Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "19th-century painting" wg kryterium: Temat

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-10 z 10
    Tytuł:
    Krakowska kurtyna Henryka Siemiradzkiego: alegorie i rebusy
    Henryk Siemiradzki’s Curtain in Kraków: Allegories and Rebuses
    Autorzy:
    Kuczyńska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1787944.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-10
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    alegoria
    rebus
    kurtyna teatralna
    Henryk Siemiradzki
    malarstwo XIX wieku
    allegory
    theatre curtain
    19th-century painting
    Opis:
    Przedmiotem artykułu jest namalowana przez Henryka Siemiradzkiego kurtyna Teatru Miejskiego (obecnie Teatru im. Juliusza Słowackiego) w Krakowie traktowana jako przykład szczególnej formuły malarstwa alegorycznego na swój sposób pokrewnej rebusom, które – jak świadczą liczne zachowane w szkicownikach przykłady – z upodobaniem uprawiał artysta. Zidentyfikowanie nowych źródeł ikonograficznych (przede wszystkim Les Dieux antiques Stéphane’a Mallarmé) i poszerzenie kontekstu dotychczasowych analiz pozwoliło na nowo postawić pytania o źródła twórczości i rolę wyobraźni w malarstwie późnoakademickim. Zestawienie alegorycznego programu kurtyny z konstruowanymi przez malarza rebusami (ze szkicowników zachowanych w Muzeum Narodowym w Krakowie) problematyzuje charakterystyczne dla epoki relacje między słowem a obrazem.
    This article focuses on the curtain installed in the Municipal Theatre in Kraków (now the Juliusz Słowacki Theatre) painted by Henryk Siemiradzki. The giant composition is an example of the unique formula of allegoric painting related to rebuses, which, as attested by the many drawings preserved in his sketchbooks, was the artist’s favourite kind of pastime. The identification of new iconographic sources (primarily Les Dieux Antiques by Stéphane Mallarmé) and the broadening of the context for those already known has made it possible to ask questions anew about the sources of creativity and imagination in late academic painting. The juxtaposition of Siemiradzki’s allegorical curtain manifesto with the rebuses he devised (contained in the sketchbooks preserved in the National Museum in Kraków) problematises the issue of the relationship between word and image which was characteristic of that period.
    Źródło:
    Roczniki Humanistyczne; 2021, 69, 4; 405-424
    0035-7707
    Pojawia się w:
    Roczniki Humanistyczne
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Lost nest. Norwid – Szermentowski
    Autorzy:
    Chlebowska, Edyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/16729757.pdf
    Data publikacji:
    2020-05-06
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    Józef Szermentowski
    19th-century Polish painting art
    19th-century Polish drawing art.
    January Uprising
    malarstwo polskie XIX w.
    rysunek polski XIX w.
    powstanie styczniowe
    Opis:
    This article is an interpretative attempt of the forlorn drawing made by Norwid in the mid-1770s, entitled Scena symboliczna [A symbolic scene] (also known as Aniołowie smierci [Angels of Death]). The drawing relates to a painting by Józef Szermentowski, entitled Stracone gniazda [The Lost Nests] (1865), which presented a gloomy vision of a village in the region of Kielce and which was an allegory of the defeat of the Polish nation after the collapse of the January Uprising. The comparative analysis of both depictions allows pinpointing the interdependences between the two works, which shed more light on the meaning of Norwid’s highly enigmatic composition. The analysis also takes into account the personal relationship between the two artists, who came close in Szermentowski’s late days. The article pursues three potential interpretation paths, relying on the assumption that Norwid was inspired by the younger colleague’s work. Yet, none of the three is pinpointed as privileged so that, ultimately, the question of the topic of Norwid’s depiction remains open. It is observed, at the same time, that Scena symboliczna is a regular example of Norwid’s scarce plastic legacy in that it favours literary values over plastic mastery. The work shows evident tensions of senses and meanings, which cannot be either satisfactorily or satisfyingly conveyed via the drawing techniques employed by Norwid.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2016, 34 English Version; 81-99
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Stracone gniazdo. Norwid – Szermentowski
    Stracone gniazdo. [The lost nest]. Norwid – Szermentowski
    Autorzy:
    Chlebowska, Edyta
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2117227.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Towarzystwo Naukowe KUL
    Tematy:
    Cyprian Norwid
    Józef Szermentowski
    malarstwo polskie XIX w.
    rysunek polski XIX w.
    powstanie styczniowe
    19th-century Polish painting art
    19th-century Polish drawing art
    January Uprising
    Opis:
    Artykuł stanowi próbę interpretacji zaginionego szkicu Norwida Scena symboliczna (znanego także jako Aniołowie śmierci) powstałego w połowie lat 70. XIX wieku w nawiązaniu do obrazu Józefa Szermentowskiego Stracone gniazda(1865),przedstawiającego posępny widok kieleckiej wsi, stanowiący obraz klęski narodu polskiego po upadku Powstania Styczniowego. Analiza porównawcza obu scen, uzupełniona o charakterystykę relacji łączących obu artystów, którzy w ostatnich latach życia Szermentowskiego nawiązali bliższą znajomość, pozwala wychwycić zależności rzucające nieco światła na znaczenie enigmatycznej Norwidowskiej kompozycji. W artykule wskazano trzy potencjalne tropy interpretacyjne, opierające się na przeświadczeniu o inspiracji Norwida twórczością młodszego kolegi, żadnego nie uznając za uprzywilejowany i nie rozstrzygając w sposób ostateczny tematu przedstawienia. Zarazem stwierdzono, że Scena symboliczna stanowi przykład znamiennej dla kameralnej spuścizny plastycznej Norwida dominacji wartości literackich nad walorami plastycznymi dzieła oraz ciśnienia sensów i znaczeń, których skromna warstwa rysunkowa nie jest w stanie w sposób pełny i adekwatny wyrazić.
    This article is an interpretative attempt of the forlorn drawing made by Norwid in the mid-1770s, entitled Scena symboliczna [A symbolic scene] (also known as Aniołowie smierci [Angels of Death]). The drawing relates to a painting by Józef Szermentowski, entitled Stracone gniazda [The Lost Nests] (1865), which presented a gloomy vision of a village in the region of Kielce and which was an allegory of the defeat of the Polish nation after the collapse of the January Uprising. The comparative analysis of both depictions allows pinpointing the interdependences between the two works, which shed more light on the meaning of Norwid’s highly enigmatic composition. The analysis also takes into account the personal relationship between the two artists, who came close in Szermentowski’s late days. The article pursues three potential interpretation paths, relying on the assumption that Norwid was inspired by the younger colleague’s work. Yet, none of the three is pinpointed as privileged so that, ultimately, the question of the topic of Norwid’s depiction remains open. It is observed, at the same time, that Scena symboliczna is a regular example of Norwid’s scarce plastic legacy in that it favours literary values over plastic mastery. The work shows evident tensions of senses and meanings, which cannot be either satisfactorily or satisfyingly conveyed via the drawing techniques employed by Norwid.
    Źródło:
    Studia Norwidiana; 2016, 34; 81-99
    0860-0562
    Pojawia się w:
    Studia Norwidiana
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    O peregrynacjach artysty i jego dzieła. Przypadek "Efektu melodramy" Feliksa Pęczarskiego
    About the peregrinations of artist and his work. The case of the Melodrama effect by Feliks Pęczarski
    Autorzy:
    Świętosławska, Agnieszka
    Talanowa, Anna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1197976.pdf
    Data publikacji:
    2019-06-30
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    Feliks Pęczarski (1804/1805–1862)
    malarstwo polskie XIX wieku
    zbiory rosyjskie
    sceny rodzajowe
    kolekcjonerstwo
    19th-century Polish painting
    Russian collections
    genre scenes
    art collections
    Opis:
    Artykuł poświęcony jest obrazowi Efekt melodramy należącemu do zbiorow Państwowego Muzeum Sztuki w Niżnym Nowogrodzie w Rosji. Blisko 60 lat temu Andrzej Ryszkiewicz zidentyfikował go jako dzieło warszawskiego malarza z połowy XIX wieku, Feliksa Pęczarskiego (1804/1805–1862). Tym samym badacz ten przyczynił się do poszerzenia wiedzy o nielicznie niestety zachowanym dorobku niezwykle ciekawego, głuchego artysty, ktory w swoich czasach zasłynął nie tylko jako autor biedermeierowskich portretow, ale przede wszystkim komicznych scen rodzajowych wykorzystujących karykaturalną charakterystykę fizjonomii postaci i groteskowo przerysowaną mimikę. Atrybucja zaproponowana przez Ryszkiewicza została w pełni przyjęta zarowno przez środowisko polskich badaczy, jak rownież rosyjskich muzealnikow opiekujących się kolekcją w Niżnym Nowogrodzie. Jednakże dotychczas nie została wyjaśniona kwestia sposobu, w jaki obraz trafił do odległej rosyjskiej prowincji. Niniejszy artykuł stanowi probę rozwiązania tej zagadki. Według notatki XIX-wiecznego pamiętnikarza Franciszka Ksawerego Preka, ktory znał Pęczarskiego osobiście, ten ostatni podczas kilkuletniego pobytu na Lubelszczyźnie (gdzie powstał omawiany obraz) portretował bliżej nieokreśloną generałową rosyjską. Do zbiorow muzealnych Efekt melodramy trafił w 1924 roku z zamku we wsi Jurino. Przeprowadzona analiza, bazująca na kwerendzie w dawnych inwentarzach kolekcji zamkowej oraz badaniach historii dwoch arystokratycznych rodow związanych z majątkiem, Szeremietiewow i Skobelewow, pozwoliła wskazać osobę, ktora potencjalnie mogła być pierwszym nabywcą obrazu.  
    The article focuses on the painting Efekt melodramy (Melodrama Effect) belonging to the collection of the State Museum of Art in Nizhny Novgorod in Russia. Nearly 60 years ago, Andrzej Ryszkiewicz identified it as the work of the mid-nineteenth century, Warsaw painter, Feliks Pęczarski (1804/1805–1862). Thus, Ryszkiewicz has contributed to knowledge of the unfortunately poorly preserved ouvre of this extremely interesting deaf artist. In 19th century Pęczarski was acknowledged as the author of Biedermeier portraits, but above all he was famous for his comic genre compositions in which he used the caricature of character’s physiognomy and grotesquely exaggerated facial expressions. The attribution proposed by Ryszkiewicz was fully accepted by the circles of Polish researchers as well as Russian museum staff in Nizhny Novgorod taking care of the collection. However, the question of how the painting made its way to a distant Russian province has not yet been clarified. This article is an attempt to solve the puzzle. According to a note left by the nineteenth-century memoirist Franciszek Ksawery Prek, who knew Pęczarski in person, during a few-year stay in the Lublin region (this is where the painting was made) the artist portrayed a wife of an unidentified Russian general. In 1924 the painting was taken from the castle in the village of Jurino and has become a part of the State Museum of Art in Nizhny Novgorod collection. This analysis, based on a query in old castle collection inventories and on research on the history of two aristocratic families related to the estate, Sheremetyevi and Skobelev, allowed to identify a person who could potentially be the first purchaser of Pęczarski’s work.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2019, 3; 11-27
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Wzory rosyjskiego malarstwa ikonowego w 2. połowie XIX i początku XX wieku. Uwagi wstępne na przykładzie obiektów z Podlasia i Lubelszczyzny
    Patterns in Russian Icon Painting in the Second Half of the 19th and the Early 20th Century. Introductory Notes Based on Examples from Podlachia and the Lublin Land
    Autorzy:
    Szybalska, Agnieszka
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/15600863.pdf
    Data publikacji:
    2022
    Wydawca:
    Polska Akademia Nauk. Instytut Sztuki PAN
    Tematy:
    Russian art
    19th-century Russian religious painting
    19th-century icon painting
    patterns in icon painting
    dissemination of iconographic patterns in icon painting
    iconographic tradition in icon painting
    Podlachia
    Lublin Land
    sztuka rosyjska
    rosyjskie malarstwo religijne XIX w.
    malarstwo ikonowe XIX w.
    wzory w malarstwie ikonowym
    popularyzacja wzorów ikonograficznych w malarstwie ikonowym
    tradycja ikonograficzna w malarstwie ikonowym
    Podlasie
    Lubelszczyzna
    Opis:
    Problem wzorów stosowanych przez malarzy ikon 2. połowy XIX i początku XX w. był dotąd marginalnie poruszany przez badaczy. Dotyczy on stosowania ogólnoeuropejskiego kanonu akademickiego, oddziaływania wzorów zachodnich i rosyjskich (w duchu kultury łacińskiej i nawiązujących do przetworzonej tradycji rodzimej), adaptowania kompozycji zgodnych z kanonem malarstwa cerkiewnego, czerpania z grafiki popularnej (zachodniej i rosyjskiej). Analizowane obiekty z terenów Podlasia i Lubelszczyzny zostały uporządkowane według powtarzających się kompozycji. Badania uzupełniono przykładami ikon z centralnej Rosji i Azji. W efekcie rozpoznane zostały popularne wzory stosowane przez twórców ikon i sposoby ich popularyzacji, m.in. poprzez masowe odbitki graficzne i fotografie. Przeprowadzone analizy dowiodły, że standardowa produkcja artystyczna dzieł na potrzeby Cerkwi nie wymagała oryginalności ujęć kompozycyjnych, a pomimo kształtowania się wówczas w Rosji stylu narodowego nastąpiła wzmożona recepcja estetyki łacińskiej.
    The issue of patterns used by icon painters in the second half of the 19th and the early 20th century has so far won only marginal scholarly attention. It refers to the application of the pan-European canon of academicism, the influence of Western and Russian models (the latter produced in the spirit of the Latin culture and referring to a reworked native tradition), the process of adapting compositions compliant with the canon of Orthodox Church painting, and the process of borrowing from popular graphic art (both Western and Russian). Artworks from Podlachia and the Lublin Land under analysis in the current article have been categorised according to recurrent compositions. Their examination has been complemented with examples of icons from central Russia and Asia. This helped to recognise the popular patterns applied by icon painters and the methods of their dissemination by, among others, mass-produced graphic prints and photographic prints. Relevant analyses have shown that the standard production of artworks for the use of the Orthodox Church did not require the compositional arrangement to be original, and that the reception of Latin aesthetics increased regardless of the fact that the national style was forming in Russia at the time.
    Źródło:
    Biuletyn Historii Sztuki; 2022, 84, 4; 879-946
    0006-3967
    2719-4612
    Pojawia się w:
    Biuletyn Historii Sztuki
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    On the National Substance. The Role of the Diet of Galicia and Lodomeria and National Department in Preserving Jan Matejko’s Heritage
    Autorzy:
    Małecki, Marian
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618335.pdf
    Data publikacji:
    2016
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    Diet of Galicia and Lodomeria
    the Galician National Department
    Jan Matejko’s House
    Jan Matejko
    Galicia
    Cracow
    the Galician autonomy
    Matejko’s funeral
    19th-century painting
    Sejm Krajowy Galicyjski
    Wydział Krajowy Galicyjski
    Dom Jana Matejki
    Galicja
    Kraków
    autonomia galicyjska
    pogrzeb Matejki
    malarstwo XIX w.
    Opis:
    The paper discusses the relations between the Galician autonomy authorities, particularly those of the National Department, and Jan Matejko, the most prominent 19th-century Polish painter. These relations reached their climax when the Galician Sejm purchased a collection of items of national significance which belonged to the artist. Noticeable efforts were made during the establishing and subsidizing the museum in Cracow which was named after Jan Matejko. In addition, the paper describes the contribution of the National Department to the preparation of Jan Matejko’s funeral. The description relies on the material – previously not explored – stored in the State Archives of Lviv. The paper sheds a new light on the previously unknown facts illustrating the attitude assumed by the Galician autonomy authorities toward the Galician 19th-century national art.
    Autor ukazał w pracy relacje zachodzące między władzami autonomii galicyjskiej, w szczególności między Wydziałem Krajowym a Janem Matejką, najwybitniejszym malarzem polskim XIX w. Punktem kulminacyjnym tych relacji był dokonany przez sejm galicyjski zakup pamiątek narodowych zgromadzonych przez artystę w ciągu swego życia, a po jego śmierci – udział władzy krajowej w zachowaniu w całości substancji artystycznej malarza w postaci powołania i dotowania muzeum jego imienia w Krakowie. Osobno ukazano wkład Wydziału Krajowego w przygotowanie pogrzebu Jana Matejki, opierając się o nieprzebadany dotąd materiał Archiwum Państwowego we Lwowie. Praca rzuca nowe światło na nieznane dotąd relacje między władzami autonomii galicyjskiej a sztuką narodową dziewiętnastowiecznej Galicji.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2016, 25, 3
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Mallarmé et Whistler
    Mallarmé and Whistler
    Mallarmé i Whistler
    Autorzy:
    Naliwajek, Zbigniew
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/683457.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    poezja francuska XIX wieku
    symbolizm
    malarstwo angielskie XIX wieku
    tonalizm
    French 19th century poetry
    symbolism
    English painting of the 19th century
    tonalism
    Opis:
    Przyjaźń Mallarmégo i Whistlera jest okazją do przypomnienia kilku tekstów poety poświęconych malarzowi, a zwłaszcza przekładu odczytu Whistlera, Ten O’Clock (1885), w którym autor nowatorskich rozwiązań w malarstwie (tonalizm) zawarł swoją koncepcję sztuki. Analiza tego tekstu pozwala na nowo przemyśleć ciągle aktualny problem miejsca i znaczenia sztuki w społeczeństwie oraz stwierdzić pokrewieństwo obu artystów poszukujących nowych form wyrazu na przekór konwencjom i przyzwyczajeniom.
    The friendship shared by Mallarmé and Whistler is the point of departure for recalling several texts the poet devoted to the painter, especially the translation of Whistler’s lecture, Ten O’Clock (1885), in which the innovator of key solutions in painting (tonalism) described his understanding of art. The analysis of this text permits a rethinking of the ever-topical problem of place and the significance of art in society while asserting the affinity of the two artists of seeking new form of expression, defiant of convention and habit.
    -
    Źródło:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica; 2018, 13; 163-170
    1505-9065
    2449-8831
    Pojawia się w:
    Acta Universitatis Lodziensis. Folia Litteraria Romanica
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Zapoznane dzieło Jana Styki w kościele ojców jezuitów w Łodzi
    The forgotten work of Jan Styka in the church of the Jesuits in Łódź
    Autorzy:
    Stefański, Krzysztof
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/29519318.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Uniwersytet Łódzki. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego
    Tematy:
    malarstwo religijne XIX wieku
    sztuka Łodzi XIX wieku
    Jan Styka
    Juliusz Kunitzer
    religious painting of the 19th century
    art of Łódź of the 19th century
    Opis:
    Obecny kościół ojców jezuitów w Łodzi pw. Najświętszego Serca Jezusa to dawny (do 1945 r.) kościół ewangelicko-augsburski pw. św. Jana Ewangelisty, wzniesiony w latach 1880–1884. W jego ołtarzu głównym zawisło dzieło Jana Styki zatytułowane Chrystus nauczający uczniów i rzesze ludu, ufundowane przez jednego z najbardziej znanych łódzkich przemysłowców Juliusza Kunitzera. Obraz powstał w ciągu 1885 r., a w kościele został zawieszony w styczniu następnego roku. Wzbudził duże zainteresowanie w Łodzi i w Warszawie. Jego surowa forma artystyczna dostosowana została do wymogów kultu luterańskiego. To zadecydowało zapewne, że w momencie przejęcia kościoła w 1945 r. przez jezuitów obraz został zdjęty z ołtarza głównego i przeniesiony na emporę. Tam znajdował się przez kilkadziesiąt lat. Zainteresowano się nim dopiero pod koniec ubiegłego stulecia, kiedy rozpoczęto renowację świątyni. Obraz został poddany konserwacji i pojawiły się plany jego zawieszenia na ścianie prezbiterium. Do dziś nie zostały jednak zrealizowane. Obraz znajdował się przez kilka lat w domu zakonnym ojców jezuitów, a obecnie zawisł na tylnej ścianie towarzyszącej kościołowi kaplicy św. Krzysztofa. To wysokiej klasy dzieło sztuki religijnej, jedno z najlepszych w dorobku Styki, którego losy są znamienne dla przemian zachodzących w Polsce po 1945 r., wciąż czeka na docenienie i właściwe wyeksponowanie.
    The current church of the Jesuit fathers in Łódź (The Sacred Heart of Jesus) is the former Evangelical-Augsburg church of Saint John the Evangelist, built in 1880–1884. On its main altar there is a work by Jan Styka entitled Christ Teaching the Disciples and the Crowd, funded by one of the most famous industrialists from Łódź, Juliusz Kunitzer. The painting was created in 1885 and hung in the church in January of the following year. It aroused great interest in Łódź and Warsaw. Its raw artistic form was adapted to the requirements of Lutheran worship. This probably resulted in the fact that when the church was taken over by the Jesuits in 1945, the painting was removed from the main altar and moved to the gallery, where it stayed for several decades. Interest in it came only at the end of the last century, when the renovation of the temple began. The painting underwent conservation and plans were made to hang it on the wall of the presbytery. However, they have not been implemented to date. The painting was kept in the Jesuit monastery for several years, and is now hung on the back wall of the chapel of St. Christopher. This high-class work of religious art, one of Styka’s best works, the fate of which is significant for the changes taking place in Poland after 1945, is still waiting to be appreciated and properly exposed.
    Źródło:
    TECHNE. Seria Nowa; 2023, 1, 11; 25-41
    2084-851X
    Pojawia się w:
    TECHNE. Seria Nowa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Rzeka Wołga w rosyjskim malarstwie pejzażowym XIX i początku XX wieku
    The Volga River in Russian landscape painting of the 19th and the beginning of the 20th century
    Autorzy:
    Bobilewicz, Grażyna
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2012593.pdf
    Data publikacji:
    2015-06-01
    Wydawca:
    Uniwersytet Warszawski. Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego
    Tematy:
    malarstwo pejzażowe
    Rosja
    wiek XIX
    początek XX w.
    rzeka
    Wołga
    landscape painting
    Russia
    19th century
    the begining of the 20th century
    river
    the Volga
    Opis:
    The analysis of various painterly representations of the Volga River as well as its visual shape and meaning in Russian landscape painting of the 19th and the beginning of the 20th century, conducted at the level of iconography, perception and reception of the visual work, as well as at the deep structure level of iconic texts, has revealed the issues of vividness, semantics and emotional saturation of the Volga concept. The changes in the way space is presented, constructed, coded, perceived and felt diversify painterly representations of the Volga, its appearance and functions. Their interpretation, which is determined by two factors: the visual code (the aesthetics of a landscape) and the key to understanding the ‘system of a landscape’, together with the revealing of the diversity and complexity of contexts in which the painterly descriptions of the natural world take shape, and the basic characteristics of poetics and artistic language (formal and functional analysis of the principles and the constant of the landscape: space, the seasonal nature, light, colour, rhythm, etc.) show that in Russian landscape painters’ consciousness, the concept sphere of the artistic natural national landscape is shaped by means of metaphoric-and-symbolic perception of its objects in terms of homogeneous values − sacred, undeveloped, wild and ‘one’s own’ though ‘foreign’. This incorporates the category of an artistic landscape into the context of the semantic unity of ‘nature and culture’, which is important for cultural studies. The discovery of the merits of native landscapes is the most significant element of national self-identification.
    Źródło:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo; 2015, 5(8); 291-311
    2084-6045
    2658-2503
    Pojawia się w:
    Prace Filologiczne. Literaturoznawstwo
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kazanie Skargi Jana Matejki w kontekście ówczesnej wiedzy o epoce i poglądów na dzieje Polski
    Autorzy:
    Słoczyński, Henryk M.
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/560371.pdf
    Data publikacji:
    2018
    Wydawca:
    Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie
    Tematy:
    Jan Matejko
    Józef Szujski
    interpretation of a historical painting
    19th century Polish historiography
    interpretacja obrazu historycznego
    historiografia polska XIX wieku
    Opis:
    Authors studying the works of the greatest painter of the history of Poland Jan Matejko have long failed to do systematic research on numerous references to specific historical matters in his work, ignoring the aspect to which the artist attached such great importance. In the case of Skarga’s Sermon, one of his most iconic works, the situation has changed due to Jarosław Krawczyk’s book Matejko i historia, even though the author focused on one theme only: the conflict between the nobility and king Sigismund III. The study published here shows that equally important were the problems of Poland’s religious union and its submission to Russia in the early 16th century. Such broader interpretation is based on the assessment of the knowledge of such matters which was available to the artist. Undoubtedly, the fact that Matejko was inspired by his friend Józef Szujski, who back then had published a volume of his work Dzieje Polski concerning that part of the history of Poland, is particularly significant. The issues of the period discussed in the book and shown in the painting reveal far-reaching consistency, and the essence of Skarga’s Sermon is the subject of a great historical opportunity which Poles had lost(also know from Matejko’s other works). Poland had wasted its chance to take control of Moscow and to civilize it, which led to the rise of an empire – Poland’s future oppressor in the partition period.
    Autorzy zajmujący się twórczością największego malarza dziejów Polski, Jana Matejki, długo nie prowadzili systematycznych badań licznych odniesień do konkretnej materii historycznej w jego dziełach, ignorując ten ich aspekt, któremu artysta przypisywał szczególną wagę. W przypadku Kazania Skargi, jednego z najwybitniejszych jego dzieł, zmianę w tym zakresie przyniosła książka Jarosława Krawczyka Matejko i historia, ale autor skupił się tylko na jednym motywie: walce szlachty z tronem Zygmunta III. Publikowana tu rozprawa pokazuje, że niemniej ważne w treści obrazu są problemy unii religijnej oraz podporządkowania Polsce Rosji na początku XVI wieku. To poszerzenie interpretacji opiera się na próbie sprecyzowania, jaka wiedza o tych sprawach była dostępna artyście. Niewątpliwie szczególne znaczenie miała dlań inspiracja przyjaciela, Józefa Szujskiego, który wtedy opublikował traktujący o tej epoce tom Dziejów Polski. Ujęcie problemów tego okresu w tej książce oraz w obrazie wykazuje daleko idącą zbieżność, zaś istotą przesłania Kazania Skargi jest (znany także z innych dzieł Matejki) motyw utraconej przez Polaków wielkiej szansy dziejowej. Chodziło o szansę opanowania i ucywilizowania Moskwy, a konsekwencją jej utraty było powstanie imperium – przyszłego zaborcy Polski.
    Źródło:
    Folia Historica Cracoviensia; 2018, 24, 1
    0867-8294
    Pojawia się w:
    Folia Historica Cracoviensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-10 z 10

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies