Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Kryzys polityczny Ukraina" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-5 z 5
    Tytuł:
    Selling Insecurity via Twitter: Ukrainian President’s Posts and Modern Political Discourse
    Propagowanie poczucia braku bezpieczeństwa na Twitterze: posty prezydenta Ukrainy i współczesny dyskurs polityczny
    Autorzy:
    Steblyna, Nataliia
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1179042.pdf
    Data publikacji:
    2020-12-31
    Wydawca:
    Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
    Tematy:
    modern political discourse
    Twitter
    Poroshenko
    Ukraine
    foreign aggression
    Azov crisis
    współczesny dyskurs polityczny
    Poroszenko
    Ukraina
    obca agresja
    kryzys azowski
    Opis:
    In modern political discourse, the topics of foreign aggression and insecurity are strongly influencing voter perceptions. In the unpredictable and polarizing environment of Twitter, references to crisis events may be used without justification. The character of tweeting during the peak phase of a crisis may differ, and it is possible to identify such differences analyzingthe tweets. To compare the pre-election period with the period of foreign aggression, and to study the manner of tweeting of a political leader, the Twitter account of the fifth Ukrainian president Petro Poroshenko was observed between November 2018 (Azov crisis) and July 2019 (early presidential election). A total of 2,519 tweets were content-analyzed (the character of references to Russian aggression, newsbreaks, intensity, language justification were studied). Tweeting during the Azov crisis was an everyday activity with a large number of tweets over a long period. Pre-election tweeting included commenting on specially created events (commemorations, celebrations) with a large number of mentions for short periods of time and constant online presence with a small number of tweets posted even without a special occasion. Approximately one out of three tweets was written without reference to any newsbreak. Among the most popular newsbreaks, traditional subjects dominated (meetings, signings of laws etc.). Thus, the term “aggression” was mainly exploited during specially created events after the crisis. Additionally, the stylistic features (authentic language, amateurism, unpredictability, breaking rules, incivility and impoliteness) that are widespread across social networks arenot typical of Poroshenko. A “polarization” of the political discourse, however, emerges. It is possible to observe it especially before the second round of elections, when the polls were predicting victory to Poroshenko’s opponent.
    We współczesnym dyskursie politycznym tematyka agresji zagranicznej i braku bezpieczeństwa silnie wpływa na percepcję wyborców. W nieprzewidywalnym i polaryzującym środowisku Twittera bez uzasadnienia można się odnosić do wydarzeń kryzysowych. Rodzaj tweetów zamieszczanych w szczytowej fazie kryzysu może być różny, co można stwierdzić drogą analizy. Porównując okres poprzedzający wybory z okresem zagranicznej agresji i badając sposób w jaki tweetował przywódca polityczny, od listopada 2018 r. (kryzys azowski) do lipca 2019 r. (przedterminowe wybory prezydenckie) obserwowano konto piątego prezydenta Ukrainy Petra Poroszenki na Twitterze. Przeanalizowano pod względem treści w sumie 2519 tweetów (zbadano charakter odniesień do rosyjskiej agresji, doniesień prasowych, intensywność i język). Podczas kryzysu azowskiego tweetowanie odbywało się codziennie przyjmując formę dużej liczby tweetów zamieszczanych przez długi czas. Tweetowanie przedwyborcze obejmowało komentowanie specjalnie stworzonych wydarzeń (rocznice, uroczystości) poprzez dużą liczbę wzmianek przez krótkie okresy i stałą obecność w Internecie, kiedy zamieszczano niewielką liczbę tweetów nawet bez specjalnej okazji. Około jedną trzecią tweetów zamieszczono bez odniesienia do jakichkolwiek wydarzeń. Wśród najpopularniejszych wydarzeń dominowały tematy tradycyjne (spotkania, podpisywanie ustaw itp.). Dlatego też termin „agresja” był używany głównie podczas specjalnie stworzonych wydarzeń po kryzysie. Ponadto stwierdzono, że języka Poroszenki nie charakteryzują typowe dla sieci społecznościowych cechy stylistyczne (autentyczny język, amatorstwo, nieprzewidywalność, łamanie zasad, nieuprzejmość i brak manier). Pojawia się jednak „polaryzacja” dyskursu politycznego. Można to zaobserwować zwłaszcza przed drugą turą wyborów, kiedy sondaże zapowiadały zwycięstwo przeciwnika Poroszenki.
    Źródło:
    Przegląd Strategiczny; 2020, 13; 317-331
    2084-6991
    Pojawia się w:
    Przegląd Strategiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Ewolucja typów demokracji w państwach transformujących się w kontekście zagrożenia populizmem
    Autorzy:
    Danylenko, Serhiy
    Rodina, Iryna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054012.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    democratic crises
    political populism
    “Trumpism”
    media
    Polska
    Hungary
    USA
    Ukraine
    kryzys demokracji
    populizm polityczny
    „trumpizm”
    Polska
    Węgry
    Ukraina
    кризис демократии
    политический популизм
    «трампизм»
    медиа
    Польша
    Венгрия
    США
    Украина
    Opis:
    В статье на примерах новых и традиционных демократий рассматриваются направления трансформации этого политического режима в контексте расширения публичной сферы и изменений в использовании демократических процедур. Обращено внимание на то, что перемещение авансцены политической жизни из привычных центров ее «дислокации» –  правительство, парламент, органы местного управления – в сферу публичности и медиа разного калибра стало одной из причин ускоренного развития политики популистского толка. Влияние медиа в Украине, где они тотально находятся во власти олигархических центров, дают основания говорить о формировании на этом этапе развития общества особенного типа «олигархической демократии», которая успешно эксплуатирует потенциал популизма. В то же время примеры кризиса демократии в других странах оказались настолько распространенными, что поставили под сомнение ключевые демократические процедуры, в частности выборы: электоральная демократия формально состоялась, но не выполняет своей задачи привлечения граждан к процессу принятия важных общественных решений и политического участия в целом. Исследователи убеждены, что медиа не единственный инструмент, который обеспечивает завоевание и удержание власти. Популизм несет угрозу дискредитации тех институтов, которые, собственно, и делают реальностью демократическую форму правления. Транзитные демократии страдают от эрозии, вызванной переизбытком популизма, еще и в следствие проблем с утверждением в таких странах верховенства права и становлением либеральной рыночной экономики. Позитивные изменения в этих сферах должны синхронизироваться с декларируемыми политическими трансформациями. Авторы указывают на то, что популизм является общей проблемой для государств с разной историей демократического правления. За этим просматривается угроза становления псевдонародовластия, что в конечном итоге завершается появлением новых авторитарных режимов под прикрытием популистских консервативных идей и государственного протекционизма. Примером может стать Россия после вполне демократического процесса голосования о внесении поправок в Конституцию РФ уже 2020 году. Не менее противоречиво с точки зрения использования демократических электоральных процедур и их результатов выглядит будущее демократии в Великобритании после Brexit и во время правления популиста Бориса Джонсона. 
    Drawing from the examples of newly formed and former democracies, the article examines the directions which the transformation of this political concept has taken in context of the expansion of the public sphere and changes in how the democratic process is implemented. Attention is drawn to how the transition of the forefront of political life from traditional centers of its “distribution”- governments, parliaments, and municipal authorities, to the “fatherland” of the public sphere and media of varying quality has become one of the reasons for the accelerated proliferation of politics of the populist variety. The rise of media in Ukraine, where it falls under complete ownership of centers of oligarchy, provides grounds for mentioning a special type of “oligarchic democracy”, which serendipitously exploits the opportunities offered by populism. At the same time, the examples of democratic crises in other nations have become widespread enough, so that they encourage casting doubt on crucial democratic processes, including elections: electoral democracy has formally taken place, although it hasn’t fulfilled its essential function of including the citizenry in making key social decisions. Researchers assert that media is not the only source that breathes life into populist politics as a means to seize power. This carries the threat of destroying the very institutions through which the democratic form of government is realized. Transitional democracies are also subjected to the erosion of populism through problems with asserting the supremacy of law and difficulties with establishing liberal market economics, which should have been synchronized with their political transformation. Authors refer to the fact, that populism is a problem shared by governments with diverse histories of democratic life. Behind democracy always lurks the threat of false self-rule, which can lead to the rise of new authoritarian regimes under the guise of populist conservative declarations and national protectionism. Russia could become an example of this, after its wholly democratic process of voting on amendments to its national constitution, which is expected during 2020. Controversy in equal or greater measure has also surrounded the future of Great Britain after Brexit.
    W artykule zostały przeanalizowane kierunki przemian systemu politycznego w kontekście poszerzania sfery publicznej i zmian w stosowaniu procedur demokratycznych na przykładach nowych i tradycyjnych demokracji. Zwraca się uwagę, że przesunięcie proscenium życia politycznego ze zwykłych ośrodków jego „rozmieszczania” - rządu, parlamentu, jednostek samorządu terytorialnego - do sfery reklamy i mediów różnej wielkości stało się jedną z przyczyn przyspieszonego rozwoju polityki populistycznej. Oddziaływanie mediów na Ukrainie, gdzie są one całkowicie zdane na łaskę ośrodków oligarchicznych, pozwala mówić o ukształtowaniu się na tym etapie rozwoju społeczeństwa szczególnego typu „demokracji oligarchicznej”, która z powodzeniem wykorzystuje potencjał populizmu. Jednocześnie przykłady kryzysu demokracji w innych krajach okazały się na tyle rozpowszechnione, że zakwestionowały kluczowe procedury demokratyczne, w szczególności wybory: demokracja wyborcza formalnie miała miejsce, ale nie spełnia swojego zadania polegającego na angażowaniu obywateli w proces podejmowania ważnych decyzji publicznych i w ogóle partycypacji politycznej. Badacze są przekonani, że media nie są jedynym narzędziem zapewniającym podbój i utrzymanie władzy. Populizm grozi zdyskredytowaniem tych instytucji, które w rzeczywistości urzeczywistniają demokratyczną formę rządów. Demokracje tranzytowe cierpią z powodu erozji spowodowanej nadmiarem populizmu, także w wyniku problemów z ustanowieniem państwa prawa w tych krajach i powstaniem liberalnej gospodarki rynkowej. Pozytywne zmiany w tych obszarach należy zsynchronizować z deklarowanymi przemianami ustrojowymi. Autorzy zwracają uwagę, że populizm jest częstym problemem państw o odmiennych historiach demokratycznych rządów. Za tym grozi powstanie pseudopopularnych rządów, które ostatecznie kończą się pojawieniem się nowych autorytarnych reżimów pod pozorem populistycznych, konserwatywnych idei i państwowego protekcjonizmu. Przykładem może być Rosja po całkowicie demokratycznym głosowaniu nad zmianą Konstytucji Federacji Rosyjskiej w 2020 roku. Przyszłość demokracji w Wielkiej Brytanii po Brexicie i za rządów populisty Borisa Johnsona wygląda nie mniej kontrowersyjnie pod względem stosowania demokratycznych procedur wyborczych i ich wyników.
    Źródło:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne; 2020, 6, 2; 59-78
    2450-4866
    Pojawia się w:
    Wschód Europy. Studia humanistyczno-społeczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-5 z 5

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies