to 160 m deep. It is filled with Lower Oligocene and Neogene sediments, including relatively thick lignite seams. Data from boreholes allow the assignment of the graben-fill sediments to appropriate lithostratigraphic units. Furthermore, analysis of changes in the thickness of these units provides evidence for periods of accelerated graben subsidence or uplift relative to its flanks. As a result, two distinct stages of tectonic subsidence and one inversion in the Paleogene–Neogene evolution of the Szamotuły Graben have been distinguished. Thus, relatively significant subsidence occurred in the Early Oligocene and the middle Early–earliest Mid-Miocene, while slight inversion took place in the middle part of the Mid-Miocene.
    Źródło:
    Acta Geologica Polonica; 2019, 69, 3; 387-401
    0001-5709
    Pojawia się w:
    Acta Geologica Polonica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The mineralogical record of the Early Toarcian stepwise climate changes and other environmental variations (Ciechocinek Formation, Polish Basin)
    Autorzy:
    Brański, P.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2061010.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    clay minerals
    bulk rock data
    warming event
    palaeoclimate
    Ciechocinek Formation
    Early Toarcian
    Polish Basin
    minerały ilaste
    okres ocieplenia
    Formacja Ciechocińska
    wczesny toark
    basen polski
    Opis:
    After the cooling episode of the Late Pliensbachian, a major oceanic anoxic event occurred during the prominent warming event of the Early Toarcian (183 Myr; Early Jurassic). In this paper, new mineralogical and geochemical data (XRD, XRF, SEM, and TOC) measured on four cores from the Polish Basin are presented in order to document the regional impacts of these disturbances at a high sampling resolution. The results show that the clay mineral assemblages (<2 μm fraction) and vertical variations in kaolinite content are generally similar basin-wide and were controlled by the intensity of chemical weathering and climate changes. However, sea-level changes and variations in terrigenous supply are reflected in the bulk rock data. The spatial variability in clay mineral proportions may also be influenced by the distance from shoreline and the lithology of source areas. Generally, the clay minerals from the Polish Basin confirm the stepped nature of the Early Toarcian warming event. After a predominance of illite in the lower part of the Ciechocinek Fm., which suggests a temperate climate in the early tenuicostatum Zone, rises in kaolinite in the middle part of the Ciechocinek Fm. indicate a stronger weathering rate and high rainfall due to the onset of the warming event in the late tenuicostatum Zone. Importantly, the initial phase of climate change recorded by clay minerals seems to slightly precede the first step of the negative carbon isotope excursion ascribed to massive greenhouse gas releases.
    Źródło:
    Volumina Jurassica; 2012, 10, 1; 1--24
    1896-7876
    1731-3708
    Pojawia się w:
    Volumina Jurassica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Geneza i ewolucja polskiego basenu czerwonego spągowca
    Autorzy:
    Karnkowski, P. H.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1204877.pdf
    Data publikacji:
    1999
    Wydawca:
    Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy
    Tematy:
    polski basen
    czerwony spągowiec
    analiza basenów sedymentacyjnych
    stratygrafia
    paleogeografia
    system naftowy
    Polish Basin
    Rotliegend
    basin analysis
    stratigraphy
    palaeogeography
    petroleum play
    Opis:
    Polski basen czerwonego spągowca (PBCS) jest częścią wielkiego basenu sedymentacyjnego zwanego południowym basenem permskim, leżącym w zachodniej i centralnej Europie. Historia rozwoju polskiego basenu czerwonego spągowca rozpoczęła się na przełomie karbonu i permu. Jednak w jego rozwoju można odnaleźć pewne elementy zakorzenione w już przedpermskim paleozoiku. Rozwój sedymentacji w polskim basenie czerwonego spągowca był kontrolowany głównie przez tektonikę i klimat. Wyraźna zmiana klimatyczna, z warunków wilgotnych na suche, nastąpiła dopiero w górnym czerwonym spągowcu (i to nie w jego najniższej części). Ruchy tektoniczne zaznaczały się natomiast poprzez tworzenie miąższych kompleksów zlepieńców. Takie spojrzenie na opracowywaną sukcesję osadów czerwonego spągowca umożliwiło wyróżnienie kilku sekwencji. Ewolucja polskiego basenu czerwonego spągowca nie skończyła się wraz z transgresją cechsztyńską. Wypełnienie PBCS podlegało dalszej ewolucji związanej z rozwojem polskiego basenu permsko-mezozoicznego. Aby móc śledzić ewolucję wypełnienia PBCS wykonano dla tego obszaru analizę historii pogrążania i analizę historii termicznej. Historia subsydencji basenu polskiego na omawianym obszarze pokazuje, że okres późnego permu i triasu były główna fazę ryftowania, a późniejszy rozwój basenu wynika głównie z relaksacji termicznej. Analizując historię termiczną basenu polskiego widać, że w czerwonym spągowcu występowały tam wielkie anomalie geotermiczne. Anomalie te charakteryzowały się wysoką wartością strumienia cieplnego (100-150 mWm-2) w czasie późnego permu i triasu. Tak wysokie wartości odpowiadają przeważnie synryftowemu etapowi rozwoju basenu. W czasie późnego triasu i jury wystąpiło pewne schłodzenie pola cieplnego, ale punktem zwrotnym w historii termicznej basenu polskiego było pogranicze jury i kredy, kiedy południowo-zachodnia część omawianego basenu została znacznie wyniesiona i zerodowana. Wtedy to wartość powierzchniowego strumienia cieplnego w południowo-zachodniej Polsce istotnie zmalała, a wyraźne cechy termiczne poprzedniej epoki zostały zatarte. Występowanie złóż gazu w osadach czerwonego spągowca ograniczone jest do najwyższej części sekwencji osadowej. Skład gazu ziemnego wykazuje niekiedy znaczne zaazotowanie oraz istotne wzbogacenie w hel. Najwyższe koncentracje helu w gazie ziemnym, tak pod względem objętościowym jak i ilościowym, są zlokalizowane w tym samym miejscu, co permsko-jurajska wysoka anomalia geotermiczna i jednocześnie tutaj najpłycej występuje powierzchnia Moho w Polsce. Wyniki analizy historii pogrążenia i historii termicznej analizowanej części basenu polskiego, jak również konfiguracja powierzchni Moho i związane z nią anomalie paleogeotermiczne oraz wysokie koncentracje helu wskazują na asymetryczny model budowy basenu. Strefa wysokich anomalii paleogeotermicznych, rozciągająca się od obszaru między Wrocławiem i Poznaniem i dalej na zachód, była zapewne głównym obszarem ryftowania. Pierwszym etapem rozwoju polskiego basenu ryftowego był wulkanizm, a następnie sedymentacja w czasie czerwonego spągowca.
    Źródło:
    Polish Geological Institute Special Papers; 1999, 3; 1-93
    1507-9791
    Pojawia się w:
    Polish Geological Institute Special Papers
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies