Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Ignatius of Loyola" wg kryterium: Wszystkie pola

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-6 z 6
    Tytuł:
    Wezwanie Włodzimierza Ledóchowskiego do cura personalis. Unikatowy charakter jezuickiego wychowania i jego humanistyczne korzenie
    Autorzy:
    Casalini, Cristiano
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/448719.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    cura personalis
    Ignatius of Loyola
    Włodzimierz Ledóchowski
    Jesuit pedagogy
    Ignacy Loyola
    pedagogika jezuicka
    Opis:
    The value of cura personalis has enjoyed a meteoric rise in usage in the last few decades and is now considered emblematic of the Jesuit philosophy of education. The meaning of this expression, though, is still ambiguous. The first to use this expression was Father General Włodzimierz Ledóchowski, who adopted it when addressing the colleges and universities run by the Jesuits in the United States in 1934. Ledóchowski claimed that a culture of the person was deeply enrooted in the spirit of the Society of Jesus, and particularly in the spirituality of Ignatius of Loyola. This paper aims to provide the necessary historical background to Ledóchowski’s usage of the expression “cura personalis” and show how both humanist and Ignatian roots made this expression successful within the Jesuit educational scenario.
    W ciągu kilkudziesięciu ostatnich lat zwrot cura personalis zrobił błyskawiczną karierę i stał się symbolem jezuickiej filozofii wychowania. Jednak znaczenie tego zwrotu jest nadal niejednoznaczne. Pierwszą osobą, która go użyła, był generał zakonu jezuitów Włodzimierz Ledóchowski. Posłużył się nim w 1934 roku w przemówieniu skierowanym do przedstawicieli szkół średnich i uniwersytetów prowadzonych przez jezuitów w Stanach Zjednoczonych. Ledóchowski stwierdził, że kultura osoby jest głęboko zakorzeniona w duchu Towarzystwa Jezusowego, a zwłaszcza w duchowości Ignacego Loyoli. Niniejszy artykuł ma na celu nakreślenie tła historycznego, które doprowadziło Ledóchowskiego do użycia zwrotu cura personalis oraz pokazanie, w jaki sposób zarówno humanistyczne, jak i ignacjańskie korzenie przyczyniły się do jego sukcesu w obrębie jezuickiego scenariusza wychowawczego.
    Źródło:
    Studia Paedagogica Ignatiana; 2019, 22, 4
    2450-5358
    2450-5366
    Pojawia się w:
    Studia Paedagogica Ignatiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Joy and Sadness in Spiritual Life According to St. Ignatius of Loyola. A Hermeneutic Study
    Radość i smutek w życiu duchowym według Ignacego Loyoli. Studium hermeneutyczne
    Autorzy:
    Homa, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038659.pdf
    Data publikacji:
    2019-10-01
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    rozeznanie duchowe
    duchowa radość – pocieszenie
    duchowy smutek – strapienie
    uczucia
    życie duchowe
    discernment of spirits
    emotionality
    spiritual joy – consolation
    spiritual sadness – desolation
    spiritual life
    Opis:
    The goal of this study is an interpretative attempt at human emotionality, and to be more specific, its emotional form of expression in various experiences of joy and sadness, in the light of the principles underlying one of the schools of Christian spirituality, i.e. the one proposed by Igna tius of Loyola (1491-1556). According to this movement of spiritual life, which draws on the centuriesold biblical experience and Christian conception of the emotional dimension of our lives, and which also enriches it with experiences and reflections of Ignatius himself, our emotionality – not infrequently experienced as a peculiar and often incomprehensible “babble” – may in fact be construed as equally emotional and lucid “speech.” Such “speech” becomes comprehensible the moment we are able to properly “read,” that is recognize and understand the emotional experiences that we are exposed to in this sphere.
    Celem tego studium jest próba interpretacji ludzkiej emocjonalności w jej uczuciowej formie wyrazu w postaci przeżyć radości i smutku, w świetle założeń jednej ze szkół duchowości chrześcijańskiej, mianowicie tej zaproponowanej przez Ignacego Loyolę (1491-1556). Według tego nurtu życia duchowego, zarówno czerpiącego z wielowiekowego doświadczenia biblijnego i chrześcijańskiego rozumienia emocjonalno -uczuciowego wymiaru naszego życia, jak i wniesionych do niego doświadczeń i przemyśleń poczynionych przez samego Ignacego, nasza emocjonalność doświadczana niejednokrotnie jako swoisty i często niezrozumiały „gwar” może, w rzeczywistości, stanowić równie emocjonalną, czytelną „mowę”. „Mowę”, która staje się zrozumiałą z chwilą, gdy potrafimy właściwie „rozczytać”, czyli rozpoznać i zrozumieć, doświadczane przez nas w tej sferze emocjonalno-uczuciowe przeżycia.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2019, 26, 3; 87-100
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Joy and Sadness in Spiritual Life According to St. Ignatius of Loyola: A Hermeneutic Study
    Radość i smutek w życiu duchowym według św. Ignacego Loyoli. Studium hermeneutyczne
    Autorzy:
    Homa, Tomasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1038210.pdf
    Data publikacji:
    2020-03-01
    Wydawca:
    Akademia Ignatianum w Krakowie
    Tematy:
    charakter
    emocjonalność
    lektura uczuć
    rozeznanie duchowe
    podłoże naturalne: psychofizyczne
    egzystencjalnie sytuacyjne
    egzystencjalnie konstytutywne
    podłoże nadnaturalne
    radość
    smutek
    stany emocjonalne i emocjonalno-duchowe
    temperament
    uczucia
    życie duchowe
    character
    emotionality
    reading feelings
    spiritual discernment
    natural background: psychophysical
    existentially situational
    existentially constitutive
    supernatural background
    joy
    sadness
    emotional and emotional–spiritual states
    feelings
    spiritual life
    Opis:
    The purpose of this paper is to attempt to interpret human emotionality as expressed in the experiences of joy and sadness, in view of the precepts of one of the schools of Christian spirituality: Ignatius Loyola’s teachings (1491– 1556). According to this current of spiritual philosophy, which draws on the centuries-old experience of the biblical and Christian understanding of the emotional dimension of our lives, as well as the experiences and thoughts of Ignatius himself, our emotionality—often experienced as a kind of incomprehensible “buzz”—may, in reality, constitute equally emotional, legible “speech.” This “speech” becomes understandable when we can properly “read,” that is, recognize and understand, the emotional experiences we experience in this sphere. The article’s reading feeling is a proposal of commonsensical–sapiential deciphering of both our emotional and emotional–spiritual experiences and joys and sorrows, as well as analyzing and interpreting them in the search for relevant meanings that they often carry or express.
    Celem tego studium jest próba interpretacji ludzkiej emocjonalności w jej uczuciowej formie wyrazu w postaci przeżyć radości i smutku, w świetle założeń jednej ze szkół duchowości chrześcijańskiej, mianowicie tej zaproponowanej przez Ignacego Loyolę (1491–1556). Według tego nurtu życia duchowego, czerpiącego zarówno z wielowiekowego doświadczenia biblijnego i chrześcijańskiego rozumienia emocjonalno-uczuciowego wymiaru naszego życia, jak i wniesionych do niego doświadczeń i przemyśleń poczynionych przez samego Ignacego, nasza emocjonalność doświadczana niejednokrotnie jako swoisty i często niezrozumiały „gwar” może, w rzeczywistości, stanowić równie emocjonalną, czytelną „mowę”. „Mowę”, która staje się zrozumiała z chwilą, gdy potrafimy właściwie „rozczytać”, czyli rozpoznać i zrozumieć, doświadczane przez nas w tej sferze emocjonalno-uczuciowe przeżycia. Lektura uczuć, o której mowa w tytule tej części, to pewna propozycja zdroworozsądkowo mądrościowego rozczytywania naszych zarówno emocjonalnych, jak i emocjonalno-duchowych przeżyć i stanów szeroko rozumianych radości i/lub smutków oraz ich analizowania i interpretowania w poszukiwaniu nierzadko zawartych w nich istotnych dla nas znaczeń, których swego rodzaju nośnikami, czy też formami wyrazu, są niejednokrotnie właśnie tego rodzaju doświadczenia.
    Źródło:
    Perspektywy Kultury; 2020, 28, 1; 69-100
    2081-1446
    2719-8014
    Pojawia się w:
    Perspektywy Kultury
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Discernment of the Deceits of the Devil in angelum lucis according to St. Ignatius of Loyola and St. John of the Cross
    Rozeznawanie diabelskich pokus według św. Ignacego Loyoli i św. Jana od Krzyża
    Autorzy:
    Rossi, Juan Manuel
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2143088.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Ignatius of Loyola
    John of the Cross
    the devil
    obedience
    mortification
    Ignacy Loyola
    Jan od Krzyża
    diabeł
    posłuszeństwo
    umartwienie
    Opis:
    Rozeznawanie diabelskich pokus rozwijało się od zarania dziejów Kościoła jako istotny element życia duchowego. Na duszę ludzką oddziałują natchnienia, które pochodzą od Boga, ale są też także te, które rodzą się z naszej natury, a także te, które są nam sugerowane przez diabła, którego św. Ignacy nazywa „wrogiem natury ludzkiej”. Dlatego tak ważne jest nauczenie się rozpoznawania, skąd pochodzą różne natchnienia, aby je pielęgnować lub odrzucać. W tej dziedzinie, ze względu na szczególną trudność, należy zwrócić szczególną uwagę na oszustwa diabła „sub angelo lucis” (pod pozorem „anioła światłości”), to znaczy te, które wyglądają na dobro lub cnotę.Święty Ignacy z Loyoli w swoich Ćwiczeniach duchowych podaje podstawowe Reguły rozeznawania, a w innych opracowaniach pomaga zrozumieć potrzebę wyjaśnienia myśli i skorygowania intencji. Święty Jan od Krzyża w swoich dziełach uzupełnia myśl ignacjańską na temat zamieszania wywołanego przez diabła pod pozorem „anioła światłości”.
    The discernment of motions in the soul is raised, from the dawn of the Church, as a first necessity for the spiritual life.Motions that come from God pass through our soul, but there are also tendencies that are born of our own nature, and there are others that are suggested to us by the devil, whom St. Ignatius calls “the enemy of human nature”. It is therefore urgent to learn to discern where the different motions come from, to support them, or to combat them. In this field, because of its particular difficulty, special attention should be paid to the deceptions of the devil “sub angelo lucis”, that is, those who are under the appearance of good or virtue.St. Ignatius of Loyola, in his Spiritual Exercises, gives fundamental Rules in this regard, and in other meditations helps to understand the need to clarify the thought and rectify the intention. St John of the Cross in his works completes this Ignatian reflection on the confusion created by the devil “sub angelo lucis”.
    Źródło:
    Polonia Sacra; 2020, 24, 3; 25-38
    1428-5673
    Pojawia się w:
    Polonia Sacra
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polish Catholic Religious Culture in the Post-Tridentine Era
    Katolicka kultura religijna w potrydenckiej Rzeczypospolitej
    Autorzy:
    Kaczor-Scheitler, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1375529.pdf
    Data publikacji:
    2021-03-19
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    Catholic religious culture in Poland
    post-Tridentine spirituality
    ascetic and mystical writing
    Ignatius of Loyola
    Spanish school of spirituality
    katolicka kultura religijna w Polsce
    duchowość potrydencka
    piśmiennictwo ascetyczno-mistyczne
    Ignacy Loyola
    szkoła hiszpańska
    Opis:
    This article presents Catholic religious culture in Poland in post-Tridentine era. It takes into account one of the manifestations of change taking place at the time, namely a dynamic development of male and female religious orders. The article shows the connection between the intensification of religious life and the development of ascetic and mystical theology resulting from the general renewal of Catholic theology. The influence of the Jesuits on the spirituality of female orders as well as their role in introducing the practice of methodical mental prayer is highlighted. The impact of Spanish spirituality on Polish religious life after the Council of Trent is also emphasised, with special attention drawn to Saint Ignatius of Loyola and the Jesuits, Saint John of the Cross and the Discalced Carmelites, Saint Theresa of Ávila and her Discalced Carmelite nuns, Louis of Granada with the Dominicans, and Saint Peter of Alcántara, one of the founders of the Franciscan Friars of the Strict Observance. Polish Catholic religious literature of the post-Tridentine era is also reflected upon, including ascetic and mystical writings adopted from Italian and Spanish religious literature.
    Artykuł dotyczy zagadnienia katolickiej kultury religijnej w potrydenckiej Rzeczypospolitej. Uwagę skoncentrowano na jednym z przejawów zmian zachodzących w okresie potrydenckim — dynamicznym rozwoju klasztorów gałęzi męskiej i żeńskiej. Pokazano, że szczytem odnowy i pogłębienia życia religijnego w okresie potrydenckim był rozwój teologii ascetyczno-mistycznej, pozostający w związku z odnową teologii. Omówiony został wpływ jezuitów, którzy wprowadzili do zakonów modlitwę zmetodyzowaną, na duchowość żeńskich klasztorów. Naświetlono, że odradzająca się od zakończenia Soboru Trydenckiego do połowy XVII wieku duchowość katolicka w Polsce znalazła się przede wszystkim pod wpływem szkoły hiszpańskiej, w której aktywnością odznaczali się jezuici, ze św. Ignacym Loyolą na czele, karmelici bosi zreformowani przez św. Jana od Krzyża, karmelitanki bose zreformowane przez św. Teresę z Ávili, dominikanin Ludwik z Granady oraz św. Piotr z Alkantary, dający początek reformatom. Refleksją objęta została także katolicka literatura religijna doby potrydenckiej, między innymi dzieła ascetyczno-mistyczne, przyswojone głównie z włoskiego i hiszpańskiego piśmiennictwa.
    Źródło:
    Poznańskie Studia Teologiczne; 2020, 36; 253-275
    0209-3472
    Pojawia się w:
    Poznańskie Studia Teologiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    The Greek Hymns of Grzegorz Cnapius
    Autorzy:
    Gara, Katarzyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/636313.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
    Tematy:
    The paper presents three Greek hymns to Ignatius Loyola and Francis Xavier, written by the eminent Polish Jesuit and lexicographer Grzegorz Cnapius. The poems were added to the second volume of his dictionary Thesaurus Polono-Latino-Graecus printed in 162
    Opis:
    The paper presents three Greek hymns to Ignatius Loyola and Francis Xavier, written by the eminent Polish Jesuit and lexicographer Grzegorz Cnapius. The poems were added to the second volume of his dictionary Thesaurus Polono-Latino-Graecus printed in 1626. Their first modern edition, prepared by Janina Czerniatowicz and included in the anthology Corpusculum poesis Polono-Graecae saeculorum XVI–XVII (1531–1648), Wrocław 1991, is based on the second edition of the dictionary from 1644, which contains several errors. The main goal of the paper is, therefore, to produce an edition of the three hymns based on editio princeps of the dictionary’s second volume, published in 1626. Cnapius composed and delivered the hymns on the celebration of the canonization of the two Jesuits, which took place in Kraków. The hymns are written in hexameter and elegiac distich. The first poem to Ignatius Loyola is an alphabetical acrostic, while the second is a complex acrostic, the initial letters making the name Francis and the last – Xavier. In the third poem Cnapius praises the missionary work of Francis Xavier by comparing him to Alexander the Great, Heracles and Bacchus. The hymns contain many rare Greek words and prove Grzegorz Cnapius’s excellent knowledge of the Greek language.
    Źródło:
    Terminus; 2014, 16, 4(33)
    2084-3844
    Pojawia się w:
    Terminus
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-6 z 6

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies