- Tytuł:
-
Tożsamość w Europie Środkowej
Identity in Central Europe - Autorzy:
- Masłowski, Michał
- Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/54671965.pdf
- Data publikacji:
- 2019
- Wydawca:
- Uniwersytet Jagielloński. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego
- Tematy:
-
Europa Środkowa
Europa Środkowo-Wschodnia
Europa Pośrednia (médiane)
kanon kultury
tożsamość
cywilizacja
poeta narodowy
naród kulturowy
inteligencja
esencjalizm
procesualność
uniwersalność
Czechy
Węgry
Polska
Central Europe
East-Central Europe
Europe médiane
cultural canon
identity
civilization
national poet
cultural nationhood
intelligentsia
essentialism
processualism
universality
Bohemia
Hungary
Polska - Opis:
-
Terminy Europy Środkowej, Europy Środkowo-Wschodniej (w opozycji do Mitteleuropa Friedricha Naumana), jak też Europy Pośredniej (médiane), zastąpiły po upadku komunizmu używany na świecie od wojny termin Europy Wschodniej. Metafory Czesława Miłosza, Milana Kundery i Fernanda Braudela dały impuls do poważnych prac historycznych Oskara Haleckiego, Jerzego Kłoczowskiego, Piotra Wandycza oraz Istvána Bibó i Jenő Szűcsa, jak też Timothy’ego Snydera, które ukazały w perspektywie „długiego trwania” jedność strukturalną i tożsamościową narodów „pomiędzy Niemcami i Rosją”, trzech królestw historycznych Czech, Węgier i Rzeczpospolitej Obojga Narodów. Oryginalny typ tożsamości regionu skrystalizował się w XIX wieku pod wpływem filozofii Herdera i poezji romantycznej, poprzez figurę „poety narodowego” oraz typ „narodu kulturowego”, odrębny od „państw narodowych” pozostających pod wpływem paradygmatu Oświecenia. „Kanony kultury” narodowej i typ tożsamości „paradygmatycznej” tych krajów związany był ze wzorami kulturowymi. Typ tożsamości pozycyjnej („syntagmatycznej”) dominował natomiast w mieszczańskich krajach Zachodu. Przemiany krajów po upadku komunizmu, liberalizacji ustrojowej i pluralizacji opinii oraz braku jasnego dyskursu tożsamościowego Zachodu ewoluowały częściowo w stronę polityki historycznej – afirmacji tożsamości „paradygmatycznej”, niekoniecznie zaadaptowanej do warunków nowoczesności.
The notions of Central Europe and East-Central Europe (in opposition to Naumann’s Mitteleuropa), as well as Europe médiane, have replaced after the fall of Communism the term Eastern Europe, which was in universal use since the war. The metaphors offered by Miłosz, Kundera, and Braudel inspired the studious historical works of Halecki, Kłoczowski, Wandycz, Bibó and Szűcs, and Snyder, which, in turn, have revealed from their longue durée point of view a cohesiveness in the structures and identities of nations situated “between Germany and Russia;” the three historical kingdoms of Bohemia, Hungary, and the Polish–Lithuanian Commonwealth. The distinctive identity of this region was expressed in the nineteenth century under the influence of Herder’s philosophy and Romantic poetry, by the figure of a “national poet” and the idea of “cultural nationhood,” which was distinct from the “nation state” associated with the Enlightenment paradigm. National “culture canons” and the “paradigmatic” type of identity of these countries were the result of specific cultural patterns. Meanwhile, a positional (“syntagmatic”) type of identity prevailed in bourgeois Western states. The transformation of countries after the fall of Communism, the political liberalization and pluralization of opinion, as well as the lack of a clear identity discourse in the West, have to some extent inspired the evolution towards politics of memory – an affirmation of the “paradigmatic” identity, which is not necessarily well suited for the conditions of modernity. - Źródło:
-
Konteksty Kultury; 2019, 16, 2; 166-180
2083-7658
2353-1991 - Pojawia się w:
- Konteksty Kultury
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł