Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

Wyszukujesz frazę "antimilitarism" wg kryterium: Temat


Wyświetlanie 1-2 z 2
Tytuł:
Polscy antymilitaryści i pacyfiści u progu I wojny światowej
Autorzy:
Kasprzycki, Remigiusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2083440.pdf
Data publikacji:
2022-01-07
Wydawca:
Uniwersytet Pedagogiczny im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie
Tematy:
antimilitarism
pacifi sm
Warsaw
Krakow
association
antymilitaryzm
pacyfi zm
Warszawa
Kraków
stowarzyszenie
Opis:
Na początku XX wieku wśród Polaków żyjących w trzech państwach zaborczych znaleźć można było nielicznych radykalnych zwolenników antymilitaryzmu, a także nieco większą grupę zwolenników pacyfizmu. Latem 1906 roku w Warszawie za zgodą władz rosyjskich powstało Polskie Stowarzyszenie Przyjaciół Pokoju, W XX wieku pierwsze rodzime, a zarazem umiarkowane stowarzyszenie pacyfistyczne, które propagowało na ziemiach polskich światowy pokój. W latach 1910–1911 organizacje o podobnej społeczno-politycznej proweniencji, choć jeszcze mniej liczne utworzono w Krakowie. W Warszawie, jak i Krakowie sympatycy pacyfizmu wywodzili się ze środowisk inteligenckich, kręgów konserwatywno-ziemiańsko-endeckich. W miarę zbliżania się wybuchu I wojny światowej współpraca warszawskich jak i krakowskich pacyfistów stawała się coraz trudniejsza. Program tej nielicznej grupy zwolenników pokoju nigdy nie zyskał szerokiego poparcia społecznego. Po zakończeniu I wojny światowej kręgi konserwatywne, ziemiańskie, a zwłaszcza narodowych demokratów całkowicie zdystansowały się od idei pacyfizmu. 
At the beginning of the twentieth century, one could fi nd few radical antimilitarists and only a slightly larger group of pacifi sts within the Polish population of the three partitioning states. In the summer of 1906, with the permission of the Russian government, the Polish Association  of the Friends of Peace was created, which was the fi rst moderate pacifi st institution in the Polish lands that promoted world peace. In the years 1910–1911, some less numerous pacifist associations of similar social and political origins appeared in Kraków. For in both Warsaw and Kraków, supporters of pacifi sm came from the milieu of the intelligentsia and from conservative, landowner, and National Democracy circles. As World War I approached, the cooperation between Warsaw and Kraków pacifi sts grew more diffi cult. The program of this small group of supporters of peace never enjoyed much social support. After the global conflict, the conservatives, landowners, and especially National Democrats distanced themselves from the idea of pacifism.
Źródło:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne; 2022, 13; 111-126
2450-4475
Pojawia się w:
Res Gestae. Czasopismo Historyczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kultura strategiczna Japonii
Autorzy:
Ziętek, Agata
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/624742.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
Tematy:
strategic culture, Japan, Shinzō Abe, institutional antimilitarism, pro-active pacifism
kultura strategiczna, Japonia, Shinzō Abe, instytucjonalny antymilitaryzm, proaktywny pacyfizm
Opis:
The purpose of the article is calling attention on the role of Japan in forming in the Asia and Pacific region new international order, by a prism of its strategic culture. Therefore, it is necessary to answer the question if by the reason of its both economic and technological might is Japan able for playing full-dimension role of world-power? Or playing that role is limited by strategic culture of Japan? What are the factors of Japan’s strategic culture in the past and presently? In the paper the author verifies the following hypothesis – Japan’s strategic culture is changing in spite of internal institutional antimilitarism.
Celem artykułu jest zwrócenie uwagi na rolę Japonii w kształtowaniu się nowego ładu międzynarodowego w regionie Azji i Pacyfiku, przez pryzmat jej kultury strategicznej. Konieczne jest zatem udzielenie odpowiedzi, czy z racji swej potęgi gospodarczej i technologicznej Japonia jest predysponowana do odgrywania roli pełnowymiarowego mocarstwa? Czy odgrywanie takiej roli jest ograniczane przez kulturę strategiczną Japonii? Jakie były w przeszłości i jakie są obecnie uwarunkowania jej kultury strategicznej? Przyjmuję następującą tezę: kultura strategiczna Japonii zmienia się mimo wewnętrznego instytucjonalnego antymilitaryzmu.
Źródło:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych; 2016, 11, 3
1896-8279
Pojawia się w:
Teka Komisji Politologii i Stosunków Międzynarodowych
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
    Wyświetlanie 1-2 z 2

    Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies