- Tytuł:
-
The Characteristics of Italian Collections of Gilt Leather as an Element of the Research into the Provenance of the Gilt-Leather Wall Hangings in Wawel Royal Castle
Charakterystyka kolekcji włoskich złoconych skór jako wstęp do badań nad pochodzeniem obić kurdybanowych w Zamku Królewskim na Wawelu - Autorzy:
- Sieradzka-Malec, Ojcumiła
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/11342161.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
- Tematy:
-
The Wawel Royal Castle
Italian Collections of Gilt Leather
Baroque period
castle in Moritzburg
zamek króewski na Wawelu
włoska kolekcja zdobionych skór
barok
zamek Moritzburg - Opis:
-
The Wawel Royal Castle is home to a large collection of gilt-leather upholstery from the Baroque period (1720s). They were not part of the original furnishing of the Wawel Caste, but were acquired in 1930s from the castle in Moritzburg, the seat of Elector of Saxony and King of Poland, Augustus II the Strong. In the course of complex studies on these wall hangings, the question of their provenance has not been investigated yet. Knowing that the king was interested in gilt leather from Venice, I am focusing on the collections found in several regions of Italy. The largest assemblage of gilt leather in Europe can be found in Palazzo Chigi in Ariccia. Thanks to the preserved archival materials of the Chigi family, their provenance has been linked to Roman workshops, even the names of craftsmen, and the dates of origin have been established, which is an extraordinarily rare exception. When it comes to other collections found in Rome, Umbria, Tuscany and Bologna, there is no data concerning the provenance of the pieces of art, nor the palce and source of their purchase. The largest collections of gilt leather can be found in two museums: the Stefano Bardini and the Stibbert museums, which constitute the embodiment of the collecting passion characteristic of the late 19th century. When compared with the leathers from Kraków, the Italian ones are earlier, as most of them are dated to the 17th century, they also differ in their decorative patterns and character respectively. Their decorations (the arrangement and motifs) echo the patterns used on fabrics. Unfortunately, in the archival material investigated and presented here there are no examples of gilt wall hangings that are decoratively analogous to the ones found in the collection of the Wawel Castle. In regards to the techniques used, the gilt leathers from Kraków feature those with a flat surface, variegated with the aid of punching, and with patterns highlighted with paint, which were most often manufactured in Italy. The technological aspects, however, cannot confirm where a given piece was made, as flat gilt leather was produced in other European countries. Similarly the place of origin cannot be determined by the analysis of the type of punching used. On account of that, the topic requires further investigation, with emphasis on the study of Venetian workshops.
W Zamku Królewskim na Wawelu znajduje się duży zespół złoconych malowanych obić skórzanych z okresu baroku (l. 20 w. XVIII). Nie stanowiły one pierwotnego wyposażenia wawelskiej rezydencji, ale zostały nabyte w l. 30 w. XX z zamku Moritzburg, siedziby elektora saskiego i króla polskiego Augusta II Mocnego. W wielowątkowej problematyce dotyczącej tych tapet, zagadnienia proweniencji nie zostały dotychczas opracowane. Bazując na wskazówce o zainteresowaniu władcy kurdybanami z Wenecji, prezentuję kolekcje w kilku regionach Włoch. Największy w Europie zbiór złoconych skór zdobi pałac Chigich w Aricci. Dzięki zachowanym archiwaliom rodziny, można dokładnie wskazać miejsce ich wytworzenia: warsztaty rzymskie, nazwiska kurdybanników oraz dokładny czas, co stanowi cenny wyjątek. W odniesieniu do innych zbiorów w Rzymie, a także w Umbrii, Toskanii oraz Bolonii nie istnieją zazwyczaj informacje związane z proweniencją dzieł, a nawet również z miejscem i źródłem ich zakupu. We Florencji większe kolekcje złoconych skór znajdują się w dwóch muzeach: Stefano Bardini i Stibbert, stanowiąc wyraz antykwarycznego zbieractwa 2 poł. XIX w. W stosunku do obić z Krakowa, włoskie obiekty są wcześniejsze, gdyż większość datowanych jest na w. XVII, o odmiennej ornamentyce i charakterze. Dekoracja (układ, motywy) stanowi nawiązanie do wzornictwa stosowanego na tkaninach. Niestety w zapoznanym i przedstawionym materiale zabytkowym, nie występują przykłady złoconych tapet analogiczne w warstwie dekoracyjnej do istniejących na zamku na Wawelu. Z punktu widzenia techniki złocone obicia z krakowskiej rezydencji reprezentują, wytwarzane najczęściej we Włoszech, skóry o powierzchni płaskiej, różnicowanej za pomocą puncowania, ze wzorem zaznaczonym farbą. Aspekty technologiczne, nie mogą jednak przesądzać o miejscu powstania obiektu, wobec wytwarzania kurdybanów płaskich również w innych krajach Europy. Podobnie wyróżnika geograficznego nie stanowią zastosowane typy punc. Wobec powyższych wniosków temat wymaga kontynuowania, zwłaszcza badanie działalności warsztatów w Wenecji. - Źródło:
-
Folia Historica Cracoviensia; 2019, 25, 2; 45-75
0867-8294 - Pojawia się w:
- Folia Historica Cracoviensia
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł