Temat: face-threatening act - Katalog OPAC zbiorów

Skocz do pozycji: 1.

Tytuł:: Populistisches Argumentieren? Feindbilder und Sprachstrategien der AfD
Populist argumentation? Enemy imaging and linguistic strategies of the AfD
Autorzy:: Lüger, Heinz-Helmut
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1396834.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Uniwersytet Warszawski i Uniwersytet Rzeszowski
Tematy:: populism
persuasion
polarization
face-threatening act
propaganda
Opis:: The aim of the present article is to analyze how different patterns of argumentation are used to emphasize polarization, aggressiveness and other forms of populist communication. Special attention will be paid to persuasive strategies and enemy imaging. The source material includes current documents generated by the German political party Alternative für Deutschland.
Źródło:: tekst i dyskurs - text und diskurs; 2019, 12; 137-163
1899-0983
Pojawia się w:: tekst i dyskurs - text und diskurs
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 2.

Tytuł:: Mechanizmy interkulturowych zdarzeń komunikacyjnych,w których dochodzi do zagrożenia twarzy
Mechanisms of face-threatening intercultural communicative events
Autorzy:: Zarzycka, Grażyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/511682.pdf
Data publikacji:: 2019
Wydawca:: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:: mechanisms
communication events
face-threatening act
image
intercultural communication
Opis:: The paper presents a fragment of the author’s research into interferences in in-tercultural communication with the participation of foreign students learning Polish. The research made it possible to record various stressful situations and stressogenic factors, including “face¬ threatening” ones, namely those involving the risk of losing one’s face, to which the foreign interlocutor, or sometimes al-so the other participant of the communication act, were exposed. The aim of the research is to detect mechanisms causing the image of the interlocutor or interlocutors to be upset (undermined). It also identifies and discusses didactic and non¬ didactic situations causing negative emotional perceptions and mental states at least in one of the communicating parties. The paper uses the concepts of “face” by E. Goffman, P. Brown and Levinson, as well as conceptual appa-ratus and research methodology of American communication ethnographers.
Źródło:: Postscriptum Polonistyczne; 2019, 2 (24); 171-187
1898-1593
2353-9844
Pojawia się w:: Postscriptum Polonistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Skocz do pozycji: 3.

Tytuł:: Notes sur le fonctionnement de l’ironie dans le discours dialogal
Kilka uwag na temat funkcjonowania ironii w dyskursie dialogalnym
Autorzy:: Wołowska, Katarzyna
Powiązania:: https://bibliotekanauki.pl/articles/1954323.pdf
Data publikacji:: 2003
Wydawca:: Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:: ironia
dyskurs dialogalny
antyfraza
interakcja
interwencja
nawiązanie ironiczne
diafonia
polifonia
pragmatyczny
FTA (Face Threatening Act)
twarz
odkodowanie
irony
dialogal discourse
antiphrasis
interaction
intervention
ironic reference
diaphone
polyphone
pragmatic
face
decoding
Opis:: Zjawisko ironii (rozumiane jako oparta na antyfrazie symulacja o charakterze dewaloryzującym, adresowana do odbiorcy w celu wyszydzenia pewnej ofiary) wielokrotnie analizowane pod kątem natury swego mechanizmu (ironia jako trop, jako przytoczenie, itp.), zasługuje na uwagę również z punktu widzenia swojego funkcjonowania w dyskursie. Ironia może występować nie tylko w dyskursie monologalnym (wypowiedzi jednego podmiotu mówiącego), ale także w dyskursie dialogalnym (tworzonym przez co najmniej dwa podmioty), gdzie powinna być rozumiana nie jako figura retoryczna wpleciona w dialog, lecz jako jego integralna część, ściśle wynikająca z kontekstu i wywierająca wpływ na dalszy jego rozwój. Z punktu widzenia struktury dialogu, ironia występuje na poziomie interwencji (w znaczeniu określonym przez model interakcji werbalnych jako podstawowa jednostka monologalna), zajmując w niej bądź pozycję centralną z uwagi na swoją moc illokucyjną (kpina), bądź poboczną (efekty perlokucyjne). Ironia pozwala również na zastosowanie takich zabiegów jak diafonia (odwołanie do wypowiedzi współrozmówcy) i polifonia (odwołanie do wypowiedzi jakiegokolwiek innego podmiotu) czy grę na izotopii (tworzenie fałszywej izotopii). Rozpatrywana w perspektywie pragmatycznej, ironia jawi się jako swoisty akt mowy oraz wpisuje się w teorię grzeczności (E. Goffman, P. Brown i S. Levinson) jako FTA (Face Threatening Act, akt zagrażający „twarzy” rozmówcy). Z jednej strony jej funkcjonowanie w dialogu jest poddane rozmaitym ograniczeniom (np. tempo dialogu utrudniające jej natychmiastową interpretację przez współrozmówcę), z drugiej otwiera nowe możliwości (np. tworzenie koalicji między partnerami polilogu). Wszystko to pozwala na ujęcie ironii jako zjawiska wzmagającego dynamiczność i wielopoziomowość dyskursu dialogowego, nie tylko ze względu na swój charakter ludyczny, ale i poprzez oddziaływanie na jego przebieg i formę.
Źródło:: Roczniki Humanistyczne; 2003, 51, 5; 73-104
0035-7707
Pojawia się w:: Roczniki Humanistyczne
Dostawca treści:: Biblioteka Nauki

Artykuł

Zmień widok

na półce

Informacja

Wyszukujesz frazę "face-threatening act" wg kryterium: Temat

Źródło danych

Dostawca treści

Kolekcja

Rok wydania

Wydawca

Temat

Autor

Typ dokumentu

Język