Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "contemporary Polish theatre" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Muzyka górą? Dziesięć wydarzeń teatralnych 2010 roku
    Autorzy:
    Mikołajczyk, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/510737.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    contemporary Polish theatre
    musical theatre
    drama
    Opis:
    Music Dominates? Ten Theatrical Events of the Season 2010/2011
    Źródło:
    Postscriptum Polonistyczne; 2011, 2(8); 283-295
    1898-1593
    2353-9844
    Pojawia się w:
    Postscriptum Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Teatr bieżącej interwencji w praktyce
    Theatre of Immediate Intervention in Practice
    Autorzy:
    Kostaszuk-Romanowska, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/951646.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet w Białymstoku. Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku
    Tematy:
    contemporary Polish theatre
    immediate intervention theatre
    public sphere
    theatrical formulas
    Opis:
    The text develops further the author’s previous article Theatre of Immediate Intervention in Theoretical Recognition. In presenting the stage performances which follow the previously defined formula, she analyses the means of theatrical expression. Furthermore, she demonstrates how theatre invents the ways to comment on such contemporary social problems as homelessness, the situation of Polish soldiers returning from Iraq, working conditions in large production plants, or the situation of tenants evicted by the new housing estate owners. These stage productions often become theatrical events, engaging public opinion and launching a real intervention into the life of the community. Additionally, the author attempts to situate the “theatre of immediate intervention” in contemporary theatre and in public sphere.
    Źródło:
    Białostockie Studia Literaturoznawcze; 2015, 6
    2082-9701
    2720-0078
    Pojawia się w:
    Białostockie Studia Literaturoznawcze
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dogonić świat. Musical i teatr muzyczny w Polsce po 1989 roku
    Catch up with the World. Musical and Musical Theatre in Poland after 1989
    Autorzy:
    Mikołajczyk, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/511144.pdf
    Data publikacji:
    2011
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    Polish contemporary theatre development of theatre in Poland commercial theatre
    musical
    Opis:
    Musical theatre in Poland entered a new stage in its history after 1989. Being forced to exist in a new economical situation, it had to develop a new organization model, different from the one it was using for last 45 years. Managing directors of such theatres as Musical Thea-tre in Gdynia, Musical Theatre Roma in Warsaw or Musical Theatre in Wrocław reformed their institutions, introducing strategies present in the Western theatrical world, for example castings for performers, giving up permanent theatrical groups etc. In theatres in Gdynia, Warsaw and in Rozrywka Theatre in Chorzów many Polish premieres of worldwide known musicals took place. Artistic and technical quality of Musical Theatre Roma in Warsaw reached the levels of European theatres of that type. Theatre in Wrocław, that has changed its name into Musical Theatre Capitol, became the leading centre of sophisticated musical theatre. Wojciech Kościelniak, connected with theatres in Gdynia and Wrocław, has directed many new and original musicals, based usually on outstanding literary works. Kościelniak is one of the most interesting personalities of contemporary Polish musical theatre.
    Źródło:
    Postscriptum Polonistyczne; 2011, 2(8); 111-122
    1898-1593
    2353-9844
    Pojawia się w:
    Postscriptum Polonistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Reżyserka w teatrze. Władza w teatrze i możliwości zmiany modelu pracy na przykładzie procesu twórczego podczas realizacji spektaklu „M.G.” w Teatrze Polskim w Warszawie
    Female Director in a Theatre. Power in theatre and possibilities to change the model of work based on the example of the creative process during the production of M.G. at Teatr Polski in Warsaw
    Autorzy:
    Strzępka, Monika
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2079052.pdf
    Data publikacji:
    2022-06
    Wydawca:
    Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu
    Tematy:
    feminism
    institutional criticism
    contemporary history of Polish theatre
    theatre ensembles
    public theatre
    Opis:
    This piece of work is an attempt, grounded in artistic practice, to describe several key aspects of the mechanisms of hierarchy, power and violence in Polish theatre taking into account the perspective of a woman director. These mechanisms are currently the subject of theoretical studies and discussions within the community. In this paper I would like to propose a look “from the inside.” There is a historical and theoretical part followed by an attempt to analyse the mechanisms of power-sharing in theatre based on a discussion on competitions for the position of theatre manager, taking into consideration the criteria that discriminated against women for years, and the unspoken assumptions. This is followed by a self-reflection on the evolution of the author’s own working methods as a director with almost twenty years of artistic experience, and finally a description of the hierarchical relationships between an actress, a director and a manager, and of the political mechanisms involved. The second part of the paper is empirical in nature and is based primarily on the author’s experience of working at the Teatr Polski in Warsaw as well as her active participation in professional and public debate. It also describes the tension between the possibility of individual professional success and the permanence of anachronistic and violent systemic mechanisms of functioning of the institution of theatre.
    Źródło:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna; 2022, 169-170; 33-74
    2720-0043
    Pojawia się w:
    Didaskalia. Gazeta Teatralna
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Co mówi kostium? Idea, etyka, moda – wybrane wizerunki Hamleta w polskim teatrze najnowszym
    What the costume says? Idea, ethics, fashion – chosen Hamlet’s images in Polish Contemporary Theatre
    Autorzy:
    Świąder-Puchowska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339603.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    Hamlet
    Szekspir
    polski teatr najnowszy
    kostium
    Shakespeare
    Polish contemporary theatre
    costume
    Opis:
    W artykule przedstawiono analizę kilku wybranych, istotnych realizacji Hamleta Williama Szekspira, powstałych na polskich scenach w ciągu ostatnich dwudziestu lat, w interpretacji następujących twórców: Krzysztof Warlikowski, Jan Klata, Radosław Rychcik i Krzysztof Garbaczewski. Celem autorki jest ukazanie, jak interpretacja reżyserów i ich koncepcje, dotyczące postaci oraz całego dramatu (także te etyczne), znajdują swoje odzwierciedlenie w kostiumie głównego bohatera, będącym istotnym elementem komunikatu scenicznego, i odwrotnie – jak strona wizualna postaci Hamleta „odbija” główne trendy w interpretowaniu klasyki w polskim teatrze współczesnym.
    The analysis presents a few selected important Polish theatre interpretations of Hamlet by William Shakespeare, realized during last twenty years by Krzysztof Warlikowski, Jan Klata, Radosław Rychcik and Krzysztof Garbaczewski. The main issue is to show how director’s interpretation and ideas are manifested in the costumes and creation of Hamlet’s character in each performance. And the other way around – how visual part of presenting each Hamlet expresses main trends in interpreting classics in Polish contemporary theatre in general.
    Źródło:
    Media Biznes Kultura; 2018, 1(4); 35-44
    2451-1986
    2544-2554
    Pojawia się w:
    Media Biznes Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Polskie głosy w dyskusji o niemieckiej przeszłości w dwóch inscenizacjach Kamienia Mariusa von Mayenburga
    Polnische Stimmen in der deutschen Diskussion zur Erinnerungsarbeit in zwei Theateraufführungen von Marius von Mayenburgs Stück Der Stein
    Polish voices about German history on the bases of two Polish productions of The Rock by Marius von Mayenburg
    Autorzy:
    ŁAPICKA, Kamila
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/784327.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Humanistyczno-Przyrodniczy im. Jana Długosza w Częstochowie. Wydawnictwo Uczelniane
    Tematy:
    Marius von Mayenburg
    Der Stein
    deutsches Gegenwartsdrama
    polnisches zeitgenössisches Theater
    Kamień
    współczesny dramat niemiecki
    współczesny teatr polski
    The Rock
    contemporary German drama
    contemporary Polish theatre
    Opis:
    Marius von Mayenburg (born in 1972) is one of the most influential contemporary German playwrights. He is also a stage director and translator who works with the Schaubühne am Lehniner Platz in Berlin. He is an artist with the faith in history, as well as in the character. One of the consequences of this faith is The rock, a play written in 2008. This paper examines the Polish productions of this play. The first one was directed by Adam Nalepa and staged at Teatr Wybrzeże in Gdańsk in 2009. This performance was followed by a produc-tion directed by Grzegorz Wiśniewski, staged by the students at the Łódź Film School in 2014 and presented at the Studyjny Theatre. The two productions differ greatly on every level including adherence to the original text, choice of space, as well as acting style
    Marius von Mayenburg (geb. 1972) ist einer der bedeutendsten deutschen Gegenwartsdramatiker, ebenso wie Regisseur und Übersetzer, der mit dem Berliner Theater Schaubühne am Lehniner Platz zusammenarbeitet. Ein Schriftsteller, der an die Geschichte und an seine Helden glaubt. Ein Ergebnis davon ist das Drama Der Stein, das im Jahre 2008 geschrieben wurde. Im vorliegenden Text werden zwei polnische Theateraufführungen gründlich untersucht, einerseits die Uraufführung im Theater Wybrzeże Gdańsk (2009), unter der Regie von Adam Nalepa, sowie andererseits die Diplomaufführung der Studenten der Filmhochschule in Łódź (2014), bei der Grzegorz Wiśniewski Regie führte und das Stück im Theater Studyjny aufgeführt wurde. Die Bühnendarbietungen unterscheiden sich in jeder Hinsicht voneinander, angefangen vom Text, über die Wahl des Spielraums, bis hin zum Spiel der Schauspieler.
    Marius von Mayenburg (ur. 1972), jeden z najważniejszych niemieckich dramatopisarzy współczesnych, jest również reżyserem i tłumaczem współpracującym z berlińską sceną Schaubühne am Lehniner Platz. To artysta, który wierzy w historię i wierzy w postać. Jednym z owoców tej wiary jest Kamień, sztuka napisana w roku 2008. Artykuł proponuje analizę dwóch polskich inscenizacji Kamienia. Pierwsza została wystawiona w roku 2009 w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku w reżyserii Adama Nalepy. Druga powstała pięć lat później jako spektakl dyplomowy studentów Łódzkiej Szkoły Filmowej. Na scenie Teatru Studyjnego przygotował ją Grzegorz Wiśniewski. Oba spektakle różnią się znacząco na wielu poziomach, począwszy od stopnia wierności wobec tekstu, poprzez wybór przestrzeni, na stylu aktorstwa skończywszy.
    Źródło:
    Transfer. Reception studies; 2018, 3
    2451-3334
    Pojawia się w:
    Transfer. Reception studies
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niemiecki skansen w teatrze polskim?
    German museum in Polish theatre?
    Autorzy:
    Leyko, Małgorzata
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/968538.pdf
    Data publikacji:
    2015
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    contemporary Polish drama/theatre
    contemporary German drama/theatre
    transculturality
    współczesny dramat/teatr polski
    współczesny dramat/teatr niemiecki
    sieć kulturowych powiązań
    Opis:
    Artykuł dotyczy wpływów teatru niemieckiego na teatr polski w ostatnim ćwierćwieczu. Dla opisania tego zjawiska posłużono się koncepcją sieci kulturowych Wolfganga Welscha. Pozwala ona uchwycić różne zjawiska mające udział w przepływach i wymianach między kulturami. Zastosowanie tej koncepcji do badania relacji między teatrem polskim i niemieckim pozwoliło uwzględnić zarówno przepływ technik dramatopisarskich, estetyk i praktyk teatralnych, jak i własnych doświadczeń polskich twórców. W tym świetle czerpanie przez naszych dramatopisarzy i reżyserów z osiągnięć ich niemieckich kolegów nie powinno być postrzegane jako mechaniczne naśladownictwo, lecz jako jedna z nici w sieci interkulturowych powiązań.
    The paper concerns the influence of German drama and theatre on the theatre work in Poland after 1989. It is an attempt to capture the mechanism of this phenomenon and to test theoretical tools to describe and interpret it. Wolfgang Welsch’s concept of transculturality (1992) has been employed, with its assumption that homogeneity is a constitutive feature of neither the contemporary multicultural societies nor contemporary cultures any longer, and that the former formula of the whole has been replaced by the formula of differentiation. Taking into consideration Welsch’s thesis that contemporary cultures are characterised by blending and mutual permeation, selected examples were presented to illustrate the impact of German drama-theatre practice on Polish theatre: the dynamic development of the young drama, the ways of understanding national drama and the emergence of political theatre as a new phenomenon in the Polish tradition.
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica; 2015, 08; 231-239
    1427-9681
    2353-4834
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Rossica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Uruchomiona Plastyka. Elementy Praktyki i Idei Bauhausu w Działalności i Twórczości Gdańskich Teatrów Niezależnych
    Art in Movement. The Elements of the Practice and Ideas of Bauhaus in the Activities and Performances of Gdańsk Independent Theatres
    Autorzy:
    Świąder-Puchowska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1015443.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Akademia Sztuk Pięknych w Gdańsku
    Tematy:
    bauhaus
    polski teatr współczesny
    polski teatr niezależny
    taniec
    teatr narracji plastycznej
    polish contemporary theatre
    polish independent theatre
    dance
    theatre of visual narrative
    Opis:
    Artykuł jest próbą wskazania w działalności i spektaklach wybranych gdańskich teatrów niezależnych bezpośrednich inspiracji, ale i bardziej odległych analogii do spuścizny Bauhausu m.in. na poziomie organizacyjnym, artystycznym, a także jeśli chodzi o kontekst społeczno-polityczny. Autorka skupia się zarówno na praktyce, jak i ideach, które mogły być świadomie bądź nieświadomie podejmowane przez twórców pierwszych gdańskich teatrów studenckich z lat pięćdziesiątych dwudziestego wieku i grup działających w kolejnych dekadach, aż po początek dwudziestego pierwszego wieku: Bim-Bomu, Cyrku Rodziny Afanasjeff, Co To, Galerii, Ą, Teatru Ekspresji, Teatru Snów i Teatru Dada von Bzdülöw. Wpływ poszukiwań Bauhausu objawił się najpełniej, przede wszystkim w fascynacji Jerzego Krechowicza, twórcy Teatru Galeria eksperymentami László Moholy-Nagy’a. Na poziomie widowisk, proponowanych przez przywołane tu gdańskie teatry niezależne, pobrzmiewające w nich mniej lub bardziej odległe analogie i nawiązania do poszukiwań scenicznych Bauhausu układają się w dwa przenikające się w realizacjach poszczególnych grup nurty, które autorka omawia – narracji plastycznej i tańca/ruchu. Zasadniczą kwestią wydaje się fakt, że teatr, zarówno w Bauhausie, jak i w pierwszych gdańskich grupach studenckich, był tworzony i zmieniany głównie przez artystów plastyków, a nie przez ludzi teatru. Dla gdańskich teatrów studenckich pierwszego okresu charakterystyczna była właśnie dominacja aspektu plastycznego, wręcz pewna malarskość, co miało się utrzymać później w znacznym stopniu jako pewien rys charakterystyczny gdańskich grup niezależnych. Autorka, przyjmując za Zbigniewem Taranienką, że teatr narracji plastycznej został w pełni stworzony w teorii i zrealizowany w praktyce przez twórców Bauhausu, głównie Oskara Schlemmera i Moholy-Nagy’a, umieszcza gdańskie teatry plastyków na tej linii tradycji poszukiwań scenicznych, w których, jak pisał badacz, „Uruchomiona plastyka pełni (…) nadrzędną funkcję konstrukcyjną i określa treści.” Celem niniejszego szkicu jest wskazanie, jak poszczególne elementy, zbliżone do tych z praktyki i koncepcji formacji stworzonej przez Gropiusa, są obecne w innych odsłonach, innym czasie i miejscu oraz w odmiennych, niesionych przez nie kontekstach, które tekst prezentuje w syntetycznym ujęciu.
    This article is an attempt to indicate, in the activities and performances of selected Gdańsk-based independent theatre ensembles, direct inspiration, along with more remote analogies to the legacy of the Bauhaus, in terms of (among other things) organizational and artistic issues, as well as with regard to the sociopolitical context. The author also focuses on practice and on ideas that might, consciously or unconsciously, have been taken up by the founders of the first Gdańsk student theatres of the 1950s and by alternative theatre groups of the subsequent decades, until the beginning of the twenty-first century. The latter include Bim-Bom, Cyrk Rodziny Afanasjeff (The Afanasjeff Family Circus), Co To (What’s That), Galeria Ą (Ą Gallery), Teatr Ekspresji (Theatre of Expression), Teatr Snów (The Theatre of Dreams) and Teatr Dada von Bzdülöw (The Dada von Bzdülöw Theatre). The influence of the artistic research of the Bauhaus was most entirely revealed, above all, in the fascination of Jerzy Krechowicz, the founder of Teatr Galeria, with the experiments of László Moholy-Nagy. With regard to the performances that were proposed by the independent Gdańsk theaters mentioned above, their more or less distant analogies and references to Bauhaus's stage experiments form two strands, which intertwine in the activity of individual groups, namely that of visual narrative and that of dance/movement – these are discussed by the present author. What appears to be the main issue is the fact that in the Bauhaus as well as in the first university student groups in Gdańsk, this theatre was created and transformed mainly by visual artists and not by “theatre people”. What was characteristic for the Gdańsk student theatres of the first period was this dominance of visual art, even a certain pictoriality, which remained to a large extent as a characteristic feature of independent groups from Gdańsk. With the assumption (after ZbigniewTaranienko) that the theatre of visual narrative was entirely created in theory and realized in practice by the artists of the Bauhaus, mainly by Oskar Schlemmer and by Moholy-Nagy, the author situates Gdańsk theatres within such a tradition of theatrical experimentation, in which "The art in movement fulfills (...) the superior structural function and determines the content." The purpose of this text is to demonstrate how individual elements, similar to those of the practice and of Gropius’s concept of formation are visible in various scenes, in different times and places, and in other contexts, which this text demonstrates in a concise manner.
    Źródło:
    Sztuka i Dokumentacja; 2020, 23; 35-41
    2080-413X
    Pojawia się w:
    Sztuka i Dokumentacja
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Dzieci Chaplina. Filmowe tropy w działalności gdańskich teatrów studenckich lat 50. i 60. XX wieku (Bim-Bom)
    Chaplin’s children. Movie paths in Gdansk student theatres of 50. and 60. of the XXth century (Bim-Bom)
    Autorzy:
    Świąder-Puchowska, Barbara
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/31339616.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Gdański. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego
    Tematy:
    polski teatr współczesny
    gdańskie teatry studenckie
    Bim-Bom
    Cyrk Rodziny Afanasjeff
    Co To
    Polish contemporary theatre
    Gdansk student theatres
    Opis:
    W artykule zaprezentowano kilka najważniejszych gdańskich teatrów studenckich lat 50. i 60. XX wieku – Cyrk Rodziny Afanasjeff, Co To, a zwłaszcza Bim-Bom. Jego celem jest przedstawienie roli filmu i kina w działalności tych grup (przede wszystkim ostatniej z nich). W tekście zobrazowano także kontekst powstawania w latach 50. XX wieku w Polsce Dyskusyjnych Klubów Filmowych, będących jednymi z nowych miejsc skupiających rodzącą się właśnie kulturę młodzieżową i studencką. Opisane w artykule przykłady z programów Bim-Bomu pokazują, jak filmowe dzieła zmieniały nie tylko sposób budowania widowisk teatralnych (za sprawą środków i estetyki filmowej), lecz także inspirowały humanistyczny przekaz i wartości (zwłaszcza w wydaniu Charliego Chaplina i Vittorio de Siki), prezentowane przez twórców teatrów studenckich.
    This article discusses several important Gdansk student theatres of 50. and 60. of the XXth century: ‘Bim-Bom’, ‘Cyrk Rodziny Afanasjeff’, ‘Co To’. The aim of this article is to show the role of movie and cinema in those theatres work (especially Bim-Bom). The text also presents context of formatting in 1950s of the XXth century in Poland Film Disciussion Clubs, which were one of new places gathering youth and student culture, that was just born during that time. Examples of ‘Bim-Bom’ programs presented in the article show how movies changed the way of creating theatre performances and inspired humanistic ideas and values (especially the one realised by Charlie Chaplin and Vittorio de Sica), presented by student theatres creators.
    Źródło:
    Media Biznes Kultura; 2018, 2(5); 159-168
    2451-1986
    2544-2554
    Pojawia się w:
    Media Biznes Kultura
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Nowe przestrzenie subiektywności: Radiowy genotyp dramaturgii współczesnej
    New Spaces of Subjectivity: Radio Genotype of Contemporary Dramaturgy
    Autorzy:
    Kopciński, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/36147849.pdf
    Data publikacji:
    2019
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Polski Teatr Radiowy
    polski dramat współczesny
    dramat polski po 1989
    dramaturgia polska
    Polish Radio Theatre
    Polish drama after 1989
    contemporary Polish drama
    Polish dramaturgy
    Opis:
    Artykuł dowodzi, że najważniejszym bohaterem nowej polskiej dramaturgii stał się sam dyskurs dramatyczny, uwolniony spod reżimu tekstowej struktury i tradycyjnej organizacji. Autor przekonuje, że zapisywane w postaci językowego streamingu dramatyczne kolaże, montaże i hybrydy swoim kształtem odwzorowują sposób komunikowania się ludzi współczesnych w zmediatyzowanej rzeczywistości. Naczelną cechą tego procesu jest wielokanałowość przekazu, którą autor skojarzył z nowymi technologiami zapisu dźwięku, jego nadawania i odbioru w słuchowisku radiowym (system dźwięku przestrzennego 5.1). Porównanie poetyki dramatów współczesnych z utworami pisanymi specjalnie dla radia (takich autorów jak Tomasz Man czy Krzysztof Czeczot) ujawnia zaskakujące zbieżności, wśród których najważniejszą jest głęboka subiektywizacja świata przedstawionego dramatu. Analizując utwory Mariusza Bielińskiego (i wspominając twórczość Zyty Rudzkiej, Artura Pałygi, Weroniki Murek czy Mateusza Pakuły), autor formułuję tezę o radiowym genotypie nowej polskiej dramaturgii, która rzadko pojawia się na scenach, za to bardzo często realizowana jest w Teatrze Polskiego Radia.
    According to Jacek Kopciński, the dramatic discourse itself, released from the regime of textual structure and traditional arrangement, has become the protagonist of new Polish dramaturgy. The author argues that the dramatic collages, assemblies and hybrids, recorded in the form of linguistic streaming, reflect the way in which people communicate in a mediated reality. The chief characteristic of this process is multi-channel transmission, which the author associated with new technologies of sound recording and its broadcasting and reception in a radio play (5.1 surround sound system). A comparison of the poetics of contemporary drama with works written especially for the radio (by Tomasz Man or Krzysztof Czeczot) reveals some surprising similarities; most importantly, the deep subjectivisation of the represented world of the play. When analysing works by Mariusz Bieliński (and mentioning the works of Zyta Rudzka, Artur Pałyga, Weronika Murek and Mateusz Pakuła), the author puts forward a thesis about the radio genotype of the new Polish drama, which is rarely staged, but is often performed in the Polish Radio Theatre.
    Źródło:
    Pamiętnik Teatralny; 2019, 68, 2; 23-40
    0031-0522
    2658-2899
    Pojawia się w:
    Pamiętnik Teatralny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies