Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sobór Watykański II" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
Wyświetlanie 1-15 z 184
Tytuł:
Znaki czasu. Próba definicji w świetle polskich publikacji teologicznych po Soborze Watykańskim II
Autorzy:
Fiałkowski, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1015976.pdf
Data publikacji:
2011-01-01
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
znaki czasu
Sobór Watykański II
teologia
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2011, 12; 195-204
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Zasady interpretacji uchwał Soboru Watykańskiego II dotyczących małżeństwa
Die Prinzipien der Interpretation der Schlubdokumente des. 2. Vatikanischen Konzils bezüglich der ehe
Autorzy:
Sztychmiler, Ryszard
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/663351.pdf
Data publikacji:
1994
Wydawca:
Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie
Tematy:
małżeństwo
Sobór Watykański II
marriage
Second Vatican Council
Opis:
Das Hauptdokument des 2. Vatikanischen Konzil zur Eheproblematik ist Gaudium et spes. In dem Beitrag sind vier Gründe für die Notwendigkeit der Formulierung der Interpretationsregeln des 2. Vaticanums gegeben. Nach ersten zwei Punkte, wo Charakter der Konzilsaussagen und ihre verpflichtende Kraft bezeichnet sind, in drittem Punkt sind sieben Hauptprinzipien der Interpretation der Konzilsaussagen formuliert. Unter anderen sind es folgende: 1) auch in Konzilsaussagen, die keine Fachtermine benützen, die wichtige doktrinelle und normative Inhalte sind; 2) nicht zu enge und nicht zu breite Interpretation unternehmen: 3) in Auslegung der Konzilstexte besonders berücksichtigen: der näheren und weiteren Kontext, kanonistische Tradition, das heißt - andere kirchliche Lehramt Aussagen (can 6 § 2 CIC), Aufgabe der Kirche und des Kirchenrechts, den “Geist des Konzils", die Absicht des Konzils die Ehelehre zu erneuern (nicht zu wiederholen und nicht zu ändern), daß die Konzilsaussagen ihre weitere Entwicklung haben.
Źródło:
Ius Matrimoniale; 1994, 5; 9-18
1429-3803
2353-8120
Pojawia się w:
Ius Matrimoniale
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Second Vatican Council Fathers and Their Concern about Catholic Biblical Studies
Troska Ojców Soboru Watykańskiego II o biblistykę katolicką
Autorzy:
Bogacz, Roman
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/671948.pdf
Data publikacji:
2013
Wydawca:
Polskie Towarzystwo Teologiczne
Tematy:
The Second Vatican Council
biblical studies
Sobór Watykański II
biblistyka
Opis:
Artykuł ukazuje znaczny rozwój myślenia teologicznego i biblijnego na przestrzeni od początku XX wieku aż do zakończenia obrad Soboru Watykańskiego II. Zaistniałe napięcia pomiędzy naukami przyrodniczymi a biblistyką, a następnie pomiędzy naukami historycznymi a kwestią prawdy historycznej zawartej w Biblii stały się powodem licznych sporów i trudności, z którymi teologowie katoliccy nie umieli sobie poradzić. Dodatkowo trudności stawały się jeszcze bardziej nabrzmiałe z powodu zbyt daleko idących wniosków wyciąganych przez egzegetów protestanckich, stwierdzających między innymi, że na podstawie Ewangelii nic więcej nie można powiedzieć o Jezusie historycznym jak tylko tyle, że istniał (R. Bultmann). Bardzo systematyczna i wytrwała praca Ojców Soboru doprowadziła do sformułowania Konstytucji Dogmatycznej o Objawieniu Bożym Dei Verbum. Dokument ten przede wszystkim ukazał, na czym polega Boże Objawienie, a także otworzył szeroko drzwi dla wszelkich naukowych badań prowadzonych przez biblistów i teologów katolickich.
The article presents the significant development of theological and biblical thinking since the beginning of the 20th century until the end of the Second Vatican Council. The tension between natural sciences and Biblical Studies, and thenceforth between historical studies and the matter of historical truth in the Bible, became the cause of numerous disputes, and controversies that Catholic theologians could not manage. Additional difficulties were caused by dubious conclusions of the Protestant exegetes, who stated that based on the Gospels there is only one reliable fact about the historical Jesus – the fact that he had existed (R. Bultmann). The very systematic and persistent work of the Council Fathers led to the formulation of the Dogmatic Constitution on Divine Revelation Dei Verbum. This document described the nature of Divine Revelation and acknowledged all scientific research of the Catholic theologians and biblical scholars.
Źródło:
Ruch Biblijny i Liturgiczny; 2013, 66, 3
2391-8497
0209-0872
Pojawia się w:
Ruch Biblijny i Liturgiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Szlachetny choć nieco naiwny optymizm. Gaudium et spes o kulturze
High-minded, though somewhat gullible optimism Gaudium et Spes on culture
Autorzy:
Potocki, Andrzej
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038193.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
religia
kultura
Sobór Watykański II
religion
culture
Second Vatican Council
Opis:
Autor podejmuje próbę komentarza do fragmentu konstytucji duszpasterskiej Gaudium et spes dotyczącego kultury. To rozdział drugi części drugiej zatytułowany Należyty sposób podnoszenia poziomu kultury. Komentarz jest pisany po pięćdziesięciu latach od przyjęcia dokumentu przez Vaticanum II, ale nie chce być jego jubileuszowym uczczeniem. Ma być przede wszystkim spojrzeniem na soborowe dzieło z perspektywy tego, co działo się w kulturze przez minione pół wieku. Autor wydobywa niebywały optymizm ojców soborowych. Kulturę odnoszą oni do doskonałości osoby ludzkiej, do dobra wspólnoty i całej społeczności ludzkiej. Upatrują w niej narzędzie doskonalenia uzdolnień człowieka i sposobu jego bycia z innymi. Konstatują, że rośnie liczba mężczyzn i kobiet świadomych, że są twórcami kultury swojej wspólnoty. Ojcowie soborowi zdają się śpiewać hymn na cześć kultury. Tymczasem wiodący dziś model kultury to kultura masowa, adresowana do mas, czyli do maksymalnie wielu adresatów. Dostosowuje się do nich poziomem, zatem rezygnacją z ambicji kultury wysokiej. Kultura masowa z racji nośnika, z którego w przekazie do mas korzysta, staje się kulturą medialną. Jest kulturą stechnicyzowaną. Jest kulturą na sprzedaż. Pozostaje w rękach mających władzę lub pieniądze. Kultura dawna, zwana ludową, była wybitnie mobilizująca. Charakteryzowała ją tożsamość twórcy i odbiorcy. Kultura masowa-medialna jest z gruntu demobilizująca. Konsument nie musi się wysilać. Kupił produkt i nim się karmi. Ta kultura nie pomaga w rozwoju. Przeciwnie: rozleniwia. Ojcowie soborowi zapowiadali, że będzie inaczej. Ale nie narzekajmy na autorów dokumentu. Raczej na siebie – bo nie podjęliśmy postawionych nam zadań jak należy. My, to jest twórcy kultury i jej odbiorcy.
The author comments upon a fragment of the pastoral constitution Gaudium et Spes concerning culture. This concerns the second chapter of the second part entitled “The Proper Development of Culture”. The commentary is written 50 years after the document was embraced by the Second Vatican Council, yet it is not intended as a jubilee commemoration. It looks at the conciliar work while taking into account what has been going on in culture over the past half century. The author highlights the unusual optimism of the conciliar fathers. He refers culture to the perfection of the human person, to the good of the community and to all of human society. They see in it a tool to perfect human talents and the way of his being with others. They state that the number of men and women aware of the fact that they create the culture of their communities is growing. The conciliar fathers seem to sing a praise hymn to culture. However, the mainstream cultural model of our times is a mass culture, that is, culture addressed to the utmost maximum number of recipients. It adjusts to their level, therefore, it resigns from the ambitions of high culture. Mass culture, due to the mediums it uses, has become media-culture. It is an over-technical culture, a culture which is for sale. It remains in the hands of those who hold power or money. The older culture, so-called “folk-culture”, was distinctively mobilizing. It was characterized by the identity of an artist and a recipient. A mass-media culture is by definition demobilizing. A consumer does not need to make any effort. He buys a product and satisfies himself with it. This type of culture does not help the individual person to grow; on the contrary, it makes him lazy. The conciliar fathers predicted that it would be different. But let us not complain about the authors of the document, rather, we should look at ourselves because we have not taken up the task properly. We, that is the creators and consumers of culture.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 6; 75-91
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Second Vatican Council and Today’s Roman Catholic Church in America
Sobór Watykański II a współczesny Kościół katolicki w Stanach Zjednoczonych
Autorzy:
Pindel, Kamil
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/529142.pdf
Data publikacji:
2012
Wydawca:
Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
Tematy:
Sobór Watykański II
Kościół katolicki w USA
reformacja
wyznania protestanckie
Opis:
Od momentu powstania Stany Zjednoczone były krajem słynącym z wyjątkowej wolności religijnej. Dominowały jednak różnorodne wyznania protestanckie. Pierwsi katolicy przybyli do Ameryki Północnej wraz z Hiszpanami w 1513 r., rozpoczynając pracę misyjną wśród rdzennych mieszkańców. Jednak brytyjscy koloniści, anglikanie i purytanie, przenieśli na grunt amerykański także silny, mające swoje źródło w reformacji, antykatolicyzm. Kościół katolicki nie był główną instytucją religijną w Ameryce Północnej: na początku rewolucji amerykańskiej katolicy stanowili zaledwie 1% obywateli i tylko stan Maryland był w większości katolicki. Szybki rozwój Kościoła rzymskiego w USA rozpoczął się na początku XX wieku, wraz z kolejnymi falami imigracji z krajów katolickich w Europie. W 1928 r. Al Smith był pierwszym katolickim kandydatem na prezydenta, a w 1961 r. cieszący się dużą popularnością katolik John F. Kennedy został prezydentem Stanów Zjednoczonych. Współcześnie obserwuje się dynamiczny rozwój katolicyzmu i zanik postaw antykatolickich, wiele instytucji publicznych czy społecznych zostało założonych przez katolików, katolicy stali się też ważną częścią amerykańskiego dyskursu intelektualnego. Współpraca dyplomatyczna prezydenta Ronalda Reagana i papieża Jana Pawła II przyczyniła się do upadku komunizmu w Europie.
Źródło:
Państwo i Społeczeństwo; 2012, 3; 141-167
1643-8299
2451-0858
Pojawia się w:
Państwo i Społeczeństwo
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Synod biskupów wyrazem kolegialnej troski o Kościół
Synod of Bishops together with collegial care for the Church
Autorzy:
Borucki, Janusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2233657.pdf
Data publikacji:
2022-10-15
Wydawca:
Teologiczne Towarzystwo Naukowe Wyższego Seminarium Duchownego we Włocławku
Tematy:
Second Vatican Council
Synod of Bishops
Sobór Watykański II
Synod Biskupów
Opis:
Refleksja Soboru Watykańskiego II nad episkopatem oraz integralnie z nią związaną zasadą kolegialności stała się ważnym fundamentem teologicznym dla powstania instytucji Synodu Biskupów, a także dla określenia roli i znaczenia tejże instytucji w Kościele posoborowym. Instytucja Synodu Biskupów została powołana przez papieża Pawła VI motu proprio Apostolica sollicitudo z 15 września 1965 r. Jest to z jednej strony dokument erygujący instytucję, a jednocześnie zawiera on elementy normatywne oraz doktrynalne na temat Synodu Biskupów. Synod Biskupów od samego początku swojego istnienia był postrzegany jako miejsce spotkania oraz dialogu Biskupa Rzymskiego i episkopatu. Analizując podstawy prawne regulujące zadania oraz strukturę instytucji Synodu Biskupów należy wymienić następujące dokumenty: motu proprio Apostolica sollicitudo, które stworzyło instytucję; kanony Kodeksu prawa kanonicznego z 1983 r. na temat Synodu Biskupów; regulaminy dotyczące funkcjonowania instytucji: zatwierdzony przez Pawła VI regulamin z 1966 r. wraz z nowelizacjami z 1969 i 1971 r., regulamin zatwierdzony przez papieża Benedykta XVI z 2006 r., oraz aktualnie obowiązujący regulamin zatwierdzony przez papieża Franciszka z 2018 r. Zebrania Synodu Biskupów mogą mieć różny charakter. Konstytucja apostolska Episcopalis communio papieża Franciszka z 2018 r. wyróżnia trzy rodzaje zgromadzeń Synodu Biskupów: Zwyczajne Zebranie Ogólne, jeżeli rozpatrywane są sprawy dotyczące dobra Kościoła powszechnego; Nadzwyczajne Zgromadzenie Ogólne, jeśli kwestie, które mają być ujęte, dotyczą dobra Kościoła powszechnego i wymagają pilnego rozpatrzenia; Zgromadzenie Specjalne, jeśli przedmiotem obrad są kwestie dotyczące głównie jednego lub więcej określonych obszarów geograficznych. Jeżeli jednak Biskup Rzymski uzna to za stosowne, szczególnie ze względów ekumenicznych, może zwołać zgromadzenie synodalne według innego, uznanego przez siebie trybu. W latach 1967–2022 było zwołanych trzydzieści Synodów Biskupów, w tym szesnaście zwyczajnych zgromadzeń ogólnych, trzy zgromadzenia nadzwyczajne, dziesięć zgromadzeń specjalnych oraz jeden poświęcony sytuacji duszpasterskiej w Holandii.
The reflection of the Second Vatican Council on the episcopate and the principle of collegiality connected with it became an important theological foundation for the establishment of the institution of the Synod of Bishops, as well as for the definition of the role and importance of this institution in the post-conciliar Church. The institution of the Synod of Bishop was established by Pope Paul VI, motu proprio Apostolica sollicitudo on September 15, 1965. On the one hand, it is a document establishing the institution, and at the same time it contains normative and doctrinal elements on the subject of the Synod of Bishops. From the very beginning of its existence, the Synod of Bishops was perceived as the place of meeting and dialogue between the Roman Pontiff and the episcopate. When analyzing the legal basis regulating the tasks and structure of the institutions of the Synods of Bishops, the following document should be mentioned; motu proprio Apostolica sollicitudo, witch created the institution; the canons of the 1983 Code of Canon Law on the Synod of Bishops; regulations regarding the functioning of the institution; the regulations of 1966 approved by Paul VI together with the amendments of 1969 and 1971, regulations approved by Pope Benedict XVI of 2006, and the regulations currently in force approved by Pope Francis of 2018. Meeting of the Synod of Bishops may be of a different character. The Apostolic Constitution Episcopalis communio of Pope Francis of 2018 distinguishes three types of assembly of the Synod of Bishops: Ordinary General Assembly when matters concerning the common Church are being considered; The Extraordinary General Assembly, if the matters to be dealt with concern the goad of the universal Church and require urgent consideration; Special Assemblies where the agenda is primarily one or more specific geographic areas. If, however, the Roman Pontiff deems it appropriate, especially for ecumenical reasons, he may convene a synodal assembly according to another procedure which he deems. From 1967 to 2022, thirty Bishops’ Synods were convened, including sixteen ordinary general assemblies, three extraordinary assemblies, ten special assemblies and one dedicated to the pastoral situation in the Netherlands.
Źródło:
Studia Włocławskie; 2022, 24; 429-453
1506-5316
2449-8777
Pojawia się w:
Studia Włocławskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Die kontextuelle und personenbedingte Konzilsrezeption in Polen
Contextual and person-related council reception in Poland
Autorzy:
Polak, Mieczysław
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1018728.pdf
Data publikacji:
2018-12-15
Wydawca:
Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Tematy:
Second Vatican Council
Reception
Polska
Wyszyński
Wojtyła
Sobór Watykański II
recepcja
Polska
Opis:
Artykuł porusza kwestię recepcji nauczania Soboru Watykańskiego II w Polsce. Jest to refleksja duszpasterska, która wskazuje na kontekst społeczno-kulturowy i znaczenie w tym procesie osobowości kościelnych. W pierwszej części niniejszego artykułu podjęto próbę podkreślenia kulturowo-społecznego i politycznego kontekstu recepcji Soboru w Polsce. Stanowią go dwa okresy posoborowej historii Kościoła polskiego – przed przełomem 1989 roku i po nim. Druga część ma ukazać drugi czynnik charakterystyczny dla recepcji Soboru, a mianowicie znaczenie wiodących osobistości kościelnych.
The article deals with the issue of reception of the teaching of the Second Vatican Council in Poland. This is a pastoral refl ection that points to the socio-cultural context and the importance of church personalities. The fi rst part of this paper attempts to highlight the cultural-social and political context of the Council reception in Poland. Basically it is about two periods of post-conciliar history of the Church of Poland – before the turn of 1989 and after her. The second part is intended to show the second factor of the characteristic of the reception, namely the importance of the leading ecclesiastical personalities for this reception.
Źródło:
Teologia Praktyczna; 2018, 19; 223-229
1642-6738
Pojawia się w:
Teologia Praktyczna
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
The Face of Christian Hope in the Renewed Funeral Rites
Oblicze chrześcijańskiej nadziei w odnowionych obrzędach pogrzebu
Autorzy:
Trojnar, Wiktor
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1050625.pdf
Data publikacji:
2020-09-25
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
Tematy:
nadzieja
eschatologia
liturgia
Sobór Watykański II
hope
eschatology
liturgy
Second Vatican Council
Opis:
The Second Vatican Council brought a new look at the ultimate reality of man. It has definitely contributed to the deepening of the understanding of the Christian faith and allowed to adapt its message to the needs of modern times. It was from its inspiration that, a few years after the promulgation of the Constitution Sacrosanctum concilium, the Ordo Exsequiarum was reformed, which made it possible to introduce the changes postulated by the Council’s fathers into the funeral liturgy. In accordance with their provisions, the funeral rites were to express more clearly the paschal character of the Christian’s death. Thus, the liturgy of the funeral became a special place for proclaiming Christian hope. It therefore seems necessary, on the basis of the texts of the renewed funeral rites, to notice its paschal character.
Sobór Watykański II przyniósł nowe spojrzenie na ostateczną rzeczywistość człowieka. Zdecydowanie przyczynił się on do pogłębienia rozumienia chrześcijańskiej wiary i pozwolił dostosować jej przekaz do potrzeb współczesności. To właśnie z jego inspiracji,w kilka lat po ogłoszeniu Konstytucji o liturgii świętej Sacrosanctum concilium, dokonano reformy Ordo Exsequiarum, co pozwoliło na wprowadzenie do liturgii żałobnej zmian postulowanych przez ojców Soboru. Zgodnie z ich postanowieniami obrzędy pogrzebumiały odtąd przede wszystkim jaśniej wyrażać paschalny charakter śmierci chrześcijanina. Tym samym liturgia pogrzebu stała się szczególnym miejscem przepowiadania chrześcijańskiej nadziei. Konieczne wydaje się zatem, opierając się na tekstach odnowionychobrzędów pogrzebu, dostrzeżenie jej paschalnego charakteru.
Źródło:
Teologia w Polsce; 2020, 14, 1; 185-195
1732-4572
Pojawia się w:
Teologia w Polsce
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
El sacerdocio común en luteranos y católicos
The Common Priesthood of Lutherans and Catholics
Kapłaństwo wspólne luteranów i katolików
Autorzy:
Blanco-Sarto, Pablo
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/31343205.pdf
Data publikacji:
2022
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Luter
Sobór Trydencki
Sobór Watykański II
świeccy
Escrivá de Balaguer
Luther
Trent
Vatican II
lay people
Opis:
Lutero insistió en el sacerdocio real, común o universal de todos los bautizados, tal como recordó también el Concilio Vaticano II, al referirse a la mutua complementariedad entre sacerdocio común y ministerial, los cuales sin embargo difieren non tantum gradu sed essentiam (cf. LG 10). En estas páginas se repasan los principales puntos sobre el sacerdocio común, según la propuesta de Lutero y la respuesta de los concilios de Trento y Vaticano II y, como contrapunto complementario, se añaden las enseñanzas de un autor católico del siglo XX, Josemaría Escrivá de Balaguer, en parte anterior y posterior al Vaticano II, y que podría resultar de interés para entender el tema abordado. Se advierten así aquí las semejanzas y las diferencias que propician el posterior diálogo ecuménico sobre este tema que está adquiriendo una especial importancia con motivo de la teología de la sinodalidad.
Luter kładł nacisk na królewskie, powszechne kapłaństwo wszystkich ochrzczonych, co podkreślał także Sobór Watykański II, odnosząc się do komplementarności kapłaństwa osób świeckich i duchownych, które jednak różnią się non tantum gradu sed essentiam (por. LG 10). Artykuł omawia główne zagadnienia dotyczące kapłaństwa powszechnego, zgodnie z myślą Lutra oraz interpretacją idei Lutra przez Sobor Trydencki i Watykański II, uzupełniając rozważania XX-wiecznego katolickiego autora, Josemaríi Escrivy de Balaguer. Autor, co może być interesujące dla zrozumienia omawianego tematu, zauważa podobieństwa i różnice, które sprzyjają późniejszemu dialogowi ekumenicznemu, który nabiera szczególnego znaczenia w kontekście teologii synodalności.
Luther insisted on the royal, common or universal priesthood of all the baptised, as the Second Vatican Council also recalled, referring to the mutual complementarity between the common and ministerial priesthood, which however differ non tantum gradu sed essentiam (cf. LG 10). These pages review the main points on the common priesthood, according to Luther's proposal and the response of the Councils of Trent and Vatican II and, as a complementary counterpoint, add the teachings of a 20th century Catholic author, Josemaría Escrivá de Balaguer, partly before and partly after Vatican II, which could be of interest for understanding the subject under discussion. The similarities and differences are thus noted here, which are conducive to the subsequent ecumenical dialogue on this subject, which is acquiring particular importance in the context of the theology of synodality.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2022, 69, 11; 127-156
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Theological Foundation of Administrative Canon Law
Teologiczne podstawy administracyjnego prawa kanonicznego
Autorzy:
Jada Patrisio, Emmanuel
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2038047.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
Tematy:
Kościół
prawo kanoniczne
Sobór Watykański II
the Church
Canon Law
II Vatican Council
Opis:
Przed Soborem Watykańskim II percepcja Kościoła ograniczała się do jego instytucjonalnego wymiaru. Sobór Watykański dokonał istotnej zmiany, po której Kościół to rzeczywistość złożona (realitas complexa), w której pierwiastek Boski i ludzki tworzą jedną komplementarną całość. Autor, opierając się na tej koncepcji (niehierarchicznej), dokonuje analizy teologicznej części Kodeksu Prawa Kanonicznego dotyczącej administracji Kościoła.
Prior to Vatican Council II there has been a dominant ecclesiology which looked at the Church as an institution. “that is to say, the view that defines the Church primarily in terms of its visible structures, especially the rights and powers of its officers.” With the coming of Vatican II, the Church is defined “in the nature of sacrament—a sign and instrument that is of communion with God and of unity among all men.” The principal paradigm of the Church in the documents of Vatican Council II is that of ”the people of God... The Church is seen as a community of persons each of whom is individually free.” It is with this view of the Church as a circle of friends and not a hierarchical pyramid that we shall explain the theological foundation of Administration Canon Law in the Code of 1983.
Źródło:
Roczniki Teologiczne; 2016, 63, 10; 189-200
2353-7272
Pojawia się w:
Roczniki Teologiczne
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Kościół Katolicki na Węgrzech w latach 1945–1989 ze szczególnym uwzględnieniem Soboru Watykańskiego II
Hungarian Catholic Church in the Years 1945–1989 with Particular Emphasis on Second Vatican Council
Autorzy:
Kopyś, Tadeusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/494438.pdf
Data publikacji:
2016
Wydawca:
Wydawnictwo Naukowe Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie
Tematy:
kościół katolicki
Węgry
Sobór Watykański II
Catholic Church
Hungary
Second Vatican Council
Opis:
Po 1945 roku Kościół Katolicki na Węgrzech został poddany szeroko zakrojonym represjom. Władze komunistyczne zerwały stosunki dyplomatyczne z Watykanem, rozwiązały szereg stowarzyszeń katolickich, szkoły podlegające kościołowi oraz większość zakonów. Na kościele wymuszono podpisanie szereg umów z państwem (w roku 1950 i 1960), które spowodowały całkowitą zależność Kościoła od państwa. Duchowni byli zobowiązani składać przysięgę na wierność państwu. W latach 60. duchowieństwo węgierskie wzięło udział w Soborze Watykańskim II ale reprezentowali tam –poza nielicznymi wyjątkami – punkt widzenia państwa komunistycznego. W 1969 roku wprowadzono na Węgrzech reformy soborowe. Kościół był bardzo słaby ale zdarzały się przypadki niesubordynacji (np. aktywność księdza Györgya Bulányiego), a więzienie nieposłusznych duchownych było powszechne, ostatni duchowny został uwolniony dopiero w 1977 roku.
After 1945, the Catholic Church in Hungary was exposed to wide repression. The communist authorities broke off diplomatic relations with the Vatican, dissolved a number of Catholic associations, schools lead by the Church, and most of the orders. The church was forced to sign several agreements with the State (in 1950 and 1960), which resulted in a total dependence of the church on the state. The clergy were required to take an oath of allegiance to the state. In the 1960s Hungarian clergy took part in the Second Vatican Council and represented – with few exceptions – point of view of the communist state . In 1969, Hungary introduced the conciliar reform. Catholic church was very weak but arranged antistate actions (eg. activity of priest György Bulányi), the prison for disobedient clergy was widespread. Last cleric was released from prison in 1977.
Źródło:
Rocznik Teologiczny; 2016, 58, 1; 85-122
0239-2550
Pojawia się w:
Rocznik Teologiczny
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Sobór Watykański II (1962—1965). Czas wielkiej reformy Kościoła katolickiego na kartach współczesnych polskich podręczników do historii
The Second Vatican Council (1962—1965). The time of great reform in the Catholic Church as narrated by Polish textbooks in history
Autorzy:
Białokur, Marek
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/2058064.pdf
Data publikacji:
2020-12-17
Wydawca:
Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
Tematy:
Sobór Watykański II
edukacja historyczna
podręczniki
Second Vatican Council
historical education
textbooks
Opis:
Sobór Watykański II (1962—1965) był jednym z najważniejszych wydarzeń nie tylko w historii Kościoła katolickiego, lecz także całego XX wieku. Papież Franciszek nazwał go „pięknym dziełem Ducha Świętego”, a wielu naukowców podkreśla, że istnieje nieustanna potrzeba jego badania. Kierując się tymi wnioskami i postulatami, w artykule skoncentrowano się na obrazie Soboru Watykańskiego II wyłaniającym się z kart nietypowego i rzadko analizowanego źródła historiograficznego, jakim są szkolne podręczniki do historii. Na potrzeby analizy wybranych zostało osiem opracowań, z których uczniowie polskich szkół mieli okazję korzystać w ostatnich latach. Wynika z niej, że z większości badanych podręczników szkolnych uczniowie mogą poznać najważniejsze fakty związane z Soborem Watykańskim II. Ponadto w podręcznikach doceniona została rola papieży — Jana XXIII i Pawła VI.
It is not disputed that the Second Vatican Council (1962—1965) was one of the most important events not only in the history of the Catholic Church, but also throughout the 20th century. Pope Francis described it as “the beautiful work of the Holy Spirit” and many historians underscore the constant need to study the said event. Guided by these conclusions and postulates, which featured in the issue of Verbum Vitae devoted to the Holy Spirit in the Church, the presented article focuses on the image of the Second Vatican Council on the pages of an unusual and rarely analysed historiographic source, namely, school textbooks in history. To this aim, several studies were selected for the purposes of the analysis, which students of Polish schools had the opportunity to use during the recent few years. It shows that, based on most of the school handbooks analysed, students have the opportunity to learn the most important facts related to the Second Vatican Council. In addition, the textbooks appreciated the role of popes — John XXIII and Paul VI.
Źródło:
Wieki Stare i Nowe; 2020, 15, 20; 94-116
1899-1556
2353-9739
Pojawia się w:
Wieki Stare i Nowe
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Le Concile Vatican II - lidee de la nouvelle evagelisation en gestation
The Second Vatican Council – the Idea of the New Evangelization in Making
Autorzy:
Syldatk, Tomasz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/1828688.pdf
Data publikacji:
2019-12-20
Wydawca:
Wydawnictwo Bernardinum
Tematy:
Second Vatican Council
ecclesiology
communio
new evangelisation
Sobór Watykański II
eklezjologia
nowa ewangelizacja
Opis:
Sobór Watykański II jest niewątpliwie jednym z ważniejszych, a nawet przełomowych punktów historii Kościoła. W konsekwencji wydaje się więc, że także w odniesieniu do pojęcia tak kluczowego dla współczesnej teologii, jakim jest nowa ewangelizacja, ostatni sobór odegrał istotną rolę. W niniejszej publikacji autor analizuje soborowe teksty rozważając je wokół pojęcia communio, które przez wielu teologów określane jest najważniejszym i kluczowym dla rozumienia terminem Soboru. Ze szczegółowej analizy poszczególnych wymiarów communio (trynitarne, pneumatologiczne, wiernych, eschatologiczne, ekumeniczne, ewangelizacyjne, misyjne) wyłania się nowa wizja eklezjologii ściśle związana z innym soborowym pojęciem aggiornamento. Odnowiona wizja eklezjologiczna naznacza nową epokę w życiu Kościoła, którą Jan Paweł II nazwał „nową wiosną życia chrześcijańskiego”. Autor wskazuje, że soborowa idea eklezjologii komunii stoi u podstaw późniejszego pojęcia nowej ewangelizacji. 
The Second Vatican Council is undoubtedly one of the most important and even crucial points in the history of Catholic Church. Consequently, it seems that also in relation to the concept so vital for the contemporary Theology, namely «the new evangelization», the recent council played an important role. This paper analyses the conciliar texts from the perspective of the concept of «communio», which is defined by many theologians as the most essential and pivotal term for understanding the Council. From a detailed analysis of the particular dimensions of «com- munio» (Trinitarian, Pneumatological, laical, eschatological, ecumenical, evan- gelisation, missionary) emerges a new vision of ecclesiology, closely related to another conciliar notion of «aggiornamento». This renewed ecclesiological understanding marks a new era in the life of the Church, which John Paul II called the «new spring of Christian life». The article points out that the Vatican II notion of the ecclesiology of communion underlies the later concept of new evangelisation.
Źródło:
Studia Pelplińskie; 2019, 53; 447-472
0239-4456
Pojawia się w:
Studia Pelplińskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Obraz Maryi w dokumentach Rady Biskupów Ameryki Łacińskiej po Soborze Watykańskim II
Depiction of Mary in the documents of the Latin American Episcopal Council after the Second Vatican Council.
Autorzy:
Gardocki SJ, Dariusz
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/595571.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Opolski. Redakcja Wydawnictw Wydziału Teologicznego
Tematy:
mariologia
Sobór Watykański II
Medellín
Puebla
Santo Domingo
Aparecida
Mariology
Second Vatican Council
Opis:
The present article takes as analyses from a mariological perspective of documents prepared by the Latin American Episcopal Council after the Second Vatican Council during the conferences from Medellín (1968) to Aparecida (2007). This text presents which images of Mary are present, preferred and accented in the CELAM documents, what is and how exactly the updating of Mariology teaching in the Latin American Church is done and how the existing situation on the Latin American continent has an impact on presenting in a different way the person and role of Mary in the life of the Church. Firstly, Mariology of the Second Vatican Council is presented. Subsequently the points discussed are concerned with the images of Mary and the teaching of the Latin American Episcopal Council on Mary contained in its documents. These documents emphasise and demonstrate the important role Mary has played in the life of the Latin American Church. This applies not only to the first evangelisation that began with the arrival of colonisers and missionaries on the Latin American continent, but also to the works of the new evangelisation undertaken today by the Church in Latin America and the Caribbean. In these documents reflection on Mary is captured in the light of the mystery of Christ and the Church, which is according to the perspective outlined by the Second Vatican Council. These documents are at the same time an example of a creative development and application of the teaching about Mary of this Council to the Latin American reality. This creative development is the result, inter alia, of the CELAM Conferences of what the Church teaches about Mary from the perspective of the faith and Marian devotion of the Latin American Church and the people living in Latin America. As a result the Church’s teaching about Mary in the Church of Latin America and the Caribbean are brought up to date.
Przedmiotem artykułu jest analiza dokumentów opracowanych przez konferencje ogólne rady Biskupów Ameryki Łacińskiej po Soborze Watykańskim II, tj. od Medellín (1968) do Aparecida (2007), pod kątem mariologicznym. W tekście zostały omówione obrazy Maryi obecne, preferowane i akcentowane w dokumentach CELAM-u oraz wyjaśniono, na czym polega i w czym konkretnie przejawia się aktualizacja nauczania mariologicznego w Kościele latynoamerykańskim, w jaki sposób sytuacja istniejąca na kontynencie latynoamerykańskim ma wpływ na przedstawianie w taki, a nie inny sposób osoby i roli Maryi w życiu Kościoła. W pierwszym punkcie została przedstawiona mariologia Soboru Watykańskiego II. W kolejnych punktach zostały ukazane i omówione obrazy Maryi oraz nauczanie rady Biskupów Ameryki Łacińskiej na temat Maryi zawarte w opracowanych przez nie dokumentach. W dokumentach tych została podkreślona rola, jaką odegrała Maryja i nadal spełnia w życiu Kościoła latynoamerykańskiego. Dotyczy to zarówno pierwszej ewangelizacji, która rozpoczęła się wraz z przybyciem kolonizatorów i misjonarzy na kontynent latynoamerykański, jak i dzieła nowej ewangelizacji podejmowanego dzisiaj przez Kościół w Ameryce Łacińskiej i Karaibach. W dokumentach tych refleksja na temat Maryi jest ujmowana w świetle tajemnicy Chrystusa i Kościoła, czyli zgodnie z perspektywą nakreśloną przez Sobór Watykański II. Dokumenty te są jednocześnie przykładem twórczego rozwinięcia i zastosowania nauki tego soboru o Maryi do rzeczywistości latynoamerykańskiej. To twórcze rozwinięcie jest wynikiem m.in. ujmowania przez konferencje CELAM-u tego, co naucza Kościół o Maryi z perspektywy doświadczenia wiary i pobożności maryjnej Kościoła latynoamerykańskiego. W ten sposób dochodzi do aktualizacji nauki Kościoła o Maryi w Kościele na terenie Ameryki Łacińskiej i Karaibów.
Źródło:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego; 2018, 38, 1; 49-68
0137-3420
Pojawia się w:
Studia Teologiczno-Historyczne Śląska Opolskiego
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Tytuł:
Urzeczywistnianie się Kościoła w dialogu ekumenicznym – perspektywa katolicka
Self-realization of the Church in ecumenical dialogue – Catholic perspective
Autorzy:
Porada, Rajmund
Powiązania:
https://bibliotekanauki.pl/articles/972802.pdf
Data publikacji:
2018
Wydawca:
Uniwersytet Szczeciński. Wydział Teologiczny
Tematy:
Kościół
eklezjologia
dialog ekumeniczny
Sobór Watykański II
Church
ecclesiology
ecumenical dialogue
Vatican Council II
Opis:
W kontekście rozważań nad Kościołem jako wydarzeniem dialogu artykuł ma na celu ukazanie dialogu ekumenicznego jako istotnego elementu eklezjalnej tożsamości. Wprawdzie sam dialog doktrynalny nie wyczerpuje ekumenicznej działalności Kościoła, jednak jest on istotnym narzędziem w procesie odbudowywania jego widzialnej jedności i wyrazem dialogicznej struktury Kościoła. Dlatego uznano, że w warunkach konfesyjnych podziałów należy mu przypisać w równym stopniu kościelnotwórczą rolę, jak czyni się to w odniesieniu do tradycyjnych form kościelnego dialogu wiary. Dla zrealizowania właściwego celu artykułu najpierw podjęto refleksję nad ogólnymi założeniami pojmowania Kościoła jako rzeczywistości dialogicznej oraz dialogiem jako metodą służącą wypracowywaniu w Kościele konsensusu wiary. Kolejne punkty koncentrują się na ukazaniu znaczenia dialogu ekumenicznego dla urzeczywistniania eklezjalnej tożsamości Kościołów i wspólnot kościelnych oraz warunkach, które po stronie katolickiej pozwoliły usunąć pierwotne przeszkody dla uznania dialogu ekumenicznego jako istotnego wydarzenia eklezjalnego.
In the context of reflections on the Church as a dialogical reality, the article aims to show ecumenical dialogue as an essential element of the ecclesial identity. Although the doctrinal dialogue itself does not exhaust the ecumenical activity of the Church, it is an important instrument in the process of rebuilding its visible unity and expressing the dialogical structure of the Church. Therefore, it was assumed that in the conditions of confessional divisions the ecumenical dialogue should be appreciate in its churchbuilding role as much as it is done in relation to the traditional forms of dialogue of faith. In order to achieve the proper aim of the article, the general assumptions of understanding of the Church as a dialogical reality and dialogue as a method which has been applied in developing of a consensus of faith in the Church were made first. Subsequent points are focused on showing the importance of ecumenical dialogue for the realization of the ecclesial identity of churches and ecclesial communities and the conditions which has enabled the Catholic side to remove the original obstacles to the recognition of ecumenical dialogue as an important ecclesial reality.
Źródło:
Studia Paradyskie; 2018, 28; 69-82
0860-8539
Pojawia się w:
Studia Paradyskie
Dostawca treści:
Biblioteka Nauki
Artykuł
Wyświetlanie 1-15 z 184

Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies