Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Książę" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Prince Stanisław Poniatowski: expert on and collector of ancient and Italian art
    Książę Stanisław Poniatowski – koneser oraz kolekcjoner dzieł sztuki starożytnej i włoskiej
    Autorzy:
    Bender, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/432859.pdf
    Data publikacji:
    2020-06-17
    Wydawca:
    Krajowy Ośrodek Badań i Dokumentacji Zabytków
    Tematy:
    Prince Stanisław Poniatowski
    Italy
    collector
    patron
    engraved gems
    Rome
    Florence
    książę Stanisław Poniatowski
    Włochy
    kolekcjoner
    mecenas
    gemmy
    Rzym
    Florencja
    Opis:
    The current state of research into the patronage and collecting activities of Prince Stanisław Poniatowski (1754–1833) in Italy with which he was connected for almost 40 years of his life is outlined. Over the period, the Prince made 3 long trips there which preceded 30 years of living in Italy on a permanent basis, first in Rome, and then in Florence where he was buried. Despite his many accomplishments and extraordinary personal history, the Prince has not taken as prominent a position either in academic research or in the collective memory of Poles as his junior cousin Prince Józef who drowned in the Elster River giving his life for the homeland. Although no monograph has as yet been published on Stanisław Poniatowski, he is not entirely forgotten. However, the major studies dedicated to him were published a relatively long time ago. The most extensive, i.e. the book I Poniatowski a Roma (Firenze 1972), speaking of the history of Prince Stanisław and the Poniatowski family, was written by the Italian writer and columnist Andrea Busiri Vici and has never been translated into Polish. As the current state of research shows, very few Polish art historians have taken any in depth interest in the Prince’s activity. Apart from the mentions scattered in different studies, there are merely four articles dealing with some selected aspects of the Prince’s patronage and collecting activity (by Janina Michałkowa, Elżbieta Budzińska, Tadeusz Jaroszewski, Dominika Wronikowska). Historically the most complete study dedicated to Prince Stanisław is to be found in Jerzy Michalski’s paper from 50 years ago published in the Polish Biographical Dictionary. The to-date Polish and foreign publications in history, history of art and archaeology do not exhaust many issues related to the person, activity, and the collecting passion of Prince Stanisław.
    Artykuł ma na celu zarysowanie aktualnego stanu badań na temat działalności mecenasowskiej i kolekcjonerskiej księcia Stanisława Poniatowskiego (1754–1833) w Italii, z którą związał blisko 40 lat życia. Na ten czas złożyły się 3 długie podróże księcia, które poprzedziły 30-letni pobyt stały, podczas którego mieszkał najpierw w Rzymie, a potem we Florencji, gdzie został pochowany. Książę, mimo licznych dokonań i niezwykłych kolei losu, nie zajął ani w badaniach naukowych, ani w zbiorowej pamięci Polaków, tak wysokiej pozycji jak jego młodszy kuzyn – książę Józef, który zginął w nurtach Elstery, oddając życie za ojczyznę. Stanisław Poniatowski nie doczekał się historycznej monografii, nie jest jednak postacią całkowicie zapomnianą. Najważniejsze poświęcone mu prace naukowe powstały dosyć dawno. Najobszerniejsza, książka pt. I Poniatowski a Roma (Firenze 1972), ukazująca losy księcia Stanisława i rodziny Poniatowskich, wyszła spod pióra włoskiego pisarza – publicysty Andrei Busiri Viciego. Nigdy nie została przetłumaczona na język polski. Jak wynika z aktualnego stanu badań, niewielu polskich historyków sztuki w pogłębiony sposób zainteresowało się działalnością księcia. Poza rozsianymi w różnych opracowaniach wzmiankami istnieją zaledwie 4 artykuły, które omawiają wybrane aspekty działalności mecenasowskiej i kolekcjonerskiej księcia (Janiny Michałkowej, Elżbiety Budzińskiej, Tadeusza Jaroszewskiego, Dominiki Wronikowskiej). Historycznie najpełniejszym opracowaniem dotyczącym księcia Stanisława pozostaje nadal, liczący niemal 50 lat, artykuł Jerzego Michalskiego zamieszczony w Polskim słowniku biograficznym. Dotychczas powstałe polskie i obce publikacje z zakresu historii i historii sztuki oraz archeologii nie wyczerpują wielu problemów badawczych dotyczących samej postaci, działalności, a także pasji kolekcjonerskiej księcia Stanisława Poniatowskiego.
    Źródło:
    Muzealnictwo; 2020, 61; 80-89
    0464-1086
    Pojawia się w:
    Muzealnictwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Scope of the Head of State’s Liability Based on the Example of the Principality of Liechtenstein and the Principality of Monaco
    Zakres odpowiedzialności głowy państwa na przykładzie Księstwa Liechtensteinu i Księstwa Monako
    Autorzy:
    Kubacki, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/941133.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    head of state
    constitutional liability
    Prince of Monaco
    Prince of Liechtenstein
    głowa państwa
    odpowiedzialność konstytucyjna Książe Monako
    Książe Lichtensteinu
    Opis:
    The subject of this article is the character and meaning of the head of state’s liability. The author notices that this institution is an important factor that determines the systemic and legal position of the supreme body in the country, and adopting different solutions in this matter may make the position of heads of state significantly different, even if they seem to have a similar character. This relation has been shown on the example of regulations of liability of the heads of state in Monaco and Liechtenstein. In both countries, there is an almost identical manner of appointing to the office of a head of state and the scope of their authorities. However, the matter of liability has been regulated in a completely different way in these two countries.
    Przedmiotem niniejszego artykułu jest charakter i znaczenie odpowiedzialności konstytucyjnej głowy państwa. Autor zauważa, że instytucja ta jest ważnym czynnikiem, który determinuje systemową i prawną pozycję najwyższego organu w państwie, a przyjęcie różnych rozwiązań w tej kwestii może znacząco zmienić stanowisko głów państw, nawet jeśli wydają się one mieć podobny charakter. Zależność ta została wykazana na przykładzie regulacji odpowiedzialności głów państw w Monako i Liechtensteinie. W obu państwach istnieje zbliżony sposób wyboru głowy państwa i zakres ich władzy. Jednak kwestia odpowiedzialności została uregulowana w zupełnie inny sposób w tych dwóch państwach.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2017, 6 (40); 127-139
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Duke Wenceslas and the possible reasons for his assassination in the context of the social transformations of the central Bohemian territory in the first third of the tenth century
    Książę Wacław i możliwe powody jego zamordowania w kontekście przemian społecznych w środkowych Czechach w pierwszym trymestrze X wieku
    Autorzy:
    Petráček, Tomáš
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/595326.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
    Tematy:
    książę Wacław
    Czechy
    X wiek
    historia
    Duke Wenceslaus
    Bohemia
    10th Century
    history
    Opis:
    Autor analizuje źródła z X w. w celu zrekonstruowania historii społecznej Czech w okresie przemian w kierunku zcentralizowanej organizacji państwa i rozwija nową teorię dotyczącą możliwych powodów zamordowania księcia Wacława w 935 r.
    In this paper the author analyses sources of the tenth century to reconstruct the social history of Bohemian territory in a period of transition towards a centralised state organisation and develops a new theory on the possible reasons for the assassination of Duke Wenceslaus in the year 935.
    Źródło:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 1; 179-193
    0137-3420
    Pojawia się w:
    Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Microstate and monarchy in the face of the challenges of the modern world. The political system of Liechtenstein and its specificity (an outline of the problem)1
    Autorzy:
    Łukaszewski, Marcin
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/616562.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Liechtenstein
    microstate
    monarchy
    political system
    książę
    monarchia
    mikropaństwo
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest próba analizy funkcjonowania systemu politycznego mikropaństwa i monarchii w warunkach współczesnych procesów integracyjnych i globalizacyjnych, z którymi mamy do czynienia w Europie. Autor podejmuje próbę zanalizowania funkcjonowania państwa opierając się na wywiadzie z głównym aktorem politycznym Księstwa – księciem Alojzym, który od 2004 roku, na mocy art. 13bis Konstytucji Księstwa, wypełnia obowiązki głowy państwa. Autor stara się też zwrócić uwagę na specyficzne cechy systemu politycznego tego państwa.
    The p is an attempt to analyse the functioning of the political system of monarchy and microstate in the conditions of modern processes of integration and globalisation with which we are dealing in Europe. The author attempts to analyse the functioning of the state based on an interview with the main political actor of the Duchy - HSH Alois, who since 2004, under Article 13 bis of the Constitution of the Principality, fulfils the duties of head of state. The author is also tries to draw attention to the specific features of the political system of Liechtenstein.
    Źródło:
    Przegląd Politologiczny; 2015, 3; 93-102
    1426-8876
    Pojawia się w:
    Przegląd Politologiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teodoro Riccio’s Conundrum of 'Missa Ludovicus Dux Wirtenbergensis' Resolved?
    Rebus z „Missa Ludovicus Dux Wirtenbergensis” Teodora Riccia rozwiązany?
    Autorzy:
    Odoj, Wojciech
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24072600.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Teodoro Riccio
    książę Ludwik III Wirtemberski
    setnik Korneliusz (św. Korneliusz)
    cantus firmus
    soggetto cavato
    Ludwig, Duke of Württemberg
    Cornelius the Centurion
    Opis:
    The long-note melody from the mass Ludovicus Dux Wirtenbergensis (from Liber primus missarum, 1579) by Teodoro Riccio is not a conventional cantus firmus of the soggetto cavato type. The meaning and provenance of this melody is therefore quite a puzzle. In addition, how to reconcile the homage-like and conciliatory character of Riccio's preface to Liber missarum, a collection dedicated to Stefan Batory, with the presence of a mass in it, which could be treated as an open affront to the king of Poland. The antiphon Cornelius centurio, vir religiosus ac timens Deum and the story of the centurion Cornelius from the Acts of the Apostles allow us to look at this composition from a different point of view. Perhaps the Mass of Ludovicus Dux Wirtenbergensis is a carrier of a theological message resulting from the conscious coupling of the melody of the antiphon with the name of Duke Ludwig of Württemberg, a message which was to strengthen the message contained in the preface and whose aim was to seek mutual understanding and respect between Christian denominations.
    Długonutowa melodia z mszy Ludovicus Dux Wirtenbergensis (z Liber primus missarum, 1579) Teodora Riccia nie jest konwencjonalnym cantus firmus typu soggetto cavato. Znaczenie i proweniencja tejże melodii stanowi więc nie lada łamigłówkę. W dodatku jak pogodzić hołdowniczy wręcz i koncyliacyjny charakter przedmowy Riccia do Liber missarum, zbioru dedykowanego Stefanowi Batoremu, z obecnością w nim mszy, która mogła zostać potraktowana jako otwarty afront w stosunku do króla Polski. Antyfona Cornelius centurio, vir religiosus ac timens Deum oraz opowieść o setniku Korneliuszu z Dziejów Apostolskich pozwalają popatrzeć na tę kompozycję z innego punktu widzenia. Być może msza Ludovicus Dux Wirtenbergensis jest nośnikiem teologicznego przesłania będącego rezultatem świadomego sprzężenia melodii wspomnianej antyfony z imieniem księcia Ludwika Wirtemberskiego, przesłania, które miało wzmocnić przekaz zawarty w przedmowie i którego celem było poszukiwanie porozumienia, wzajemnego zrozumienia i szacunku między wyznaniami chrześcijańskimi.
    Źródło:
    Muzyka; 2023, 68, 3; 67-76
    0027-5344
    2720-7021
    Pojawia się w:
    Muzyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Educational and Moral Message in Antoine de Saint Exupéry’s The Little Prince
    Wychowawcze i moralne przesłanie Małego księcia Antoine de Saint Exupéry’ego
    Autorzy:
    Potočárová, Mária
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448969.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    The Little Prince
    moral education
    personalism
    dialogic approach
    educational relationship
    educational interaction
    Mały Książę
    wychowanie moralne
    personalizm
    podejście dialogiczne
    relacja wychowawcza
    interakcja wychowawcza
    Opis:
    Stories help us to understand our own mental world and the soul of the child and its education. In stories we often find a moral message and the basis for the practical solutions to various educational problems. To understand the nature of the parable means also to find the key to open the spiritual dimension of our being. We deal just with a very small book, and allegorical story about the little prince from the planet B 612 in it, as Antoine de Saint-Exupéry described him, which carries an important message to a man at any age. The paper analyses the moral and educational message of the work The Little Prince as a description of the dramatic era in which the book was written. The universality of the message of this book (which can be possibly described also as a fairy tale for adults) bases in the fact that the message goes across every period, and every age of recipients in a various environments and conditions of life. It clearly speaks not only to kids who are being educated, but also to adults and teachers, regardless of whether they are simple or highly educated people. The Little Prince is a guide to the inner world of each human person. From a pedagogical point of view this work deals with the application of narrative as well as educative method, which are based on dialogic paradigm of philosophy and Christian humanism, especially personalism. The outline of the article develops the following analytical sequence: the background of the creation of the book, The Little Prince in us—a psychological reflection, the ideas in The Little Prince in relation to education, focusing on the moral formation of the child and the every human person.
    Historie pomagają nam zrozumieć nasz własny świat mentalny, a także duszę dziecka i jego wychowanie. W opowieściach znajdujemy często przesłanie moralne i podstawę praktycznych rozwiązań różnych problemów wychowawczych. Zrozumienie natury przypowieści umożliwia znalezienie klucza do duchowego wymiaru naszego bytu. W tekście zajmujemy się małą książeczką, alegoryczną opowieścią o małym księciu z planety B 612, napisaną przez Antoine de Saint-Exupéry’ego, która zawiera istotny przekaz dla ludzi w każdym wieku. Artykuł analizuje moralną i edukacyjną treść Małego Księcia jako opisu dramatycznej epoki, w której książka została napisana. Przesłanie książki (którą można również nazwać baśnią dla dorosłych) jest uniwersalne, ponadczasowe, trafia do odbiorców w każdym wieku, w różnych środowiskach i warunkach życia. Przemawia nie tylko do dzieci, poddawanych procesowi wychowania, ale także do dorosłych i nauczycieli, niezależnie od tego, czy są prostymi, czy wykształconymi ludźmi. Mały Książę jest przewodnikiem po wewnętrznym świecie każdej osoby. Z pedagogicznego punktu widzenia istotne w tej baśni jest zastosowanie narracji oraz metody edukacyjnej opartej na paradygmatach filozofii dialogu i humanizmu chrześcijańskiego, a zwłaszcza personalizmu. Plan artykułu jest następujący: tło powstania książki, Mały Książę w nas – refleksja psychologiczna, idee Małego Księcia odnoszące się do wychowania, a zwłaszcza do moralnej formacji dziecka i każdego człowieka.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2017, 20, 4; 57-70
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Współksiążęta czy konprincepsi? Kilka uwag o statusie prezydenta Francji i biskupa Urgell jako głowy państwa andorańskiego w kontekście formy ustrojowej Andory
    Autorzy:
    Wiszowaty, Marcin Michał
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/525059.pdf
    Data publikacji:
    2014-04-30
    Wydawca:
    Wydawnictwo Adam Marszałek
    Tematy:
    monarchia
    pryncypat
    Andora
    Republika Francuska
    Watykan,
    Hiszpania
    książę
    princeps
    prawo konstytucyjne
    konstytucja
    prawo kanoniczne
    suwerenność
    monarchy
    principate
    Andorra
    French Republic
    Vatican City
    Spain
    prince
    constitutional law
    constitution
    canon law
    sovereignty
    Opis:
    Problematyka ustrojowa Andory nie stanowi wiodącego przedmiotu badawczego ani zagranicznej, ani tym bardziej polskiej doktryny konstytucyjnej. Opracowania na ten temat w polskiej literaturze naukowej, powstałe pod rządami obecnie obowiązującej konstytucji państwa andorskiego z 1993 r., tworzą skromną liczebnie listę kilku artykułów lub fragmentów rozleglejszych opracowań na ogólniejsze tematy. W rezultacie zdecydowana większość wymienionych opracowań dotyczących małych państw posiada głównie sprawozdawczy charakter. Pozwala to na pominięcie kwestii podstawowych i ogólnych dotyczących ustroju Andory i poruszenie wybranych zagadnień szczegółowych, które w dotychczasowych opracowaniach wspominano jedynie na marginesie czy w przypisach. Wśród nich: kwestia statusu ustrojowego specyficznej głowy państwa i w związku z tym właściwe określenie formy państwa andorańskiego. Andorscy copríncipes funkcjonują w języku polskim jako „współksiążęta”. W konsekwencji automatycznie Andorę określa się jako „księstwo”, a więc uchodzi ono powszechnie za państwo o ustroju monarchicznym, a wręcz monarchię konstytucyjną.Tę praktykę należy uznać co najmniej za dyskusyjną. Autor formułuje dwie hipotezy i poddaje je weryfikacji: po pierwsze – Andora jest pryncypatem, a nie księstwem, a więc mieszaną formą ustrojową łączącą elementy monarchiczne i republikańskie, w których przeważają te drugie, obok reliktowych śladów tych pierwszych. Głowa państwa w pryncypacie powinna być określana mianem „princepsa”, a w przypadku Andory dokładniej: koprincepsów, aby uniknąć mylącego porównania z księciem, jako monarchiczną, dziedziczną głową państwa. Po drugie – pomimo przyjęcia nowoczesnej konstytucji w ustroju Andory pozostały relikty feudalne wynikające z jej dawnego statusu kondominium. Widać to szczególnie w kształcie ustrojowym instytucji głowy państwa oraz pozostawieniu częściowej możliwości wpływania państw macierzystych koprincepsów na ich decyzje.
    The constitutional system of Andorra is not a popular subject of study of science either in Poland or abroad. In Poland, after 1993 (the year the adoption of the current constitution) were published only a few articles or fragments of larger studies on this topic. As a result, the vast majority of these studies have mainly reporting character. Many interesting issues have been mentioned only in footnotes. Among them: the question of the status of specific, Andorran head of state and (resulting) the correct indication of the form of Andorran state. Co-principes are translated into Polish as „co-princes”. It consequently, automatically determined Andorra as a „principality”, ie the state of monarchical system, and even a constitutional monarchy . This should be considered , at least as controversial. The author formulates two hypotheses and subjected them to verify. Firstly – Andorra is a principate (not a principality) – a mixed form of political system combines elements of monarchy and republic, outweigh the latter, in addition to the relics of the former. Head of State in principate should be referred to as „princeps”, and in the case of Andorra, specifically: co-princeps. In this way we will avoid misleading comparisons with „a prince”, as monarchical, hereditary head of state. Secondly – despite the adoption of a modern constitution, there are remaining relics of feudal times in the political system of Andorra, resulting from the former status of „condominium”. This is particularly evident in the form of the Andorran heads of state institution. It also gives a partial capacity to influence decisions of the co-principes by their home country’s authorities.
    Źródło:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego; 2014, 2 (18); 327-345
    2082-1212
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawa Konstytucyjnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    About the terms concerning the ruler and the state in the Grand Duchy of Lithuania in the epoch of Mindaugas` reign
    О терминах, касающихся правителя и государства в ВКЛ в эпоху правления Миндовга
    Autorzy:
    Ryier, Yanina
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/969587.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    the Grand Duchy of Lithuania
    Mindaugas
    state
    ruler
    land
    sovereign
    king
    power
    tradition
    Великое Княжество Литовское
    Миндовг
    государство
    правитель
    земля
    государь
    король
    власть
    традиция
    Wielkie Księstwo Litewskie
    Mendog
    państwo
    ziemia
    władca
    książę
    król
    władza
    tradycja.
    Opis:
    Artykuł poświęcono problemom terminologii, stosowanej dla określenia władcy i państwa w okresie rządów Mendoga. Podkreśla się w nim złożoność problemu oraz potrzebę interdyscyplinarnych badań nad nim. Przeanalizowana została terminologia, występująca w źródłach narracyjnych dla określenia Mendoga i jego państwa. Przeprowadzono także syntezę sformułowań odnoszący się do władzy i państwa oraz ukazano luki w terminologii wykorzystywanej dla charakterystyki monarchy w Wielkim Księstwie Litewskim na początkowym etapie jego istnienia.
    Źródło:
    Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 3; 31-44
    1731-982X
    Pojawia się w:
    Wschodni Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kinsberg House, a place fit for a prince to live in... Grodno Castle in modern times ($16^{th}$ and $18^{th}$ centuries) in the light of historiographic sources and field research
    Dom Kinsberg, w którym książę nie powstydziłby się zamieszkać... Zamek Grodno w czasach nowożytnych (XVI–XVIII w.) w świetle źródeł historiograficznych i badań terenowych
    Autorzy:
    Gryglewska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2028639.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Politechnika Wrocławska. Oficyna Wydawnicza Politechniki Wrocławskiej
    Tematy:
    architecture of 16th century
    architecture of 17th century
    architecture of 18th century
    Grodno Castle
    von Logau
    Silesia
    Zagórze Śląskie
    architektura XVI w.
    architektura XVII w.
    architektura XVIII w.
    zamek Grodno
    Śląsk
    Opis:
    The subject of the article is the early modern remodeling and extensions of the medieval Grodno Castle (Kinsberg) at the time when it was the seat of the von Logau family, i.e. Matthäus, Kaspar and Georg, in the years 1545-1595, and its subsequent transformations until 1823. Purchased then by Johann Gustav Gottlieb Büsching, the castle was secured and turned into a romantic ruin. The studies were based on the analysis of German historical research, mainly from the $19^{th}$ and the beginning of the $20^{th}$ century, using the sources which were either incomplete or lost in 1945. Historical descriptions of buildings and an attempt at interpreting them were presented. Preserved iconographic materials and the field research, which was conducted in the years 2019-2021 by a team of scientists from the Department of History of Architecture, Art and Technology of Wrocław University of Science and Technology, were also taken into consideration. The aim of the article was to present the architecture of the castle in its heyday. The discussed early modern phase of its remodeling turned out to be a consistently implemented and completed concept of rebuilding the late-gothic castle from the beginning of the $16^{th}$ century into an elegant Renaissance residence which consisted of a three-winged body of the upper castle closed with a curtain wall, crowned with a high roof surrounded by an attic, with an internal courtyard and a tower; then the middle castle, outer bailey and lower castle. In terms of the quality of architecture and its design, Grodno Castle could compete with Silesian princely residences at the end of the $16^{th}$ century.
    Tematem artykułu są nowożytne przebudowy i rozbudowy średniowiecznego zamku Grodno (Kinsberg) w czasach, gdy był siedzibą rodziny von Logau, Matthäusa, Kaspara i Georga, w latach 1545-1595, oraz jego późniejsze przemiany – do 1823 r. Zakupiony wówczas przez Johanna Gustava Gottlieba Büschinga zamek został zabezpieczony i przekształcony w romantyczną ruinę. Studia zostały oparte na analizie niemieckich opracowań historycznych, przede wszystkim z XIX i początku XX w., wykorzystujących obecnie niekompletne lub zaginione w 1945 r. źródła. Zaprezentowano historyczne opisy budowli oraz próbę ich interpretacji z uwzględnieniem zachowanych materiałów ikonograficznych oraz badań terenowych, prowadzonych w latach 2019-2021 przez zespół naukowców z Katedry Historii Architektury, Sztuki i Techniki Politechniki Wrocławskiej. Celem artykułu było przedstawienie architektury zamku w okresie jego największej świetności. Omówiona nowożytna faza jego przebudowy okazała się konsekwentnie realizowaną i skończoną koncepcją przebudowy późnogotyckiego zamku z początku XVI w. w wytworną renesansową rezydencję, składającą się z trójskrzydłowej bryły zamku górnego zamkniętej ścianą kurtynową, zwieńczonej wysokim dachem otoczonym attyką, z wewnętrznym dziedzińcem, wieżą i przedbramiem; średniego zamku, międzymurza i dolnego zamku. Pod względem jakości architektury i jej wystroju zamek Grodno mógł w końcu XVI w. rywalizować ze śląskimi rezydencjami książęcymi.
    Źródło:
    Architectus; 2021, 4 (68); 49-62
    1429-7507
    2084-5227
    Pojawia się w:
    Architectus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Who Were the Slavs who Destroyed the Fortress on the River Trave in 1181? The Origins of the Imperial-Pomeranian Alliance in the Early 80s of the 12th Century
    Autorzy:
    Smoliński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146509.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Polabian Slavs
    Pomeranians
    Bogislaw I Duke of Pomerania
    Henry the Lion
    Frederick I Barbarossa
    siege of Lübeck in 1181
    Słowianie Połabscy
    Pomorzanie
    Bogusław I książę pomorski
    Henryk Lew
    Fryderyk I Barbarossa
    oblężenie Lubeki w 1181 r.
    Opis:
    Analiza relacji Arnolda z Lubeki, Saxo Gramatyka i roczników niemieckich, zwłaszcza pegawskich pozwala na sformułowanie hipotezy dotyczącej udziału Słowian w walkach między księciem sasko-bawarskim Henrykiem Lwem i cesarzem Fryderykiem I Barbarossą w latach 1178–1181. Początkowo, ze względu na swa zależność polityczną, Słowianie, w tym też Pomorzanie, bili się po stronie Henryka Lwa. Ich poparciem zachwiała sytuacja polityczna księcia, w której Henryk znalazł się w drugiej połowie 1180 r. Słowianie (połabscy, zamieszkujący dawne tereny wieleckie i część Pomorzan) opuścili Henryka Lwa po śmierci Kazimierz I pomorskiego jesienią 1180 r. Po jego zgonie książę pomorski Bogusław I, który dziedziczył w ziemiach swego brata, rozpoczął negocjacje ze stronnictwem cesarskim. Stawką było uznanie pozycji politycznej księcia pomorskiego, który miał być wyłącznie cesarskim lennikiem. Saxo Gramatyk twierdził, że Bogusław uzyskał od cesarza tytuł księcia Słowian. Tytulatura ta godziła w pretensje duńskie i brandenburskie do panowania nad ziemiami słowiańskimi. Nie uważam przy tym, że rację mają historycy negujący uznanie Bogusława I za księcia Rzeszy przez cesarza Fryderyka I. Uznanie tego tytułu przez sąsiadów pomorskiego władcy z terenów Rzeszy książę musiał jednak sobie wywalczyć. Wiadomo jednak, że mu się to nie udało. Za świadectwo osiągniętego porozumienia uznać można atak wojsk słowiańskich na twierdzę na rzece Trawnie latem 1181 r. Największa szansę by tego dokonać mieli Słowianie połabscy (wagryjscy). Wbrew milczeniu historyków, zajmujących się dziejami Słowian na Połabiu, należy uwzględnić udział tych Słowian w wydarzeniach roku 1181. Być może więc ogólnie przyjęta data 1168 r. (upadek Rugii), jako termin kładący kres politycznemu znaczeniu Słowian Połabskich musi ulec zrewidowaniu. Zniszczenie zamku na Trave umożliwiło wejście na nią floty duńskiej, która skierowała się do obozu pod Lubekę. Upadek tej twierdzy umożliwił zamknięcie Lubeki pierścieniem oblężenia latem 118 r. W obozie lubeckim Bogusław I pomorski złożył cesarzowi hołd. Książę nie był zapewne jedynym władcą słowiańskim, który znalazł się obozie lubeckim. Niektórzy badacze twierdzili, że oprócz niego przez cesarzem pojawił się princeps Niklot. Niewykluczone jednak, że obok Bogusława I pomorskiego przed cesarzem pojawił się też jego najstarszy żyjący, dorosły już syn, Racibor.
    An analysis of the accounts of Arnold of Lübeck, Saxo Gramatik and German Annales, especially those of Pegavian, allows us to formulate a hypothesis regarding the participation of Slavs in the battles between the Saxon-Bavarian prince Henry the Lion and Emperor Frederick I Barbarossa in 1178–1181. Initially, due to their political dependence, Slavs, in- cluding Pomeranians, fought on the side of Henry the Lion. Their support was shaken by the political situation of the prince, in which Henry found himself in the second half of 1180. The Slavs (the Polabians, living in the former Wieleck territories and part of the Pomeranians) left Welf after the death of Casimir I of Pomerania in the autumn of 1180. After his death, the Pomeranian duke Boguslaw I, who inherited his brother’s lands, began negotiations with the imperial party. At stake was the recognition of the political position of the Pomeranian duke, who was to be exclusively an imperial fief. Saxo Gramatik claimed that Boguslav ob- tained the title of Duke of the Slavs from the Emperor. This titulature reconciled Danish and Brandenburg claims to rule over Slavic lands. The attack of the Slavic army on Travemünde in the summer of 1181 can be considered a testimony to the agreement reached. The greatest opportunity to do this was the Polabian (Vagrian) Slavs. The destruction of this castle made it possible for the Danish fleet to enter Trave, which headed for a camp near Lübeck. The fall of Travemünde made it possible to close Lübeck with a siege ring in the summer of 1181. At the Lübeck camp, Boguslaw I of Pomerania paid tribute to the emperor. In the Lübeck camp, Boguslaw I of Pomerania paid tribute to the emperor. The prince was probably not the only Slavic ruler who found himself in the Lübeck camp. Some researchers claimed that in addition to him, princeps Niklot appeared before the emperor. It is possible, however, that in addition to Boguslaw I of Pomerania, his eldest surviving adult son, Racibor, also appeared before the emperor.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2023, 36; 5-25
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wends/Slavs/Pomeranians as Allies of the Margraves of Brandenburg in 1229. Voice in the Discussion on Political Alliances of the Rulers of West Pomerania in the 1220’s
    Autorzy:
    Smoliński, Marek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/30146196.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Uniwersytet Szczeciński. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego
    Tematy:
    Wends
    Slavs
    Pomeranians
    Brandenburg
    West Pomerania
    Margraves of Brandenburg John I and Otto III
    Archbishop of Magdeburg Albert II von Käfernburg
    Dukes of Pomerania Wartislaw III and Barnim I
    Duke Otto the Child of Brunswick-Lüneburg
    Wendowie
    Słowianie
    Pomorzanie
    Brandenburgia
    Pomorze Zachodnie
    arcybiskupa magdeburski Albrecht II von Käfernburg
    książęta Pomorza Warcisław III i Barnim I
    książę Brunszwiku i Lüneburga Otton Dziecię
    margrabiowie brandenburscy Jan I i Otton III
    Opis:
    W 1229 r. doszło do bitwy nad rzeką Plane koło Brandneburga. Wzięły w niej udział odziały margrabiów brandenburskich Jana I i Ottona III oraz wojska ministeriałów arcybiskupstwa magdeburskiego na czele z samym arcybiskupem Albrechtem II von Käfernburg. Margrabiów wspomagał przy tym silny odział Słowian/Wendów pochodząc z krajów słowiańskich. Analiza przekazów źródeł narracyjnych, głównie Saskiej kroniki świata i Czynów arcybiskupów magdeburskich pozwala z dużą pewnością utożsamić wspomnianych Słowian/Wendów z poddanymi książąt pomorskich. Wspomogli oni margrabiów brandenburskich i przez to księcia brunszwisko-lüneburskiego Ottona Dziecięcia. Tym samym w opisywanym okresie Pomorzanie raczej nie zerwali jeszcze z Danią. Do wojny z Waldemarem II doszło dopiero w latach 30 XIII w., gdy król duńskich otwarcie wsparł Rugię, a margrabiowie brandenburscy i książę brunszwicko-lüneburski zmienili swą politykę zmierzając do ugody z Hohenstaufami.
    In 1229, a battle took place on the River Plane near Brandenburg. In the battle, troops of the Margraves of Brandenburg John I and Otto III met the army of the ministeriales of the Magdeburg Archbishopric, led by Archbishop Albert II von Käfernburg himself. The margraves were supported by a strong detachment of Slavs / Wends coming from Slavic countries. An analysis of narrative sources, mainly the Saxon World Chronicle and the Deeds of the Archbishops of Magdeburg, makes it possible to identify the Slavs / Wends with the subjects of Pomeranian dukes. They supported the margraves of Brandenburg and thus the Duke of Brunswick-Lüneburg, Otto the Child. Hence, in the described period, the Pomeranians have not broken with Denmark yet. The war with Valdemar II occurred only in the 1230’s, when the king of Denmark openly supported Rügen, while the margraves of Brandenburg and the duke of Brunswick-Lüneburg altered their policies aiming at an agreement with the Hohenstaufen.
    Źródło:
    Studia Maritima; 2022, 35; 5-39
    0137-3587
    2353-303X
    Pojawia się w:
    Studia Maritima
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies