- Tytuł:
-
O sprawczości poezji. Wiersz jako forma oporu na przykładzie Galiny Rymbu i Anny Adamowicz
On the agency of poetry. Poem as a form of resistance on the example of Galina Rymbu and Anna Adamowicz
О свободе воли поэзии. Поэма как форма сопротивления на примере Галины Рымбу и Анны Адамович - Autorzy:
- Sadkowska, Barbara
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/20311509.pdf
- Data publikacji:
- 2022-09-03
- Wydawca:
- Polskie Towarzystwo Rusycystyczne
- Tematy:
-
Агентура поэзии
поэтического активизма
воображения
сопротивления
sprawczość poezji
aktywizm poetycki
wyobraźnia
opór
the agency of poetry
poetic activism
imagination
resistance - Opis:
-
Autorka w artykule rozważa kwestię sprawczości poezji we współczesnym świecie, porównując dwie postawy: Galiny Rymbu i Anny Adamowicz. Analiza porównawcza utworów obu autorek uświadamia, że stopień zaangażowania zależny jest od osobistej sytuacji piszących. Nieprzypadkowo to Rymbu expressis verbis podkreśla konieczność łamania w poezji wszelkich konwencji i przekraczania norm estetycznych, które skazują kobiety na milczenie. Jej poezja jest przykładem obywatelskiego nieposłuszeństwa, o którym pisały teoretyczki feministyczne (m.in. Judith Butler). Jego rolą byłoby wskazanie na potencjał do sprzeciwu, jaki tkwi w każdym ludzkim ciele wystawionym na widok publiczny. Adamowicz, mimo że metrykalnie należy do tego samego pokolenia co Rymbu, nie wypowiada się tak radykalnie, jak poetka z Rosji. Jej sądy na temat sprawczości poezji są wyważone, a nawet sceptyczne. Uważa jednak, że posiada ona potencjał afektywny, który w sytuacjach o doniosłym znaczeniu dla społeczeństw w krajach wysokorozwiniętych, pozwala na przekierowanie uwagi na problemy usuwane z pola widzenia (m.in. kryzys klimatyczny). Autorka artykułu nie hierarchizuje ich poezji, jednak zauważa pewne prawidłowości, dzięki którym Rymbu jest poetką lokalną, a Adamowicz globalną. Te etykiety mają charakter poglądowy i nie dezawuują twórczości Adamowicz na rzecz Rymbu. Ich działania poetyckie zestrojone są z sytuacją polityczną, która organizuje ich wyobraźnię poetycką.
В статье автор рассматривает вопрос о агентности поэзии в современном мире, сравнивая два отношения: Галину Рымбу и Анну Адамович. Сравнительный анализ произведений обоих авторов дает понять, что степень вовлеченности зависит от личного положения писателей. Не случайно Rymbu expressis verbis подчеркивает необходимость нарушить все условности в поэзии и превзойти эстетические нормы, обрекающие женщин на молчание. Ее поэзия является примером гражданского неповиновения, о котором писали феминистские теоретики (m.in. Джудит Батлер). Его роль будет заключаться в том, чтобы указать на потенциал оппозиции, который лежит в каждом человеческом теле, подверженном общественному мнению. Адамович, несмотря на то, что принадлежит к тому же поколению, что и Рымбу, говорит не так радикально, как поэт из России. Ее суждения о свободе воли поэзии сбалансированы и даже скептически. Однако он считает, что она обладает аффективным потенциалом, который в ситуациях, имеющих большое значение для обществ высокоразвитых стран, позволяет перенаправить внимание на проблемы, снятые с глаз (m.in климатического кризиса). Автор статьи не иерархизирует их поэзию, но отмечает некоторые закономерности, благодаря которым Рымбу является местным поэтом, а Адамович — глобальным. Эти ярлыки являются иллюстративными и не дезавуируют работу Адамовича в пользу Rymbu. Их поэтическая деятельность настроена на политическую ситуацию, которая организует их поэтическое воображение.
In the article, the author considers the issue of the agency of poetry in the contemporary world, comparing two attitudes: Galina Rymbu and Anna Adamowicz. A comparative analysis of the works of both authors makes us realize that the degree of involvement depends on the personal situation of the writers. It is no coincidence that Rymbu expressis verbis emphasizes the need to break all conventions in poetry and exceed aesthetic norms that condemn women to silence. Her poetry is an example of civil disobedience, which feminist theorists (m.in. Judith Butler) wrote about. Its role would be to point out the potential for the opposition in every human body exposed to public view. Adamowicz, despite the fact that she belongs to the same generation as Rymbu, does not speak as radically as the poet from Russia. Her judgments about the agency of poetry are balanced and even sceptical. However, he believes that it has an effective potential, which in situations of great importance for societies in highly developed countries, redirects attention to problems removed from view (m.in climate crisis). The article's author does not hierarchize their poetry but notes some regularities, thanks to which Rymbu is a local poet and Adamowicz a global one. These labels are illustrative and do not disavow Adamowicz's work in favour of Rymbu. Their poetic activities are attuned to the political situation that organizes their poetic imagination. - Źródło:
-
Przegląd Rusycystyczny; 2022, 3 (179); 221-236
0137-298X - Pojawia się w:
- Przegląd Rusycystyczny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł