Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Catholic Church in Russia," wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-4 z 4
    Tytuł:
    Rola i miejsce religii i Kościoła katolickiego w życiu studentów polskich w Dorpacie i Rydze
    Role and place of religion and the Catholic Church in the life of Polish students in Dorpat and Riga
    Autorzy:
    Janicki, Arkadiusz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/474852.pdf
    Data publikacji:
    2017-11-29
    Wydawca:
    Archiwum Główne Akt Dawnych
    Tematy:
    Kościół katolicki w Rosji,
    Inflanty,
    Dorpat,
    Ryga,
    Uniwersytet w Dorpacie,
    Politechnika w Rydze
    Catholic Church in Russia,
    Livonia,
    Riga,
    Dorpat University,
    Riga Technical University
    Opis:
    The paper attempts to determine the role and place of Catholic Church in the life of Polish students of Dorpat University and Riga Technical University in 19th century and at the beginning of 20th. Large numbers of Polish students at both schools (a total of approximately 5 thousand Polish students before World War I) gives rise to questions about religious life of Polish students during their education. It is particularly important when taking into consideration the fact, that Polish youth living in Riga and Dorpat found themselves in an ethnically and religiously different environment, as in both cities local population (Latvians, Estonians and Germans) was predominantly Protestant. The paper presents relations between the students and Catholic priests, efforts of Polish communities to build Catholic churches in Dorpat and Riga, as well as information about Catholic priests providing religious services to local Catholics. Based on preserved sources, it can be assumed, that the Catholic Church did not play a particularly important role in the lives of Polish youth while at University. Although besides satisfying the spiritual needs Catholic priests tried to encourage the parishioners to be active in the area of social and national efforts, results were usually not major.
    Artykuł stanowi próbę określenia miejsca i roli Kościoła katolickiego w życiu młodzieży polskiej studiującej na Uniwersytecie w Dorpacie i na Politechnice w Rydze w XIX i na początku XX w. Duża liczba Polaków studiujących w obu uczelniach (łącznie około 5 tys. studentów polskich przed I wojną światową) skłania do postawienia pytania, jak wyglądało życie religijne studentów polskich w czasie studiów. Jest to szczególnie ważne jeśli uwzględni się fakt, iż młodzież polska przebywała w Rydze i Dorpacie w środowisku odmiennym etnicznie i religijnie, gdyż w obu tych miastach przeważała ludność miejscowa (Łotysze, Estończycy, Niemcy) przynależąca głównie do wyznania protestanckiego. W artykule przedstawiono relacje między studentami a duchownymi katolickimi, ukazano starania ludności polskiej o wybudowanie kościołów katolickich w Dorpacie i Rydze, a także przytoczono informacje o duchownych katolickich zapewniających posługę religijną dla miejscowych katolików. Na podstawie zachowanych źródeł przyjąć można, że Kościół katolicki nie odgrywał w życiu młodzieży polskiej szczególnie istotnej roli w okresie studiów. Wprawdzie oprócz zaspokojenia potrzeb duchowych księża katoliccy starali się aktywizować wiernych do działalności na niwie społecznej i narodowej, jednak skutki tych działań przynosiły na ogół niewielkie efekty.
    Źródło:
    Miscellanea Historico-Archivistica; 2017, 24; 45-60
    0860-1054
    Pojawia się w:
    Miscellanea Historico-Archivistica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Relacja współwięźniów o ostatnich dniach życia Sługi Bożego ks. Konstantego Budkiewicza (1867-1923)
    The Report of Fellow Prisoners on the Last Days of the Live of the Servant of God, Father Konstanty Budkiewicz (1867-1923)
    Autorzy:
    Wodzianowska, Irena
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1956455.pdf
    Data publikacji:
    2020-04-24
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Konstanty Budkiewicz
    abp Jan Cieplak
    męczeństwo
    proces pokazowy w Moskwie
    Sankt Petersburg
    Kościół katolicki w Rosji
    Archbishop Jan Cieplak
    martyrdom
    an open court in Moscow
    Saint Petersburg
    Catholic Church in Russia
    Opis:
    Rozstrzelanie w marcu 1923 r. ks. prałata Konstantego Budkiewicza, jak i proces pokazowy, który odbył się w Moskwie, zbulwersował opinię publiczną w Polsce i za granicą. W jego wyniku skazano na karę śmierci arcybiskupa Jana Cieplaka oraz dziekana piotrogrodzkiego, ks. Konstantego Budkiewicza, inni duchowni otrzymali łagodniejsze wyroki – od 3 do 10 lat więzienia. Noty protestacyjne wysłały rządy m.in. Polski, Niemiec, Francji, Stanów Zjednoczonych, Brazylii, Czechosłowacji, Hiszpanii, Anglii i innych krajów. Po rozstrzelaniu ks. Budkiewicza, w wyniku międzynarodowych protestów arcybiskupa wydalono z kraju. Trzynastu kapłanów po odbyciu kary wróciło do duszpasterskich obowiązków. Zagrożona ponownym aresztowaniem, część kapłanów w ramach wymiany więźniów do 1934 r. opuściła Związek Radziecki. Jako ostatni do Polski przyjechał bp Antoni Malecki, wycieńczony uwięzieniem i zesłaniem, kilka miesięcy po powrocie zmarł. Pozostali zginęli w łagrach lub zostali rozstrzelani w następnych latach. Szerszemu gronu Czytelników prezentowane jest świadectwo o męczeńskiej śmierci ks. Budkiewicza spisane przez uwięzionych w 1923 r. kapłanów. Opisano w nim prawie miesiąc życia księdza przed wykonaniem wyroku śmierci. Ks. Budkiewicz przez prawie 20 lat był proboszczem największej parafii w Petersburgu pw. św. Katarzyny. Przy kościele działały szkoły podstawowe, dwa gimnazja, towarzystwo dobroczynne oraz bractwa modlitewne. Skupiało się tu także życie kulturalne i polonijne. Ks. Budkiewicz, od 1908 r. dziekan petersburski, opiekował się ponad 40 parafiami i kaplicami na rozległym terenie Pskowa, Nowogrodu oraz Finlandii. W 1918 r. został też wikarym generalnym bpa Cieplaka. Po dojściu do władzy bolszewików ks. Budkiewicz dzielnie bronił praw Kościoła. Zagrożony aresztowaniem, dwukrotnie odmówił wyjazdu do Polski. Za swój obowiązek uznał pozostanie z podległym mu duchowieństwem oraz wiernymi do końca. Spisany przez uwięzionych razem z nim kapłanów protokół został przekazany drogą dyplomatyczną do Polski, a następnie do Stolicy Apostolskiej. Stał się on świadectwem męczeństwa Kościoła katolickiego w Związku Radzieckim. Proces beatyfikacyjny ks. Budkiewicza rozpoczął się w 2003 r.
    The execution of the prelate Konstantin Budkiewicz in March 1923, as well as an open court trial that took place in Moscow, shocked public opinion in Poland and abroad. Archbishop Jan Cieplak and the dean of Piotrogrod, Father Budkiewicz, were sentenced to death, while other clergy received less several sentences from 3 to 10 years in the Gulag. The governments of Poland, Germany, France, the United States, Brazil, Czechoslovakia, Spain, England and other countries sent protest notes. After was shot of Budkiewicz, as a resulr of international protest, the archbishop was expelled from the Soviet Union. 13 priests return to their pastoral duties in Piotrogrod after serving their punishment. Threatened with renewed arrest, part of the priests in the exchange of prisoners left the Soviet Union until 1934. Bishop Antoni Malecki was the last to come to Poland, exhauted by prisonment and exile, a few months after return he died in Warsaw. The others died in the Gulag after arrrested or were shot in the following years. A testimony written down by priests imprisoned in 1923 about the martyrdom of Father Budkiewicz id present to a wider group of readers. It describes almost a whole month of his life before the execution od the death sentence. For almost 20 yers Fr. Budkiewicz was the parish priest of the largest parish in St. Catherine in St. Petersburg. Several primary schools, two middle schools, a charity society and fraternities operated at the parish. The cultural and Polnish community life was also concentrated here. Father Budkiewicz, since 1908 also was the Dean of St. Petersburg, took care of more than 40 parishes and chapels in the vast area of Pskov, Novgorod and Finland. In the 1918 he became prelate and Vicar General for Bishop Jan Cieplak, who served in Petersburg. After the Bolsheviks came to power, he bravely defended the rights of the Church and organised the clergy. From 1922 he was professor in the underground seminary. Threatened with arrest, he refused to go to Poland twice. He considered it his duty to remain in the clergy under his authority and to remain faithful to the end. The protocol written down by the priests imprisoned with him was transmitted through diplomatic channels to Poland and then to the Holy See. It became a testimony to the martyrdom of the Catholic Church in the Soviet Union. Father Budkiewicz`s cause for sainthood was opened in 2003 and remains under investigation.
    Źródło:
    Studia Polonijne; 2019, 40; 379-398
    0137-5210
    Pojawia się w:
    Studia Polonijne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Niekanoniczna Diecezja Pińska (1795-1798). Powstanie, terytorium i wewnętrzny podział administracyjny
    Autorzy:
    Szczepaniak, Jan
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33338834.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Diocese of Pinsk
    Mogilev Metropolis
    Catholic Church in Russia
    Kasper Kazimierz Cieciszowski
    Minsk Governorate
    Volhynian Governorate
    diecezja pińska
    metropolia mohylewska
    Kościół katolicki w Rosji
    gubernia mińska
    gubernia wołyńska
    Opis:
    Jeszcze przed podpisaniem traktatów ostatecznie likwidujących Rzeczpospolitą Obojga Narodów cesarzowa Katarzyna II dokonała 6/17 września 1795 roku nowego podziału administracyjnego Kościoła katolickiego w Rosji, traktując przejęte ziemie jako własność Rosji. Swoich decyzji nie konsultowała ze Stolicą Apostolską, tym samym lekceważąc powszechnie przyjmowaną zasadę, że tworzenie i znoszenie diecezji oraz mianowanie ordynariuszy należy do prerogatyw papieskich. Jedną z utworzonych przez nią diecezji była diecezja pińska, której ordynariuszem wyznaczyła dotychczasowego biskupa kijowskiego Kaspra Kazimierza Cieciszowskiego, rezydującego w Żytomierzu. Podporządkowała mu parafie i klasztory w guberniach mińskiej i wołyńskiej. Ów biskup sprawował władzę na tym obszarze zgodnie z prawem kościelnym, ponieważ uzyskał od rezydującego w Warszawie delegata papieskiego Wawrzyńca Litty uprawnienia administratora na obszarze włączonym do diecezji pińskiej, a przekraczającym granice formalnie istniejącej diecezji kijowskiej, której był legalnym ordynariuszem. Z trudnego do odgadnięcia powodu nie ustanowił stolicy diecezji w Pińsku, mimo wyraźnego życzenia Katarzyny II. Nie wyznaczył żadnego kościoła w Pińsku na katedrę, nie przeniósł tam kapituły i rezydencji biskupiej oraz nie otworzył w nim konsystorza. Wyjechał jednak z Żytomierza do Berdyczowa. Przemianował tylko konsystorz generalny diecezji kijowskiej na konsystorz generalny diecezji pińskiej. Po otrzymaniu kościelnych uprawnień do zarządu diecezją, najprawdopodobniej w czerwcu lub lipcu 1796 roku, podzielił diecezję na 4 oficjalaty okręgowe (Żytomierz, Łuck, Mińsk i Nieśwież) oraz 19 dekanatów. Po reformie terytorialno-administracyjnej Rosji ogłoszonej przez cesarza Pawła I w grudniu1797 roku oraz wdrożonej w styczniu i lutym 1798 roku dokonał powtórnego podziału diecezji pińskiej na dekanaty, dostosowując je w miarę możliwości do państwowego podziału administracyjnego. Diecezja pińska przestałą istnieć w wyniku umowy pomiędzy Stolicą Apostolską a dworem petersburskim o nowym podzielę administracyjnym Kościoła katolickiego w Rosji (ukaz Pawła I z 28 kwietnia / 9 maja 1798 roku; dekrety W. Litty z 7, 8 i 9 sierpnia 1798 roku).
    Even before the signing of the treaties finally dissolving the Polish-Lithuanian Commonwealth, Empress Catherine II made a new administrative division of the Catholic Church in Russia on 6–17 September, 1795, treating the acquired lands as the property of Russia. She did not consult the Holy See on her decisions, thereby disregarding the generally accepted principle that the creation and abolition of dioceses and the appointment of ordinaries is a papal prerogative. One of the dioceses she created was the Diocese of Pinsk, whose Ordinary by her appointment was the former Bishop of Kyiv, Kasper Kazimierz Cieciszowski, residing in Zhytomyr. She subordinated parishes and monasteries in the Minsk and Volhynian governorates to him. The bishop exercised authority over the area in accordance with ecclesiastical law, as he had obtained from the Warsaw-based papal delegate WawrzyniecLitta the powers of administrator over the area incorporated into the diocese of Pinsk and exceeding the boundaries of the formally existing diocese of Kyiv, of which he was the legal ordinary. For a reason that is difficult to hypothesise, he did not establish the diocesan capital in Pinsk, despite the express wish of Catherine II. He did not designate any church in Pinsk as a cathedral, did not move the chapter and bishop’s residence there, and did not open a consistory there. He did, however, leave Zhytomyr for Berdychiv. He also renamed the consistory general of the Kyiv Diocese as the consistory general of the Pinsk Diocese. After receiving ecclesiastical authority to administer the diocese, most likely in June or July 1796, he divided the diocese into 4 district officialities (Zhytomyr, Lutsk, Minsk and Nyasvizh) and 19 deaneries. After the territorial and administrative reform of Russia announced by Emperor Paul I in December 1797 and implemented in January and February 1798, he re-divided the Pinsk diocese into deaneries, bringing them as close as possible to the state administrative division. The Diocese of Pinsk ceased to exist as a result of an agreement between the Holy See and the royal court in St Petersburg on a new administrative division of the Catholic Church in Russia (Paul I’s ukase of 28 April / 9 May 1798; W. Litta’s decrees of 7, 8 and 9 August 1798).
    Źródło:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne; 2023, 121; 447-480
    0518-3766
    2545-3491
    Pojawia się w:
    Archiwa, Biblioteki i Muzea Kościelne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Политика генерал-губернатора А. П. Безака в отношении римско-католической церкви в Юго-Западном крае (1865-1868)
    Politics of the Governor-General Alexander Pavlovich Bezak in relation to the Roman Catholic Church in the Southwest Territory (1865-1868)
    Autorzy:
    Legieć, Jacek
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/969429.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Towarzystwo Nauki i Kultury Libra
    Tematy:
    религиозная политика
    католическая церковь
    история Польши XIX в.
    история России XIX в.
    история Украины XIX в.
    religious politics
    the Catholic Church
    the history of Poland in the 19th century
    the history of Russia in the 19th century
    the history of Ukraine in the 19th century
    polityka wyznaniowa
    Kościół Katolicki
    historia Polski XIX w.
    historia Rosji XIX w.
    historia Ukrainy XIX w.
    Opis:
    Dla generał-gubernatora kijowskiego Aleksandra Pawłowicza Bezaka walka z wpływami Kościoła rzymskokatolickiego w województwach kijowskim, podolskim i wołyńskim, tworzących Kraj Południowo-Zachodni, stała się jednym z głównych zadań stojących przed administracją rosyjską regionu po upadku powstania styczniowego. Bezak zażądał likwidacji jednej z dwóch diecezji katolickich działających na terenie prowincji, postulował zamknięcie części kościołów i kaplic katolickich oraz zmniejszenie liczby księży. Zamierzał także zamknąć wszystkie działające na tym terenie klasztory katolickie. Generał-gubernatorowi udało się ostatecznie doprowadzić do likwidacji diecezji kamienieckiej, ale za jego panowania w kraju zamknięto tylko kilka kościołów i kaplic, a tylko cztery z jedenastu klasztorów. Nie udało się też znacząco ograniczyć liczby duchownych katolickich. Przede wszystkim stanowisko ministra spraw wewnętrznych P.A. Valueva uniemożliwiło pełną realizację planów Bezaka. Jednak Bezakowi udało się wprowadzić język rosyjski do nauczania religii we wszystkich typach szkół, a wszelka działalność duchowieństwa katolickiego została poddana ścisłej kontroli państwa.
    Źródło:
    Wschodni Rocznik Humanistyczny; 2020, XVII, 4; 145-160
    1731-982X
    Pojawia się w:
    Wschodni Rocznik Humanistyczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-4 z 4

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies