- Tytuł:
-
Piechota polska w dwudziestoleciu międzywojennym 1918–1939. Wybrane problemy organizacji, uzbrojenia i szkolenia
Polish infantry in the interwar period 1918–1939. Selected problems of the organization, arming and training - Autorzy:
- Pilżys, Jan
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/556375.pdf
- Data publikacji:
- 2014
- Wydawca:
- Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
- Tematy:
-
infantry
organization of infantry
weapons of infantry
training of infantry
piechota
organizacja piechoty
uzbrojenie piechoty
szkolenie piechoty - Opis:
-
Of all the types of weapons, infantry was the most numerous and the most important in the Polish army. The task of other types of weapons, e.g. artillery, cavalry, aviation, armored vehicles was to support the infantry in all kinds of combat operations. In 1939, the Polish regiment of infantry was comparable to the German division of infantry. They had a similar organizational structure and strength of small arms and indirect fire weapons. The Polish regiment had less light cannons and antitank cannons. After the number of divisional units of combat (guns, cannons and tanks) supporting German infantry regiments was increased, the Polish regiment and, consequently, the strike force of the infantry division weakened. Infantry training system was a positive side. With all its financial limitations, it guaranteed professionally trained personnel, soldiers on active duty and reserves. According to the author of this article, in the absence of aviation, anti-aircraft and anti-tank weapons, and despite delayed motorization in the army, Polish infantry distinguished itself by its sacrifice, valor and high morale.
Spośród wszystkich rodzajów broni piechota była najliczniejszym i najważniejszym rodzajem w polskiej armii. Inne rodzaje, tj. artyleria, kawaleria, lotnictwo, broń pancerna, miały zadanie wspierania jej we wszystkich działaniach bojowych. W roku 1939 polski pułk dywizji piechoty był porównywalny z pułkiem dywizji piechoty armii niemieckiej. Miał zbliżoną strukturę organizacyjną i siłę ognia broni strzeleckiej i stromotorowej. Dysponował mniejszą liczbą armat lekkich polowych i przeciwpancernych. Po zwiększeniu liczby dywizyjnych środków walki (armat, dział i czołgów), wspierających niemieckie pułki piechoty, różnica ta wypadała na niekorzyść polskiego pułku, a zarazem siły uderzeniowej dywizji piechoty. Jednoznacznie pozytywnie należy ocenić przyjęty system szkolnictwa piechoty. W warunkach ograniczeń finansowych gwarantował on przygotowanie kadry zawodowej, szkolenie żołnierzy służby czynnej i rezerwy. Zdaniem autora artykułu, w sytuacji braku lotnictwa, broni przeciwlotniczej i przeciwpancernej oraz spóźnionej motoryzacji wojska, polską piechotę wyróżniał w walce znamienny czynnik – ofiarność i bitność oraz wysokie morale polskiego żołnierza. - Źródło:
-
Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2014, 1; 115-127
1899-6264
2451-0718 - Pojawia się w:
- Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł