- Tytuł:
-
The Change of HbA1C Parameters and the Body Mass Index in Diabetes Treatment Cycle Depending on the Frequency of the Undertaken Physical Activity Program
Zmiana parametrów HbA1C i wskaźnika masy ciała (BMI) w cyklu leczenia cukrzycy w zależności od częstotliwości podejmowania programu ćwiczeń fizycznych
Изменение параметров HbA1C и индекса массы тела по ходу лечения диабета в зависимости от частотности обращения к программе физической активности - Autorzy:
-
Sygit, Katarzyna
Sygit, Marian
Eider, Jerzy - Powiązania:
- https://bibliotekanauki.pl/articles/562882.pdf
- Data publikacji:
- 2017
- Wydawca:
- Polski Instytut Ekonomiczny
- Tematy:
-
physical activity
diabetes
chronic disease
lifestyle
ćwiczenia fizyczne
cukrzyca
choroba przewlekła
styl życia
физические упражнения
диабет
хроническая болезнь
образ жизни - Opis:
-
Diabetes is treated as a set of metabolic diseases, which, in light of today’s knowledge, significantly influences the change in the treatment strategy of this disease. Physical exercise has become an indispensable component in the treatment of type 2 diabetes. The aim of this paper is to assess changes in HbA1C level and BMI, depending on the frequency of the workout scheme (daily exercises vs. every other day) in the process of diabetes treatment. The research was carried out on a sample of subjects aged 48-75. 82 patients, divided into two groups, took part in the research. In Group I, the workout program was applied daily, while in Group II – every other day. In both groups the session length was 35 minutes. After the analysis of differences between the groups, it was ascertained that no statistically significant differences (p>0.05) in the analysis of
the BMI mean value can be observed between the women from both groups. Similarly, men from Group I and II did not exhibit any statistically significant differences (p>0.05) as far as the mean value of the BMI was concerned. While analyzing the mean value of HbA1C after completing the research, no statistically significant differences (p>0.05) were found between men and women from the respective groups. Conclusions from the study were as follows: no relation between BMI and HbA1C level, and the frequency of exercises was found; patients who participated in the treatment accompanied by physical activity control and close medical supervision, obtained clinical improvement and gained mobilization to undertake physical activity after the study was complete.
Cukrzyca traktowana jest jako zespół chorób metabolicznych, co w świetle dzisiejszej wiedzy istotnie wpływa na zmianę strategii leczenia tej choroby. Ćwiczenia fizyczne stały się nieodzownym elementem w leczeniu cukrzycy typu 2. Celem niniejszej pracy jest ocena zmian poziomu HbA1C oraz BMI w zależności od częstotliwości podejmowania programu ćwiczeń fizycznych (ćwiczenia wykonywane codziennie, ćwiczenia wykonywane co drugi dzień) w procesie leczenia cukrzycy. Badaniom poddano osoby w wieku 48-75 lat. Ogółem badaniami objęto 82 pacjentów, których podzielono na dwie grupy. W pierwszej stosowano opracowany program ćwiczeń fizycznych codziennie, a w drugiej co drugi dzień. W obu grupach jednorazowe zajęcia trwały 35 minut. Po dokonaniu analizy różnic między badanymi grupami stwierdzono, że między kobietami z poszczególnych grup nie odnotowano istotnych statystycznie różnic (p>0,05) w analizie średniej wartości wskaźnika BMI. Podobnie u mężczyzn, badani z I i II grupy pod względem średniej wartości wskaźnika BMI nie różnili się istotnie statystycznie (p>0,05). Natomiast analizując średnią wartość wskaźnika HbA1C po zakończeniu badań stwierdzono, że ani pomiędzy kobietami z poszczególnych grup, ani pomiędzy mężczyznami nie odnotowano istotnych statystycznie różnic (p>0,05). Wnioski z badań: nie wykazano zależności poziomu wskaźników BMI i HbA1C od częstotliwości ćwiczeń; pacjenci objęci zastosowanym leczeniem wraz z kontrolą ćwiczeń fizycznych i ścisłą kontrola lekarską po zakończeniu badań uzyskali subiektywną poprawę kliniczną i motywację do kontynuowania ćwiczeń fizycznych.
Диабет считают группой метаболических заболеваний, что в свете нынешних знаний существенно влияет на изменение стратегии лечения этой болезни. Физические упражнения стали неотъемлемым элементом в лечении диабета второго типа. Цель статьи – дать оценку изменений уровня HbA1C и ИМТ в зависимости от частотности обращения к программе физических упражнений (упражнения, выполняемые ежедневно, упражнения, выполняемые каждый второй день) в процессе лечения диабета. Обследовали лиц в возрасте 48-75 лет. В общем обследовали 82 пациента, которых разделили на две группы. В первой применяли разработанную программу ежедневных физических упражнений, во второй же – каждый второй день. В обеих группах одноразовые упражнения продолжались 35 минут. После проведения анализа отличий между обследуемыми группами констатировали, что между женщинами из отдельных групп не отметили статистически существенных отличий (p>0,05) в анализе средней величины показателя ИМТ. Так же у мужчин обследуемые из I и II группы не отличались существенно статистически друг от друга по среднему значению ИМТ (p>0,05). Анализируя же среднее значение индекса HbA1C после завершения обследований от- метили, что ни между женщинами из отдельных групп, ни между мужчинами не отметили статистически существенных отличий (p>0,05). Выводы из обследований: не установлена зависимость уровня показателей ИМТ и HbA1C от частотности упражнений; пациенты, охваченные примененным лечением, наряду с контролем за физическими упражнениями и четким врачебным контролем после завершения обследований обрели субъективное клиническое улучшение и мотивировку для продолжения физических упражнений. - Źródło:
-
Handel Wewnętrzny; 2017, 4 (369) Tom I; 412-424
0438-5403 - Pojawia się w:
- Handel Wewnętrzny
- Dostawca treści:
- Biblioteka Nauki
Artykuł