Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Niczyporuk, Piotr" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-7 z 7
    Tytuł:
    Mensarii – как банкиры
    Autorzy:
    Niczyporuk, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621601.pdf
    Data publikacji:
    2012
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Ancient Rome, bankers, mensarii, loans-ne’xum
    Opis:
    Mensarius is one of the terms describing Roman bankers. It is the Latin equivalent of the Greek trapezites – the term first used to describe persons making bank operations. This term was used by Titus Livius and from Ab urbe condita we can take important information about bankers. We find quinqueviri mensarii and triumviri mensarii. The first of them were appointed as a committee in 352 B.C., and according to plebiscitium de quinqueviris mensariis creandis. Quinqueviri mensarii were supposed to solve the problem of Roman citizens’ debts, arising from loans – nexum. They acted as as public banks. The results of the works of this committee were outstanding – they helped citizens and did not cause any loss for the treasury. It so happened, because they used public funds to cover the debts only when the debtors could give a sufficient guarantee. The rest of the debtors had to transfer their goods, which were then evaluated and sold. Triumviri mensarii were appointed as three independent clerks, having wide competences, to stop the crisis doming from the lack of money in circulation (propter penuriam argenti). They were appointed by lex Minucia de triumviris mensariis, from 216 B.C. The committee had probably the same competence as this from 352 B.C. However triumviri mensariis, contrary to the previous committee, were not appointed ad hoc, but they have operated as an office until 210 B.C. Their competence was wide. They registered citizens’ debts and were making payments. They were collecting money as depositum irregulare. Triumviri mensariis were clerks acting as state officials. You can claim that both described categories of Roman officials were acting as a sui generis public bank.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2012, 11; 61-76
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nummularii – государственные и частные банкиры в древнем Риме
    Autorzy:
    Niczyporuk, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621274.pdf
    Data publikacji:
    2013
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    nummularii, private bankers, ancient Rome, argentarii.
    Opis:
    Nummularii, like the other groups of entrepreneurs in the ancient Rome, such as tra- pezitae, argentarii, mensarii, mensularii, coactores, coactores argentarii, stipulatores argentarii, collectarii, were engaged in the banking business. Among the wide range of services offered by the Roman bankers nummularii dealt initially only with the quality and exchange of coins. Therefore, by performing these operations they performed the role of official assay institutions. Their duties were initially primarily to examine coins and metal from which they were made, and setting the value of minted gold and silver co- ins. Nummularii have used empirical examining methods, based on the senses of sight, touch, hearing, and by comparing them to the patterns and samples. They also checked whether the coin was minted by the appropriate authority. There is no evidence that other bankers, in addition to nummularii, were involved in the control of the quality of the coin. Presumably, after some time they expanded their business in banking. In addi- tion to examining the quality of coins nummularii also engaged in their exchange. They conducted also deposit operations and that’s why they became competitors to argentarii on the market of banking services.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2013, 12; 57-74
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Roman Law in Vilnius in the Period of Existence of the Academy of Vilnius
    Autorzy:
    Niczyporuk, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/621172.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    Prawo rzymskie, Akademia Wileńska, Piotr Roizjusz
    Roman law, Academy of Vilnus, Peter Roizjusz
    Opis:
    The Vilnius University was established on 7th July 1578, pursuant to the Royal Decree of King Stefan Batory. The royal act of establishment has been confirmed by the papal bull of Pope Gregory XIII on 29th October 1579 and by resolution of the Seym adopted in 1585. Before the rise of the Academy in Vilnius several schools had operated one of them founded by Peter Roizjusz. Thanks to the activity of this famous scholar and lawyer, the elements of Roman law were taught in Vilnius even before the creation of a university in Lithuania. At the beginning of the Academy there were no faculties of law or medicine. Presumably, this was connected with a lack of qualified staff in Lithuania. Only under the privilege granted by King Władysław IV, dated 11th October 1644 was a law faculty opened (composed of a chair of canon law and two of civil law). It is very hard to present a list of professors of Roman law (civil) at the University of Vilnius. Perhaps this is due to the fact that apart from Roizjusz, other scientists interested in Roman Law did not teach in Vilnius. Presumably there was only one chair of civil law (Roman). There is no doubt that Roman law played an important role in the training of lawyers and was taught intermittently throughout the remaining period of the operation of the Academy. In addition, preserved sources reflect the scientific work of professors, who were employed there. Following the example of other universities, the Academy of Vilnius awarded in this field a combined doctoral degree embracing “both laws” – civil and canon, which applied primarily to future law professors and high-ranking prelates who performed public functions. Probably there were no promoted doctors of civil law. The basis of the lectures were institutions of the Roman law of Justinian, and their content was not different from the standards adopted in other universities.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Iuridica; 2014, 13, 1; 11-34
    1732-9132
    2719-9991
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Iuridica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    KILKA UWAG O KARZE MUTYLACYJNEJ WYKONANEJ WOBEC RZYMSKIEGO BANKIERA (NA MARGINESIE VITA GALBAE 9)
    Autorzy:
    Niczyporuk, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/663815.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    nummularius, Roman law
    Roman public law
    Roman bankers
    the Emperor Galba
    mutilation.
    nummularii
    prawo rzymskie
    publiczne prawo rzymskie
    bankierzy rzymscy
    cesarz Galba
    kara mutylacyjna.
    Opis:
    The aim of this article is to present the nummularii, one of several ancient Roman entities engaged in banking. One of the many duties entrusted to them was to examine and determine the nobility of gold and silver coins. This was the activity carried out by the protagonist of a story in Suetonius’ Life of Galba (9). This particular nummularius was a fraudster, and the future emperor punished him by having his hands cut off. To make the sentence even more stringent, Galba ordered the severed hands nailed to the table on which the double-dealing nummularius had carried out his dishonest business.
    Celem artykułu jest wyjaśnienie roli i znaczenia kary mutylacyjnejwykonanej na bankierze (nummularius) na podstawie relacji Swetoniusza.Nummularii byli jednym z wielu podmiotów zajmujących się działalnością bankierską w starożytnym Rzymie. Do podstawowych obowiązków, jakie były im powierzone, należało badanie szlachetności metalu, z którego były wykonane monety, oraz ustalanie wartości wybitych monet złotych i srebrnych. Taką aktywność bankierską wykonywał bohater relacji Swetoniusza z żywotu Galby. Przyszły cesarz rozkazał obciąć ręce bankierowi (nummularius) nieuczciwie zmieniającemu pieniądze. By pokazać jeszcze większą surowość kary, zarządził przybicie obciętych rąk do stołu, na którym ów bankier dokonywał nieuczciwych operacji.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2019, 19, 1
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Penal Sanctions Applicable to a Slave Engaged in Banking Activities
    Autorzy:
    Niczyporuk, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1912699.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Galba
    banker
    nummularius
    lex
    slave
    mutilation
    mutilatio
    mensa nummularia
    money change
    coin quality
    minting operations
    coin value
    niewolnik
    sankcja mutylacyjna
    zmieniać pieniądze
    badanie jakości monety
    operacje menniczo-probiercze
    wartość monety
    bankier
    Opis:
    Gaius Suetonius in Vitae Galbae, as part of his Vita divi Augusti, described the case of a banker (nummularius) and the penal sanction applied to him by the later emperor Galba. The governor of the province of Hispania Tarraconensis ordered to cut off the hands of a banker who was unfairly changing money. In order to show even greater severity of the punishment, he ordered the cut off hands to be nailed to the table where the banker was performing the dishonest acts. Undoubtedly, nummularius punished by Galba conducted operations within mensa nummularia. The owners of the cantors used qualified people recruited from among the lower social strata, mainly slaves, to perform mint operations. The professional examination of the quality of a coin required a great deal of specialist work. The convict participated in the banking activity as a support technical personnel. The minting and testing operations ended with sealing the purse with tesserae nummulariae. Such specialized operations were not performed by Roman citizens. The content of tesserae nummulariae may be an indication that the testing operations were performed by slaves. Servi had actual knowledge of the contents of the controlled purses and the control process could be an opportunity for abuse or even punishable acts. The slave would therefore suffer a well-deserved and adequate punishment in the form of chopping off his hands and nailing them to the table at which he dishonestly carried out minting and testing activities.
    Gaius Swetoniusz w Vitae Galbae w ramach swoich Vita divi Augusti opisał przypadek osoby zajmującej się działalnością bankierską (nummularius) oraz sankcję penalną zastosowaną wobec niej przez późniejszego cesarza Galbę. Namiestnik prowincji Hiszpania Tarrakońska rozkazał obciąć ręce bankierowi nieuczciwie zmieniającemu pieniądze. By pokazać jeszcze większą surowość nakazanej kary, zarządził przybicie obciętych rąk do stołu, na którym ów bankier dokonywał nieuczciwych działań. Niewątpliwie ukarany przez Galbę nummularius prowadził operacje w ramach mensa nummularia. Właściciele kantorów do wykonania operacji menniczo-probierczych posługiwali się wykwalifikowanymi osobami rekrutującymi się z niższych warstw społecznych, głównie niewolników. Profesjonalne badanie jakości monety wymagało wielu czynności specjalistycznych. Skazany brał udział w czynnościach bankierskich jako pomoc techniczna. Operacje menniczo-probiercze kończyły się opieczętowaniem sakiewki przy pomocy tesserae nummulariae. Takich specjalistycznych działań nie wykonywali obywatele rzymscy. Zawartość tesserae nummulariae może wskazywać na to, że czynności probierczych dokonywali niewolnicy. Servi posiadali faktyczną wiedzę o zawartości kontrolowanych sakiewek, a proces kontroli mógł być okazją do nadużyć czy wręcz czynów karalnych. Niewolnik poniósłby więc zasłużoną i adekwatną karę w postaci odrąbania rąk i ich przybicia do stołu, przy którym nieuczciwie dokonywał czynności menniczo-probierczych.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2020, 29, 4; 209-220
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    LE CONSEGUENZE LEGALI DEL DIVIETO DI NOZZE PER UNA VEDOVA NEL DIRITTO ROMANO
    Autorzy:
    Niczyporuk, Piotr
    Kołodko, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/663777.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
    Tematy:
    luctus
    tempus lugendi
    tempus legitimum
    secundae nuptiae
    widow
    period of mourning
    new marriage.
    vedova
    periodo di lutto
    nuove nozze.
    Opis:
    In the archaic period violations of the prohibition relating to mourning was regarded as a nefas and hence subject to penalisation under religious law. A widow guilty of an infringement was required to make an expiatory sacrifce known as a piaculum, viz. a bovis feta. This religious and customary practice underwent a series of transformations and eventually became a law (ius). In the pre-classical period the prohibition on the remarriage of widows in the period of mourning was perceived primarily as subject to penalties laid down by civil law. This was due to the question of the paternity of any offspring such a widow might bear in the tempus lugendi. The edictum perpetuum names the persons who were liable to infamy if they committed a breach of the prohibition on the remarriage of a widow within the period of mourning for her deceased husband. Such persons could neither engage in postulare pro aliis nor act as a procurator or cognitor. One of the consequences of a sentence of praetorian infamy was the convicted person’s forfeiture of the right to appoint his or her plenipotentiaries for legal proceedings.The classical period brought fundamental changes in the law on remarriage. Nonetheless, even though Augustus encouraged citizens to remarry, yet his legal provisions left widows a certain period of time following the loss of their husband in which they could refrain from remarrying. The reason behind this legal arrangement was not so much mourning as such; it was rather a question of Augustus wanting to show his respect for univirae (women who had been married only once). Augustus kept in force the provisions that gave a bad reputation to people who violated the prohibition of widows’ remarriage. The significance and effectiveness of these regulations made them a subject for jurists’ commentary, on account of the need to avoid situations where the paternity of children born to widows was uncertain. The prohibition on the remarriage of widows also shows that the creators of these regulations wanted marriage to be contracted primarily for the purpose of procreation, which would ensure the continuation of Roman families, especially as regards the perpetuation of their sacra, nomina, and pecunia.
    Skutki prawne zakazu zawierania małżeństw wdowom w prawie rzymskim StreszczenieW okresie archaicznym pogwałcenie zakazu odnoszącego się do żałoby było czynnością określoną jako nefas i dlatego miała tutaj zastosowanie sankcja prawa sakralnego. Wdowa powinna była złożyć ofiarę ekspiacyjną zwaną piaculum, którą była bovis feta. Norma sakralno-obyczajowa doznawała przeobrażeń i przekształciła się w ius. Zakaz zawarcia ponownego małżeństwa przez wdowę w okresie tempus lugendi był postrzegany w epoce przedklasycznej przede wszystkim przez pryzmat sankcji ius civile. Zachodziła bowiem obawa co do ojcostwa przyszłego potomstwa, które urodziłaby owdowiała kobieta. W tekście edictum perpetuum zostały wymienione osoby, które podlegały infamii w przypadku złamania zakazu secundae nuptiae wdowy po śmierci męża. Nie mogły one działać postulare pro aliis ani też występować jako procurator lub cognitor. Pretorska infamia pociągała za sobą niemożność ustanawiania tych zastępców procesowych.Epoka klasyczna przyniosła zasadnicze zmiany w kwestii secundae nuptiae. Cesarz August, pomimo że zachęcał do zawierania powtórnych związków małżeńskich, to jednak w swoich ustawach pozostawił wdowie pewien okres (vacatio) w czasie którego mogła ona powstrzymać się od powtórnego małżeństwa. Regulacje te miały swój związek z żałobą a przede wszystkim były próbą okazania przez cesarza szacunku dla univira. Cesarz August utrzymał w mocy przepisy, które okrywały niesławą osoby naruszające zakaz powtórnego małżeństwa wdowy po śmierci męża. Aktualność tych regulacji spowodowała, że stały się przedmiotem komentarzy jurystów, chociażby ze względu konieczność uniknięcia niepewności co do ojcostwa przyszłego potomstwa, które urodziłaby owdowiała kobieta. Unormowania mogą też świadczyć o tym, że ich twórcom przyświecała idea, by małżeństwa były zawierane liberorum procreandorum causa, co w rezultacie miało doprowadzić do kontynuacji rzymskich rodzin w przyszłości, a szczególności sfery ich sacra, nomina czy pecunia.
    Źródło:
    Zeszyty Prawnicze; 2018, 18, 3
    2353-8139
    Pojawia się w:
    Zeszyty Prawnicze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    OFF-LABEL USE OF MEDICINAL PRODUCTS - LEGAL RULES AND PRACTICES
    Autorzy:
    Jaroszyński, Janusz
    Mela, Aneta
    Furtak-Niczyporuk, Marzena
    Staniszewska, Anna
    Poniatowski, Łukasz A.
    Dąbrowski, Jan
    Czajka-Bełz, Anna
    Zimmermann, Agnieszka
    Dreher, Piotr
    Drop, Bartłomiej
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/895505.pdf
    Data publikacji:
    2019-08-30
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne
    Tematy:
    health policy
    pharmaceuticals
    medicinal products
    off-label drug use
    prescribing
    Opis:
    The off-label use of medicinal products raises many interpretation-related issues, not only among physicians, but also pharmacists and lawyers. The use of drugs in a manner other than that specified in the Summary of Product Characteristics is not regulated by Polish law. The authors’ goal is to discuss the topic mainly from the practical perspective, while also considering its theoretical aspects, and to identify systemic solutions to several problems, that are extremely important for the proper functioning of the entire healthcare system. The paper highlights that there is a fine line between experimental medicinal practices and those that are in keeping with current medical knowledge.
    Źródło:
    Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research; 2019, 76, 4; 621-628
    0001-6837
    2353-5288
    Pojawia się w:
    Acta Poloniae Pharmaceutica - Drug Research
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-7 z 7

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies