Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "corticosteroids" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-9 z 9
    Tytuł:
    Intranasal steroid therapy – EPOS 2020
    Autorzy:
    Rot, Piotr
    Rapiejko, Piotr
    Jurkiewicz, Dariusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1397321.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    corticosteroids
    EPOS 2020
    rhinosinusitis
    Opis:
    Introduction: Due to their strong, multidirectional anti-inflammatory activity, intranasal glucocorticoids are the mainstay of treatment in rhinosinusitis, including acute rhinosinusitis, chronic rhinosinusitis, and chronic rhinosinusitis with nasal polyps, as well as allergic rhinitis. Owing to its high systemic safety and high anti-inflammatory efficacy, mometasone furoate – a new-generation intranasal glucocorticoid – was approved in 2019 as an over-the-counter (OTC) medication for Polish patients diagnosed with allergic rhinitis. Scientific societies and expert groups recommend the use of intranasal glucocorticoids in a much broader range of indications. In February 2020, an updated version of the European Position Paper on Rhinosinusitis and Nasal Polyps (EPOS 2020) was published. Aim: This article discusses the role of nasal glucocorticoids in regimens used in the treatment of nasal sinusitis as published in EPOS 2020 with Polish country-specific realities being taken into account.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2020, 74, 3; 41-49
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Astma łagodna – od patogenezy do leczenia
    Mild asthma – from pathogenesis to treatment
    Autorzy:
    Grzelewska-Rzymowska, Iwona
    Zagdańska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031380.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    astma łagodna
    wziewne glikokortykosteroidy
    zapalenie dróg oddechowych
    remodeling
    inhaled corticosteroids
    Opis:
    The authors presented characteristic features of mild persistent asthma, the method of diagnosing and optimal treatment of this disease. The Global Initiative for Asthma (GINA) quidelines describe mild, persistent asthma as having asthma symptoms more than weekly, but less than daily, nocturnal symptoms more than twice monthly, but less than weekly, with normal lung function (FEV1 or PEF‡80%) between asthma episodes. Patients suffering from mild, persistent asthma constitute a major portion of asthmatics. They rarely attend their physician because of symptoms of asthma, although sometimes they experience very severe attacks of dyspnoea. Some studies revealed that it is difficult to diagnose mild asthma because ventilatory parameters are normal, and bronchial reversibility test is negative. Studies based on examination of induced sputum and bronchial biopsies proved that markers of inflammation and airway remodeling airway are related to severity of disease. In mild asthma these consequences of long-term inflammation are very often as in moderate asthma. Most large studies which have studied the influence of inhaled corticosteroids waron mild asthma, revealed that this therapy is very effective. The first published was the OPTIMA trial. In this study two groups of asthmatic were selected to evaluate the efficacy of budesonide alone compared with combination budesonide and formoterol for 1 year. The rate of severe asthma exacerbationis per patient per year, and days with any asthma symptoms, poorly controlled asthma days and night with nocturnal symptoms were markedly reduced. The second study evaluating inhaled corticosteroids was START trial, which examined the effects of early intervention with budesonide in new-onset persistent mild asthma. Severe asthma exacerbations which required an emergency room visits or hospitalization in budesonide group were significantly reduced. The mast recently published study reported that it may be possible for patients with mild persistent asthma to be treated with intermittent courses of inhaled or oral corticosteroids. This conclusion was given despite the fact that the regular use of inhaled budesonide was better than intermittent.
    Autorzy przedstawiają charakterystykę astmy łagodnej przewlekłej, metody diagnozowania i optymalne leczenie. Globalna Inicjatywa dla Astmy (GINA) podaje, że astma łagodna charakteryzuje się objawami występującymi częściej niż raz w tygodniu, lecz rzadziej niż codziennie, objawami nocnymi występującymi częściej niż dwa razy w miesiącu, lecz rzadziej niż co tydzień, prawidłową czynnością płuc (FEV1 lub PEF‡80%) między napadami astmy. Pacjenci z łagodną, przewlekłą astmą tworzą dużą grupę chorych, którzy rzadko z powodu swoich dolegliwości korzystają z pomocy lekarzy, chociaż czasami doświadczają ciężkich napadów duszności. Niektóre badania udowodniły, że łagodną astmę jest trudno rozpoznać, ponieważ wskaźniki wentylacji są w normie, a test odwracalności obturacji oskrzeli wypada ujemnie. Badania indukowanej plwociny i bioptatów oskrzeli udowodniły, że wskaźniki zapalenia oraz remodeling dróg oddechowych są związane z ciężkością choroby. W astmie łagodnej następstwa długotrwałego zapalenia często są takie same jak w astmie umiarkowanej. Większość dużych badań, które zajmowały się wpływem wziewnych kortykosteroidów na astmę łagodną, wykazała dużą skuteczność tej terapii. Pierwszą publikacją było badanie OPTIMA. W tym badaniu wyodrębniono dwie grupy chorych, u których przez rok oceniano skuteczność samego budezonidu w porównaniu z połączeniem budezonidu i formoterolu. Obserwowano znaczne zmniejszenie wskaźnika ciężkich zaostrzeń przypadających na jednego pacjenta na rok, dziennych i nocnych objawów astmy. Drugie badanie oceniające leczenie wziewnymi kostykosteroidami określono jako START. Badano w nim wpływ wczesnego leczenia budezonidem w łagodnej przewlekłej astmie, świeżo wykrytej. Leczenie budezonidem znacząco zmniejszyło liczbę zaostrzeń wymagających nagłych interwencji lub leczenia szpitalnego. W ostatnio publikowanej pracy wykazano, że chorzy na łagodną astmę mogą być leczeni wziewnymi lub doustnymi kortykosteroidami w sposób przerywany. Autorzy doszli do tego wniosku, mimo że leczenie ciągłe było lepsze niż przerywane.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 160-168
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie przewlekłej zapalnej polineuropatii demielinizacyjnej u dzieci
    Treatment of childhood chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy
    Autorzy:
    Łukawska, Małgorzata
    Potulska-Chromik, Anna
    Sendrowski, Krzysztof
    Olchowik, Beata
    Kostera-Pruszczyk, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2057261.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Neurologów Dziecięcych
    Tematy:
    przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna
    IVIg
    glikokortykosteroidy
    chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy
    intravenous immunoglobulin
    corticosteroids
    Opis:
    W poniższej pracy przedstawiono opis przypadku 4-letniej dziewczynki chorującej na przewlekłą zapalną polineuropatię demielinizacyjną (Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy, CIDP) o ciężkim, nawrotowym przebiegu wymagającej wieloletniej politerapii skojarzonej. CIDP jest neuropatią autoimmunologiczną charakteryzująca się wieloogniskową demielinizacją włókien ruchowych i czuciowych. Objawy rozwijają się najczęściej w ciągu >8 tygodni. Na obraz kliniczny składają się niedowład mięśni ksobnych i odsiebnych kończyn i/lub zaburzenia czucia oraz hipo-/arefleksja. Lekami pierwszego rzutu u dzieci są dożylne wlewy immunoglobulin (intravenous immunoglobulin, IVIg). W razie ciężkiego przebiegu i braku długotrwałej poprawy należy dołączyć glikokortykosteroidy, a następnie jeden z leków immunosupresyjnych. Rokowanie w CIDP u dzieci jest szczególnie dobre, z remisją lub minimalnymi objawami ubytkowymi u prawie wszystkich pacjentów, jednak czas potrzebny do długotrwałej poprawy bywa zróżnicowany.
    In this report we present a case of a 4-year-old girl suffering from chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy (CIDP) with a severe recurrent course requiring long-term combined polytherapy. CIDP is an autoimmune neuropathy characterised by a multifocal demyelination of motor and sensory fibers. Symptoms develop during >8 weeks in most cases. The clinical presentation is weakness of proximal and distal muscles of limbs and/or sensory symptoms and hipo-/ areflexia. First line treatment in childhood CIDP is intravenous immunoglobulin (IVIg). In case of a severe course and lack of long-term improvement, corticosteroids should be added, followed by one of the immunosuppressive drugs. CIDP in children has a good prognosis with a remission or minimal deficits in almost all cases, although the time needed for a long- -term improvement may be varied.
    Źródło:
    Neurologia Dziecięca; 2017, 26, 53; 71-74
    1230-3690
    2451-1897
    Pojawia się w:
    Neurologia Dziecięca
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nadwrażliwość na aspirynę i inne niesteroidowe leki przeciwzapalne
    Sensitivity to aspirin and other nonsteroidal anti-inflammatory drugs
    Autorzy:
    Grzelewska-Rzymowska, Iwona
    Zagdańska, Renata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031271.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    airway inflammation
    inhaled corticosteroids
    mild asthma
    remodeling
    nadwrażliwość na aspirynę
    astma aspirynowa
    pokrzywka aspirynowa
    polipy nosa
    Opis:
    Clinically, two types of the sensitivity to aspirin (ASA) are distinguished: bronchospastic and urticaria/ angioedema. Bronchospastic type of ASA sensitivity occurs in patients with asthma and it is called ASA- asthma. In these patients the symptoms of ASA- sensitivity are: dyspnoea and extrabronchial symptoms i.e. watery rhinorrhoea, conjunctivitis and lacrimation, flushing of the face, neck and chest. Dramatic oedema of the larynx, fall in blood pressure and even death have been described as well. ASA- induced urticaria/ angioedema is called ASA- urticaria and this type sensitivity concerns mainly patients with chronic or recurrent urticaria and angioedema. ASA- asthma and ASA- urticaria occur in patients of any age, but it especially concerns women between 30 and 50 years of age (70% of examined patients). In some patients with ASA- sensitivity atopy is stated. The typical feature of ASA- asthma are nasal and paranasal polyps, which are recurrent and persistent. They are presented in 80% asthmatics sensitive to ASA. Nasal mucosa of ASA- asthmatics is inflamed with T- lymphocytes, eosinophils, mast cells and macrophages. The majority of proinflammatory cells elicit expression mRNA for IL- 5. Bronchial mucosa is also inflamed with eosinophils, which are the rich source of leukotriene C4, which probably takes part in the pathomechanism of sensitivity to ASA. The clinical course of ASAasthma is usually severe, but using inhaled corticosteroids and long- acting β2-agonist control asthma may be achieved. It was reported, that majority of nonsteroidal anti- inflammatory drugs (NSAID’s) elicited dyspnoea in patients with ASA- asthma and skin eruption in ASA- urticaria patients. The above mentioned symptoms are produced by indomethacin, mefenamic acid, flufenamic acid, ibuprofen, phenylbutazone, naproxen, diflunisal and zomepirac. On the other hand, paracetamol, chloroquine, benzydamine, salicylic acid and dextropropoxyphene are well- tolerated by patients with ASA- asthma. Detection of sensitivity to ASA and other NSAID’s is based mainly on the anamnesis and oral challenge with administration of increasing ASA doses at 24 hours intervals. Sometimes, nasal and inhaling tests with ASA lysine are performed. These test are more safely, but less sensitive. In provocative test only ASA is recommended. In patients with ASA- asthma and ASA- urticaria, ASA desensitization may be induced by administering increasing doses of ASA every 24 hours until a good tolerance of 600 mg is obtained. There is hypothesis, that pathomechanism of the ASA- asthma and ASA- urticaria is related cyclooxygenase inhibition – an enzyme, which is involved in prostaglandins, prostacycline and thromboxane synthesis.
    Wyróżnia się dwa rodzaje nadwrażliwości na kwas acetylosalicylowy (ASA): oskrzelowy i pokrzywkowy. Rodzaj pierwszy dotyczy chorych na astmę, u których ASA wywołuje napady duszności i objawy pozaoskrzelowe, takie jak wodnisty katar nosa, zaczerwienienie twarzy, szyi i klatki piersiowej, łzawienie. Opisano także obrzęk krtani, spadek ciśnienia tętniczego krwi, a nawet zgony. Pokrzywkowa postać nadwrażliwości na ASA dotyczy głównie chorych na przewlekłą pokrzywkę. ASA- astma i ASA- pokrzywka występują w każdym wieku, ale głównie dotyczą kobiet (70% badanych) w wieku 30-50 lat. U części tych chorych występują cechy atopii. Charakterys‑ tyczną cechą ASA- astmy są polipy nosa, często powiązane w przewlekłym zapaleniem zatok. Stwierdza się je u około 80% chorych na ASA- astmę. Polipy nosa mają charakter nawrotowy. Błona śluzowa nosa chorych na ASA- astmę jest nacieczona T- limfocytami, eozynofilami, komórkami tucznymi i makrofagami, większość komórek wykazuje ekspresję mRNA dla IL- 5. Błona śluzowa oskrzeli również jest nacieczona eozynofilami będącymi bogatym źródłem leukotrienu C4, który prawdopodobnie bierze udział w patomechanizmie nadreaktywności na ASA. Przebieg kliniczny ASA- astmy u większości chorych jest ciężki, ale kontrolę astmy można uzyskać dzięki stosowaniu wziewnych glikokortykosteroidów i długo działających β2-agonistów. Objawy nadwrażliwości wywołuje większość niesteroidowych leków przeciwzapalnych. U chorych na astmę jest to duszność, a u chorych na pokrzywkę – wysiewy skórne. Objawy te są wywoływane przez indometacynę, kwas mefenamowy i flufenamowy, ibuprofen, fenylbutazon, naproksen, diflunisal i zomepirak. Natomiast dobrze tolerowane przez chorych na ASA- astmę są paracetamol, chlorochina, benzydamina, kwas salicylowy i dekstropropoksyfen. Nadwrażliwość na ASA ujawnia się na podstawie wywiadu i doustnych testów prowokacyjnych ze wzrastającymi dawkami ASA podawanymi w odstępach 24-godzinnych. Ponadto stosuje się też testy prowokacyjne z lizynową pochodną ASA stosowną donosowo lub wziewnie. Testy te są bezpieczniejsze niż test doustny, ale mniej czułe. Testy prowokacyjne powinny być wykonywane tylko z ASA. U chorych na ASA- astmę i ASA- pokrzywkę, podając co 24 godziny wzrastające dawki ASA, można wytworzyć stan tolerancji na 600 mg ASA. Patomechanizm ASA- astmy i ASA- pokrzywki wiązany jest z hamowaniem cyklooksygenazy – enzymu zaangażowanego w syntezę prostaglandyn, prostacykliny i tromboksanu.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 186-193
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zastosowanie preparatów furoinianu mometazonu w terapii alergicznego nieżytu nosa
    The use of mometasone furoate preparations in the treatment of allergic rhinitis
    Autorzy:
    Pęksa, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/41327708.pdf
    Data publikacji:
    2024-08-05
    Wydawca:
    Wydawnictwo Naukowe Medyk sp. z o.o.
    Tematy:
    mometasone furoate
    intranasal corticosteroids
    allergic rhinitis
    primary care
    furoinian mometazonu
    glikokortykosteroidy donosowe
    alergiczny nieżyt nosa
    podstawowa
    opieka zdrowotna
    Opis:
    Alergiczny nieżyt nosa (AR) jest schorzeniem zapalnym, które powstaje w wyniku IgE-zależnej odpowiedzi organizmu po kontakcie z określonymi alergenami. W ostatnich latach częstość występowania AR wzrosła i jest szczególnie wysoka w krajach Europy Zachodniej oraz w innych państwach wysoko rozwiniętych. Omawiane schorzenie charakteryzuje się występowaniem szeregu objawów, które mogą znacząco obniżać jakość życia pacjentów. Jednym z leków stosowanych w terapii AR jest glikokortykosteroid furoinian mometazonu, w postaci aerozolu do nosa. Jest to lek skuteczny i dobrze tolerowany, używany w terapii zarówno sezonowego AR, jak i całorocznego AR. Na polskim rynku farmaceutycznym można znaleźć także preparat zawierający dwie substancje czynne: 1) furoinian mometazonu oraz 2) lek przeciwhistaminowy – olopatadynę. Zidentyfikowanie właściwej metody terapii, która pomoże skutecznie łagodzić objawy związane z AR, wymaga dokładnej oceny każdego pacjenta. Furoinian mometazonu jest syntetycznym glikokortykosteroidem, który został zaprojektowany w celu uzyskania nowego związku, wykazującego się szybszym działaniem i większym bezpieczeństwem od istniejących glikokortykosteroidów stosowanych miejscowo. Inne glikokortykosteroidy stosowane miejscowo, donosowo w terapii AR to budezonid, dipropionian beklometazonu, furoinian i propionian flutykazonu. Mechanizm działania furoinianu mometazonu polega na hamowaniu uwalniania mediatorów reakcji zapalnej, w tym leukotrienów oraz interleukin (IL): IL-1, IL-5, IL-6 i TNF-α z białych krwinek (leukocytów). Z licznych badań wynika, że glikokortykosteroidy donosowe są najskuteczniejszymi lekami dostępnymi w terapii AR.
    Allergic rhinitis (AR) is an inflammatory disease that develops as a result of the IgE-mediated response after contact with certain allergens. In recent years, the incidence of AR has increased and is particularly high in Western European and other highly developed countries. AR is characterized by a number of symptoms that can significantly reduce patients' quality of life. One of the drugs used to treat AR is the corticosteroid mometasone furoate, in the form of a nasal spray. It is an effective and well-tolerated drug, used to treat both seasonal AR and year-round AR. On the polish pharmaceutical market, one can also find a preparation containing two active substances: 1) mometasone furoate and 2) the antihistamine olopatadine. Identifying the right therapy to help effectively alleviate AR-related symptoms requires a thorough evaluation of each patient.
    Źródło:
    Gabinet Prywatny; 2024, 296, 4; 7-14
    2353-8600
    Pojawia się w:
    Gabinet Prywatny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Acute sinusitis in daily clinical practice
    Autorzy:
    Arcimowicz, Magdalena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23211721.pdf
    Data publikacji:
    2021-08-26
    Wydawca:
    Index Copernicus International
    Tematy:
    acute bacterial sinusitis
    acute post-viral sinusitis
    acute sinusitis
    antibiotic treatment
    cold
    diagnostics
    epidemiology
    EPOS
    integrated care pathways
    intranasal corticosteroids
    phytotherapy
    rhinosinusitis
    treatment
    Opis:
    Understanding the appropriate use of diagnostics and treatment in acute rhinosinusitis is of immense importance given the high prevalence of this disease in the general population. The ability to differentiate between the principal phenotypes of acute sinusitis, namely acute viral infection (cold), acute post-viral sinusitis and acute bacterial sinusitis, determines the future management and is fundamental to providing rational therapeutic recommendations – especially as regards antibiotic treatment, which is very often overused in acute sinusitis even though bacterial phenotypes only account for 0.5–2% of all cases of the disease. The latest therapeutic recommendations contained in the EPOS2020 position paper introduce a system based on integrated care pathways (ICPs), which comprise pharmacy-supported self-care and e-health as the first level, followed by primary care as the second, with specialist care being reserved for patients who develop a more severe course of the disease, have suspected complications or suffer from recurrent acute sinusitis. Management of acute sinusitis is primarily based on symptomatic treatment modalities, with phytotherapeutic support, as well as on antiinflammatory treatment, while antibiotic therapy is used in very specific and limited indications. Complications are relatively rare in acute sinusitis and they are not considered to be associated with antibiotic intake. Considering the high prevalence of acute forms of sinusitis, their significant impact on quality of life and high direct and indirect costs of treatment, the right diagnosis and management, without unnecessary escalation of therapy, can substantially translate into a number of public health benefits.
    Źródło:
    Polish Journal of Otolaryngology; 2021, 75, 4; 40-50
    0030-6657
    2300-8423
    Pojawia się w:
    Polish Journal of Otolaryngology
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie astmy wziewnymi glikokortykosteroidami i długo działającymi β2-agonistami – leczenie podtrzymujące i doraźne
    Asthma therapy with inhaled corticosteroids and long-acting β2-agonists – MART model
    Autorzy:
    Grzelewska-Rzymowska, Iwona
    Górski, Paweł
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1033248.pdf
    Data publikacji:
    2014
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    asthma
    inhaled corticosteroids
    long-acting β2-agonists
    maintenance and reliever therapy
    astma
    wziewne glikokortykosteroidy
    długo działający β2-agoniści
    leczenie podtrzymujące i doraźne
    Opis:
    The authors of this paper present a few selected problems of inhaled combination therapy of asthma with corticosteroids (ICS) and long-acting β2-agonist (LAβA) in accordance with maintenance and reliever methods, also known as MART model. Since 2006, international guidelines for asthma management and prevention (Global Initiative for Asthma, GINA) have been recommending low dose ICS as the first-line therapy for patients with mild persistent asthma (the second step of therapy) and medium-dose ICS or a combination of ICS therapy with LAβAs as the preferred therapy for moderate asthma (the third step of therapy). ICS are the mainstay of asthma therapy because they are effective in controlling asthma symptoms and ventilatory parameters. LAβAs – salmeterol and formoterol – mainly present bronchodilator action for over 12 hours. This class of drugs is very important in asthma therapy since it allows for the reduction of the ICS dose. The fundamental feature of asthma is inflammation involving both large and small airways, while the term small airways refers to airways <2 mm in diameter. Involvement of small airways determines asthma severity. Epidemiological studies have shown that, overall, asthma is not adequately controlled in patients not only in clinical trials but “real-life” patients as well. The new model of asthma treatment (which refers to budesonide and formoterol) called maintenance and reliever therapy (MART) presents itself as highly effective and well-tolerated. This therapy model has been found to improve patients’ compliance, hence reducing the risk of therapy discontinuation and improving clinical asthma course. The Modulate platform technology allowed tailoring the particle size of formulated inhaled beclomethasone dipropionate and formoterol (BDF/F) fixed combination which provides a homogeneous distribution of the two active drugs throughout the entire bronchial tree. This extrafine formulation BDP/F has recently been assessed in asthmatics following the model maintenance and reliever therapy. The findings of this study show that the BDP/F combination used as maintenance and reliever therapy improved clinical symptoms of asthma and reduced the number of exacerbations. This model of asthma treatment using superfine BDP/F was well tolerated and can be recommended in asthmatics aged over 18 years.
    Autorzy przedstawiają niektóre problemy dotyczące wziewnego leczenia astmy kombinacją wziewnych glikokortykosteroidów (wGKS) i długo działających β2-agonistów (LAβA), określanego jako leczenie podtrzymujące i doraźne (LPiD). Od 2006 roku międzynarodowe zalecenia dotyczące terapii astmy i jej zapobiegania (GINA – Globalna Inicjatywa dla Astmy) rekomendują małe dawki wGKS jako pierwszą linię leczenia chorych na łagodną, przewlekłą astmę (drugi stopień leczenia) i średnie dawki wGKS lub kombinację wGKS z LAβA jako preferowane leczenie astmy umiarkowanej (trzeci stopień leczenia). Wziewne glikokortykosteroidy stanowią główne leki w astmie, ponieważ są skuteczne w kontrolowaniu objawów choroby i wskaźników spirometrycznych. Salmeterol i formoterol (LAβA) wywierają przede wszystkim działanie rozszerzające oskrzela, które utrzymuje się ponad 12 godzin. Ta grupa leków jest bardzo ważna w leczeniu astmy, pozwala bowiem na zmniejszenie dawki wGKS. Fundamentalną cechą astmy jest zapalenie, które dotyczy dużych i małych dróg oddechowych (o średnicy mniejszej niż 2 mm). Zajęcie małych oskrzeli jest powiązane z ciężkością choroby. W badaniach epidemiologicznych wykazano, że astma nie jest dostatecznie kontrolowana nie tylko w badaniach klinicznych, ale również w real-life. Nowy model terapii astmy, wykorzystujący budezonid oraz formoterol, określony jako leczenie podtrzymujące i doraźne, okazał się skuteczny i dobrze tolerowany. Poprawiał podatność pacjentów na terapię, zmniejszał ryzyko jej przerwania i poprawiał kliniczny przebieg astmy. Technologia Modulate pozwoliła na zmniejszenie cząstek dwupropionianu beklometazonu i formoterolu (BDP/F) w połączeniu, co umożliwiło uzyskanie homogennego rozkładu cząstek leku w całym drzewie oskrzelowym. Ostatnio ta superdrobnocząstkowa formulacja BDP/F była oceniana u chorych na astmę według modelu LPiD. Wykazano, że leczenie kombinacją BPD/F według tego modelu poprawia kliniczny przebieg astmy i zmniejsza liczbę zaostrzeń. Terapia choroby drobnocząstkowym BDP/F była dobrze tolerowana i może być zalecana u pacjentów powyżej 18. roku życia.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2014, 10, 1; 15-24
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Hormony steroidowe, leki przeciwzapalne, pigułki antykoncepcyjne. związki i ludzie : notatki historyczne (część I i II)
    Hormones, antiinflammatory drugs, contraceptive pills. compounds and the people : historic notes (part I and II)
    Autorzy:
    Wicha, Jerzy
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1409983.pdf
    Data publikacji:
    2021
    Wydawca:
    Polskie Towarzystwo Chemiczne
    Tematy:
    notatki historyczne
    steroidy
    hormony płciowe
    kortykosteroidy
    pigułki antykoncepcyjne
    transformacje steroidowe
    synteza totalna
    historic notes
    steroids
    sex hormones
    corticosteroids
    contraceptive pills
    steroid transformations
    total synthesis
    Opis:
    A short historical outlook of steroid hormones isolation, structure elucidation and hormonal drugs development following by a survey of contraceptive therapeutics syntheses and advancements is given. Structural evolution of the first pills, “the pill”, to the presently used oral contraceptives for women is scrutinized. Comments on activities of selected major researchers in the field: Josef Fried, Russell E. Marker, Arthur J. Birch, Carl Djerassi, Georgy G. Pincus, M. C. Chang, John Rock, Igor V. Torgov, Zoltan G. Hajos and Herchel Smith from the personal prospect are presented. Steroid sex hormones, estrogens (female), androgens (male) and gestagens (progesterone, pregnancy hormone) were isolated and identified as chemical entities in 20-tiest and 30-ties of the 20th century. Development of partial synthesis of basic hormones from cholesterol made possible the initial steroid drugs production: Testosterone propionate and 17a-Methyltestosterone (Ciba) as well as Proviron, Progynon, Proluton (Schering AG). In 1940th and 1950th corticosteroids were isolated and recognized as “magic” anti-inflammatory and antiarthritic drugs. Growing demand for antiarthritic drugs in 1950th stimulated search for new corticosteroid analogues and new steroid row materials. Exploration of Mexican plant Dioscorea “cabeza” by Synthex SA provided economical starting material, diosgenin, and opened the new prospects for hormonal drug research and the production. Subsequently, highly active corticosteroid analogues were developed by several pharmaceutical companies and 19-norprogesterone analogues of high gestagenic activity were synthesized - Norethisterone (Synthex) and Norethyndrel (Searle). Complex studies on the application of Norethyndrel as oral contraceptive for women were carried out in the Worcester Foundation for Experimental Biology. In 1959 the first drug “the pill”, which was developed on the grounds of Searls’ Norethyndrel - Enovid was registered by Food and Drug Administration in the USA. Shortly after that Norlutin, based upon Synthex’s Norethisterone, had also been approved for application. Commercial success of “the pill”, Enovid and Norlutin, triggered a broad research aimed at the partial synthesis and application of related progesterone analogues. In the end of 1950th and the beginning of 1960th the total synthesis of estrogens and 19-norsteroids gained practical importance. On these grounds Norgestrel and its active enancjomer Levonorgestrel were developed and commercialized by Wyeth Laboratories Inc. in the USA as the first contraceptive products by total synthesis. Starting from 1970th medicinal applications of corticosteroids gradually diminished, whereas growing attention was given to the development of hormonal contraceptives suitable for general application. Several synthetic modifications of Norethisterone and Levonorgestrel were developed and produced in a large scale. Another class of oral contraceptives stem from the steroid total synthesis developed in the Russell Uclaf laboratories. Structurally these compounds are characterized by 19-norsteroid core and the presence of bulky substituent at the position 11ß, as 4-(N,N-dimethylamino)phenyl- in Mifepristone (RU 486). The synthesis of 19-norpregnane derivatives bearing at the position 11ß various large aromatic or alphatic groups, which currently is receiving a great deal of attention, is considered.
    Źródło:
    Wiadomości Chemiczne; 2021, 75, 5-6; 677-753
    0043-5104
    2300-0295
    Pojawia się w:
    Wiadomości Chemiczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Leczenie skojarzone astmy wziewnymi glikokortykosteroidami i β2-agonistami
    Treatment of asthma using combination of inhaled corticosteroids and β2-agonist
    Autorzy:
    Grzelewska-Rzymowska, Iwona
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1031414.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Medical Communications
    Tematy:
    asthma
    combination therapy
    inhaled corticosteroids
    long acting β2-agonist
    maintenance and reliever medication
    astma
    wziewne glikokortykosteroidy
    długo działający β2-agoniści
    leczenie kombinowane
    leczenie przewlekłe i „na żądanie”
    Opis:
    This review assesses the evidence regarding the use asthma-treatment with combination long-acting β2-agonist (LAβA) and inhaled corticosteroid (ICS). The first line-treatment in asthma is inhaled corticosteroid. The integral part of asthma management is β2-agonist, which present the strongest bronchodilators. Currently, two long-acting β2-agonist – salmeterol and formoterol are widely available. Recently several clinical studies have proved that LAβAs in combination with ICS are effective and safe option in asthma management. GINA guidelines recommend the addition of LAβAs to a low and medium dose ICS, when low doses of ICS do not allow to achieve control of asthma symptoms. From some clinical trials we have knowledge that LAβAs given in combination with ICS demonstrate that addition LAβAs is more beneficial in control asthma symptoms than doubling dose of ICS. Asthma is a chronic inflammatory disease of the airways with their hyperresponsiveness. The clinical course of asthma is usually different in different patients and even in the same subject. In normal clinical practice, a maintenance dose of ICS appropriate to the severity of the patient’s asthma of either combination of ICS and LAâA is administered twice daily, and a separate â2-agonist (SAâA – short acting â2-agonist) is used as needed to relieve asthma symptoms. Recently a new model of combination of ICS budesonide and LAâA (formoterol) in one inhaler has been proposed. This model is called SMART (Single Maintenance and Reliever Therapy). In this treatment concept combination budesonide/formoterol in one inhaler is used for both maintenance and as-needed therapy for symptoms relief, without a separate rescue medication. Several clinical trials have shown that SMART method reduced the risk of severe exacerbations and was well tolerated. This method has a beneficial role in patients who remain symptomatic despite treatment with combination maintenance therapy.
    Dokonany w tym artykule przegląd badań ocenia dowody dotyczące leczenia astmy kombinacją wziewnych glikokortykosteroidów (wGKS) i długo działających β2-agonistów (LAβA). Za leki pierwszego wyboru w astmie uznaje się wGKS. Integralną częścią leczenia astmy są β2-agoniści, najsilniejsze leki rozszerzające oskrzela. Obecnie dostępne są dwa leki z grupy długo działających β2-agonistów – formoterol i salmeterol. W kilku badaniach klinicznych udowodniono, że kombinacja wGKS i LAβA stanowi skuteczną i bezpieczną opcję w leczeniu astmy. Raporty GINA zalecają dodanie LAβA do małych i średnich dawek wGKS, co pozwala na uzyskanie kontroli astmy. Także z badań klinicznych uzyskaliśmy wiedzę, że kombinacja wGKS i LAβA daje większe korzyści w kontroli objawów astmy niż dwukrotnie większa dawka wGKS. Astma jest przewlekłą chorobą zapalną z rozwojem nadreaktywności oskrzeli. Przebieg kliniczny astmy jest zazwyczaj inny u różnych chorych, a nawet u tej samej osoby. W praktyce klinicznej choremu zaleca się podawanie stałych dawek wGKS, odpowiednich do stopnia ciężkości astmy, lub kombinacji wGKS i LAβA dwa razy dziennie i dodatkowo krótko działającego β2-agonisty „według potrzeby” (lub „na żądanie”) dla złagodzenia objawów astmy. Ostatnio wprowadzono nowy model stosowania kombinacji wGKS i LAβA (budezonid/formoterol) – tzw. SMART (Single Maintenance and Reliever Therapy). Jest to połączenie leków według koncepcji SMART stosowane zarówno w leczeniu przewlekłym dwa razy dziennie, jak i „według potrzeby” dla złagodzenia objawów bez dodatkowego stosowania leków tylko przynoszących ulgę. Badania kliniczne wykazały, że metoda SMART zmniejsza ryzyko ostrych zaostrzeń i jest dobrze tolerowana. Metoda ta ma korzystne działanie u pacjentów, u których utrzymują się objawy astmy pomimo leczenia kombinacją leków stosowanych tylko w leczeniu przewlekłym.
    Źródło:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna; 2009, 5, 3; 178-185
    1734-1531
    2451-0742
    Pojawia się w:
    Pediatria i Medycyna Rodzinna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-9 z 9

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies