Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "democratization of history" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-4 z 4
Tytuł:
Granie w historię
Autorzy:
Woźniak, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/690020.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Polska Akademia Nauk. Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN w Warszawie
Tematy:
historia
kultura
gra
ideał nauki
demokratyzacja historii
mediatyzacja przeszłości
history
culture
play
scientific ideal
democratization of history
the past as seen through the prism of mass media
Opis:
W artykule, zwracając uwagę na metaforyczne uwikłanie pewnych konstrukcji językowych związanych z pojęciem historii – takich jak obecne w tytule granie w historię – próbuję pokazać, że ukazując polityczne, ideologiczne czy kulturowe uwikłanie obrazów przeszłości, stają się one nie tylko odbiciem odmiennego od tradycyjnego wyobrażenia roli/statusu historii i historyka w społeczeństwie. Staram się pokazać, iż związane z tym zjawisko demokratyzacji historii skutkuje nie tyle tym, że dopuszczalne okazują się wszelkie możliwe narracje, których przedmiotem jest przeszłość, ale raczej tym, że wizje te we współczesnej kulturze okazują się być obok – lub nawet zamiast – historiografii akademickiej źródłem mocno zakorzenionych kulturowo obrazów przeszłości.
The phenomenon of a democratization of history lies not so much in the equal status of different narratives about the past as in the society’s willingness to regard them as equally acceptable. In this sense academic historiography is not the only source of the cultural visions of the past. Movies, games, the Internet and other digital media all serve as a platform for creating these visions which, being usually the work of history-loving amateurs rather than professional historians, emerge within the framework of the so called non-conventional history (representations of the past found in movies or literature) or the alternative history (representations of the past found in computer games, historical portals or produced by reconstruction groups). The pluralism of the visions of the past and of ways of representing it turns out to be as much the result of the process of the democratization of history as it does the consequence of the technological possibilities that have emerged in modern culture, the essence of which seems to lie in its audio-visual character. In order to make it possible for history to carry out its cognitive functions, it is necessary not only to reformulate research programmes, which after all is being done, but also to devise new ways of representing the past. This is dictated not only by some key aspects of research practice, which is informed by the post-modernist critique of the traditional forms of practising history, but also by the new cultural context the historiography of today is set in. It is within this context that we may observe both verbal and visual articulations of the view of the past that is alternative to the representations of it in academic historiography. These articulations can be found in a variety of history games. It should also be kept in mind that the benefits of ‘playing at history’ are usually thought of as lying in the realm of education and of the commercialization of history. However, its cognitive potential is usually neglected.
Źródło:
Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej; 2016, 8
2450-8381
2450-8373
Pojawia się w:
Klio Polska. Studia i Materiały z Dziejów Historiografii Polskiej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Invisible Genre: Towards a Definition of Literary Anthology in the Anglophone Context
Niewidzialny gatunek. Próby definicji antologii literackiej w kontekście anglojęzycznym
Autorzy:
Buchholtz, Mirosława
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2129182.pdf
Data publikacji:
2022-03-24
Wydawca:
Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
Tematy:
antologia
Richard Tottel
Francis Turner Palgrave
historia literatury
demokratyzacja
imperializm
anthology
history of literature
democratization
imperialism
Opis:
Anthology as a genre is often given short shrift in Anglophone dictionaries of literary terms. Despite the abundance of anthologies on the book market, this genre tends to be perceived as a given that does not require much explanation. The author of this article challenges such a standpoint and, taking her cue from C. Hugh Holman’s handbook definition, considers the examples he gives in order to draw conclusions about how the concept of anthology has been used throughout the time starting from Richard Tottel’s miscellany (1557) and finishing with Francis Turner Palgrave’s Golden Treasury (1861). Relying on recent research in the theory and practice of Anglophone anthology, the author discusses the main qualities of this genre from historical perspective. She traces in particular the anthology’s involvement in democratization of literature, on the one hand, and its implication in constructing literary history and cultural imperialism, on the other hand.
Anglojęzyczne słowniki terminów literackich nie poświęcają antologii szczególnie dużo uwagi. Mimo znacznej podaży antologii na rynku książki gatunek ten traktowany jest jako oczywistość, która nie wymaga rozbudowanych wyjaśnień. Autorka niniejszego artykułu podważa zasadność takiego stanowiska, a przyjmując jako punkt wyjścia definicję zamieszczoną w podręczniku C. Hugh Holmana, omawia wskazane przez niego przykłady angielskich antologii, by wyciągnąć wnioski odnoszące się do zastosowań pojęcia antologii od czasu publikacji zbioru sonetów i pieśni przez Richarda Tottela (1557) po wydanie antologii poezji angielskiej The Golden Treasury przez Francisa Turnera Palgrave’a (1861). Odwołując się do aktualnych opracowań na temat teorii i praktyki anglojęzycznej antologii, autorka artykułu omawia cechy gatunku w ujęciu historycznoliterackim. Uwagę skupia w szczególności na wkładzie antologii w demokratyzację literatury z jednej strony, a z drugiej − na ich uwikłaniu w tworzenie historii literatury i kulturowego imperializmu.  
Źródło:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2022, 12 (15); 85-98
2084-6045
2658-2503
Pojawia się w:
Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Публічна історія: нове відкриття чи призабута давність?
Public History: a New Discovery or a Forgotten Antiquity?
Autorzy:
Чекаленко, Л.Д.
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/22676589.pdf
Data publikacji:
2021-06-10
Wydawca:
National Academy of Sciences of Ukraine. Institute of World History
Tematy:
офіційна історія
публічна історія
розвиток
криза 1970 р.
демократизація історичної науки
official history
public history
development
crisis of the 1970s
democratization of historical science
Opis:
Для відповіді на винесене у назву статті питання, що таке публічна історія, звернемося до її витоків. Історія як академічна дисципліна, котру викладають у вищих навчальних закладах, є порівняно новою сферою знань. Поява академічної історії у ХІХ ст., яку нині називають офіційною, була пов’язана з відокремленням історії від інших наукових напрямів. Тоді вважалося, що без фахової історичної освіти не можна бути ерудованою та інтелігентною людиною, до того ж об’єктивно і правдиво розповідати про минуле. В іншому випадку ці розповіді нагадували б міфи й казки. Із часом історія поступово стає науковою дисципліною, а також – ідеологічною наукою, оскільки її першочерговим завданням під час швидкого калейдоскопу змін різноманітних політичних режимів було виховувати ідеологічно підкуті професійні кадри для державного будівництва. Отже, історична наука сформувалась у період творення національних держав і утверджувала національну ідентичність різних соціальних та етнічних груп, що становили одну націю. Що спонукало новітню історію звернутися до людини, як об’єкта дослідження? На наше переконання, інтерес до людини – феномену будь-якої цивілізації існував ще з еллінських часів, а в епоху авторитаризму і тоталітаризму змінився інтересом до влади і сили. Саме така зміна, на жаль, призвела до трагічних наслідків Першої і Другої світових війн. Непомірно важка ноша трагедій Другої світової війни і поява нових загроз світовій безпеці вже в біполярний період змусили два протилежні ідеологічні табори дійти розуміння необхідності діалогу, пошуку точок дотику і віднайдення консенсусу у миробудівництві. Розпочався Хельсінкський процес, поглибилось співробітництво США-СРСР у стратегічних галузях: космосі та високих технологіях. Посилились важелі безпеки, а в європейському вимірі утворилася регіональна безпекова структура Нарада з безпеки і співробітництва в Європі (НБСЄ/ОБСЄ). Цивілізаційний обмін сприяв зростанню освіченості населення, поглибленню інтелектуальної складової суспільства. В центрі держави та історії поставала людина розумна – Homo Sapiens, яка відчула свою значущість для світу, історії і майбутнього. Світові війни змусили істориків переосмислити сенс буття, його крихкість та вразливість. А глибока політична, економічна та соціальна світова криза 1970-х рр. привернула увагу історичної науки до людини. З’явилися усна історія, нова соціальна історія, публічна історія тощо. Філософські і соціальні науки почали вивчати окремі соціальні групи – жінок, релігійні спільноти, робітничу та студентську молодь тощо. Із зростанням інтересу до людини поглибився інтерес до історії, як вона є, без прикрас і штучної гіперболізації, до історії звичайних людей і місцин.
To answer the question of what is public history, let's turn to its origins. The emergence of academic history in the nineteenth century, now called official, was associated with the separation of history from other fields of knowledge. At that time, it was believed that without a professional historical education, it was impossible to be an erudite and intelligent person, and to tell the past objectively and truthfully. Otherwise, these stories would resemble myths and fairy tales. Over time, history gradually became a scientific discipline, as well as an ideological science, as its primary task during the rapid kaleidoscope of changes in various political regimes was to educate ideologically savvy professionals for state-building. Thus, historical science was formed during the creation of nation-states and affirmed the national identity of different social and ethnic groups that formed one nation. What prompted recent history to approach man as the object of study? In our opinion, interest in man - a phenomenon of any civilization has existed since Hellenic times, and in the era of authoritarianism and totalitarianism has been replaced by interest in power and strength. Such a change, unfortunately, led to the tragic consequences of the First and Second World Wars. The disproportionately heavy burden of the tragedies of the Second World War and the emergence of new threats to world security in the bipolar period forced two opposing ideological camps to understand the need for dialogue, finding common ground and finding consensus in peace building. The Helsinki process began, and cooperation between the United States and the Soviet Union deepened in strategic areas: space and high technology. Security levers have been strengthened, and a regional security structure, the Conference on Security and Co-operation in Europe (OSCE / OSCE), has been established in the European dimension. Civilizational exchange contributed to the growth of education of the population, the deepening of the intellectual component of society. At the center of the state and history was an intelligent man – Homo Sapiens, who felt his significance for the world, history and the future. World wars have forced historians to rethink the meaning of life, its fragility and vulnerability. And the deep political, economic, and social world crisis of the 1970s drew the attention of historical science to the person. Oral history, new social history, public history, etc. appeared. The philosophical and social sciences began to study individual social groups – women's society, religious communities, working and student youth, etc. With the growth of interest in the person, the interest in history as it is, without ornaments and artificial exaggerations, the history of ordinary people and places, increased.
Źródło:
Проблеми всесвітньої історії; 2021, 14; 164-178
2707-6776
Pojawia się w:
Проблеми всесвітньої історії
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Od creatio ex nihilo do Cool Britannia. Ku źródłom dyskursu kreatywności
From creatio ex nihilo to Cool Britannia. Towards the Sources of the Discourse of Creativity
Autorzy:
Franczak, Karol
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1372927.pdf
Data publikacji:
2019-05-09
Wydawca:
Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
Tematy:
kreatywność
twórczość
przemysły kreatywne
dyskurs
dyspozytyw
historia idei
przemiana pojęć
demokratyzacja kultury
modernizacja
creativity
creation
creative industries
discourse
dispositif
history of ideas
transformation of concepts
democratization of culture
modernization
Opis:
Celem artykułu jest analiza „mitu pochodzenia” współczesnego dyskursu kreatywności i ujawnienie jego skonstruowanego charakteru. Sceptyczne spojrzenie na pozornie linearną transformację popularnej idei ujawnia nie tylko nieciągłość i liczne pęknięcia w procesie zmiany sposobów rozumienia pojęcia, ale także niezamierzone funkcje współczesnych objaśnień genezy kreatywności. Analiza sposobów tematyzowania kreatywności w dyskursie religijnym, artystycznym, filozoficznym i naukowym służy odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób kreatywność stała się współcześnie filarem narracji modernizacyjnej wiązanej z kategoriami innowacji, przemysłów kreatywnych, ekonomii kultury czy tworzeniem „kreatywnych miast”.
The aim of the article is to analyse the “myth of origin” of the contemporary discourse of creativity and to reveal its constructed character. A sceptical look at the seemingly linear transformation of a popular idea reveals not only discontinuity and numerous ruptures in the process of changing the ways of understanding the concept, but also the unintended functions of contemporary explanations of the genesis of creativity. Analysis of ways of thematizing creativity in religious, artistic, philosophical and scientific discourse serves to answer the question, how creativity has become a core of the modernization narrative tied with the categories of innovation, creative industries, cultural economics and creative cities.
Źródło:
Przegląd Socjologii Jakościowej; 2018, 14, 4; 104-125
1733-8069
Pojawia się w:
Przegląd Socjologii Jakościowej
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-4 z 4

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies