Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "Sowul, Łukasz" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-3 z 3
    Tytuł:
    Skutki udzielania przez przedsiębiorców gratisów kontrahentom w podatku dochodowym
    Effects of Granting Freebies by Entrepreneurs to Contractors in Income Tax
    Autorzy:
    Sowul, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33572117.pdf
    Data publikacji:
    2023
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    Income tax
    gratis
    revenue
    tax deductible cost
    Podatek dochodowy
    przychód
    koszt uzyskania przychodu
    Opis:
    W praktyce gospodarczej nierzadko zdarzają się sytuacje, gdy dany podmiot organizuje akcje promocyjne, w ramach których przekazuje swojemu kontrahentowi gratisowe produkty. Zwykle wiąże się to z koniecznością nabycia określonej ilości towarów objętych akcją. Takie działanie ma na celu zwiększenie sprzedaży oraz promocję danego produktu. Udzielanie gratisów może polegać w szczególności na przekazywaniu towaru całkowicie za darmo lub po znacznie zaniżonej cenie – bezpośrednio, jak również za pośrednictwem podmiotu trzeciego. Takie działanie nie jest jednak obojętne na gruncie prawa podatkowego. W niniejszej pracy autor przedstawi skutki prawne udzielania kontrahentom gratisów w podatku dochodowym od osób fizycznych i prawnych. Autor stawia hipotezę, iż skutki prawne będą zależeć od formy udzielenia gratisu. Niemniej w żadnym z przypadków kontrahent nie uzyska przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń w związku z otrzymanym gratisem.
    In economic practice, there are often situations where an entity organizes promotional campaigns under which it provides its contractor with free products. Usually it is connected with the necessity to purchase a certain amount of goods covered by the action. Such action is aimed at increasing sales and promoting a given product. The provision of freebies may consist, in particular, in the provision of goods for free or at a significantly reduced price: directly as well as through a third party. Nevertheless, such action is not neutral from the point of view of tax law. In this paper, the author will present the legal effects of granting contractors freebies in personal and corporate income tax. The author hypothesizes that the legal effects depend on the form of the gratis. However, in no case will the contractor receive any revenue in connection with the bonus.
    Źródło:
    Przegląd Prawno-Ekonomiczny; 2023, 1; 91-102
    1898-2166
    Pojawia się w:
    Przegląd Prawno-Ekonomiczny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Opodatkowanie podatkiem VAT rekompensat za świadczone usługi przewozowe w autobusach komunikacji miejskiej – glosa krytyczna do wyroku NSA z dnia z dnia 7 listopada 2018 r., sygn. Akt I fsk 1692/16
    Taxation of VAT on compensations for provided transport services in public transport buses – gloss to the judgment of the supreme administrative court of 7 November 2018, ref. No. Act I fsk 1692/16
    Autorzy:
    Sowul, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/2054643.pdf
    Data publikacji:
    2021-11-29
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Humanitas
    Tematy:
    rekompensata
    dotacja
    subwencja
    podatek VAT
    dyrektywa
    implementacja
    compensation
    donation
    subsidy
    VAT
    directive
    implementation
    Opis:
    Zgodnie z glosowanym wyrokiem NSA z dnia 7 listopada 2018 r., sygn. akt I FSK 1692/16 rekompensaty za świadczone usługi przewozowe w autobusach komunikacji miejskiej nie powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Opracowanie skupia się przede wszystkim na tym, czy NSA słusznie uznał je za dopłaty o charakterze podobnym do dotacji oraz subwencji, o których mowa w ustawie o VAT. W związku z powyższym w glosie zostało przedstawione znaczenie dotacji oraz subwencji na gruncie prawa polskiego oraz prawa wspólnotowego. Ostateczna konkluzja jest taka, iż rekompensaty obejmujące rozsądny zysk nie mogą być zaliczone do dopłat o podobnym charakterze do wyżej wskazanych środków, gdyż stanowią one formę zapłaty, a zatem powinny podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. W pozostałym zakresie należałoby natomiast podzielić stanowisko NSA, biorąc pod uwagę szeroką definicję subwencji/dotacji znajdującą swoje źródło w prawie unijnym
    According to the glossed judgment of the Supreme Administrative Court of November 7, 2018, file ref. Act I FSK 1692/16 compensation for the provided transport services in public transport buses should not be subject to VAT. The article focuses primarily on whether the Supreme Administrative Court rightly recognized them as subsidies similar to donation and subsidy referred to in the VAT Act. In connection with the above, the gloss presents the meaning of donation and subsidy under Polish and EU law. The final conclusion is that compensations involving a reasonable profit cannot be included in a surcharge of a similar nature to the above-mentioned measures, as they are a form of payment and therefore should be subject to VAT. In the remaining scope, however, the position of the Supreme Administrative Court should be shared, taking into account the broad definition of subsidies/subsidies found in EU law.
    Źródło:
    Roczniki Administracji i Prawa; 2021, 2, XXI; 283-289
    1644-9126
    Pojawia się w:
    Roczniki Administracji i Prawa
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Możliwość modyfikacji terminów przedawnienia roszczeń na przykładzie umowy o dzieło
    Possibility of modifying limitation periods for claims on the example of contract for specific work
    Возможность изменения сроков исковой давности требований на примере договора подряда
    Можливість зміни строків позовної давності на прикладі договору підряду
    Autorzy:
    Sowul, Łukasz
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/33518407.pdf
    Data publikacji:
    2024
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    позовна давність
    договір підряду
    строк погашення вимог
    строки позовної давності
    исковая давность
    договор подряда
    сроки погашения требований
    сроки исковой давности
    przedawnienie roszczeń
    umowa o dzieło
    wymagalność roszczeń
    terminy przedawnienia
    statute of limitations for claim
    contract for specific work
    maturity of claims
    limitation periods
    Opis:
    Przedawnienie roszczeń jest istotną instytucją prawa cywilnego. Ma ono miejsce wtedy, gdy po upływie określonego przez ustawodawcę terminu nie można skutecznie dochodzić roszczenia na drodze sądowej. Przepisy regulujące tę materię są bezwzględnie obowiązujące, co dotyczy również zakazu możliwości modyfikacji terminów przedawnienia. Niemniej wśród przedstawicieli doktryny pojawiają się głosy, iż wyjątkiem od tej reguły jest umowa o dzieło. Chodzi o sytuację, w której przewidziany przez strony termin zapłaty przypada po upływie dwuletniego terminu przedawnienia liczonego od dnia oddania dzieła. Z uwagi na pojawiające się w tej materii wątpliwości, przedmiotem niniejszego artykułu będzie zbadanie możliwości modyfikacji terminów przedawnienia na przykładzie umowy o dzieło. Stąd celem jest próba odpowiedzi na pytanie, czy taka zmiana jest faktycznie możliwa, a jeżeli tak, to w jakich przypadkach. Posłużono się metodą badań niereaktywnych, tj. analizą aktów prawnych, literatury przedmiotu oraz orzecznictwa. Autor stawia hipotezę, że modyfikacja terminu przedawnienia jest możliwa tylko wtedy, gdy przepis szczególny przewiduje taką możliwość. Jedyny wyjątek od zasady został przewidziany w Kodeksie morskim. Regulacje prawne dotyczące instytucji przedawnienia mają bowiem charakter norm ius cogens, a Kodeks cywilny wprost wskazuje, że terminy przedawnienia nie mogą być skracane ani przedłużane przez czynność prawną.
    Позовна давність є важливим інститутом цивільного права. Вона настає тоді, коли після спливу встановленого законодавцем строку позовна давність не може бути ефективно застосована в суді. Положення, що регулюють це питання, є імперативними, що стосується і заборони на можливість зміни строків позовної давності. Проте серед представників доктрини існують думки, що договір підряду є винятком з цього правила. Йдеться про ситуацію, коли обумовлений сторонами строк оплати припадає на період після спливу дворічного строку позовної давності, який обчислюється з дня передання роботи. У зв'язку із сумнівами, що виникають у цьому питанні, предметом цієї статті буде розгляд можливості зміни строків позовної давності на прикладі договору підряду на виконання певної роботи. Таким чином, метою є спроба відповісти на питання, чи можлива така зміна, і якщо так, то в яких випадках. Було використано нереактивний метод дослідження, тобто аналіз нормативно-правових актів, літератури на цю тему та судової практики. Автор висуває гіпотезу, що зміна перебігу позовної давності можлива лише у випадку, якщо конкретна норма передбачає таку можливість. Єдиний виняток з цього правила передбачений у Морському кодексі. Це пов'язано з тим, що правові норми, які стосуються інституту позовної давності, мають характер норм ius cogens, а Цивільний кодекс прямо вказує на те, що позовна давність не може бути скорочена або продовжена юридичною дією.
    Исковая давность является важным институтом гражданского права. Она возникает, когда по истечении установленного законодателем срока иск не может быть эффективно предъявлен в суд. Положения, регулирующие этот вопрос, являются императивными, что относится и к запрету на возможность изменения сроков исковой давности. Тем не менее, среди представителей доктрины существует мнение, что договор подряда является исключением из этого правила. Речь идет о ситуации, когда оговоренная сторонами дата оплаты наступает после истечения двухлетнего срока исковой давности, исчисляемого со дня сдачи работы. В связи с сомнениями, возникающими в этом вопросе, предметом данной статьи будет рассмотрение возможности изменения сроков исковой давности на примере договора подряда на выполнение конкретных работ. Таким образом, целью является попытка ответить на вопрос, действительно ли такое изменение возможно, и если да, то в каких случаях. В статье был использован нереактивный метод исследования, то есть анализ нормативно-правовых актов, литературы по теме и судебной практики. Автор выдвигает гипотезу, что изменение срока исковой давности возможно только в том случае, если такая возможность предусмотрена конкретным положением. Единственное исключение из этого правила предусмотрено в Морском кодексе. Это объясняется тем, что правовые нормы, касающиеся института исковой давности, имеют характер норм ius cogens, а Гражданский кодекс прямо указывает, что сроки исковой давности не могут быть сокращены или продлены в результате совершения судебного действия.
    The statute of limitations for claims is an important institution of civil law. It occurs when, after the expiry of a time limit set by the legislator, a claim cannot be effectively pursued in court. The rules governing this matter are mandatory, which also includes banning the possibility of modifying limitation periods. However, according to some representatives of the doctrine an exception to this rule is contract for specific work. This concerns situation where the payment deadline stipulated by the parties falls after the expiry of the two-year limitation period calculated from the date of delivery of the work. Given the doubts that arise in this matter, the subject of this article will be to examine the possibility of modifying the limitation periods on the example of contract for specific work. Hence, the aim is to try to answer the question of whether such a change is actually possible and, if so, in which cases. A non-reactive research method was used, i.e. analysis of legal acts, literature and case law. The author hypothesises that a modification of the limitation period is only possible if a special regulation provides for this. The only exception to the rule is provided for in the Maritime Code. This is because the legal regulations concerning the institution of the statute of limitations are ius cogens norms, and the Civil Code explicitly indicates that limitation periods cannot be shortened or extended by a legal action.
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2024, 1; 177-192
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-3 z 3

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies