Informacja

Drogi użytkowniku, aplikacja do prawidłowego działania wymaga obsługi JavaScript. Proszę włącz obsługę JavaScript w Twojej przeglądarce.

English (EN)·Polski (PL)·Yкраїнський (UK)
Przejdź do strony domowej biblioteki Centralna Biblioteka Wojskowa Link otwiera się w nowym oknie Logo biblioteki Prolib Integro - strona głównaCentralna Biblioteka Wojskowa

Wyszukujesz frazę "KOSMATY, PIOTR" wg kryterium: Autor

  Lista filtrów
Wyrównaj
    Wyświetlanie 1-15 z 15
    Tytuł:
    Zamach na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w świetle art. 134 Kodeksu karnego
    Assassination attempt on the life of the President of the Republic of Poland pursuant to Article 134 of the Criminal Code
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/23999674.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-06
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    prezydent
    zamach
    zbrodnia
    przygotowanie
    destabilizacja państwa
    president
    assassination
    crime
    preparation
    destabilisation of the state
    Opis:
    Celem artykułu jest przedstawienie problematyki szczególnej prawnokarnej ochrony Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W nawiązaniu do przedwojennego ustawodawstwa został poddany analizie art. 134 Kodeksu karnego, kryminalizujący zachowania będące zamachem na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, który postrzegany nie jako konkretna osoba, lecz jako podmiot uosabiający majestat Rzeczypospolitej Polskiej jest jednym z głównych gwarantów sprawnego i niezakłóconego funkcjonowania organizmu państwowego. Zamach na osobę sprawującą ten urząd może być początkiem zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej destabilizacji państwa, a zagrożenie jego bezpieczeństwa pojawia się już w momencie przygotowań do popełnienia tego przestępstwa. Autor nie neguje przy tym faktu, że ten przepis wzmacnia także ochronę życia i zdrowia tej osoby, uznaje jednak, że jest to uboczny przedmiot ochrony. W artykule przedstawiono argumenty przemawiające za penalizacją wszelkich zachowań noszących znamiona przygotowania do zbrodni zamachu na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wzorem twórców Kodeksu karnego z 1932 r.
    The aim of this article is to present the issue of special criminal law protection of the President of the Republic of Poland. With reference to pre-war legislation, Article 134 of the Criminal Code was analysed, which criminalises behaviour constituting an attempt on the life of the President of the Republic of Poland, who, perceived not as a specific person but as an entity embodying the majesty of the Republic of Poland, is one of the main guarantors of the efficient and undisturbed functioning of the state organism. An assassination attempt on the holder of this office may be the beginning of both internal and external destabilisation of the state, and the threat to its security appears already at the moment of preparation to commit this crime. While the author of the article does not deny that this provision also strengthens the protection of this person’s life and health, he recognises that this is an incidental object of protection. The article presents arguments in favour of the criminalisation of any behaviour bearing the features of preparation for the crime of an attempt on the life of the President of the Republic of Poland, following the example of the authors of the Criminal Code of 1932.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2023, 15, 29; 161-180
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Assassination attempt on the life of the President of the Republic of Poland pursuant to Article 134 of the Criminal Code
    Zamach na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej w świetle art. 134 Kodeksu karnego
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/24001957.pdf
    Data publikacji:
    2023-12-06
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    president
    assassination
    crime
    preparation
    destabilisation of the state
    prezydent
    zamach
    zbrodnia
    przygotowanie
    destabilizacja państwa
    Opis:
    The aim of this article is to present the issue of special criminal law protection of the President of the Republic of Poland. With reference to pre-war legislation, Article 134 of the Criminal Code was analysed, which criminalises behaviour constituting an attempt on the life of the President of the Republic of Poland, who, perceived not as a specific person but as an entity embodying the majesty of the Republic of Poland, is one of the main guarantors of the efficient and undisturbed functioning of the state organism. An assassination attempt on the holder of this office may be the beginning of both internal and external destabilisation of the state, and the threat to its security appears already at the moment of preparation to commit this crime. While the author of the article does not deny that this provision also strengthens the protection of this person’s life and health, he recognises that this is an incidental object of protection. The article presents arguments in favour of the criminalisation of any behaviour bearing the features of preparation for the crime of an attempt on the life of the President of the Republic of Poland, following the example of the authors of the Criminal Code of 1932.
    Celem artykułu jest przedstawienie problematyki szczególnej prawnokarnej ochrony Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej. W nawiązaniu do przedwojennego ustawodawstwa został poddany analizie art. 134 Kodeksu karnego, kryminalizujący zachowania będące zamachem na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej, który postrzegany nie jako konkretna osoba, lecz jako podmiot uosabiający majestat Rzeczypospolitej Polskiej jest jednym z głównych gwarantów sprawnego i niezakłóconego funkcjonowania organizmu państwowego. Zamach na osobę sprawującą ten urząd może być początkiem zarówno wewnętrznej, jak i zewnętrznej destabilizacji państwa, a zagrożenie jego bezpieczeństwa pojawia się już w momencie przygotowań do popełnienia tego przestępstwa. Autor nie neguje przy tym faktu, że ten przepis wzmacnia także ochronę życia i zdrowia tej osoby, uznaje jednak, że jest to uboczny przedmiot ochrony. W artykule przedstawiono argumenty przemawiające za penalizacją wszelkich zachowań noszących znamiona przygotowania do zbrodni zamachu na życie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej wzorem twórców Kodeksu karnego z 1932 r.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2023, 15, 29; 387-406
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Taktyka i techniki prowadzenia rozmów i przesłuchań
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1932994.pdf
    Data publikacji:
    2020-01-16
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
    Tematy:
    przesłuchanie podejrzanego
    przesłuchanie świadka
    dowody
    taktyka kryminalistyczna
    swoboda wypowiedzi
    pytania zadawane osobie przesłuchiwanej
    przymus
    groźba bezprawna
    biegły
    nielegalne dowody
    protokół przesłuchania
    niedozwolone metody przesłuchania
    tortury
    hipnoza
    narkoanaliza
    wariograf
    pytania sugerujące i nieistotne
    niedopuszczalność dowodu
    Opis:
    Artykuł naukowy uwzględnia praktykę stosowania prawa w zakresie metod przesłuchań oraz dopuszczalnych uprawnień przesłuchującego związanych z szeroko rozumianą swobodą wypowiedzi. W artykule odmiennie niż w części I — Taktyki i technik prowadzenia rozmów i przesłuchań — odniesiono się wyłącznie do aspektów procesowych prowadzonych przesłuchań. Jakiekolwiek odstępstwo od ściśle określonych zasad procesowych przedstawionych w artykule naukowym pozwala na zgromadzenie dowodów określanych w teorii procesu karnego „owocami z zatrutego drzewa”, co w doktrynie i w samym stosowaniu prawa wciąż sprawia wiele trudności interpretacyjnych. W tekście określono normatywne granice wykorzystania dozwolonych metod przesłuchania. Wskazano expressis verbis na czynności niedozwolone.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2019, 134(2); 141-169
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Sprawozdawczość sądowa w świetle prawa prasowego
    Press reporting in view of article 357 of the Penal Code
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/476701.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Tematy:
    freedom of press
    forms of media activity
    journalist
    media
    Penal Code
    Press Law
    wolność prasy
    działalność medialna
    dziennikarz
    prawo karne
    prawo prasowe
    Opis:
    The aim of the following paper is a presentation of the matter of legal regulation of press reporting, determined by article 357 of the Penal Code, which regulates also the possibility of recording of legal proceedings by representatives of the mass media. The introductory part of the article focuses on the legal principle of the openness of trial with all its rudimentary essentials, as well as its positive and negative aspects, stressing the absence of the concept of total openness of legal proceedings under Polish law. It then proceeds to narrow the focus to the possibility of recording the trial as guaranteed by article 357, § 1 of the Penal Code, and recent amendment of the article, introduced by the amendment act dated June 10, 2016. The author then proceeds to discuss in a comprehensive way normative regulations of press reporting viewed from the perspective of the former version of the P.C. article, focusing on the essential changes in the premises of the law. It presents the cumulative conditions, whose fulfillment has heretofore determined the issuing of recording warrant by the court, i.e. public interest, procedural propriety of the proceedings and the interests of the parties involved. Finally, the paper attempts to address the question of the possible negative impact of radical enhancement of the premise of openness of court proceedings on the trial procedures, as well as for public and private interests, simultaneously drawing attention to the matters associated with delineation of appropriate limits between contradictory interests that repeatedly occur during court proceedings.
    Celem artykułu jest przedstawienie problematyki sprawozdawczości prasowej znajdującej swoje podstawy normatywne w art. 357 k.p.k., a zatem regulującej rejestrację rozprawy przez przedstawicieli środków masowego przekazu. Pierwsza część artykułu skoncentrowana została wokół zasady jawności postępowania karnego i jej podstawowych rudymentów, jak również jej pozytywnych oraz negatywnych aspektów. Podkreśleniu przy tym uległ fakt, że w polskim systemie prawnym nie jest znana całkowita jawność procesu karnego. Następnie skupiono się na samej możliwości rejestrowania przebiegu rozprawy wynikającej z art. 357 § 1 k.p.k. oraz ostatniej zmianie w brzmieniu wskazanego przepisu, wprowadzonej na mocy ustawy nowelizującej z dnia 10 czerwca 2016 roku. W dalszej części – bardziej rozbudowanej – dokonano analizy normatywnej regulacji dotyczącej sprawozdawczości prasowej odwołując się do poprzednio obowiązującej treści przepisu. Podkreślono zasadnicze różnice w założeniach legislacyjnych. Omówiono przesłanki, od których kumulatywnego zaistnienia uzależnione było wydanie przez sąd zgody na rejestrację rozprawy, tj.: wzgląd na interes społeczny, dbałość o prawidłowy przebieg rozprawy, wzgląd na interes uczestnika postępowania. Ostatnia część artykułu stanowi próbę odpowiedzi na pytanie, czy radykalne zwiększenie zasady jawności nie wpłynie negatywnie na przebieg postępowania karnego oraz na interes społeczny i prywatny. Rozważeniu poddano również problem związany z wytyczeniem właściwych granic pomiędzy niejednokrotnie sprzecznymi interesami występującymi w procesie karnym.
    Źródło:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały; 2017, 1(20); 71-93
    1689-8052
    2451-0807
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze: rozprawy i materiały
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Kontrola rozmów telefonicznych jako czynność procesowa
    Monitoring telephone conversations as a procedural activity
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/556951.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Opis:
    This article analyzes the regulations of so-called interception process that can be used by the prosecutor or court after preparatory proceedings have been initiated. Procedural phone tapping, despite some shortcomings, respects the principles of a democratic state of law designated by the European Convention on Human Rights and Fundamental Freedoms, the International Covenant on Civil and Political Rights and the Constitution of the Republic of Poland. The decision on its application was put into the hands of an independent court. Application of this method of gathering evidence was limited to a closed circle of the offences listed exhaustively. There are precisely defined time frames within which phone tapping can be carried out, providing that the operation may take up to six months. Such a solution can in practice lead to complications in effective gathering of evidence, but it clearly constitutes a strong guarantee against the use of so-called excessive phone tapping. What was also stipulated was the personal scope of application of phone tapping. The comments on how phone tapping in Polish criminal law operates indicate that the current solution, despite shortcomings, is trying to secure the possibility of acquiring evidence, while following the constitutional right to respect freedom and secrecy of communication.
    Niniejszy artykuł poddaje analizie uregulowania dotyczące tzw. podsłuchu procesowego, który może być stosowany przez prokuratora lub sąd po wszczęciu postępowania przygotowawczego. Podsłuch procesowy, pomimo pewnych mankamentów, respektuje zasady demokratycznego państwa prawa wyznaczone przez Europejską Konwencję o Ochronie Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych oraz Konstytucję RP. Decyzja o jego zastosowaniu oddana została w ręce niezawisłego sądu. Stosowanie tej metody gromadzenia materiału dowodowego ograniczono do zamkniętego kręgu enumeratywnie wymienionych przestępstw. Określono precyzyjnie ramy czasowe, w jakich wolno prowadzić podsłuch, stanowiąc, że czynność ta może trwać maksymalnie sześć miesięcy. Rozwiązanie takie w praktyce może prowadzić do komplikacji w skutecznym gromadzeniu dowodów, ale niewątpliwie stanowi poważną gwarancję przed stosowaniem tzw. podsłuchu nadmiernego. Określony został zakres podmiotowy stosowania kontroli rozmów, czyli krąg osób, względem których można stosować podsłuch. Przedstawione uwagi na temat funkcjonowania podsłuchu w polskim prawie karnym wskazują, iż obecne rozwiązanie, mimo mankamentów, stara się zabezpieczyć możliwość zdobywania dowodów, przy równoczesnym respektowaniu konstytucyjnego prawa do poszanowania wolności i tajemnicy komunikowania się.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2009, 1-2; 125-135
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Legal Liability in Journalism
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/618337.pdf
    Data publikacji:
    2017
    Wydawca:
    Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej
    Tematy:
    legal liability
    journalist
    penal law
    press law
    odpowiedzialność prawna
    dziennikarz
    Kodeks karny
    Prawo prasowe
    Opis:
    The article provides an insight into the matter of legal liability (both civil and criminal) of media work. The legislature sets the normative character of the freedom of speech by delimiting it, while simultaneously establishing its legal guarantee. The vital role of legal norms establishing the limits of all forms of press and, in a wider sense, media activities is fully perceptible in observation that free media constitute an element of the foundations of the legal order of all democratic states built on universal justice and the rule of law. The possible range of media activity is also set by the norms of civil law, where the most frequent breach is probably the infringement of personal values. The standard employed by civil law with regard to the legality of media critique is the veracity of facts provided by the journalist. This is further reshaped by the standards of journalistic work aiming towards the full legality of work by focusing on the exactitude and reliability of information as well as the full compatibility of professional media activities with the norms of social life.
    Celem artykułu jest przybliżenie obszaru, w ramach którego działalność medialna przenika się z odpowiedzialnością prawną (karną i cywilną). Ustawodawca, wyznaczając granice wolności wypowiedzi, nadaje jej normatywny charakter, a przy tym określa gwarancje tej wolności. Przepisy karne pełnią zasadniczą rolę w wyznaczaniu granic, w jakich może bez zakłóceń poruszać się wolna prasa. Stanowią one jeden z podstawowych czynników determinujących treść takich pojęć, jak: wolność wypowiedzi, wolność słowa czy wolność prasy. Znaczenie norm prawnokarnie wartościujących zachowania skupiające się wokół wszelkich form aktywności prasowej, lub szerzej – medialnej, jest w pełni dostrzegalne, gdy uświadomimy sobie, że wolne media to fundament porządku prawnego akceptowanego przez wszystkie demokratyczne państwa, których ustrój opiera się na sprawiedliwości społecznej i rządach prawa. Zakres aktywności medialnej modelowany jest również przepisami prawa cywilnego. W tym aspekcie najczęściej można mówić o naruszeniu dóbr osobistych. Standardem prawa cywilnego w zakresie zgodności z prawem krytycznych wypowiedzi o faktach jest ich prawdziwość. Jednakże w działalności dziennikarskiej ten standard ulega przemodelowaniu w kierunku legalności działania opartego na dochowaniu szczególnej staranności, szczególnej rzetelności oraz zgodności działania z zasadami współżycia społecznego.
    Źródło:
    Studia Iuridica Lublinensia; 2017, 26, 2
    1731-6375
    Pojawia się w:
    Studia Iuridica Lublinensia
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Strzał ratunkowy jako okoliczność wyłączająca bezprawność czynu
    Precision shot as a circumstance excluding criminal responsibility
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1062581.pdf
    Data publikacji:
    2020
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    terroryzm
    użycie broni palnej
    ustawa o działaniach antyterrorystycznych
    kontratyp
    art. 2 EKPC
    terrorism
    the use of firearms
    act on anti-terrorist activities
    legal mechanisms leading to the depenalization
    Article 2 of the European Convention of Human Rights
    Opis:
    The increasing number of terrorist acts has necessitated the introduction of novel legal solutions allowing for efficient protection of the state. The following article focuses on the legality of the use of firearms by the police and other services, with particular reference to the so-called precision shot: a tool introduced under the Act of 10 June 2016 on anti-terrorist activities. Due to the inevitable interference of the indicated rights with numerous regulations concerning personal rights and freedom, the author conducted an analysis of the legal mechanisms leading to the depenalization of such measures – justification of acts within the framework of rights, duties and necessary self-defense. The article also refers to protection of human rights in terms of firearms use with regard to Article 2 of the European Convention of Human Rights. It is defined by the Strasbourg court and it protects the right to live. The author also points out to the situations where the special use of a weapon can be necessary.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2020, 12, 23; 254-270
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Penalizacja procesu przygotowawczego do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/501551.pdf
    Data publikacji:
    2019-11-29
    Wydawca:
    Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Tematy:
    terroryzm
    art. 255a kk
    bezpieczeństwo narodowe
    przestępstwo o charakterze terrorystycznym
    terrorism
    article 255a of the Polish Penal Code
    national security
    the commitment of terrorist act
    Opis:
    Celem artykułu jest przybliżenie zasad odpowiedzialności karnej dotyczących czynu stypizowanego w art. 255a kk. Autor przywołuje również genezę tego przepisu, wskazując na akty prawa międzynarodowego, które w swojej treści stanowią o konieczności podjęcia skutecznych kroków w celu zapobiegania terroryzmowi. Wskazuje przy tym, że do momentu pojawienia się tej normy prawnej poza reakcją karną pozostawały zachowania polegające np. na udostępnianiu za pomocą stron internetowych sposobu popełniania aktów terrorystycznych. W dalszej części artykułu rozważania dotyczą wzajemnego stosunku zakresowego terminów: „bezpieczeństwo państwa”, „bezpieczeństwo narodowe” i „bezpieczeństwo publiczne”. Czy są to pojęcia o tożsamym znaczeniowo zakresie? Czy można je zamknąć w ramy definicji, a jeśli tak, to jak takie definicje mogłyby brzmieć? Krótkie omówienie samego zjawiska terroryzmu, będącego obecnie jednym z najbardziej istotnych problemów międzynarodowych, wymagającego ścisłej współpracy z różnymi instytucjami funkcjonującymi na poziomie krajowym i międzynarodowym, poprzedza analizę znamion przestępstwa stypizowanego w wymienionym powyżej artykule. W tym fragmencie rozważań autor wskazuje na czynności sprawcze, dokonuje analizy pozostałych znamion, m.in. uczestnictwa w szkoleniu. Podkreśla, że konieczne jest również wykazanie związków między rozpowszechnianymi lub publicznie prezentowanymi treściami a możliwością ułatwienia popełnienia przestępstwa.
    Terrorism remains one of the greatest threats of modern civilization, a vital international issue requiring close co-operation of various institutions. Thus, international legislation points out, among others, the necessity of effective prevention. Article 255a of the P olish Penal Code penalizes the intentional distribution or public dissemination of content promoting the commitment of terrorist acts, aimed at incitement of such acts. However, it is not easy to determine the exact interpretation of the defining clause of ‘promoting crime commitment’. On the one hand, an overly restrictive view of the cited requirement might become an obstructive factor to measures taken against terrorism, while on the other, a too liberal could result in infringement on basic civil rights. Further, the assignment of liability requires a demonstration of a relationship between the content subject to public distribution or presentation and the possibility of crime commitment. This calls for a review of the range of content viewed as liable under Penal Code article 255a, as well as an analysis of the sources of the cited regulation, as well as the interpretation of its defining norms in legal doctrine and judicature. Finally, it is also necessary to consider the meaning of the term of ‘national security’ and its interpretation in Polish legislation.
    Źródło:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego; 2019, 11, 21; 135-153
    2080-1335
    2720-0841
    Pojawia się w:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Penalizacja procesu przygotowawczego do popełnienia przestępstwa o charakterze terrorystycznym
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr.
    Powiązania:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego 2019, nr 21(11), s. 135-153
    Data publikacji:
    2019
    Tematy:
    Bezpieczeństwo narodowe
    Terroryzm
    Bezpieczeństwo publiczne
    Artykuł z czasopisma naukowego
    Opis:
    Artykuł przybliża zasady odpowiedzialności karnej dotyczącej czynu stypizowanego w art 255a kk. Zawiera rozważania na temat przestępstw o charakterze terrorystycznym. Omawia zjawisko terroryzmu.
    Bibliografia na stronach 149-152.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    E-podsłuch. Zarys problematyki
    Webtapping. An outline of the problem
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/557068.pdf
    Data publikacji:
    2009
    Wydawca:
    Krakowska Akademia im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego
    Opis:
    The article outlines the problem of using the so-called webtapping by government agencies. In the modern world, there is in fact no sphere of life which would function without the use of computers, This fact makes the Internet attractive for criminals and even terrorists. Using Internet, the criminals share essential information. The country should respond to such action, using government services. Institutions existing in the Polish legal system allow to trace and study telephone and Internet transmissions. This paper is an analysis of both technical issues and legal regulations which enable webtapping. The police and other services, on the grounds of the Polish law, can trace and monitor telephone and Internet transmissions within operational and legal proceedings. It is worth noting that evidence obtained by webtapping is a completely valid evidence to be used during the legal proceedings. The article is also an attempt to present the difficulty of fighting against criminals and terrorist, who use in their actions the rules of the so-called steganography. Using this method can in practice make any tapping unsuccessful. We should also remember that webtapping should be used only according to the standards of a democratic country, as it is one of the most radical tools encroaching human rights.
    Artykuł porusza problematykę stosowania przez służby państwowe tzw. podsłuchu komputerowego. We współczesnym świecie w zasadzie brak jest dziedziny życia, która funkcjonowałaby bez wykorzystywania komputerów. Powoduje to także, że sieć wykorzystywana jest przez przestępców, a nawet terrorystów. To właśnie za pomocą sieci przestępcy przekazują sobie nawzajem szereg bardzo istotnych informacji. Państwo z pomocą swoich służb musi na takie zjawiska reagować. Istniejące w polskim systemie prawnym instytucje pozwalają na przechwytywanie transmisji teleinformatycznych i zapoznawanie się z ich treścią. W niniejszej pracy poddano analizie zarówno kwestie techniczne, jak i regulacje prawne umożliwiające prowadzenie podsłuchu komputerowego. Policja i inne służby na gruncie polskiego prawa mogą przechwytywać transmisje teleinformatyczne w ramach czynności operacyjno-rozpoznawczych, jak i procesowych. Wart podkreślenia jest fakt, że teledowody zgromadzone podczas podsłuchu operacyjnego stanowią pełnowartościowy dowód, który można wykorzystać podczas procesu sądowego. W artykule starano się również pokazać, jak trudna jest walka z przestępcami i terrorystami wykorzystującymi w swojej działalności zasady tzw. steganografii. Wykorzystywanie tej metody może w praktyce spowodować, iż podsłuch będzie bezskuteczny. Należy także pamiętać, że podsłuch komputerowy musi być prowadzony z zachowaniem standardów demokratycznego państwa prawa, jako jeden z najdrastyczniejszych instrumentów ingerujących w prawa człowieka.
    Źródło:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka; 2009, 3-4; 127-137
    1899-6264
    2451-0718
    Pojawia się w:
    Bezpieczeństwo. Teoria i Praktyka
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Odpowiedzialność redaktora za przestępstwo prasowe (art. 49a)
    The Liability of an Editor for a Press Offence (Article 49a)
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1035793.pdf
    Data publikacji:
    2021-05-10
    Wydawca:
    Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego
    Tematy:
    press law
    press offence
    right of anonymity
    editor in chief
    journalist
    Opis:
    The main aim of the article is to discuss the issue of the liability of an editor for a press offence, according to Article 49a of the press law. The analysis begins with a historical overview which shows the evolution of liability for offences committed in print by press outlets. To this end, the author introduces the concepts of the right of anonymity or the responsible editor. These two institutions, characteristic of the interwar period, performed two extremely different functions. The former allowed to conceal the identity of the author of the printed material, while the latter was instituted in order to ensure that the victims were sufficiently protected. The analysis of the current provisions of the press law showed that the legislator introduced two separate legal definitions: that of an editor and that of an editor in chief. The following part of the article discusses those two categories in more detail, paying particular attention to the decoding of their definitions as introduced in the press law from a practical standpoint. Moreover, it has been emphasized that each editor in chief is also an editor, but not vice versa, since some regulations are addressed specifically to the editor in chief. Bearing in mind that assigning liability for a press offence is dependent on determining the moment from which a person can be considered an editor in chief, the author discusses the registration system for journals and periodicals. As a result, the author determines three distinct periods of time which determine the possibility of considering a particular person as an editor in chief. The last part of the article is devoted to the rules and circumstances of prosecution of the editor for publishing a press article. The author points to the differences which stem from assuming a different subject party of the offence. In the cases of assuming negligence, it results in liability under Article 49a of the press law, whereas in the cases of assuming intentionality results in liability for an intentional offence of another type committed in complicity.
    Źródło:
    Problemy Prawa Karnego; 2017, 27, 1; 119-131
    0208-5577
    2353-9712
    Pojawia się w:
    Problemy Prawa Karnego
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Specjalne użycie broni. Wybrane aspekty prawne
    Special use of weapons. The selected legal aspects
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1369561.pdf
    Data publikacji:
    2021-07-01
    Wydawca:
    Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II
    Tematy:
    terroryzm
    użycie broni palnej
    ustawa o działaniach antyterrorystycznych
    kontratyp
    art. 2 EKPC
    terrorist
    the application of firearms
    the counter-terrorist measures act
    legal mechanisms underlying the depenalisation
    article 2 of the European Code of Human Rights
    Opis:
    Wzrastająca liczba ataków terrorystycznych powoduje, iż niezbędne staje się wprowadzanie nowych instytucji prawnych, które pozwolą na skuteczną ochronę bezpieczeństwa państwa. Celem artykułu jest przybliżenie przesłanek legalności użycia broni palnej przez funkcjonariuszy policji i innych służb, ze szczególnym uwzględnieniem tzw. strzału snajperskiego – instrumentu wprowadzonego na mocy ustawy z dnia 2 lipca 2016 r. o działaniach antyterrorystycznych. Mając z kolei na względzie, iż nieunikniona pozostaje kolizja wskazanych uprawnień z szeregiem praw i wolności jednostki, autor dokonuje analizy mechanizmów prawnych prowadzących do depenalizacji takich zachowań – kontratypu działania w ramach uprawnień i obowiązków oraz obrony koniecznej. Przywołany zostaje także wypracowany w orzecznictwie strasburskim standard ochrony praw człowieka w zakresie użycia broni palnej z perspektywy art. 2 EKPC chroniącego prawo do życia. Końcowo, autor wskazuje na sytuacje, w jakich w praktyce może mieć miejsce specjalne użycie broni palnej.  
    The increasing number of terrorist acts has necessitated the introduction of novel legal solutions allowing for the efficient protection of the state. The following paper focuses on the legal premises of the application of firearms by the police and other services, with particular attention to the so-called precision shot: an instrument introduced by the counter-terrorist measures act of 2 July 2016. Keeping in mind that the aforementioned solution inevitably collides with a whole range of personal rights and freedom, the author conducts an analysis of the legal mechanisms underlying the depenalisation of such measures, with particular attention paid to the countertype of a prohibited action within the legal bounds of service rights and duties, as well as forced defence. The article also refers to the standard of protection of human rights with the forced use of firearms viewed from the perspective of article 2 of the European Code of Human Rights defining the right to live, as clarified by the Strasburg jury. Finally, the paper discusses a range of practical situations where the special application of firearms may be necessary.  
    Źródło:
    Studia Prawnicze KUL; 2021, 1; 143-164
    1897-7146
    2719-4264
    Pojawia się w:
    Studia Prawnicze KUL
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
    Tytuł:
    Operacje specjalne a konwencjonalne
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr.
    Powiązania:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego 2020, nr 23(12), s. 271-285
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Działania specjalne (wojsk.)
    Wojska specjalne
    Doktryny wojenne
    Artykuł z czasopisma naukowego
    Opis:
    Artykuł omawia różnice pomiędzy operacjami specjalnymi realizowanymi przez wojska specjalne a działaniami konwencjonalnymi. Przybliżono punkty styczne obu typów operacji. Autor przytacza różne użycia terminów: siły specjalne i operacje specjalne, a także przedstawia w jakich dokumentach (doktrynach) można znaleźć opis ich użycia.
    Bibliografia na stronie 284.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Strzał ratunkowy jako okoliczność wyłączająca bezprawność czynu
    Autorzy:
    Kosmaty, Piotr.
    Powiązania:
    Przegląd Bezpieczeństwa Wewnętrznego 2020, nr 23(12), s. 254-270
    Data publikacji:
    2020
    Tematy:
    Bezpieczeństwo publiczne
    Broń palna
    Działania antyterrorystyczne
    Policja
    Służby specjalne
    Strzelanie
    Artykuł z czasopisma naukowego
    Opis:
    Artykuł omawia użycie broni palnej przez funkcjonariuszy policji i innych służb podczas działaniach antyterrorystycznych. Przybliżono przesłanki legalności tzw. strzału snajperskiego. Autor wskazał przypadki w jakich w praktyce może dojść do użycia broni palnej. Zagadnienie analizowano również z perspektywy ochrony praw człowieka.
    Bibliografia, wykaz aktów prawnych na stronach 267-269.
    Dostawca treści:
    Bibliografia CBW
    Artykuł
    Tytuł:
    Wybrana problematyka wywiadów i rozmów operacyjnych
    Autorzy:
    KUDŁA, JACEK
    KOSMATY, PIOTR
    Powiązania:
    https://bibliotekanauki.pl/articles/1804766.pdf
    Data publikacji:
    2019-12-26
    Wydawca:
    Wyższa Szkoła Policji w Szczytnie
    Tematy:
    wywiad
    wywiad kognitywny
    wywiad w czynnościach operacyjno–rozpoznawczych
    taktyka techniki prowadzenia rozmów
    komunikacja społeczna
    czynności operacyjno–rozpoznawcze
    czynności dochodzeniowo–śledcze
    policja
    prokuratura
    Opis:
    W artykule, na podstawie analizy przypadku z praktyki, przedstawiono najważniejsze aspekty prowadzenia rozmów podczas czynności operacyjno-rozpoznawczych. Wywiad operacyjny został przeprowadzony ze sprawcą zabójstwa 18-letniej licealistki podczas wykonywanych czynności służbowych. Autorzy wskazali na najważniejsze elementy rozmowy niezbędne do rzetelnego jej przeprowadzenia w praktyce, z uwzględnieniem barier i przeszkód, które w rzeczywistości mogą się pojawić. Zaletą tej rzadko spotykanej publikacji jest to, że wykorzystano autentyczny przebieg rozmowy operacyjnej w celu podzielenia się doświadczeniem autorów zarówno z młodymi, jak i doświadczonymi funkcjonariuszami oraz prokuratorami. Podczas rozmowy wykorzystano najnowsze osiągnięcia praktyczne oraz naukowe w tej dziedzinie, włącznie z przystosowaniem taktyki i technik przesłuchań metodą FBI do warunków i mentalności przede wszystkim polskich sprawców najgroźniejszych no i najtrudniejszych do wykrycia przestępstw. Na temat prowadzenia rozmów napisano już bardzo wiele opracowań naukowych (w tym praktycznych), jednak w dalszym ciągu ta problematyka wymaga ciągłego uzupełniania o nowe doświadczenia i przykłady wynikające z tysięcy nowych przeprowadzonych rozmów. Autorzy nie chcąc powtarzać treści, które zostały dotychczas przedstawione m.in. w monografii J. Kudła, P. Kosmaty („Ryzyko w czynnościach operacyjno–rozpoznawczych Policji — Aspekty kryminalistyczne i prawnodowodowe”), postanowili odnieść się konstruktywnie do wybranych zagadnień prowadzenia przesłuchań, przygotowanych przez funkcjonariuszy służb amerykańskich. Pomysł ten polega na odniesieniu się do tej części taktyki i technik, które w szczególności należy wykorzystać podczas prowadzenia rozmów w trakcie wykonywania czynności operacyjno–rozpoznawczych. Będą one bowiem służyły wyjaśnieniu określonych okoliczności zdarzenia, uzyskaniu informacji, a także przeprowadzeniu rozmów werbunkowych. Czynnikiem decydującym o zajęciu przez autorów określonych stanowisk, które podczas prowadzonych rozmów zawsze można i należy modernizować, jest ich doświadczenie wynikające z wielu rozmów, wywiadów operacyjnych przeprowadzonych z różnymi kategoriami sprawców przestępstw oraz osobami udzielającymi Policji pomocy (w tym rozmów werbunkowych). Zatem artykuł ten ma charakter praktyczny, pozwalający jeszcze lepiej przygotować się i przeprowadzić wywiad operacyjny podczas czynności operacyjno–rozpoznawczych. Autorzy podkreślają, że żadna z tez przedstawionych przez naukowców i funkcjonariuszy amerykańskich służb we wspomnianych materiałach, nie została w niniejszym artykule podważona. Problematykę odpowiednio dostosowano do przykładów z praktyki zawodowej autorów, a w wielu przypadkach do warunków, mentalności i rzeczywistości w RP. Wskazano też na inne wybrane rozwiązania prowadzenia rozmów, stosowane w FBI, które czytelnik powinien dostosować do własnych potrzeb, w zakresie wykonywanych w służbie wywiadów operacyjnych. Używane w treści zamiennie pojęcia — wywiad operacyjny, rozmowa operacyjna, rozmowa werbunkowa — pozwalają na stosowanie ww. rozwiązań we wszystkich rodzajach prowadzonych rozmów. Zatem nie powtarzano standardowych zasad i reguł z zakresu komunikacji społecznej, która funkcjonariuszom wszystkich służb jest, co do zasady, znana.
    Źródło:
    Przegląd Policyjny; 2019, 133(1); 195-220
    0867-5708
    Pojawia się w:
    Przegląd Policyjny
    Dostawca treści:
    Biblioteka Nauki
    Artykuł
      Wyświetlanie 1-15 z 15

      Ta witryna wykorzystuje pliki cookies do przechowywania informacji na Twoim komputerze. Pliki cookies stosujemy w celu świadczenia usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb. Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczane w Twoim komputerze. W każdym momencie możesz dokonać zmiany ustawień dotyczących cookies