Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "chrześcijaństwo," wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Димитър Тополин и респиритуализирането на сонетната форма
Autorzy:
Mihaylov, Kalin
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/681517.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
Petrarchism, Christianity, sonnet, Shakespeare, religious poetry
petrarkizm, chrześcijaństwo, sonet, Szekspir, poezja religijna
Opis:
The sonnet in its Shakespearean form holds a prominent place in the poetry of the Bulgarian Orthodox priest Dimitar Popnikolov-Topolin (1886–1962) whose ample oeuvre has only partially been published. This article seeks to situate Topolin’s poems within the seven-centuries old European tradition of this influential lyric genre. As it turns out, Topolin’s numerous sonnet variations consistently work towards overcoming the cult of the superb human personality celebrated as an idol in Western Renaissance classical literary samples. Thus, Dimitar Topolin turns into a unique Bulgarian Orthodox “Shakespeare” who breathes new life into the sonnet form and fills it with the spiritual essence of Eastern Christian sensibility and worldview.
Dimitar Topolin i respirytualizacja formy sonetuSonet szekspirowski zajmuje znaczące miejsce w ogromnym dorobku poetyckim bułgarskiego księdza prawosławnego Dimitra Topolina (1886–1962). Artykuł jest próbą ustalenia miejsca poezji Topolina w odniesieniu do siedmiusetletniej europejskiej tradycji tego uznanego i niezwykle cenionego gatunku liryki. Autor jest zdania, że liczne wariacje sonetowe w twórczości poety prowadzą do przezwyciężenia kultu pięknej osobowości, charakterystycznego dla klasycznych wzorców zachodnioeuropejskiego renesansu. W ten sposób Topolin, próbując odnowić formę sonetu za pomocą wschodniochrześcijańskiej wrażliwości i światopoglądu. stał się niejako swoistym bułgarskim prawosławnym „Szekspirem”.
Źródło:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie; 2018, 7
2449-8297
Pojawia się w:
Zeszyty Cyrylo-Metodiańskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Християнство, мистицизъм, безверие: Иван Грозев и Николай Райнов
Christianity, Mysticism, Infidelity: Ivan Grozev and Nikolay Raуnov
Chrześcijaństwo, mistycyzm, niewiara. Iwan Grozew i Nikołaj Rajnow
Autorzy:
Азманова-Рударска [Azmanova-Rudarska], Елена [Elena]
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/32387977.pdf
Data publikacji:
2020
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Slawistyki PAN
Tematy:
Ivan Grozev
Nikolay Raynov
Christianity
Theosophy
mysticism
Iwan Grozew
Nikołaj Rajnow
chrześcijaństwo
teozofia
mistycyzm
Opis:
This article follows the personal and artistic relations between two famous Bulgarian poets and mystics, Ivan Grozev and Nikolay Raynov. Before 1944, the lives of both passed under the common sign of Orthodox Christianity, spiritualism, Theosophy, and Freemasonry. A separation took place after 1944, when Raynov rejected all forms of religiosity. At first, their relationship was good, but later it came into sharp conflict. The first words of criticism were spoken by Grozev, concerning Raynov’s translation of Thus Spoke Zarathustra by Nietzsche. The further polemics, on the one hand, had a significant impact on some of the intellectual elite in Bulgaria; on the other hand, they illustrate the changing attitude of both writers to religiosity. The source material is archives, memoirs and autobiographies, which reveal the dialogicality in Bulgarian literature in the first half of the 20th century.
Artykuł jest poświęcony osobistym i artystycznym relacjom między dwoma słynnymi bułgarskimi poetami i mistykami, Iwanem Grozewem i Nikołajem Rajnowem. Przed rokiem 1944 życie obu upływa pod wspólnym znakiem kolejno: ortodoksyjnego chrześcijaństwa, spirytyzmu, teozofii i wolnomularstwa. Do rozdziału dochodzi po 1944 roku, kiedy Rajnow odrzuca wszelkie formy religijności. Na początku ich wzajemny stosunek jest pozytywny, ale z czasem dochodzi do ostrych sporów. Pierwsze słowa krytyki wypowiada Grozew. Sprawa dotyczy przekładu Rajnowa Tako rzecze Zaratustra Friedricha Nietzschego. Dalsza polemika z jednej strony ma istotny wpływ na część elit intelektualnych w Bułgarii, z drugiej – ilustruje zmieniający się stosunek obu pisarzy do religijności. Materiał źródłowy stanowią archiwa, wspomnienia i autobiografie. Odsłaniają one dialogiczność w bułgarskiej literaturze w pierwszej połowie XX wieku.
Źródło:
Slavia Meridionalis; 2020, 20
1233-6173
2392-2400
Pojawia się w:
Slavia Meridionalis
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies